3 maja - Najświętszej Maryi Panny Królowej
Polski
Dnia
1 kwietnia 1656 roku król Jan Kazimierz [1]
uroczystym aktem oddał kraj pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową
Polski. Święto Królowej Polski, ustanowione przez świętego Piusa X [2]
dla archidiecezji lwowskiej, papież Pius XI rozszerzył na całą Polskę w roku
1924. 50 lat temu, papież Jan XXIII ogłosił Najświętszą Maryję Pannę, Królową
Polski, główną Patronką kraju razem ze świętymi biskupami i męczennikami
Stanisławem i Wojciechem.
Obrona Jasnej Góry jakby nowe siły wlała w
sparaliżowany organizm narodu. Uwierzono w zwycięstwo. Na wiosnę 1655 roku całe
południe Polski było już wolne od wroga. Król Jan Kazimierz wrócił do kraju.
Dnia l kwietnia 1656 roku przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie
nuncjusz papieski. Piotr Vidoni, celebrował uroczyście Mszę świętą. Na
Podniesienie król zszedł z tronu, złożył berło i koronę, i padł na kolana przed
wielkim ołtarzem. Zaczynając od słów:
„Wielka
Boga — Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico" ogłosił Matkę Bożą za
szczególną Patronkę Królestwa Polskiego. Przyrzekł szerzyć Jej cześć, ślubował
wystarać się u Stolicy Apostolskiej pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako
Królowej Korony Polskiej, zająć się losem ciemiężonych pańszczyzną chłopów i
zaprowadzić w kraju sprawiedliwość społeczną. Po Mszy świętej, w czasie której
król przyjął również Komunię świętą z rąk nuncjusza papieskiego, przy
wystawionym Najświętszym Sakramencie odśpiewano Litanię do Najświętszej Maryi
Panny, a przedstawiciel papieża odśpiewał trzykroć, entuzjastycznie powtórzone
przez wszystkich obecnych nowe wezwanie: „Królowo Korony Polskiej, módl się za
nami”.
Tak więc od dnia l kwietnia 1656 roku Polska stała się
urzędowo ogłoszonym królestwem Maryi, oddała się pod Jej rządy. Każdy król miał
być odtąd niejako Jej regentem, sprawującym nad narodem rządy w Jej imieniu.
Król Jan Kazimierz nie był pierwszym, który oddał swoje państwo w szczególną
opiekę Bożej Matki. W roku 1512 gubernator hiszpański ogłosił Matkę Bożą
szczególną Patronką Florydy. W roku 1638 król francuski. Ludwik XIII, osobiście
i uroczyście ogłosił Matkę Bożą Niepokalanie Poczętą Patronką Francji. Niestety
śluby króla Jana Kazimierza nie zostały spełnione. Przyszły uciążliwe wojny:
najazd Rakoczego (1657), wojna z Rosją (1660-1667), abdykacja króla (1668),
długotrwałe wojny z Turcją (1672-1683), wojny domowe o tron polski, rządy Sasów
i wreszcie 150 lat niewoli pod trzema zaborami (1772-1918). Po uzyskaniu
wolności Episkopat Polski zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie
święta dla Polski pod wezwaniem „Królowej Polski". Papież Benedykt XV
chętnie do tej prośby się przychylił (1920). Tak więc przynajmniej jedno
zobowiązanie zostało dotrzymane. Zostało spełnione przyrzeczenie, jakie przed
prawie trzema wiekami dał Jan Kazimierz. Biskupi umyślnie zaproponowali Ojcu
świętemu dzień 3 maja, aby podkreślić łączność nierozerwalną tego święta z
sejmem czteroletnim, a zwłaszcza z uchwaloną dnia 3 maja 1791 roku pierwszą
konstytucją polską. Wypełniła ona bowiem w swoich założeniach część ślubowań,
jakie Jan Kazimierz złożył przed obrazem matki Bożej w pamiętny dzień l
kwietnia 1656 roku. Sejm bowiem zobowiązywał się uroczyście wziąć pod opiekę
lud polski i zaprowadzić sprawiedliwość społeczną. Kiedy w roku 1945 Polska uzyskała uwolnienie
od jarzma hitlerowskiego. Episkopat Polski, pod przewodnictwem kardynała
Augusta Hlonda[3],
na Jasnej Górze odnowił akt poświęcenia się i oddania Bożej Matce Ponowił też
złożone przez króla Jana Kazimierza śluby. W uroczystości tej brała udział
milionowa rzesza wiernych. W
przygotowaniu do 1000-nej rocznicy istnienia Polski (966-1966), w czasie
uroczystej „Wielkiej Nowenny", na apel prymasa Polski, kardynała Stefana
Wyszyńskiego[4],
cała Polska ponownie oddała się pod opiekę Najświętszej
Maryi, Dziewicy-Wspomożycielki. Uczyniły to wszystkie diecezje Polski i
parafie. W świętą „niewolę" oddał się Bożej Matce każdy z osobna. Przez 20
lat wędrujący obraz Matki Bożej Częstochowskiej po wszystkich parafiach i
kościołach Polski miał być jednym jeszcze ogniwem związania narodu z jego
Królową. Także dzisiaj w każdej parafii odbywają się specjalne nabożeństwa z
apelem jasnogórskim ku czci Królowej Polski.
W roku 1973 z okazji 300-lecia śmierci o. Augustyna Kordeckiego
katolicka Polska przypomniała sobie w modłach i akademiach czasy „potopu"
i cudownej obrony Jasnej Góry, której epilogiem było oddanie państwa polskiego
i narodu w opiekę Bożej Matki. Matka Boża Królowa Polski jest nadto główną
Patronką: archidiecezji lwowskiej, diecezji częstochowskiej i przemyskiej. W 1962 r. Jan XXIII ogłosił Maryję Królową
Polski główną patronką kraju i niebieską Opiekunką naszego narodu.
[1] Król Jan Kazimierz
,1 kwiecień 1656 uroczysty akt zawierzenia Matce Bożej – Królowej Polski Bazylika
Lwowska
[3] Kardynał August
Hlond na Jasnej Górze odnowił akt poświęcenia się i oddania Bożej Matce
[4] Prymas
Tysiąclecia Kardynał Stefan Wyszyński – zawierza naród pod opiekę Najświętszej
Maryi, Dziewicy-Wspomożycielki w 1966 roku
