Dwudziesty szósty rok pontyfikatu Jana Pawła II – „ Stworzone, aby kochać”

Dwudziesty szósty rok pontyfikatu Jana Pawła II – „ Stworzone, aby kochać”
Beatyfikacja matki Teresy z Kalkuty, publikacja kolejnej książki autobiograficznej „ Wstańcie, chodźmy! ” to wielkie wydarzenia przedostatniego, jak się okaże, roku pontyfikatu Jana Pawła II. Ale największe zdumienie wzbudził schorowany, słaby Papież, kiedy podbił młodzież szwajcarską w Bernie oraz powtórnie pielgrzymował do ukochanego Lourdes. I jeszcze piękny gest ekumeniczny – Papież oddaje rosyjskim prawosławnym ikonę Matki Boskiej Kazańskiej.
16 października 2003 roku – W 25 – lecie pontyfikatu papież podpisuje adhortację apostolską „Pastores gregis” ( pasterze owczarni ), o posłudze i zadaniach biskupów w Kościele.
21 października 2003 roku - Na swoim dziewiątym konsystorzu Jan Paweł II mianuje 31 kardynałów (i jednego in pectore; jego nazwisko nie zostanie ujawnione); wśród nich jest abp Stanisław Nagy SCI.
11 listopada 2003 roku – Podczas audiencji dla „Solidarności” Papież podkreśla znaczenie związku dla przemian w Europie i apeluje o nieangażowanie się „S” w politykę.
1 stycznia 2004 roku - Orędzie Jana Pawła II na 37 Światowy Dzień Pokoju, „Zawsze aktualne zadanie: wychowywać do pokoju”, przypomina zakaz uciekania się do siły (z wyjątkiem słusznej obrony i systemu bezpieczeństwa wspólnego wyznaczanego przez Radę Bezpieczeństwa ONZ); wskazuje, że walka z terroryzmem nie może ograniczać się do represji, ale winna być prowadzona na poziomie politycznym i pedagogicznym, sięgając do przyczyn tego zjawiska.
9 marca 2004 roku – Prof. Mary Ann Glendon z USA zostaje powołana przez Jana Pawła II jako pierwsza kobieta w historii, na prezesa urzędu watykańskiego – Papieskiej Akademii Nauk Społecznych.
18 maja 2004 roku - Opublikowana zostaje książka Jana Pawła II „Wstańcie, chodźmy!”.
4 czerwca 2004 roku - Papież przyjmuje prezydenta USA George’a W. Busha, prosząc go o znormalizowanie sytuacji na Bliskim Wschodzie z udziałem ONZ.
5 – 6 czerwca 2004 roku - Pielgrzymka do Szwajcarii (103 papieska podróż zagraniczna).
28 czerwca – 2 lipca 2004 roku - Wizyta w Watykanie patriarchy ekumenicznego Bartłomieja I.
14 – 15 sierpnia 2004 roku - Szczególna pielgrzymka do Lourdes: ciężko schorowany człowiek przybywa do sanktuarium choroby. Podczas niedzielnej mszy wygłasza homilię z wielkim trudem: przerywa ją, prosząc "Pomóżcie mi". (104 i jak się później okaże ostatnia papieska podróż zagraniczna).
25 sierpnia 2004 roku – Nabożeństwo maryjne połączone z pożegnaniem drogiej prawosławnym ikony Matki Bożej Kazańskiej,

którą Ojciec Święty postanawia przekazać rosyjskiej Cerkwi. Do Moskwy cudowny wizerunek zawozi niemiecki kardynał Walter Kasper. Patriarcha Aleksy II specjalnym listem „z serca” dziękuje za dar.
27 sierpnia 2004 roku – W prywatnej kaplicy w Castel Gandolfo Papież odprawia Mszę św. za duszę Czesława Miłosza,

zmarłego 14 sierpnia w Krakowie.
5 września 2004 roku - Spotkanie Jana Pawła II z włoską Akcją Katolicką w Loreto.
7 października 2004 roku - List apostolski „Mane nobiscum Domine” na Rok Eucharystii.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Albert Marvelli - ur. 21 marca 1918 roku w Ferrarze we Włoszech, zm. 5 października 1946 roku w Rimini – działacz Akcji Katolickiej, chrześcijański polityk. Urodził się w pobożnej rodzinie, miał czterech braci i siostrę. W 1930 roku przeniósł się wraz z rodziną do Rimini, gdzie uczęszczał do Salezjańskiego Oratorium. Po nagłej śmierci ojca, zaopiekował się matką. W 1936 roku wybrano go na prezesa Akcji Katolickiej. W czasie II wojny światowej uratował życie wielu osób przed deportacją do obozów koncentracyjnych. W 1941 roku otrzymał dyplom ukończenia studiów wyższych, potem rozpoczął służbę wojskową. Zapisał się do Stowarzyszenia Robotniczego w Rzymie. W dniu 5 października 1946 roku, w czasie jazdy na rowerze, został potrącony przed wojskową ciężarówkę i zmarł na skutek odniesionych obrażeń. Miał 28 lat. Został pochowany na cmentarzu w Rimini. W 1974 roku, w rocznicę śmierci, przeniesiono jego doczesne szczątki do kościoła św. Augustyna.
Papieskie anegdoty
W czasie tej samej pielgrzymki, 22 czerwca 1983 roku, na krakowskich błoniach odbyła się beatyfikacja dwóch powstańców styczniowych - brata Alberta Chmielowskiego i ojca Rafała Kalinowskiego. W trakcie ceremonii buchnął nagle z kadzielnicy wielki płomień, z którym nie mogli sobie poradzić ani ministranci, ani księża koncelebranci. Wreszcie ówczesny
ceremoniarz papieski ks. John Magee, Irlandczyk, dmuchnął tak skutecznie, że płomień zgasł i z kadzielnicy począł unosić się upragniony dymek.
Wydarzenie nie uszło uwagi Ojca Świętego, który, sięgając po kadzidło, powiedział z uznaniem o swoim ceremoniarzu: "Ten to ma dech!".

Dwudziesty piąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Europa potrzebuje Polski ‘’

Dwudziesty piąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Europa potrzebuje Polski ‘’
Publikacja „ Tryptyku Rzymskiego”, kanonizacja Urszuli Ledóchowskiej,

być może nawet wzbogacenie modlitwy różańcowej – wszystkie te arcyważne wydarzenia zostały, przynajmniej dla Polaków, przyćmione przez jasne i zdecydowane poparcie Papieża dla wejścia Polski do Unii Europejskiej. Dzięki niemu znów staliśmy się częścią Starego Kontynentu.
16 października 2002 roku - Ojciec Święty ogłasza list apostolski „Rosarium Virginis Mariae”, poświęcony modlitwie różańcowej i dołączający do różańca czwartą część: tajemnice światła. Ogłoszenie Roku Różańca (do października 2003 roku).
14 listopada 2002 roku – Papież po raz pierwszy w dziejach przemawia we włoskim parlamencie do przedstawicieli obu izb deputowanych. Jego historyczne przemówienie miało niezwykły epilog. Po wysłuchaniu przemówienia Ojca Świętego oddał się w ręce policji poszukiwany listem gończym mafioso Benedetto Marciante, który został skazany za morderstwo.
1 stycznia 2003 roku - 36 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Encyklika «Pacem in terris» nieustanne zobowiązanie”.
12 stycznia 2003 roku – W Kaplicy Sykstyńskiej Jan Paweł II udzielił chrztu 22 niemowlętom. W ciągu 25 lat swego pontyfikatu ojciec Święty ochrzcił 1370 dzieci i dorosłych.
13 stycznia 2003 roku - Przemówienie do korpusu dyplomatycznego: "Wojna nigdy nie jest czymś nieuchronnym, jest zawsze porażką ludzkości". W późniejszych wypowiedziach Papież nie kryje swego krytycznego stosunku do interwencji USA w Iraku.
22 – 26 stycznia 2003 roku - IV Światowe Spotkanie Rodzin w Manili; 25 stycznia przemówienie papieża w połączeniu telewizyjnym.
5 marca 2003 roku - W Środę Popielcową dzień modlitwy i postu w intencji pokoju w Iraku i Ziemi Świętej.
6 marca 2003 roku - Watykańska i krakowska prezentacja poematu Papieża "Tryptyk rzymski". Zdaniem Czesława Miłosza "Tryptyk" to wielka poezja - "zawarta jest w nim właściwie cała nauka Kościoła, cała dogmatyka katolicka".
17 kwietnia 2003 roku - Papież ogłasza nową encyklikę, „Ecclesia de Eucharistia”.
3 – 4 maja 2003 roku - Jan Paweł II udaje się na swoją 99 pielgrzymkę zagraniczną – do Hiszpanii.
18 maja 2003 roku - Kanonizacja biskupa przemyskiego Józefa Sebastiana Pelczara

i matki Urszuli Ledóchowskiej.
18 – 19 maja 2003 roku - W pielgrzymce narodowej do Rzymu przybyli prezydent Kwaśniewski i wielu biskupów. Na trzy tygodnie przed referendum akcesyjnym Papież wypowiada historyczne słowa, popierające bez żadnych wątpliwości integrację Polski z Unią Europejską: "Europa potrzebuje Polski, Polska potrzebuje Europy" i "Od unii lubelskiej do Unii Europejskiej".
5 – 9 czerwca 2003 roku - 100 podróż apostolska Jana Pawła II – do Chorwacji.
22 czerwca 2003 roku - Pielgrzymka do Bośni i Hercegowiny (101 papieska podróż zagraniczna) – beatyfikacja świeckiego działacza katolickiego Ivana Merza.

28 czerwca 2003 roku - Podpisanie adhortacji apostolskiej „Ecclesia in Europa”, będącej podsumowaniem Synodu Biskupów z października 1999 roku, który obradował nad problemami Kościoła w Europie.
11 – 14 września 2003 roku - Podróż apostolska na Słowację (102. papieska podróż zagraniczna) – beatyfikacja dwojga męczenników z czasów komunistycznych: bpa Vasila Hop-ko i s. Zdenki Schelingovej.
7 października 2003 roku – Podczas kilkugodzinnej wizyty w sanktuarium Matki Bożej Płaczącej w Pompejach Papież oficjalnie kończy Rok Różańca.
16 października 2003 roku - 25-lecie pontyfikatu.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Julia Salzano - wł. Giulia Salzano (ur. 13 października 1846 roku w Santa Maria Capua Vetere w Kampanii, zm. 17 maja 1929 roku w Casorii we Włoszech) – włoska zakonnica, katechetka, założycielka zgromadzenia Sióstr Katechetek od Najświętszego Serca Jezusa. Była córką Adelajdy Valentino i Diega Salzano. Jej ojciec był kapitanem ułanów na dworze króla Neapolu Ferdynanda II. Zmarł, gdy Julia miała 4 lata. Wychowywała się w sierocińcu u Sióstr Miłosierdzia w San Nicola la Strada u których przebywała do 15 roku życia. Po ukończeniu tam szkoły podstawowej, podjęła naukę w szkole w Casorii. Tu nawiązała kontakt ze św. Katarzyną Volpicelli, założycielką Służebnic Najświętszego Serca. Potem pracowała jako nauczycielka i katechetka zachęcając dzieci i młodzież do nabożeństwa ku czci Najświętszej Maryi Panny a w 1905 roku założyła zgromadzenie Sióstr Katechetek od Najświętszego Serca Jezusa. Razem z Katarzyną Volpicelli promowała miłość Najświętszego Serca Jezusa pod hasłem; ( Ad maiorem Cordis Iesu gloriam) poświęcając całe swoje życie nauczaniu i przekazywaniu wiary chrześcijańskiej. Julia Salzano zmarła 17 maja 1929 roku w wieku prawie 83 lat w opinii świętości. Ze względu na jej charyzmat może ona być uznana za apostołkę i prorokini Nowej Ewangelizacji. 29 stycznia 1937 roku rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny. 23 kwietnia 2002 roku papież Jan Paweł II nakazał opublikowanie dekretu o heroiczności jej cnót charakteru. Została ogłoszona błogosławioną przez Jana Pawła II w III Niedzielę Wielkanocną (2. niedziela po Wielkanocy) 27 kwietnia 2003 roku, a jej kanonizacji dokonał 17 października 2010 Benedykt XVI.
Papieskie anegdoty
Pewnego razu Karol Wortyła wybrał się na samotną wycieczkę w góry. Ubrany sportowo, wyglądał tak, jak wielu innych turystów. W trakcie wędrówki spostrzegł, że zapomniał zegarka, podszedł więc do opalającej się na uboczu młodej kobiety i już miał zapytać o godzinę, gdy ta uśmiechnęła się.
- Zapomniał pan zegarka, co?
- A skąd pani wie? - zapytał zaskoczony Wojtyła.
- Z doświadczenia - odrzekła - Jest pan dziś już dziesiątym mężczyzną, który zapomniał zegarka. Zaczyna się od zegarka, potem proponuje się winko, wieczorem dansing...
- Ależ proszę pani, ja jestem księdzem...
- Wie pan - odpowiedziała rozbawiona nieznajoma - podrywano mnie w różny sposób, ale na księdza to pierwszy raz.