MODLITWA DZIĘKCZYNNA DO KRÓLOWEJ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO Z POMPEJÓW

MODLITWA DZIĘKCZYNNA DO KRÓLOWEJ RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO Z POMPEJÓW

Cóż Ci dać mogę, o Królowo pełna miłości?[1]

Moje całe życie poświęcam Tobie!

Ile mi sił starczy,

będę rozszerzać cześć Twoją,

o Dziewico Różańca Świętego w Pompejach,

bo gdy Twej pomocy wezwałem,

nawiedziła mnie łaska Boża.

Wszędzie będę opowiadać o miłosierdziu,

które mi wyświadczyłaś.

O ile zdołam,

będę rozszerzać nabożeństwo do Różańca Świętego.

Wszystkim głosić będę,

jak dobrotliwie obeszłaś się ze mną,

aby i niegodni tak jak ja, grzesznicy,

z zaufaniem do Ciebie się udawali.

O, gdyby cały świat wiedział,

jak jesteś dobrą,

jaką masz litość nad cierpiącymi,

wszystkie stworzenia uciekałyby się do Ciebie.

Amen.

---

[1] Modlitwa Dziękczynna - do Królowej Różańca Świętego z Pompejów.

Starożytne Pompeje to jedno z najznamienitszych miast antycznej cywilizacji.

Tam Matka Boża wybrała dla siebie miejsce, które było światkiem wielkiej ludzkiej tragedii i odejścia człowieka od przykazań Boskich, ale też stało się odbudową miasta z ruin, oraz podniesienie się z kolan.

Objawienia "Pięknej Pani z La Salette"

Objawienia "Pięknej Pani z La Salette"

Pani z La Salette Matka Boża ukazała się jeden jedyny raz dnia 19 września 1846 roku dwojgu pastuszkom: 15-letniej Melanii Calvat i 11-letniemu Maksyminowi Giraud na górze w La Salette, w Alpach wysokich we Francji. Dzieci zobaczyły Ją siedzącą wewnątrz niezwykle jasnej kuli. Zakryła dłońmi twarz, łokcie oparła na kolanach i płakała. Na jej piersiach widniał krzyż z Jezusem Chrystusem z zawieszonymi na nim narzędziami męki: młotkiem i obcęgami. Z tego krzyża promieniowała niezwykła jasność otaczająca Maryję. Objawienie Maryi, którą dzieci nazwały "Piękną Panią", ma nas obudzić, zburzyć naszą obojętność, naszą pewność siebie i doprowadzić do oparcia naszego życia na Jezusie Chrystusie. Słowa Orędzia obnażają nasze nieposłuszeństwo wobec Boga, lekceważenie Kościoła i sakramentów świętych. Zapraszają one (Słowa Orędzia), abyśmy odnowili modlitwę i nasze świadectwo wobec całego Jej ludu. Nasza Matka przekonuje nas, że nawet troskliwie złożona na ręku dziecka kromka chleba budzi Jej współczucie i wstawiennictwo. Uczy, że żadna nasza ziemska troska nie pozostaje poza zasięgiem Jej czułego spojrzenia. Ona przychodzi zatroskana, abyśmy dostrzegali i dobrze rozumieli to, co dzieje się w naszym życiu. Na miejscu objawienia (ok 1750 m.n.p.m.), tam gdzie Maryja siedziała, wytrysnęło źródełko. Płynie ono od dnia objawienia bez przerwy, aż do dnia dzisiejszego. Woda ta użyta z wiarą (wiadomo sama woda nie uzdrawia, ale wiara w ten cudowny znak dany nam przez Matkę Bożą Saletańską i wiara w jej cudowną moc czyni niesamowite cuda), dokonała wielu cudownych uzdrowień i nawróceń. Po przeprowadzeniu długich i mozolnych badań, po otrzymaniu zgody "Stolicy Piotrowej", Biskup Philibert de Bruillard, ordynariusz diecezji Grenoble ogłosił uroczyście dnia 19 września 1851 roku, że "Objawienie się Najświętszej Maryi Panny dwojgu pastuszkom dnia 19 września 1846r., na jednej z gór, należących do łańcucha Alp, położonej w parafii La Salette, w dekanacie Corps, posiada w sobie wszystkie cechy prawdziwości i wierni mają uzasadnione podstawy uznać je za niewątpliwe i pewne". Różni papieże w ciągu następnych lat obdarowywali przywilejami tak nabożeństwo do Matki Bożej Saletyńskiej jak i Sanktuarium w La Salette. Po 19 września 1846 roku Melania, a później Maksymin, któremu pomagał nawrócony ojciec, ustawili krzyże, aby zaznaczyć miejsce objawienia. Na wiosnę pielgrzymi ustawili 14 tradycyjnych stacji drogi krzyżowej, wytyczając drogę, którą przeszła Piękna Pani po zakończeniu rozmowy z dziećmi. Droga ta przypominała kształtem literę "S" i była powtórzeniem w miniaturze drogi Chrystusa na Golgotę (droga istnieje do dzisiaj i znajduje się w okolicach źródła). Kończy się ona figurą przedstawiającą Maryję wznoszącą się do nieba, z twarzą skierowaną w dokładnie w stronę Rzymu, dla podkreślenia jedności z Kościołem założonym przez Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, którego widzialną głową na ziemi jest papież. Maryja w La Salette w swym Orędziu wypowiedzianym ze łzami pokazuje, że droga do nieba prowadzi przez cierpienie, które po grzechu pierworodnym wpisane jest w kondycję człowieka. Ukazuje też sens cierpienia i jego wartość oraz daje człowiekowi ogromną nadzieję, że kiedyś się ono skończy i będziemy królować w niebie z Bogiem pod warunkiem, że się nawrócimy i przyjmiemy drogę, którą proponuje nam Zmartwychwstały Chrystus jedyny Zbawiciel Świata. Obecnie Misjonarze Matki Bożej z La Salette pracują w 23 krajach świata. Siostry Saletynki w 4. Wciąż w Orędziu z La Salette wiele osób znajduje drogę do Boga, Kościoła, do nawrócenia i pogłębienia swojej wiary. W przeszłości byli to m.in: Claudel, Mauriac, Fumet, Bloy, Maritain, Dupanloup, św. Jan Bosco, św. Piotr Eymard, św. Zofia Barat... Zróbmy i my miejsce na łzy nawrócenia i miłości.

Nowenna pompejańska - jak odmawiać?

Nowenna pompejańska - jak odmawiać?

Nowenna pompejańska zwana jest nowenną nie do odparcia ze względu na to, iż Matka Boża dała obietnicę, że każdy, kto odmówi przez 54 dni różaniec modląc się o konkretną łaskę, ten ją otrzyma.
Objawienie Matki Bożej z tą obietnicą zostało opisane przez bł. Bartola Longa.
Nowenna pompejańska to jest nowenna różańcowa – przez każdy dzień nowenny po prostu odmawiamy różaniec z dodatkową modlitwą. Jeśli potrzebujesz pomocy – módl się tą nowenną! Zaproś do tej modlitwy innych! Podziel się otrzymanymi łaskami!

Jak odmawiać nowennę pompejańską?

Najczęściej nowennę kojarzy się z dziewięcioma dniami modlitw. W przypadku nowenny pompejańskiej jest inaczej: odmawiamy ją przez 54 dni. Dlaczego? – Wzięło się to stąd, że Matka Boża poleciła odmówić trzy nowenny dziękczynne i trzy błagalne. W sumie daje to 6 nowenn po 9 dni, a więc 6 x 9 = 54. Jednak dla uproszczenia te 54 dni nazywamy po prostu nowenną pompejańską.
Cała nowenna pompejańska trwa więc 54 dni i dzieli się na dwie części po 27 dni.
Nazywamy je częścią błagalną i dziękczynną. Aby się nie pogubić, warto zaznaczyć sobie w kalendarzu dni trwania nowenny – datę rozpoczęcia i zakończenia.
Nowennę pompejańską odmawiamy w jednej intencji przez cały czas jej trwania.
Nie wymieniamy listy intencji, ale jedną, najlepiej precyzyjną i konkretną prośbę.

Różaniec – czym jest i jak się na nim modlić?

Każdy widział różaniec, lecz nie każdy umie się nim posługiwać :)
Zatem przypomnijmy ogólne założenia, o co pyta wiele osób nie znających zbyt dobrze różańca.
Różaniec składa się z trzech części (radosna, bolesna i chwalebna).
W 2002 r. Jan Paweł II dodał część światła, której nie musimy odmawiać w nowennie pompejańskiej (chociaż warto! – więcej…).
Każda część różańca liczy 5 tajemnic – wymienione są one niżej.

Z kolei każda tajemnica to jedna dziesiątka różańca.
Tajemnice te rozważamy modląc się na danej dziesiątce.
Tak więc policzmy: 3 części x 5 tajemnic daje 15 dziesiątek do odmówienia codziennie w nowennie pompejańskiej.
A teraz po kolei, nowenna pompejańska krok po kroku przez 54 dni
Najpierw żegnamy się znakiem krzyża.
Potem podajemy intencję i mówimy: „Ten różaniec odmawiam na Twoją cześć, Królowo Różańca świętego”.
Teraz czas na modlitwy początkowe różańca (Wierzę w Boga, Ojcze nasz, 3 Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu) – odmawiamy jeden raz, na początku nowenny w danym dniu.
Następnie odmawiamy różaniec – piętnaście tajemnic. UWAGA! Nie trzeba ich odmawiać na raz, można podzielić np. tak, ze rano modlimy się tajemnicami radosnymi, w południe tajemnicami bolesnymi, a wieczorem – chwalebnymi.
Po skończeniu każdej części różańca modlimy się krótką modlitwą (błagalną lub dziękczynną) – są one wymienione niżej.
Na samym końcu modlimy się modlitwą „Pod Twoją obronę” oraz trzy razy z ufnością i wiarą mówimy: „Królowo Różańca świętego, módl się za nami!”

Modlitwy błagalne i dziękczynne w nowennie pompejańskiej

Modlitwy końcowe w trakcie części błagalnej – modlimy się tą modlitwą przez pierwsze 27 dni nowenny.
Pomnij o miłosierna Panno Różańcowa z Pompejów,
jako nigdy jeszcze nie słyszano,
aby ktokolwiek z czcicieli Twoich,
z Różańcem Twoim, pomocy Twojej wzywający,
miał być przez Ciebie opuszczony.
Ach,nie gardź prośbą moją,
o Matko Słowa Przedwiecznego,
ale przez święty Twój różaniec i przez upodobanie,
jakie okazujesz dla Twojej świątyni w Pompejach wysłuchaj mnie dobrotliwie.
Amen.

Modlitwy końcowe w trakcie części dziękczynnej – modlimy się tą modlitwą przez drugie 27 dni nowenny.

Cóż Ci dać mogę, o Królowo pełna miłości?
Moje całe życie poświęcam Tobie.
Ile mi sił starczy, będę rozszerzać cześć Twoją, o Dziewico Różańca Świętego z Pompejów,
bo gdy Twojej pomocy wezwałem, nawiedziła mnie łaska Boża.
Wszędzie będę opowiadać o miłosierdziu,
które mi wyświadczyłaś.
O ile zdołam będę rozszerzać nabożeństwo do Różańca Świętego,
wszystkim głosić będę,
jak dobrotliwie obeszłaś się ze mną,
aby i niegodni,
tak jak i ja, grzesznicy,
z zaufaniem do Ciebie się udawali.
O,gdyby cały świat wiedział jak jesteś dobra,
jaką masz litość nad cierpiącymi,
wszystkie stworzenia uciekałyby się do Ciebie.
Amen.

Mistycyzm Włoskich Sanktuariów - Monte Sant’Angelo

Mistycyzm Włoskich Sanktuariów
Monte Sant’Angelo

W południowo – wschodniej części półwyspu apenińskiego w regionie Apulia, w prowincji Foggia, znajduje się malownicze położone na wzgórzach Gargano,

miasteczko Monte Sant’Angelo – co znaczy Góra świętego Anioła .
Tam znajduje się sanktuarium ku czci świętego Michała Archanioła. Jadąc od strony San Giovianio Rotondo,a stanowiącą „ostrogę” włoskiego buta, widnieje na wysokości 856 m n.p.m. Góra świętego Anioła.
Pielgrzymi często nawiedzają bazylikę jak mówi się "Dom Boży i Bramę Niebios".

Zatrzymajmy się na chwilę, aby poznać świątynię nie poświęconą ręką ludzką, a Księcia Wojsk Anielskich- świętego Michała Archanioła.

Początki sanktuarium sięgają końca V i pierwszych dziesięcioleci VI wieku.
Pierwsze źródła podają że były to listy papieża św. Gelazego I pisane na przełomie 493 i 494 roku do biskupów oraz Liber de apparitione Sancti Michaelis in Monte Gargano (Apparitio) .

Po raz pierwszy książę Wojsk Anielskich - Święty Michał Archanioł objawił się biskupowi Sipontu św. Wawrzyńcowi w 490 roku.
Objawienie to miało związek z pewnym wydarzeniem:
„Żył w tym mieście bardzo bogaty człowiek o imieniu Gargano,(….) Pewnego dnia, kiedy jego stada pasły się tu i tam, na stokach kamienistej góry, jeden z byków, który zwykł był gardzić towarzystwem innych zwierząt, także i tym razem oddalił się od nich i nie wrócił na noc do ogrodzenia. Gargano, zgromadziwszy swoich poddanych, wyruszył na poszukiwania ulubionego byka, i po długich wspinaczkach w najodleglejsze zakamarki góry, znalazł go w końcu na szczycie, u wejścia do groty. Powodowany wielkim gniewem, ponieważ byk pasł się sam, chwycił za łuk i postanowił go zabić przy pomocy zatrutej strzały. Ta jednak, jakby pod wpływem podmuchu wiatru zawróciła ze swojego toru i uderzyła w łucznika.”

Zranionego Gargano zaniesiono do miasta. Niepokój powodowany dziwnym zdarzeniem był silniejszy od bólu fizycznego, Garagano postanowił spotkać się z biskupem Wawrzyńcem.
Po wysłuchaniu niezwykłej opowieści, biskup niezwłocznie zarządził trzy dni publicznych modlitw i pokuty, w intencji otrzymania światła z nieba potrzebnego do zrozumienia tego co się stało. Kiedy chylił się ku wieczorowi ostatni pokutny dzień, a było to 8 maja, św. Michał ukazał się biskupowi i powiedział:

„Dobrze zrobiłeś, zwracając się do Boga z prośbą o wyjaśnienie tego co przed ludźmi jest zakryte. Zdarzył się cud: strzała ugodziła człowieka, który ją wypuścił, aby jasnym było, że wszystko to dzieje się z mojej woli. Ja jestem Archanioł Michał, stojący zawsze przed obliczem Boga. Grota jest mnie poświęcona. Ja jestem jej strażnikiem. A ponieważ zadecydowałem, że będę bronił tego miejsca i jego mieszkańców, chciałem zaświadczyć w ten właśnie sposób, że jestem patronem tego miejsca i stróżem wszystkiego co się wydarza. Tam, gdzie się otwiera skała, będą przebaczone grzechy ludzkie. Modlitwy, które będziecie tu zanosić do Boga, zostaną wysłuchane. Idź w góry i przeznacz tę grotę dla kultu chrześcijańskiego.’’
Przerażony biskup wahał się dość długo przed podjęciem ostatecznej decyzji i wypełnieniem polecenia Archanioła.

Drugie objawienie św. Michała Archanioła, zwane „epizodem Zwycięstwa”, miało miejsce w 492 rok. Sipont został oblężony przez Gotów pod wodzą Odoakra. W obliczu pewnej porażki, św. Wawrzyniec znowu zarządził trzy dni pokuty i publicznych modlitw, ukazał mu się w nocy św. Michał Archanioł, obiecując zwycięstwo, jeśli mieszkańcy Sipontu przystąpią do ataku następnego dnia i o wskazanej przez niego godzinie.

„ […] W noc poprzedzającą dzień bitwy, objawił się biskupowi święty Michał zapewniając, że modlitwy zostały wysłuchane. Zapewni też o swojej obecności w czasie bitwy, która ma nastąpić następnego dnia o godzinie czwartej.” (Apparitio- księga objawień )
Zwycięstwo dokonało się 8 maja 492 roku

Trzecie objawienie Michała Archanioła miało miejsce 493 roku w przekazie do biskupa Wawrzyńca tak powiedział dotyczącej kultu groty:

„Zaniechaj myśli o poświęceniu groty, ja wybrałem ją na swoją siedzibę i już poświęciłem razem z moimi aniołami. Znajdziesz w niej znaki na skale i mój wizerunek, ołtarz, paliusz i krzyż. Wy tylko wejdziecie do groty i odmówicie przy mnie modlitwy. Jutro odprawicie dla ludu Najświętszą Ofiarę i zobaczycie, jak sam poświęcam tę świątynię.”

Biskup Wawrzyniec, wraz z innymi siedmioma biskupami Apulii, klerem sipontyjskim oraz ludnością, wyruszyli w procesji do świętego miejsca.
W czasie procesji nastąpił cud:

-cztery potężne orły pojawiły się nagle z znikąd i zaczęły krążyć nad biskupami. Dwa z nich ochraniały rozłożonymi skrzydłami podeszłych już w wieku biskupów przed palącymi promieniami słońca, a dwa wachlowały ich swoimi ogromnymi skrzydłami. Po przybyciu na miejsce wszyscy usłyszeli dobywające się z groty, cudowne śpiewy anielskie. Kiedy zaś weszli do środka groty znaleźli w niej surowy ołtarz przykryty szkarłatnym płótnem, a nad nim przepiękny, kryształowy Krzyż. Oprócz tego, na pobliskim głazie, zauważyli także odciśniętą stopę, ponadludzkich rozmiarów, świętego Michała Archanioła.
Biskup Wawrzyniec z radością ofiarował w grocie po raz pierwszy Boski Sakrament.
A wszystko wydarzyło się 29 września 493 roku.
Od tego dnia grota św. Archanioła na Monte Gargano cieszy się tytułem Niebiańskiej Bazyliki.

Kolejne ostatnie objawienie Świętego Michała Archanioła było to 25 września 1656 roku, gdy ukazał się Archanioł arcybiskupowi Pucciarellemu podczas epidemii dżumy i powiedział:

„ Jestem Archanioł Michał. Każdy, kto dotknie kamieni z mojej groty, wyzdrowieje. Pobłogosław kamienie: wykuj na nich znak krzyża i moje imię.”

Bazylika w Monte Sant’Angelo od wieków była nawiedzana przez pielgrzymki zwykłych ludzi, ale też papieży, świętych i władców.
Wśród papieży pielgrzymujących do Monte Sant’Angelo przybywali św. Gelazy I, św. Agapita I, św. Leona IX, św. Celestyna V, Aleksandra III, Grzegorza X, bł. Urbana II, Kaliksta II, który ogłosił Michała Archanioła „Księciem i opiekunem całego świata”.
Papież Bonifacy IX przyznał odwiedzającym to miejsce odpust zupełny.
W grocie modlił się papież Leon XIII, autor modlitwy-egzorcyzmu do św. Michała Archanioła.(Tutaj modlitwa)
24 maja 1987 roku przybył tu z pielgrzymką papież-Polak Jan Paweł II.

Sanktuarium nawiedziło także wielu świętych – m.in. założyciel surowego zakonu kartuzów św. Bruno z Kolonii, św. Anzelm z Canterbury,
św. Bernard z Clairvaux, św. Franciszek z Asyżu, oraz św. ojciec Pio .

Gościł tu także król Polski Zygmunt Stary.

Mieszkańcy miasteczka Monte Sant’Angelo pamiętają o objawieniach Michała Archanioła i w wielu budynkach i uliczkach można zobaczyć pomniki i znak poświęcony Księciu Wojsk Anielskich
Jacek Źróbek
https://plus.google.com/events/ckqkfg3nktmalm1eaq4gfhcf4i4