Rzeszowski Kościół Świętego Krzyża

Kościół Św. Krzyża

Idąc głównym traktem ulicy 3 maja  możemy zobaczyć kompleks byłego klasztoru pijarów po dwóch stronach znajduje się muzeum okręgowe i liceum ogólnokształcącym. Środka część kompleksu zajmuje kościół Świętego Krzyża . Jest to nieduża, jednonawowa świątynia z węższym Prostokątnym prezbiterium i dwoma wieżami w fasadzie oraz kaplicą od strony północnej. Kościoł(nawa i prezbiterium) został wybudowany w latach 1644-1649 w stylu późnego renesansu. W latach 1705-1707

Tylman z Gameren gruntownie przekształcił fasadę kościoła, dobudował dwie wysokie wieże, nadając jej - podobnie jak pozostałym obiektom - wystrój późnobarokowy. Znajdujące się w fasadzie trzy portale zostały dodane w latach 1718-1730. Nad portalem głównym widnieje tablica inskrypcyjna Lubomirskich. W niszach, po obu stronach wejścia, stoją posągi rycerzy rzymskich będące przypuszczalnie dziełem Faustyna Carry. Kościół był poddany restauracji w latach 1920-1922, w 1977 r. dach pokryto miedzianą blachą, w 1983 r. ułożono wewnątrz marmurową posadzkę, w 1992 r. odnowiono elewację frontową. Wewnętrzny wystrój kościoła utrzymany jest w stylu rokoko. Sklepienia nawy i prezbiterium zdobi bogata dekoracja stiukowa, wykonana przypuszczalnie w latach 1656-1657 przez Jana Chrzciciela Falkoniego. W prezbiterium znajduje się ołtarz główny dwukondygnacyjny, architektoniczny, rzeźbiony, drewniany, malowany na biało i złocony, rokokowy z pierwszej połowy XVIII wieku.W retabulum ołtarza umieszczony jest płaskorzeźbiony wizerunek ukrzyżowanego Chrystusa, późnobarokowy, z końca XVII w. Po bokach stoją duże posągi Matki Boskiej i św. Jana z tego samego okresu. W zwieńczeniu widnieje obraz św. Michała Archanioła, późnobarokowy, z pierwszej połowy XVIII w. Do północnej ściany nawy przylega ośmioboczna kaplica św. Józefa Kalasancjusza, patrona pijarów, wybudowana w latach 1759-1773, wewnątrz ozdobiona sztukaterią o motywach geometrycznych.  W kaplicy możemy zobaczyć obrazy błogosławionych i świętych kościoła  Warto zwrócić uwagę na kaplicę w której znajduje się ołtarz rokokowy z pierwszej połowy XVIII wieku, jednokondygnacyjny, architektoniczny z bogatym zwieńczeniem, będący prawdopodobnie dziełem Baltazara Fontany. Nad nawą główną widnieje herb. Oko pielgrzyma zatrzyma się na ambonie gdzie można zobaczyć sceny z życia Po kasacie konwentu kościół przeznaczono na potrzeby gimnazjum. Uwadze może przyciągnąć tablica poświęcona  wychowankowi świątyni i gimnazjum Generałowi broni

Władysławowi Sikorskiemu premierowi na emigracji.

Rzeszowskie Muzeum Okręgowe

Muzeum Okręgowe Rzeszowa

Muzeum Okręgowe Rzeszowa
Zatrzymując się obok kościoła pod wezwaniem świętego Krzyża na ulicy 3 maja możemy zobaczyć przylegający od południa klasztor. Obecnie znajduje się w budynku muzeum okręgowe Rzeszowa. Cały zespół klasztorny został wybudowany wg projektu Tylmana z Gameren architekta Lubomirskich w latach 1695-1708. W 1816 roku budynek klasztorny przeznaczono na pomieszczenie władz administracyjnych cyrkułu, a później starostwa. Dla jego potrzeb w XIX wieku dokonano częściowej przebudowy obiektu. Zespół klasztorny składa się dwukondygnacyjnej części, trójskrzydłową budowlą z dwoma ryzalitami od południa i dziedzińcem (wirydarzem) pośrodku, otoczonym krużgankami. Fundacja Zofii Pudencjany ,córki Mikołaja Spytka Ligęzy ufundowała klasztor który powstał w 1644-1649 roku. Po śmierci Zofii ,obiekt przeszedł na własność jej siostry Konstacjii ,żony Jerzego Sebastiana Lubomirskiego Pomieszczenia i krużganki klasztorne mają sklepienia krzyżowe i kolebkowe z lunetami. Na parterze, w krużgankach oraz sali aptecznej i w refektarzu możemy zobaczyć ciekawe malowidła wykonane techniką temperową w latach 1688-1697 przez ojca Łukasza od św. Pantaleona Ziemeckiego, a odkryte podczas restauracji budowli i odnowione w latach 1957-1959. Wczesnobarokowa polichromia przedstawia duże wartości artystyczne i historyczne, cechuje ją oryginalna kompozycja, bogata tematyka i ornamentyka. Malowidła w krużgankach tworzą elementy plastyczne w formie muszli i kartuszy o motywach alegorycznych. Umieszczone są na lunetach i spływach sklepień. W sali aptecznej, znajdującej się w ryzalicie od strony ul. 3 Maja, polichromia pokrywa w całości sklepienie i ściany. Budynek klasztorny w całości należy do Muzeum Okręgowe w którym można zobaczyć bogate zbiory z zakresu sztuki i rzemiosła artystycznego, historii, etnografii i archeologii.

Wśród ekspozycji wartej uwagi to niewątpliwe obrazy z malarstwa Włoskiego i Polskiego ze szkół i ośrodków artystycznych Włoch z XVII i XVIII wieku tworzących część galerii Dąbskich .Wśród Polskich malarzy możemy zobaczyć obrazy Malczewskiego Początki powstania muzeum sięgają 1935roku, kiedy to z inicjatywy Towarzystwa Regionalnego Rzeszowskiego zaczęto gromadzić zbiory. W 1944 roku utworzono Muzeum Miasta Rzeszowa, którego oficjalne otwarcie nastąpiło 24.06.1945 roku Muzeum miejskie zostało w 1951 roku przemianowane na Muzeum Okręgowe.
Jacek Źróbek

Wiosenne pozdrowienia

Wiosenne pozdrowienia

Kolorowe krokusy i białe przebiśniegi,
ciekawie wychyliły główki swoje,
spojrzały na świat.
chociaż jeszcze mróz wokoło,
kwiatom to nie przeszkadza.
nieśmiało wychyla się hiacent
czarując swoim wyglądem
i zapachem urzekając.
cebulica syberyjska ,ciemnym błękitem
nieśmiało czaruje urodą,
główkę drobną wychyla wysoko.
tam gdzie niebo błękitem,
dorównuje kolorem kwiatu.
gdzie słoneczko złote promienie śle.
jakże piękny jest czas,
gdy wiosna się budzi.
i choćbyś nie wiem ile miał lat,
to jeśli widzisz te cuda,
to czujesz się młody.
bo zawsze zadziwiać cię będzie,
czarodziejski świat przyrody.


Felicytas Sitko

Dwudziesty trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Papa was lubyt ! ‘’

Dwudziesty trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Papa was lubyt ! ‘’
Najjaśniejszym wydarzeniem tego roku – także dla Polaków, gdyż działo się to tuż za naszymi granicami – była papieska wizyta na Ukrainie. Mimo wielu zgrzytów, między innymi protestów prawosławnych duchownych przeciwko Ojcu Świętemu, pielgrzymka była wielkim sukcesem, a entuzjazm, z jakim fetowano Jana Pawła II we Lwowie, przypominał ten, który znamy z wizyt w Polsce.
29 października 2000 roku – Jubileusz Sportowców obchodzony na Stadionie Olimpijskim w Rzymie. Zanim został rozegrany mecz piłki nożnej – reprezentacja Włoch a drużyna zawodników zagranicznych - została odprawiona Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem Ojca Świętego w obecności 70 tys. ludzi.
31 października 2000 roku - Jan Paweł II ogłasza św. Tomasza More'a

patronem polityków i rządzących.
1 listopada 2000 roku – W 50 rocznicę ogłoszenia dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny Jan Paweł II przewodniczy Mszy św. na pl. Św. Piotra.
4 listopada 2000 roku - Jubileusz Rządzących i Parlamentarzystów.
8 – 11 listopada 2000 roku - Wizyta w Rzymie patriarchy-katolikosa Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, Karekina II.
26 listopada 2000 roku - Ogłoszenie nowej ustawy zasadniczej Państwa Watykańskiego (weszła w życie 22 lutego 2001 roku).
30 listopada 2000 roku - Przekazanie greckiej wspólnocie prawosławnej kościoła św. Teodora na Palatynie.
1 stycznia 2001 roku - 34 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Dialog między kulturami drogą do cywilizacji miłości i pokoju”.
6 stycznia 2001 roku - Uroczyste zakończenie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000; Jan Paweł II ogłasza list apostolski „Novo millennio ineunte”.
8 stycznia 2001 roku - Wręczenie papieżowi Złotego Medalu Kongresu (najwyższe cywilne odznaczenie w USA).
13 lutego 2001 roku - Audiencja dla pracowników Radia Watykańskiego z okazji 70-lecia powstania rozgłośni (12 lutego 1931 roku).
21 lutego 2001 roku - Jan Paweł II na swoim ósmym konsystorzu mianuje 44 nowych kardynałów; wśród nich jest abp Zenon Grocholewski, a ponadto m.in. ukraińsko-bizantyjski arcybiskup większy Lubomyr Huzar; zostają ujawnione nazwiska mianowanych 21 lutego 1998 roku in pectore kardynałów Mariana Jaworskiego ze Lwowa i Janisa Pujatsa z Rygi.
11 marca 2001 roku - Najliczniejsza w dziejach beatyfikacja: wyniesienie na ołtarze 233 obrońców Kościoła zamordowanych podczas wojny domowej w Hiszpanii.
25 marca 2001 roku – Szkaplerz jako znak ‘’ przymierza’’ z Maryją jest tematem przesłania Ojca Świętego do zakonów karmelitańskich.
26 marca 2001 roku – Ojcu Świętemu wręczony zostaje doktorat honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
4 – 9 maja 2001 roku - Pielgrzymka szlakiem św. Pawła - do Grecji

(wspólna deklaracja papieża i prawosławnego arcybiskupa Aten Christodulosa na temat pokoju i poszanowania życia), Syrii (pierwsza wizyta papieża w meczecie) i na Maltę (93 papieska podróż zagraniczna).
23 -27 czerwca 2001 roku - Papieska pielgrzymka na Ukrainę (94 papieska podróż zagraniczna). Beatyfikacja m.in. 27 greckokatolickich męczenników ukraińskich (26 z ręki komunistów i ks. Emiliana Kowcza z ręki nazistów w obozie na Majdanku), abpa Józefa Bilczewskiego i ks. Zygmunta Gorazdowskiego.

1 sierpnia 2001 roku - 1000 audiencja ogólna Jana Pawła II (uczestniczyło w nich do tego czasu 16 mln pielgrzymów)
12 września 2001 roku - Na środowej audiencji generalnej potępia dokonane poprzedniego dnia zamachy terrorystyczne w Nowym Jorku i Waszyngtonie.

22 – 27 września 2001 roku - Papieska pielgrzymka do Kazachstanu i Armenii (95 papieska podróż zagraniczna) – nocleg w siedzibie patriarchy-katolikosa Ormian Karekina II, wspólna dekaracja na temat dialogu.
7 października 2001 roku - Beatyfikacja bpa Ignacego Malojana, męczennika tureckiej rzezi Ormian, i Mikołaja Grossa, niemieckiego męczennika z czasów II wojny światowej.
14 października 2001 roku – Po raz pierwszy obchodzono w Polsce Dzień Papieski.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi -Luigi ur. 12 stycznia 1880 roku w Katanii, zm. 9 listopada 1951 roku; Maria ur. 24 czerwca 1884 roku we Florencji, zm. 26 sierpnia 1965 roku – pierwsza w historii para małżeńska wspólnie wyniesiona na ołtarze.. Kościół zwraca uwagę na heroiczność cnót małżonków. Oboje zaangażowani byli nie tylko w chrześcijańskie wychowanie swoich dzieci, które zaowocowało powołaniami kapłańskimi, ale również w obowiązki rodzinne rozumiane jako wyraz pracy dla Boga oraz wspólny duchowy rozwój. Działalność Quattrocchich związana była z licznymi akcjami charytatywnymi, szczególnie z opieką Akcji Katolickiej nad chorymi; Maria wydała prócz tego szereg książek o tematyce religijnej, jak np. zbiór medytacji nad Modlitwą Pańską czy autobiograficzne wyznania na temat małżeńskiej drogi do świętości oraz nadziei na wieczną miłość po śmierci Luigiego. Od czasów beatyfikacji Quattrocchich przez Jana Pawła II, ich wspólne życie, określane jako "świętość dwojga", oficjalnie uznane zostało za nowy model świętości oraz przełom w duchowości chrześcijańskiej. Małżonkowie liturgicznie czczeni są 25 listopada, na pamiątkę zawarcia przez nich sakramentalnego związku małżeńskiego, w przeciwieństwie do świętych indywidualnych, których pamięć czczona jest w rocznicę ich śmierci. Kościół uzasadnia ten wybór przekonaniem, iż "narodziny dla nieba" Luigiego i Marii miały miejsce właśnie tego dnia, zaś drogą do świętości stała się dla nich zwykła codzienność rodzinna w duchu wartości chrześcijańskich. Luigi i Maria mieli ze sobą czwórkę dzieci. Po 20 latach małżeństwa, za namową ojca duchownego, złożyli ślub czystości, aby wspólnie jeszcze doskonalej przeżywać posłannictwo względem Królestwa Bożego oraz pogłębić wzajemną komunię, przedkładając – jak mówi tekst litanii do tych błogosławionych – "zjednoczenie duchowe" ponad "zjednoczenie cielesne". Małżeństwo beatyfikował Jan Paweł II 21 października 2001 roku, w Rzymie, celowo w dwudziestą rocznicę opublikowania adhortacji apostolskiej Familiaris Consortio. Cytując ten dokument, "wedle zamysłu Bożego rodzina (...) na mocy swego posłannictwa ma stawać się coraz bardziej tym, czym jest, czyli wspólnotą życia i miłości w dążeniu, które (...) znajdzie swoje ostateczne spełnienie w Królestwie Bożym", małżonkowie powołani są zaś do świętości dzięki łasce, która nie wyczerpuje się w samym sprawowaniu sakramentu, ale towarzyszy im przez całe życie". Małżeństwo Luigiego i Marii stanowi, zdaniem Jana Pawła II, doskonałe tego świadectwo. Symboliczne znaczenie ma również fakt, iż beatyfikacja Quattrocchich miała miejsce w pierwszym roku nowego stulecia, bowiem wyniesienie na ołtarze pary małżeńskiej stało się – zdaniem wielu – przełomem w duchowości chrześcijańskiej. Z powodu ulewy przeniesiono uroczystość z placu św. Piotra do bazyliki. Podczas beatyfikacji obecna była trójka dzieci przyszłych błogosławionych. W homilii wygłoszonej podczas mszy beatyfikacyjnej papież stwierdził, iż Luigi i Maria "przeżywali zwyczajne życie w sposób nadzwyczajny". W ich wspólnym życiu codziennym rozwinęła się niezwykła głębia ducha i wierność Ewangelii. Życie małżeńskie i rodzinne, wraz z obowiązkami rodzicielskimi i domowymi, stało się dla nich równocześnie sposobem wzajemnego uświęcenia i dojścia do heroicznych cnót. Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi byli pierwszą w historii Kościoła parą małżeńską wspólnie wyniesioną na ołtarze, stanowiąc jednocześnie realizację ideałów Soboru Watykańskiego II mówiącego o powołaniu do świętości wszystkich wiernych, w tym rodzin i małżeństw, które osiągają ten cel propriam viam sequentes ("idąc własną drogą"). Jak ogłosił Jan Paweł II, rozdzieleni przez śmierć, obecnie są jednością z Chrystusem w Niebie. Ich grób znajduje się w Rzymie w krypcie sanktuarium NMP Matki Bożej Miłości (Santuario della Madonna del Divino Amore) przy Via Ardeatina 1221.
Papieskie anegdoty

Pod koniec pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny, w czerwcu 1979 roku, upływającej pod znakiem upałów, Papież oznajmił, że jej pierwszy efekt jest już widoczny - opalili się towarzyszący mu kardynałowie.

Zespół klasztorny Bernardynów w Rzeszowie -bazylika MB

Zespół klasztorny Bernardynów z Rzeszowie
Podróżując na ziemie Podkarpacia jednym z miast jest Rzeszów Wśród zabytkowych cech miasta możemy znaleźć kilka architektonicznych perełek niewątpliwie jest to ratusz, zamek, wille oraz kościoły. Życie religijne i kulturalne od pokoleń zatrzymuje się w zespole klasztornym Bernardynów. Zatrzymajmy się na chwilę aby poznać klasztor bernardynów i tajemnice jakie kryje wnętrze kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Panny . Gdy budzi się dzień w bocznej kaplicy Matka Boża Rzeszowska wita mieszkańców i pielgrzymów wtedy to o godzinie 6 zostaje odsłonięta figura Matki Bożej Rzeszowskiej. Ale sięgnijmy początków powstania-datuje się XVI w. jako drewniany kościółek, który został zbudowany w 1536 r. cały kompleks klasztorny powstał w pierwszej połowie XVII w. Jak podaje legenda powstanie kościółka to znalezienie w tym miejscu w 1513 r. figury Matki Boskiej zwanej Rzeszowską,

która znajduje się dziś w kaplicy stanowiącej Sanktuarium Maryjne. ,,Jakub Ado w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przechadzał się po swoim sadzie ciesząc się pięknymi tego roku owocami. Przyglądał się dorodnym jabłkom, a niektóre z nich brał do swoich spracowanych rąk, delikatnie głaskał i dziękował Bogu za wyjątkowy urodzaj, jakim pobłogosławił ziemię rzeszowską tego roku’’. Kościół i budynek klasztoru zostały wzniesione prawdopodobnie w latach 1624-29 przez budowniczych z Lipska. Istotną datą jest 25.03.1929 r. w której to fundator przekazał budowlę konwentowi bernardynów. W latach 1898-1906 pod kierunkiem Zbigniewa Hendla świątynia została gruntownie odnowiona, a w latach 1978-79 restaurowana. Fundatorem zespołu klasztornego był właściciel Rzeszowa Mikołaj Spytek Ligęza. kościół to też mauzoleum rodu Ligęzów. Zespół klasztorny miał charakter obronny, wznosząc się nad niewielkim wzgórzu ,obok bagien i rozlewisk rzeczki Mikośki ,świadczą zachowane do dziś otwory strzelnicze spełniał rolę obronnego bastionu w tworzonym przez Ligęzę systemie fortyfikacyjnym miasta. Kościół pw. Wniebowzięcia NMP budowany w stylu późnego renesansu, z elementami baroku. Zbudowany został na rzucie krzyża łacińskiego z dwoma kaplicami po bokach i kwadratową wieżą-dzwonnicą z kruchtą w podziemiu. Wyposażenie kościoła, późnobarokowe pochodzi z XVIII w. Wyjątek stanowi umieszczony w apsydzie prezbiterium renesansowy ołtarz główny pochodzący z I połowy XVII w. Wykonany jest z drewna, alabastru i marmuru, bogato zdobiony rzeźbami, płaskorzeźbami i malowidłami. W prezbiterium na szczególną uwagę zasługują pomniki grobowe członków rodziny Ligęzów, pochodzące z I połowy XVII w. (sprzed 1637 r.). Z prawej strony znajduje się kaplica Matki Boskiej Rzeszowskiej z późnogotycką figurą Madonny z Dzieciątkiem, pochodząca z XV/XVI w., koronowana w 1763 r. Figura madonny to drewniana, polichromowana rzeźba, ubrana w suknię i płaszcz barokowy bogato zdobiony, z koroną ze złocistego srebra. Dzieciątko ma podobną suknię i koronę na główce. Po lewej stronie znajduje kaplica pod wezwaniem Pana Jezusa. W kaplicy znajduje się ołtarz drewniany, częściowo rzeźbiony, w stylu regencji, z pierwszej ćwierci XVIII w. z manierystycznym obrazem Chrystus u Słupa, z II połowy XVII w. i dwoma rokokowymi posągami Mojżesza i Melchizedeka z I połowy XVIII w. Pątnik dostrzeże inne ołtarze to ołtarz św. Franciszka, rokokowy z połowy . XVIII w., z późnobarokowym obrazem olejnym "Św. Franciszek przed Chrystusem" z połowy XVIII w. i dwoma rokokowymi posągami św. Jerzego i św. Floriana,. późnobarokowy ołtarz z obrazem św. Antoniego i dwoma rokokowymi posągami św. Stanisława biskupa i św. Wojciecha, całość pochodzi z połowy XVIII w. W nawach znajdują się też ołtarze to ołtarz bł. Jana z Dukli, rokokowy z połowy XVIII w. z dwoma późnobarokowymi obrazami bł. Jana z połowy XVIII w. oraz dwoma rokokowymi posągami św. Jana Chrzciciela i św. Barbary. Relikwiarz w formie trumienki z relikwiami bł. Jana z Dukli w stylu regencji z pocz. XVIII w. został wykonany ze srebra, w części złocony, bogato rzeźbiony. Ołtarz św. Józefa, rokokowy z połowy XVIII w., z dwoma późnobarokowymi obrazami św. Józefa z Dzieciątkiem i św. Jana Nepomucena i rokokowymi rzeźbami św. Anny i św. Joachima z połowy XVIII w. Warto zwrócić na ambonę ,utrzymaną w stylu regencji, pochodząca z pocz. XVIII w. Wnętrze kościoła zostało pokryte polichromią rokokową z okresu 1760-1780. W kościele możemy też odkryć relikwie Papieża Jana Pawła II. Ta niezwykła chwila w historii Bazyliki była zapisana22 października 2011 r.- podczas uroczystej Mszy świętej miała miejsce intronizacja relikwii bł. Jana Pawła II połączona z poświęceniem obrazu Ojca Świętego Relikwie przypominają pątnikom i mieszkańcom województwa podkarpackiego 2 czerwca 1991 roku o pobycie Ojca Świętego w Rzeszowie, który wtedy podczas Mszy świętej beatyfikował biskupa Józefa Sebastiana Pelczara(Biskup Przemyski).Wspomnieć warto wydarzenie drugiej rekoronacji figury Madonny dopiero 30 lat później. Tym razem przygotowano srebrne korony, pokryto je złotem i wysadzono drogimi kamieniami. Uroczystość rekoronacji zgromadziła ok. 60 tysięcy wiernych, przewodniczył jej arcybiskup wileński Karol Hryniewiecki. Znaczące uroczystości na cześć Matki Boskiej należał zorganizowany w 1913 r.jubileusz objawienia Matki Bożej w Rzeszowie, a także przemyskiego ordynariusza Józefa Pelczara, oraz obchody dwusetnej rocznicy koronacji, które miały miejsce w roku 1963. Dla mieszkańców Rzeszowa istotną datą jest ogłoszona w czasie uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, dnia 15 sierpnia 1999 r Matka Boża z Sanktuarium OO. Bernardynów czczona jako Patronką Miasta Rzeszowa. Inną datą która wieńczy zespół klasztory Bernardynów jest nadanie kościołowi tytułu Bazyliki Mniejszej 12 września 2008 r od tego czasu jest to święto Matki Bożej Rzeszowskiej. Na zewnątrz kościoła możemy jeszcze zobaczyć tablice poświęcone żołnierzom WIN i AK, którzy wpisali się w życie miasta .Zespół klasztorny posiada przyległy do klasztoru ogród ,którym mieszkańcy i pielgrzymi spotykają aby odpocząć po pracy ,czy podróży.
Jacek Źróbek

Dwudziesty drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Chryste, bądź dla nas bramą ‘’

Dwudziesty drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Chryste, bądź dla nas bramą ‘’
Symboliczne wprowadzenie Kościoła w trzecie milenium, pielgrzymka śladami Mojżesza do Egiptu, dramatyczny apel o wybaczenie chrześcijanom ich win, przełomowa w każdym geście wizyta w Ziemi Świętej, kanonizacja Faustyny Kowalskiej, ujawnienie trzeciej tajemnicy fatimskiej – i wszystko to w ciągu zaledwie kilku miesięcy Roku Jubileuszowego.
5 – 9 listopada 1999 roku - Jan Paweł II w Indiach i Gruzji (89 papieska podróż zagraniczna); w tym:
6 listopada 1999 roku - W New Delhi ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej „Ecclesia in Asia” .
8 grudnia 1999 roku - Przesłanie Jana Pawła II do katolików w Chinach.
12 grudnia 1999 roku - Apel do rządzących, "by z okazji milenium osiągnęli międzynarodowe porozumienie w sprawie zniesienia kary śmierci".
24 – 25 grudnia 1999 roku - W Wigilię o północy Jan Paweł II otwiera Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra, uroczyście inaugurując Wielki Jubileusz Roku 2000.
25 grudnia 1999 roku - Otwarcie Drzwi Świętych w Bazylice św. Jana na Lateranie.
1 stycznia 2000 roku - 33 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Na ziemi pokój ludziom, których Bóg miłuje”. Otwarcie Drzwi Świętych w Bazylice Matki Bożej Większej.

2 stycznia 2000 roku - Jubileusz Dzieci.
18 stycznia 2000 roku - Otwarcie Drzwi Świętych i nabożeństwo ekumeniczne w Bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie przez Jana Pawłą II razem z abp Canterbury Geor-gem Careyem i z metropolitą Atanazym, delegatem patriarchy ekumenicznego.

18 lutego 2000 roku - Jubileusz Artystów.
23 lutego 2000 roku - „Pielgrzymka duchowa” do Ur, ojczyzny Abrahama.
24 – 26 lutego 2000 roku - Pielgrzymka do Egiptu. Najważniejszym jej wydarzeniem była modlitwa Papieża przy krzewie na Synaju, utożsamianym z krzakiem, z którego Bóg przemówił do Mojżesza, oraz wygłoszony tekst na temat Dekalogu, danego tam Mojżeszowi, zawierającego "jedyne prawdziwe podstawy dla życia jednostek, społeczeństw i narodów". W Kairze Jan Paweł II na spotkaniu ekumenicznym ponowił apel do innych Kościołów, by wspólnie z nim szukały form, w których jego papieska posługa może być uznana przez wszystkich chrześcijan za służbę miłości. Ponaglał dwukrotnie: "Drodzy bracia, nie ma czasu do stracenia w tej sprawie!". Patriarcha koptyjski rozmawiał z Papieżem ciepło, nie wziął jednak udziału w odprawionej tam mszy. Także potem opat prawosławnego klasztoru św. Katarzyny położonego u stóp Synaju, abp Damianos, powitał Jana Pawła II bardzo serdecznie, ale ani on, ani tamtejsi mnisi nie wzięli udziału w odprawionym tam przez Papieża nabożeństwie.
5 marca 2000 roku – Wśród 44 męczenników beatyfikowanych przez Papieża są polskie nazaretanki – s. Maria Stella Adela Mardosewicz i 10 jej towarzyszek – rozstrzelane przez hitlerowców.
12 marca 2000 roku - Nabożeństwo ekspiacyjne, którego punktem kulminacyjnym było wyznanie win Kościoła rozpisane na głosy Papieża i siedmiu kardynałów. Modlono się o wybaczenie grzechów narzucania prawdy siłą, naruszania jedności Kościoła, grzechów popełnionych w stosunku do Izraela, wyznawców innych religii, słabszych grup społecznych, takich jak imigranci i Cyganie, kobiet, ubogich, odepchniętych...
20 – 26 marca 2000 roku - Pielgrzymka do Ziemi Świętej: Jordanii, Izraela i Autonomii Palestyńskiej. Podczas mszy w Betlejem nastąpił znamienny moment: po kazaniu Papież poczekał chwilę, aż z pobliskiego meczetu rozlegnie się śpiew muezzina. Ów gest został przyjęty z uznaniem przez licznych muzułmanów, którzy wraz z przewodniczącym Autonomii Palestyńskiej Jaserem Arafatem przybyli na nabożeństwo. Po mszy Papież odwiedził obóz uchodźców palestyńskich.
23 marca 2000 roku - W Instytucie Yad Vashem złożył hołd ofiarom Szoah. "Jako biskup Rzymu i następca apostoła Piotra zapewniam naród żydowski, że Kościół katolicki (...) jest głęboko zasmucony z powodu nienawiści, aktów prześladowania i okazywania antysemityzmu skierowanego przeciw Żydom przez chrześcijan w jakimkolwiek miejscu i czasie". Ostatniego dnia pielgrzymki Jan Paweł II modlił się pod Ścianą Płaczu.
30 kwietnia 2000 roku - Kanonizacja bł. Faustyny Kowalskiej; ustanowienie w całym Kościele święta Bożego Miłosierdzia.
1 maja 2000 roku - Jubileusz Ludzi Pracy.
7 maja 2000 roku - Ekumeniczne wspomnienie męczenników XX wieku w rzymskim Koloseum.
12 – 13 maja 2000 roku - Pielgrzymka do sanktuarium Maryjnego w Fatimie (Portugalia). Sensacją stało się przemówienie sekretarza stanu kard. Angelo Sodano, który ujawnił, że w tzw. trzeciej tajemnicy fatimskiej przepowiedziany jest zamach na Papieża.
18 maja 2000 roku - Jubileusz Kapłanów; 80 urodziny Jana Pawła II.
13 czerwca 2000 roku - Akt łaski prezydenta Włoch Carlo Azeglio Ciampiego dla Mehmeta Alego Agcy, skazanego na dożywocie za zamach na papieża.
15 czerwca 2000 roku - Jubileusz Ubogich i Bezdomnych.
26 czerwca 2000 roku - Ogłoszenie w Watykanie III tajemnicy fatimskiej.
18 – 25 czerwca 2000 roku - 47 Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Rzymie.
6 – 8 lipca 2000 roku - Polska narodowa pielgrzymka Wielkiego Jubileuszu do Rzymu.
9 lipca 2000 roku - Jubileusz Więźniów – wizyta papieża w rzymskim więzieniu „Regina Caeli”.
15 – 20 sierpnia 2000 roku - XV Światowy Dzień Młodzieży w Rzymie, z udziałem 2 mln młodych ze wszystkich kontynentów; jego kulminacyjnym punktem było czuwanie modlitewne z Ojcem Świętym oraz Msza św. w Tor Vergata. Podczas homilii Papież powiedział do młodych: „Wy sami bądźcie żarliwymi świadkami obecności Chrystusa na naszych ołtarzach”.
3 września 2000 roku - Jan Paweł II beatyfikuje w Rzymie papieży Piusa IX

i









Jana XXIII.

17 września 2000 roku - Jubileusz Ludzi Starszych.
1 października 2000 roku - Kanonizacja 120 męczenników z Chin oraz bł. Katarzyny Drexel, bł. Marii Józefy Sancho de Guerra i bł. Józefiny Bakhita.
6 – 8 października 2000 roku - Jubileusz Biskupów - z jubileuszową pielgrzymką do Rzymu przybywa ok. 1500 biskupów. Przed figurą Matki Bożej Fatimskiej Papież zawierzył Maryi Kościół i ludzkość.
15 października 2000 roku - Setki tysięcy ludzi świętują Jubileusz Rodzin (III Światowe Spotkanie Rodzin) w ulewnym deszczu na placu św. Piotra.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Francisco Marto ( Franciszek) - ur. 11 czerwca 1908 roku w Aljustrelu, zm. 4 kwietnia 1919 roku i Jacinta Marto (Hiacynta) ur. 11 marca 1910 roku w Aljustrelu, zm. 20 lutego 1920 roku w Lizbonie – portugalskie rodzeństwo, które w opinii Kościoła katolickiego w 1917 roku, wraz z Łucją dos Santos, było świadkiem objawienia maryjnego w Fatimie, ogłoszeni błogosławionymi przez Kościół katolicki. Francisco i Jacinta urodzili się jako najmłodsze dzieci Manuela i Olimpii Marto. Rodzeństwo było analfabetami. Wraz z kuzynką, Łucją pomagali w gospodarstwie rodzinnym pasąc owce. Francisca opisywano jako osobę spokojną i małomówną, głęboko wierzącą i zaangażowaną w praktyki religijne związane z kultem maryjnym, opiekuńczą wobec zwierząt. Lubił modlić się w samotności, jak twierdził "dla wynagrodzenia Jezusowi grzechów świata". Jacinta była jego młodszą siostrą. Doświadczenia mistyczne poważnie wpłynęły na jej charakter, zwiększyć miało się jej zaangażowanie religijnie, podejmowała również praktyki pokutne i ascetyczne w intencji nawrócenia grzeszników, realizując zalecenia, jakie wizjonerzy mieli otrzymać podczas objawienia. W objawieniach Maryja miała przykazać im, by zachęcali innych do odmawiania różańca, jako zadośćuczynienie za grzechy i intencji nawrócenia grzeszników, które to zalecenie realizowali. Do dziś wyznawcy praktykują odmawianie różańca szczególnie 13 dnia każdego miesiąca, a miesiąc październik został Miesiącem Różańca Świętego. Istotnym elementem tych Objawień było Nabożeństwo Pierwszych Sobót Miesiąca. Wkrótce po objawieniach oboje ciężko zachorowali i zmarli. Przyczyną śmierci była rozprzestrzeniająca się wówczas pandemia grypy hiszpańskiej. U Francisca wywiązało się zapalenie płuc. Zmarł w rodzinnym domu 4 kwietnia 1919 roku. U Jacinty rozwinęło się ropne zapalenie opłucnej. Przeszła operację, podczas której usunięto jej dwa żebra. Ze względu na stan jej serca, nie mogła być znieczulona. Swoje cierpienia ofiarowała za nawrócenie grzeszników. Zmarła 20 lutego 1920 roku w szpitalu w Lizbonie. Rodzeństwo zostało pochowane w Bazylice Matki Bożej Różańcowej w Fátimie. W 2006 roku obok doczesnych szczątek dzieci spoczęło ciało trzeciej wizjonerki, karmelitanki bosej, Łucji dos Santos. Procesy beatyfikacyjne rodzeństwa rozpoczęły się w 1946 roku. Ich zwłoki zostały ekshumowane w 1935 roku, a po raz drugi w 1951 roku. Ciało Jacinty nie uległo rozkładowi. 13 maja 2000 roku papież Jan Paweł II dokonał ich beatyfikacji. Jacinta jest najmłodszym beatyfikowanym dzieckiem, które nie zginęło śmiercią męczeńską. Szczególnym miejscem kultu Francisca i Jacinty Marto w Polsce jest Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na zakopiańskich Krzeptówkach. Zostało wzniesione jako votum za ocalenie życia papieża Jana Pawła II po zamachu z 13 maja 1981 roku. W kościele wzniesionym w latach 1987-1992 znajdują się relikwie błogosławionych.
Papieskie anegdoty

Przed ponad 25 laty Papież w ten sposób zakończył pierwszą audiencję dla Polaków: "Więcej już nic nie mówię, bo jeszcze bym coś takiego powiedział, że później Kongregacja Nauki Wiary musiałaby się do mnie dobrać".

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.

16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”,

ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium” ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.

Odsłonięcie tablicy Sławomira Skrzypka b.Prezesa NBP

Odsłonięcie tablicy Sławomira Skrzypka b.Prezesa NBP
Na ścianie Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Curie-Skłodowskiej w Katowicach, ul.3 Maja 42 (przy placu Wolności) została odsłonięta tablica Sławomira Skrzypka b. Prezesa NBP
Uroczystość rozpoczęła się od wprowadzenia pocztów sztandarowych (poczet VIII LO,); płk Dygas odegranie hymnu państwowego przez orkiestrę oraz przywitania Gości – Dyrektor Szkoły,
Odsłonięcia tablicy pamiątkowej Sławomira Skrzypka dokonali przedstawiciele Rodziny, przedstawiciele Władz Miasta, przedstawiciele PiS i NBP.
Poświęcenia tablicy dokonał ks. Stanisław Puchała potem nastąpiło składanie kwiatów pod tablicą – delegacja Prezydenta Miasta i Rady, władze krajowe PiS Przewodniczącego KP PiS posła Mariusza Błaszczaka ,PiS Katowice – radni i , Katowicki Klub Gazety Polskiej im Sławomira Skrzypka ew. inni;
Po uroczystości w auli szkoły została przygotowana konferencja przybliżająca postać wybitnego prezesa Sławomira Skrzypka
Między innymi mówili - Krystyna Siejna, Wiceprezydent Katowic; Dorota Skrzypek, prof.Irena Tkacz – dawna nauczycielka Sławomira Skrzypka, Maciej Ratajczyk – pracownik IPN, uczestnik opozycji antykomunistycznej i przyjaciel Sławka, O działalności Sławka w opozycji – NZS, KPN, Federacja Młodzieży Szkolnej Mariusz Błaszczak – przewodniczący Klubu Parlamentarnego PiS,prof. Eugeniusz Gatnar – członek rady nadzorczej NBP
Częścią kończącą konferencję był występ artystyczny uczniów VIII LO

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.
16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”, ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium”

ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio

z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.

Kolegiata pw. Najświętszej Maryi Panny