Dwudziesty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Juan Pablo II i El Commendante ‘’

Dwudziesty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Juan Pablo II i El Commendante ‘’

Nie było chyba na świecie gazety ani stacji telewizyjnej, która by nie pokazała tego obrazka: wciśnięty w garnitur, choć po wojskowemu sztywny, Fidel Castro, a obok łopocząca na wietrze sutanna Ojca Świętego. Co prawda oczekiwania, że dzień po pielgrzymce Castro zostanie zwolennikiem demokracji innej niż ludowa, były przesadzone, ale dla Kościoła na Kubie zaczęły się lepsze czasy – wyłom w murze został zrobiony.
19 października 1997 roku - Ogłoszenie św. Teresy od Dzieciątka Jezus Doktorem Kościoła.
31 października 1997 roku - Przemówienie Jana Pawła II podczas zorganizowanego przez Watykan sympozjum "Korzenie antyjudaizmu w środowisku chrześcijańskim"
9 listopada 1997 roku - Beatyfikacja węgierskiego biskupa Vilmosa Apora, zamordowanego przez żołnierzy Armii Czerwonej.
16 listopada - 12 grudnia 1997 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Ameryki.
30 listopada 1998 roku - Inauguracja drugiego roku przygotowania Kościoła do Wielkiego Jubileuszu (Rok Ducha Świętego).
1 stycznia 1998 roku - 31 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Sprawiedliwość każdego człowieka źródłem pokoju dla wszystkich".
3 stycznia 1998 roku - Wizyta na terenach dotkniętych trzęsieniem ziemi (m.in. w Asyżu). Zginęło dwóch franciszkanów, w tym nowicjusz z Polski, 22- letni Zdzisław Borowiec.
21 - 26 stycznia 1998 roku - Pierwsza w historii pielgrzymka papieża na Kubę (81 papieska podróż zagraniczna).
21 lutego 1998 roku - Podczas swego siódmego konsystorza Jan Paweł II mianuje dwudziestu nowych kardynałów; wśród nich jest abp Adam Kozłowiecki.
19 marca 1998 roku – Ojciec Święty konsekruje trzech biskupów, wśród których jest jego osobisty sekretarz ks. Stanisław Dziwisz.
21 - 23 marca 1998 roku - Podróż do Nigerii (82 papieska podróż zagraniczna).
25 marca 1998 roku - Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską (ratyfikowanego 23 lutego).
19 kwietnia - 14 maja 1998 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Azji.
18 maja 1998 roku - Papież podpisuje list apostolski "Ad tuendam fidem", wprowadzający pewne przepisydo Kodeksu Prawa Kanonicznego.
24 maja 1998 roku - Wizyta w Turynie - modlitwa przed Całunem Turyńskim.
25 maja 1998 roku - Jan Paweł II staje się najdłużej urzędującym papieżem w XX wieku.
30 maja 1998 roku - Pół miliona członków ruchów odnowy wraz z papieżem świętuje wigilię Zielonych Świąt na placu św. Piotra.
31 maja 1998 roku - Jan Paweł II podpisuje list apostolski "Dies Domini" o świętowaniu niedzieli.
19 - 21 czerwca 1998 roku - Podróż do Austrii (83 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja Restytuty Kafki, męczennicy II wojny światowej.
14 września 1998 roku – Czternasta encyklika Jana Pawła II – ‘’Fides et ratio’’ o relacjach między wiarą a rozumem.
2 - 4 października 1998 roku - Wizyta w Chorwacji (84 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja kard. Alojzego Stepinaca, więzionego przez komunistów.
11 października 1998 roku - Jan Paweł II kanonizuje bł. Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein), męczennicę Oświęcimia-Brzezinki.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Maria Restytuta Kafka - ur. 1 maja 1894 roku w Husovicach k. Brna, zm. 30 marca 1943 roku w Wiedniu – czeska zakonnica (SFCC) i pielęgniarka, dziewica, męczennica chrześcijańska. Urodziła się jako czwarte z siedmiorga dzieci swoich rodziców. Na chrzcie otrzymała imię Helena. Ojciec był szewcem. Gdy miała 2 lata przeniosła się wraz z rodziną do Wiednia-Brigittenau, gdzie spędziła dzieciństwo i uczęszczała do szkoły podstawowej. Była osobą jąkającą i mającą niewielką wadę słuchu. W wieku 19 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Chrześcijańskiej Miłości, przyjmując imię Restytuta. 23 października 1916 złożyła śluby zakonne. Po nowicjacie zaczęła pracować w szpitalu w Neunkirchen, jako pielęgniarka. Po zakończeniu I wojny światowej od 1919 pracowała w szpitalu w Mödling. Gdy w 1938 Niemcy zaatokowały Austrię, została aresztowana i skazana na karę śmierci przez ścięcie. Wyrok wykonano 30 marca 1943 roku. Beatyfikował ją papież Jan Paweł II 21 czerwca 1998 w Wiedniu. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele katolickim w dzienną pamiątkę śmierci (30 marca). W archidiecezji wiedeńskiej wspominają bł. Restytutę 29 października.

Papieskie anegdoty
W roku 1983, w swojej rezydencji w Castel Gandolfo, Jan Paweł II przyjął piłkarzy Lechii Gdańsk, którzy byli wówczas zdobywcami Pucharu Polski. W pewnym momencie papież powiedział:
- Ja kiedyś grałem głównie na bramce. Który z was jest bramkarzem?
Gdy przed papieżem stanął bramkarz Tadeusz Fajfer, papież dodał:
- Domyślam się na podstawie moich doświadczeń, że grasz najgorzej ze wszystkich, dlatego wzięli cię na bramkę?

Mam nadzieję, że lekarze się czegoś nauczą - wywiad z położną z Wrocławia

Czym jest życie dziecka - Wywiad z położną w Wrocławia
Zauważyłam jednak zmianę w nastawieniu znanych mi osób zarówno ze środowiska jak i spoza, które były za obecnie funkcjonującą ustawą, a po przedstawieniu historii tego dziecka po prostu milkną. - mówi Edyta Helman, położna z Wrocławia o nastrojach w środowisku medycznym po aferze związanej z żywym urodzeniem dziecka po aborcji.

W prasie od wielu dni aż huczy od informacji na temat próby zabicia dziecka w jednym z wrocławskich szpitali. Jak odbiera to lokalne środowisko medyczne?

Informacja o sprawie „Dziecka z Wrocławia" obiega środowisko jako krótkie stwierdzenie, że taka sytuacja się zdarzyła, większość osób, szczególnie lekarzy nie porusza tematu dalej. Myślę, że jest to spowodowane jednością wśród tej grupy zawodowej, gdzie nie rozdmuchuje się spraw niewygodnych, które mogą mieć poważne skutki, jak dla tych lekarzy, którzy skierowali dziecko na aborcję. Zauważyłam jednak zmianę w nastawieniu znanych mi osób zarówno ze środowiska jak i spoza, które były za obecnie funkcjonującą ustawą, a po przedstawieniu historii tego dziecka po prostu milkną.

W Polsce za zabicie dziecka, które osiągnęło zdolność do samodzielnego życia lekarz może być skazany na 8 lat więzienia. Czy jest więc ktoś, kto sprawuje nad tym nadzór? Czy robi się np. sekcję zwłok dziecka, by sprawdzić czy rzeczywiście było chore, małe?

We Wrocławiu mini sekcję przeprowadza się w szpitalu na ul. Chałubińskiego. Czy sekcję wykonuję się u wszystkich abortowanych dzieci nie wiem.

Czy uważa Pani, że dziewczynka ze szpitala przy ul. Kamieńskiego jest odosobnionym przypadkiem? Czy więcej dzieci przeżywa swoją aborcję?

Na pewno nie jest odosobnionym przypadkiem. Osobiście byłam świadkiem, gdy przy poronieniu samoistnym urodził się żywy chłopiec w 18 tygodniu, dziecko zostało włożone do inkubatora jednak bez szans na przeżycie, w niedługim czasie odeszło, przypadek z innego miasta. Jeżeli tak małe dziecko rodzi się żywe a aborcję przeprowadza się do 22 tygodnia, to na pewno jest takich przypadków więcej. Szczególnie, że ocena tygodnia ciąży nie jest dokładna. Wiadomo też, że każde dziecko rozwija się indywidualnie, niektóre wcześniej niż inne uzyskują zdolność do przeżycia poza organizmem matki.

Czy myśli Pani, ze ta sytuacja nauczy czegoś środowisko medyczne?

Mam taką nadzieję. Chciałabym by szpitale we Wrocławiu zrezygnowały z zabijania dzieci, a zajęły się ich leczeniem i opieką paliatywną poprzez np. rozwój hospicjów perinatalnych. Jednakże obawiam się, że szpitale nie zrezygnują z morderczej procedury, gdyż przyznanie się teraz do błędu jakim jest przeprowadzanie aborcji, będzie przyznaniem się do wielu błędów z przeszłości, a przypadek „dziecka z Wrocławia" zostanie potraktowany jako błąd lekarski. Mam nadzieję, że się mylę i że ta mała dziewczyna pomoże zmienić nastawienie lekarzy i polityków do dzieci nienarodzonych. Trzeba pokory, nawrócenia i modlitwy za tych ludzi.


Dziękuję za rozmowę.

Dziękuję.

Rozmawiała Aleksandra Musiał

Źródło: http://stopaborcji.pl/index.php/821-mam-nadzieje-ze-lekarze-sie-czegos-naucza-wywiad-z-polozna-z-wroclawia

http://ksd.media.pl/aktualnosci/1877-mam-nadzieje-ze-lekarze-sie-czegos-naucza-wywiad-z-polozna-z-wroclawia

Dziewiętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Miłość do Jezusa się nie starzeje ‘’

Dziewiętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Miłość do Jezusa się nie starzeje ‘’
Pierwszego listopada 1949 roku ‘’Książę niezłomny’’ kard. Adam Sapiecha

wyświęcił młodego kleryka, z którym wiązał wielkie nadzieje: Karola Wojtyłę. Minęło pięćdziesiąt lat, młody kleryk stał się jedną z najwybitniejszych osobistości w dziejach Kościoła i jako Jan Paweł II dziękował ‘’ za niewypowiedziany dar kapłaństwa’’.
22 października 1996 roku - Przesłanie do członków Papieskiej Akademii Nauk "Magisterium Kościoła wobec ewolucji".
30 października - 10 listopada 1996 roku - Jan Paweł II wraz z ok. 1500 kapłanami - złotymi jubilatami z 89 krajów świata - obchodzi 50 rocznicę święceń kapłańskich.
15 listopada 1996 roku - Ukazuje się duchowa autobiografia Ojca Świętego, "Dar i Tajemnica".

30 listopada 1996 roku - uroczyste nieszpory na rozpoczęcie pierwszego roku przygotowania Kościoła do Wielkiego Jubileuszu (Rok Jezusa Chrystusa).
3 - 5 grudnia 1996 roku - Arcybiskup Canterbury, dr George Carey, prymas wspólnoty anglikańskiej składa wizytę w Rzymie.
10 - 13 grudnia 1996 roku - Wizyta w Rzymie katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego Karekina I; wspólna deklaracja o dialogu.
1 stycznia 1997 roku - 30 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Przebacz, a zaznasz pokoju".
2 lutego 1997 roku - I Dzień Życia Konsekrowanego.
30 marca 1997 roku - Inauguracja strony watykańskiej w internecie.
4 kwietnia 1997 roku - Biuro Prasowe Watykanu informuje, że w ciągu pierwszych trzech dni działania watykańską stronę internetową odwiedzono 2,9 miliona razy.
12 - 13 kwietnia 1997 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Sarajewa w Bośni-Hercegowinie (75 papieska podróż zagraniczna).
26 - 27 kwietnia 1997 roku - Pielgrzymka do Czech na obchody 1000-lecia śmierci św. Wojciecha (76 papieska podróż zagraniczna).
10 - 11 maja 1997 roku - Pielgrzymka do Libanu (77 papieska podróż zagraniczna). Ogłoszenie 10 maja w Harissie posynodalnej adhortacji apostolskiej "Une espérance nouvelle pour le Liban" - "Nowa nadzieja dla Libanu"
31 maja - 10 czerwca 1997 roku - Kolejna pielgrzymka Jana Pawła II do Polski pod hasłem "Chrystus wczoraj, dziś i na wieki" (78 papieska podróż zagraniczna). Milenium śmierci św. Wojciecha - spotkanie w Gnieźnie z prezydentami 7 państw Europy Środkowowschodniej w Gnieźnie, kanonizacje bł. Jadwigi królowej

i bł. Jana z Dukli,

beatyfikacje matki Bernardyny Jabłońskiej

i matki Marii Karłowskiej.

17 lipca 1997 roku – Jan Paweł II podejmuje decyzję o pomocy Stolicy Apostolskiej dla powodzian w Polsce i Czechach.














21 - 24 sierpnia 1997 roku - Papież uczestniczy w XII Światowym Dniu Młodzieży w Paryżu (6 podróż do Francji, 79 papieska podróż zagraniczna).

Beatyfikacja świeckiego działacza katolickiego Frédérica Ozanama.

5 września 1997 roku - Śmierć Matki Teresy z Kalkuty.

2 -6 października 1997 roku - Udział w II Światowym Spotkaniu Rodzin w Rio de Janeiro (4 podróż do Brazylii, 80 papieska podróż zagraniczna).








WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Zefiryn Giménez Malla - ur. 26 sierpnia 1861 roku w Benavent de Segria w Katalonii, zm. 8 sierpnia 1936 roku w Barbastro w Aragonii − hiszpański Rom, z zawodu poganiacz i sprzedawca mułów, osłów i koni. O wczesnych latach życia Zefiryna Gimeneza Malla wiemy niewiele, poza tym, że jak większość ówczesnych Romów często zmieniał miejsce pobytu. Ochrzczony został już jako człowiek dorosły. W roku 1912 (w wieku lat 51) ożenił się z Teresą Gimenez Castro, którą kochał od wczesnej młodości. Małżeństwo to było bezdzietne, ale adoptowało bratanicę Teresy – Pepitę. Ok. roku 1920 małżeństwo Gimenez, dzięki handlowi końmi i mułami, stało się na tyle zamożne, że kupiło dom w Barbastro. W roku 1922 zmarła Teresa. Zefiryn aktywnie uczestniczył w życiu religijnym. W jego formacji duchowej dużą rolę odegrał ksiądz Nicholas Santos de Otto. Wkrótce został katechetą, mimo że nigdy nie odebrał żadnego formalnego wykształcenia. Był również dyrygentem chóru i kierownikiem kółka różańcowego należał do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego (Franciszkański Zakon Świeckich w roku 1926). Miał duży autorytet w miejscu zamieszkania. Często zwracano się do niego z prośbą o arbitraż przy rozstrzyganiu sporów. W roku 1936, republikańskie władze dokonywały prześladowań członków Kościoła katolickiego. Zefiryn wielokrotnie publicznie krytykował poczynania władz. Prześladowania nasiliły się po wybuchu wojny domowej. Bezpośrednią przyczyną aresztowania Gimeneza był fakt, że stanął on w obronie młodego księdza wleczonego po ulicy za nogi. W trakcie zatrzymania u Gimeneza znaleziono różaniec. W celi więziennej aresztowany dużo się modlił. Nie skorzystał z propozycji uwolnienia w zamian za zaprzestanie modlitwy różańcowej. Po 15 dniach uwięzienia, tj. 8 sierpnia 1936 r. został rozstrzelany na cmentarzu w Barbastro. Przed śmiercią wypowiedział słowa: „Niech żyje Chrystus Król”. Najpierw został pochowany w nieoznakowanym grobie. Po wojnie ciało ekshumowano i pochowano obok żony. Zefiryn Jimenez Malla jest pierwszym przedstawicielem narodowości romskiej, który został przez Kościół katolicki ogłoszony błogosławionym i patronem wszystkich Romów. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II dnia 4 maja 1997 r. Bł. Zefiryn uznany został za męczennika, gdyż jego śmierć miała wyraźny związek z wyznawaną przez niego wiarą. Uroczystość beatyfikacji odbyła się w Rzymie. Uczestniczyło w niej ok. 40 000 wiernych, w tym wielu Romów.
Papieskie anegdoty
Papieska lektyka
Wkrótce po wyborze Jana Pawła na tron Piotrowy, pracownicy Watykanu martwili się, że papież nie chce korzystać z lektyki papieskiej. Mówili:
- Bez lektyki ludzie nie będą widzieć Ojca Świętego, więc może zrobić jakiś podest?
- Na podest nie wejdę, nie jestem mistrzem olimpijskim! - oznajmił Jan Paweł II.

Królu - chroń dzieci! Dwa dni do końca petycji kierowanej do króla Belgów

petycja do Króla Belgów
Szanowni Państwo,

przedwczoraj obchodziliśmy urodziny Gerharda Kretschmara (20.02.1939). Był on pierwszym niemieckim dzieckiem, które z rąk nazistów padło ofiarą eutanazji - jednego z głównych programów nazizmu, którego celem było pozbycie się chorych. Do podobnych tragedii może już niedługo dochodzić w Belgii…

Ponad 176 000 Europejczyków, a wśród nich ok. 40 000 Polaków poprosiło Króla Belgii o to, aby sprzeciwił się eutanazji dzieci.

Prawdopodobieństwo tego, że Król podpisze ustawę w najbliższych dniach, jest bardzo duże. Uczyńmy, co w naszej mocy, aby wysłać do króla mocny sygnał przeciwko tej ustawie.

http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

Jest wiele osób, które jeszcze nie podpisały petycji, chociaż chętnie by to zrobiły. Pomóżmy tym osobom dowiedzieć się o takiej możliwości. Poprośmy o podpisanie naszych wujków i ciocie, kuzynów, dziadków i babcie, przyjaciół i znajomych!

Zostało nam niewiele czasu. Zbieranie podpisów potrwa do poniedziałku, 24 lutego br. do godz. 10.00. Tego dnia nasza delegacja uda się do Pałacu Królewskiego Filipa I i przekaże podpisy.

Walczmy o cywilizację życia!

Z pozdrowieniami

W imieniu Gudrun i Martina Kugler, autorów międzynarodowej petycji, wraz z Zespołem CitizenGO

Magdalena Korzekwa

Menedżer Kampanii CitizenGO w Języku Polskim

P.S. Niżej znajduje się treść wiadomości, którą większość z Państwa przeczytała w zeszłym tygodniu. Zachęcam do przesłania jej Rodzinie i Znajomym.

----

Szanowni Państwo,

Rzeczywistość współczesnego świata jest polem kontrastów... W chwili, w której kibicujemy naszym sportowcom na Igrzyskach (Justyno, Kamilu, Zbyszku - dziękujemy!!!), Parlament jednego z europejskich krajów wprowadza najbardziej przerażającą ustawę na świecie, jeśli chodzi o eutanazję. W ten sobotni wieczór piszę do Państwa pilnie w sprawie legalnego (!) mordowania chorych dzieci… Przerażająca ustawa pozwalająca na eutanazję dzieci została przyjęta przez belgijski Parlament. Nawet, jeśli istnieje tylko cień szansy na to, aby to zbrodnicze prawo zatrzymać, musimy działać. Prosimy Króla Belgów o to, aby nie podpisał ustawy.

http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

Dzisiaj zachęcam Państwa do powszechnej mobilizacji. Nawet, jeśli istnieje tylko cień szansy na to, że Król Belgów, Filip I, nie podpisze ustawy, musimy działać. Pokażmy całemu światu, że nie zgadzamy się na to, aby dziecko, które jest chore, zostało zamordowane, zamiast otoczone miłością i troskliwą opieką. Nie godźmy się na to, aby czyjeś życie, w tym przypadku życie chorych dzieci, zostało uznane za… niegodne życia.

Teoretycznie Król Belgów jest zobowiązany do podpisania każdej ustawy przyjętej przez parlament. Odmowa takiego podpisu jest sprzeciwem wobec prawa. Jesteśmy w kontakcie z osobami z otoczenia Króla, który wie o naszej akcji. Liczba podpisów jest stale sprawdzana. Większość ludzi sprzeciwia się takiemu prawu. Poprośmy Króla o postawę godną jego urzędu. Jest to ważne tym bardziej, że taka ustawa ma znaczenie nie tylko dla Belgii, lecz dla całej Europy. Jej podpisanie może być sygnałem dla innych przywódców, że społeczeństwo jest w stanie zaakceptować takie zbrodnicze prawo.

Link do petycji: http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

X rocznica śmierci Płk Ryszarda Kuklińskiego- Reduta Ordona

Obywatelska Warta Honorowa dla płk. Ryszarda Kuklińskiego w Parku Jordana

Obywatelska Warta Honorowa dla płk. Ryszarda Kuklińskiego w Parku Jordana
zródło
http://wawelskigrod.pl/obywatelska-warta-honorowa-dla-plk-ryszarda-kuklinskiego-w-parku-jordana/

W związku z haniebnym aktem profanacji pomnika polskiego bohatera, płk. Ryszarda Kuklińskiego w krakowskim Parku im. dr. Henryka Jordana, mieszkańcy Krakowa postanowili wystawić Obywatelską Wartę Honorową przy popiersiu Kuklińskiego. Wartę zaplanowano na dzień 16 lutego br., tj. w najbliższą niedzielę o godz. 14.00.

Zapowiadany przez mieszkańców udział w Obywatelskiej Warcie Honorowej, jest odpowiedzią na apel młodego animatora życia społeczno-politycznego w Krakowie, p. Grzegorza Nieradki.

- Zaledwie kilka dni temu przeżywaliśmy podniosłą uroczystość dziesiątej rocznicy śmierci wielkiego polskiego bohatera, który nie bał się wypowiedzieć wojny „Imperium zła”. Działał wówczas w osamotnieniu. Dziś, gdy prawda o chwalebnych czynach płk. Ryszarda Kuklińskiego jest już powszechnie znana, nie możemy pozostać obojętnymi wobec aktu profanacji, którego dokonano tej nocy w krakowskim Parku im. dra Henryka Jordana – pisze w swoim wystąpieniu Nieradka.

Do niedzieli dołączyć można do „wydarzenia” utworzonego na jednym z portali społecznościowych. Link zamieszczamy poniżej:

OBYWATELSKA WARTA HONOROWA – DOŁĄCZ DO NAS!

https://www.facebook.com/events/628100507256266/?ref_dashboard_filter=upcoming

Dodatkowo zamieszczamy pełną treść apelu wystosowanego przez Grzegorza Nieradkę do mieszkańców Krakowa i „tych wszystkich, dla których sprawą honoru jest dbałość o honor naszych bohaterów”.

Szanowni Państwo!

Zaledwie kilka dni temu przeżywaliśmy podniosłą uroczystość dziesiątej rocznicy śmierci wielkiego polskiego bohatera, który nie bał się wypowiedzieć wojny „imperium zła”. Działał wówczas w osamotnieniu. Dziś, gdy prawda o chwalebnych czynach płk. Ryszarda Kuklińskiego jest już powszechnie znana, nie możemy pozostać obojętnymi wobec aktu profanacji, którego dokonano tej nocy w krakowskim Parku im. dra Henryka Jordana. Dlatego wzywam wszystkich tych, dla których sprawą honoru jest dbałość o honor naszych bohaterów, do zaciągnięcia Obywatelskiej Warty Honorowej przy zdewastowanym pomniku płk. Kuklińskiego. W tę niedzielę przypada pierwsza rocznica haniebnego aktu zniszczenia pomnika Danuty Siedzikówny „Inki” w Parku Jordana. Fakt zniszczenia pomnika płk. Ryszarda Kuklińskiego właśnie w tych dniach pozwala domniemywać, że owe antypolskie wystąpienia przeprowadzane są przez tę samą grupę podłych sprawców, którzy dzisiaj nie strzelają już w tył głowy, ale w samo serce, bijące z miłości i pałające nadzieją na odrodzenie się świętej, wiernej Bogu Ojczyzny. Wzywam mieszkańców Krakowa do zaciągnięcia Obywatelskiej Warty Honorowej przy popiersiu płk. Ryszarda Kuklińskiego w najbliższą niedzielę, 16 lutego 2014 roku o godz. 14.00, w dzień, który jest rocznicą dewastacji pomnika Sanitariuszki „Inki”.

Grzegorz Nieradka

Jako pierwszy krakowski portal poinformowaliśmy o zajściu w Parku Jordana i Obywatelskiej Warcie Honorowej.

WGród.pl

10 ROCZNICA ŚMIERCI PUŁKOWNIKA RYSZARDA KULIŃSKIEGO W KRAKOWIE

10 ROCZNICA ŚMIERCI PUŁKOWNIKA RYSZARDA KULIŃSKIEGO W KRAKOWIE



W Krakowskie odbyły obchody X rocznicy śmierci pułkownika Ryszarda Kuklińskiego
o godzinie 16 00 11 lutego 2014 we wtorek rozpoczęła się msza św. w Kościele O.O. Kapucynów przy ulicy Loretańskiej 11.
Uroczystość uświetniły poczty sztandarowe: Solidarności, KPN-u oraz 6 brygady powieczno - desantowej Wojska Polskiego W homilii ksiądz O.O Kapucyn Jerzy Pająk przypomniał życie Pułkownika Ryszarda Kuklińskiego i przypomniał o wartościach jakie Kuklińskiemu przyświecały.
Aktor Piotr Piecha z teatru ludowego w słowach wspomniał o pułkowniku Ryszardzie Kukliński, oraz składając hołd wierszem wieszcza Adama Mickiewicza pt: Reduta Ordona. Nie zabrakło też muzyki patriotyczniej wielbiącej Boga. Potem pochód patriotyczny wyruszył do Parku im. dr. Henryka Jordana, po drodze zatrzymał się przy pomniku Marszałka Józefa Piłsudskiego aby złożyć kwiaty i oddać hołd wielkiemu Polakowi. Pochód wyruszył w dalszą drogę aby o godzinie 17:30 rozpocząć uroczystości główne w plenerze parku w alei głównej przy pomniku pułkownika R. Kuklińskiego
Po wystawienie posterunków honorowych został odegrany Hymn Narodowy
nastąpiło przywitanie mieszkańców i zaproszonych gości przez prezesa parku Jordana oraz słowa gości na zakończenie nastąpiła modlitwa Kapelana Środowisk Niepodległościowych
W czasie złożenia wieńców i wiązanek kwiatów były śpiewane pieśń patriotyczna - strofy poezji patriotycznej Na zakończenie uroczystości została odegrania Rota. Organizatorami byli Towarzystwo Parku im. dr. Henryka Jordana oraz Stowarzyszenie Sympatyków płk. Ryszarda Kuklińskigo w Krakowie
© Jacek Źróbek

Osiemnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Ściśle tajne wybory ‘’

Osiemnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Ściśle tajne wybory ‘’
Najwięcej emocji w tym roku wzbudziła bez wątpienia konstytucja apostolska, w której Jan Paweł II ustalił szczegóły wyboru nowego papieża. Do dotychczasowych reguł rządzących konklawe wprowadzono szczególne zapisy kładące nacisk na tajność obrad. Za złamanie tych reguł kardynałom – elektorom będzie groziła ekskomunika, czyli wykluczenie z Kościoła.
12 listopada 1995 roku - List apostolski z okazji 400-lecia unii brzeskiej.
26 listopada - 14 grudnia 1995 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów w poświęcone Libanowi.
3 grudnia 1995 roku – kanonizacja francuskiego zakonnika, o. Eugeniusza de Mazenoda założyciela oblatów Maryi Niepokalanej.
1 stycznia 1996 roku - 29 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Zapewnijmy dzieciom przyszłość w pokoju".
5 - 12 lutego 1996 roku - Podróż do Ameryki Łacińskiej: Gwatemala, Nikaragua, Salwador, Wenezuela (69 papieska podróż zagraniczna).
22 lutego 1996 roku - Konstytucja apostolska

o wakacie Stolicy Apostolskiej i wyborze Biskupa Rzymu.
25 marca 1996 roku - Adhortacja apostolska "Vita consecrata" wieńczy prace Synodu Biskupów zwołanego w 1994 roku.
13 kwietnia 1996 roku – Podczas audiencji dla Rodzin Katyńskich, które przybyły ze swym kapelanem ks. Prał. Zdzisławem Peszkowskim,

Ojciec Święty poświęca krzyż dla Sanktuarium Pojednania w Katyniu.
14 kwietnia 1996 roku - Wizyta w Tunezji (70 papieska podróż zagraniczna).
17 - 19 maja 1996 roku - Podróż do Słowenii (71 papieska podróż zagraniczna).
10 czerwca 1996 roku – Ojciec Święty otrzymuje’’ Księgę zgonów z Auschwitz’’, którą wręczają mu przedstawiciele Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
15 czerwca 1996 roku - Początek reorganizacji Kurii Rzymskiej.
21 - 23 czerwca 1996 roku - Pierwsza papieska pielgrzymka do zjednoczonych Niemiec (72 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja ks. Bernharda Lichtenberga i ks. Karla Leisnera, męczenników II wojny światowej; 23 czerwca w Berlinie zapowiedź zwołania nowego Synodu Biskupów poświęconego Europie.
6 - 7 września 1996 roku - Podróż na Węgry (73 papieska podróż zagraniczna).
19 - 22 września 1996 roku - Podróż Francji (74 papieska podróż zagraniczna) - spotkanie ze "zranionymi przez życie".
6 - 15 października 1996 roku - Jan Paweł II w klinice Gemelli; 8 października przechodzi operację usunięcia wyrostka robaczkowego.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Eugeniusz de Mazenod -ur. 1 sierpnia 1782 roku w Aix-en-Provence, zm. 21 maja 1861 roku – kapłan, założyciel i generał zgromadzenia zakonnego Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI), biskup Marsylii. Urodził się w stolicy Prowansji we Francji, w rodzinie arystokratyczno–urzędniczej. Rewolucja francuska przerwała mu spokojne dzieciństwo. W obawie przed prześladowaniami wraz z ojcem uciekł do Włoch. Po tułaczce trwającej kilka lat, powrócił do Aix (1802) do domu matki. Rozłąka z ojczyzną, młodzieńcze życie na emigracji i sytuacja rodzinna (rozbicie małżeństwa jego rodziców) pogłębiły pustkę duchową u młodego Eugeniusza. W Wielki Piątek 1807 roku doznał nawrócenia i postanowił wstąpić on do Seminarium Duchownego św. Sulpicjusza w Paryżu. Tam kształtował się duchowo oraz wytyczył kierunek własnej drogi życiowej w kapłaństwie. Święcenia przyjął w 1811 roku i powrócił do rodzinnego Aix, gdzie oddał się służbie i ewangelizacji ubogich, więźniów i młodzieży, pozbawionej dotąd opieki duszpasterskiej. Wraz z innymi kapłanami założył wspólnotę kapłanów, nazwaną wówczas Misjonarzami Prowansji, której celem była działalność apostolska wśród miejscowej ludności, głównie głoszenie misji parafialnych w lokalnym języku prowansalskim, rozumianym przez prostych ludzi. 17 lutego 1826 roku wspólnota została zatwierdzone przez Stolicę Apostolską pod nazwą Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. 14 października 1832 roku Eugeniusz otrzymał sakrę biskupią w kościele św. Sylwestra na rzymskim Kwirynale, a pięć lat później (1837) został mianowany biskupem Marsylii. Włożył wiele pracy w duchowy rozwój diecezji, a także miał swój udział w ogłoszonym dogmacie o Niepokalanym Poczęciu Maryi Panny (1854). Zmarł otoczony gronem swoich współbraci, którzy śpiewali "Salve Regina". Został beatyfikowany 19 października 1975 roku przez Pawła VI, a 3 grudnia 1995 roku kanonizowany przez Jana Pawła II. W rozmowie z ówczesnym generałem o. Marcello Zago OMI, Jan Paweł II powiedział, że postawił relikwie św. Eugeniusza na swoim biurku i uczynił go osobistym patronem nowej ewangelizacji. Wspomnienie liturgiczne św. Eugeniusza de Mazenoda obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci.
Papieskie anegdoty
Prywatny telefon
Zaraz po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, doradca prezydenta USA Zbigniew Brzeziński otrzymał zadanie nawiązania bezpośredniego kontaktu z Watykanem. Z dużymi trudnościami Brzeziński zdobył telefon do Stolicy Apostolskiej i wkrótce udało mu się odbyć rozmowę telefoniczną z papieżem. Na koniec rozmowy poprosił:
- Czy Wasza Świątobliwość zechciałby udostępnić swój prywatny numer telefonu, do wykorzystania w nagłym wypadku?
Jan Paweł II odsunął słuchawkę i cicho spytał księdza Dziwisza:
- Czy ja mam jakiś prywatny telefon?

Rada Europy zajmie się problemem późnych aborcji

Komitet Ministrów Rady Europy będzie się musiał zająć "problemem późnych aborcji", odpowiadając na pisemne pytanie przedłożone 31 stycznia. W Wielkiej Brytanii ujawniono, że każdego roku 60 dzieci przeżywa późne aborcje, żyjąc od kilku minut do nawet kilku godzin. Są pozostawiane na śmierć lub zabijane przez personel medyczny, chociaż niektóre z nich mogłyby przeżyć, gdyby udzielono im pomocy medycznej. Również inne kraje, takie jak Szwecja, mają ten problem. W 2010 roku we Włoszech 22-tygodniowy "płód" został znaleziony żywy w 20 godzin po aborcji. Dziecko zabrano na oddział intensywnej terapii, gdzie zmarło następnego dnia. Aborcji dokonano z powodu rozszczepienia wargi. Inne dziecko we Florencji przetrwało trzy pełne dni po dokonaniu aborcji. Takie rzeczy dzieją się wszędzie tam, gdzie późne aborcje są dozwolone, rzadko jednak takie informacje są upubliczniane.
Pytanie skierowane do komitetu brzmi: „Jakie konkretne kroki podejmie Komitet w celu zagwarantowania, że dzieci które przeżyją aborcję, nie zostaną pozbawione opieki medycznej, która należy się im, jako żywo urodzonym osobom, na mocy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka?”.
Nawet osoby, które wierzą, że życie zaczyna się w momencie urodzenia, muszą zaakceptować, że ludzki "płód", urodzony żywy, jest osobą.
Aby zatrzymać takie sytuacje, Norwegia zdecydowała się na początku stycznia 2014 r. na całkowity zakaz aborcji po 22. tygodniu życia, co jest progiem przeżywalności poza organizmem matki według Światowej Organizacji Zdrowia.
Komitet Ministrów powinien przekazać pisemną odpowiedź na to pytanie w ciągu kilku najbliższych tygodni. Przyjęta przez Komitet odpowiedz ma moc polityczną. 13 lipca 2013 r., odwołując się do innego pytania, Komitet Ministrów uznał brak europejskiego konsensu co do istnienia "prawa do aborcji" na podstawie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Komitet zrzesza przedstawicieli 47 państw członkowskich Rady Europy. Jego szczególnym zadaniem jest monitorowanie przestrzegania zasad demokracji, praw człowieka i rządów prawa.
Ordo Iuris
Źródło: http://www.ordoiuris.pl/rada-europy-zajmie-sie-problemem-poznych-aborcji,3367,i.html
http://ksd.media.pl/aktualnosci/1849-rada-europy-zajmie-sie-problemem-poznych-aborcji

ONZ atakuje Kościół - petycja

ONZ Atakuje kościół
Komitet ONZ ds. Ochrony Praw Dziecka wydał Raport, w którym atakuje Kościół za ochronę życia człowieka od momentu poczęcia, domagając się dopuszczenia aborcji. Raport w absurdalny sposób zarzuca Kościołowi ochronę pedofilów. Zachęcamy do podpisania się pod listem sprzeciwu wobec raportu i prośby o jego zmianę.

http://www.citizengo.org/pl/4099-onz-atakuje-kosciol

Dokument zawiera szereg skandalicznych zaleceń kierowanych do Stolicy Apostolskiej, m.in.:

domaga się dopuszczenia przez Kościół aborcji (punkt 55);
zaleca powszechną dostępność środków antykoncepcyjnych dla nastolatków (punkt 57a;
domaga się wprowadzenia do programu nauczania szkół katolickich obowiązkowych zajęć z "edukacji" seksualnej i prewencji HIV/AIDS, co w praktyce oznacza szeroką promocję prezerwatyw wśród młodzieży i tym samym promocję zachowań seksualnych w oderwaniu od miłości i odpowiedzialności (punkt 57c).
twierdzi, że Kościół powinien zmienić swoją postawę wobec aktywistów gejowskich i z nimi związanych grup (punkty 25, 26).
Najbardziej agresywna i krzywdząca część raportu zarzuca Kościołowi taką "politykę i praktyki wobec pedofilii, które doprowadziły do nadużyć i bezkarności winnych" twierdząc, że były to działania "świadome po to, aby chronić reputację Kościoła i stawiać dobro sprawców nad dobrem dzieci" (punkt 29, 60).

Watykan odpowiedział już wyczerpująco na zarzuty dotyczące pedofilii w październiku zeszłego roku, lecz ONZ kontynuuje ich formułowanie. Jest to sytuacja tym bardziej absurdalna, że w całej historii Kościoła tak haniebne czyny jak pedofilia nigdy nie zyskały najmniejszej aprobaty Stolicy Apostolskiej. W tym kontekście cenne wydaje się przytoczenie słów Benedykta XVI z września 2013 r., który odnosząc się do tematu pedofilii w liście do zadeklarowanego ateisty stwierdził: "Nigdy nie próbowałem ukryć tych rzeczy. To, że siła zła aż do tego stopnia spenetruje wewnętrzny świat wiary jest dla nas cierpieniem, które z jednej strony musimy znosić, podczas gdy z drugiej musimy uczynić wszystko, co możliwe, aby takie przypadki się nie powtórzyły (....) Nie jest też powodem do pocieszenia wiedza, że zgodnie z badaniami socjologów procent księży winnych takich przestępstw nie jest wyższy od tego w innych podobnych kategoriach zawodowych (...) W każdym razie nie należy przedstawiać ostentacyjnie tej dewiacji, jakby to była nikczemność typowa dla katolicyzmu.".

Emerytowany Papież dodał, że "tak jak nie należy milczeć na temat zła w Kościele, nie można też milczeć o "wielkim śladzie dobroci i czystości, jaki wiara chrześcijańska wytyczyła przez wieki”.

Zachęcamy do podpisania się pod listem sprzeciwu wobec atakowania Kościoła przez ONZ i prośby o zmianę Raportu.

http://www.citizengo.org/pl/4099-onz-atakuje-kosciol

Siedemnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Decyzję pozostawiam Bogu‘’

Siedemnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Decyzję pozostawiam Bogu‘’
W maju 1995 roku Jan Paweł II skończył 75 lat, osiągnął wiek, w którym biskupi przechodzą na emeryturę. Kilka dni przed urodzinami, w czasie audiencji generalnej, powiedział: ‘’ Bogu pozostawiam całkowicie decyzję o tym, w jaki sposób i kiedy zechce mnie odwołać’’. Tymi słowami Ojciec Święty uciął spekulacje na temat jego ustąpienia.
19 października 1994 roku - Opublikowana zostaje książka Jana Pawła II "Przekroczyć próg nadziei".

25 października 1994 roku - Stolica Apostolska nawiązuje oficjalne stosunki dyplomatyczne z Organizacją Wyzwolenia Palestyny.
10 listopada 1994 roku - List apostolski "Tertio millennio adveniente" o Wielkim Jubileuszu Roku 2000, w którym Papież apeluje o dokonanie rachunku sumienia.
11 listopada 1994 roku - Wspólna deklaracja chrystologiczna podpisana z patriarchą Asyryjskiego Kościoła Wschodu kończy trwający 1500 lat okres teologicznego oddalenia.
26 listopada 1994 roku - Na swoim szóstym konsystorzu papież mianuje trzydziestu nowych kardynałów; wśród nich jest abp Kazimierz Świątek.
13 grudnia 1994 roku - "List do dzieci" całego świata.
26 grudnia 1994 roku - Jan Paweł II ogłoszony "Człowiekiem roku" przez amerykański tygodnik "Time".
1 stycznia 1995 roku - 28 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Kobieta wychowawczynią do życia w pokoju".
Styczeń - grudzień 1995 roku - Jan Paweł II piętnaście razy publicznie apeluje o pokój w Bośni-Hercegowinie.
11 - 21 stycznia 1995 roku - Podróż na Filipiny, do Papui-Nowej Gwinei, Australii i na Sri Lankę (63 papieska podróż zagraniczna); w tym:
14 stycznia 1995 roku - Na falach radia "Veritas Asia" Ojciec Święty zachęca wszystkich chińskich katolików do "odnalezienia dróg komunii i pojednania".
15 stycznia 1995 roku - W Manili na celebrowanej przez Jana Pawła II mszy kończącej X Światowy Dzień Młodzieży zbiera się najwięcej w historii osób - ok. 4 mln.
25 marca 1995 roku - Ukazuje się "Evangelium vitae", jedenasta encyklika Jana Pawła II.
2 maja 1995 roku - List apostolski "Orientale lumen" o Kościołach wschodnich.
8 maja 1995 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy zakończenia II wojny światowej.
20 - 22 maja 1995 roku - Podróż do Czech (m.in. kanonizacja bł. Jana Sarkandra) i wizyta w Polsce ze spotkaniem z prezydentem Lechem Wałęsą, który wręczył papieżowi najwyższe polskie odznaczenie państwowe - order Orła Białego (64 papieska podróż zagraniczna).
25 maja 1995 roku - "Ut unum sint", dwunasta encyklika na temat ekumenizmu.
3 - 4 czerwca 1995 roku - Podróż do Belgii (65 papieska podróż zagraniczna).
27 - 30 czerwca 1995 roku - Patriarcha ekumeniczny Bartłomiej I składa wizytę w Watykanie.
29 czerwca 1995 roku - Ojciec Święty ogłasza "List do kobiet".
30 czerwca - 3 lipca 1995 roku - Podróż apostolska na Słowację z kanonizacją trzech męczenników z Koszyc, m.in. bł. Melchiora Grodzieckiego

, i złożeniem hołdu męczennikom protestanckim (66 papieska podróż zagraniczna). W Pekinie trwają obrady IV Światowej Konferencji poświęconej Kobiecie.
9 - 10 września 1995 roku - Spotkanie z młodzieżą Europy w Loreto.
14 - 20 września 1995 roku - Podróż do Afryki: Kamerun, RPA, Kenia (67 papieska podróż zagraniczna); w Jaunde w Kamerunie papież ogłasza posynodalną adhortację apostolską "Ecclesia in Africa"
4 - 9 października 1995 roku - Trzecia pielgrzymka Jana Pawła II do Stanów Zjednoczonych (68 papieska podróż zagraniczna); w tym:
5 października 1995 roku - Przemówienie Jana Pawła II na forum ONZ
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Maria MacKillop, oryginalne Mary MacKillop, w zakonie Maria od Krzyża (ur. 15 stycznia 1842 w Fitzroy, zm. 8 sierpnia 1909 w Sydney) – założycielka Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa od Najświętszego Serca, pierwsza australijska święta Kościoła katolickiego. Urodziła się w Fitzroy (dziś przedmieście Melbourne) w stanie Wiktoria w Australii. Była najstarszą z ośmiorga dzieci małżeństwa szkockich górali Flory Helen McDonald i Alexandra McKillop. Ojciec kształcił się w Rzymie na księdza, jednak w wieku 29 lat zdecydował się opuścić seminarium i w 1838 roku wyjechał do Australii. 14 lipca 1840 roku ożenił się z przybyłą dwa lata później ze Szkocji Florą McDonald. MacKillop została nauczycielką. Poznała księdza Tenisona Woodsa (1832–1889), który pomógł jej w 1866 roku w Penola w stanie Australia Południowa, utworzyć szkołę dla niezamożnych dzieci, następnie założyć Zgromadzenie Sióstr Świętego Józefa od Najświętszego Serca. W tym samym roku przyjęła imię Sister Mary of the Cross (s. Maria od Krzyża). Rok później została pierwszą zakonnicą i matką przełożoną nowego, żeńskiego zgromadzenia zakonnego i przeniosła się do nowego klasztoru w Adelaide. Do końca 1869 roku już 70 sióstr prowadziło edukację dzieci w 21 szkołach w Adelaidzie i całym kraju. Maria McKillop i "brązowe kangurki" (Brown Joeys) prowadziły również sierocińce, opiekowały się zaniedbanymi dziećmi, "dziewczętami w niebezpieczeństwie", zakładami poprawczymi, domami starców oraz nieuleczalnie chorymi. Siostry zostały przygotowane do pójścia w środowisko rolników, górników i kolejarzy zamieszkujących australijski interior, aby zamieszkać wśród nich. W sierpniu 1871 roku, dzień po spotkaniu z oponentem Mary, franciszkaninem Charlesem Horanem, biskup Laurence Sheil, który na początku jej pomagał, nałożył na nią karę ekskomuniki twierdząc, że Mary "podżega siostry do nieposłuszeństwa i buntu". Polecił jej "powrót do świata". Zamierzał także rozwiązać zakon. Pół roku później, na krótko przed śmiercią, biskup polecił, by znieść karę, co stało się 23 lutego 1872 roku. Wkrótce Episkopat Australii całkowicie zwolnił ją z kary. W 1873 roku MacKillop udała się do Rzymu, aby oficjalnie zatwierdzić reguły zakonne Sióstr Świętego Józefa. Papież Pius IX uznał ją za założycielkę zgromadzenia józefitek. Władze w Rzymie poczyniły zmiany w regule zakonu w zakresie życia zakonnic w ubóstwie. Zapewniły przy tym, że zasady siostry MacKillop zostaną ostateczne zatwierdzone po okresie próbnym. Zmiana zasad spowodowała rozłam między MacKillop i ojcem Tenisonem Woodsem, który obwinił ją o zmianę pierwotnych zasad. W 1875 roku jednomyślnie wybrano ją po raz kolejny przełożoną zakonu, jednak brak zrozumienia dla życia wśród ubogich wciąż wywoływał kontrowersje wśród duchownych preferujących strukturę hierarchiczną, których raziło egalitarne podejście w wewnętrznej organizacji zakonu. Zmieniło się to nieco po nominacji arcybiskupa Sydney, Rogera Vaughana w 1877 roku, lecz po jego śmierci w 1883 wpadła w konflikt z biskupem Adelaide Christopherem Reynoldsem, dopiero ostateczna aprobata ze strony papieża Leona XIII w 1888 zapobiegła kryzysowi. Choć Mary MacKillop wciąż opierała się na charytatywności i jałmużnie, odnosiła wiele sukcesów w rozwoju zgromadzenia i obejmowania opieką potrzebujących. Potem zaczęła chorować na reumatyzm, w 1902 dostała wylewu i została częściowo sparaliżowana. Zmarła 8 sierpnia 1909. Po jej pogrzebie na cmentarzu Gore Hill ludzie ciągle zabierali ziemię wokół jej grobu. W rezultacie jej szczątki zostały ekshumowane i przeniesione 27 stycznia 1914 przed ołtarz Matki Bożej w nowo wybudowanym Memorial Chapel w Mount Street w Sydney. 19 stycznia 1995 roku beatyfikował ją Jan Paweł II, a kanonizacji dokonał Benedykt XVI w dniu 17 października 2010 roku.
Tym samym Mary McKillop została pierwszą australijską świętą. Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 8 sierpnia, w dzienną pamiątkę śmierci świętej.
Papieskie anegdoty
Wujek jestem!"
"Wujek jestem!" - zawołał pierwszy na powitanie swoich podopiecznych z duszpasterstwa, wybawiając ich z zakłopotania, kiedy po raz pierwszy spotkał ich jako biskup. Młodzi łamali sobie głowę jak zwracać się do niego po sakrze biskupiej, bo wydało im się, że dotychczasowe "Wujku" już nie pasuje.

Swiątynia Opaczności Bożej -historia