VI rocznica Tragedii Smoleńskiej

TWOJE BRYLANTY

Twoje brylanty dobra inwestycja
Coś dla pań i nie tylko
kod polecający
JD9HRL

  • https://e-brylanty.pl/?mw_aref=169eed8de9fecdf123d6a14fc0d7307f


Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Inwokacja. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Inwokacja. Pokaż wszystkie posty

sobota, 30 kwietnia 2016

Pan Tadeusz, Inwokacja

Pan Tadeusz[1], Inwokacja (fragment)

Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy[2]
I w Ostrej świecisz Bramie[3]! Ty, co gród zamkowy
Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!
Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem
(Gdy od płaczącej matki pod Twoję opiekę
Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę
I zaraz mogłem pieszo do Twych świątyń progu
Iść za wrócone życie podziękować Bogu[4]),
Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono.
Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną
Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,
Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;
Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,
Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;
Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,
Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,
A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedzą
Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.
Adam Mickiewicz (1798–1855)





[1] Pan Tadeusz , dzieła wybrane , Inwokacja , Autor Adam Mickiewicz
[2] Jasnogórska pani
[3] Matka Wilna
[4] Podziękowanie Bogu