VI rocznica Tragedii Smoleńskiej
poniedziałek, 31 grudnia 2012
wtorek, 25 grudnia 2012
piątek, 21 grudnia 2012
Jezusku cichy w stajence ukryty
O Jezusku cichy w stajence ukryty.
W lichym żłobeczku siankiem przykryty.
Matusia kochana Maryja Panna rąbek z głowy zdjęła,
Dziecię swe okryła.
A Ty Dziecię małe,pełne Bożej chwały.
Pobłogosław nasze domy, rodziny nas tu obecnych.
Pobłogosław świat cały.
Pasterze przybywają pięknie na multankach Dzieciąteczku grają.
Pieśń się niesie. każdy spieszy pokłonić się Panu.
Felicytas Sitko
W lichym żłobeczku siankiem przykryty.
Matusia kochana Maryja Panna rąbek z głowy zdjęła,
Dziecię swe okryła.
A Ty Dziecię małe,pełne Bożej chwały.
Pobłogosław nasze domy, rodziny nas tu obecnych.
Pobłogosław świat cały.
Pasterze przybywają pięknie na multankach Dzieciąteczku grają.
Pieśń się niesie. każdy spieszy pokłonić się Panu.
Felicytas Sitko
Opłatek
Opłatek
O opłateczku biały,
co ciałem się stajesz
karmisz nas dnia każdego,
na nasze winy przystajesz.
Jak najlepszy Ojciec nie karzesz a przebaczasz.
Abym na drogę cnoty wkraczał.
O Dobry Ojcze zostań na zawsze z nami teraz i na wieki wieków amen.
Felicytas Sitko
O opłateczku biały,
co ciałem się stajesz
karmisz nas dnia każdego,
na nasze winy przystajesz.
Jak najlepszy Ojciec nie karzesz a przebaczasz.
Abym na drogę cnoty wkraczał.
O Dobry Ojcze zostań na zawsze z nami teraz i na wieki wieków amen.
Felicytas Sitko
środa, 19 grudnia 2012
wtorek, 18 grudnia 2012
środa, 12 grudnia 2012
poniedziałek, 10 grudnia 2012
niedziela, 9 grudnia 2012
W Święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
http://w368.wrzuta.pl/audio/71bBEynF7er/homilia_w_swieto_niepokalanego_poczecia_najswietszej_maryi_panny-121208
czwartek, 6 grudnia 2012
wtorek, 4 grudnia 2012
Adwent
ADWENT
W ten Adwentowy czas
Niech radość w sercach
naszych panuje, bo
Jezusek drobnymi
kroczkami zbliża się do nas.
Felicytas Sitko
W ten Adwentowy czas
Niech radość w sercach
naszych panuje, bo
Jezusek drobnymi
kroczkami zbliża się do nas.
Felicytas Sitko
Na roraty
NA RORATY
Błysło światło w oknach chaty
Idzie dziadziuś na roraty
Pospało by się jeszcze chwilka
Półgodzinki lub godzinka
Ale droga jest daleka
A ksiądż Proboszcz nie poczeka
Dzwoni z dala sygnaturka
A jak cicho na podwórkach
Cicho wszędzie śpią ludzie
Dzwon kościelny ich nie zbudzi
Nie podniosą sennej głowy
Aby ujrzeć świat różowy
I pobożnie podnieść ręce
Ku Maryji ku jutrzence.
autor nieznany
Błysło światło w oknach chaty
Idzie dziadziuś na roraty
Pospało by się jeszcze chwilka
Półgodzinki lub godzinka
Ale droga jest daleka
A ksiądż Proboszcz nie poczeka
Dzwoni z dala sygnaturka
A jak cicho na podwórkach
Cicho wszędzie śpią ludzie
Dzwon kościelny ich nie zbudzi
Nie podniosą sennej głowy
Aby ujrzeć świat różowy
I pobożnie podnieść ręce
Ku Maryji ku jutrzence.
autor nieznany
Choinka
CHOINKA
A któż tę choinkę
Zasiał w ciemnym lesie?
Zasiał ci ją ten wiatr co nasionka niesie.
A któż tę choinkę poił w ciemnym gaju?
Jasne ją poiły rosy i woda z ruczaju.
A któż tę choinkę wyhodował z ziarna?
Wyhodowała ją mateńka , ziemia nasza czarna.
Teraz stoi w mym pokoiku,
Strojona cała, w bombki srebrzyste,
Kolorowymi lampkami oświetlona,
Lameta się błyszczy,każdy się cieszy choinką wystrojoną.
Lecz ona zasmucona, bo igiełki gubi zielone,
Te pachnące, te jedyne, które suknie jej wystroiły.
My kolędę piękną zaśpiewamy , choinkę rozweselimy i w tany ruszymy.
Felicytas Sitko
A któż tę choinkę
Zasiał w ciemnym lesie?
Zasiał ci ją ten wiatr co nasionka niesie.
A któż tę choinkę poił w ciemnym gaju?
Jasne ją poiły rosy i woda z ruczaju.
A któż tę choinkę wyhodował z ziarna?
Wyhodowała ją mateńka , ziemia nasza czarna.
Teraz stoi w mym pokoiku,
Strojona cała, w bombki srebrzyste,
Kolorowymi lampkami oświetlona,
Lameta się błyszczy,każdy się cieszy choinką wystrojoną.
Lecz ona zasmucona, bo igiełki gubi zielone,
Te pachnące, te jedyne, które suknie jej wystroiły.
My kolędę piękną zaśpiewamy , choinkę rozweselimy i w tany ruszymy.
Felicytas Sitko
Kazanie Abp Wacława Depo w Hebdowie
Kazanie Abp. Wacława Depo, wygłoszone podczas spotkania w Hebdowie poświęconego problemom wiary i wyzwań współczesności. Przewodniczący Rady Episkopatu ds. Środków Społecznego Przekazu był gościem Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy, które zorganizowało spotkanie ludzi mediów i Kościoła w dniach 30 listopada 2 grudnia 2012 r. w gotycko-barokowym pronorbertańskim klasztorze z 1160 roku, gdzie mieści się Centrum Wiara i Kultura. KSD mogło zorganizować to niezwykłe spotkanie dzięki gościnie i uprzejmości Gospodarzy miejsca Ojców Pijarów.
Drodzy bracia w Chrystusowym kapłaństwie, drodzy bracia i siostry, którzy służycie prawdzie poprzez swoje środowiska zarówno rodzinne, jak i społeczne, czy również wspólnotowe w Kościele i w naszej Ojczyźnie. Przekroczyliśmy próg wiary Roku Wiary, który ma bardzo trudne zadanie nie tylko nauczyć nas rozpoznawania prawdy, która się wyraża w artykułach wiary Kościoła, ale ma nas przybliżyć do osobistego, jeszcze głębszego związania z Chrystusem, który jest Prawdą i Słowem Ojca, a jednocześnie posłanym na ten świat, żeby nie tylko powiedzieć prawdę o Bogu jako Ojcu, o sobie jako Synu i o Duchu Świętym miłości wzajemnej, ale żeby siebie samego dać, aby każdy, kto w Niego uwierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. I to jest również nasze zadanie na dziś i na całe nasze życie. Nie tylko na ten Rok Wiary, który przeżywamy we wspólnocie Kościoła.
Od przeszło pięćdziesięciu lat stawiamy sobie to pytanie, jakie są drogi Kościoła do współczesnego człowieka. Ale nim Kościół odpowiedział sobie blisko pięćdziesiąt lat na to pytanie w Konstytucji duszpasterskiej o kościele w świecie współczesnym, postawił sobie bardzo ważne pytanie, które do nas powraca: „Kościele, powiedz coś o sobie! Kim jesteś?”. I tutaj Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium” przychodzi nam już z pomocą w pierwszym zdaniu, że Kościół jest niejako w Chrystusie znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego. Więc kiedy chcemy odpowiedzieć na to pytanie „Kim jesteś, Kościele?”, trzeba znowu wpatrzeć się w Jezusa, bo na to pytanie po ludzku możemy szukać różnych odpowiedzi. I ta odpowiedź przychodzi nam ze świata, „Kim jesteś?”, albo „Czym jesteś, jako instytucja, jako zbiorowość, jako tłum?”. A na pierwszym miejscu trzeba zawsze widzieć osobę Zbawiciela, bo to w Nim jednoczymy się z Bogiem i na Nim budujemy jedność z Bogiem i pomiędzy sobą. Dlatego Kościół ma prawo i obowiązek rozejść się na cały świat, tak jak dzisiaj nam to ukazuje liturgia poprzez posłanie apostolskie św. Andrzeja apostoła, który - jak dowodzą kroniki - miał oddać życie za prawdę, w którą uwierzył, czyli za Chrystusa, na dzisiejszych terenach Bałkanów, a więc niedaleko od nas, w naszym kręgu terytorialnym. I moi drodzy, to jest pierwsze również nasze zadanie, żebyśmy umieli na Kościół patrzeć oczyma Chrystusa, który nas powołał i który związał nas ze sobą już od momentu naszego Chrztu. Drugie zadanie, które wypływa z nauki Soboru Watykańskiego II, to jest uczynić Kościół coraz dojrzalszą wspólnotą. Najpierw odkryć siebie w tajemnicach zjednoczenia z Bogiem, bardzo osobistego, o którym dzisiaj czytaliśmy w tym proroctwie Izajaszowym, że właśnie już od łona matki, gdzie byłem w ukryciu, związał się ze mną Bóg, który mnie przenika. Ale jednocześnie odkrywając własne powołanie, własną – ośmielam się powiedzieć – oryginalność łaski, mamy wejść we wspólnotę ludzi, zjednoczonych pomiędzy sobą i budujących na tym Fundamencie, który położył sam Bóg, a którym jest Jezus Chrystus. Jeśli Kościół dzisiaj ma prawo od początku swojego mówić do siebie poprzez „bracie” i „siostro”, to niech nas nie zraża to, że stało się to dzisiaj również i w naszym czasie przedmiotem kabaretów, kiedy siebie nazywamy bratem, siostrą, ojcem, matką, i tak nam się w tym współczesnym świecie pogubiły tytuły bardzo podstawowe. Kiedy boimy się nawet ich określać, żeby się nie ośmieszyć, żeby nie być zaklasyfikowanym do jakiejś określonej grupy. I, moi drodzy, odkryłem przed kilku laty taką pewną specyfikę słowa „wspólnota”, kiedy odczytałem, że wspólnota zachodzi tam, gdzie nie ma podsumowania interesów, które ludzi łączą, ale jest to suma poświęceń ludzi dla siebie nawzajem.
I tak, zauważmy, jest w podstawowej wspólnocie, jaką jest rodzina. To nie jest sprawa kalkulacji, jakiegoś związku tylko ludzi między sobą wynikającego z tych czy innych motywów. To jest dopiero wtedy sprawdzian i kryterium, jeśli ludzie dają siebie drugiemu i przyjmują siebie jako dar. I cóż dopiero powiedzieć, jak to jest w tajemnicy właśnie wspólnoty Kościoła, gdzie każdy ma swoje miejsce, każdy ma swoje własne imię i każdy ma swoje zadania wobec siebie.
Jeszcze taka druga podpowiedź, która idzie z nauczania śp. ks. prof. Józefa Tischnera, który mówił, że w zasadzie wzajemności pomiędzy ludźmi nie chodzi o przekazywanie sobie tylko darów, nawet najbogatszych, najcenniejszych, ale chodzi o to, żeby każdy wobec drugiego mógł wypowiedzieć bardzo proste słowa: „Jestem sobą dzięki tobie, bo Bóg mi ciebie dał”. I tak jest w tajemnicy więzi rodzinnej, kiedy odkrywamy relację matki czy ojca do dziecka. „Jestem sobą”, „jestem ojcem, matką, bo Bóg mi ciebie dał”, „otrzymałem ciebie w darze”. Tak mogą mówić małżonkowie wobec siebie nawzajem, w tej wspólnocie podstawowej, ale tak również mówimy we wspólnocie Kościoła. I tutaj przykładem bardzo konkretnym jest chociażby jeden z podtytułów książki „Dar i tajemnica bł. Jana Pawła II”, który mówiąc o tajemnicy swojego życia, powołania, w pewnym momencie zapisał takie słowa: „Kościele w Polsce, Kościele krakowski, dziękuję ci za to, że jestem sobą”, bo to przecież w tej wspólnocie on wzrastał, wychowywał się. Ale czyż to się nie zaczęło, tak jak sam powiedział, właśnie w Wadowicach, gdzie wszystko się zaczęło, gdzie życie się zaczęło, gdzie Chrzest się zaczął, powołanie, szkoła, gdzie wszystko się zaczęło? I dlatego nie dziwimy się, że już w pierwszej pielgrzymce, w czerwcu 1979 roku, wchodząc do tej swojej świątyni wadowickiej, przyklęknął przy baptysterium, gdzie wszystko się zaczęło. Bo gdyby nie było tego zanurzenia w tajemnicę życia, śmierci i zmartwychwstania i życia w Kościele Chrystusa, nie byłoby go jako Jana Pawła II. Dlatego, moi drodzy, to jest kolejne nasze zadanie, żeby przybliżać Kościół jako wspólnotę poprzez własne wnętrze, poprzez własne odkrycia „kim jestem?” i „dzięki komu jestem?” z całym poczuciem wdzięczności wobec siebie nawzajem.
Jest jeszcze trzecie nasze zadanie i trzeci wymiar naszej obecności i służby wcale nie łatwej. To jest misja. I tutaj odnajdujemy siebie niezależnie od tego, kim dzisiaj jesteśmy. Czy jest się w roli biskupiej, czy kapłańskiej, czy redaktora, czy nawet każdego człowieka, który dzisiaj, teraz, tutaj gromadzimy się razem we wspólnocie modlitewnej. Jesteśmy posłani do siebie nawzajem właśnie w imię tego daru, tego podstawowego obdarowania sobą. Ale w słowie „misja” zawiera się również nie tylko już obdarowanie, ale również i odpowiedzialność, a więc świadectwo, że my nie jesteśmy ludźmi tylko żyjącymi dla siebie. Św. Paweł nam to bardzo jasno wyjaśnia w Liście do Rzymian. Nikt z nas nie żyje tylko dla siebie i nikt nie umiera dla siebie. I w życiu i w śmierci należymy do Pana. I po to Chrystus właśnie zmartwychwstał, żebyśmy należąc do siebie, umieli być świadkami Pana we współczesnym świecie, w tej pracy, którą podejmujemy. I tutaj musi nam towarzyszyć świadomość łaski Bożej, że nie jesteśmy sami, że nie jesteśmy tymi – można powiedzieć – wyspami, które tylko są obok siebie, ale niepowiązane ze sobą. Bo to jest znowu powrót do tajemnicy związania i budowania na Chrystusie. On jest z nami po wszystkie dni, aż do skończenia świata. I dlatego idąc w życie i w te nasze posłania, nie możemy się lękać, bo On obiecał nam Ducha Świętego, który przypomni wszystko, co On nam powiedział, doprowadzi nas do całej prawdy o Nim, przekona świat o grzechu i uczyni nas świadkami.
Prośmy więc w tej Eucharystii, dziękując Bogu za dar życia, za dar naszego podstawowego obdarowania we wspólnocie wiary Kościoła, abyśmy byli odważnymi świadkami, którzy na co dzień, z twarzą prostą, ale i odważną, będą mówić „kim jestem i dokąd idę?”.
Not. Anna Wiejak, KSD
Fot. Agnieszka Piwar, KSD
Drodzy bracia w Chrystusowym kapłaństwie, drodzy bracia i siostry, którzy służycie prawdzie poprzez swoje środowiska zarówno rodzinne, jak i społeczne, czy również wspólnotowe w Kościele i w naszej Ojczyźnie. Przekroczyliśmy próg wiary Roku Wiary, który ma bardzo trudne zadanie nie tylko nauczyć nas rozpoznawania prawdy, która się wyraża w artykułach wiary Kościoła, ale ma nas przybliżyć do osobistego, jeszcze głębszego związania z Chrystusem, który jest Prawdą i Słowem Ojca, a jednocześnie posłanym na ten świat, żeby nie tylko powiedzieć prawdę o Bogu jako Ojcu, o sobie jako Synu i o Duchu Świętym miłości wzajemnej, ale żeby siebie samego dać, aby każdy, kto w Niego uwierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. I to jest również nasze zadanie na dziś i na całe nasze życie. Nie tylko na ten Rok Wiary, który przeżywamy we wspólnocie Kościoła.
Od przeszło pięćdziesięciu lat stawiamy sobie to pytanie, jakie są drogi Kościoła do współczesnego człowieka. Ale nim Kościół odpowiedział sobie blisko pięćdziesiąt lat na to pytanie w Konstytucji duszpasterskiej o kościele w świecie współczesnym, postawił sobie bardzo ważne pytanie, które do nas powraca: „Kościele, powiedz coś o sobie! Kim jesteś?”. I tutaj Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium” przychodzi nam już z pomocą w pierwszym zdaniu, że Kościół jest niejako w Chrystusie znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego. Więc kiedy chcemy odpowiedzieć na to pytanie „Kim jesteś, Kościele?”, trzeba znowu wpatrzeć się w Jezusa, bo na to pytanie po ludzku możemy szukać różnych odpowiedzi. I ta odpowiedź przychodzi nam ze świata, „Kim jesteś?”, albo „Czym jesteś, jako instytucja, jako zbiorowość, jako tłum?”. A na pierwszym miejscu trzeba zawsze widzieć osobę Zbawiciela, bo to w Nim jednoczymy się z Bogiem i na Nim budujemy jedność z Bogiem i pomiędzy sobą. Dlatego Kościół ma prawo i obowiązek rozejść się na cały świat, tak jak dzisiaj nam to ukazuje liturgia poprzez posłanie apostolskie św. Andrzeja apostoła, który - jak dowodzą kroniki - miał oddać życie za prawdę, w którą uwierzył, czyli za Chrystusa, na dzisiejszych terenach Bałkanów, a więc niedaleko od nas, w naszym kręgu terytorialnym. I moi drodzy, to jest pierwsze również nasze zadanie, żebyśmy umieli na Kościół patrzeć oczyma Chrystusa, który nas powołał i który związał nas ze sobą już od momentu naszego Chrztu. Drugie zadanie, które wypływa z nauki Soboru Watykańskiego II, to jest uczynić Kościół coraz dojrzalszą wspólnotą. Najpierw odkryć siebie w tajemnicach zjednoczenia z Bogiem, bardzo osobistego, o którym dzisiaj czytaliśmy w tym proroctwie Izajaszowym, że właśnie już od łona matki, gdzie byłem w ukryciu, związał się ze mną Bóg, który mnie przenika. Ale jednocześnie odkrywając własne powołanie, własną – ośmielam się powiedzieć – oryginalność łaski, mamy wejść we wspólnotę ludzi, zjednoczonych pomiędzy sobą i budujących na tym Fundamencie, który położył sam Bóg, a którym jest Jezus Chrystus. Jeśli Kościół dzisiaj ma prawo od początku swojego mówić do siebie poprzez „bracie” i „siostro”, to niech nas nie zraża to, że stało się to dzisiaj również i w naszym czasie przedmiotem kabaretów, kiedy siebie nazywamy bratem, siostrą, ojcem, matką, i tak nam się w tym współczesnym świecie pogubiły tytuły bardzo podstawowe. Kiedy boimy się nawet ich określać, żeby się nie ośmieszyć, żeby nie być zaklasyfikowanym do jakiejś określonej grupy. I, moi drodzy, odkryłem przed kilku laty taką pewną specyfikę słowa „wspólnota”, kiedy odczytałem, że wspólnota zachodzi tam, gdzie nie ma podsumowania interesów, które ludzi łączą, ale jest to suma poświęceń ludzi dla siebie nawzajem.
I tak, zauważmy, jest w podstawowej wspólnocie, jaką jest rodzina. To nie jest sprawa kalkulacji, jakiegoś związku tylko ludzi między sobą wynikającego z tych czy innych motywów. To jest dopiero wtedy sprawdzian i kryterium, jeśli ludzie dają siebie drugiemu i przyjmują siebie jako dar. I cóż dopiero powiedzieć, jak to jest w tajemnicy właśnie wspólnoty Kościoła, gdzie każdy ma swoje miejsce, każdy ma swoje własne imię i każdy ma swoje zadania wobec siebie.
Jeszcze taka druga podpowiedź, która idzie z nauczania śp. ks. prof. Józefa Tischnera, który mówił, że w zasadzie wzajemności pomiędzy ludźmi nie chodzi o przekazywanie sobie tylko darów, nawet najbogatszych, najcenniejszych, ale chodzi o to, żeby każdy wobec drugiego mógł wypowiedzieć bardzo proste słowa: „Jestem sobą dzięki tobie, bo Bóg mi ciebie dał”. I tak jest w tajemnicy więzi rodzinnej, kiedy odkrywamy relację matki czy ojca do dziecka. „Jestem sobą”, „jestem ojcem, matką, bo Bóg mi ciebie dał”, „otrzymałem ciebie w darze”. Tak mogą mówić małżonkowie wobec siebie nawzajem, w tej wspólnocie podstawowej, ale tak również mówimy we wspólnocie Kościoła. I tutaj przykładem bardzo konkretnym jest chociażby jeden z podtytułów książki „Dar i tajemnica bł. Jana Pawła II”, który mówiąc o tajemnicy swojego życia, powołania, w pewnym momencie zapisał takie słowa: „Kościele w Polsce, Kościele krakowski, dziękuję ci za to, że jestem sobą”, bo to przecież w tej wspólnocie on wzrastał, wychowywał się. Ale czyż to się nie zaczęło, tak jak sam powiedział, właśnie w Wadowicach, gdzie wszystko się zaczęło, gdzie życie się zaczęło, gdzie Chrzest się zaczął, powołanie, szkoła, gdzie wszystko się zaczęło? I dlatego nie dziwimy się, że już w pierwszej pielgrzymce, w czerwcu 1979 roku, wchodząc do tej swojej świątyni wadowickiej, przyklęknął przy baptysterium, gdzie wszystko się zaczęło. Bo gdyby nie było tego zanurzenia w tajemnicę życia, śmierci i zmartwychwstania i życia w Kościele Chrystusa, nie byłoby go jako Jana Pawła II. Dlatego, moi drodzy, to jest kolejne nasze zadanie, żeby przybliżać Kościół jako wspólnotę poprzez własne wnętrze, poprzez własne odkrycia „kim jestem?” i „dzięki komu jestem?” z całym poczuciem wdzięczności wobec siebie nawzajem.
Jest jeszcze trzecie nasze zadanie i trzeci wymiar naszej obecności i służby wcale nie łatwej. To jest misja. I tutaj odnajdujemy siebie niezależnie od tego, kim dzisiaj jesteśmy. Czy jest się w roli biskupiej, czy kapłańskiej, czy redaktora, czy nawet każdego człowieka, który dzisiaj, teraz, tutaj gromadzimy się razem we wspólnocie modlitewnej. Jesteśmy posłani do siebie nawzajem właśnie w imię tego daru, tego podstawowego obdarowania sobą. Ale w słowie „misja” zawiera się również nie tylko już obdarowanie, ale również i odpowiedzialność, a więc świadectwo, że my nie jesteśmy ludźmi tylko żyjącymi dla siebie. Św. Paweł nam to bardzo jasno wyjaśnia w Liście do Rzymian. Nikt z nas nie żyje tylko dla siebie i nikt nie umiera dla siebie. I w życiu i w śmierci należymy do Pana. I po to Chrystus właśnie zmartwychwstał, żebyśmy należąc do siebie, umieli być świadkami Pana we współczesnym świecie, w tej pracy, którą podejmujemy. I tutaj musi nam towarzyszyć świadomość łaski Bożej, że nie jesteśmy sami, że nie jesteśmy tymi – można powiedzieć – wyspami, które tylko są obok siebie, ale niepowiązane ze sobą. Bo to jest znowu powrót do tajemnicy związania i budowania na Chrystusie. On jest z nami po wszystkie dni, aż do skończenia świata. I dlatego idąc w życie i w te nasze posłania, nie możemy się lękać, bo On obiecał nam Ducha Świętego, który przypomni wszystko, co On nam powiedział, doprowadzi nas do całej prawdy o Nim, przekona świat o grzechu i uczyni nas świadkami.
Prośmy więc w tej Eucharystii, dziękując Bogu za dar życia, za dar naszego podstawowego obdarowania we wspólnocie wiary Kościoła, abyśmy byli odważnymi świadkami, którzy na co dzień, z twarzą prostą, ale i odważną, będą mówić „kim jestem i dokąd idę?”.
Not. Anna Wiejak, KSD
Fot. Agnieszka Piwar, KSD
sobota, 1 grudnia 2012
środa, 28 listopada 2012
wtorek, 27 listopada 2012
poniedziałek, 26 listopada 2012
czwartek, 22 listopada 2012
środa, 21 listopada 2012
wtorek, 20 listopada 2012
Złoty dąb
ZŁOTY DĄB
Złoty dąb w słońcu lśni. Co ma więcej złota?
Promienie słońca? Czy złote liście dębu?
Promienie słońca blasku listkom dębu dodają,
gdy z wiatrem wesoło igrają.
Ptasie trele wesołe słychać gdzieś,
które echo niesie przez miasta i wieś.
Złoty dąb w słońcu lśni. Co ma więcej złota?
Promienie słońca? Czy złote liście dębu?
Promienie słońca blasku listkom dębu dodają,
gdy z wiatrem wesoło igrają.
Ptasie trele wesołe słychać gdzieś,
które echo niesie przez miasta i wieś.
poniedziałek, 19 listopada 2012
niedziela, 18 listopada 2012
sobota, 17 listopada 2012
piątek, 16 listopada 2012
Światło narodów (cz1)
ŚWIATŁO NARODÓW (cz. I)
Któż to wymyślił ten Kościół?
Współcześni ludzie stawiają rozmaite pytania na temat Kościoła. Jednym z nich jest pytanie o to, kto wpadł na pomysł jego założenia. Odpowiedzi słyszy się bardzo różne – a to, że Kościół został wymyślony przez księży i biskupów dla realizacji ich własnych interesów (to odpowiedź tych mniej życzliwych). Inni znowu twierdzą, że Kościół powstał jako efekt przemian społecznych w starożytności – i tak, siłą rozpędu, istnieje do dzisiaj. Sobór Watykański II w imieniu samego zainteresowanego (czyli Kościoła) udziela odpowiedzi na pytanie o „projekt – Kościół” w Konstytucji dogmatycznej o Kościele (KK).
Odpowiedź jest niesłychanie prosta: to Bóg sam wymyślił i zaplanował Kościół. Jego zamiarem było bowiem dać ludziom udział w swoim własnym życiu. A że Bóg z natury swojej nie jest samotnikiem lecz żyje we wspólnocie (Trójca Święta) więc postanowił także ludzi zbawić we wspólnocie.
Już w Starym Testamencie Bóg przekazał swoje Prawo całemu narodowi (wspólnocie) a nie pojedynczym ludziom. Naród izraelski, przez swoje posłannictwo, zapowiedział powstanie Kościoła. Wykonawcą Bożego pomysłu na Kościół był Jezus. W swoim nauczaniu głosił Królestwo Boże – czyli opowiadał o Kościele. Dzięki temu, że nauczał, umarł na krzyżu, zmartwychwstał i wstąpił do nieba, na wierzących mógł zstąpić Duch Święty i w ten sposób Kościół rozpoczął działalność.
Duch Święty działa teraz w Kościele poprzez sakramenty, które są skutecznymi znakami łaski Bożej. Ale też sam „Kościół jest w Chrystusie niejako sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego” (KK 1). Na końcu czasów – w niebie – ludzie zostaną zgromadzeni wokół Boga w Kościele powszechnym.
Nasza wiedza o Kościele pochodzi z Objawienia Bożego – a to oznacza, że na jego temat dowiadujemy się tyle, ile Bóg zechciał nam przekazać. Ludzki wysiłek nie wystarczy do zrozumienia czym naprawdę jest Kościół. Potrzebna jest także (a może przede wszystkim) pokorna postawa słuchania Boga. Musimy się więc zgodzić na to, że nie będziemy wiedzieć o Kościele wszystkiego, bo jest on misterium. Poznajemy go poprzez różne obrazy zaczerpnięte z Pisma Świętego i od Ojców Kościoła, ale obrazy te odkrywają tylko część rzeczywistości. Powstały w oparciu o doświadczenie życiowe, jakie może zgromadzić każdy człowiek. Ulubionym obrazem, którym posługuje się Sobór Watykański II do opisania natury Kościoła, jest ciało człowieka. Jest to porównanie zaczerpnięte z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian (12,12 n). My jesteśmy poszczególnymi częściami tego ciała (palcem, nogą, skórą, nerką…), a jego głową jest sam Chrystus. Każda z części ma własne funkcje, które razem, wspólnie, przyczyniają się do dobra całego ciała.
Krzysztof Masztalski
wolontariusz II Synodu Archidiecezji Katowickiej
Któż to wymyślił ten Kościół?
Współcześni ludzie stawiają rozmaite pytania na temat Kościoła. Jednym z nich jest pytanie o to, kto wpadł na pomysł jego założenia. Odpowiedzi słyszy się bardzo różne – a to, że Kościół został wymyślony przez księży i biskupów dla realizacji ich własnych interesów (to odpowiedź tych mniej życzliwych). Inni znowu twierdzą, że Kościół powstał jako efekt przemian społecznych w starożytności – i tak, siłą rozpędu, istnieje do dzisiaj. Sobór Watykański II w imieniu samego zainteresowanego (czyli Kościoła) udziela odpowiedzi na pytanie o „projekt – Kościół” w Konstytucji dogmatycznej o Kościele (KK).
Odpowiedź jest niesłychanie prosta: to Bóg sam wymyślił i zaplanował Kościół. Jego zamiarem było bowiem dać ludziom udział w swoim własnym życiu. A że Bóg z natury swojej nie jest samotnikiem lecz żyje we wspólnocie (Trójca Święta) więc postanowił także ludzi zbawić we wspólnocie.
Już w Starym Testamencie Bóg przekazał swoje Prawo całemu narodowi (wspólnocie) a nie pojedynczym ludziom. Naród izraelski, przez swoje posłannictwo, zapowiedział powstanie Kościoła. Wykonawcą Bożego pomysłu na Kościół był Jezus. W swoim nauczaniu głosił Królestwo Boże – czyli opowiadał o Kościele. Dzięki temu, że nauczał, umarł na krzyżu, zmartwychwstał i wstąpił do nieba, na wierzących mógł zstąpić Duch Święty i w ten sposób Kościół rozpoczął działalność.
Duch Święty działa teraz w Kościele poprzez sakramenty, które są skutecznymi znakami łaski Bożej. Ale też sam „Kościół jest w Chrystusie niejako sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego” (KK 1). Na końcu czasów – w niebie – ludzie zostaną zgromadzeni wokół Boga w Kościele powszechnym.
Nasza wiedza o Kościele pochodzi z Objawienia Bożego – a to oznacza, że na jego temat dowiadujemy się tyle, ile Bóg zechciał nam przekazać. Ludzki wysiłek nie wystarczy do zrozumienia czym naprawdę jest Kościół. Potrzebna jest także (a może przede wszystkim) pokorna postawa słuchania Boga. Musimy się więc zgodzić na to, że nie będziemy wiedzieć o Kościele wszystkiego, bo jest on misterium. Poznajemy go poprzez różne obrazy zaczerpnięte z Pisma Świętego i od Ojców Kościoła, ale obrazy te odkrywają tylko część rzeczywistości. Powstały w oparciu o doświadczenie życiowe, jakie może zgromadzić każdy człowiek. Ulubionym obrazem, którym posługuje się Sobór Watykański II do opisania natury Kościoła, jest ciało człowieka. Jest to porównanie zaczerpnięte z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian (12,12 n). My jesteśmy poszczególnymi częściami tego ciała (palcem, nogą, skórą, nerką…), a jego głową jest sam Chrystus. Każda z części ma własne funkcje, które razem, wspólnie, przyczyniają się do dobra całego ciała.
Krzysztof Masztalski
wolontariusz II Synodu Archidiecezji Katowickiej
środa, 14 listopada 2012
Światło Narodów (Wstęp)
ŚWIATŁO NARODÓW (wstęp)
Na targu w porcie w Konstantynopolu miała miejsce potworna awantura. Przekupki pobiły się ze sobą, obrzucając się wzajemnie rybami leżącymi na straganach. Kłóciły się o to… czy Syn Boży jest współistotny Ojcu. Zdarzenie to miało miejsce na początku IV wieku po Chr. – czyli 1700 lat temu, za czasów papieża Sylwestera I (wspominamy go w ostatni dzień roku kalendarzowego). Aby rozstrzygnąć sprawę, którą zajmował się cały świat chrześcijański, cesarz Konstantyn Wielki zwołał, po raz pierwszy w historii, sobór powszechny, czyli zgromadzenie wszystkich biskupów świata (choć nie wszyscy mogli przybyć…). Był to Sobór Nicejski I (325 r.). Do naszych czasów takich zgromadzeń (soborów) było w dziejach Kościoła 21. Dwudziestym pierwszym soborem powszechnym był Sobór Watykański Drugi. Rozpoczął się 50 lat temu (1962) i trwał 4 lata. Jak każdy sobór, także i ten swoją nazwę wziął od miejsca, w którym się odbywał – tym razem było to w Watykanie. Numer drugi w jego nazwie wziął się stąd, że wcześniej już raz sobór odbył się w tym miejscu (w roku 1870).
Sobór Watykański II zwołany przez bł. papieża Jana XXIII, także miał za zadanie rozstrzygnąć sprawę, którą interesował się świat chrześcijański – tym razem chodziło o to w jaki sposób należy głosić Ewangelię w nowoczesnym świecie, który podlega szybkim i radykalnym zmianom. Kościół, na Soborze Watykańskim II, zachował się jak piękna kobieta (w bardzo wielu językach słowo oznaczające Kościół jest rodzaju żeńskiego), która przed wyjściem do świata przegląda się w lustrze, aby sprawdzić czy ubrana jest stosownie do okoliczności i czy we właściwy sposób wyeksponowała swoje zalety. Kościół najpierw stanął jakby przed lustrem i postanowił sam sobie odpowiedzieć na pytania: kim jestem, jak widzę sam siebie. Odpowiedź została udzielona przez Sobór w formie pisemnej. Powstała Konstytucja dogmatyczna o Kościele zaczynająca się od słów „Światło narodów”(łac. Lumen gentium). Mówiąc sam o sobie, Kościół posłużył się różnymi obrazami zaczerpniętymi z Pisma Świętego i od Ojców Kościoła. Kilka z obrazów zostanie przybliżonych w kolejnych częściach tego cyklu.
Krzysztof Masztalski
wolontariusz II Synodu Archidiecezji Katowickiej
Na targu w porcie w Konstantynopolu miała miejsce potworna awantura. Przekupki pobiły się ze sobą, obrzucając się wzajemnie rybami leżącymi na straganach. Kłóciły się o to… czy Syn Boży jest współistotny Ojcu. Zdarzenie to miało miejsce na początku IV wieku po Chr. – czyli 1700 lat temu, za czasów papieża Sylwestera I (wspominamy go w ostatni dzień roku kalendarzowego). Aby rozstrzygnąć sprawę, którą zajmował się cały świat chrześcijański, cesarz Konstantyn Wielki zwołał, po raz pierwszy w historii, sobór powszechny, czyli zgromadzenie wszystkich biskupów świata (choć nie wszyscy mogli przybyć…). Był to Sobór Nicejski I (325 r.). Do naszych czasów takich zgromadzeń (soborów) było w dziejach Kościoła 21. Dwudziestym pierwszym soborem powszechnym był Sobór Watykański Drugi. Rozpoczął się 50 lat temu (1962) i trwał 4 lata. Jak każdy sobór, także i ten swoją nazwę wziął od miejsca, w którym się odbywał – tym razem było to w Watykanie. Numer drugi w jego nazwie wziął się stąd, że wcześniej już raz sobór odbył się w tym miejscu (w roku 1870).
Sobór Watykański II zwołany przez bł. papieża Jana XXIII, także miał za zadanie rozstrzygnąć sprawę, którą interesował się świat chrześcijański – tym razem chodziło o to w jaki sposób należy głosić Ewangelię w nowoczesnym świecie, który podlega szybkim i radykalnym zmianom. Kościół, na Soborze Watykańskim II, zachował się jak piękna kobieta (w bardzo wielu językach słowo oznaczające Kościół jest rodzaju żeńskiego), która przed wyjściem do świata przegląda się w lustrze, aby sprawdzić czy ubrana jest stosownie do okoliczności i czy we właściwy sposób wyeksponowała swoje zalety. Kościół najpierw stanął jakby przed lustrem i postanowił sam sobie odpowiedzieć na pytania: kim jestem, jak widzę sam siebie. Odpowiedź została udzielona przez Sobór w formie pisemnej. Powstała Konstytucja dogmatyczna o Kościele zaczynająca się od słów „Światło narodów”(łac. Lumen gentium). Mówiąc sam o sobie, Kościół posłużył się różnymi obrazami zaczerpniętymi z Pisma Świętego i od Ojców Kościoła. Kilka z obrazów zostanie przybliżonych w kolejnych częściach tego cyklu.
Krzysztof Masztalski
wolontariusz II Synodu Archidiecezji Katowickiej
Polonia Master Nostra Est 2012-Pilnujemy Niepodległości
http://ksd.media.pl/aktualnoci/888-polonia-mater-nostra-est-2012-fotorelacja
Polonia Master Nostra Est 2012 -Pilnujemy Niepodległości
W przededniu Święta Niepodległości wręczono w Warszawie odznaczenia Polonia Mater Nostra Est. Wśród tegorocznych laureatów znaleźli się m.in. ks. Władysław Napiórkowski, Ryszard Parulski - polski szermierz i założyciel Fundacji „Gloria Victis”, Jan Kobylański - Prezes Unii i Stowarzyszeń Organizacji Polskich Ameryki Łacińskiej, poseł Artur Górski czy publicysta Rafał Ziemkiewicz. Uroczystości towarzyszyła laudacja na temat odznaczonych.
Polonia Mater Nostra Est (Polska Jest Naszą Matką), to polskie odznaczenie prywatne przeznaczone dla Polaków i obcokrajowców oraz dla organizacji za specjalne zasługi dla Narodu i Państwa Polskiego. Istnieje od 1995 r., nadawane jest przez Społeczną Fundację Pamięci Narodu Polskiego, działającą od 1991 r.
Pilnujmy Niepodległości!
- Padają głosy, że o nasz kraj nie trzeba walczyć, że wszystko jest tutaj w najlepszym porządku (…), a uczestnicy Marszu Niepodległości to jest jakaś banda faszystów, która reszcie obywateli przeszkadza funkcjonować - rozpoczęła przekornie swoje wystąpienie dr Lucyna Kulińska. Prezes Społecznej Fundacji Pamięci Narodu Polskiego podkreśliła, iż należy zacząć od tego, że żaden kraj nie może sobie pozwolić na to, aby nie myśleć o swojej Niepodległości. - Nie może bowiem jej sobie w żaden sposób zadekretować!
Kulińska zauważyła, że choć nasz wpływ na arenie międzynarodowej w dzisiejszym świecie jest minimalny, to są jednak kwestie, które zależą od nas. Wymieniła m.in. rozliczenie z historią, stworzenie niezależnych mediów, czy dbanie o polskie rodziny, w tym przyrost naturalny. Jako największe zagrożenia doktor nauk humanistycznych wymieniła: zakłamanie historii, manipulacje hipoteczne, niż demograficzny, emigrację młodego pokolenia, a także samobójstwa załamanych trudami życia i brakiem perspektyw ludzi. Przestrzegała przed kredytami, które na Zachodzie już doprowadziły do wielu tragedii. Zauważyła, że bardzo wiele polskich rodzin popada w biedę, właśnie dlatego, że się pozadłużały ulegając rozmaitym reklamom, kuszącym do zaciągnięcia pożyczki. Wiąże się z niesamowitymi dramatami ludzkimi. Dr Kulińska dodała, że ważne jest uświadamianie, iż „jeżeli coś jest na kredyt, to znaczy, że nie jest nasze”. W tym kontekście nawiązała m.in. do rozrzutności rządzących, którzy swoimi inwestycjami obciążają podatnika.
Określając Ojczyznę o jakiej marzą Polacy, Prezes Społecznej Fundacji Pamięci Narodu spostrzegła: „większość z nas chciało by mieć taką Polskę, w której ludzi nie ciąga się po sądach; gdzie za wypowiedzi prasowe nie wyrzuca się z pracy; w której patriotyzm i wartości religijne nie są wyśmiewanie; gdzie fałszywe autorytety i mierni intelektualiści nie są wynoszeni na piedestał”.
Odznaczeni orderem oraz laurem Polonia Mater Nostra Est
w dniu 10 listopada 2012 (w kolejności wystąpienia)
Order Polonia Mater Nostra Est
1. Henryk Cybulski (pośmiertnie, w jego imieniu Tadeusz Wolak)
2. Ludwik Malinowski (pośmiertnie, w jego imieniu Tadeusz Wolak)
3. Irena Droś
4. Mariusz Graniczka
5. Andrzej Holdenmajer
6. Ks. Władysław Napiórkowski
7. Leon Popek
8. Janusz Szuba
9. Marek Toczek
Laur Orderu Polonia Mater Nostra Est
1. Prabuckie Stowarzyszenie Kresowiaków
2. Krzesimir Dębski
3. Artur Górski
4. Ryszard Parulski
5. Rafał Ziemkiewicz
Złoty Laur Orderu Polonia Mater Nostra Est
1. Edward Prus (pośmiertnie)
2. Jan Kobylański (odznaczenie odebrał przedstawiciel USOPAŁ - Dyrektor Marek Lubiński)
3. Mirosław Hermaszewski
Red./foto: Agnieszka Piwar, Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy
czwartek, 8 listopada 2012
Pierwszy Śnieg
PIERWSZY ŚNIEG
Złoto jesieni przykrył biały puch.
Za wcześnie na srebrne białe gwiazdeczki już.
Niejeden piękny kwiat odszedł bezpowrotnie,
za wcześnie...
Niejedno życie zginęło....
Za wcześnie.....
na odejście za wcześnie.....
Czy dla kwiatów, życie jest tylko jedno?
Czy dla każdego z nas?
Nie ma dwóch jednakowych dni, godzin, chwil.
Życie szybko mija, więc ceńmy je,
bo to naszego życia wątła nić.
FELICYTAS SITKO
Dziękuję
DZIĘKUJĘ
Dziękuje zwykłe słowo,
Ile w sobie treści ma.
Codziennie, gdy się budzisz,
Ono już przy Tobie trwa.
Dziękujesz Panu za noc przespaną,
I prosząc o błogosławieństwo
Podczas całego dnia.
Wieczorem dziękując za pomyślność,
Przeżytego dnia.
Za zdrowie, za uśmiech drugiej osoby.
Za słonko i deszcz,
I wszystko inne co Cię otacza też
Felicytas Sitko
Dziękuje zwykłe słowo,
Ile w sobie treści ma.
Codziennie, gdy się budzisz,
Ono już przy Tobie trwa.
Dziękujesz Panu za noc przespaną,
I prosząc o błogosławieństwo
Podczas całego dnia.
Wieczorem dziękując za pomyślność,
Przeżytego dnia.
Za zdrowie, za uśmiech drugiej osoby.
Za słonko i deszcz,
I wszystko inne co Cię otacza też
Felicytas Sitko
wtorek, 6 listopada 2012
poniedziałek, 5 listopada 2012
niedziela, 4 listopada 2012
ANKIETY PRESYNODALNE – WYNIKI
ANKIETY PRESYNODALNE – WYNIKI
Ostatnim razem pisaliśmy o ankietach presynodalnych – jaki był ich cel i jak były skonstruowane. Wspomnieliśmy także o tym, że na stronie II Synodu Archidiecezji Katowickiej dostępne są już wyniki kwestionariuszy (w dziale „Archiwum”). W tym artykule opowiemy, co wynikło z kwestionariuszy i jakie to ma przełożenie na organizację synodu.
W ramach krótkiego przypomnienia: interpretacja wyników ankiet dotyczy przede wszystkim kwestii ważności danego tematu, następnie zasięgu (ogólnodiecezjalnego lub specjalistycznego) oraz powiązań z innymi tematami. W opracowanych przez Sekretariat Zespołu Presynodalnego wynikach do każdego pytania jest także przyporządkowany wykres, który mówi o tym jak rozkładały się głosy w każdej z głównych grup respondentów – prezbiterów, parafialnych rad duszpasterskich, ruchów i stowarzyszeń oraz zgromadzeń zakonnych.
Uszeregowanie tematów według średniej oceny ważności było najważniejszym kryterium, dzięki któremu Zespół Presynodalny ustalał ilość i tematykę komisji synodalnych. Zagadnieniami, które respondenci wskazali na najbardziej wymagające przemyślenia, okazały się kolejno (w nawiasach podana jest średnia ilość głosów w skali 0 – 10):
1. Kwestia duchownych – ich informacji, moralności, dyscypliny, utrzymania, zdrowia fizycznego i psychicznego, wsparcia w sytuacjach kryzysowych (9,03);
2. Świeccy w kościele – ich formacja, zaangażowanie apostolskie w życiu parafii, napotykane trudności i zagrożenia itp. (8,79);
3. Duszpasterstwo młodzieży (8,68);
4. Formacja do prezbiteria tu – WŚSD, jakość formacji, obserwowane problemy, realizacja okresu propedeutycznego (8,66);
5. Katechizacja – katecheza szkolna, rekolekcje, formacja katechetów, najczęstsze zgłaszane trudności, rola Wydziału Katechetycznego: inicjująco – nadzorująca (8,62);
6. Głoszenie Słowa Bożego – w ścisłym sensie: posługa związana ze święceniami (8,57);
7. Duszpasterstwo parafialne – wizja, akcenty, środki, współpraca (8,55);
8. Duszpasterstwo rodzin – także problemy związków niesakramentalnych (8,54);
9. Duszpasterstwo sakramentów i sakramentaliów (liturgiczne) – stan, „jakość” liturgii w parafiach archidiecezji (8,51);
10. Katecheza parafialna – przygotowanie do sakramentów, katecheza inicjacyjna, systematyczna, dla dorosłych itd. (8,47).
Najmniejszym zainteresowaniem respondentów cieszyły się tematy związane z duszpasterstwem specjalistycznym (m.in. grup zawodowych), środowisk twórczych i osób w żałobie, a także kwestie dotyczące organizacji kurii archidiecezjalnej, współpracy Kościoła lokalnego z organizacjami pozarządowymi i wykorzystania programów unijnych.
Kwestie dotyczące powiązań danego zagadnienia z innymi miały pomóc w ustaleniu zakresów tematycznych poszczególnych komisji. W ankietach wyszły one najsłabiej, ale w kilku przypadkach respondenci sugerowali, żeby kilka szczegółowych pytań zgrupować w jedno bardziej ogólne, lub włączyć dany temat do innego (np. kwestię duchownych na emeryturze włączyć w zagadnienie dotyczące duchownych w ogóle). Co do rozróżnienia na dyskusję ogólno diecezjalną lub specjalistyczną ankietowani nie zawsze byli zgodni i w kilku przypadkach przewaga jednej z opinii była niewielka.
Ciekawych wniosków dostarczyła analiza wykresu, który obrazował różnice pomiędzy wynikami w poszczególnych grupach (wśród księży, Parafialnych Rad Duszpasterskich itd.) Były one bardzo niewielkie, co świadczy o tym, że zasadniczo, niezależnie od różnicy punktów widzenia, zgadzamy się w diagnozowaniu ważnych dla Kościoła kwestii.
Na podstawie wyników ankiet Zespół Presynodalny ustalił ilość i tematykę komisji tematycznych. Mimo, że oficjalnie zostaną one powołane dopiero w dniu otwarcia Synodu, to Ksiądz Arcybiskup wstępnie zatwierdził i zezwolił na opublikowanie projektu ich podziału. Lista dostępna jest na stronie synodu (www.synodkatowice.pl) w dziale „Synod”.
Sekretariat Zespołu Presynodalnego
Ostatnim razem pisaliśmy o ankietach presynodalnych – jaki był ich cel i jak były skonstruowane. Wspomnieliśmy także o tym, że na stronie II Synodu Archidiecezji Katowickiej dostępne są już wyniki kwestionariuszy (w dziale „Archiwum”). W tym artykule opowiemy, co wynikło z kwestionariuszy i jakie to ma przełożenie na organizację synodu.
W ramach krótkiego przypomnienia: interpretacja wyników ankiet dotyczy przede wszystkim kwestii ważności danego tematu, następnie zasięgu (ogólnodiecezjalnego lub specjalistycznego) oraz powiązań z innymi tematami. W opracowanych przez Sekretariat Zespołu Presynodalnego wynikach do każdego pytania jest także przyporządkowany wykres, który mówi o tym jak rozkładały się głosy w każdej z głównych grup respondentów – prezbiterów, parafialnych rad duszpasterskich, ruchów i stowarzyszeń oraz zgromadzeń zakonnych.
Uszeregowanie tematów według średniej oceny ważności było najważniejszym kryterium, dzięki któremu Zespół Presynodalny ustalał ilość i tematykę komisji synodalnych. Zagadnieniami, które respondenci wskazali na najbardziej wymagające przemyślenia, okazały się kolejno (w nawiasach podana jest średnia ilość głosów w skali 0 – 10):
1. Kwestia duchownych – ich informacji, moralności, dyscypliny, utrzymania, zdrowia fizycznego i psychicznego, wsparcia w sytuacjach kryzysowych (9,03);
2. Świeccy w kościele – ich formacja, zaangażowanie apostolskie w życiu parafii, napotykane trudności i zagrożenia itp. (8,79);
3. Duszpasterstwo młodzieży (8,68);
4. Formacja do prezbiteria tu – WŚSD, jakość formacji, obserwowane problemy, realizacja okresu propedeutycznego (8,66);
5. Katechizacja – katecheza szkolna, rekolekcje, formacja katechetów, najczęstsze zgłaszane trudności, rola Wydziału Katechetycznego: inicjująco – nadzorująca (8,62);
6. Głoszenie Słowa Bożego – w ścisłym sensie: posługa związana ze święceniami (8,57);
7. Duszpasterstwo parafialne – wizja, akcenty, środki, współpraca (8,55);
8. Duszpasterstwo rodzin – także problemy związków niesakramentalnych (8,54);
9. Duszpasterstwo sakramentów i sakramentaliów (liturgiczne) – stan, „jakość” liturgii w parafiach archidiecezji (8,51);
10. Katecheza parafialna – przygotowanie do sakramentów, katecheza inicjacyjna, systematyczna, dla dorosłych itd. (8,47).
Najmniejszym zainteresowaniem respondentów cieszyły się tematy związane z duszpasterstwem specjalistycznym (m.in. grup zawodowych), środowisk twórczych i osób w żałobie, a także kwestie dotyczące organizacji kurii archidiecezjalnej, współpracy Kościoła lokalnego z organizacjami pozarządowymi i wykorzystania programów unijnych.
Kwestie dotyczące powiązań danego zagadnienia z innymi miały pomóc w ustaleniu zakresów tematycznych poszczególnych komisji. W ankietach wyszły one najsłabiej, ale w kilku przypadkach respondenci sugerowali, żeby kilka szczegółowych pytań zgrupować w jedno bardziej ogólne, lub włączyć dany temat do innego (np. kwestię duchownych na emeryturze włączyć w zagadnienie dotyczące duchownych w ogóle). Co do rozróżnienia na dyskusję ogólno diecezjalną lub specjalistyczną ankietowani nie zawsze byli zgodni i w kilku przypadkach przewaga jednej z opinii była niewielka.
Ciekawych wniosków dostarczyła analiza wykresu, który obrazował różnice pomiędzy wynikami w poszczególnych grupach (wśród księży, Parafialnych Rad Duszpasterskich itd.) Były one bardzo niewielkie, co świadczy o tym, że zasadniczo, niezależnie od różnicy punktów widzenia, zgadzamy się w diagnozowaniu ważnych dla Kościoła kwestii.
Na podstawie wyników ankiet Zespół Presynodalny ustalił ilość i tematykę komisji tematycznych. Mimo, że oficjalnie zostaną one powołane dopiero w dniu otwarcia Synodu, to Ksiądz Arcybiskup wstępnie zatwierdził i zezwolił na opublikowanie projektu ich podziału. Lista dostępna jest na stronie synodu (www.synodkatowice.pl) w dziale „Synod”.
Sekretariat Zespołu Presynodalnego
Sesja Naukowa Biskup August Hlond i jego diecezja
Zaproszenie na sesję naukową Biskup August Hlond i jego diecezja
Diecezja katowicka powstawała w określonych warunkach społecznych i politycznych i pośrednio wpływała na ukształtowanie się współczesnego oblicza tej części Śląska, która po plebiscycie została włączona w granice odrodzonej Polski. W historii bardzo często zdarza się tak, że okoliczności powstania, wybitne jednostki stoją nie tylko u fundamentów nowych dzieł kościelnych, ale również wpływają na ich dalszy rozwój. Niewątpliwie ks. August Hlond należy do takich postaci, które tworząc fundamenty materialne diecezji katowickiej, wywarły również osobiste piętno w jej wewnętrznym - duchowym wymiarze.
Pierwszą część konferencji poświęcamy wyłącznie pierwszemu rządcy Administracji Apostolskiej/diecezji katowickiej ks. Augustowi Hlondowi stojącemu przed wyzwaniem, jakim była budowa diecezji. W drugiej części zostanie zaprezentowany ideał biskupa w nauczaniu i praktyce Kościoła starożytnego.
7 listopada 2012 roku przypada 90 rocznica powstania Administracji Apostolskiej dla Śląska Górnego. Zakład Teologii Pastoralnej i Historii Kościoła Uniwersytetu Śląskiego włączą się w obchody organizując konferencję naukową poświęconą okolicznościom, genezie powstania Administracji Apostolskiej oraz osobie pierwszego rządcy diecezji katowickiej (śląskiej) - ks. Augusta Hlonda. 15 października 2012 Sejmik Województwa Śląskiego w Katowicach przyjął jednogłośnie uchwałę w sprawie ogłoszenia roku 2013 – Rokiem Kardynała Augusta Hlonda. Sesja „Biskup August Hlond i jego diecezja” rozpoczyna obchody Roku Hlondiańskiego.
ks. prof. dr hab. Jerzy Myszor
Program
Patronat Honorowy
Metropolita Górnośląski Marszałek Województwa Śląskiego
Arcybiskup Wiktor Skworc Adam Matusiewicz
Sesja naukowa
Biskup August Hlond i jego diecezja
W rocznicę powstania Administracji Apostolskiej Śląska Polskiego
7 XI 1922
7 listopad 2012, godz. 10.00
Abp Wiktor Skworc Metropolita Katowicki - słowo wstępne
Ks. prof. Jerzy Myszor - Czy na Górnym Śląsku potrzebna była nowa diecezja?
Dr hab. Lech Krzyżanowski - Polsko-niemiecka rywalizacja o Górny Śląsk
w latach 1919-1921
Dr hab. Piotr Greiner - Granice Diecezji Śląskiej (Katowickiej) w kontekście historyczno-politycznym
Ks. dr Grzegorz Olszowski - Ks. August Hlond - program duszpasterski dla nowej diecezji
Ks. dr hab. Leszek Szewczyk - Diecezja Śląska (Katowicka) na łamach Gościa Niedzielnego w latach 1923-1926
Godz. 14.30
Ks. prof. Jan Słomka - Teologiczne przesłanki urzędu biskupiego w starożytności
Ks. dr hab. Andrzej Uciecha - Granice geograficzne metropolii i diecezji w starożytności – problem badawczy
Ks. dr hab. Jacek Kempa - Biskup w nauce soboru trydenckiego. Ujęcie teologiczno- dogmatyczne
Patronat medialny
Gość Niedzielny
Portal Wiara
Radio eM
Diecezja katowicka powstawała w określonych warunkach społecznych i politycznych i pośrednio wpływała na ukształtowanie się współczesnego oblicza tej części Śląska, która po plebiscycie została włączona w granice odrodzonej Polski. W historii bardzo często zdarza się tak, że okoliczności powstania, wybitne jednostki stoją nie tylko u fundamentów nowych dzieł kościelnych, ale również wpływają na ich dalszy rozwój. Niewątpliwie ks. August Hlond należy do takich postaci, które tworząc fundamenty materialne diecezji katowickiej, wywarły również osobiste piętno w jej wewnętrznym - duchowym wymiarze.
Pierwszą część konferencji poświęcamy wyłącznie pierwszemu rządcy Administracji Apostolskiej/diecezji katowickiej ks. Augustowi Hlondowi stojącemu przed wyzwaniem, jakim była budowa diecezji. W drugiej części zostanie zaprezentowany ideał biskupa w nauczaniu i praktyce Kościoła starożytnego.
7 listopada 2012 roku przypada 90 rocznica powstania Administracji Apostolskiej dla Śląska Górnego. Zakład Teologii Pastoralnej i Historii Kościoła Uniwersytetu Śląskiego włączą się w obchody organizując konferencję naukową poświęconą okolicznościom, genezie powstania Administracji Apostolskiej oraz osobie pierwszego rządcy diecezji katowickiej (śląskiej) - ks. Augusta Hlonda. 15 października 2012 Sejmik Województwa Śląskiego w Katowicach przyjął jednogłośnie uchwałę w sprawie ogłoszenia roku 2013 – Rokiem Kardynała Augusta Hlonda. Sesja „Biskup August Hlond i jego diecezja” rozpoczyna obchody Roku Hlondiańskiego.
ks. prof. dr hab. Jerzy Myszor
Program
Patronat Honorowy
Metropolita Górnośląski Marszałek Województwa Śląskiego
Arcybiskup Wiktor Skworc Adam Matusiewicz
Sesja naukowa
Biskup August Hlond i jego diecezja
W rocznicę powstania Administracji Apostolskiej Śląska Polskiego
7 XI 1922
7 listopad 2012, godz. 10.00
Abp Wiktor Skworc Metropolita Katowicki - słowo wstępne
Ks. prof. Jerzy Myszor - Czy na Górnym Śląsku potrzebna była nowa diecezja?
Dr hab. Lech Krzyżanowski - Polsko-niemiecka rywalizacja o Górny Śląsk
w latach 1919-1921
Dr hab. Piotr Greiner - Granice Diecezji Śląskiej (Katowickiej) w kontekście historyczno-politycznym
Ks. dr Grzegorz Olszowski - Ks. August Hlond - program duszpasterski dla nowej diecezji
Ks. dr hab. Leszek Szewczyk - Diecezja Śląska (Katowicka) na łamach Gościa Niedzielnego w latach 1923-1926
Godz. 14.30
Ks. prof. Jan Słomka - Teologiczne przesłanki urzędu biskupiego w starożytności
Ks. dr hab. Andrzej Uciecha - Granice geograficzne metropolii i diecezji w starożytności – problem badawczy
Ks. dr hab. Jacek Kempa - Biskup w nauce soboru trydenckiego. Ujęcie teologiczno- dogmatyczne
Patronat medialny
Gość Niedzielny
Portal Wiara
Radio eM
„Wierzę w jeden, święty i apostolski Kościół”
„Wierzę w jeden, święty i apostolski Kościół” – co tydzień wypowiadamy te słowa podczas niedzielnej mszy. Co one dla nas znaczą i jak ma się do tego, jeśli w ogóle, II Synod Archidiecezji Katowickiej?
Żeby odpowiedzieć na to pytanie musimy najpierw uściślić, co myślimy, gdy wypowiadamy słowo Kościół. Doświadczenie pokazuje, że jednoznaczne wyjaśnienie w krótkiej definicji jest w tym przypadku bardzo trudne, jeśli w ogóle jest możliwe.
Od Soboru Watykańskiego II próżno szukać dokumentów, w których znalazłaby się taka definicja Kościoła. Zarówno soborowa Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium”, jak i Katechizm Kościoła Katolickiego opisują Kościół, za pomocą zbioru obrazów, a każdy z nich ukazuje Kościół z innej perspektywy, naświetla niejako inną stronę tej rzeczywistości, dzięki czemu zyskujemy obraz wielowymiarowy, pełniejszy. W teologii mówi się czasem o „modelach Kościoła” ( na ten temat warto wysłuchać konferencji z tegorocznej pielgrzymki księży, w której mowa o związku rozumienia Kościoła z wizja synodu. Nagranie jest dostępne na stronie synodu pod adresem: http://synodkatowice.pl/ii-synod-archidiecezji-katowickiej/synod/istota-cele-przebieg,175).
Wielokrotnie już, w czasie ostatnich tygodni, zostało podkreślone, że to my – jako wspólnota – odpowiedzialni jesteśmy za kształt naszego Kościoła lokalnego. To poczucie odpowiedzialności za Kościół, które wynika ze świadomości, że Kościół to nie tylko duchowieństwo, ale Ciało Chrystusa, które tworzymy my wszyscy – jest chyba najważniejszym punktem wyjścia dla synodu. Jest to także punkt dojścia, bo doświadczenie współodpowiedzialności za Kościół, którym jesteśmy, być może będzie istotniejsze od tego, co uda nam się ostatecznie ustalić w formie przepisów prawnych.
Zastanówmy się teraz jak rozumieć słowa „wierzę w Kościół”. Na pewno nie chodzi tutaj o to, że wierzę w poszczególnych ludzi, którzy go tworzą. Wiara w Kościół wiąże się ściśle z wiarą w Boga – wierzę, że Bóg obecny jest w Kościele, a to znaczy, że słowo głoszone przez Kościół jest Jego słowem, że działa w sakramentach. Chrystus działa w Kościele, a to znaczy, że działa także przez konkretnych ludzi. Bóg nie działa abstrakcyjnie, ale za pośrednictwem nas – grzeszników. Dlatego musimy uczyć się rozróżniać to, co Boże od tego, co pochodzi z naszych grzechów – to jest bardzo trudne, ale bardzo ważne. Inaczej istnieje niebezpieczeństwo gorszenia się ludźmi Kościoła – bo traktujemy nasze grzechy jako coś nie do pogodzenia z Boskim działaniem.
Często słyszy się deklarację „Chrystus – tak, Kościół nie”. Jest w niej swoisty paradoks. Jezus przecież wszedł w świat w konkretnym czasie, żył i działał wśród konkretnych ludzi. To oni zachowali pamięć o Nim. Nie można dojść do Chrystusa inaczej jak przez pamięć Kościoła, przez wspólnotę, która tę pamięć zachowała. Oczywiście obraz Jezusa, jaki mamy dziś nie jest doskonały, ale ufamy, że Duch Święty chroni jej główny trzon i tam nadal można spotykać żyjącego Jezusa. Nie ma pewniejszej drogi do Ojca niż Chrystus działający w Kościele. Nie znaczy to, że Bóg nie może do nas dotrzeć w inny sposób, ale – skoro wybrał taka drogę – poprzez wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie – to pewnie nie po to, żebyśmy szukali teraz innej.
„Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20) Te słowa Chrystusa powinniśmy ciągle mieć w pamięci. Jesteśmy – jako Kościół – wspólnotą, w której aktywnie działa Duch Święty. Nie może On działać inaczej jak tylko przez nas. Wierzyć w Kościół to także wierzyć w Ducha obecnego w Kościele, przemieniającego nasze serca. Dlatego tak ważne jest, abyśmy doskonalili naszą umiejętność wsłuchiwania się w Jego głos.
Mamy nadzieje, że II Synod Archidiecezji Katowickiej wspomoże te wysiłki i zobaczymy, że w Kościele – także tym lokalnym – towarzyszy nam nadal żywa obecność Chrystusa, który w Duchu Świętym prowadzi nas do Ojca.
Sekretariat Zespołu Presynodalnego
Żeby odpowiedzieć na to pytanie musimy najpierw uściślić, co myślimy, gdy wypowiadamy słowo Kościół. Doświadczenie pokazuje, że jednoznaczne wyjaśnienie w krótkiej definicji jest w tym przypadku bardzo trudne, jeśli w ogóle jest możliwe.
Od Soboru Watykańskiego II próżno szukać dokumentów, w których znalazłaby się taka definicja Kościoła. Zarówno soborowa Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium”, jak i Katechizm Kościoła Katolickiego opisują Kościół, za pomocą zbioru obrazów, a każdy z nich ukazuje Kościół z innej perspektywy, naświetla niejako inną stronę tej rzeczywistości, dzięki czemu zyskujemy obraz wielowymiarowy, pełniejszy. W teologii mówi się czasem o „modelach Kościoła” ( na ten temat warto wysłuchać konferencji z tegorocznej pielgrzymki księży, w której mowa o związku rozumienia Kościoła z wizja synodu. Nagranie jest dostępne na stronie synodu pod adresem: http://synodkatowice.pl/ii-synod-archidiecezji-katowickiej/synod/istota-cele-przebieg,175).
Wielokrotnie już, w czasie ostatnich tygodni, zostało podkreślone, że to my – jako wspólnota – odpowiedzialni jesteśmy za kształt naszego Kościoła lokalnego. To poczucie odpowiedzialności za Kościół, które wynika ze świadomości, że Kościół to nie tylko duchowieństwo, ale Ciało Chrystusa, które tworzymy my wszyscy – jest chyba najważniejszym punktem wyjścia dla synodu. Jest to także punkt dojścia, bo doświadczenie współodpowiedzialności za Kościół, którym jesteśmy, być może będzie istotniejsze od tego, co uda nam się ostatecznie ustalić w formie przepisów prawnych.
Zastanówmy się teraz jak rozumieć słowa „wierzę w Kościół”. Na pewno nie chodzi tutaj o to, że wierzę w poszczególnych ludzi, którzy go tworzą. Wiara w Kościół wiąże się ściśle z wiarą w Boga – wierzę, że Bóg obecny jest w Kościele, a to znaczy, że słowo głoszone przez Kościół jest Jego słowem, że działa w sakramentach. Chrystus działa w Kościele, a to znaczy, że działa także przez konkretnych ludzi. Bóg nie działa abstrakcyjnie, ale za pośrednictwem nas – grzeszników. Dlatego musimy uczyć się rozróżniać to, co Boże od tego, co pochodzi z naszych grzechów – to jest bardzo trudne, ale bardzo ważne. Inaczej istnieje niebezpieczeństwo gorszenia się ludźmi Kościoła – bo traktujemy nasze grzechy jako coś nie do pogodzenia z Boskim działaniem.
Często słyszy się deklarację „Chrystus – tak, Kościół nie”. Jest w niej swoisty paradoks. Jezus przecież wszedł w świat w konkretnym czasie, żył i działał wśród konkretnych ludzi. To oni zachowali pamięć o Nim. Nie można dojść do Chrystusa inaczej jak przez pamięć Kościoła, przez wspólnotę, która tę pamięć zachowała. Oczywiście obraz Jezusa, jaki mamy dziś nie jest doskonały, ale ufamy, że Duch Święty chroni jej główny trzon i tam nadal można spotykać żyjącego Jezusa. Nie ma pewniejszej drogi do Ojca niż Chrystus działający w Kościele. Nie znaczy to, że Bóg nie może do nas dotrzeć w inny sposób, ale – skoro wybrał taka drogę – poprzez wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie – to pewnie nie po to, żebyśmy szukali teraz innej.
„Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20) Te słowa Chrystusa powinniśmy ciągle mieć w pamięci. Jesteśmy – jako Kościół – wspólnotą, w której aktywnie działa Duch Święty. Nie może On działać inaczej jak tylko przez nas. Wierzyć w Kościół to także wierzyć w Ducha obecnego w Kościele, przemieniającego nasze serca. Dlatego tak ważne jest, abyśmy doskonalili naszą umiejętność wsłuchiwania się w Jego głos.
Mamy nadzieje, że II Synod Archidiecezji Katowickiej wspomoże te wysiłki i zobaczymy, że w Kościele – także tym lokalnym – towarzyszy nam nadal żywa obecność Chrystusa, który w Duchu Świętym prowadzi nas do Ojca.
Sekretariat Zespołu Presynodalnego
Modlitwa do Matki Bożej Różańcowej
Modlitwa do Matki Bożej Różańcowej
Maryjo Dziewico, pomóż mi tak ukochać modlitwę różańcową, bym jej nigdy nie zaniedbał, by się stała moją codzienna potrzebą. Niech ta ewangeliczna modlitwa stanie się coraz silniejszą więzią, łącząca mnie z Jezusem i z Tobą, hołdem dziecięcej pobożności i miłości, umocnieniem i zachętą do radosnego i sumiennego wypełniania obowiązków w naśladowaniu Ciebie i Twego Syna.
Spraw, aby rozważanie Tajemnic Waszego życia wprowadzało mnie w duchowe głębie, gdzie rozum, wola i uczucia pozwalają ogarnąć się i przeniknąć sprawami Bożymi.
W świetle świętych Tajemnic Różańcowych ukazuj mi Matko powagę życia ziemskiego, które przygotowuje mi los wieczny, więc powinno być godne, czyste i szlachetne.
Przez Tajemnice Różańcowe pouczaj mnie, ze cierpienie pokornie przyjęte i ofiarowane Ojcu, przynosi wielkie owoce zbawcze, że przetrwanie z Jezusem na Kalwarii doświadczenia otwiera przede mną blask zmartwychwstania na wieczne szczęście z Nim,
tam nie będzie już łez, lecz nieustanne dziękczynienie za łaski,
które z cierpienia Bóg wydobył dla mnie i dla braci moich w Chrystusie.
Królowo Różańca świętego, módl się o zbawienie wszystkich ludzi !
Amen.
Maryjo Dziewico, pomóż mi tak ukochać modlitwę różańcową, bym jej nigdy nie zaniedbał, by się stała moją codzienna potrzebą. Niech ta ewangeliczna modlitwa stanie się coraz silniejszą więzią, łącząca mnie z Jezusem i z Tobą, hołdem dziecięcej pobożności i miłości, umocnieniem i zachętą do radosnego i sumiennego wypełniania obowiązków w naśladowaniu Ciebie i Twego Syna.
Spraw, aby rozważanie Tajemnic Waszego życia wprowadzało mnie w duchowe głębie, gdzie rozum, wola i uczucia pozwalają ogarnąć się i przeniknąć sprawami Bożymi.
W świetle świętych Tajemnic Różańcowych ukazuj mi Matko powagę życia ziemskiego, które przygotowuje mi los wieczny, więc powinno być godne, czyste i szlachetne.
Przez Tajemnice Różańcowe pouczaj mnie, ze cierpienie pokornie przyjęte i ofiarowane Ojcu, przynosi wielkie owoce zbawcze, że przetrwanie z Jezusem na Kalwarii doświadczenia otwiera przede mną blask zmartwychwstania na wieczne szczęście z Nim,
tam nie będzie już łez, lecz nieustanne dziękczynienie za łaski,
które z cierpienia Bóg wydobył dla mnie i dla braci moich w Chrystusie.
Królowo Różańca świętego, módl się o zbawienie wszystkich ludzi !
Amen.
II Synod Archidiecezji Katowickiej - Możliwości zaangażowania
II SYNOD ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ – MOŻLIWOŚCI ZAANGAŻOWANIA
Oficjalne rozpoczęcie II Synodu Archidiecezji Katowickiej odbędzie się dopiero za kilka tygodni, dn. 25 listopada br. (uroczystej Mszy św. w Archikatedrze Chrystusa Króla o godz. 12.00 przewodniczył będzie ks. abp Wiktor Skworc). Jednak już teraz wykonywane są prace wstępne, bez których do otwarcia oficjalnych obrad synodalnych by nie doszło.
Niedawno Sekretariat Zespołu Presynodalnego zakończył przyjmowanie ankiet presynodalnych, które wypełniali księża, parafialne rady duszpasterskie, zgromadzenia zakonne, ruchy i stowarzyszenia działające w naszej archidiecezji. Wyniki zostały następnie poddane analizie i już wkrótce zostaną zamieszczone na oficjalnej stronie synodu (www.synodkatowice.pl).
Obecnie trwają prace przygotowawcze, które koncentrują się głównie na ustalaniu składu Komisji Głównej oraz ilości, tematyki i składu Komisji Synodalnych. Choć może się wydawać, że w synod angażują się jedynie „wybrani” to w rzeczywistości każdy z nas może mieć wkład w to dzieło. W jaki sposób? Przede wszystkim – modlitwa. Każdy z nas może w codziennych modlitwach powierzyć nasz Kościół lokalny opiece Ducha Świętego. Punktem wyjścia jest oczywiście modlitwa indywidualna, ale ważne jest także zaangażowanie wspólnotowe. Módlmy się więc w intencji nie tylko tych, którzy są niejako „z urzędu” zaangażowani w Synod, ale przede wszystkim za nas wszystkich, za lokalny Kościół, żeby odnowił się dzięki wsłuchiwaniu się w Ducha Świętego.
Aby Synod mógł przynieść owoce, my sami musimy być świadomi naszej wiary, bo to my tworzymy nasz Kościół lokalny. Dlatego w trakcie trwania Synodu bardzo ważna będzie formacja – zwłaszcza zmierzająca do tego, by coraz lepiej rozumieć, czym jest Kościół jako taki. Wkrótce zostaną przygotowane materiały do wykorzystania przez Parafialne Rady Duszpasterskie, różne grupy formacyjne i stowarzyszenia. My sami także możemy zastanowić się nad tym, w jaki sposób przyczynić się do odnowy naszych parafii i mniejszych wspólnot. Dlatego myślmy, rozmawiajmy i spróbujmy zrozumieć, czego od nas, jako lokalnego Kościoła, oczekuje Duch Święty. Próba oceny stanu Kościoła w świetle Ewangelii i poszukiwanie sposobów na poprawę jakości jego życia jest punktem wyjścia i jednym z najważniejszych zadań synodu. Jeśli ktoś chce intensywniej zaangażować się w Synod, to bardzo pilnie poszukujemy wolontariuszy – głownie teologów, ale nie tylko, do wykonywania różnych zadań. Potrzebni są animatorzy modlitwy, osoby, które pomogą w tworzeniu materiałów formacyjnych, konspektów, katechez, homilii itp., moderatorzy forów internetowych… Mile widziani też wszyscy, którzy mają inny pomysł na zaangażowanie się w dzieło synodalne.
Na koniec kilka informacji praktycznych. Wszelkich informacji na temat możliwości zaangażowania można uzyskać na stronie : www.synodkatowice.pl. Zgłaszanie grup i wspólnot chcących modlić się za Synod oraz chęć nawiązania współpracy na zasadzie wolontariatu (konieczne jest przesłanie CV ze szczególnym uwzględnieniem doświadczenia na kościelnym gruncie), można dokonywać droga mailową : synod@archidiecezja.katowice.pl lub tradycyjną : Sekretariat II Synodu Archidiecezji Katowickiej, Kuria Metropolitalna w Katowicach, ul. Jordana 39, skr. poczt. 206, 40-951 Katowice.
Oficjalne rozpoczęcie II Synodu Archidiecezji Katowickiej odbędzie się dopiero za kilka tygodni, dn. 25 listopada br. (uroczystej Mszy św. w Archikatedrze Chrystusa Króla o godz. 12.00 przewodniczył będzie ks. abp Wiktor Skworc). Jednak już teraz wykonywane są prace wstępne, bez których do otwarcia oficjalnych obrad synodalnych by nie doszło.
Niedawno Sekretariat Zespołu Presynodalnego zakończył przyjmowanie ankiet presynodalnych, które wypełniali księża, parafialne rady duszpasterskie, zgromadzenia zakonne, ruchy i stowarzyszenia działające w naszej archidiecezji. Wyniki zostały następnie poddane analizie i już wkrótce zostaną zamieszczone na oficjalnej stronie synodu (www.synodkatowice.pl).
Obecnie trwają prace przygotowawcze, które koncentrują się głównie na ustalaniu składu Komisji Głównej oraz ilości, tematyki i składu Komisji Synodalnych. Choć może się wydawać, że w synod angażują się jedynie „wybrani” to w rzeczywistości każdy z nas może mieć wkład w to dzieło. W jaki sposób? Przede wszystkim – modlitwa. Każdy z nas może w codziennych modlitwach powierzyć nasz Kościół lokalny opiece Ducha Świętego. Punktem wyjścia jest oczywiście modlitwa indywidualna, ale ważne jest także zaangażowanie wspólnotowe. Módlmy się więc w intencji nie tylko tych, którzy są niejako „z urzędu” zaangażowani w Synod, ale przede wszystkim za nas wszystkich, za lokalny Kościół, żeby odnowił się dzięki wsłuchiwaniu się w Ducha Świętego.
Aby Synod mógł przynieść owoce, my sami musimy być świadomi naszej wiary, bo to my tworzymy nasz Kościół lokalny. Dlatego w trakcie trwania Synodu bardzo ważna będzie formacja – zwłaszcza zmierzająca do tego, by coraz lepiej rozumieć, czym jest Kościół jako taki. Wkrótce zostaną przygotowane materiały do wykorzystania przez Parafialne Rady Duszpasterskie, różne grupy formacyjne i stowarzyszenia. My sami także możemy zastanowić się nad tym, w jaki sposób przyczynić się do odnowy naszych parafii i mniejszych wspólnot. Dlatego myślmy, rozmawiajmy i spróbujmy zrozumieć, czego od nas, jako lokalnego Kościoła, oczekuje Duch Święty. Próba oceny stanu Kościoła w świetle Ewangelii i poszukiwanie sposobów na poprawę jakości jego życia jest punktem wyjścia i jednym z najważniejszych zadań synodu. Jeśli ktoś chce intensywniej zaangażować się w Synod, to bardzo pilnie poszukujemy wolontariuszy – głownie teologów, ale nie tylko, do wykonywania różnych zadań. Potrzebni są animatorzy modlitwy, osoby, które pomogą w tworzeniu materiałów formacyjnych, konspektów, katechez, homilii itp., moderatorzy forów internetowych… Mile widziani też wszyscy, którzy mają inny pomysł na zaangażowanie się w dzieło synodalne.
Na koniec kilka informacji praktycznych. Wszelkich informacji na temat możliwości zaangażowania można uzyskać na stronie : www.synodkatowice.pl. Zgłaszanie grup i wspólnot chcących modlić się za Synod oraz chęć nawiązania współpracy na zasadzie wolontariatu (konieczne jest przesłanie CV ze szczególnym uwzględnieniem doświadczenia na kościelnym gruncie), można dokonywać droga mailową : synod@archidiecezja.katowice.pl lub tradycyjną : Sekretariat II Synodu Archidiecezji Katowickiej, Kuria Metropolitalna w Katowicach, ul. Jordana 39, skr. poczt. 206, 40-951 Katowice.
sobota, 3 listopada 2012
piątek, 2 listopada 2012
Miłość, którą Cię obdarowali
Miłość, którą Cię obdarowali
Ludzie, którzy ją z Ciebie czerpali
Zostaje na zawsze z Tobą
Bo [miłość] jest światłem życia,
Bo jest celem bycia
Ona boskim zjawiskiem
Ona wiecznym błyskiem
Bo przewyższa góry
I rozsadza skały
Bo rozrywa sznury
Pokonuje wały
Bo jest świetlistą uczuć królową
Jedyną prawdziwą serca mową
Ona pięknem, szczęściem
I do Raju wejściem
Jest powodem radości
Aniołów i ludzkości
Ile szczęścia w życiu miałeś,
gdy miłością obdarowałeś
tylu – cudu dokonałeś.
Kochanemu Dziadkowi Z…
Marysia
Ludzie, którzy ją z Ciebie czerpali
Zostaje na zawsze z Tobą
Bo [miłość] jest światłem życia,
Bo jest celem bycia
Ona boskim zjawiskiem
Ona wiecznym błyskiem
Bo przewyższa góry
I rozsadza skały
Bo rozrywa sznury
Pokonuje wały
Bo jest świetlistą uczuć królową
Jedyną prawdziwą serca mową
Ona pięknem, szczęściem
I do Raju wejściem
Jest powodem radości
Aniołów i ludzkości
Ile szczęścia w życiu miałeś,
gdy miłością obdarowałeś
tylu – cudu dokonałeś.
Kochanemu Dziadkowi Z…
Marysia
Zaproszenie na spotkanie ,,Wolny człowiek-Wolny Naród''
Księgarnia św. Jacka
ma zaszczyt zaprosić na spotkanie
z ks. Henrykiem Bolczykiem
Autorem książki
pt.: „WOLNY CZŁOWIEK – WOLNY NARÓD.
Ostatnie dzieło Życia ks. Franciszka Blachnickiego:
Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów”.
które odbędzie się 8 listopada o godz. 18.00
w auli Wydziału Teologicznego UŚ
w Katowicach (ul. Jordana 18)
WSTĘP WOLNY!
ks. Franciszek Blachnicki – ur. 24 marca 1921 r. w Rybniku; zm. 27 lutego 1987 r.
w Carlsbergu (Niemcy); polski ksiądz katolicki, kandydat na ołtarze, założyciel i duchowy ojciec Ruchu Światło-Życie – jednego z ruchów odnowy Kościoła wg nauczania Soboru Watykańskiego II oraz wspólnoty życia konsekrowanego Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła.
Inicjator Krucjaty Wstrzemięźliwości, założyciel Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodu, Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Światło-Życie w Carlsbergu.
W 1995 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny. Od 2000 r. grób ks. Blachnickiego znajduje się
w kościele pw. Dobrego Pasterza w Krościenku n. Dunajcem.
ks. Henryk Bolczyk - ur. 14 listopada 1938 w Rudzie Śląskiej, kapłan archidiecezji katowickiej, prałat honorowy, moderator krajowy oraz generalny Ruchu Światło-Życie, kapelan górników kopalni „Wujek” w Katowicach w latach 1980-1981.
W 1985 został moderatorem krajowym Ruchu Światło-Życie, a w 1993 także moderatorem generalnym Ruchu. Funkcję tę pełnił do 2001. Był postulatorem diecezjalnym procesu beatyfikacyjnego ks. Franciszka Blachnickiego. Po przejściu na emeryturę w 2001 zamieszkał
w Carlsbergu (ostatnim miejscu posługi ks. F. Blachnickiego) i pracuje tam w Międzynarodowym Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. Laureat nagrody W imię człowieczeństwa im. Biskupa Jana Chrapka (2005)
WOLNY CZŁOWIEK - WOLNY NARÓD
Ostatnie dzieło życia ks. Franciszka Blachnickiego: Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów”
Wizjoner, prorok, „gwałtownik Królestwa Bożego”, jeden z wielkich nauczycieli narodu końca XX wieku – Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki i powstałe w Niemczech stowarzyszenie Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów to temat książki ks. dra Henryka Bolczyka pt. Wolny człowiek – wolny naród. Ostatnie dzieło życia ks. Franciszka Blachnickiego: Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów. Publikacja ukazała się w maju bieżącego roku staraniem Wydawnictwa Światło-Życie.
Książka nie tylko rejestruje fakt powstania i działalności ChSWN w latach 80-tych ubiegłego stulecia, a także ukazuje jego historyczną wartość. Mówiąc o historii, również uświadamia Czytelnikom konieczność podjęcia idei ks. F. Blachnickiego dzisiaj. I obecnie to stanowi jej wartość nadrzędną.
Podstawowe zawołanie ChSWN: „Wyzwolenie dokonuje się przez prawdę w Krzyżu” – jak stwierdza Autor – „może okazać się trudniejsze dziś niż w okresie PRL, procesy laicyzacyjne bowiem wydają się wchodzić w życie codziennie, eliminując wpływ Boga i religii na życie społeczne i polityczne”. W innym miejscu pisze: „[...] do dzisiaj na wielu płaszczyznach są odczuwalne wpływy zniewolonych umysłów, a nawet struktur politycznych i gospodarczo-społecznych. Manipulacja ludźmi przez media, wpływy korupcyjne nowych oligarchów, podział świata na bogaczy i biednych i wiele innych zjawisk sygnalizują, że wyzwolenie bez przemocy, bez lęku, przez prawdę i Krzyż czeka współcześnie na nową dynamikę działania.”
Książkę należy polecić wszystkim – osobom duchownym i świeckim – dla których ważna jest jakość własnego życia i udziału w świecie współczesnym w zgodzie z wartościami chrześcijańskimi.
ma zaszczyt zaprosić na spotkanie
z ks. Henrykiem Bolczykiem
Autorem książki
pt.: „WOLNY CZŁOWIEK – WOLNY NARÓD.
Ostatnie dzieło Życia ks. Franciszka Blachnickiego:
Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów”.
które odbędzie się 8 listopada o godz. 18.00
w auli Wydziału Teologicznego UŚ
w Katowicach (ul. Jordana 18)
WSTĘP WOLNY!
ks. Franciszek Blachnicki – ur. 24 marca 1921 r. w Rybniku; zm. 27 lutego 1987 r.
w Carlsbergu (Niemcy); polski ksiądz katolicki, kandydat na ołtarze, założyciel i duchowy ojciec Ruchu Światło-Życie – jednego z ruchów odnowy Kościoła wg nauczania Soboru Watykańskiego II oraz wspólnoty życia konsekrowanego Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła.
Inicjator Krucjaty Wstrzemięźliwości, założyciel Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodu, Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Światło-Życie w Carlsbergu.
W 1995 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny. Od 2000 r. grób ks. Blachnickiego znajduje się
w kościele pw. Dobrego Pasterza w Krościenku n. Dunajcem.
ks. Henryk Bolczyk - ur. 14 listopada 1938 w Rudzie Śląskiej, kapłan archidiecezji katowickiej, prałat honorowy, moderator krajowy oraz generalny Ruchu Światło-Życie, kapelan górników kopalni „Wujek” w Katowicach w latach 1980-1981.
W 1985 został moderatorem krajowym Ruchu Światło-Życie, a w 1993 także moderatorem generalnym Ruchu. Funkcję tę pełnił do 2001. Był postulatorem diecezjalnym procesu beatyfikacyjnego ks. Franciszka Blachnickiego. Po przejściu na emeryturę w 2001 zamieszkał
w Carlsbergu (ostatnim miejscu posługi ks. F. Blachnickiego) i pracuje tam w Międzynarodowym Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. Laureat nagrody W imię człowieczeństwa im. Biskupa Jana Chrapka (2005)
WOLNY CZŁOWIEK - WOLNY NARÓD
Ostatnie dzieło życia ks. Franciszka Blachnickiego: Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów”
Wizjoner, prorok, „gwałtownik Królestwa Bożego”, jeden z wielkich nauczycieli narodu końca XX wieku – Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki i powstałe w Niemczech stowarzyszenie Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów to temat książki ks. dra Henryka Bolczyka pt. Wolny człowiek – wolny naród. Ostatnie dzieło życia ks. Franciszka Blachnickiego: Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów. Publikacja ukazała się w maju bieżącego roku staraniem Wydawnictwa Światło-Życie.
Książka nie tylko rejestruje fakt powstania i działalności ChSWN w latach 80-tych ubiegłego stulecia, a także ukazuje jego historyczną wartość. Mówiąc o historii, również uświadamia Czytelnikom konieczność podjęcia idei ks. F. Blachnickiego dzisiaj. I obecnie to stanowi jej wartość nadrzędną.
Podstawowe zawołanie ChSWN: „Wyzwolenie dokonuje się przez prawdę w Krzyżu” – jak stwierdza Autor – „może okazać się trudniejsze dziś niż w okresie PRL, procesy laicyzacyjne bowiem wydają się wchodzić w życie codziennie, eliminując wpływ Boga i religii na życie społeczne i polityczne”. W innym miejscu pisze: „[...] do dzisiaj na wielu płaszczyznach są odczuwalne wpływy zniewolonych umysłów, a nawet struktur politycznych i gospodarczo-społecznych. Manipulacja ludźmi przez media, wpływy korupcyjne nowych oligarchów, podział świata na bogaczy i biednych i wiele innych zjawisk sygnalizują, że wyzwolenie bez przemocy, bez lęku, przez prawdę i Krzyż czeka współcześnie na nową dynamikę działania.”
Książkę należy polecić wszystkim – osobom duchownym i świeckim – dla których ważna jest jakość własnego życia i udziału w świecie współczesnym w zgodzie z wartościami chrześcijańskimi.
czwartek, 1 listopada 2012
Wielcy Polacy to słowa które nie przeminą
Wielcy Polacy to słowa które nie przeminą,
można być nie więżącym czy ateistą ,
ale umieć zachować przeszłość i walczyć o przyszłość to patriotyzm .
O Ludziach których się pamięta,
kiedyś nazwanymi zbrodniarzami dziś stają do apelu poległych o Polskę wolną bez zdrady arogancji władzy,
to żołnierze wyklęci i inni więźniowie różnych rezimów zbrodniczych ich budzenie sumień,
nawet po wielu latach staje się słowem wolności i wyzwolenia ,
uczmy się tych wielkich słów.
Kaci którzy stoją nad matkami zmuszając je do więzienia nie są w stanie zniszczyć sumienia narodu.
Tak było z ks . Jerzym Popiełuszką chciało się zamknąć usta ,
ale słowo o prawdzie wyszło nawet z głębin wody,
aby przypominać o Ojczyźnie i tak samo będzie z morderstwem Katyńskim sumienie Narodu rozliczy zbrodniarzy.
Jacek Źróbek
można być nie więżącym czy ateistą ,
ale umieć zachować przeszłość i walczyć o przyszłość to patriotyzm .
O Ludziach których się pamięta,
kiedyś nazwanymi zbrodniarzami dziś stają do apelu poległych o Polskę wolną bez zdrady arogancji władzy,
to żołnierze wyklęci i inni więźniowie różnych rezimów zbrodniczych ich budzenie sumień,
nawet po wielu latach staje się słowem wolności i wyzwolenia ,
uczmy się tych wielkich słów.
Kaci którzy stoją nad matkami zmuszając je do więzienia nie są w stanie zniszczyć sumienia narodu.
Tak było z ks . Jerzym Popiełuszką chciało się zamknąć usta ,
ale słowo o prawdzie wyszło nawet z głębin wody,
aby przypominać o Ojczyźnie i tak samo będzie z morderstwem Katyńskim sumienie Narodu rozliczy zbrodniarzy.
Jacek Źróbek
środa, 31 października 2012
Lista śmierci rządów platformy obywatelskiej
Jak żyć? takie pytania zadaje społeczeństwo Polskie ,ale gdy zaczynamy oglądać media to co jakiś czas za rządów zbrodniarzy platformy obywatelskiej dowiadujemy się o dziwnych przypadkach samobójstw . Oto lista śmierci
wtorek, 30 października 2012
sobota, 27 października 2012
czwartek, 25 października 2012
środa, 24 października 2012
konferencja -90 rocznica utworzenia Policji Województwa Śląskiego 1922-2012
Międzynarodowa konferencja „90. rocznica utworzenia Policji Województwa Śląskiego 1922–2012” – Katowice, 25 października 2012
25 października 2012 r. w auli im. aspiranta PWŚl Jana Kali w Komendzie Wojewódzkiej Policji w Katowicach (ul. Lompy 19) odbędzie się międzynarodowa konferencja „90. rocznica utworzenia Policji Województwa Śląskiego 1922–2012”. Konferencja została zorganizowana przez Katowicki Oddział Ogólnopolskiego Stowarzyszenia „Rodzina Policyjna 1939 r.”, Komendę Wojewódzką Policji w Katowicach oraz Szkołę Policji w Katowicach, we współpracy z Oddziałem Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach.
Program konferencji:
10.15 Rozpoczęcie konferencji – prof. zw. dr hab. Ryszard Kaczmarek (Uniwersytet Śląski w Katowicach)
Powitanie przybyłych gości i uczestników – Jerzy Urbańczyk (Katowicki Oddział „Rodziny Policyjnej 1939 r.”)
dr hab. Zbigniew Hojka (Uniwersytet Śląski w Katowicach) – Podstawy ustrojowe Województwa Śląskiego 1922–1939
nadkom mgr Dawid Kaszuba (Komenda Wojewódzka Policji w Katowicach) – Policja Województwa Śląskiego 1922–1939
prof. dr hab. Mečislav Borák (Uniwersytet Śląski w Opawie) – Policja Województwa Śląskiego na Zaolziu 1938–1939
podkom mgr Katarzyna Grześkowiak (Szkoła Policji w Katowicach) – Śląscy policjanci w aspekcie Zbrodni Katyńskie
Marcin Kania (IPN Katowice) – Funkcjonariusze Policji Województwa Śląskiego i ich rodziny w PRL-u
insp. mgr Anna Rosół (Szkoła Policji w Katowicach) – Zawód policjant – kryteria doboru zawodowego
Dyskusja
Podsumowanie i zakończenie konferencji – prof. zw. dr hab. Ryszard Kaczmarek (UŚ w Katowicach)
25 października 2012 r. w auli im. aspiranta PWŚl Jana Kali w Komendzie Wojewódzkiej Policji w Katowicach (ul. Lompy 19) odbędzie się międzynarodowa konferencja „90. rocznica utworzenia Policji Województwa Śląskiego 1922–2012”. Konferencja została zorganizowana przez Katowicki Oddział Ogólnopolskiego Stowarzyszenia „Rodzina Policyjna 1939 r.”, Komendę Wojewódzką Policji w Katowicach oraz Szkołę Policji w Katowicach, we współpracy z Oddziałem Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach.
Program konferencji:
10.15 Rozpoczęcie konferencji – prof. zw. dr hab. Ryszard Kaczmarek (Uniwersytet Śląski w Katowicach)
Powitanie przybyłych gości i uczestników – Jerzy Urbańczyk (Katowicki Oddział „Rodziny Policyjnej 1939 r.”)
dr hab. Zbigniew Hojka (Uniwersytet Śląski w Katowicach) – Podstawy ustrojowe Województwa Śląskiego 1922–1939
nadkom mgr Dawid Kaszuba (Komenda Wojewódzka Policji w Katowicach) – Policja Województwa Śląskiego 1922–1939
prof. dr hab. Mečislav Borák (Uniwersytet Śląski w Opawie) – Policja Województwa Śląskiego na Zaolziu 1938–1939
podkom mgr Katarzyna Grześkowiak (Szkoła Policji w Katowicach) – Śląscy policjanci w aspekcie Zbrodni Katyńskie
Marcin Kania (IPN Katowice) – Funkcjonariusze Policji Województwa Śląskiego i ich rodziny w PRL-u
insp. mgr Anna Rosół (Szkoła Policji w Katowicach) – Zawód policjant – kryteria doboru zawodowego
Dyskusja
Podsumowanie i zakończenie konferencji – prof. zw. dr hab. Ryszard Kaczmarek (UŚ w Katowicach)
MUZEUM ŚLĄSKIE - 29.10.2012 - DEBATA PUBLICZNA POŚWIĘCONA SCENARIUSZOWI WYSTAWY STAŁEJ
Przed nami pierwsza odsłona debaty dotyczącej scenariusza wystawy stałej w Muzeum Śląskim w Katowicach.
Celem debaty jest rozszerzenie dyskusji dotyczącej wystawy z uwzględnieniem wskazówek historycznych i oczekiwań jej uczestników, skierowanych do twórców ekspozycji. To także szansa na rozpoczęcie publicznej debaty na ten temat i włączenie do niej wszystkich osób i środowisk zainteresowanych historią Śląska i jej współczesną interpretacją.
Debata publiczna poświęcona scenariuszowi wystawy stałej w Muzeum Śląskim w Katowicach odbędzie się 29 października br. o godz. 11.00 w Gmachu Sejmu Śląskiego.
W spotkaniu udział wezmą: prof. Franciszek Marek, ksiądz prof. Jerzy Myszor, przedstawiciele mniejszości niemieckiej - Rudolf Gaida i żydowskiej - Włodzimierz Kac, wicewojewoda Piotr Spyra, prof. Ewa Chojecka, dr Piotr Greiner oraz prof. Ryszard Kaczmarek. W dyskusji każdy będzie mógł zabrać głos, przekazując swoje uwagi i propozycje (do piątku 26 października) na adres e-mail: wystawa.muzeum@slaskie.pl
Debatę otworzy marszałek Adam Matusiewicz, a wśród prowadzących znajdą się Jan Dziadul i dr Andrzej Krzystyniak.
Ze względów organizacyjnych uprzejmie prosimy o dokonywanie rejestracji na debatę. Rejestracja odbywa się do 26 października (piątek) do godziny 10:00 poprzez formularz znajdujący się na stronie internetowej Województwa Śląskiego.
Debata jest otwarta dla wszystkich, jednak ze względu na ograniczoną liczbę miejsc decyduje kolejność zgłoszeń.
źródło: Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego
Celem debaty jest rozszerzenie dyskusji dotyczącej wystawy z uwzględnieniem wskazówek historycznych i oczekiwań jej uczestników, skierowanych do twórców ekspozycji. To także szansa na rozpoczęcie publicznej debaty na ten temat i włączenie do niej wszystkich osób i środowisk zainteresowanych historią Śląska i jej współczesną interpretacją.
Debata publiczna poświęcona scenariuszowi wystawy stałej w Muzeum Śląskim w Katowicach odbędzie się 29 października br. o godz. 11.00 w Gmachu Sejmu Śląskiego.
W spotkaniu udział wezmą: prof. Franciszek Marek, ksiądz prof. Jerzy Myszor, przedstawiciele mniejszości niemieckiej - Rudolf Gaida i żydowskiej - Włodzimierz Kac, wicewojewoda Piotr Spyra, prof. Ewa Chojecka, dr Piotr Greiner oraz prof. Ryszard Kaczmarek. W dyskusji każdy będzie mógł zabrać głos, przekazując swoje uwagi i propozycje (do piątku 26 października) na adres e-mail: wystawa.muzeum@slaskie.pl
Debatę otworzy marszałek Adam Matusiewicz, a wśród prowadzących znajdą się Jan Dziadul i dr Andrzej Krzystyniak.
Ze względów organizacyjnych uprzejmie prosimy o dokonywanie rejestracji na debatę. Rejestracja odbywa się do 26 października (piątek) do godziny 10:00 poprzez formularz znajdujący się na stronie internetowej Województwa Śląskiego.
Debata jest otwarta dla wszystkich, jednak ze względu na ograniczoną liczbę miejsc decyduje kolejność zgłoszeń.
źródło: Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego
Złote róże z Częstochowy
ZŁOTE RÓŻE Z CZĘSTOCHOWY
Bukiet złotych róż przywiozłam z Częstochowy.
Mogiły moich bliskich ozdobię.
Niech śpią w pokoju.
A Dobry Pan Bóg
Niech Im nieba uchyli.
W modlitwach pamiętam, dnia każdego,
bo tylko tyle mogę dać dobrego....
Tak długo człowiek żyje. jak długo,
Pamięć o Nim Trwa.
W codziennej modlitwie za zmarłych
Bukiet złotych róż przywiozłam z Częstochowy.
Mogiły moich bliskich ozdobię.
Niech śpią w pokoju.
A Dobry Pan Bóg
Niech Im nieba uchyli.
W modlitwach pamiętam, dnia każdego,
bo tylko tyle mogę dać dobrego....
Tak długo człowiek żyje. jak długo,
Pamięć o Nim Trwa.
W codziennej modlitwie za zmarłych
Złota jesień
Złota Jesień
Jesieni jesieni jakaś ty bogata Pani,
zieleń w złoto zamieniasz,
w parku złote dywany ścielisz.
Ulice i drogi złotem przyodziewasz .
Biedna wiejska chata,
nagle w złoty pałac się zmienia.
Czerwieni też nie żałujesz,
nocą pracujesz-pędzlem malujesz.
Jakaż pracowita twa dola i strojnisia wielka.
Czerwone korale na jarzębinach zawieszasz.
Kasztan brązowe korale da, aby urozmaicić świat.
Żołędzie w zielonych kapeluszach bez liku widać wszędzie.
W sadzie złote grusze i czerwone lico jabłuszek lśni.
Ach jakiż piękny i bogaty czas, gdy złota jesień wita nas.
A wesoły promyk słońca, radośnie mruga.
Jesieni jesieni jakaś ty bogata Pani,
zieleń w złoto zamieniasz,
w parku złote dywany ścielisz.
Ulice i drogi złotem przyodziewasz .
Biedna wiejska chata,
nagle w złoty pałac się zmienia.
Czerwieni też nie żałujesz,
nocą pracujesz-pędzlem malujesz.
Jakaż pracowita twa dola i strojnisia wielka.
Czerwone korale na jarzębinach zawieszasz.
Kasztan brązowe korale da, aby urozmaicić świat.
Żołędzie w zielonych kapeluszach bez liku widać wszędzie.
W sadzie złote grusze i czerwone lico jabłuszek lśni.
Ach jakiż piękny i bogaty czas, gdy złota jesień wita nas.
A wesoły promyk słońca, radośnie mruga.
wtorek, 23 października 2012
poniedziałek, 22 października 2012
niedziela, 21 października 2012
sobota, 20 października 2012
w 25 rocznicę śmierci BŁ .Ks Jerzego Popiełuszki
19 października 2009 r. w 25. rocznicę męczeńskiej śmierci bł. Ks. Jerzego
śp Prezydent RP Lech Kaczyński wręczył matce ks. Jerzego przyznany mu pośmiertnie Order Orła Białego.
"Nie po raz pierwszy w ciągu czterech już lat swojej kadencji wręczam Order Orła Białego, zawsze robię to z przekonaniem, z głębokim przekonaniem, że postępuję słusznie. Ale w żadnym przypadku nie było przekonania tak mocnego, jak w przypadku ks. Jerzego"
Prezydent Lech Kaczyński
śp Prezydent RP Lech Kaczyński wręczył matce ks. Jerzego przyznany mu pośmiertnie Order Orła Białego.
"Nie po raz pierwszy w ciągu czterech już lat swojej kadencji wręczam Order Orła Białego, zawsze robię to z przekonaniem, z głębokim przekonaniem, że postępuję słusznie. Ale w żadnym przypadku nie było przekonania tak mocnego, jak w przypadku ks. Jerzego"
Prezydent Lech Kaczyński
wieczór rodzinnej modlitwy z BŁ Janem Pawłem II
WIECZÓR RODZINNEJ MODLITWY Z BŁ. JANEM PAWŁEM II
WOKÓŁ ISKRY BOŻEGO MIŁOSIERDZIA I WIARY
22.10.2012 r., godz. 21.37
Rodzina gromadzi się w wyznaczonym miejscu. Należy przygotować stół przykryty białym obrusem, na nim krzyż, lampion z iskrą Bożego Miłosierdzia, księga Pisma Św., obrazek Bożego Miłosierdzia. Najlepiej jeśli modlitwę poprowadzi ojciec, bądź dziadek.
1. Prowadzący modlitwę: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
2. Odczytanie słów z księgi Pisma Świętego:
„Dlatego odrzuciwszy kłamstwo: niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego, bo jesteście nawzajem dla siebie członkami. Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! Ani nie dawajcie miejsca diabłu! Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia. Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie - wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak
i Bóg nam przebaczył w Chrystusie.
Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane, i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu” (Ef 4,25-27.29-32; 5,1n).
Chwila milczenia
3. Ojciec lub matka mówi te lub podobne słowa:
W ten szczególny wieczór gromadzimy się wokół iskry Bożego Miłosierdzia i wiary, która dotarła do nas z sanktuarium Bożego Miłosierdzia z Łagiewnik, gdzie bł. Jan Paweł II zawierzył nas i cały świat Bożemu Miłosierdziu. Mówił wtedy: „Niech przesłanie o miłosiernej miłości Boga rozchodzi się z tego miejsca na całą naszą umiłowaną Ojczyznę i na cały świat. Niech się spełnia zobowiązująca obietnica Pana Jezusa, że stad ma wyjść „iskra, która przygotuje świat na ostateczne Jego przyjście” (por. Dzienniczek, 1732). Trzeba tę iskrę Bożej miłości rozniecać. Trzeba przekazywać światu ogień miłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście!”
Iskra Bożego Miłosierdzia ma przypomnieć naszej rodzinie:
- o Bożej miłości, której doświadczamy,
- o miłosierdziu, które powinniśmy okazywać sobie nawzajem, aby zniknęło to co złe spośród nas
- i o wierze, na której powinniśmy budować nasze osobiste i rodzinne szczęście.
6. Śpiew: Jezu, ufam Tobie
7. Ktoś z rodziny prowadzi modlitwę:
Panie Jezu Chryste, Ty mieszkając w nazaretańskiej rodzinie uświęciłeś swoją obecnością tę wspólnotę życia i miłości. Racz pobłogosławić naszą rodziną, aby zgodnie
z zachętą bł. Jana Pawła II stawała się prawdziwym domowym Kościołem:
Powtarzamy po każdym wezwaniu: Prosimy Cię, Panie!
o głęboką wiarę dla małżonków, rodziców i dzieci;
o dar wspólnej modlitwy rodzinnej;
o łaskę chrześcijańskiego przeżywania niedzieli w gronie rodzinnym;
o wzajemną miłość członków naszej rodziny;
o zaufanie i zdolność przebaczania;
o radość, pogodę ducha i pokój;
o umiejętność pokonywania codziennych trudności;
o otwarcie na nowe życie;
o szacunek dla osób starszych;
o gotowość pomocy potrzebującym;
o wszystkie łaski potrzebne w życiu rodzinnym.
O, miłosierny Jezu, uczyń naszą rodzinę swoim królestwem, królestwem prawdy
i życia, świętości i łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju. Prowadź nas, mocą swego Ducha, do domu Ojca w niebie, gdzie otrzesz wszelką łzę z naszych oczu i dasz nam udział w pełni niebieskich radości. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
8. Prowadzący: odmówmy teraz dziesiątkę różańca świętego prosząc o łaskę owocnego przeżycia roku wiary oraz o umocnienie rodziny we wzajemnej miłości.
Wszyscy odmawiają dziesiątkę różańca św.
9. Śpiew: Jest zakątek na tej ziemi
10. Ktoś z rodziny odmawia modlitwę:
Błogosławiony Janie Pawle, błogosław nam z twojego okna w Niebie!
Błogosław naszej rodzinie!
Ty dostrzegłeś atak szatana na rodzinę,
tę cenną i nieodzowną iskrę z Nieba,
w której pulsuje miłość Boga i w której zapala się życie, Boży dar.
Janie Pawle, osłaniaj naszą rodzinę swoją modlitwą.
Ratuj wszystkie małżeństwa i rodziny.
Głosiłeś, że Chrystus ustanowił małżeństwo sakramentem, znakiem i źródłem Bożej łaski.
Przypominałeś naukę Chrystusa: „Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela”.
Byłeś odważnym obrońcą życia od poczęcia do naturalnej
Głosiłeś świętość rodziny, Domowego Kościoła.
Przeciwstawiając się cywilizacji użycia i o godności miłości małżeńskiej,
która jest cielesna i duchowa zarazem, odrzucając antykoncepcję.
Ukazywałeś młodym piękno czystości przedmałżeńskiej,
która jest cząstką i warunkiem miłości.
Wyproś uzdrowienie dla małżeństw i rodzin.
szukaj naśladowców, którzy by z mocą powtarzali za Tobą:
„Rodzino, bądź tym, czym jesteś”.
Niech dzieci w trwałych rodzinach znajdą bezpieczne warunki wzrastania.
Otocz opieką samotne matki oraz dzieci, które są pozbawione miłości.
Przypominaj rodzinom, by codziennie wspólnie się modliły.
Wzywaj nas w tym Roku Wiary, abyśmy „wypływali na głębię”,
przezwyciężając powierzchowne przeżywanie wiary
i subiektywizm w przyjmowaniu zasad moralnych.
Niech nasza rodzina będzie „Bogiem silna”. Amen.
11. Śpiew: Apel Jasnogórski (Maryjo Królowo Polski)
12. Modlitwa: Pod Twoją obronę
13. Prowadzący modlitwę: Zróbmy teraz w ciszy krótki rachunek sumienia i zastanówmy się czym dzisiaj obraziliśmy Boga, w jaki sposób osłabiliśmy się w wierze, jakie dobro zaniedbaliśmy?
Chwila milczenia
14. Modlitwa: Ach żałuję za me złości
15. Wszyscy przekazują sobie teraz znak pokoju wypowiadając wzajemnie do siebie słowa: Przepraszam, przebaczam. Dobrze, że jesteś.
16. Prowadzący mówi na zakończenie: Noc spokojną i śmierć szczęśliwą niech nam da Bóg wszechmogący Ojciec i Syn i Duch Święty. Amen
Przygotował: ks. Robert Kaczmarek
WOKÓŁ ISKRY BOŻEGO MIŁOSIERDZIA I WIARY
22.10.2012 r., godz. 21.37
Rodzina gromadzi się w wyznaczonym miejscu. Należy przygotować stół przykryty białym obrusem, na nim krzyż, lampion z iskrą Bożego Miłosierdzia, księga Pisma Św., obrazek Bożego Miłosierdzia. Najlepiej jeśli modlitwę poprowadzi ojciec, bądź dziadek.
1. Prowadzący modlitwę: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
2. Odczytanie słów z księgi Pisma Świętego:
„Dlatego odrzuciwszy kłamstwo: niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego, bo jesteście nawzajem dla siebie członkami. Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! Ani nie dawajcie miejsca diabłu! Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia. Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie - wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak
i Bóg nam przebaczył w Chrystusie.
Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane, i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu” (Ef 4,25-27.29-32; 5,1n).
Chwila milczenia
3. Ojciec lub matka mówi te lub podobne słowa:
W ten szczególny wieczór gromadzimy się wokół iskry Bożego Miłosierdzia i wiary, która dotarła do nas z sanktuarium Bożego Miłosierdzia z Łagiewnik, gdzie bł. Jan Paweł II zawierzył nas i cały świat Bożemu Miłosierdziu. Mówił wtedy: „Niech przesłanie o miłosiernej miłości Boga rozchodzi się z tego miejsca na całą naszą umiłowaną Ojczyznę i na cały świat. Niech się spełnia zobowiązująca obietnica Pana Jezusa, że stad ma wyjść „iskra, która przygotuje świat na ostateczne Jego przyjście” (por. Dzienniczek, 1732). Trzeba tę iskrę Bożej miłości rozniecać. Trzeba przekazywać światu ogień miłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście!”
Iskra Bożego Miłosierdzia ma przypomnieć naszej rodzinie:
- o Bożej miłości, której doświadczamy,
- o miłosierdziu, które powinniśmy okazywać sobie nawzajem, aby zniknęło to co złe spośród nas
- i o wierze, na której powinniśmy budować nasze osobiste i rodzinne szczęście.
6. Śpiew: Jezu, ufam Tobie
7. Ktoś z rodziny prowadzi modlitwę:
Panie Jezu Chryste, Ty mieszkając w nazaretańskiej rodzinie uświęciłeś swoją obecnością tę wspólnotę życia i miłości. Racz pobłogosławić naszą rodziną, aby zgodnie
z zachętą bł. Jana Pawła II stawała się prawdziwym domowym Kościołem:
Powtarzamy po każdym wezwaniu: Prosimy Cię, Panie!
o głęboką wiarę dla małżonków, rodziców i dzieci;
o dar wspólnej modlitwy rodzinnej;
o łaskę chrześcijańskiego przeżywania niedzieli w gronie rodzinnym;
o wzajemną miłość członków naszej rodziny;
o zaufanie i zdolność przebaczania;
o radość, pogodę ducha i pokój;
o umiejętność pokonywania codziennych trudności;
o otwarcie na nowe życie;
o szacunek dla osób starszych;
o gotowość pomocy potrzebującym;
o wszystkie łaski potrzebne w życiu rodzinnym.
O, miłosierny Jezu, uczyń naszą rodzinę swoim królestwem, królestwem prawdy
i życia, świętości i łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju. Prowadź nas, mocą swego Ducha, do domu Ojca w niebie, gdzie otrzesz wszelką łzę z naszych oczu i dasz nam udział w pełni niebieskich radości. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
8. Prowadzący: odmówmy teraz dziesiątkę różańca świętego prosząc o łaskę owocnego przeżycia roku wiary oraz o umocnienie rodziny we wzajemnej miłości.
Wszyscy odmawiają dziesiątkę różańca św.
9. Śpiew: Jest zakątek na tej ziemi
10. Ktoś z rodziny odmawia modlitwę:
Błogosławiony Janie Pawle, błogosław nam z twojego okna w Niebie!
Błogosław naszej rodzinie!
Ty dostrzegłeś atak szatana na rodzinę,
tę cenną i nieodzowną iskrę z Nieba,
w której pulsuje miłość Boga i w której zapala się życie, Boży dar.
Janie Pawle, osłaniaj naszą rodzinę swoją modlitwą.
Ratuj wszystkie małżeństwa i rodziny.
Głosiłeś, że Chrystus ustanowił małżeństwo sakramentem, znakiem i źródłem Bożej łaski.
Przypominałeś naukę Chrystusa: „Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela”.
Byłeś odważnym obrońcą życia od poczęcia do naturalnej
Głosiłeś świętość rodziny, Domowego Kościoła.
Przeciwstawiając się cywilizacji użycia i o godności miłości małżeńskiej,
która jest cielesna i duchowa zarazem, odrzucając antykoncepcję.
Ukazywałeś młodym piękno czystości przedmałżeńskiej,
która jest cząstką i warunkiem miłości.
Wyproś uzdrowienie dla małżeństw i rodzin.
szukaj naśladowców, którzy by z mocą powtarzali za Tobą:
„Rodzino, bądź tym, czym jesteś”.
Niech dzieci w trwałych rodzinach znajdą bezpieczne warunki wzrastania.
Otocz opieką samotne matki oraz dzieci, które są pozbawione miłości.
Przypominaj rodzinom, by codziennie wspólnie się modliły.
Wzywaj nas w tym Roku Wiary, abyśmy „wypływali na głębię”,
przezwyciężając powierzchowne przeżywanie wiary
i subiektywizm w przyjmowaniu zasad moralnych.
Niech nasza rodzina będzie „Bogiem silna”. Amen.
11. Śpiew: Apel Jasnogórski (Maryjo Królowo Polski)
12. Modlitwa: Pod Twoją obronę
13. Prowadzący modlitwę: Zróbmy teraz w ciszy krótki rachunek sumienia i zastanówmy się czym dzisiaj obraziliśmy Boga, w jaki sposób osłabiliśmy się w wierze, jakie dobro zaniedbaliśmy?
Chwila milczenia
14. Modlitwa: Ach żałuję za me złości
15. Wszyscy przekazują sobie teraz znak pokoju wypowiadając wzajemnie do siebie słowa: Przepraszam, przebaczam. Dobrze, że jesteś.
16. Prowadzący mówi na zakończenie: Noc spokojną i śmierć szczęśliwą niech nam da Bóg wszechmogący Ojciec i Syn i Duch Święty. Amen
Przygotował: ks. Robert Kaczmarek
Bądź bramą
A tym, co śmierć
już przekroczyli,
Lecz jeszcze ściana
ich od Ciebie dzieli,
Bądź Bramą, Boże,
by w Tobie odżyli,
Twym zmartwychwstaniem
żywi i weseli!
Wybaw ich z męki,
oczyść ogniem grzech,
Niechaj przy Tobie staną wyzwoleni –
Ty, któryś Ojcem,
uśmierz Sędzi gniew,
Ty, któryś Zbawcą,
ocal ich z płomieni!
Niechaj opuszczą z Tobą
ziemię mąk,
Ty, któryś jest miłością,
ich wyprowadź –
Podaj im pomoc
Twych wszechmocnych Rąk
I pozwól im
z uśmiechem Cię miłować.
Ty, który jesteś Słowo,
który jesteś Bóg,
Przyjmij ich w dom Swój wielki.
Niech przejdą próg!
Wojciech Bąk
już przekroczyli,
Lecz jeszcze ściana
ich od Ciebie dzieli,
Bądź Bramą, Boże,
by w Tobie odżyli,
Twym zmartwychwstaniem
żywi i weseli!
Wybaw ich z męki,
oczyść ogniem grzech,
Niechaj przy Tobie staną wyzwoleni –
Ty, któryś Ojcem,
uśmierz Sędzi gniew,
Ty, któryś Zbawcą,
ocal ich z płomieni!
Niechaj opuszczą z Tobą
ziemię mąk,
Ty, któryś jest miłością,
ich wyprowadź –
Podaj im pomoc
Twych wszechmocnych Rąk
I pozwól im
z uśmiechem Cię miłować.
Ty, który jesteś Słowo,
który jesteś Bóg,
Przyjmij ich w dom Swój wielki.
Niech przejdą próg!
Wojciech Bąk
piątek, 19 października 2012
czwartek, 18 października 2012
środa, 17 października 2012
poniedziałek, 15 października 2012
sobota, 13 października 2012
piątek, 12 października 2012
czwartek, 11 października 2012
XV-Pielgrzymka "Amazonek" na Jasną Górę.
XV-Pielgrzymka "Amazonek" na Jasną Górę.
Pierwsza sobota października, poświęcona jest Jasnogórskiej Pani Czarnej Madonnie.
To zjazd Amazonek, który odbył się po raz piętnasty.
Coraz liczniej "Amazonki" pielgrzymują do Naszej Matusi, która jest naszą nadzieją i otuchą.
Był to Ogólnopolski Zjazd w pierwszych latach. Co roku przybywało uczestniczek z innych krajów.
W tym roku, uczestniczyły "Amazonki" nie tylko z Europy ale i ze Stanów Zjednoczonych.
Całe błonie falowały kolorami tęczy tak jak nasze gorące serca . Życzeń nie było końca .Życzenia dla naszych uczestniczek przesłał też
Jego Świątobliwość Benedykt XVI .Uczestniczyłam w pielgrzymce z pomocą osoby towarzyszącej i Jasnogórskiej Pani.
Przed Ołtarzem Czarnej Madonny (na wałach) odczytałam modlitwę własnego autorstwa, w imieniu naszych uczestniczek a oto treść:
Matko Boska Częstochowska, Matko Królowo Polski i każdego z nas.
Do Ciebie Matko serce me wznoszę o modlitwę i pomoc Cię proszę.
Gdzież pociechę znajdę jak nie u Ciebie Matko Nasza.
Tylko Ty najczulsze serce masz Matko Ty twe dzieci znasz.
Módl się za nami wspieraj nas.
Tobie zaufał każdy z nas.
Serca nasze do stup Twych składamy, bo Ciebie wielbimy, bo Ciebie kochamy.
Amazonki z Mysłowic w Tobie o Matko ufność mają i z Twoim błogosławieństwem codziennie zostają.
Modliłyśmy się również w imieniu własnym, swoich rodzin, ale i całej naszej parafii, bo jesteśmy jedną wielką rodziną
Z Błogosławieństwem Jasnogórskim
felicytas Sitko
Pierwsza sobota października, poświęcona jest Jasnogórskiej Pani Czarnej Madonnie.
To zjazd Amazonek, który odbył się po raz piętnasty.
Coraz liczniej "Amazonki" pielgrzymują do Naszej Matusi, która jest naszą nadzieją i otuchą.
Był to Ogólnopolski Zjazd w pierwszych latach. Co roku przybywało uczestniczek z innych krajów.
W tym roku, uczestniczyły "Amazonki" nie tylko z Europy ale i ze Stanów Zjednoczonych.
Całe błonie falowały kolorami tęczy tak jak nasze gorące serca . Życzeń nie było końca .Życzenia dla naszych uczestniczek przesłał też
Jego Świątobliwość Benedykt XVI .Uczestniczyłam w pielgrzymce z pomocą osoby towarzyszącej i Jasnogórskiej Pani.
Przed Ołtarzem Czarnej Madonny (na wałach) odczytałam modlitwę własnego autorstwa, w imieniu naszych uczestniczek a oto treść:
Matko Boska Częstochowska, Matko Królowo Polski i każdego z nas.
Do Ciebie Matko serce me wznoszę o modlitwę i pomoc Cię proszę.
Gdzież pociechę znajdę jak nie u Ciebie Matko Nasza.
Tylko Ty najczulsze serce masz Matko Ty twe dzieci znasz.
Módl się za nami wspieraj nas.
Tobie zaufał każdy z nas.
Serca nasze do stup Twych składamy, bo Ciebie wielbimy, bo Ciebie kochamy.
Amazonki z Mysłowic w Tobie o Matko ufność mają i z Twoim błogosławieństwem codziennie zostają.
Modliłyśmy się również w imieniu własnym, swoich rodzin, ale i całej naszej parafii, bo jesteśmy jedną wielką rodziną
Z Błogosławieństwem Jasnogórskim
felicytas Sitko
Zaproszenie na wieczór z BŁ. Janem Pawłem II
Zaproszenie na wieczór z bł. Janem Pawłem II
16 października 1978 r. godzina 16.16. Wielu z nas doskonale pamięta ten dzień. 34 lata temu, po raz pierwszy papieżem został Polak – ‘’człowiek z dalekiego kraju’’. Tego pamiętnego dnia na placu świętego Piotra, tłumy ludzi czekały na ogłoszenie wyniku wyborów. ‘’ Habemus papam’’ – mamy papieża. Była radość, łzy szczęścia, gorące oklaski, a w sercu rodziło się pytanie: jakim papieżem będzie Karol Wojtyła? Dziś znamy już odpowiedź. Jan Paweł II był papieżem rodzin, dzieci i młodzieży; papieżem chorych i cierpiących; papieżem słabych i opuszczonych; papieżem nas wszystkich. W 34 rocznicę tego wielkiego wydarzenia gorąco zapraszam na kolejny wieczór z bł. Janem Pawłem II, we wtorek 16 października o godzinie 20.00. Nabożeństwo zakończy się apelem jasnogórskim, a całe spotkanie będzie poświęcone nowej ewangelizacji w Roku Wiary, który został zapoczątkowany 11 października 2012 roku przez Ojca Świętego Benedykta XVI.
GW
16 października 1978 r. godzina 16.16. Wielu z nas doskonale pamięta ten dzień. 34 lata temu, po raz pierwszy papieżem został Polak – ‘’człowiek z dalekiego kraju’’. Tego pamiętnego dnia na placu świętego Piotra, tłumy ludzi czekały na ogłoszenie wyniku wyborów. ‘’ Habemus papam’’ – mamy papieża. Była radość, łzy szczęścia, gorące oklaski, a w sercu rodziło się pytanie: jakim papieżem będzie Karol Wojtyła? Dziś znamy już odpowiedź. Jan Paweł II był papieżem rodzin, dzieci i młodzieży; papieżem chorych i cierpiących; papieżem słabych i opuszczonych; papieżem nas wszystkich. W 34 rocznicę tego wielkiego wydarzenia gorąco zapraszam na kolejny wieczór z bł. Janem Pawłem II, we wtorek 16 października o godzinie 20.00. Nabożeństwo zakończy się apelem jasnogórskim, a całe spotkanie będzie poświęcone nowej ewangelizacji w Roku Wiary, który został zapoczątkowany 11 października 2012 roku przez Ojca Świętego Benedykta XVI.
GW
Dzień Papieski w Archidiecezji Katowickiej
DZIEŃ PAPIESKI W ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ
Zapraszamy na obchody Dnia Papieskiego.13 Października Na Pl. Sejmu Śląskiego wystąpią wspaniali artyści, przygotowano pokazy, animacje dla dzieci (m.in. malowanie twarzy). Szczegółowy program wieczoru:
16.00 – projekt „Dzieci wokół Jana Pawła II”
- rozstrzygnięcie konkursu plastycznego dla uczniów szkół podstawowych oraz gimnazjów „Jan Paweł II – Papież rodziny”
- animacje dla dzieci/pokaz strażacki
- śpiewamy Ojcu Świętemu
17.00 – oficjalne rozpoczęcie wieczoru
17.05 – występ Jana Samołyka (wrocławski gitarzysta, wokalista, songwriter)
17.50 – „Słowo Ojca” – teksty bł. Jan Paweł II o małżeństwie i rodzinie
w wykonaniu Aktorów Teatru Śląskiego w Katowicach
18.10 – „Gawędy o śląskiej rodzinie” w wykonaniu laureatów konkursu: „Po naszymu czyli po śląsku”.
18.35 – „Rozpal ogień miłości” – pokaz fireshow
18.55 – koncert zespołu „Carrantuohill”
20.00 – występ zespołu „Agapetos”
20.45 – rodzinne światełko dla bł. Jana Pawła II
20.50 – przejście w procesji do pomnika Jana Pawła II (pl. Katedralny)
21.00 – Apel Jasnogórski przy pomniku bł. Jana Pawła II
- akt zawierzenia rodzin Niepokalanemu Sercu Maryi (rocznica objawień fatimskich)
Zapraszamy na obchody Dnia Papieskiego.13 Października Na Pl. Sejmu Śląskiego wystąpią wspaniali artyści, przygotowano pokazy, animacje dla dzieci (m.in. malowanie twarzy). Szczegółowy program wieczoru:
16.00 – projekt „Dzieci wokół Jana Pawła II”
- rozstrzygnięcie konkursu plastycznego dla uczniów szkół podstawowych oraz gimnazjów „Jan Paweł II – Papież rodziny”
- animacje dla dzieci/pokaz strażacki
- śpiewamy Ojcu Świętemu
17.00 – oficjalne rozpoczęcie wieczoru
17.05 – występ Jana Samołyka (wrocławski gitarzysta, wokalista, songwriter)
17.50 – „Słowo Ojca” – teksty bł. Jan Paweł II o małżeństwie i rodzinie
w wykonaniu Aktorów Teatru Śląskiego w Katowicach
18.10 – „Gawędy o śląskiej rodzinie” w wykonaniu laureatów konkursu: „Po naszymu czyli po śląsku”.
18.35 – „Rozpal ogień miłości” – pokaz fireshow
18.55 – koncert zespołu „Carrantuohill”
20.00 – występ zespołu „Agapetos”
20.45 – rodzinne światełko dla bł. Jana Pawła II
20.50 – przejście w procesji do pomnika Jana Pawła II (pl. Katedralny)
21.00 – Apel Jasnogórski przy pomniku bł. Jana Pawła II
- akt zawierzenia rodzin Niepokalanemu Sercu Maryi (rocznica objawień fatimskich)
środa, 10 października 2012
Historia Mysłowickiego zegara strefowego
Historia Mysłowickiego Zegara Strefowego.
W czasie bumu przemysłowego w XIX w. na Śląsku rozwinęła się na szeroką skalę seryjna produkcja zegarów. W miejscowości Świebodzice na Dolnym Sląsku (Freiburg n.Slesien) w roku 1847 powstała fabryka zegarów znanych na całym świecie pod potoczną nazwą „Zegary Śląskie”. Fabrykę założył pochodzący z Oleśnicy Gustaw Becker. Fabryka zatrudniała około 2000 pracowników. Do roku 1926 firma wyprodukowała ponad 2 miliony zegarów.
Firma produkowała zegary „Beckera” do wybuchu II Wojny Światowej. (logo firmy)
Firma GB wytworzyła Mysłowicki Zegar Strefowy około roku 1876 eksponowany był w zakładzie zegarmistrza Siegfrida Weissa w Mysłowicach przy Plesser Str. nr 4, dzisiejsza ul. Grunwaldzka. (fotografia witryny sklepowej)
Ok. 1925 roku zakład ze sklepem odkupuje Władysław Garczarzyk ( przy ul. Piłsudskiego 4:- )
W 1945 roku przejmuje zegar zegarmistrz Wacław Budziński a po jego …śmierci zakład prowadziła pani Budzińska żona zegarmistrza.
W 1962 roku zegar zabrany jest do Planetarium Śląskiego na Światową Wystawę Astronomiczną i tam już pozostaje do roku 2007. (fotografia z Planetarium)
W kwietniu 2007 roku staraniem dyrektora Muzeum Miasta Mysłowice zegar zostaje przekazany do muzeum i poddany generalnej renowacji.
Witrynowy zegar strefowy został wykonany jako reklama zakładu zegarmistrzowskiego w związku z działająca pod koniec XIX w. w Mysłowicach Misją Emigracyjną.
Zegar wskazywał czas w różnych strefach świata związanych z falą emigracji zarobkowej.
(foto strefy czasowe)
Legenda wskazywała na brata bliźniaka mysłowickiego zegara strefowego wykonanego tez przez firmę „Beckera” dla miasta Hamburg, gdzie kończyła się linia kolejowa przewożąca z Mysłowic duże rzesze emigrantów z obszarów środkowo-wschodniej i południowej Europy.
Częściowym potwierdzeniem tej legendy jest odnaleziony w Ameryce zegar prawie identyczny będący w rękach prywatnego kolekcjonera. (foto zegar blizniaczy)
Opracował G.S.
W czasie bumu przemysłowego w XIX w. na Śląsku rozwinęła się na szeroką skalę seryjna produkcja zegarów. W miejscowości Świebodzice na Dolnym Sląsku (Freiburg n.Slesien) w roku 1847 powstała fabryka zegarów znanych na całym świecie pod potoczną nazwą „Zegary Śląskie”. Fabrykę założył pochodzący z Oleśnicy Gustaw Becker. Fabryka zatrudniała około 2000 pracowników. Do roku 1926 firma wyprodukowała ponad 2 miliony zegarów.
Firma produkowała zegary „Beckera” do wybuchu II Wojny Światowej. (logo firmy)
Firma GB wytworzyła Mysłowicki Zegar Strefowy około roku 1876 eksponowany był w zakładzie zegarmistrza Siegfrida Weissa w Mysłowicach przy Plesser Str. nr 4, dzisiejsza ul. Grunwaldzka. (fotografia witryny sklepowej)
Ok. 1925 roku zakład ze sklepem odkupuje Władysław Garczarzyk ( przy ul. Piłsudskiego 4:- )
W 1945 roku przejmuje zegar zegarmistrz Wacław Budziński a po jego …śmierci zakład prowadziła pani Budzińska żona zegarmistrza.
W 1962 roku zegar zabrany jest do Planetarium Śląskiego na Światową Wystawę Astronomiczną i tam już pozostaje do roku 2007. (fotografia z Planetarium)
W kwietniu 2007 roku staraniem dyrektora Muzeum Miasta Mysłowice zegar zostaje przekazany do muzeum i poddany generalnej renowacji.
Witrynowy zegar strefowy został wykonany jako reklama zakładu zegarmistrzowskiego w związku z działająca pod koniec XIX w. w Mysłowicach Misją Emigracyjną.
Zegar wskazywał czas w różnych strefach świata związanych z falą emigracji zarobkowej.
(foto strefy czasowe)
Legenda wskazywała na brata bliźniaka mysłowickiego zegara strefowego wykonanego tez przez firmę „Beckera” dla miasta Hamburg, gdzie kończyła się linia kolejowa przewożąca z Mysłowic duże rzesze emigrantów z obszarów środkowo-wschodniej i południowej Europy.
Częściowym potwierdzeniem tej legendy jest odnaleziony w Ameryce zegar prawie identyczny będący w rękach prywatnego kolekcjonera. (foto zegar blizniaczy)
Opracował G.S.
poniedziałek, 8 października 2012
czwartek, 4 października 2012
środa, 3 października 2012
wtorek, 2 października 2012
10-lecie Śląskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa
10 LECIE ŚLĄSKIEJ OKRĘGOWEJ IZBY INŻYNIERÓW BUDOWNICTWA
27 września br. na zakończenie II Europejskiego kongresu Małych i Średnich
Przedsiębiorstw w auli Akademii muzycznej w Katowicach
Śląscy Inżynierowie Budownictwa obchodzili 10 swojej działalności.
Samorząd zawodowy inżynierów powołał Śląską Okręgową Izbę Inżynierów Budowlanych,
która zrzesza 17 tysięcy inżynierów i techników budowlanych
W słowach roty mówi się o zaufaniu publicznym tego zawodu :
-,,Nigdy nie zawieść zaufania publicznego ,jakim społeczeństwo ,
ustawą konstytucyjną obdarzyło nasz zawód’’
Koncertem inaugurującym w wykonaniu Cantata Silesia Katowic
rozpoczęto uroczystą akademię,
później zostali odznaczeni medalami członkowie ŚOIIB,
którzy wnieśli wkład w umacnianie i podnoszenie jakości budownictwa.
Franciszek Buszka prezes mówił o działalności dla śląska i regionu.
Na zakończenie gali wystąpił kabaret ,,Rak’’
JŹ
27 września br. na zakończenie II Europejskiego kongresu Małych i Średnich
Przedsiębiorstw w auli Akademii muzycznej w Katowicach
Śląscy Inżynierowie Budownictwa obchodzili 10 swojej działalności.
Samorząd zawodowy inżynierów powołał Śląską Okręgową Izbę Inżynierów Budowlanych,
która zrzesza 17 tysięcy inżynierów i techników budowlanych
W słowach roty mówi się o zaufaniu publicznym tego zawodu :
-,,Nigdy nie zawieść zaufania publicznego ,jakim społeczeństwo ,
ustawą konstytucyjną obdarzyło nasz zawód’’
Koncertem inaugurującym w wykonaniu Cantata Silesia Katowic
rozpoczęto uroczystą akademię,
później zostali odznaczeni medalami członkowie ŚOIIB,
którzy wnieśli wkład w umacnianie i podnoszenie jakości budownictwa.
Franciszek Buszka prezes mówił o działalności dla śląska i regionu.
Na zakończenie gali wystąpił kabaret ,,Rak’’
JŹ
sobota, 29 września 2012
piątek, 28 września 2012
IV dzień II Europejskiego Kongresu MŚP
Czwarty dzień II Europejskiego Kongresu MŚP: Jak kształtować swój biznes
II Europejski Kongres Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Katowicach już za nami. Ostatni dzień wydarzenia , które skupiło blisko 3 tys. przedsiębiorców, przedstawicieli świata nauki, instytucji otoczenia biznesu, samorządów i administracji, był dniem zorientowanym na praktykę.
27 września w Biurze Centrum przy ul. Mickiewicza 29 w Katowicach przez cały dzień odbywały się warsztaty organizowane przez TUV NORD Polska i Regionalną Izbę Gospodarczą w Katowicach. Przedsiębiorcy poznawali narzędzia, z jakich można korzystać, zarządzając firmą, dowiadywali się, jak zarządzać zasobami ludzkimi i czym jest bezpieczeństwo informacji w MŚP. W siedzibie Regionalnej Izbie Gospodarczej odbyło się seminarium poświęcone programom ,,Leonardo'' oraz ,,Erasmus''- to programy dotyczące stażystów ze szkół zawodowych i wyższych.
Zacytuję słowa Magdaleny Ivanova -Menadżera ds. personalnych (Musala Soft Ltd) Bułgaria:
-,,Jako firma oferująca usługi w zakresie oprogramowania ,często mamy okazję pracować przy dużych przedsięwzięciach o zasięgu międzynarodowym, dlatego też często przyjmujemy zagranicznych studentów.
Naszą największą korzyścią jest możliwości utrzymania wielokulturowej atmosfery zespołu,co stanowi element niezbędny w naszym modelu biznesowym Międzynarodowi stażyści doskonale wpisują się w charakter naszych projektów i z powodzeniem współtworzą ich ramy jakości''
Uczestnicy tych warsztatów jako studenci,którzy mieli okazję brać udział w tych programach pozytywnie ocenili możliwości takich staży .Jestem pewny że korzyści jakie płyną z przyjmowania stażystów, da instytucjom cele do wzajemnej finansowej korzyści i rozwijania biznesu na skalę międzynarodową
Tymczasem w gmachu Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego toczyły się ostatnie obrady. Przedsiębiorcy i eksperci rozmawiali m.in. o upadłości, wsparciu eksportowym MŚP na rynkach zagranicznych, małych i średnich firmach funkcjonujących w otoczeniu polskiego górnictwa oraz możliwościach inwestowania w specjalnych strefach ekonomicznych.
- Mogę przytoczyć Państwu co najmniej kilkanaście dowodów na to, że specjalna strefa ekonomiczna może być wiatrem w żagle dla przedsiębiorców. Znam właścicieli firm, którzy zaczynali od prowadzenia swojego biznesu w garażu. Po 10-15 latach mają już kilka fabryk, sprzedaż w 15 krajach świata, siedem cyfr na koncie i zatrudnienie sięgające kilkuset osób - mówił Piotr Wojaczek, Prezes Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej podczas panelu o możliwościach inwestycyjnych dla małych i średnich przedsiębiorstw w specjalnych strefach ekonomicznych.
Wśród tematów finansowania inwestycji swoją ciekawą ofertę przedstawił BGK dającą bezpieczeństwo.
II Europejski Kongres Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Katowicach zakończył się uroczystym koncertem o godz. 18, który odbył się podczas jubileuszu X-lecia Śląskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa.Galę koncertową poprzedziła uroczystość uhonorowania zasłużonych pracowników odznaczeniami.
II Europejski Kongres Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Katowicach już za nami. Ostatni dzień wydarzenia , które skupiło blisko 3 tys. przedsiębiorców, przedstawicieli świata nauki, instytucji otoczenia biznesu, samorządów i administracji, był dniem zorientowanym na praktykę.
27 września w Biurze Centrum przy ul. Mickiewicza 29 w Katowicach przez cały dzień odbywały się warsztaty organizowane przez TUV NORD Polska i Regionalną Izbę Gospodarczą w Katowicach. Przedsiębiorcy poznawali narzędzia, z jakich można korzystać, zarządzając firmą, dowiadywali się, jak zarządzać zasobami ludzkimi i czym jest bezpieczeństwo informacji w MŚP. W siedzibie Regionalnej Izbie Gospodarczej odbyło się seminarium poświęcone programom ,,Leonardo'' oraz ,,Erasmus''- to programy dotyczące stażystów ze szkół zawodowych i wyższych.
Zacytuję słowa Magdaleny Ivanova -Menadżera ds. personalnych (Musala Soft Ltd) Bułgaria:
-,,Jako firma oferująca usługi w zakresie oprogramowania ,często mamy okazję pracować przy dużych przedsięwzięciach o zasięgu międzynarodowym, dlatego też często przyjmujemy zagranicznych studentów.
Naszą największą korzyścią jest możliwości utrzymania wielokulturowej atmosfery zespołu,co stanowi element niezbędny w naszym modelu biznesowym Międzynarodowi stażyści doskonale wpisują się w charakter naszych projektów i z powodzeniem współtworzą ich ramy jakości''
Uczestnicy tych warsztatów jako studenci,którzy mieli okazję brać udział w tych programach pozytywnie ocenili możliwości takich staży .Jestem pewny że korzyści jakie płyną z przyjmowania stażystów, da instytucjom cele do wzajemnej finansowej korzyści i rozwijania biznesu na skalę międzynarodową
Tymczasem w gmachu Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego toczyły się ostatnie obrady. Przedsiębiorcy i eksperci rozmawiali m.in. o upadłości, wsparciu eksportowym MŚP na rynkach zagranicznych, małych i średnich firmach funkcjonujących w otoczeniu polskiego górnictwa oraz możliwościach inwestowania w specjalnych strefach ekonomicznych.
- Mogę przytoczyć Państwu co najmniej kilkanaście dowodów na to, że specjalna strefa ekonomiczna może być wiatrem w żagle dla przedsiębiorców. Znam właścicieli firm, którzy zaczynali od prowadzenia swojego biznesu w garażu. Po 10-15 latach mają już kilka fabryk, sprzedaż w 15 krajach świata, siedem cyfr na koncie i zatrudnienie sięgające kilkuset osób - mówił Piotr Wojaczek, Prezes Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej podczas panelu o możliwościach inwestycyjnych dla małych i średnich przedsiębiorstw w specjalnych strefach ekonomicznych.
Wśród tematów finansowania inwestycji swoją ciekawą ofertę przedstawił BGK dającą bezpieczeństwo.
II Europejski Kongres Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Katowicach zakończył się uroczystym koncertem o godz. 18, który odbył się podczas jubileuszu X-lecia Śląskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa.Galę koncertową poprzedziła uroczystość uhonorowania zasłużonych pracowników odznaczeniami.
środa, 26 września 2012
3 dzień II Europejskiego Kongresu MŚP
Trzeci dzień II Europejskiego Kongresu MŚP to Podróż na wschód i ku nowym technologiom
Trzeciego dnia II Europejskiego Kongresu Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Katowicach oczy uczestników wydarzenia skierowały się na wschód. To właśnie rozmowy o współpracy z Rosją, Ukrainą czy Białorusią zdominowały kongresowe debaty 26 września.
- O współpracy Polski i Rosji można wiele mówić, ale można też działać. Warto pomyśleć w wspólnym projekcie, który posłuży jako przykład, że współpraca Polski i Rosji jest korzystna, co więcej, udaje się – mówiła Ekaterina Belyakova, Przedstawiciel Handlowy Federacji Rosyjskiej w RP podczas panelu Rosja-Polska.
- Rynek rosyjski jest wspaniały i trudny do przecenienia. Posiada trzy główne zalety: jest ogromny, nieustannie się rozwija i jest wypłacalny. Przedsiębiorcom wciąż jednak brakuje informacji o rynku rosyjskim i jego możliwościach. Potrzebujemy takich spotkań jak tutaj, ale częściej niż raz w roku – usłyszeliśmy od Marka Ociepka, kierownika WPHI Ambasady RP w Moskwie. Słowa też potwierdził ambasador Białorusi.
- Rząd aktywnie zajmuje się przyciąganiem inwestycji. Priorytetem jest reforma. Chcielibyśmy mieć własną sieć farmaceutyczną. Inwestujemy także w biotechnologię. W partnerstwie jest jeszcze wiele możliwości, które nie zostały jeszcze zrealizowane. Jesteśmy otwarci na współpracę, zwłaszcza z sąsiadami – usłyszeliśmy z ust Wiktar Gajsionak, Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Republiki Białoruś w Rzeczypospolitej Polskiej. 26 września podczas Kongresu uczestnicy wiele mówili też o nowych technologiach i o możliwościach transferu technologii do biznesu. Uczestnicy Kongresu byli też pod wrażeniem paneli dotyczących technologii satelitarnych.Jak można podkreślić technologia satelitarna to przyszłość,która niewątpliwie będzie się jeszcze bardziej rozwijała
Podczas briefingu prasowego z udziałem przedstawicieli Ministra Gospodarki, Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, Związku Banków Polskich, Pośredników Finansowych CIP dla MŚP w Polsce rozmawiano o zwrotnych formach wsparcia dla MŚP: kredytach, pożyczkach, poręczeniach, leasingu, inwestycjach typu vc, w tym o programie ramowym na rzecz konkurencyjności innowacji (CIP).
- Kryzys w gospodarce jest wynikiem kryzysu wiedzy. Gdyby wszyscy ową wiedzę posiedli, zmalałoby ryzyko oszustw, wyłudzeń i innych nieprawidłowości. W świetle przeprowadzonych badań, możemy mówić o tym, że dla 95 proc przedstawicieli sektora MŚP są nieterminowe płatności. Przedsiębiorcy mogą nauczyć się, jak ich uniknąć szukając porady m.in. w Centrach Informacji Gospodarczej – podkreślił w słowach Andrzej Wolski członek zarządu Centrum Prawa Bankowego i Informacji.
Jaka przyszłość czeka stadiony i wykorzystaniu infrastruktury sportowej?.
- Na Allianz Arenie w Monachium 8 lat czeka się na kartę klubową. Kiedy dziecko się urodzi to tatuś staje w kolejce. W Zabrzu, w Polsce też tak będzie w przyszłości. Ale stadion trzeba utrzymać zaraz po jego otwarciu, dlatego pierwsze pytanie jakie sobie zadaliśmy, brzmiało: jak to zrobić. Przeprowadziliśmy analizy, podglądaliśmy najlepszych na Zachodzie, rozmawialiśmy z przedsiębiorcami, zbadaliśmy potrzeby firm na rynku lokalnym i regionalnym, po to by przygotować ofertę na którą będzie zapotrzebowanie. W naszym biznesplanie funkcja widowiskowo-sportowa jest
równie ważna co komercyjna – mówił Tadeusz Dębicki ze Stadionu w Zabrzu
Trzeciego dnia II Europejskiego Kongresu Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Katowicach oczy uczestników wydarzenia skierowały się na wschód. To właśnie rozmowy o współpracy z Rosją, Ukrainą czy Białorusią zdominowały kongresowe debaty 26 września.
- O współpracy Polski i Rosji można wiele mówić, ale można też działać. Warto pomyśleć w wspólnym projekcie, który posłuży jako przykład, że współpraca Polski i Rosji jest korzystna, co więcej, udaje się – mówiła Ekaterina Belyakova, Przedstawiciel Handlowy Federacji Rosyjskiej w RP podczas panelu Rosja-Polska.
- Rynek rosyjski jest wspaniały i trudny do przecenienia. Posiada trzy główne zalety: jest ogromny, nieustannie się rozwija i jest wypłacalny. Przedsiębiorcom wciąż jednak brakuje informacji o rynku rosyjskim i jego możliwościach. Potrzebujemy takich spotkań jak tutaj, ale częściej niż raz w roku – usłyszeliśmy od Marka Ociepka, kierownika WPHI Ambasady RP w Moskwie. Słowa też potwierdził ambasador Białorusi.
- Rząd aktywnie zajmuje się przyciąganiem inwestycji. Priorytetem jest reforma. Chcielibyśmy mieć własną sieć farmaceutyczną. Inwestujemy także w biotechnologię. W partnerstwie jest jeszcze wiele możliwości, które nie zostały jeszcze zrealizowane. Jesteśmy otwarci na współpracę, zwłaszcza z sąsiadami – usłyszeliśmy z ust Wiktar Gajsionak, Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Republiki Białoruś w Rzeczypospolitej Polskiej. 26 września podczas Kongresu uczestnicy wiele mówili też o nowych technologiach i o możliwościach transferu technologii do biznesu. Uczestnicy Kongresu byli też pod wrażeniem paneli dotyczących technologii satelitarnych.Jak można podkreślić technologia satelitarna to przyszłość,która niewątpliwie będzie się jeszcze bardziej rozwijała
Podczas briefingu prasowego z udziałem przedstawicieli Ministra Gospodarki, Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, Związku Banków Polskich, Pośredników Finansowych CIP dla MŚP w Polsce rozmawiano o zwrotnych formach wsparcia dla MŚP: kredytach, pożyczkach, poręczeniach, leasingu, inwestycjach typu vc, w tym o programie ramowym na rzecz konkurencyjności innowacji (CIP).
- Kryzys w gospodarce jest wynikiem kryzysu wiedzy. Gdyby wszyscy ową wiedzę posiedli, zmalałoby ryzyko oszustw, wyłudzeń i innych nieprawidłowości. W świetle przeprowadzonych badań, możemy mówić o tym, że dla 95 proc przedstawicieli sektora MŚP są nieterminowe płatności. Przedsiębiorcy mogą nauczyć się, jak ich uniknąć szukając porady m.in. w Centrach Informacji Gospodarczej – podkreślił w słowach Andrzej Wolski członek zarządu Centrum Prawa Bankowego i Informacji.
Jaka przyszłość czeka stadiony i wykorzystaniu infrastruktury sportowej?.
- Na Allianz Arenie w Monachium 8 lat czeka się na kartę klubową. Kiedy dziecko się urodzi to tatuś staje w kolejce. W Zabrzu, w Polsce też tak będzie w przyszłości. Ale stadion trzeba utrzymać zaraz po jego otwarciu, dlatego pierwsze pytanie jakie sobie zadaliśmy, brzmiało: jak to zrobić. Przeprowadziliśmy analizy, podglądaliśmy najlepszych na Zachodzie, rozmawialiśmy z przedsiębiorcami, zbadaliśmy potrzeby firm na rynku lokalnym i regionalnym, po to by przygotować ofertę na którą będzie zapotrzebowanie. W naszym biznesplanie funkcja widowiskowo-sportowa jest
równie ważna co komercyjna – mówił Tadeusz Dębicki ze Stadionu w Zabrzu
wtorek, 25 września 2012
Drugi dzień II Europejskiego Kongresu MŚP
Drugi dzień II Europejskiego Kongresu MŚP: Nowoczesne zarządzanie
Drugi dzień II Europejskiego Kongresu Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Katowicach był dniem nowoczesnego zarządzania. O nowych trendach w zarządzaniu, uczestnicy Kongresu rozmawiali podczas sesji dotyczących zarządzania strategicznego, zarządzania zasobami ludzkimi, marketingu i PR, partnerstwa publiczno-prywatnego i wielu innych.
– 99 proc. firm w Polsce to mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa. Badania pokazują, że sektor ten ma bardzo istotny wpływ na polską gospodarkę. Co więcej: znaczenie sektora MŚP z roku na rok będzie systematycznie rosło – mówiła Bożena Lublińska-Kasprzak, prezes Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości podczas panelu dotyczącego zarządzania strategicznego. –
Niewiele przedsiębiorców sektora MŚP rzadko w swoich działaniach korzysta z planowania strategicznego. Dwóch na trzech właścicieli mikrofirm przyznaje, że nie korzysta ze strategii.
Duża grupa bo aż, co siódmy mikro- przedsiębiorca w ogóle przyszłych działań nie planuje. Warto pokazać , że zarządzanie i planowanie przekłada się na wynik finansowy, wzrost konkurencyjności i innowacyjności przedsiębiorstw – zaznaczyła prezes PARP. Jakże ważne ,aby włączyć przedstawicieli środowisk lokalnych w proces tworzenia projektów,ale też diagnozować razem z nimi problemy ,wspólnie szukać rozwiązań . Trzeba zadać pytanie: ,, W jaki sposób działać , żeby odpowiedzieć na potrzeby konkretnych ludzi, żyjących w konkretnym , specyficznym środowisku.''
Przedsiębiorcy dyskutowali też o relacjach Polski z zagranicą. Podczas paneli dotyczących współpracy z Ukrainą i Chinami, ekspertami byli m.in. Józefa Oleksego – Prezesa Rady Ministrów w latach 1995-1996, Yuriya Pukalskiego – Wiceprezesa Izby Handlowo-Przemysłowej we Lwowie, Tarasa Tokarskiego – Radcę, Ministra Ambasady Ukrainy w Polsce.
- Unia Europejska staje przed dylematem: pogłębiać relację we wspólnocie, czy ją poszerzać. Na razie szala zdaje się przechylać ku pogłębianiu relacji a nie poszerzaniu o liczbę członków UE. Ukraina musi zadbać o przyspieszenie procesu zmian – przekonywał Józef Oleksy jednym z paneli.
Podczas panelu Polska-Chiny za pomocą telemostu połączyliśmy się z Hong-Kongiem!
We wtorek zostały otwarte Targi Usług i Produktów dla Małych i Średnich Przedsiębiorstw BIZNES EXPO, podczas których swoją ofertę prezentuje około stu wystawców.
Drugi dzień II Europejskiego Kongresu Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Katowicach był dniem nowoczesnego zarządzania. O nowych trendach w zarządzaniu, uczestnicy Kongresu rozmawiali podczas sesji dotyczących zarządzania strategicznego, zarządzania zasobami ludzkimi, marketingu i PR, partnerstwa publiczno-prywatnego i wielu innych.
– 99 proc. firm w Polsce to mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa. Badania pokazują, że sektor ten ma bardzo istotny wpływ na polską gospodarkę. Co więcej: znaczenie sektora MŚP z roku na rok będzie systematycznie rosło – mówiła Bożena Lublińska-Kasprzak, prezes Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości podczas panelu dotyczącego zarządzania strategicznego. –
Niewiele przedsiębiorców sektora MŚP rzadko w swoich działaniach korzysta z planowania strategicznego. Dwóch na trzech właścicieli mikrofirm przyznaje, że nie korzysta ze strategii.
Duża grupa bo aż, co siódmy mikro- przedsiębiorca w ogóle przyszłych działań nie planuje. Warto pokazać , że zarządzanie i planowanie przekłada się na wynik finansowy, wzrost konkurencyjności i innowacyjności przedsiębiorstw – zaznaczyła prezes PARP. Jakże ważne ,aby włączyć przedstawicieli środowisk lokalnych w proces tworzenia projektów,ale też diagnozować razem z nimi problemy ,wspólnie szukać rozwiązań . Trzeba zadać pytanie: ,, W jaki sposób działać , żeby odpowiedzieć na potrzeby konkretnych ludzi, żyjących w konkretnym , specyficznym środowisku.''
Przedsiębiorcy dyskutowali też o relacjach Polski z zagranicą. Podczas paneli dotyczących współpracy z Ukrainą i Chinami, ekspertami byli m.in. Józefa Oleksego – Prezesa Rady Ministrów w latach 1995-1996, Yuriya Pukalskiego – Wiceprezesa Izby Handlowo-Przemysłowej we Lwowie, Tarasa Tokarskiego – Radcę, Ministra Ambasady Ukrainy w Polsce.
- Unia Europejska staje przed dylematem: pogłębiać relację we wspólnocie, czy ją poszerzać. Na razie szala zdaje się przechylać ku pogłębianiu relacji a nie poszerzaniu o liczbę członków UE. Ukraina musi zadbać o przyspieszenie procesu zmian – przekonywał Józef Oleksy jednym z paneli.
Podczas panelu Polska-Chiny za pomocą telemostu połączyliśmy się z Hong-Kongiem!
We wtorek zostały otwarte Targi Usług i Produktów dla Małych i Średnich Przedsiębiorstw BIZNES EXPO, podczas których swoją ofertę prezentuje około stu wystawców.
Obudź się Polsko - apel dla Narodu
Stowarzyszenie Solidarni 2010 w dniu
29.09.2012 po Marszu "Obudź się Polsko"
organizuje DWUDNIOWY PROTEST
w obronie TV Trwam i Państwa Polskiego.
Rozpoczynamy pikietą o 11.30 na pl. Powstańców Warszawy pod siedzibą TVP.
Po Marszu wracamy na pl. Powstańców Warszawy
i organizujemy Miasto Namiotowe z całodobową pikietą.
W trakcie: debaty i spotkania poświęcone diagnozie stanu Państwa Polskiego.
Szczegóły na:
http://solidarni2010.pl/10957-sam-marsz-to-za-malo.html
http://www.youtube.com/watch?v=-tVMA72cLwo&feature=player_embedded
Zapraszamy!
Dołączcie do nas z namiotami.
Pokażmy władzy naszą determinację i siłę!
Ewa Stankiewicz
Stowarzyszenie Solidarni2010
29.09.2012 po Marszu "Obudź się Polsko"
organizuje DWUDNIOWY PROTEST
w obronie TV Trwam i Państwa Polskiego.
Rozpoczynamy pikietą o 11.30 na pl. Powstańców Warszawy pod siedzibą TVP.
Po Marszu wracamy na pl. Powstańców Warszawy
i organizujemy Miasto Namiotowe z całodobową pikietą.
W trakcie: debaty i spotkania poświęcone diagnozie stanu Państwa Polskiego.
Szczegóły na:
http://solidarni2010.pl/10957-sam-marsz-to-za-malo.html
http://www.youtube.com/watch?v=-tVMA72cLwo&feature=player_embedded
Zapraszamy!
Dołączcie do nas z namiotami.
Pokażmy władzy naszą determinację i siłę!
Ewa Stankiewicz
Stowarzyszenie Solidarni2010
poniedziałek, 24 września 2012
II Europejski Kongres MŚP Inauguracja
II Europejski Kongres MŚP
Rozpoczął się II Europejski Kongres Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Katowicach! 24 września, w poniedziałek, Tadeusz Donocik - Prezes Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach na auli Akademii Muzycznej w towarzystwie wielu gości w tym m.in. prof. Jerzego Buzka, Lecha Wałęsy i Waldemara Pawlaka, zainaugurował jedno z najważniejszych spotkań przedstawicieli małego i średniego biznesu w Europie Środkowo-Wschodniej.
- Mówi się, że małe jest piękne. Ja powiem więcej: małe jest nie tylko piękne, ale też odporne na kryzys. Polska i Niemcy to kraje Unii Europejskiej, gdzie udział
małych i średnich przedsiębiorstw w gospodarce krajowej jest większy. Dzięki temu, kraje te lepiej sobie radzą w tak niepewnym czasie. Małe i średnie przedsiębiorstwa
są siłą narodu. Cieszę się, że mogę wziąć udział w II Europejskim Kongresie Małych i Średnich Przedsiębiorstw. Dziś tu w Katowicach bije serce polskiej gospodarki - tak
mówił Wicepremier Waldemar Pawlak pierwszego dnia Kongresu.
- Małe i średnie przedsiębiorstwa możemy traktować jak lekarzy polskiej gospodarki. Nie ponoszą odpowiedzialności za chorobę, z którą gospodarka teraz walczy, ale
są jedynym ratunkiem na kryzys - w swoim przemówieniu dodał prof. Jerzy Buzek.
W uroczystkościach otwierających II Europejski Kongres Małych i Średnich Przedsiębiorstw wzięli udział m.in. Lech Wałęsa - prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1990-1995, Waldemar Pawlak - Wicepremier i Minister Gospodarki, prof. Jerzy Buzek - Przewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 2009–2012, Elżbieta Bieńkowska - Minister Rozwoju Regionalnego, Maciej Jankowski - Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, Bożena Lublińska-Kasprzak - Prezes Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, Adam Matusiewicz - Marszałek Województwa Śląskiego, Zygmunt Łukaszczyk - Wojewoda Śląski, prof. Wiesław Banyś - Rektor Uniwersytetu Śląskiego, Piotr Uszok - prezydent Katowic, Jacek Krawczyk - wiceprzewodniczący Europejskiego Komitetu Społeczno-Ekonomicznego, Wiceprezydent Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych LEWIATAN.
Na kongresie uczestniczy 2000 gości z Polski i zagranicy .
W czasie pierwszego dnia Kongresu odbyły się panele dotyczące współpracy samorządu, nauki i gospodarki, które poprowadzili Andrzej Arendarski – Prezes Krajowej Izby Gospodarczej i Janusz Steinhoff – Przewodniczący Rady Programowej Kongresu.
Zostały też przyznane nagrody Programu "Samorząd, który wspiera MŚP" otrzymały je gmina Pawłowice, gmina Czechowice-Dziedzice, miasto Sosnowiec, Dąbrowa Górnicza, Bydgoszcz.
Jakie kierunki i zadania stoja w dobie kryzysu w Europie i na Świecie ?
Rozpoczął się II Europejski Kongres Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Katowicach! 24 września, w poniedziałek, Tadeusz Donocik - Prezes Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach na auli Akademii Muzycznej w towarzystwie wielu gości w tym m.in. prof. Jerzego Buzka, Lecha Wałęsy i Waldemara Pawlaka, zainaugurował jedno z najważniejszych spotkań przedstawicieli małego i średniego biznesu w Europie Środkowo-Wschodniej.
- Mówi się, że małe jest piękne. Ja powiem więcej: małe jest nie tylko piękne, ale też odporne na kryzys. Polska i Niemcy to kraje Unii Europejskiej, gdzie udział
małych i średnich przedsiębiorstw w gospodarce krajowej jest większy. Dzięki temu, kraje te lepiej sobie radzą w tak niepewnym czasie. Małe i średnie przedsiębiorstwa
są siłą narodu. Cieszę się, że mogę wziąć udział w II Europejskim Kongresie Małych i Średnich Przedsiębiorstw. Dziś tu w Katowicach bije serce polskiej gospodarki - tak
mówił Wicepremier Waldemar Pawlak pierwszego dnia Kongresu.
- Małe i średnie przedsiębiorstwa możemy traktować jak lekarzy polskiej gospodarki. Nie ponoszą odpowiedzialności za chorobę, z którą gospodarka teraz walczy, ale
są jedynym ratunkiem na kryzys - w swoim przemówieniu dodał prof. Jerzy Buzek.
W uroczystkościach otwierających II Europejski Kongres Małych i Średnich Przedsiębiorstw wzięli udział m.in. Lech Wałęsa - prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1990-1995, Waldemar Pawlak - Wicepremier i Minister Gospodarki, prof. Jerzy Buzek - Przewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 2009–2012, Elżbieta Bieńkowska - Minister Rozwoju Regionalnego, Maciej Jankowski - Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, Bożena Lublińska-Kasprzak - Prezes Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, Adam Matusiewicz - Marszałek Województwa Śląskiego, Zygmunt Łukaszczyk - Wojewoda Śląski, prof. Wiesław Banyś - Rektor Uniwersytetu Śląskiego, Piotr Uszok - prezydent Katowic, Jacek Krawczyk - wiceprzewodniczący Europejskiego Komitetu Społeczno-Ekonomicznego, Wiceprezydent Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych LEWIATAN.
Na kongresie uczestniczy 2000 gości z Polski i zagranicy .
W czasie pierwszego dnia Kongresu odbyły się panele dotyczące współpracy samorządu, nauki i gospodarki, które poprowadzili Andrzej Arendarski – Prezes Krajowej Izby Gospodarczej i Janusz Steinhoff – Przewodniczący Rady Programowej Kongresu.
Zostały też przyznane nagrody Programu "Samorząd, który wspiera MŚP" otrzymały je gmina Pawłowice, gmina Czechowice-Dziedzice, miasto Sosnowiec, Dąbrowa Górnicza, Bydgoszcz.
Jakie kierunki i zadania stoja w dobie kryzysu w Europie i na Świecie ?
Subskrybuj:
Posty (Atom)