Światowy
Dzień Chorego
Święto
chrześcijańskie[1],
obchodzone 11 lutego, ustanowione przez papieża Jana Pawła II[2] w dniu 13 maja 1992 roku [3] – w 75 rocznicę objawień
fatimskich[4]. Celem obchodów jest
objęcie modlitwą wszystkich cierpiących, zarówno duchowo, jak i fizycznie, i
zwrócenie uwagi świata na ich potrzeby. Główne uroczystości kościelne mają
miejsce w jednym z sanktuariów maryjnych na świecie. Niektórzy twierdzą, że
ustanowienie Dnia Chorych miało związek z chorobą Parkinsona, która
zdiagnozowana została u papieża w 1991 roku. Ponadto już 7 lat wcześniej, 11
lutego w 1984 roku papież napisał list apostolski „Salvifici Doloris” [5] o chrześcijańskim sensie
ludzkiego cierpienia, które jego zdaniem jest częścią tożsamości człowieka,
która wzywa go do tego, by przerósł samego siebie. Tym samym dojrzewa duchowo i
odnajduje zbawczy sens cierpienia, wyrażający się w dwóch imperatywach: „Czyń
dobro cierpieniem” i „Czyń dobro cierpiącym”. Kościół zachęca tym samym do
wolontariatu, który od setek lat pomaga chorym i potrzebującym na całym świecie
– niezależnie od wyznania, poglądów politycznych i statusu społecznego.
Centralne obchody w Polsce przypadły w roku 1994 – uroczystości odbywały się
wówczas na Jasnej Górze w Częstochowie.
