DEKALOG POLAKA

DEKALOG POLAKA

Jam jest Polska, [1] Ojczyzna twoja, ziemia Ojców z której wzrosłeś.

Wszystko, czymś jest, po Bogu mnie zawdzięczasz.

1.) Nie będziesz miał ukochania ziemskiego nade mnie.

2.) Nie będziesz wzywał imienia Polski dla własnej chwały, kariery albo nagrody.

3.)Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania majątek, szczęście osobiste i życie.

4.) Czcij Polskę, Ojczyznę twoją, jak matkę rodzoną.

5.) Z wrogami Polski walcz wytrwale do ostatniego tchu, do ostatniej kropli krwi w żyłach twoich.

6.) Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem.

Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.

7.) Bądź bez litości dla zdrajców imienia polskiego.

8.) Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj, że jesteś Polakiem.

9.) Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.

10.) Nie pozwól, by ubliżano Polsce, poniżając Jej wielkość i Jej zasługi.

Będziesz miłował Polskę pierwszą po Bogu miłością.

Będziesz Ją miłował więcej niż siebie samego.

Zofia Kossak-Szczucka [2]

1918-2018

Z okazji 100 rocznicy odzyskania Niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej

Wojewoda Opolski - Adrian Czubak

Wicewojewoda Opolski Violetta Porowska

Opole 11 listopad 2018 roku

http://swiatznanyinieznany-jack.blogspot.com/2020/09/dekalog-polaka.html

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Dekalog Polaka- w Opolu na jednym z budynków zobaczymy tablicę, która została odsłonięta w 100 rocznicę Odzyskania Niepodległości - 1918-2018.

Odsłonięcia dokonał Wojewoda Opolski Adrian Czubak i wicewojewoda Opolski Violetta Porowska.

[2] Zofia Kossak – Szczucka –urodzona 10 sierpnia 1889 roku w Kośminie, zmarła 9 kwietnia 1968 roku w Bielsku –Białej to powieściopisarka i współzałożycielka dwóch tajnych organizacji w czasie okupacji Polski. Były to Frontu Odrodzenia Polski i Rady Pomocy Żydom – Żegota. Została odznaczona pośmiertnie medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” w 1982 roku i „Orderem Orła Białego” w 2018 roku.

Powieści to między innymi:

Złota wolność.

Pożoga. Wspomnienia z Wołynia 1917- 1919.

 Beatyfikacja Skargi.

Błogosławiony Jan Sankander ze Skoczowa . (…)

Chwała bohaterom tamtych dni zwycięstwo oręża Polskiego 1410 i 1920

Zbliżają się dwie ważne rocznice jedna przepędziła Niemców, gdzie piepsz rośnie - czyli 1410 Grunwald zwycięska bitwa 15 lipca, druga rocznica 1920 kiedy to oręż Wolności rozwalił bolszewicką nawałę.

CHWAŁA BOHATEROM TAMTYCH DNI

100 lat później Ojcowizna wzywa i Królowa Polski.

Wolność nie jest dana raz na zawsze

ZESPÓŁ PIEŚNI I TAŃCA „ŚWITEZIANKA” I „OJCOWIZNA” W WILNIE W 100 LECIE ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI PRZEZ POLSKĘ

ZESPÓŁ PIEŚNI I TAŃCA „ŚWITEZIANKA”

I „OJCOWIZNA” W WILNIE W 100 LECIE ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI PRZEZ POLSKĘ

 Na Placu Łukiskim [1] 11 listopada 2018 roku odbyła się państwa uroczystość podniesienia flag Litwy i Polski w 100-lecie odzyskania Niepodległości. [2] 

Na to doniosłe wydarzenie przybyli licznie Polacy z Wilna. 

Wśród społeczności Polskiej był też szkolny zespół Pieśni i Tańca „Świtezianka” [3] i „Ojcowizna” [4] z pobliskiej szkoły średniej imienia Szymona Konarskiego w Wilnie, który działa już 40 lat. 

Pierwszymi założycielami byli Władysław Korkuć kombatant Wileńskiego okręgu Armii Krajowej i Krystyna Bogdanowicz.

W czasie pierwszych lat działalności zespół tańczył w małych miejscowościach Wileńszczyzny. Zespół od samego początku popularyzował Polską kulturę narodową i ludowe akcenty Litwy.

W niedługim czasie działalność zespołu rozwinęła się i uczestniczy brali udział w innych krajach bałtyckich występując: 

w Polsce, Łotwie Ukrainie, Białorusi, Rosji i Norwegii.

Dla młodych artystów ważnym punktem występów jest uczestnictwo w międzynarodowych festiwalach folklorystycznych.

Każdy występ to pamięć o Ojcowiźnie, nie mogłoby zabraknąć zespołu w uczestniczeniu w dniach Wilna, ale też zespół tańczył w różnych obchodach np. Gdańska, Szczytna.

Urok zespołu stanowią wspaniałe oryginalne stroje Litewskie podarowane przez prezydenta Algirdasa Brazauskasa.[5]

 Obecnie grupę prowadzi Teresa Andruszkiewicz, [6] wcześniejsza tancerka zespołu „ Świtezianka”.

Co dla Polaków na Wileńszczyźnie znaczy Niepodległość ?

W 100 lecie odzyskania Niepodległości to ważną rolę odegrali ojcowie tworzonego państwa.

Czy może madonna z Ostrej Bramy pomogła w Wolności ?.

W słowach pani Teresa mówiła o świętowaniu –

„Trudno to określić w jednym zdaniu i jednym słowem, dlatego niepodległość to wszystko.

To wolność Polski, wolność Polskiego słowa, folkloru, kultury, wolność i narodowa tożsamość. ”

Plac Łukiski dla Litwinów i Polaków to bardzo ważne miejsce tam znajdowało się miejsce kaźni i też zostało zamordowanych wielu Polaków, Litwinów, Białorusinów i Ukraińców.

Warto tu dodać o wielkim wydarzeniu okresu międzywojennego 2 lipca 1927 roku w kościele świętego Jakuba i Filipa [7] na Łukiszkach Prymas Polski August Hlond odprawił mszę świętą dla pielgrzymów,

którzy zgromadzili się gdy w tym czasie była dokonana koronacja Matki Bożej z Ostrej Bramy przez kardynała Aleksandra Kakowskiego – było to 91 lat temu.

JZ [8]

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Plac Łukiski- największy plac Wilna znajduje się w centrum miasta początki powstania to XV wiek i sięgał do brzegów Wilii. Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z 1441 roku – Kazimierz Jagiellończyk – wyznaczył lokalizację Łukiszek i dał przywileje. Tam też były organizowane „Kaziuki” oraz targi. W czasie powstania Styczniowego, które wybuchło 22 stycznia 1863 roku, a 1 lutego na Litwie. W zaborze Rosyjskim zostało zamordowanych wiele osób przez Rosjan – W samym Wilnie przez gubernatora Michaiła Murawjowa- Wileńskiego po zestawieniu sporządzonym przez niego opresjom poddano 9500 osób. Powieszono 127 osób w guberniach Litewskich, w guberni Augustowskiej 50 , 972 osoby zesłano na katorżnicze roboty, innych wysłano na Sybir. W 1834 roku zaczęto budować więzienie. Na samym placu Łukiszkim wykonano wyroki na 21 osobach. Okres międzywojenny to dla Wilna czas spokoju, wtedy to plac na Łukiszkach – zostaje zmieniony, a jego patronem staje się Marszałek Józef Piłsudski było to w 1936 roku – niestety po II wojnie światowej plac zmienia się na Lenina. Obecnie to plac jest miejscem reprezentacyjnym dla Wilna, tam odbywają się różne uroczystości Państwowe dla Wilna i Litwy.

[2] 100-lecie odzyskania Niepodległości Polski 1918-2018. W Wilnie odbyły się centralne uroczystości państwowe Litewskie przez poniesienie flag Litewskiej i Polskiej, w której wzięli udział przewodniczący sejmu Republiki Litewskiej Viktoras Pranckietis , minister ochrony kraju Raimundas Karoblis, ambasador RP Urszula Doroszewska na Litwie, oraz Polacy i mieszkańcy Wilna i kompania reprezentacyjna Litwy i orkiestra reprezentacyjna Litewska

[3] Szkolny zespół Pieśni i Tańca „Świtezianka” – działający w szkole średniej 21 – na ulicy Statybininkų g. 5 działa od 1955 roku. Wielkie wydarzenie szkoły - to nowe nadanie patrona  imienia Szymona Konarskiego. Uroczystość odbyła się 1-2 marca 1996 roku wtedy to szkoła otrzymała sztandar - jako fundatorami byli Włocławianie pochodzący z Wilna , a na piętrze dokonano Aktu odsłonięcia popiersia Szymona Konarskiego . Sam zespół Pieśni i Tańca „Świtezianka” został założony przez Władysława Korkuć- kombatanta Wileńskiego okręgu AK i Krystynę Bogdanowicz w 1976 roku

[4]„ Ojcowizna” – to Polski zespół Pieśni i Tańca z Wileńszczyzny – powstał w roku 2017 wcześniej był to zespół Pieśni i Tańca „Wileńszczyzna” – Był to pomysł po niespodziewanej śmierci Gabriela Jana Mincewicza – dyrygenta i kierownika „Wileńszczyzny”

[5] Algirdas Brazauskas- były prezydent Litwy w latach 1993- 1998

[6] Teresa Andruszkiewicz –choreograf zespołu „Świtezianka” i kierownik wcześniej tancerka w zespole pieśni i tańca.

[7] Kościół Świętego Jakuba i Filipa – na Łukiszkach – uroczysta msza święta Prymasa Polski Augusta Hlonda dla pielgrzymów 2 lipca 1927 roku o godzinie 10:00, kiedy to była koronowana Matka Boża z Ostrej Bramy.

[8] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku ,podróżnik, fotograf ,pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych. Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia. W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny.