VI rocznica Tragedii Smoleńskiej

TWOJE BRYLANTY

Twoje brylanty dobra inwestycja
Coś dla pań i nie tylko
kod polecający
JD9HRL

  • https://e-brylanty.pl/?mw_aref=169eed8de9fecdf123d6a14fc0d7307f


Pokazywanie postów oznaczonych etykietą pontyfikat. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą pontyfikat. Pokaż wszystkie posty

niedziela, 19 października 2014

Beatyfikacja papieża Pawła VI

Beatyfikacja papieża Pawła VI
Papież Franciszek beatyfikował w Watykanie Pawła VI
Jego encyklika „Humanae Vitae” wywołała skandal. Rok 1968 to czas lewicowych nacisków domagających się legalizacji aborcji i ustępstw Kościoła w sprawach etyki seksualnej.
Paweł VI nie ugiął się.

Beatyfikacja Pawła VI (Giovanniego Battisty Montiniego) nastąpiła 19 października, na zakończenie obrad III Nadzwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego rodzinie.
Paweł VI w swoim nauczaniu przestrzegał przed zagrożeniami niszczące cywilizację życia i wartości rodziny.
Trwający 15 lat jego pontyfikat (1963–1978) przypadł na burzliwą epokę – ekspansji komunizmu.
Paweł VI skutecznie przeprowadził reformę Soboru Watykańskiego II Papież Paweł VI zmienił ceremoniarz mszalny z Łacinskiego na liturgię języków narodowych.

piątek, 18 kwietnia 2014

Dwudziesty siódmy rok pontyfikatu Jana Pawła II – „ Jestem radosny,Wy też bądźcie”

Dwudziesty siódmy rok pontyfikatu Jana Pawła II – „ Jestem radosny,Wy też bądźcie”
Zbliża się koniec Jego ziemskiej drogi, a On niezmordowanie czyni ekumeniczne gesty, apeluje o troskę o ludzi starych i solidarność z Afryką w walce z jej największymi plagami. Obdarowuje nas książką „Pamięć i tożsamość” i wreszcie całemu światu, nie mogąc mówić – udziela katechezy cierpienia, pisząc – jak określa to włoski watykanista Marco Politi – swoją najpiękniejszą encyklikę.
26 listopada 2004 roku - Jan Paweł II przyjmuje patriarchę Bartłomieja I i przekazuje mu relikwie świętych Grzegorza z Nazjanzu i Jana Chryzostoma. To kolejny piękny gest ekumeniczny Jana Pawła II. Zdaniem Bartłomieja jest to „bardzo ważny krok ku pełnej jedności naszych siostrzanych Kościołów”.
8 grudnia 2004 roku - Obchody 150 rocznicy ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu. W bazylice św. Piotra Papież dokonuje zawierzenia Maryi całego Kościoła.
1 stycznia 2005 roku - 38 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Nie daj się zwyciężać złu, ale zło dobrem zwyciężaj”.
4 stycznia 2005 roku – Audiencja dla piłkarzy, trenerów i działaczy „Cracovii”, ukochanego klubu Ojca Świętego. Podczas pozowania do zdjęcia Jan Paweł wydaje okrzyk: „Cracovia pany!”.
18 stycznia 2005 roku - Bezprecedensowa audiencja dla 160 rabinów i kantorów reprezentujących wszystkie nurty judaizmu. Papież zaapelował o wzmożenie wysiłków na rzecz wzajemnego zrozumienia i współpracy. Uczestnicy specjalną modlitwą podziękowali Ojcu Świętemu za to, co uczynił dla zbliżenia żydów i chrześcijan. Papież nawiązał do przypadającej w tym roku 40 rocznicy ogłoszenia przez Sobór Watykański II deklaracji "Nostra aetate", stanowiącej przełom w dialogu Kościoła z judaizmem. Zakończył pozdrowieniem "Szalom alejchem". Wówczas trzej rabini zbliżyli się do Papieża i słowami specjalnej modlitwy podziękowali mu za wszystko, co uczynił na rzecz zbliżenia wyznawców obu religii. Wręczono Papieżowi jarmułkę w kolorach watykańskich - białym i żółtym, nazywając Go "wielkim cudotwórcą w stosunkach między katolikami a żydami".
27 stycznia 2005 roku - W przesłaniu na 60 rocznicę wyzwolenia obozu w Oświęcimiu-Brzezince Jan Paweł II pisze, że „nawet w otchłani cierpienia może zwyciężać miłość”.
1 lutego 2005 roku - O godz. 22.50 Papież został przewieziony do kliniki Gemelli w trybie nagłym. Rzecznik prasowy Watykanu Joaquin Navarro Valls oświadczył, że w przebiegu grypy, na którą Papież cierpi od niedzieli, wystąpiły komplikacje: ostre zapalenie krtani i spazmatyczny kaszel. Choroba spowodowała normalną porcję plotek o możliwości abdykacji oraz kolejne słowa samego Jana Pawła II interpretowane jako zanegowanie owych plotek. 6 lutego w rozważaniu niedzielnym przed modlitwą "Anioł Pański" Papież powiedział: "Tu, w szpitalu, pośród innych chorych, o których myślę z miłością, nadal służę Kościołowi i całej ludzkości".
10 lutego 2005 roku - Powrót papieża do Watykanu.
15 lutego 2005 roku – W liście po śmierci s. Łucji do Santos, wizjonerki z Fatimy, Jan Paweł II wyznaje, że zawsze czuł jej modlitewne wsparcie, szczególnie w ciężkich chwilach próby i cierpienia.
22 lutego 2005 roku-Prezentacja włoskiej wersji książki Ojca Świętego „Pamięć i tożsamość. Rozmowy na przełomie tysiącleci” (oryginał polski zaprezentowany 14 marca).
25 lutego 2005 roku - Papież wraca do kliniki. Formuła watykańska: "Cofające się epizody ostrej niewydolności układu oddechowego". Operacja tchawicy zwana tracheotomią. Cały świat w niepokoju. Gdy następnego dnia rano Papież orientuje się, że nie może mówić, pisze na kartce: „Co ze mną zrobiliście!?”. I zaraz dopisuje: „Totus tuus”.
27 lutego 2005 roku - Niespodzianka - to miała być pierwsza niedzielna modlitwa "Anioł Pański" na pl. św. Piotra bez Jana Pawła II i rzeczywiście tekst papieski przeczytał zastępca sekretarza stanu abp Leonardo Sandri - ale Papież pokazał się w oknie kliniki Gemelli, błogosławiąc i wskazując wymownie na swoją szyję.
13 marca 2005 roku - Papież wraca do Watykanu, błogosławiąc z samochodu setki pozdrawiających go po drodze pielgrzymów.
25 marca 2005 roku - Pierwsza Droga Krzyżowa w rzymskim Koloseum bez Papieża. Ogląda ją w telewizji w swojej kaplicy. Podczas ostatniej stacji trzyma w ręku krzyż.
27 marca 2005 roku - Ostatnie orędzie wielkanocne i błogosławieństwo „Urbi et Orbi”. Wielkanoc w nastroju wielkopiątkowym: Papież ukazuje się w oknie watykańskim, ale nie może mówić. Wiadomo, że na skutek trudności z odżywianiem bardzo schudł i osłabł.
30 marca 2005 roku - Ostatnie spotkanie z pielgrzymami przybyłymi na audiencję ogólną.
31 marca 2005 roku - Alarmujące wiadomości: zapalenie dróg moczowych, wysoka gorączka, "kryzys kardiologiczny", sakrament chorych..
1 kwietnia 2005 roku – Stan zdrowia Ojca Świętego znowu się pogarsza, występuje niewydolność sercowo – naczyniowa, spada ciśnienie krwi, oddech staje się płytki a nerki funkcjonują gorzej. Przed kolejnym atakiem choroby podpisuje nominacje kilkunastu biskupów i nuncjuszy. Tymczasem pod oknem Papieża na modlitwach gromadzi się 100 tys. osób. Ojciec Święty wie o tysiącach młodych ludzi, którzy czuwają na pl. św. Piotra. Porusza wargami, a z jego trudno słyszalnych słów można odczytać następujący przekaz: „Szukałem was, teraz wy przybyliście do mnie i za to wam dziękuję”.
2 kwietnia 2005 roku - Niespodziewanym Dniem Młodzieży nazywa "L'Osservatore Romano" obecność tysięcy młodych ludzi modlących się za Papieża na placu św. Piotra. "I wszystkie kroki skierowały się tutaj. Od popołudnia 1 kwietnia plac św. Piotra okazał się za mały, by pomieścić całą tę rzekę młodzieży" - podkreśla dziennik watykański. Dodaje, że młodzi stali się "oceanem wyciągniętych, lecz pogodnych twarzy: twarzy pokolenia, które od 1978 roku uważa Jana Pawła II za swojego Papieża. Dla tych chłopców i dziewcząt Karol Wojtyła jest jedynym Papieżem z krwi i kości". O GODZINIE 21.37, PO WYSŁUCHANIU MSZY ŚW. O MIŁOSIERDZIU BOŻYM, JAN PAWEŁ II ODCHODZI DO PANA W 85 ROKU ŻYCIA I 27 ROKU PONTYFIKATU.

środa, 16 kwietnia 2014

Dwudziesty szósty rok pontyfikatu Jana Pawła II – „ Stworzone, aby kochać”


Dwudziesty szósty rok pontyfikatu Jana Pawła II – „ Stworzone, aby kochać”
Beatyfikacja matki Teresy z Kalkuty, publikacja kolejnej książki autobiograficznej „ Wstańcie, chodźmy! ” to wielkie wydarzenia przedostatniego, jak się okaże, roku pontyfikatu Jana Pawła II. Ale największe zdumienie wzbudził schorowany, słaby Papież, kiedy podbił młodzież szwajcarską w Bernie oraz powtórnie pielgrzymował do ukochanego Lourdes. I jeszcze piękny gest ekumeniczny – Papież oddaje rosyjskim prawosławnym ikonę Matki Boskiej Kazańskiej.
16 października 2003 roku – W 25 – lecie pontyfikatu papież podpisuje adhortację apostolską „Pastores gregis” ( pasterze owczarni ), o posłudze i zadaniach biskupów w Kościele.
21 października 2003 roku - Na swoim dziewiątym konsystorzu Jan Paweł II mianuje 31 kardynałów (i jednego in pectore; jego nazwisko nie zostanie ujawnione); wśród nich jest abp Stanisław Nagy SCI.
11 listopada 2003 roku – Podczas audiencji dla „Solidarności” Papież podkreśla znaczenie związku dla przemian w Europie i apeluje o nieangażowanie się „S” w politykę.
1 stycznia 2004 roku - Orędzie Jana Pawła II na 37 Światowy Dzień Pokoju, „Zawsze aktualne zadanie: wychowywać do pokoju”, przypomina zakaz uciekania się do siły (z wyjątkiem słusznej obrony i systemu bezpieczeństwa wspólnego wyznaczanego przez Radę Bezpieczeństwa ONZ); wskazuje, że walka z terroryzmem nie może ograniczać się do represji, ale winna być prowadzona na poziomie politycznym i pedagogicznym, sięgając do przyczyn tego zjawiska.
9 marca 2004 roku – Prof. Mary Ann Glendon z USA zostaje powołana przez Jana Pawła II jako pierwsza kobieta w historii, na prezesa urzędu watykańskiego – Papieskiej Akademii Nauk Społecznych.
18 maja 2004 roku - Opublikowana zostaje książka Jana Pawła II „Wstańcie, chodźmy!”.
4 czerwca 2004 roku - Papież przyjmuje prezydenta USA George’a W. Busha, prosząc go o znormalizowanie sytuacji na Bliskim Wschodzie z udziałem ONZ.
5 – 6 czerwca 2004 roku - Pielgrzymka do Szwajcarii (103 papieska podróż zagraniczna).
28 czerwca – 2 lipca 2004 roku - Wizyta w Watykanie patriarchy ekumenicznego Bartłomieja I.
14 – 15 sierpnia 2004 roku - Szczególna pielgrzymka do Lourdes: ciężko schorowany człowiek przybywa do sanktuarium choroby. Podczas niedzielnej mszy wygłasza homilię z wielkim trudem: przerywa ją, prosząc "Pomóżcie mi". (104 i jak się później okaże ostatnia papieska podróż zagraniczna).
25 sierpnia 2004 roku – Nabożeństwo maryjne połączone z pożegnaniem drogiej prawosławnym ikony Matki Bożej Kazańskiej,
którą Ojciec Święty postanawia przekazać rosyjskiej Cerkwi. Do Moskwy cudowny wizerunek zawozi niemiecki kardynał Walter Kasper. Patriarcha Aleksy II specjalnym listem „z serca” dziękuje za dar.
27 sierpnia 2004 roku – W prywatnej kaplicy w Castel Gandolfo Papież odprawia Mszę św. za duszę Czesława Miłosza,
zmarłego 14 sierpnia w Krakowie.
5 września 2004 roku - Spotkanie Jana Pawła II z włoską Akcją Katolicką w Loreto.
7 października 2004 roku - List apostolski „Mane nobiscum Domine” na Rok Eucharystii.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Albert Marvelli - ur. 21 marca 1918 roku w Ferrarze we Włoszech, zm. 5 października 1946 roku w Rimini – działacz Akcji Katolickiej, chrześcijański polityk. Urodził się w pobożnej rodzinie, miał czterech braci i siostrę. W 1930 roku przeniósł się wraz z rodziną do Rimini, gdzie uczęszczał do Salezjańskiego Oratorium. Po nagłej śmierci ojca, zaopiekował się matką. W 1936 roku wybrano go na prezesa Akcji Katolickiej. W czasie II wojny światowej uratował życie wielu osób przed deportacją do obozów koncentracyjnych. W 1941 roku otrzymał dyplom ukończenia studiów wyższych, potem rozpoczął służbę wojskową. Zapisał się do Stowarzyszenia Robotniczego w Rzymie. W dniu 5 października 1946 roku, w czasie jazdy na rowerze, został potrącony przed wojskową ciężarówkę i zmarł na skutek odniesionych obrażeń. Miał 28 lat. Został pochowany na cmentarzu w Rimini. W 1974 roku, w rocznicę śmierci, przeniesiono jego doczesne szczątki do kościoła św. Augustyna.
Papieskie anegdoty
W czasie tej samej pielgrzymki, 22 czerwca 1983 roku, na krakowskich błoniach odbyła się beatyfikacja dwóch powstańców styczniowych - brata Alberta Chmielowskiego i ojca Rafała Kalinowskiego. W trakcie ceremonii buchnął nagle z kadzielnicy wielki płomień, z którym nie mogli sobie poradzić ani ministranci, ani księża koncelebranci. Wreszcie ówczesny
ceremoniarz papieski ks. John Magee, Irlandczyk, dmuchnął tak skutecznie, że płomień zgasł i z kadzielnicy począł unosić się upragniony dymek.
Wydarzenie nie uszło uwagi Ojca Świętego, który, sięgając po kadzidło, powiedział z uznaniem o swoim ceremoniarzu: "Ten to ma dech!".

wtorek, 8 kwietnia 2014

Dwudziesty piąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Europa potrzebuje Polski ‘’


Dwudziesty piąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Europa potrzebuje Polski ‘’
Publikacja „ Tryptyku Rzymskiego”, kanonizacja Urszuli Ledóchowskiej,
być może nawet wzbogacenie modlitwy różańcowej – wszystkie te arcyważne wydarzenia zostały, przynajmniej dla Polaków, przyćmione przez jasne i zdecydowane poparcie Papieża dla wejścia Polski do Unii Europejskiej. Dzięki niemu znów staliśmy się częścią Starego Kontynentu.
16 października 2002 roku - Ojciec Święty ogłasza list apostolski „Rosarium Virginis Mariae”, poświęcony modlitwie różańcowej i dołączający do różańca czwartą część: tajemnice światła. Ogłoszenie Roku Różańca (do października 2003 roku).
14 listopada 2002 roku – Papież po raz pierwszy w dziejach przemawia we włoskim parlamencie do przedstawicieli obu izb deputowanych. Jego historyczne przemówienie miało niezwykły epilog. Po wysłuchaniu przemówienia Ojca Świętego oddał się w ręce policji poszukiwany listem gończym mafioso Benedetto Marciante, który został skazany za morderstwo.
1 stycznia 2003 roku - 36 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Encyklika «Pacem in terris» nieustanne zobowiązanie”.
12 stycznia 2003 roku – W Kaplicy Sykstyńskiej Jan Paweł II udzielił chrztu 22 niemowlętom. W ciągu 25 lat swego pontyfikatu ojciec Święty ochrzcił 1370 dzieci i dorosłych.
13 stycznia 2003 roku - Przemówienie do korpusu dyplomatycznego: "Wojna nigdy nie jest czymś nieuchronnym, jest zawsze porażką ludzkości". W późniejszych wypowiedziach Papież nie kryje swego krytycznego stosunku do interwencji USA w Iraku.
22 – 26 stycznia 2003 roku - IV Światowe Spotkanie Rodzin w Manili; 25 stycznia przemówienie papieża w połączeniu telewizyjnym.
5 marca 2003 roku - W Środę Popielcową dzień modlitwy i postu w intencji pokoju w Iraku i Ziemi Świętej.
6 marca 2003 roku - Watykańska i krakowska prezentacja poematu Papieża "Tryptyk rzymski". Zdaniem Czesława Miłosza "Tryptyk" to wielka poezja - "zawarta jest w nim właściwie cała nauka Kościoła, cała dogmatyka katolicka".
17 kwietnia 2003 roku - Papież ogłasza nową encyklikę, „Ecclesia de Eucharistia”.
3 – 4 maja 2003 roku - Jan Paweł II udaje się na swoją 99 pielgrzymkę zagraniczną – do Hiszpanii.
18 maja 2003 roku - Kanonizacja biskupa przemyskiego Józefa Sebastiana Pelczara
i matki Urszuli Ledóchowskiej.
18 – 19 maja 2003 roku - W pielgrzymce narodowej do Rzymu przybyli prezydent Kwaśniewski i wielu biskupów. Na trzy tygodnie przed referendum akcesyjnym Papież wypowiada historyczne słowa, popierające bez żadnych wątpliwości integrację Polski z Unią Europejską: "Europa potrzebuje Polski, Polska potrzebuje Europy" i "Od unii lubelskiej do Unii Europejskiej".
5 – 9 czerwca 2003 roku - 100 podróż apostolska Jana Pawła II – do Chorwacji.
22 czerwca 2003 roku - Pielgrzymka do Bośni i Hercegowiny (101 papieska podróż zagraniczna) – beatyfikacja świeckiego działacza katolickiego Ivana Merza.
28 czerwca 2003 roku - Podpisanie adhortacji apostolskiej „Ecclesia in Europa”, będącej podsumowaniem Synodu Biskupów z października 1999 roku, który obradował nad problemami Kościoła w Europie.
11 – 14 września 2003 roku - Podróż apostolska na Słowację (102. papieska podróż zagraniczna) – beatyfikacja dwojga męczenników z czasów komunistycznych: bpa Vasila Hop-ko i s. Zdenki Schelingovej.
7 października 2003 roku – Podczas kilkugodzinnej wizyty w sanktuarium Matki Bożej Płaczącej w Pompejach Papież oficjalnie kończy Rok Różańca.
16 października 2003 roku - 25-lecie pontyfikatu.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Julia Salzano - wł. Giulia Salzano (ur. 13 października 1846 roku w Santa Maria Capua Vetere w Kampanii, zm. 17 maja 1929 roku w Casorii we Włoszech) – włoska zakonnica, katechetka, założycielka zgromadzenia Sióstr Katechetek od Najświętszego Serca Jezusa. Była córką Adelajdy Valentino i Diega Salzano. Jej ojciec był kapitanem ułanów na dworze króla Neapolu Ferdynanda II. Zmarł, gdy Julia miała 4 lata. Wychowywała się w sierocińcu u Sióstr Miłosierdzia w San Nicola la Strada u których przebywała do 15 roku życia. Po ukończeniu tam szkoły podstawowej, podjęła naukę w szkole w Casorii. Tu nawiązała kontakt ze św. Katarzyną Volpicelli, założycielką Służebnic Najświętszego Serca. Potem pracowała jako nauczycielka i katechetka zachęcając dzieci i młodzież do nabożeństwa ku czci Najświętszej Maryi Panny a w 1905 roku założyła zgromadzenie Sióstr Katechetek od Najświętszego Serca Jezusa. Razem z Katarzyną Volpicelli promowała miłość Najświętszego Serca Jezusa pod hasłem; ( Ad maiorem Cordis Iesu gloriam) poświęcając całe swoje życie nauczaniu i przekazywaniu wiary chrześcijańskiej. Julia Salzano zmarła 17 maja 1929 roku w wieku prawie 83 lat w opinii świętości. Ze względu na jej charyzmat może ona być uznana za apostołkę i prorokini Nowej Ewangelizacji. 29 stycznia 1937 roku rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny. 23 kwietnia 2002 roku papież Jan Paweł II nakazał opublikowanie dekretu o heroiczności jej cnót charakteru. Została ogłoszona błogosławioną przez Jana Pawła II w III Niedzielę Wielkanocną (2. niedziela po Wielkanocy) 27 kwietnia 2003 roku, a jej kanonizacji dokonał 17 października 2010 Benedykt XVI.
Papieskie anegdoty
Pewnego razu Karol Wortyła wybrał się na samotną wycieczkę w góry. Ubrany sportowo, wyglądał tak, jak wielu innych turystów. W trakcie wędrówki spostrzegł, że zapomniał zegarka, podszedł więc do opalającej się na uboczu młodej kobiety i już miał zapytać o godzinę, gdy ta uśmiechnęła się.
- Zapomniał pan zegarka, co?
- A skąd pani wie? - zapytał zaskoczony Wojtyła.
- Z doświadczenia - odrzekła - Jest pan dziś już dziesiątym mężczyzną, który zapomniał zegarka. Zaczyna się od zegarka, potem proponuje się winko, wieczorem dansing...
- Ależ proszę pani, ja jestem księdzem...
- Wie pan - odpowiedziała rozbawiona nieznajoma - podrywano mnie w różny sposób, ale na księdza to pierwszy raz.

środa, 2 kwietnia 2014

Dwudziesty czwarty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Totus Tuus, Maryjo‘’

Dwudziesty czwarty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Totus Tuus, Maryjo‘’
Po raz ósmy Ojciec Święty odwiedza ojczyznę. W pamięci pozostanie nam wołanie o miłosierdzie z Łagiewnik, tłum wiernych szczelnie wypełniający krakowskie Błonia i wzruszająca modlitwa z Kalwarii Zebrzydowskiej: „ Tobie oddaję wszystkie owoce mojego życia i posługi; Tobie zawierzam losy Kościoła; Tobie polecam mój naród; Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję: Totus Tuus Maryjo! Totus Tuus. Amen’’.
4 listopada 2001 roku - Beatyfikacja dwóch słowackich męczenników z ręki komunistów: bpa Pawła Gojdiča o. Metodego Trčki.
22 listopada 2001 roku - Jan Paweł II podpisuje nową adhortację apostolską „Ecclesia in Oceania”
,



będącą owocem specjalnego Synodu Biskupów i przesyła ją adresatom pocztą elektroniczną. Ojciec Święty po raz pierwszy używa Internetu.















14 grudnia 2001 roku - Dzień postu w intencji pokoju na całym świecie.
16 grudnia 2001 roku - 300 wizyta w rzymskiej parafii (św. Marii Józefy od Serca Pana Jezusa).
1 stycznia 2002 roku - 35 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Nie ma pokoju bez sprawiedliwości, nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia”.
24 stycznia 2002 roku - Papież bierze udział wraz z delegatami 32 Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich oraz 11 religii świata w Dniu Modlitwy o Pokój zorganizowanym w Asyżu.
24 stycznia 2002 roku – W dorocznym Orędziu na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu – obchodzonym po raz 36 – Jan Paweł II pisze o Internecie, jako nowym forum głoszenia Ewangelii.
11 lutego 2002 roku - Ustanowienie regularnych struktur diecezjalnych w Rosji; powstanie archidiecezji Matki Bożej w Moskwie (co spotkało się z protestem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego).
7 kwietnia 2002 roku - Dzień Modlitwy o Pokój w Ziemi Świętej (gdzie od 2 kwietnia trwało przez 6 tygodni oblężenie przez wojsko izraelskie Bazyliki Narodzenia Pańskiego, gdzie schroniło się ok. 200 uzbrojonych Palestyńczyków). List apostolski „Misericordia Dei” o sakramencie pokuty.
11 kwietnia 2002 roku - Jan Paweł II spotyka się z uczestnikami VIII Sesji Plenarnej Papieskiej Akademii Nauk Społecznych i przedstawia swoją refleksję na temat globalizacji.
22 – 26 maja 2002 roku - Jan Paweł II odwiedza w kolejnej pielgrzymce Azerbejdżan i Bułgarię (96 papieska podróż zagraniczna) – beatyfikacja trzech bułgarskich męczenników czasów komunistycznych, zakonników Jozafata Sziszkowa, Kamena Wiczewa i Pawła Dżidżowa.
10 czerwca 2002 roku - Jan Paweł II w Rzymie i ekumeniczny patriarcha Konstantynopola Bartłomiej I w Wenecji podpisują wspólną deklarację katolicko-prawosławną o obowiązku szanowania świata stworzonego przez Boga.




16 czerwca 2002 roku - Kanonizacja Ojca Pio z Pietrelciny
z udziałem ponad 300 tys. wiernych.
24 lipca – 2 sierpnia 2002 roku - Papieska pielgrzymka do Ameryki (97 papieska podróż zagraniczna): Kanady (XVII Światowy Dzień Młodzieży), Guatemali, Meksyku (kanonizacja bł. Juana Diego
, który miał objawienia maryjne w Guadalupe).
16 – 19 sierpnia 2002 roku - Krótka pielgrzymka do ojczyzny, ograniczona do Krakowa i okolic, ale swoim głównym przesłaniem o Miłosierdziu Bożym najbardziej uniwersalna z dotychczasowych. Papież poświęcił w Łagiewnikach świątynię głoszonego za pośrednictwem św. Faustyny Bożego Miłosierdzia, powierzając Mu świat. Na krakowskich Błoniach podczas mszy z 2,5 mln wiernych potępił "hałaśliwą propagandę liberalizmu, wolności bez prawdy i odpowiedzialności" oraz bardzo mocno wezwał wszystkich do czynienia miłosierdzia. W Kalwarii Zebrzydowskiej oddał w opiekę Maryi naród, Kościół i siebie samego. Poparcie dla integracji Europy znalazło się dopiero w przemówieniu pożegnalnym na lotnisku w Balicach, dopisane zresztą w ostatniej chwili. Atmosfera pielgrzymki była bardzo serdeczna. Papież był w wyjątkowo dobrej formie (dowcipkował na temat swego zdrowia, przepraszał, że siedzi, gdy inni stoją) i żegnając się, dał do zrozumienia, że może to nie ostatni raz.

Wrzesień 2002 roku - W czasie pobytu w Castel Gandolfo powstaje Tryptyk Rzymski: medytacje, opublikowany wiosną 2003 roku.
6 października 2002 roku - Kanonizacja José Marii Escrivy de Balaguera,
założyciela Opus Dei.















WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Paweł Piotr Gojdič - ur. 17 lipca 1888 roku w Lubóc, zm. 17 lipca 1960 roku w Leopoldovie – słowacki bazylianin, administrator apostolski, biskup tytularny eparchii preszowskiej Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-słowackiego, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła katolickiego, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Na chrzcie otrzymał imię Piotr. 20 lipca 1922 roku wstąpił do zakonu Bazylianów Świętego Jozafata, gdzie przyjął imię Paweł. 14 września 1926 roku objął urząd administratora apostolskiego eparchii preszowskiej, a 25 marca 1927 roku, w bazylice św. Klemensa w Rzymie, otrzymał nominację na biskupa tytularnego. 13 kwietnia 1939 roku został również administratorem apostolskim Mukaczewa. W kwietniu 1950 roku władze komunistyczne Czechosłowacji uznały działalność Kościoła greckokatolickiego za nielegalną (w przeciwieństwie do prawosławia) a biskup Gojdič został aresztowany i oskarżony o zdradę. Pozbawiono go praw publicznych i skazano najpierw na dożywotnie więzienie, następnie zamieniono mu karę na 25 lat pozbawienia wolności. Paweł Piotr Gojdič nie wyparłszy się wiary katolickiej zmarł w czechosłowackim więzieniu. Od 1990 roku jego relikwie spoczywają w sarkofagu w jednej z kaplic greckokatolickiej katedry św. Jana Chrzciciela w Preszowie. Tegoż samego roku władze państwowe zrehabilitowały biskupa Gojdiča. Paweł Piotr Gojdič został beatyfikowany w dniu 4 listopada 2001 roku przez papieża Jana Pawła II na Placu św. Piotra w Rzymie. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dzienną rocznicę śmierci. 27 stycznia 2008 roku bł. Paweł Piotr Gojdič został ogłoszony Sprawiedliwym wśród Narodów Świata. Jego imię zostało umieszczone na murze w Instytucie Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Jad Waszem w Jerozolimie.
Papieskie anegdoty
Papież był bardzo niezadowolony z tego, że obwozi się go w szklanej klatce. Pomysłu tego broniła pewna Polka, mając możliwość rozmowy z Janem Pawłem II w Krakowie.
- Ta klatka zmniejsza jednak ryzyko - tłumaczyła - Nic nie poradzimy, że się lękamy o Waszą Świątobliwość...
Papiez sie usmiechnal.
- Ja też niepokoję się o swoją świątobliwość.

poniedziałek, 17 marca 2014

Dwudziesty trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Papa was lubyt ! ‘’

Dwudziesty trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Papa was lubyt ! ‘’
Najjaśniejszym wydarzeniem tego roku – także dla Polaków, gdyż działo się to tuż za naszymi granicami – była papieska wizyta na Ukrainie. Mimo wielu zgrzytów, między innymi protestów prawosławnych duchownych przeciwko Ojcu Świętemu, pielgrzymka była wielkim sukcesem, a entuzjazm, z jakim fetowano Jana Pawła II we Lwowie, przypominał ten, który znamy z wizyt w Polsce.
29 października 2000 roku – Jubileusz Sportowców obchodzony na Stadionie Olimpijskim w Rzymie. Zanim został rozegrany mecz piłki nożnej – reprezentacja Włoch a drużyna zawodników zagranicznych - została odprawiona Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem Ojca Świętego w obecności 70 tys. ludzi.
31 października 2000 roku - Jan Paweł II ogłasza św. Tomasza More'a
patronem polityków i rządzących.
1 listopada 2000 roku – W 50 rocznicę ogłoszenia dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny Jan Paweł II przewodniczy Mszy św. na pl. Św. Piotra.
4 listopada 2000 roku - Jubileusz Rządzących i Parlamentarzystów.
8 – 11 listopada 2000 roku - Wizyta w Rzymie patriarchy-katolikosa Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, Karekina II.
26 listopada 2000 roku - Ogłoszenie nowej ustawy zasadniczej Państwa Watykańskiego (weszła w życie 22 lutego 2001 roku).
30 listopada 2000 roku - Przekazanie greckiej wspólnocie prawosławnej kościoła św. Teodora na Palatynie.
1 stycznia 2001 roku - 34 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Dialog między kulturami drogą do cywilizacji miłości i pokoju”.
6 stycznia 2001 roku - Uroczyste zakończenie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000; Jan Paweł II ogłasza list apostolski „Novo millennio ineunte”.
8 stycznia 2001 roku - Wręczenie papieżowi Złotego Medalu Kongresu (najwyższe cywilne odznaczenie w USA).
13 lutego 2001 roku - Audiencja dla pracowników Radia Watykańskiego z okazji 70-lecia powstania rozgłośni (12 lutego 1931 roku).
21 lutego 2001 roku - Jan Paweł II na swoim ósmym konsystorzu mianuje 44 nowych kardynałów; wśród nich jest abp Zenon Grocholewski, a ponadto m.in. ukraińsko-bizantyjski arcybiskup większy Lubomyr Huzar; zostają ujawnione nazwiska mianowanych 21 lutego 1998 roku in pectore kardynałów Mariana Jaworskiego ze Lwowa i Janisa Pujatsa z Rygi.
11 marca 2001 roku - Najliczniejsza w dziejach beatyfikacja: wyniesienie na ołtarze 233 obrońców Kościoła zamordowanych podczas wojny domowej w Hiszpanii.
25 marca 2001 roku – Szkaplerz jako znak ‘’ przymierza’’ z Maryją jest tematem przesłania Ojca Świętego do zakonów karmelitańskich.
26 marca 2001 roku – Ojcu Świętemu wręczony zostaje doktorat honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
4 – 9 maja 2001 roku - Pielgrzymka szlakiem św. Pawła - do Grecji
(wspólna deklaracja papieża i prawosławnego arcybiskupa Aten Christodulosa na temat pokoju i poszanowania życia), Syrii (pierwsza wizyta papieża w meczecie) i na Maltę (93 papieska podróż zagraniczna).
23 -27 czerwca 2001 roku - Papieska pielgrzymka na Ukrainę (94 papieska podróż zagraniczna). Beatyfikacja m.in. 27 greckokatolickich męczenników ukraińskich (26 z ręki komunistów i ks. Emiliana Kowcza z ręki nazistów w obozie na Majdanku), abpa Józefa Bilczewskiego i ks. Zygmunta Gorazdowskiego.
1 sierpnia 2001 roku - 1000 audiencja ogólna Jana Pawła II (uczestniczyło w nich do tego czasu 16 mln pielgrzymów)
12 września 2001 roku - Na środowej audiencji generalnej potępia dokonane poprzedniego dnia zamachy terrorystyczne w Nowym Jorku i Waszyngtonie.
22 – 27 września 2001 roku - Papieska pielgrzymka do Kazachstanu i Armenii (95 papieska podróż zagraniczna) – nocleg w siedzibie patriarchy-katolikosa Ormian Karekina II, wspólna dekaracja na temat dialogu.
7 października 2001 roku - Beatyfikacja bpa Ignacego Malojana, męczennika tureckiej rzezi Ormian, i Mikołaja Grossa, niemieckiego męczennika z czasów II wojny światowej.
14 października 2001 roku – Po raz pierwszy obchodzono w Polsce Dzień Papieski.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi -Luigi ur. 12 stycznia 1880 roku w Katanii, zm. 9 listopada 1951 roku; Maria ur. 24 czerwca 1884 roku we Florencji, zm. 26 sierpnia 1965 roku – pierwsza w historii para małżeńska wspólnie wyniesiona na ołtarze.. Kościół zwraca uwagę na heroiczność cnót małżonków. Oboje zaangażowani byli nie tylko w chrześcijańskie wychowanie swoich dzieci, które zaowocowało powołaniami kapłańskimi, ale również w obowiązki rodzinne rozumiane jako wyraz pracy dla Boga oraz wspólny duchowy rozwój. Działalność Quattrocchich związana była z licznymi akcjami charytatywnymi, szczególnie z opieką Akcji Katolickiej nad chorymi; Maria wydała prócz tego szereg książek o tematyce religijnej, jak np. zbiór medytacji nad Modlitwą Pańską czy autobiograficzne wyznania na temat małżeńskiej drogi do świętości oraz nadziei na wieczną miłość po śmierci Luigiego. Od czasów beatyfikacji Quattrocchich przez Jana Pawła II, ich wspólne życie, określane jako "świętość dwojga", oficjalnie uznane zostało za nowy model świętości oraz przełom w duchowości chrześcijańskiej. Małżonkowie liturgicznie czczeni są 25 listopada, na pamiątkę zawarcia przez nich sakramentalnego związku małżeńskiego, w przeciwieństwie do świętych indywidualnych, których pamięć czczona jest w rocznicę ich śmierci. Kościół uzasadnia ten wybór przekonaniem, iż "narodziny dla nieba" Luigiego i Marii miały miejsce właśnie tego dnia, zaś drogą do świętości stała się dla nich zwykła codzienność rodzinna w duchu wartości chrześcijańskich. Luigi i Maria mieli ze sobą czwórkę dzieci. Po 20 latach małżeństwa, za namową ojca duchownego, złożyli ślub czystości, aby wspólnie jeszcze doskonalej przeżywać posłannictwo względem Królestwa Bożego oraz pogłębić wzajemną komunię, przedkładając – jak mówi tekst litanii do tych błogosławionych – "zjednoczenie duchowe" ponad "zjednoczenie cielesne". Małżeństwo beatyfikował Jan Paweł II 21 października 2001 roku, w Rzymie, celowo w dwudziestą rocznicę opublikowania adhortacji apostolskiej Familiaris Consortio. Cytując ten dokument, "wedle zamysłu Bożego rodzina (...) na mocy swego posłannictwa ma stawać się coraz bardziej tym, czym jest, czyli wspólnotą życia i miłości w dążeniu, które (...) znajdzie swoje ostateczne spełnienie w Królestwie Bożym", małżonkowie powołani są zaś do świętości dzięki łasce, która nie wyczerpuje się w samym sprawowaniu sakramentu, ale towarzyszy im przez całe życie". Małżeństwo Luigiego i Marii stanowi, zdaniem Jana Pawła II, doskonałe tego świadectwo. Symboliczne znaczenie ma również fakt, iż beatyfikacja Quattrocchich miała miejsce w pierwszym roku nowego stulecia, bowiem wyniesienie na ołtarze pary małżeńskiej stało się – zdaniem wielu – przełomem w duchowości chrześcijańskiej. Z powodu ulewy przeniesiono uroczystość z placu św. Piotra do bazyliki. Podczas beatyfikacji obecna była trójka dzieci przyszłych błogosławionych. W homilii wygłoszonej podczas mszy beatyfikacyjnej papież stwierdził, iż Luigi i Maria "przeżywali zwyczajne życie w sposób nadzwyczajny". W ich wspólnym życiu codziennym rozwinęła się niezwykła głębia ducha i wierność Ewangelii. Życie małżeńskie i rodzinne, wraz z obowiązkami rodzicielskimi i domowymi, stało się dla nich równocześnie sposobem wzajemnego uświęcenia i dojścia do heroicznych cnót. Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi byli pierwszą w historii Kościoła parą małżeńską wspólnie wyniesioną na ołtarze, stanowiąc jednocześnie realizację ideałów Soboru Watykańskiego II mówiącego o powołaniu do świętości wszystkich wiernych, w tym rodzin i małżeństw, które osiągają ten cel propriam viam sequentes ("idąc własną drogą"). Jak ogłosił Jan Paweł II, rozdzieleni przez śmierć, obecnie są jednością z Chrystusem w Niebie. Ich grób znajduje się w Rzymie w krypcie sanktuarium NMP Matki Bożej Miłości (Santuario della Madonna del Divino Amore) przy Via Ardeatina 1221.
Papieskie anegdoty

Pod koniec pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny, w czerwcu 1979 roku, upływającej pod znakiem upałów, Papież oznajmił, że jej pierwszy efekt jest już widoczny - opalili się towarzyszący mu kardynałowie.

Dwudziesty drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Chryste, bądź dla nas bramą ‘’

Dwudziesty drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Chryste, bądź dla nas bramą ‘’
Symboliczne wprowadzenie Kościoła w trzecie milenium, pielgrzymka śladami Mojżesza do Egiptu, dramatyczny apel o wybaczenie chrześcijanom ich win, przełomowa w każdym geście wizyta w Ziemi Świętej, kanonizacja Faustyny Kowalskiej, ujawnienie trzeciej tajemnicy fatimskiej – i wszystko to w ciągu zaledwie kilku miesięcy Roku Jubileuszowego.
5 – 9 listopada 1999 roku - Jan Paweł II w Indiach i Gruzji (89 papieska podróż zagraniczna); w tym:
6 listopada 1999 roku - W New Delhi ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej „Ecclesia in Asia” .
8 grudnia 1999 roku - Przesłanie Jana Pawła II do katolików w Chinach.
12 grudnia 1999 roku - Apel do rządzących, "by z okazji milenium osiągnęli międzynarodowe porozumienie w sprawie zniesienia kary śmierci".
24 – 25 grudnia 1999 roku - W Wigilię o północy Jan Paweł II otwiera Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra, uroczyście inaugurując Wielki Jubileusz Roku 2000.
25 grudnia 1999 roku - Otwarcie Drzwi Świętych w Bazylice św. Jana na Lateranie.
1 stycznia 2000 roku - 33 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Na ziemi pokój ludziom, których Bóg miłuje”. Otwarcie Drzwi Świętych w Bazylice Matki Bożej Większej.

2 stycznia 2000 roku - Jubileusz Dzieci.
18 stycznia 2000 roku - Otwarcie Drzwi Świętych i nabożeństwo ekumeniczne w Bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie przez Jana Pawłą II razem z abp Canterbury Geor-gem Careyem i z metropolitą Atanazym, delegatem patriarchy ekumenicznego.

18 lutego 2000 roku - Jubileusz Artystów.
23 lutego 2000 roku - „Pielgrzymka duchowa” do Ur, ojczyzny Abrahama.
24 – 26 lutego 2000 roku - Pielgrzymka do Egiptu. Najważniejszym jej wydarzeniem była modlitwa Papieża przy krzewie na Synaju, utożsamianym z krzakiem, z którego Bóg przemówił do Mojżesza, oraz wygłoszony tekst na temat Dekalogu, danego tam Mojżeszowi, zawierającego "jedyne prawdziwe podstawy dla życia jednostek, społeczeństw i narodów". W Kairze Jan Paweł II na spotkaniu ekumenicznym ponowił apel do innych Kościołów, by wspólnie z nim szukały form, w których jego papieska posługa może być uznana przez wszystkich chrześcijan za służbę miłości. Ponaglał dwukrotnie: "Drodzy bracia, nie ma czasu do stracenia w tej sprawie!". Patriarcha koptyjski rozmawiał z Papieżem ciepło, nie wziął jednak udziału w odprawionej tam mszy. Także potem opat prawosławnego klasztoru św. Katarzyny położonego u stóp Synaju, abp Damianos, powitał Jana Pawła II bardzo serdecznie, ale ani on, ani tamtejsi mnisi nie wzięli udziału w odprawionym tam przez Papieża nabożeństwie.
5 marca 2000 roku – Wśród 44 męczenników beatyfikowanych przez Papieża są polskie nazaretanki – s. Maria Stella Adela Mardosewicz i 10 jej towarzyszek – rozstrzelane przez hitlerowców.
12 marca 2000 roku - Nabożeństwo ekspiacyjne, którego punktem kulminacyjnym było wyznanie win Kościoła rozpisane na głosy Papieża i siedmiu kardynałów. Modlono się o wybaczenie grzechów narzucania prawdy siłą, naruszania jedności Kościoła, grzechów popełnionych w stosunku do Izraela, wyznawców innych religii, słabszych grup społecznych, takich jak imigranci i Cyganie, kobiet, ubogich, odepchniętych...
20 – 26 marca 2000 roku - Pielgrzymka do Ziemi Świętej: Jordanii, Izraela i Autonomii Palestyńskiej. Podczas mszy w Betlejem nastąpił znamienny moment: po kazaniu Papież poczekał chwilę, aż z pobliskiego meczetu rozlegnie się śpiew muezzina. Ów gest został przyjęty z uznaniem przez licznych muzułmanów, którzy wraz z przewodniczącym Autonomii Palestyńskiej Jaserem Arafatem przybyli na nabożeństwo. Po mszy Papież odwiedził obóz uchodźców palestyńskich.
23 marca 2000 roku - W Instytucie Yad Vashem złożył hołd ofiarom Szoah. "Jako biskup Rzymu i następca apostoła Piotra zapewniam naród żydowski, że Kościół katolicki (...) jest głęboko zasmucony z powodu nienawiści, aktów prześladowania i okazywania antysemityzmu skierowanego przeciw Żydom przez chrześcijan w jakimkolwiek miejscu i czasie". Ostatniego dnia pielgrzymki Jan Paweł II modlił się pod Ścianą Płaczu.
30 kwietnia 2000 roku - Kanonizacja bł. Faustyny Kowalskiej; ustanowienie w całym Kościele święta Bożego Miłosierdzia.
1 maja 2000 roku - Jubileusz Ludzi Pracy.
7 maja 2000 roku - Ekumeniczne wspomnienie męczenników XX wieku w rzymskim Koloseum.
12 – 13 maja 2000 roku - Pielgrzymka do sanktuarium Maryjnego w Fatimie (Portugalia). Sensacją stało się przemówienie sekretarza stanu kard. Angelo Sodano, który ujawnił, że w tzw. trzeciej tajemnicy fatimskiej przepowiedziany jest zamach na Papieża.
18 maja 2000 roku - Jubileusz Kapłanów; 80 urodziny Jana Pawła II.
13 czerwca 2000 roku - Akt łaski prezydenta Włoch Carlo Azeglio Ciampiego dla Mehmeta Alego Agcy, skazanego na dożywocie za zamach na papieża.
15 czerwca 2000 roku - Jubileusz Ubogich i Bezdomnych.
26 czerwca 2000 roku - Ogłoszenie w Watykanie III tajemnicy fatimskiej.
18 – 25 czerwca 2000 roku - 47 Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Rzymie.
6 – 8 lipca 2000 roku - Polska narodowa pielgrzymka Wielkiego Jubileuszu do Rzymu.
9 lipca 2000 roku - Jubileusz Więźniów – wizyta papieża w rzymskim więzieniu „Regina Caeli”.
15 – 20 sierpnia 2000 roku - XV Światowy Dzień Młodzieży w Rzymie, z udziałem 2 mln młodych ze wszystkich kontynentów; jego kulminacyjnym punktem było czuwanie modlitewne z Ojcem Świętym oraz Msza św. w Tor Vergata. Podczas homilii Papież powiedział do młodych: „Wy sami bądźcie żarliwymi świadkami obecności Chrystusa na naszych ołtarzach”.
3 września 2000 roku - Jan Paweł II beatyfikuje w Rzymie papieży Piusa IX
i









Jana XXIII.

17 września 2000 roku - Jubileusz Ludzi Starszych.
1 października 2000 roku - Kanonizacja 120 męczenników z Chin oraz bł. Katarzyny Drexel, bł. Marii Józefy Sancho de Guerra i bł. Józefiny Bakhita.
6 – 8 października 2000 roku - Jubileusz Biskupów - z jubileuszową pielgrzymką do Rzymu przybywa ok. 1500 biskupów. Przed figurą Matki Bożej Fatimskiej Papież zawierzył Maryi Kościół i ludzkość.
15 października 2000 roku - Setki tysięcy ludzi świętują Jubileusz Rodzin (III Światowe Spotkanie Rodzin) w ulewnym deszczu na placu św. Piotra.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Francisco Marto ( Franciszek) - ur. 11 czerwca 1908 roku w Aljustrelu, zm. 4 kwietnia 1919 roku i Jacinta Marto (Hiacynta) ur. 11 marca 1910 roku w Aljustrelu, zm. 20 lutego 1920 roku w Lizbonie – portugalskie rodzeństwo, które w opinii Kościoła katolickiego w 1917 roku, wraz z Łucją dos Santos, było świadkiem objawienia maryjnego w Fatimie, ogłoszeni błogosławionymi przez Kościół katolicki. Francisco i Jacinta urodzili się jako najmłodsze dzieci Manuela i Olimpii Marto. Rodzeństwo było analfabetami. Wraz z kuzynką, Łucją pomagali w gospodarstwie rodzinnym pasąc owce. Francisca opisywano jako osobę spokojną i małomówną, głęboko wierzącą i zaangażowaną w praktyki religijne związane z kultem maryjnym, opiekuńczą wobec zwierząt. Lubił modlić się w samotności, jak twierdził "dla wynagrodzenia Jezusowi grzechów świata". Jacinta była jego młodszą siostrą. Doświadczenia mistyczne poważnie wpłynęły na jej charakter, zwiększyć miało się jej zaangażowanie religijnie, podejmowała również praktyki pokutne i ascetyczne w intencji nawrócenia grzeszników, realizując zalecenia, jakie wizjonerzy mieli otrzymać podczas objawienia. W objawieniach Maryja miała przykazać im, by zachęcali innych do odmawiania różańca, jako zadośćuczynienie za grzechy i intencji nawrócenia grzeszników, które to zalecenie realizowali. Do dziś wyznawcy praktykują odmawianie różańca szczególnie 13 dnia każdego miesiąca, a miesiąc październik został Miesiącem Różańca Świętego. Istotnym elementem tych Objawień było Nabożeństwo Pierwszych Sobót Miesiąca. Wkrótce po objawieniach oboje ciężko zachorowali i zmarli. Przyczyną śmierci była rozprzestrzeniająca się wówczas pandemia grypy hiszpańskiej. U Francisca wywiązało się zapalenie płuc. Zmarł w rodzinnym domu 4 kwietnia 1919 roku. U Jacinty rozwinęło się ropne zapalenie opłucnej. Przeszła operację, podczas której usunięto jej dwa żebra. Ze względu na stan jej serca, nie mogła być znieczulona. Swoje cierpienia ofiarowała za nawrócenie grzeszników. Zmarła 20 lutego 1920 roku w szpitalu w Lizbonie. Rodzeństwo zostało pochowane w Bazylice Matki Bożej Różańcowej w Fátimie. W 2006 roku obok doczesnych szczątek dzieci spoczęło ciało trzeciej wizjonerki, karmelitanki bosej, Łucji dos Santos. Procesy beatyfikacyjne rodzeństwa rozpoczęły się w 1946 roku. Ich zwłoki zostały ekshumowane w 1935 roku, a po raz drugi w 1951 roku. Ciało Jacinty nie uległo rozkładowi. 13 maja 2000 roku papież Jan Paweł II dokonał ich beatyfikacji. Jacinta jest najmłodszym beatyfikowanym dzieckiem, które nie zginęło śmiercią męczeńską. Szczególnym miejscem kultu Francisca i Jacinty Marto w Polsce jest Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na zakopiańskich Krzeptówkach. Zostało wzniesione jako votum za ocalenie życia papieża Jana Pawła II po zamachu z 13 maja 1981 roku. W kościele wzniesionym w latach 1987-1992 znajdują się relikwie błogosławionych.
Papieskie anegdoty

Przed ponad 25 laty Papież w ten sposób zakończył pierwszą audiencję dla Polaków: "Więcej już nic nie mówię, bo jeszcze bym coś takiego powiedział, że później Kongregacja Nauki Wiary musiałaby się do mnie dobrać".

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.

16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”,
ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium” ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.

czwartek, 6 marca 2014

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.
16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”, ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium”
ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio
z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.

czwartek, 27 lutego 2014

Dwudziesty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Juan Pablo II i El Commendante ‘’

Dwudziesty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Juan Pablo II i El Commendante ‘’
Nie było chyba na świecie gazety ani stacji telewizyjnej, która by nie pokazała tego obrazka: wciśnięty w garnitur, choć po wojskowemu sztywny, Fidel Castro, a obok łopocząca na wietrze sutanna Ojca Świętego. Co prawda oczekiwania, że dzień po pielgrzymce Castro zostanie zwolennikiem demokracji innej niż ludowa, były przesadzone, ale dla Kościoła na Kubie zaczęły się lepsze czasy – wyłom w murze został zrobiony.
19 października 1997 roku - Ogłoszenie św. Teresy od Dzieciątka Jezus Doktorem Kościoła.
31 października 1997 roku - Przemówienie Jana Pawła II podczas zorganizowanego przez Watykan sympozjum "Korzenie antyjudaizmu w środowisku chrześcijańskim"
9 listopada 1997 roku - Beatyfikacja węgierskiego biskupa Vilmosa Apora, zamordowanego przez żołnierzy Armii Czerwonej.
16 listopada - 12 grudnia 1997 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Ameryki.
30 listopada 1998 roku - Inauguracja drugiego roku przygotowania Kościoła do Wielkiego Jubileuszu (Rok Ducha Świętego).
1 stycznia 1998 roku - 31 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Sprawiedliwość każdego człowieka źródłem pokoju dla wszystkich".
3 stycznia 1998 roku - Wizyta na terenach dotkniętych trzęsieniem ziemi (m.in. w Asyżu). Zginęło dwóch franciszkanów, w tym nowicjusz z Polski, 22- letni Zdzisław Borowiec.
21 - 26 stycznia 1998 roku - Pierwsza w historii pielgrzymka papieża na Kubę (81 papieska podróż zagraniczna).
21 lutego 1998 roku - Podczas swego siódmego konsystorza Jan Paweł II mianuje dwudziestu nowych kardynałów; wśród nich jest abp Adam Kozłowiecki.
19 marca 1998 roku – Ojciec Święty konsekruje trzech biskupów, wśród których jest jego osobisty sekretarz ks. Stanisław Dziwisz.
21 - 23 marca 1998 roku - Podróż do Nigerii (82 papieska podróż zagraniczna).
25 marca 1998 roku - Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską (ratyfikowanego 23 lutego).
19 kwietnia - 14 maja 1998 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Azji.
18 maja 1998 roku - Papież podpisuje list apostolski "Ad tuendam fidem", wprowadzający pewne przepisydo Kodeksu Prawa Kanonicznego.
24 maja 1998 roku - Wizyta w Turynie - modlitwa przed Całunem Turyńskim.
25 maja 1998 roku - Jan Paweł II staje się najdłużej urzędującym papieżem w XX wieku.
30 maja 1998 roku - Pół miliona członków ruchów odnowy wraz z papieżem świętuje wigilię Zielonych Świąt na placu św. Piotra.
31 maja 1998 roku - Jan Paweł II podpisuje list apostolski "Dies Domini" o świętowaniu niedzieli.
19 - 21 czerwca 1998 roku - Podróż do Austrii (83 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja Restytuty Kafki, męczennicy II wojny światowej.
14 września 1998 roku – Czternasta encyklika Jana Pawła II – ‘’Fides et ratio’’ o relacjach między wiarą a rozumem.
2 - 4 października 1998 roku - Wizyta w Chorwacji (84 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja kard. Alojzego Stepinaca, więzionego przez komunistów.
11 października 1998 roku - Jan Paweł II kanonizuje bł. Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein), męczennicę Oświęcimia-Brzezinki.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Maria Restytuta Kafka - ur. 1 maja 1894 roku w Husovicach k. Brna, zm. 30 marca 1943 roku w Wiedniu – czeska zakonnica (SFCC) i pielęgniarka, dziewica, męczennica chrześcijańska. Urodziła się jako czwarte z siedmiorga dzieci swoich rodziców. Na chrzcie otrzymała imię Helena. Ojciec był szewcem. Gdy miała 2 lata przeniosła się wraz z rodziną do Wiednia-Brigittenau, gdzie spędziła dzieciństwo i uczęszczała do szkoły podstawowej. Była osobą jąkającą i mającą niewielką wadę słuchu. W wieku 19 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Chrześcijańskiej Miłości, przyjmując imię Restytuta. 23 października 1916 złożyła śluby zakonne. Po nowicjacie zaczęła pracować w szpitalu w Neunkirchen, jako pielęgniarka. Po zakończeniu I wojny światowej od 1919 pracowała w szpitalu w Mödling. Gdy w 1938 Niemcy zaatokowały Austrię, została aresztowana i skazana na karę śmierci przez ścięcie. Wyrok wykonano 30 marca 1943 roku. Beatyfikował ją papież Jan Paweł II 21 czerwca 1998 w Wiedniu. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele katolickim w dzienną pamiątkę śmierci (30 marca). W archidiecezji wiedeńskiej wspominają bł. Restytutę 29 października.

Papieskie anegdoty
W roku 1983, w swojej rezydencji w Castel Gandolfo, Jan Paweł II przyjął piłkarzy Lechii Gdańsk, którzy byli wówczas zdobywcami Pucharu Polski. W pewnym momencie papież powiedział:
- Ja kiedyś grałem głównie na bramce. Który z was jest bramkarzem?
Gdy przed papieżem stanął bramkarz Tadeusz Fajfer, papież dodał:
- Domyślam się na podstawie moich doświadczeń, że grasz najgorzej ze wszystkich, dlatego wzięli cię na bramkę?

niedziela, 23 lutego 2014

Dziewiętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Miłość do Jezusa się nie starzeje ‘’

Dziewiętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Miłość do Jezusa się nie starzeje ‘’
Pierwszego listopada 1949 roku ‘’Książę niezłomny’’ kard. Adam Sapiecha
wyświęcił młodego kleryka, z którym wiązał wielkie nadzieje: Karola Wojtyłę. Minęło pięćdziesiąt lat, młody kleryk stał się jedną z najwybitniejszych osobistości w dziejach Kościoła i jako Jan Paweł II dziękował ‘’ za niewypowiedziany dar kapłaństwa’’.
22 października 1996 roku - Przesłanie do członków Papieskiej Akademii Nauk "Magisterium Kościoła wobec ewolucji".
30 października - 10 listopada 1996 roku - Jan Paweł II wraz z ok. 1500 kapłanami - złotymi jubilatami z 89 krajów świata - obchodzi 50 rocznicę święceń kapłańskich.
15 listopada 1996 roku - Ukazuje się duchowa autobiografia Ojca Świętego, "Dar i Tajemnica".
30 listopada 1996 roku - uroczyste nieszpory na rozpoczęcie pierwszego roku przygotowania Kościoła do Wielkiego Jubileuszu (Rok Jezusa Chrystusa).
3 - 5 grudnia 1996 roku - Arcybiskup Canterbury, dr George Carey, prymas wspólnoty anglikańskiej składa wizytę w Rzymie.
10 - 13 grudnia 1996 roku - Wizyta w Rzymie katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego Karekina I; wspólna deklaracja o dialogu.
1 stycznia 1997 roku - 30 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Przebacz, a zaznasz pokoju".
2 lutego 1997 roku - I Dzień Życia Konsekrowanego.
30 marca 1997 roku - Inauguracja strony watykańskiej w internecie.
4 kwietnia 1997 roku - Biuro Prasowe Watykanu informuje, że w ciągu pierwszych trzech dni działania watykańską stronę internetową odwiedzono 2,9 miliona razy.
12 - 13 kwietnia 1997 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Sarajewa w Bośni-Hercegowinie (75 papieska podróż zagraniczna).
26 - 27 kwietnia 1997 roku - Pielgrzymka do Czech na obchody 1000-lecia śmierci św. Wojciecha (76 papieska podróż zagraniczna).
10 - 11 maja 1997 roku - Pielgrzymka do Libanu (77 papieska podróż zagraniczna). Ogłoszenie 10 maja w Harissie posynodalnej adhortacji apostolskiej "Une espérance nouvelle pour le Liban" - "Nowa nadzieja dla Libanu"
31 maja - 10 czerwca 1997 roku - Kolejna pielgrzymka Jana Pawła II do Polski pod hasłem "Chrystus wczoraj, dziś i na wieki" (78 papieska podróż zagraniczna). Milenium śmierci św. Wojciecha - spotkanie w Gnieźnie z prezydentami 7 państw Europy Środkowowschodniej w Gnieźnie, kanonizacje bł. Jadwigi królowej







i bł. Jana z Dukli,




















beatyfikacje matki Bernardyny Jabłońskiej
























i matki Marii Karłowskiej.
17 lipca 1997 roku – Jan Paweł II podejmuje decyzję o pomocy Stolicy Apostolskiej dla powodzian w Polsce i Czechach.














21 - 24 sierpnia 1997 roku - Papież uczestniczy w XII Światowym Dniu Młodzieży w Paryżu (6 podróż do Francji, 79 papieska podróż zagraniczna).
















Beatyfikacja świeckiego działacza katolickiego Frédérica Ozanama.

















5 września 1997 roku - Śmierć Matki Teresy z Kalkuty.
2 -6 października 1997 roku - Udział w II Światowym Spotkaniu Rodzin w Rio de Janeiro (4 podróż do Brazylii, 80 papieska podróż zagraniczna).








WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Zefiryn Giménez Malla - ur. 26 sierpnia 1861 roku w Benavent de Segria w Katalonii, zm. 8 sierpnia 1936 roku w Barbastro w Aragonii − hiszpański Rom, z zawodu poganiacz i sprzedawca mułów, osłów i koni. O wczesnych latach życia Zefiryna Gimeneza Malla wiemy niewiele, poza tym, że jak większość ówczesnych Romów często zmieniał miejsce pobytu. Ochrzczony został już jako człowiek dorosły. W roku 1912 (w wieku lat 51) ożenił się z Teresą Gimenez Castro, którą kochał od wczesnej młodości. Małżeństwo to było bezdzietne, ale adoptowało bratanicę Teresy – Pepitę. Ok. roku 1920 małżeństwo Gimenez, dzięki handlowi końmi i mułami, stało się na tyle zamożne, że kupiło dom w Barbastro. W roku 1922 zmarła Teresa. Zefiryn aktywnie uczestniczył w życiu religijnym. W jego formacji duchowej dużą rolę odegrał ksiądz Nicholas Santos de Otto. Wkrótce został katechetą, mimo że nigdy nie odebrał żadnego formalnego wykształcenia. Był również dyrygentem chóru i kierownikiem kółka różańcowego należał do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego (Franciszkański Zakon Świeckich w roku 1926). Miał duży autorytet w miejscu zamieszkania. Często zwracano się do niego z prośbą o arbitraż przy rozstrzyganiu sporów. W roku 1936, republikańskie władze dokonywały prześladowań członków Kościoła katolickiego. Zefiryn wielokrotnie publicznie krytykował poczynania władz. Prześladowania nasiliły się po wybuchu wojny domowej. Bezpośrednią przyczyną aresztowania Gimeneza był fakt, że stanął on w obronie młodego księdza wleczonego po ulicy za nogi. W trakcie zatrzymania u Gimeneza znaleziono różaniec. W celi więziennej aresztowany dużo się modlił. Nie skorzystał z propozycji uwolnienia w zamian za zaprzestanie modlitwy różańcowej. Po 15 dniach uwięzienia, tj. 8 sierpnia 1936 r. został rozstrzelany na cmentarzu w Barbastro. Przed śmiercią wypowiedział słowa: „Niech żyje Chrystus Król”. Najpierw został pochowany w nieoznakowanym grobie. Po wojnie ciało ekshumowano i pochowano obok żony. Zefiryn Jimenez Malla jest pierwszym przedstawicielem narodowości romskiej, który został przez Kościół katolicki ogłoszony błogosławionym i patronem wszystkich Romów. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II dnia 4 maja 1997 r. Bł. Zefiryn uznany został za męczennika, gdyż jego śmierć miała wyraźny związek z wyznawaną przez niego wiarą. Uroczystość beatyfikacji odbyła się w Rzymie. Uczestniczyło w niej ok. 40 000 wiernych, w tym wielu Romów.
Papieskie anegdoty
Papieska lektyka
Wkrótce po wyborze Jana Pawła na tron Piotrowy, pracownicy Watykanu martwili się, że papież nie chce korzystać z lektyki papieskiej. Mówili:
- Bez lektyki ludzie nie będą widzieć Ojca Świętego, więc może zrobić jakiś podest?
- Na podest nie wejdę, nie jestem mistrzem olimpijskim! - oznajmił Jan Paweł II.

środa, 12 lutego 2014

Osiemnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Ściśle tajne wybory ‘’

Osiemnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Ściśle tajne wybory ‘’
Najwięcej emocji w tym roku wzbudziła bez wątpienia konstytucja apostolska, w której Jan Paweł II ustalił szczegóły wyboru nowego papieża. Do dotychczasowych reguł rządzących konklawe wprowadzono szczególne zapisy kładące nacisk na tajność obrad. Za złamanie tych reguł kardynałom – elektorom będzie groziła ekskomunika, czyli wykluczenie z Kościoła.
12 listopada 1995 roku - List apostolski z okazji 400-lecia unii brzeskiej.
26 listopada - 14 grudnia 1995 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów w poświęcone Libanowi.
3 grudnia 1995 roku – kanonizacja francuskiego zakonnika, o. Eugeniusza de Mazenoda założyciela oblatów Maryi Niepokalanej.
1 stycznia 1996 roku - 29 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Zapewnijmy dzieciom przyszłość w pokoju".
5 - 12 lutego 1996 roku - Podróż do Ameryki Łacińskiej: Gwatemala, Nikaragua, Salwador, Wenezuela (69 papieska podróż zagraniczna).
22 lutego 1996 roku - Konstytucja apostolska
o wakacie Stolicy Apostolskiej i wyborze Biskupa Rzymu.
25 marca 1996 roku - Adhortacja apostolska "Vita consecrata" wieńczy prace Synodu Biskupów zwołanego w 1994 roku.
13 kwietnia 1996 roku – Podczas audiencji dla Rodzin Katyńskich, które przybyły ze swym kapelanem ks. Prał. Zdzisławem Peszkowskim,
Ojciec Święty poświęca krzyż dla Sanktuarium Pojednania w Katyniu.
14 kwietnia 1996 roku - Wizyta w Tunezji (70 papieska podróż zagraniczna).
17 - 19 maja 1996 roku - Podróż do Słowenii (71 papieska podróż zagraniczna).
10 czerwca 1996 roku – Ojciec Święty otrzymuje’’ Księgę zgonów z Auschwitz’’, którą wręczają mu przedstawiciele Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
15 czerwca 1996 roku - Początek reorganizacji Kurii Rzymskiej.
21 - 23 czerwca 1996 roku - Pierwsza papieska pielgrzymka do zjednoczonych Niemiec (72 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja ks. Bernharda Lichtenberga i ks. Karla Leisnera, męczenników II wojny światowej; 23 czerwca w Berlinie zapowiedź zwołania nowego Synodu Biskupów poświęconego Europie.
6 - 7 września 1996 roku - Podróż na Węgry (73 papieska podróż zagraniczna).
19 - 22 września 1996 roku - Podróż Francji (74 papieska podróż zagraniczna) - spotkanie ze "zranionymi przez życie".
6 - 15 października 1996 roku - Jan Paweł II w klinice Gemelli; 8 października przechodzi operację usunięcia wyrostka robaczkowego.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Eugeniusz de Mazenod -ur. 1 sierpnia 1782 roku w Aix-en-Provence, zm. 21 maja 1861 roku – kapłan, założyciel i generał zgromadzenia zakonnego Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI), biskup Marsylii. Urodził się w stolicy Prowansji we Francji, w rodzinie arystokratyczno–urzędniczej. Rewolucja francuska przerwała mu spokojne dzieciństwo. W obawie przed prześladowaniami wraz z ojcem uciekł do Włoch. Po tułaczce trwającej kilka lat, powrócił do Aix (1802) do domu matki. Rozłąka z ojczyzną, młodzieńcze życie na emigracji i sytuacja rodzinna (rozbicie małżeństwa jego rodziców) pogłębiły pustkę duchową u młodego Eugeniusza. W Wielki Piątek 1807 roku doznał nawrócenia i postanowił wstąpić on do Seminarium Duchownego św. Sulpicjusza w Paryżu. Tam kształtował się duchowo oraz wytyczył kierunek własnej drogi życiowej w kapłaństwie. Święcenia przyjął w 1811 roku i powrócił do rodzinnego Aix, gdzie oddał się służbie i ewangelizacji ubogich, więźniów i młodzieży, pozbawionej dotąd opieki duszpasterskiej. Wraz z innymi kapłanami założył wspólnotę kapłanów, nazwaną wówczas Misjonarzami Prowansji, której celem była działalność apostolska wśród miejscowej ludności, głównie głoszenie misji parafialnych w lokalnym języku prowansalskim, rozumianym przez prostych ludzi. 17 lutego 1826 roku wspólnota została zatwierdzone przez Stolicę Apostolską pod nazwą Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. 14 października 1832 roku Eugeniusz otrzymał sakrę biskupią w kościele św. Sylwestra na rzymskim Kwirynale, a pięć lat później (1837) został mianowany biskupem Marsylii. Włożył wiele pracy w duchowy rozwój diecezji, a także miał swój udział w ogłoszonym dogmacie o Niepokalanym Poczęciu Maryi Panny (1854). Zmarł otoczony gronem swoich współbraci, którzy śpiewali "Salve Regina". Został beatyfikowany 19 października 1975 roku przez Pawła VI, a 3 grudnia 1995 roku kanonizowany przez Jana Pawła II. W rozmowie z ówczesnym generałem o. Marcello Zago OMI, Jan Paweł II powiedział, że postawił relikwie św. Eugeniusza na swoim biurku i uczynił go osobistym patronem nowej ewangelizacji. Wspomnienie liturgiczne św. Eugeniusza de Mazenoda obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci.
Papieskie anegdoty
Prywatny telefon
Zaraz po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, doradca prezydenta USA Zbigniew Brzeziński otrzymał zadanie nawiązania bezpośredniego kontaktu z Watykanem. Z dużymi trudnościami Brzeziński zdobył telefon do Stolicy Apostolskiej i wkrótce udało mu się odbyć rozmowę telefoniczną z papieżem. Na koniec rozmowy poprosił:
- Czy Wasza Świątobliwość zechciałby udostępnić swój prywatny numer telefonu, do wykorzystania w nagłym wypadku?
Jan Paweł II odsunął słuchawkę i cicho spytał księdza Dziwisza:
- Czy ja mam jakiś prywatny telefon?

Siedemnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Decyzję pozostawiam Bogu‘’

Siedemnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Decyzję pozostawiam Bogu‘’
W maju 1995 roku Jan Paweł II skończył 75 lat, osiągnął wiek, w którym biskupi przechodzą na emeryturę. Kilka dni przed urodzinami, w czasie audiencji generalnej, powiedział: ‘’ Bogu pozostawiam całkowicie decyzję o tym, w jaki sposób i kiedy zechce mnie odwołać’’. Tymi słowami Ojciec Święty uciął spekulacje na temat jego ustąpienia.
19 października 1994 roku - Opublikowana zostaje książka Jana Pawła II "Przekroczyć próg nadziei".
25 października 1994 roku - Stolica Apostolska nawiązuje oficjalne stosunki dyplomatyczne z Organizacją Wyzwolenia Palestyny.
10 listopada 1994 roku - List apostolski "Tertio millennio adveniente" o Wielkim Jubileuszu Roku 2000, w którym Papież apeluje o dokonanie rachunku sumienia.
11 listopada 1994 roku - Wspólna deklaracja chrystologiczna podpisana z patriarchą Asyryjskiego Kościoła Wschodu kończy trwający 1500 lat okres teologicznego oddalenia.
26 listopada 1994 roku - Na swoim szóstym konsystorzu papież mianuje trzydziestu nowych kardynałów; wśród nich jest abp Kazimierz Świątek.
13 grudnia 1994 roku - "List do dzieci" całego świata.
26 grudnia 1994 roku - Jan Paweł II ogłoszony "Człowiekiem roku" przez amerykański tygodnik "Time".
1 stycznia 1995 roku - 28 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Kobieta wychowawczynią do życia w pokoju".
Styczeń - grudzień 1995 roku - Jan Paweł II piętnaście razy publicznie apeluje o pokój w Bośni-Hercegowinie.
11 - 21 stycznia 1995 roku - Podróż na Filipiny, do Papui-Nowej Gwinei, Australii i na Sri Lankę (63 papieska podróż zagraniczna); w tym:
14 stycznia 1995 roku - Na falach radia "Veritas Asia" Ojciec Święty zachęca wszystkich chińskich katolików do "odnalezienia dróg komunii i pojednania".
15 stycznia 1995 roku - W Manili na celebrowanej przez Jana Pawła II mszy kończącej X Światowy Dzień Młodzieży zbiera się najwięcej w historii osób - ok. 4 mln.
25 marca 1995 roku - Ukazuje się "Evangelium vitae", jedenasta encyklika Jana Pawła II.
2 maja 1995 roku - List apostolski "Orientale lumen" o Kościołach wschodnich.
8 maja 1995 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy zakończenia II wojny światowej.
20 - 22 maja 1995 roku - Podróż do Czech (m.in. kanonizacja bł. Jana Sarkandra) i wizyta w Polsce ze spotkaniem z prezydentem Lechem Wałęsą, który wręczył papieżowi najwyższe polskie odznaczenie państwowe - order Orła Białego (64 papieska podróż zagraniczna).
25 maja 1995 roku - "Ut unum sint", dwunasta encyklika na temat ekumenizmu.
3 - 4 czerwca 1995 roku - Podróż do Belgii (65 papieska podróż zagraniczna).
27 - 30 czerwca 1995 roku - Patriarcha ekumeniczny Bartłomiej I składa wizytę w Watykanie.
29 czerwca 1995 roku - Ojciec Święty ogłasza "List do kobiet".
30 czerwca - 3 lipca 1995 roku - Podróż apostolska na Słowację z kanonizacją trzech męczenników z Koszyc, m.in. bł. Melchiora Grodzieckiego
, i złożeniem hołdu męczennikom protestanckim (66 papieska podróż zagraniczna). W Pekinie trwają obrady IV Światowej Konferencji poświęconej Kobiecie.
9 - 10 września 1995 roku - Spotkanie z młodzieżą Europy w Loreto.
14 - 20 września 1995 roku - Podróż do Afryki: Kamerun, RPA, Kenia (67 papieska podróż zagraniczna); w Jaunde w Kamerunie papież ogłasza posynodalną adhortację apostolską "Ecclesia in Africa"
4 - 9 października 1995 roku - Trzecia pielgrzymka Jana Pawła II do Stanów Zjednoczonych (68 papieska podróż zagraniczna); w tym:
5 października 1995 roku - Przemówienie Jana Pawła II na forum ONZ
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Maria MacKillop, oryginalne Mary MacKillop, w zakonie Maria od Krzyża (ur. 15 stycznia 1842 w Fitzroy, zm. 8 sierpnia 1909 w Sydney) – założycielka Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa od Najświętszego Serca, pierwsza australijska święta Kościoła katolickiego. Urodziła się w Fitzroy (dziś przedmieście Melbourne) w stanie Wiktoria w Australii. Była najstarszą z ośmiorga dzieci małżeństwa szkockich górali Flory Helen McDonald i Alexandra McKillop. Ojciec kształcił się w Rzymie na księdza, jednak w wieku 29 lat zdecydował się opuścić seminarium i w 1838 roku wyjechał do Australii. 14 lipca 1840 roku ożenił się z przybyłą dwa lata później ze Szkocji Florą McDonald. MacKillop została nauczycielką. Poznała księdza Tenisona Woodsa (1832–1889), który pomógł jej w 1866 roku w Penola w stanie Australia Południowa, utworzyć szkołę dla niezamożnych dzieci, następnie założyć Zgromadzenie Sióstr Świętego Józefa od Najświętszego Serca. W tym samym roku przyjęła imię Sister Mary of the Cross (s. Maria od Krzyża). Rok później została pierwszą zakonnicą i matką przełożoną nowego, żeńskiego zgromadzenia zakonnego i przeniosła się do nowego klasztoru w Adelaide. Do końca 1869 roku już 70 sióstr prowadziło edukację dzieci w 21 szkołach w Adelaidzie i całym kraju. Maria McKillop i "brązowe kangurki" (Brown Joeys) prowadziły również sierocińce, opiekowały się zaniedbanymi dziećmi, "dziewczętami w niebezpieczeństwie", zakładami poprawczymi, domami starców oraz nieuleczalnie chorymi. Siostry zostały przygotowane do pójścia w środowisko rolników, górników i kolejarzy zamieszkujących australijski interior, aby zamieszkać wśród nich. W sierpniu 1871 roku, dzień po spotkaniu z oponentem Mary, franciszkaninem Charlesem Horanem, biskup Laurence Sheil, który na początku jej pomagał, nałożył na nią karę ekskomuniki twierdząc, że Mary "podżega siostry do nieposłuszeństwa i buntu". Polecił jej "powrót do świata". Zamierzał także rozwiązać zakon. Pół roku później, na krótko przed śmiercią, biskup polecił, by znieść karę, co stało się 23 lutego 1872 roku. Wkrótce Episkopat Australii całkowicie zwolnił ją z kary. W 1873 roku MacKillop udała się do Rzymu, aby oficjalnie zatwierdzić reguły zakonne Sióstr Świętego Józefa. Papież Pius IX uznał ją za założycielkę zgromadzenia józefitek. Władze w Rzymie poczyniły zmiany w regule zakonu w zakresie życia zakonnic w ubóstwie. Zapewniły przy tym, że zasady siostry MacKillop zostaną ostateczne zatwierdzone po okresie próbnym. Zmiana zasad spowodowała rozłam między MacKillop i ojcem Tenisonem Woodsem, który obwinił ją o zmianę pierwotnych zasad. W 1875 roku jednomyślnie wybrano ją po raz kolejny przełożoną zakonu, jednak brak zrozumienia dla życia wśród ubogich wciąż wywoływał kontrowersje wśród duchownych preferujących strukturę hierarchiczną, których raziło egalitarne podejście w wewnętrznej organizacji zakonu. Zmieniło się to nieco po nominacji arcybiskupa Sydney, Rogera Vaughana w 1877 roku, lecz po jego śmierci w 1883 wpadła w konflikt z biskupem Adelaide Christopherem Reynoldsem, dopiero ostateczna aprobata ze strony papieża Leona XIII w 1888 zapobiegła kryzysowi. Choć Mary MacKillop wciąż opierała się na charytatywności i jałmużnie, odnosiła wiele sukcesów w rozwoju zgromadzenia i obejmowania opieką potrzebujących. Potem zaczęła chorować na reumatyzm, w 1902 dostała wylewu i została częściowo sparaliżowana. Zmarła 8 sierpnia 1909. Po jej pogrzebie na cmentarzu Gore Hill ludzie ciągle zabierali ziemię wokół jej grobu. W rezultacie jej szczątki zostały ekshumowane i przeniesione 27 stycznia 1914 przed ołtarz Matki Bożej w nowo wybudowanym Memorial Chapel w Mount Street w Sydney. 19 stycznia 1995 roku beatyfikował ją Jan Paweł II, a kanonizacji dokonał Benedykt XVI w dniu 17 października 2010 roku.
Tym samym Mary McKillop została pierwszą australijską świętą. Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 8 sierpnia, w dzienną pamiątkę śmierci świętej.
Papieskie anegdoty
Wujek jestem!"
"Wujek jestem!" - zawołał pierwszy na powitanie swoich podopiecznych z duszpasterstwa, wybawiając ich z zakłopotania, kiedy po raz pierwszy spotkał ich jako biskup. Młodzi łamali sobie głowę jak zwracać się do niego po sakrze biskupiej, bo wydało im się, że dotychczasowe "Wujku" już nie pasuje.