WILNO KRÓTKO

WILNO KRÓTKO

Na drogach dalekich i bliskich wśród wielu dróg dawni poeci Polscy [1] opowiadali o Wileńskiej[2] duszy, a pielgrzymi i turyści pokłon madonnie z Ostre Bramie (zobacz też) składać mieli.

 Tam historię (zobacz też)  swoją zaczyna książę Giedymin [3], który patrzy z cokołu na przechadzający mieszkańców i turystów ród. Obok pomnika jego stoi katedra Stanisława[4], gdzie w podziemiach spoczywa królów Jagiellonów ród. Gdy już w zadumie i pamięci wspomnimy wyruszmy dalej do zamku Giedymina[5], tam widok cię uroczy. Gdy już będziesz schodził po kamiennej drodze wsłuchaj się w ton miejskich grajków, gdzie w tonacji niekiedy spokojnej, a czasami rwącej wody Wilii[6] tworzy Wileński szum.
 Możesz iść w stronę zabytkowych kościołów, lub wędrując w stronę góry Trzech Krzyży[7], (zobacz też)

 gdzie chrześcijaństwo ukazuje swego ducha, tam też popatrz na panoramę Wilna i pewnie odkryjesz że miasto to wielu kultur, religii, obyczajów, narodowości. Gdy tak patrzysz z góry wspomnij lata świetności, kiedyś grabione zdobywane palone i wyzwalane, ale zawsze odradzało się jak feniks z popiołów. 
Nawiedź kościół świętego Piotra i Pawła[8], gdzie wnętrza cię zachwycą. Chociaż czas nieustanie znika to wieszcze Polscy jak Krasicki ,czy Słowacki opowiedzą ci swoje wieści. Gdy chcesz nauki posiąść wiedzę idź na uniwersytet Wileński[9], tam krużgankach odnajdziesz ducha studiowania. Chwila ta wędrówką pisana poprowadzi do kościoła świętego Ducha[10], gdzie obraz ,,Jezu Ufam Tobie”- tryska miłosierdziem swoim.
 Na dalszą drogę niech już prowadzi cię marszałek Józef Piłsudski

gdzie na Rossie[11] spoczywa matka i serce jego. 
Przechadzając się w zadumie powoli wróć jeszcze jedno miejsce wskazać muszę kościół świętego Kazimierza –nie zapomnij o Kaziukach [12] –Litewskim święcie. 

Wilno krótko

---

[1] Polscy poeci w Wilnie: Juliusz Słowacki , Czesław Miłosz , Adam Mickiewicz , Juliusz Ignacy Kraszewski …

[2] Wilno – stolica Litwy

[3] Pomnik Księcia Giedymina - paminklas Gediminui powstał w 1993 roku znajduje się na placu katedralnym

[4] Bazylika Wileńska – pw świętego Stanisława i świętego Władysława Podziemia zobaczyć tylko można w środy o godzinie 14:00

[5] Wieża widokowa Giedymina –zamek dolny Informacja dojście do wieży dość trudne bo kamieniste cena biletu 5eu

[6] Rzeka –Wilejka

[7] Góra Trzech Krzyży – dojdziesz ulicą kosciuskos

[8] Kościół świętego Piotra i Pawła – chyba najpiękniejsze wnętrze z zabytkowych kościołów Wilna -piękne wkomponowana sztukateria

[9] Uniwersytet Wileński

[10] Kościół świętego Ducha – z Obrazem ,,Jezu Ufam Tobie” dojdziesz od strony ul Dominikonu - czyli Dominikańska

[11] Cmentarz na Rossie

[12] Kaziuki Wileńskie święto Litewskie- są wizytówką sztuki ludowej krainy nad Wilią, nazwa pochodzi od imienia patrona Litwy – świętego Kazimierza, kanonizowanego na świętego w 1602 i przypada 4 marca

Głosić Dobrą Nowinę

Głosić Dobrą Nowinę

W dniu, w którym Kościół wspomina swoje dwa filary – Piotra i Pawła, spójrzmy pokrótce na życie każdego z nich. Szymon, zwany Piotrem, prosty rybak z Betsaidy, był stosunkowo dobrze sytuowany, a przy tym pobożny. Tak jak inni Żydzi oczekiwał Mesjasza. Wraz ze swoim bratem Andrzejem został przez samego Jezusa wezwany, aby być „rybakiem ludzi”. Więcej, Piotr stał się księciem wszystkich apostołów. Dotarł ze świadectwem Ewangelii do Rzymu. Tam też poniósł śmierć za czasów Nerona, między 64 a 67 rokiem. Natomiast Szaweł z Tarsu, zwany później Pawłem, przez kilka lat pod kierunkiem Gamaliela uczył się prawa żydowskiego i zapoznawał się z historią swojego narodu. Potrafił też wytwarzać namioty z płótna i skór. Początkowo Szaweł brał udział w prześladowaniach chrześcijan, ale po nawróceniu pod Damaszkiem zaczął głosić Ewangelię, zakładał liczne wspólnoty. Aresztowany, mieszkał w Rzymie przez trzy lata. Tam też został stracony za czasów Nerona, około 65 roku. Wpatrując się w życiorysy Piotra i Pawła zauważamy, w jak przedziwny sposób Pan Bóg potrafi przemieniać ludzkie serca. Dzięki spotkaniu z miłosierdziem Bożym zalękniony Piotr staje się odważny, a z prześladowcy zmienia się w gorliwego Apostoła Narodów. Patrząc na dzisiejszych Patronów warto uświadomić sobie przed wszystkim potrzebę gorliwości w głoszeniu Ewangelii. Warto uświadomić sobie, że Dobra Nowina jest zawsze nowa i zawsze niesie nowość. W dobie „nowej ewangelizacji” musi być przekazywana „z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu” (VS 106). Zapyta ktoś: po co to wszystko? Przecież Ewangelia się nie zmienia. Owszem, ale zmienia się świat, któremu ma być głoszona. Dominikanin Jacek Salij twierdzi, że jedynym powodem, dla którego należy gorliwie głosić Ewangelię i zapraszać do Kościoła, jest radość. Wypływa ona z faktu, że Bóg obdarował nas swoim Synem. To radość, której nie potrafimy zatrzymać dla siebie, lecz musimy się nią dzielić z innymi. Wszystko po to, aby jak najwięcej ludzi mogło się radować razem z nami. Chodzi więc o doprowadzeniu ludzi do samego Jezusa Chrystusa. Drugą ważną sprawą w głoszeniu Ewangelii jest wytrwałość pośród prześladowań. Według św. Pawła: „Ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś nadzieję”. Nie istnieje inna nadzieja dla naszego świata jak Jezus Chrystus. Nadzieja uczy pokładania ufności w obietnicach Chrystusa i opierania się nie na własnych siłach, ale na pomocy Ducha Świętego w ludzkich dążeniach do pełni życia – życia wiecznego. Nadzieja polega na zwyciężaniu złą siła płynącą z dobra. Aby głosić Dobą Nowinę, jest potrzebny trzeci warunek – wierność na modlitwie. Najlepiej pokazuje to przykład samego Jezusa, który zostawiał intensywne życie i oddalał się, żeby odnowić w sobie duchową siłę. Podobne przestrzenie są konieczne także dla wszystkich ochrzczonych. Kiedy się modlimy, nasze życie nabiera odcieni Świętego. Wierność na modlitwie polega na znalezieniu w sobie ufności w Bożą bliskość, niezależnie od naszego samopoczucia. A wyzbywając się swoich przywiązań pozwalamy działać Temu, który zna nasze myśli, intencje i pragnienia serca.                                                                                                                Święci Apostołowie Piotrze i Pawle, orędujcie za nami u Boga! Amen.

ks. Leszek Smoliński