 Szaweł urodził się w Tarsie około 5-10 roku po Chrystusie. Pochodził z żydowskiej rodziny silnie przywiązanej do tradycji. Byli niewolnikami, którzy zostali wyzwoleni. Szaweł odziedziczył po nich obywatelstwo rzymskie. Uczył się rzemiosła - tkania płótna namiotowego. Później przybył do Jerozolimy, aby studiować Torę. Być może był uczniem Gamaliela. Gorliwość w strzeżeniu tradycji religijnej sprawiła, że mając około 25 lat stał się zdecydowanym przeciwnikiem i prześladowcą Kościoła. Uczestniczył jako świadek w kamienowaniu św. Szczepana. Około 35 roku z własnej woli udał się z listami polecającymi do Damaszku (Dz 9, 1n; Ga 1, 15-16), aby tam ścigać chrześcijan. W Dziejach Apostolskich czytamy: |
Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość
z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: "Szawle,
Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?" Powiedział: "Kto jesteś,
Panie?" A On: "Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i
wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić". Ludzie, którzy mu
towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie
widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie
widział. Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic
nie widział i ani nie jadł, ani nie pił. W Damaszku znajdował się pewien uczeń,
imieniem Ananiasz. Pan przemówił do niego w widzeniu: "Ananiaszu!" A
on odrzekł: "Jestem, Panie!" A Pan do niego: "Idź na ulicę
Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli". (I
ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce,
aby przejrzał). Odpowiedział Ananiasz: "Panie, słyszałem z wielu stron jak
dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także
władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego
imienia". Odpowiedział mu Pan: "Idź, bo wybrałem sobie tego człowieka
za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów i do synów Izraela. I
pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia". Wtedy
Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział:
"Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś,
przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym".
Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został
ochrzczony. A gdy go nakarmiono, odzyskał siły. Jakiś czas spędził z uczniami w
Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym.
Wszyscy, którzy go słyszeli, mówili zdumieni: "Czy to nie ten sam, który w
Jerozolimie prześladował wyznawców tego imienia i po to tu przybył, aby ich
uwięzić i zaprowadzić do arcykapłana?" A Szaweł występował coraz
odważniej, dowodząc, że Ten jest Mesjaszem, i szerzył zamieszanie wśród Żydów
mieszkających w Damaszku. (Dz 9, 1-22)
Po trzech latach pobytu w Damaszku oraz krótkim
pobycie w Jerozolimie odbył trzy misyjne podróże: pierwszą - w latach 44-49:
Cypr-Galacja, razem z Barnabą i Markiem; drugą w latach 50-53:
Filippi-Tesaloniki-Berea-Achaia-Korynt, razem z Tymoteuszem i Sylasem; trzecią
w latach 53-58: Efez-Macedonia-Korynt-Jerozolima.
Św. Paweł, nazywany Apostołem Narodów, jest autorem 13 listów do gmin
chrześcijańskich, włączonych do ksiąg Nowego Testamentu.
W Palestynie Paweł został aresztowany, przesłuchiwany przez prokuratorów
Feliksa i Festusa. Dwa lata przebywał w więzieniu w Cezarei. Gdy odwołał się do
cesarza, został deportowany drogą morską do Rzymu. Dwa lata przebywał w
więzieniu o dość łagodnym regulaminie. Uwolniony, udał się do Efezu, Hiszpanii
(?) i na Kretę. Tam aresztowano go po raz drugi (64 r.). W Rzymie oczekiwał na
zakończenie procesu oraz wyrok.
Zginął śmiercią męczeńską przez ścięcie mieczem w tym samym roku - 67 - co św.
Piotr. W Rzymie w IV wieku szczątki Pawła Apostoła złożono w grobowcu, nad
którym wybudowano bazylikę św. Pawła za Murami.
