Św. Jan Paweł II o rodzinie

Św. Jan Paweł II o rodzinie

„Płodna miłość małżeńska wyraża się w różnych formach służenia życiu. Wśród nich najbardziej bezpośrednie, właściwe małżeństwu i zarazem takie, w których nic małżeństwa nie może zastąpić, to rodzenie i wychowanie” (FC 41).
Nic nie zastąpi radości, która towarzyszy rodzicom i bliskim z powodu narodzin dziecka. Wtedy myślimy: „Kocham to dziecko, to jest najważniejsze, a reszta się ułoży”. Warto wracać do tych chwil, prosząc by Bóg odnawiał w nas tę pierwszą miłość.

Św. Jan Paweł II o rodzinie

Św. Jan Paweł II o rodzinie
„Prawo rodziców do wyboru wychowania zgodnego z wyznawaną przez nich wiarą winno być bezwzględnie zabezpieczone. Państwo i Kościół mają obowiązek służenia rodzinom wszelkimi możliwymi formami pomocy, aby rodziny mogły prawidłowo wypełnić swe zadania wychowawcze” (FC 40).
Tylko ten, kto się rozwija, może pomagać rozwijać się innym. Jeśli więc rodzice mają tak wielką odpowiedzialność za dzieci, warto, aby starali się nieustannie pracować nad sobą i korzystać z każdej okazji do rozwijania wiary i zdolności do kochania.

Św. Jan Paweł II o rodzinie

Św. Jan Paweł II o rodzinie
„Rodzice modląc się z dziećmi i czytając z nimi Słowo Boże, włączając dzieci poprzez stopniową inicjację chrześcijańską do Ciała Chrystusa, stają się rodzicami w pełni” (FC 39).
Jeżeli dla rodziców Chrystus jest domownikiem, to staje się bliski także dla dzieci. Nie chodzi o to, by przed dziećmi udawać, ale by ze wszystkim iść wspólnie do Jezusa, pytać Go o radę i słuchać Jego Słowa.

Św. Jan Paweł II o rodzinie

Św. Jan Paweł II o rodzinie
„Niechaj rodzice troszczą się o to, by pokazać dzieciom, do jakich głębin prowadzi wiara i miłość Jezusa Chrystusa” (FC 39).
Słowo Boże mówi, że „głębia przyzywa głębię”. Można to odnosić do relacji człowieka z Bogiem, ale dlaczego nie miałoby to „zadziałać” między ludźmi? Jeśli więc rodzice starają się żyć szczerą modlitwą i potwierdzają wiarę świadectwem, to mogą obudzić „głębię” ducha u dzieci.

Św. Jan Paweł II o rodzinie

Św. Jan Paweł II o rodzinie
„Poprzez sakrament małżeństwa zadanie wychowawcze rodziców nabiera godności i charakteru powołania, stając się prawdziwą i w ścisłym sensie „posługą” Kościoła w dziele budowania jego członków” (FC 38).
Nieraz może się wydawać, że ksiądz może łatwo nawiązać kontakt z Bogiem, a ludzie żyjący „w świecie” muszą zmagać się z trudnościami. Macierzyństwo i ojcostwo to powołanie wcale nie gorsze od kapłaństwa. Bóg powołuje tych, których uważa za przyjaciół, a więc chce być blisko. Czy w to wierzę?

Św. Jan Paweł II o rodzinie

Św. Jan Paweł II o rodzinie
„Kościół stanowczo sprzeciwia się formie informowania o życiu seksualnym w oderwaniu od zasad moralnych, która nie jest niczym innym, jak wprowadzeniem do doświadczenia przyjemności i bodźcem, skłaniającym do utraty pogody ducha, otwierając drogę do zepsucia” (FC 37).
Jeśli mamy do wyboru: informację, która może zdeprawować, albo piękną prawdę o czystości, to co wybierzemy?

Św. Jan Paweł II o rodzinie

Św. Jan Paweł II o rodzinie
„W obliczu kultury, która na ogół „banalizuje” płciowość ludzką, odnosząc ją jedynie do ciała i egoistycznej przyjemności, posługa wychowawcza rodziców musi skupić się zdecydowanie na kulturze życia płciowego” (FC 37).
Trudny to temat, więc jak mówić? Rodzice, sparaliżowani tym pytaniem, nie wprowadzają dzieci w dobre rozumienie cielesności, a przecież telewizja i internet nie powinny być pierwszym źródłem informacji!

Św. Jan Paweł II o rodzinie

Św. Jan Paweł II o rodzinie
„Rodzina jest pierwszą i podstawową szkołą uspołecznienia: w niej, jako we wspólnocie miłości, uczynienie z siebie daru jest prawem, nadającym kierunek i warunkującym wzrost” (FC 37).
Lata dzieciństwa są „ładowaniem akumulatorów” miłości. Jeśli tworzymy w domu piękną atmosferę i staramy się nawzajem sobie pomagać, to pokazujemy młodemu pokoleniu, że kochać znaczy dawać.

Św. Jan Paweł II o rodzinie

Św. Jan Paweł II o rodzinie
„Dzieci winny wzrastać we właściwej wolności wobec dóbr materialnych, przyjmując prosty i surowy styl życia w głębokim przekonaniu, że więcej wart jest człowiek z racji tego czym jest, niż ze względu na to, co posiada” (FC 37).
Wyszukanie i drogie prezenty na I Komunię Świętą, wcale niemałe kieszonkowe, albo „pieniążki” wkładane do piórnika na batonika i picie w szkole – czy skutkiem tego nie będzie szalona pogoń za pieniądzem w życiu dorosłym?