„Idźcie na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie.
Słudzy wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych”.
Król, bohater przypowieści Jezusa, wyprawiający ucztę swojemu synowi wysłał swoich służących na drogi, aby nie tylko po to, aby nie zmarnowało się jedzenie, ale też po to, aby podzielić się z ludźmi swoją wielką radością.
Nie trzeba wielkiej erudycji, aby domyślić się, że owym królem jest sam Bóg. Tymi, którzy najpierw odrzucili zaproszenie, byli Izraelici, a ludźmi na drogach są poganie. W ostatnim czasie ta przypowieść nabiera nowego znaczenia. Papież Franciszek zachęca nas: „Wszyscy jesteśmy zaproszeni do przyjęcia tego wezwania: wyjścia z własnej wygody i zdobycia się na odwagę, by dotrzeć na wszystkie peryferie potrzebujące światła Ewangelii”. Czy uczta, którą przygotował Bóg w Eucharystii, innych sakramentach i Słowie Bożym jest tylko dla wybranych? Czy i my nie jesteśmy sługami, których Król wysyła na „rozstajne drogi”?
Oswoiliśmy Ewangelię, tłumacząc sobie, że każdy tak naprawdę odpowiada za siebie i rezygnując z autentycznej troski o tych, którzy żyją tak, jakby Boga nie było. Niepokój serca spowodowany przejęciem się biedą duchową bliźniego nie jest wygodny, ale czy nie o to chodzi papieżowi, gdy pisze o tym, byśmy „wyszli z własnej wygody”?
„Kościół wyruszający w drogę stanowi wspólnotę misyjną uczniów, którzy podejmują inicjatywę, włączają się, towarzyszą, przynoszą owoc i świętują” - podpowiada papież. Rozejrzyj się w parafii i wokół parafii. Podejmij inicjatywę. Nie bądź bierny.
