VI rocznica Tragedii Smoleńskiej
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Ojciec Pio. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Ojciec Pio. Pokaż wszystkie posty
poniedziałek, 30 stycznia 2023
środa, 20 września 2017
SŁOWA ŚWIĘTEGO OJCA PIO O MODLITWIE
SŁOWA
ŚWIĘTEGO OJCA PIO O MODLITWIE:
Czym
jest modlitwa[1]
i dlaczego powinniśmy się modlić?
„Modlitwa
jest najlepszą bronią, jaką posiadamy.
Jest
kluczem, który otwiera Boże Serce.
Trzeba
mówić do Jezusa również sercem, a nie tylko ustami.
Co
więcej, w pewnych przypadkach, trzeba mówić
do
Niego tylko sercem...”
Ojciec
Pio [2]uważał, że każdy kto
uczestniczy we Mszy świętej, powinien być pojednany z Jezusem Chrystusem, aby
mógł Go przyjąć do swego czystego serca w Komunii świętej. By serce było
czyste, trzeba przystąpić do sakramentu pojednania. Ojciec Pio tym, którzy u
niego odbywali spowiedź, często zadawał jako pokutę następującą modlitwę[3]:
„Przeszłość moją, o Panie, polecam
Twemu miłosierdziu.
Teraźniejszość moją polecam Twojej
miłości.
A moją przyszłość oddaję w ręce Twojej
Opatrzności.”
piątek, 27 maja 2016
KORONKA DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA ODMAWIANA PRZEZ BŁOGOSŁAWIONEGO OJCA PIO
KORONKA DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
ODMAWIANA PRZEZ BŁOGOSŁAWIONEGO OJCA PIO
1.
O mój Jezu,[1] Ty powiedziałeś:
"Zaprawdę powiadam wam: proście, a otrzymacie, szukajcie, a znajdziecie,
pukajcie, a będzie wam otworzone", wysłuchaj mnie, gdyż pukam, szukam i
proszę o łaskę...
Ojcze
nasz... Zdrowaś... Chwała Ojcu... Słodkie Serce Jezusa, w Tobie pokładam
na-dzieję.
2.
O mój Jezu, Ty powiedziałeś:
"Zaprawdę powiadam wam: o cokolwiek prosić będziecie Ojca w imię Moje, da
wam", wysłuchaj mnie, gdyż proszę Ojca w imię Twoje o łaskę...
Ojcze nasz... Zdrowaś...
Chwała Ojcu... Słodkie Serce Jezusa, w Tobie pokładam nadzieję.
3.
O mój Jezu, Ty powiedziałeś:
"Zaprawdę powiadam wam: niebo i ziemia przeminą, ale Moje słowa nie
przeminą", wysłuchaj mnie, gdyż zachęcony Twoimi słowami proszę o łaskę...
Ojcze nasz... Zdrowaś...
Chwała Ojcu... Słodkie Serce Jezusa, w Tobie pokładam na-dzieję.
O słodkie Serce Jezusa, dla Ciebie tylko jedno jest
niemożliwe: nie mieć litości dla strapionych; dlatego okaż litość nad nami, biednymi
grzesznikami i udziel nam łaski, o którą Cię prosimy przez bolesne i
Niepokalane Serce Maryi, Twojej i naszej czułej Matki. Amen. Witaj, Królowo,
Matko Miłosierdzia... Święty Józefie, Ojcze przybrany Jezusa Chrystusa, módl
się za nami.
wtorek, 18 sierpnia 2015
W podróży - Piana Romana
Jadąc z Pietrelciny rodzinnego miasta Ojcia PIO do Piana Romana
zobaczymy rodzinną zagrodę
środa, 5 sierpnia 2015
Mistycyzm Włoskich Sanktuariów - Monte Sant’Angelo
Mistycyzm Włoskich Sanktuariów
Monte Sant’Angelo
W południowo – wschodniej części półwyspu apenińskiego w regionie Apulia, w prowincji Foggia, znajduje się malownicze położone na wzgórzach Gargano,
miasteczko Monte Sant’Angelo – co znaczy Góra świętego Anioła .
Tam znajduje się sanktuarium ku czci świętego Michała Archanioła. Jadąc od strony San Giovianio Rotondo,a stanowiącą „ostrogę” włoskiego buta, widnieje na wysokości 856 m n.p.m. Góra świętego Anioła.
Pielgrzymi często nawiedzają bazylikę jak mówi się "Dom Boży i Bramę Niebios".
Zatrzymajmy się na chwilę, aby poznać świątynię nie poświęconą ręką ludzką, a Księcia Wojsk Anielskich- świętego Michała Archanioła.
Początki sanktuarium sięgają końca V i pierwszych dziesięcioleci VI wieku.
Pierwsze źródła podają że były to listy papieża św. Gelazego I pisane na przełomie 493 i 494 roku do biskupów oraz Liber de apparitione Sancti Michaelis in Monte Gargano (Apparitio) .
Po raz pierwszy książę Wojsk Anielskich - Święty Michał Archanioł objawił się biskupowi Sipontu św. Wawrzyńcowi w 490 roku.
Objawienie to miało związek z pewnym wydarzeniem:
„Żył w tym mieście bardzo bogaty człowiek o imieniu Gargano,(….) Pewnego dnia, kiedy jego stada pasły się tu i tam, na stokach kamienistej góry, jeden z byków, który zwykł był gardzić towarzystwem innych zwierząt, także i tym razem oddalił się od nich i nie wrócił na noc do ogrodzenia. Gargano, zgromadziwszy swoich poddanych, wyruszył na poszukiwania ulubionego byka, i po długich wspinaczkach w najodleglejsze zakamarki góry, znalazł go w końcu na szczycie, u wejścia do groty. Powodowany wielkim gniewem, ponieważ byk pasł się sam, chwycił za łuk i postanowił go zabić przy pomocy zatrutej strzały. Ta jednak, jakby pod wpływem podmuchu wiatru zawróciła ze swojego toru i uderzyła w łucznika.”
Zranionego Gargano zaniesiono do miasta. Niepokój powodowany dziwnym zdarzeniem był silniejszy od bólu fizycznego, Garagano postanowił spotkać się z biskupem Wawrzyńcem.
Po wysłuchaniu niezwykłej opowieści, biskup niezwłocznie zarządził trzy dni publicznych modlitw i pokuty, w intencji otrzymania światła z nieba potrzebnego do zrozumienia tego co się stało. Kiedy chylił się ku wieczorowi ostatni pokutny dzień, a było to 8 maja, św. Michał ukazał się biskupowi i powiedział:
„Dobrze zrobiłeś, zwracając się do Boga z prośbą o wyjaśnienie tego co przed ludźmi jest zakryte. Zdarzył się cud: strzała ugodziła człowieka, który ją wypuścił, aby jasnym było, że wszystko to dzieje się z mojej woli. Ja jestem Archanioł Michał, stojący zawsze przed obliczem Boga. Grota jest mnie poświęcona. Ja jestem jej strażnikiem. A ponieważ zadecydowałem, że będę bronił tego miejsca i jego mieszkańców, chciałem zaświadczyć w ten właśnie sposób, że jestem patronem tego miejsca i stróżem wszystkiego co się wydarza. Tam, gdzie się otwiera skała, będą przebaczone grzechy ludzkie. Modlitwy, które będziecie tu zanosić do Boga, zostaną wysłuchane. Idź w góry i przeznacz tę grotę dla kultu chrześcijańskiego.’’
Przerażony biskup wahał się dość długo przed podjęciem ostatecznej decyzji i wypełnieniem polecenia Archanioła.
Drugie objawienie św. Michała Archanioła, zwane „epizodem Zwycięstwa”, miało miejsce w 492 rok. Sipont został oblężony przez Gotów pod wodzą Odoakra. W obliczu pewnej porażki, św. Wawrzyniec znowu zarządził trzy dni pokuty i publicznych modlitw, ukazał mu się w nocy św. Michał Archanioł, obiecując zwycięstwo, jeśli mieszkańcy Sipontu przystąpią do ataku następnego dnia i o wskazanej przez niego godzinie.
„ […] W noc poprzedzającą dzień bitwy, objawił się biskupowi święty Michał zapewniając, że modlitwy zostały wysłuchane. Zapewni też o swojej obecności w czasie bitwy, która ma nastąpić następnego dnia o godzinie czwartej.” (Apparitio- księga objawień )
Zwycięstwo dokonało się 8 maja 492 roku
Trzecie objawienie Michała Archanioła miało miejsce 493 roku w przekazie do biskupa Wawrzyńca tak powiedział dotyczącej kultu groty:
„Zaniechaj myśli o poświęceniu groty, ja wybrałem ją na swoją siedzibę i już poświęciłem razem z moimi aniołami. Znajdziesz w niej znaki na skale i mój wizerunek, ołtarz, paliusz i krzyż. Wy tylko wejdziecie do groty i odmówicie przy mnie modlitwy. Jutro odprawicie dla ludu Najświętszą Ofiarę i zobaczycie, jak sam poświęcam tę świątynię.”
Biskup Wawrzyniec, wraz z innymi siedmioma biskupami Apulii, klerem sipontyjskim oraz ludnością, wyruszyli w procesji do świętego miejsca.
W czasie procesji nastąpił cud:
-cztery potężne orły pojawiły się nagle z znikąd i zaczęły krążyć nad biskupami. Dwa z nich ochraniały rozłożonymi skrzydłami podeszłych już w wieku biskupów przed palącymi promieniami słońca, a dwa wachlowały ich swoimi ogromnymi skrzydłami. Po przybyciu na miejsce wszyscy usłyszeli dobywające się z groty, cudowne śpiewy anielskie. Kiedy zaś weszli do środka groty znaleźli w niej surowy ołtarz przykryty szkarłatnym płótnem, a nad nim przepiękny, kryształowy Krzyż. Oprócz tego, na pobliskim głazie, zauważyli także odciśniętą stopę, ponadludzkich rozmiarów, świętego Michała Archanioła.
Biskup Wawrzyniec z radością ofiarował w grocie po raz pierwszy Boski Sakrament.
A wszystko wydarzyło się 29 września 493 roku.
Od tego dnia grota św. Archanioła na Monte Gargano cieszy się tytułem Niebiańskiej Bazyliki.
Kolejne ostatnie objawienie Świętego Michała Archanioła było to 25 września 1656 roku, gdy ukazał się Archanioł arcybiskupowi Pucciarellemu podczas epidemii dżumy i powiedział:
„ Jestem Archanioł Michał. Każdy, kto dotknie kamieni z mojej groty, wyzdrowieje. Pobłogosław kamienie: wykuj na nich znak krzyża i moje imię.”
Bazylika w Monte Sant’Angelo od wieków była nawiedzana przez pielgrzymki zwykłych ludzi, ale też papieży, świętych i władców.
Wśród papieży pielgrzymujących do Monte Sant’Angelo przybywali św. Gelazy I, św. Agapita I, św. Leona IX, św. Celestyna V, Aleksandra III, Grzegorza X, bł. Urbana II, Kaliksta II, który ogłosił Michała Archanioła „Księciem i opiekunem całego świata”.
Papież Bonifacy IX przyznał odwiedzającym to miejsce odpust zupełny.
W grocie modlił się papież Leon XIII, autor modlitwy-egzorcyzmu do św. Michała Archanioła.(Tutaj modlitwa)
24 maja 1987 roku przybył tu z pielgrzymką papież-Polak Jan Paweł II.
Sanktuarium nawiedziło także wielu świętych – m.in. założyciel surowego zakonu kartuzów św. Bruno z Kolonii, św. Anzelm z Canterbury,
św. Bernard z Clairvaux, św. Franciszek z Asyżu, oraz św. ojciec Pio .
Gościł tu także król Polski Zygmunt Stary.
Mieszkańcy miasteczka Monte Sant’Angelo pamiętają o objawieniach Michała Archanioła i w wielu budynkach i uliczkach można zobaczyć pomniki i znak poświęcony Księciu Wojsk Anielskich
Jacek Źróbek
https://plus.google.com/events/ckqkfg3nktmalm1eaq4gfhcf4i4
Monte Sant’Angelo
W południowo – wschodniej części półwyspu apenińskiego w regionie Apulia, w prowincji Foggia, znajduje się malownicze położone na wzgórzach Gargano,
Tam znajduje się sanktuarium ku czci świętego Michała Archanioła. Jadąc od strony San Giovianio Rotondo,a stanowiącą „ostrogę” włoskiego buta, widnieje na wysokości 856 m n.p.m. Góra świętego Anioła.
Pielgrzymi często nawiedzają bazylikę jak mówi się "Dom Boży i Bramę Niebios".
Pierwsze źródła podają że były to listy papieża św. Gelazego I pisane na przełomie 493 i 494 roku do biskupów oraz Liber de apparitione Sancti Michaelis in Monte Gargano (Apparitio) .
Po raz pierwszy książę Wojsk Anielskich - Święty Michał Archanioł objawił się biskupowi Sipontu św. Wawrzyńcowi w 490 roku.
Objawienie to miało związek z pewnym wydarzeniem:
„Żył w tym mieście bardzo bogaty człowiek o imieniu Gargano,(….) Pewnego dnia, kiedy jego stada pasły się tu i tam, na stokach kamienistej góry, jeden z byków, który zwykł był gardzić towarzystwem innych zwierząt, także i tym razem oddalił się od nich i nie wrócił na noc do ogrodzenia. Gargano, zgromadziwszy swoich poddanych, wyruszył na poszukiwania ulubionego byka, i po długich wspinaczkach w najodleglejsze zakamarki góry, znalazł go w końcu na szczycie, u wejścia do groty. Powodowany wielkim gniewem, ponieważ byk pasł się sam, chwycił za łuk i postanowił go zabić przy pomocy zatrutej strzały. Ta jednak, jakby pod wpływem podmuchu wiatru zawróciła ze swojego toru i uderzyła w łucznika.”
Zranionego Gargano zaniesiono do miasta. Niepokój powodowany dziwnym zdarzeniem był silniejszy od bólu fizycznego, Garagano postanowił spotkać się z biskupem Wawrzyńcem.
Po wysłuchaniu niezwykłej opowieści, biskup niezwłocznie zarządził trzy dni publicznych modlitw i pokuty, w intencji otrzymania światła z nieba potrzebnego do zrozumienia tego co się stało. Kiedy chylił się ku wieczorowi ostatni pokutny dzień, a było to 8 maja, św. Michał ukazał się biskupowi i powiedział:
„Dobrze zrobiłeś, zwracając się do Boga z prośbą o wyjaśnienie tego co przed ludźmi jest zakryte. Zdarzył się cud: strzała ugodziła człowieka, który ją wypuścił, aby jasnym było, że wszystko to dzieje się z mojej woli. Ja jestem Archanioł Michał, stojący zawsze przed obliczem Boga. Grota jest mnie poświęcona. Ja jestem jej strażnikiem. A ponieważ zadecydowałem, że będę bronił tego miejsca i jego mieszkańców, chciałem zaświadczyć w ten właśnie sposób, że jestem patronem tego miejsca i stróżem wszystkiego co się wydarza. Tam, gdzie się otwiera skała, będą przebaczone grzechy ludzkie. Modlitwy, które będziecie tu zanosić do Boga, zostaną wysłuchane. Idź w góry i przeznacz tę grotę dla kultu chrześcijańskiego.’’
Przerażony biskup wahał się dość długo przed podjęciem ostatecznej decyzji i wypełnieniem polecenia Archanioła.
Drugie objawienie św. Michała Archanioła, zwane „epizodem Zwycięstwa”, miało miejsce w 492 rok. Sipont został oblężony przez Gotów pod wodzą Odoakra. W obliczu pewnej porażki, św. Wawrzyniec znowu zarządził trzy dni pokuty i publicznych modlitw, ukazał mu się w nocy św. Michał Archanioł, obiecując zwycięstwo, jeśli mieszkańcy Sipontu przystąpią do ataku następnego dnia i o wskazanej przez niego godzinie.
„ […] W noc poprzedzającą dzień bitwy, objawił się biskupowi święty Michał zapewniając, że modlitwy zostały wysłuchane. Zapewni też o swojej obecności w czasie bitwy, która ma nastąpić następnego dnia o godzinie czwartej.” (Apparitio- księga objawień )
Zwycięstwo dokonało się 8 maja 492 roku
Trzecie objawienie Michała Archanioła miało miejsce 493 roku w przekazie do biskupa Wawrzyńca tak powiedział dotyczącej kultu groty:
„Zaniechaj myśli o poświęceniu groty, ja wybrałem ją na swoją siedzibę i już poświęciłem razem z moimi aniołami. Znajdziesz w niej znaki na skale i mój wizerunek, ołtarz, paliusz i krzyż. Wy tylko wejdziecie do groty i odmówicie przy mnie modlitwy. Jutro odprawicie dla ludu Najświętszą Ofiarę i zobaczycie, jak sam poświęcam tę świątynię.”
Biskup Wawrzyniec, wraz z innymi siedmioma biskupami Apulii, klerem sipontyjskim oraz ludnością, wyruszyli w procesji do świętego miejsca.
W czasie procesji nastąpił cud:
-cztery potężne orły pojawiły się nagle z znikąd i zaczęły krążyć nad biskupami. Dwa z nich ochraniały rozłożonymi skrzydłami podeszłych już w wieku biskupów przed palącymi promieniami słońca, a dwa wachlowały ich swoimi ogromnymi skrzydłami. Po przybyciu na miejsce wszyscy usłyszeli dobywające się z groty, cudowne śpiewy anielskie. Kiedy zaś weszli do środka groty znaleźli w niej surowy ołtarz przykryty szkarłatnym płótnem, a nad nim przepiękny, kryształowy Krzyż. Oprócz tego, na pobliskim głazie, zauważyli także odciśniętą stopę, ponadludzkich rozmiarów, świętego Michała Archanioła.
Biskup Wawrzyniec z radością ofiarował w grocie po raz pierwszy Boski Sakrament.
A wszystko wydarzyło się 29 września 493 roku.
Od tego dnia grota św. Archanioła na Monte Gargano cieszy się tytułem Niebiańskiej Bazyliki.
Kolejne ostatnie objawienie Świętego Michała Archanioła było to 25 września 1656 roku, gdy ukazał się Archanioł arcybiskupowi Pucciarellemu podczas epidemii dżumy i powiedział:
„ Jestem Archanioł Michał. Każdy, kto dotknie kamieni z mojej groty, wyzdrowieje. Pobłogosław kamienie: wykuj na nich znak krzyża i moje imię.”
Bazylika w Monte Sant’Angelo od wieków była nawiedzana przez pielgrzymki zwykłych ludzi, ale też papieży, świętych i władców.
Wśród papieży pielgrzymujących do Monte Sant’Angelo przybywali św. Gelazy I, św. Agapita I, św. Leona IX, św. Celestyna V, Aleksandra III, Grzegorza X, bł. Urbana II, Kaliksta II, który ogłosił Michała Archanioła „Księciem i opiekunem całego świata”.
Papież Bonifacy IX przyznał odwiedzającym to miejsce odpust zupełny.
W grocie modlił się papież Leon XIII, autor modlitwy-egzorcyzmu do św. Michała Archanioła.(Tutaj modlitwa)
24 maja 1987 roku przybył tu z pielgrzymką papież-Polak Jan Paweł II.
Sanktuarium nawiedziło także wielu świętych – m.in. założyciel surowego zakonu kartuzów św. Bruno z Kolonii, św. Anzelm z Canterbury,
św. Bernard z Clairvaux, św. Franciszek z Asyżu, oraz św. ojciec Pio .
Gościł tu także król Polski Zygmunt Stary.
Mieszkańcy miasteczka Monte Sant’Angelo pamiętają o objawieniach Michała Archanioła i w wielu budynkach i uliczkach można zobaczyć pomniki i znak poświęcony Księciu Wojsk Anielskich
Jacek Źróbek
https://plus.google.com/events/ckqkfg3nktmalm1eaq4gfhcf4i4
czwartek, 6 marca 2014
Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.
16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”, ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium”
ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio
z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.
16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”, ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium”
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.
Subskrybuj:
Posty (Atom)