Objawienia
"Pięknej Pani z La Salette"
Pani z La
Salette Matka Boża ukazała się jeden jedyny raz dnia 19 września 1846 roku
dwojgu pastuszkom: 15-letniej Melanii Calvat i 11-letniemu Maksyminowi Giraud
na górze w La Salette, w Alpach wysokich we Francji. Dzieci zobaczyły Ją
siedzącą wewnątrz niezwykle jasnej kuli. Zakryła dłońmi twarz, łokcie oparła na
kolanach i płakała. Na jej piersiach widniał krzyż z Jezusem Chrystusem z
zawieszonymi na nim narzędziami męki: młotkiem i obcęgami. Z tego krzyża
promieniowała niezwykła jasność otaczająca Maryję. Objawienie Maryi, którą
dzieci nazwały "Piękną Panią", ma nas obudzić, zburzyć naszą
obojętność, naszą pewność siebie i doprowadzić do oparcia naszego życia na
Jezusie Chrystusie. Słowa Orędzia obnażają nasze nieposłuszeństwo wobec Boga,
lekceważenie Kościoła i sakramentów świętych. Zapraszają one (Słowa Orędzia),
abyśmy odnowili modlitwę i nasze świadectwo wobec całego Jej ludu. Nasza Matka
przekonuje nas, że nawet troskliwie złożona na ręku dziecka kromka chleba budzi
Jej współczucie i wstawiennictwo. Uczy, że żadna nasza ziemska troska nie
pozostaje poza zasięgiem Jej czułego spojrzenia. Ona przychodzi zatroskana,
abyśmy dostrzegali i dobrze rozumieli to, co dzieje się w naszym życiu. Na
miejscu objawienia (ok 1750 m.n.p.m.), tam gdzie Maryja siedziała, wytrysnęło
źródełko. Płynie ono od dnia objawienia bez przerwy, aż do dnia dzisiejszego.
Woda ta użyta z wiarą (wiadomo sama woda nie uzdrawia, ale wiara w ten cudowny
znak dany nam przez Matkę Bożą Saletańską i wiara w jej cudowną moc czyni
niesamowite cuda), dokonała wielu cudownych uzdrowień i nawróceń. Po
przeprowadzeniu długich i mozolnych badań, po otrzymaniu zgody "Stolicy
Piotrowej", Biskup Philibert de Bruillard, ordynariusz diecezji Grenoble
ogłosił uroczyście dnia 19 września 1851 roku, że "Objawienie się
Najświętszej Maryi Panny dwojgu pastuszkom dnia 19 września 1846r., na jednej z
gór, należących do łańcucha Alp, położonej w parafii La Salette, w dekanacie
Corps, posiada w sobie wszystkie cechy prawdziwości i wierni mają uzasadnione
podstawy uznać je za niewątpliwe i pewne". Różni papieże w ciągu
następnych lat obdarowywali przywilejami tak nabożeństwo do Matki Bożej
Saletyńskiej jak i Sanktuarium w La Salette. Po 19 września 1846 roku Melania,
a później Maksymin, któremu pomagał nawrócony ojciec, ustawili krzyże, aby
zaznaczyć miejsce objawienia. Na wiosnę pielgrzymi ustawili 14 tradycyjnych
stacji drogi krzyżowej, wytyczając drogę, którą przeszła Piękna Pani po
zakończeniu rozmowy z dziećmi. Droga ta przypominała kształtem literę
"S" i była powtórzeniem w miniaturze drogi Chrystusa na Golgotę
(droga istnieje do dzisiaj i znajduje się w okolicach źródła). Kończy się ona
figurą przedstawiającą Maryję wznoszącą się do nieba, z twarzą skierowaną w
dokładnie w stronę Rzymu, dla podkreślenia jedności z Kościołem założonym przez
Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, którego widzialną głową na ziemi jest papież.
Maryja w La Salette w swym Orędziu wypowiedzianym ze łzami pokazuje, że droga do
nieba prowadzi przez cierpienie, które po grzechu pierworodnym wpisane jest w
kondycję człowieka. Ukazuje też sens cierpienia i jego wartość oraz daje
człowiekowi ogromną nadzieję, że kiedyś się ono skończy i będziemy królować w
niebie z Bogiem pod warunkiem, że się nawrócimy i przyjmiemy drogę, którą
proponuje nam Zmartwychwstały Chrystus jedyny Zbawiciel Świata. Obecnie
Misjonarze Matki Bożej z La Salette pracują w 23 krajach świata. Siostry
Saletynki w 4. Wciąż w Orędziu z La Salette wiele osób znajduje drogę do Boga,
Kościoła, do nawrócenia i pogłębienia swojej wiary. W przeszłości byli to m.in:
Claudel, Mauriac, Fumet, Bloy, Maritain, Dupanloup, św. Jan Bosco, św. Piotr
Eymard, św. Zofia Barat... Zróbmy i my miejsce na łzy nawrócenia i miłości.
