Refleksja
„W Chrystusie Jezusie zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was, tak iż nie brakuje wam żadnego daru łaski, gdy oczekujecie objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa”.
Pierwsza niedziela adwentu to zarazem początek nowego roku kościelnego. Wiele razy słyszeliśmy, że to właśnie dzisiaj mamy wspaniałą okazję do tego, by przypomnieć sobie o sprawach najważniejszych i jednocześnie nadać odpowiedni kierunek nie tylko naszemu życiu parafialnemu, ale też rodzinnemu i osobistemu.
Tematem rozpoczynającego się roku kościelnego są słowa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Jakie rodzą w nas skojarzenia? Jakim echem odbijają się w naszych sercach? Z jednej strony możemy się przed nimi bronić, twierdząc, że przecież się staramy, chodzimy do kościoła. Niech więc usłyszą to ci, którzy w codzienności nas gorszą, albo wskutek różnych intryg są wręcz przyczyną naszego cierpienia. Czy jednak my sami nie potrzebujemy nawrócenia – po to, by bardziej ufać Bogu, bardziej kochać, mieć w sercu więcej pokoju?
Z drugiej strony wezwanie do nawrócenia może w nas pomnożyć poczucie winy. Przecież tyle jest jeszcze do zrobienia. To i tamto muszę naprawić, albo poprawić. Kiedy wreszcie będę mógł ze spokojem odetchnąć?
Św. Paweł w 1 Liście do Koryntian uspokaja nas, pisząc: „nie brakuje wam żadnego daru łaski”. Jesteśmy potężnie „uzbrojeni” do pięknego i świętego życia. Może więc nawrócenie, w adwencie i w całym roku liturgicznym, będzie oznaczało:
- zobaczyć jak wiele Bóg dla nas zrobił, jak bardzo nas obdarował
- przyjąć Jego Miłość i dary, które przynosi w Jezusie – na nowo Go pokochać
- odrzucać to, co nie pozwala zobaczyć Bożej miłości i się nią dzielić
