ODPUST PARAFIALNY U KOLBEGO W ŚWIĘTO NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

ODPUST PARAFIALNY U KOLBEGO W ŚWIĘTO NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

W niedzielę w święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Janowskiej parafii [1] obchodziliśmy odpust patronki kościoła. Suma odpustowa rozpoczęła się w samo południe.

W koncelebrowanej [2] mszy świętej odprawianej uczestniczyli księża z parafii, oraz ksiądz Jan Grzesica i emerytowany proboszcz Bernard Halemba. Eucharystii odpustowej przewodniczył ksiądz Krzysztof Bielicki emerytowany proboszcz z Babienicy w diecezji Gliwickiej, który też wygłosił homilię odpustową. 

Na Eucharystię przybyły poczty sztandarowe: [3] Archikonfraterni Literackiej, Apostolstwa Dobrej Śmierci i Żywego różańca, a o oprawę muzyczną zadbał parafialny chór „Świętego Maksymiliana”. 

Na zakończenie mszy świętej proboszcz Andrzej Hnida [4] poświęcił cudowne medaliki, które potem można było sobie wziąć.

"Cudowny medalik" [5] na awersie i rewersie przedstawia objawienia Matki Bożej, które doznała 27 listopada 1830 roku święta Katarzyna Labouré [6]– to młoda zakonnica z klasztoru Sióstr Miłosierdzia świętego Wincentego à Paulo (Szarytki) w Paryżu. Pierwsze objawienie Matki Bożej było w nocy z 18 na 19 lipca 1830 roku, podczas gdy Francja przeżywała rewolucję lipcową, wtedy to został obalony król Karol X. Podczas snu ukazał się Katarzynie anioł, zbudził ją i zaprowadził do kaplicy nowicjackiej. Tam zjawiła się jej Matka Boża, która skarżyła się na publiczne łamanie przykazań, mówiła o karach, jakie spadną na Francję i zachęciła Katarzynę do modlitwy i uczynków pokutnych. Później, w nocy z 26 na 27 listopada 1830 roku, ten sam anioł w podobny sposób obudził Katarzynę i zaprowadził ją do kaplicy. Młoda zakonnica ujrzała Najświętszą Maryję Pannę stojącą na kuli ziemskiej, depczącą stopą łeb piekielnego węża. W rękach trzymała kulę ziemską, jakby chciała ją ofiarować Panu Bogu. Ta wizja matki Bożej ukazuje „ cudowny medalik” Warto tu zwrócić uwagę na awers medalika, który ukazuje Najświętszą Maryję z rozpostartymi ramionami i stoi na kuli ziemskiej –symbolizuje że jest Królową ziemi i Wszechświata. Zwróćmy jeszcze na napis:

„O Maryjo bez grzechu poczęta módl się nami, którzy się do Ciebie uciekamy”- potwierdza to o świętości Maryi.

Kult Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny [7] został potwierdzony dogmatem Immaculata Conceptio Beatæ Virginis Mariæ [8]- papieża Piusa IX 8 grudnia 1854 roku. W Buli Ineffabilis Deus przeczytać możemy:

„ (...) ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmogącego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana jako nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną, i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć”. - Brevarium Fidei. ksiądz Ignacy Bokwa.

Po Eucharystii odbyła się procesja teoforyczna wokół kościoła.

JZ [9]

GALERIA FOTOGRAFII

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/

---

[1] Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i Świętego Maksymiliana Kolbe – Mysłowice –Janów -Odpust parafialny 8 grudzień 2019 roku.

[2] Suma odpustowa  8 grudzień 2019 – przewodniczył Eucharystii emerytowany ksiądz proboszcz Krzysztof Bielicki.

[3] Poczty sztandarowe parafii: Archikonfraternia Literacka, Apostolstwa Dobrej Śmierci i Żywego różańca. I chór parafialny „ Świętego Maksymiliana”

[4] Proboszcz Andrzej Hnida – poświęcił „Cudowne medaliki”

[5] Cudowny medalik – zobaczymy na awersie z wizerunkiem Maryi z wyciągniętymi ku ziemi ramionami tzw. symbol spływających łask i z wężem pod stopami,i z napisem „O Maryjo bez grzechu poczęta….” na rewersie z krzyżem, napisem I. M. skrót od Immaculata Maria – Niepokalana Maryja i dwoma sercami: jedno z cierniami, drugie przebite mieczem. Kult cudownego medalika rozpowszechnił ksiądz spowiednik Aladel, a było to odpowiedzią na objawienie Maryjne z młodej nowicjuszki Katarzyny Labouré z 27 listopada 1830 roku „cudowny medalik" zatwierdziła Stolica Apostolska. Papież Leon XIII dekretem z dnia 23 lipca 1894 roku zezwolił na coroczne obchodzenie święta „Objawienia Cudownego Medalika” 27 listopada

[6] Święta Katarzyna Labouré, z francuskiego  Catherine Labouré, właśc. Zoe Labouré –urodziła się 2 maja 1806 roku w Burgundzkiej wiosce Fain-lès-Moutiers, zmarła 31 grudnia 1876 roku w Paryżu to Francuska mistyczka katolicka, święta Kościoła katolickiego, Szarytka.-jest to Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia świętego Wincentego à Paulo – żeńskie katolickie zgromadzenie zakonne założone przez Wincentego à Paulo i Ludwikę de Marillac. Beatyfikacji Katarzyny dokonał papież Pius XI, 28 maja 1933, a kanonizacji Pius XII 27 lipca 1947 roku.

[7] Kult Niepokalanego Poczęcia NMP istniał od pierwszych wieków kościoła. W VII-VIII wieku we wschodnim chrześcijaństwie zaczęto celebrować tajemnicę poczęcia Marii w liturgii, nazywając ten dzień Świętem poczęcia Najświętszej, lub  Świętem poczęcia Najczystszej. W IX wieku przeszło ono do liturgii zachodniej jako Święto poczęcia.

[8] Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny Łaciński- Immaculata Conceptio Beatæ Virginis Mariæ ogłoszony bulą papieską Ineffabilis Deus  8 grudnia 1854 roku papieża Piusa IX Fragment buli mówi „Ku chwale świętej i nierozdzielnej Trójcy, ku czci i ozdobie Panny Bogarodzicy, ku podwyższeniu wiary katolickiej i pomnożeniu chrześcijańskiej religii, mocą Pana naszego Jezusa Chrystusa, błogosławionych apostołów Piotra i Pawła oraz Naszą oświadczamy, ogłaszamy i stanowimy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna w pierwszej chwili poczęcia szczególną wszechmocnego Boga łaską i przywilejem, przez wzgląd na zasługi Chrystusa Jezusa Zbawiciela rodu ludzkiego, zachowana była wolna od wszelkiej skazy pierworodnej winy, jest od Boga objawiona, a przeto od wszystkich wiernych mocno i stale ma być wierzona.”

[9] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

W ŚWIĘTO NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

W ŚWIĘTO NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

8 grudnia [1] dla w parafii Janowskiej w Mysłowicach to święto odpustowe [2], dla kościoła katolickiego 8 grudnia obchodzone jest jako uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Wydarzenie Niepokalanego Poczęcia Maryi jest zasługą specjalnej Bożej łaski.

W piątkowy wieczór na uroczystej mszy odpustowej licznie przybyli parafianie i goście. 

Mszę koncelebrowaną [3] sprawowali księża z parafii Kolbego to proboszcz Andrzej Hnida, wikarzy Zbigniew Glenc, Bartłomiej Cieślak oraz emerytowany proboszcz parafii z Brzęczkowic Bernard Halemba, który wygłosił słowo Boże.

 W homilii mówił o historii Niepokalanego Poczęcia przywołał też powstanie dogmatu[4] o Niepokalanym Poczęciu z 1854 roku przez Papieża Piusa IX. W czasie mszy Świętej Archikonfraternia Literacka [5]przyjęła nowego członka, który złożył uroczyste ślubowanie.

 W uroczystości brały też udział poczty sztandarowe:

 Archikonfraterni Literackiej, Górniczy, Apostolstwa Dobrej Śmierci, oraz panie w strojach Śląskich, a o oprawę muzyczną zadbał chór świętego Maksymiliana z parafii.

Po uroczystej Mszy świętej odbyła się procesja teoforyczna wokół kościoła

JZ

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/w-swieto-niepokalanego-poczecia-najswietszej-maryi-panny-odpust

https://plus.google.com/u/0/events/ceqgcqudv80o0htivt05537l22c

---

[1] 8 grudnia – uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

[2] Odpust parafialny – parafia Mysłowicach –Janowie Miejskim

[3] Suma odpustowa – 8 grudzień 2017 godz. 18:00 – odprawiali: proboszcz Andrzej Hnida, wikarzy Zbigniew Glenc, Bartłomiej Cieślak oraz emerytowany proboszcz parafii z Brzęczkowic Bernard Halemba

[4] Dogmat o Niepokalanym Poczęciu  -1854 papież Pius IX

[5] Archikonfraternia Literacka Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – święto patronalne -8 grudzień – przyjęcie i ślubowanie nowego brata

ODPUST PARAFIALNY W UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

ODPUST PARAFIALNY W UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny [1]w parafii u Kolbego w Mysłowicach- Janowie przypada odpust parafialny[2].

SUMA ODPUSTOWA W UROCZYSTOŚĆ
NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
OD LEWEJ KSIĄDZ ZBIGNIEW GLENC , BARTŁOMIEJ CIEŚLA , PROBOSZCZ ANDRZEJ HNIDA ,JAN SMOLEC I PROFESOR JAN GRZESICA

Uroczysta msza święta była odprawiona pod przewodnictwem księdza Jana Smolca[3]-kanclerza kurii, który też wygłosił homilię.

KSIĄDZ JAN SMOLEC -KANCLERZ KURII - W CZASIE HOMILII

 Dla Archikonfraterni Literackiej [4]to tez święto patronalne i w czasie mszy w poczet bractwa przyjęliśmy nowego członka – Jacka Pytla[5],

PRZYJĘCIE NOWEGO BRATA  JACKA PYTLA DO ARCHIKONFRATERNI LITERACKIEJ 

który złożył ślubowanie. Na uroczystości były też poczty sztandarowe [6]Związku Górnośląskiego, Archikonfraterni Literackiej, górników, Apostolstwa Dobrej Śmierci. A o oprawę muzyczną zadbała orkiestra dęta KWK Wesoła.

Po mszy świętej wokół kościół wyruszyła procesja teoforyczna.

Przed kościołem można było kupić odpustowych słodyczy czy pierników

JZ

---

[1] Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (łac Immaculata Conceptio Beatæ Virginis Mariæ) dogmat wiary ogłoszony 8 grudnia 1854 roku przez papieża Piusa IX

[2] Odpust parafialny – w kościele Mysłowicach -Janowie

[3] Ksiądz Jan Smolec – kanclerz kurii śląskiej

[4] Archikonfraternia Literacka – założona w 1507 roku

[5] Ślubowanie nowego brata – Jacek Pytel

[6] Poczty sztandarowe, AKL, ADŚ, górniczy

ŻYCIE WIECZNE I MODLITWA ZA ZMARŁYCH

ŻYCIE WIECZNE I MODLITWA ZA ZMARŁYCH

Prawdę o istnieniu czyśćca Kościół ogłosił w formie dogmatu na Soborze [1] w Lyonie w 1274 roku. Potwierdzona została ona i szczegółowo wyjaśniona w osobnym dekrecie o czyśćcu na Soborze Trydenckim (1545-1563).[2]

W Piśmie świętym istnieje kilka miejsc, które naprowadzają nas na istnienie czyśćca. W Drugiej Księdze Machabejskiej mamy opis bitwy pod Adulla[3], w której poniosło śmierć wielu żołnierzy. Ich dowódca, Juda Machabeusz, złożył za nich ofiarę przebłagalną (2 Mch 12, 38-45). Zatem już w II w. przed Chrystusem Izraelici wierzyli, iż istnieje miejsce, w którym przebywają dusze odbywające pokutę za grzechy i że można tym duszom przyjść z pomocą, aby na końcu świata, przy powszechnym zmartwychwstaniu ciał, mogły być zaliczone do zbawionych. Dogmat Kościoła opiera się przede wszystkim na tradycji, na powszechnej i od początków chrześcijaństwa sięgającej praktyce odprawiania modlitw za zmarłych. Już Tertulian (160-240) [4] pisze: "W dzień rocznicy składamy za zmarłych ofiary". Nie pisze, że składa się ofiary ku czci zmarłych, gdyż byłoby to uważane za bałwochwalstwo, ale podaje, że "za zmarłych" składano ofiary. Było więc już wtedy przekonanie, że zmarli potrzebują od nas pomocy. Gdzie indziej Tertulian przytacza informację o pewnej niewieście, która modli się za swojego męża i prosi dla niego o ochłodę.

W katakumbach[5] na grobach chrześcijańskich spotykamy często napisy, które w usta zmarłego lub jego rodziny wkładają słowa prośby o modlitwę do Boga w intencji tego, który odszedł z tej ziemi. Nie spotykamy natomiast podobnych napisów na grobach męczenników, co świadczy wyraźnie o przekonaniu wiernych, że ci naszych modlitw już nie potrzebują. Święty Efrem [6](+ 373) poleca w swoim testamencie, aby trzydziestego dnia od jego śmierci odbyło się nabożeństwo za niego, "bowiem ofiary złożone przez żywych pomagają umarłym". O istnieniu czyśćca[7] piszą niemniej jasno święty Augustyn (+ 430), święty Cezary z Arles (+ 543) i świętego Grzegorz Wielki (+ 604).

Według wizji, jakie otrzymywała świętej Katarzyna Genueńska (+ 1510), [8] największą karą dla duszy czyśćcowej jest jej tymczasowa rozłąka z Bogiem. Dusza dopiero po śmierci poznaje, kim jest Bóg, poznaje Go jako pełnię miłości, piękna i świętości. Za wszelką cenę chce się z Nim połączyć, a jednak nie jest jeszcze tego godna. Sama więc pragnie szukać miejsca, gdzie mogłaby się oczyścić. Tym miejscem jest właśnie czyściec. Ogniem zaś, który będzie ją palił, będzie miłość, pragnąca nieprzeparcie połączyć się z Bogiem. Dusze czyśćcowe cierpią ból rozłąki, żar pragnienia, aby się połączyć z przedmiotem swojej największej miłości. Dusze czyśćcowe równocześnie będą opływały w szczęście, że są miłowane, że Bóg uważa je za przyjaciół i czeka na nie.

Wśród teologów nie ma pewności czy dusze czyśćcowe mogą pomagać nam na ziemi i za nami orędować. Zdania są podzielone. Prawdopodobnym zdaje się jednak powszechne przekonanie wiernych, że chociaż dusze czyśćcowe same sobie pomóc nie mogą, to jednak mogą nas wspierać na ziemi. Są przecież Bożymi przyjaciółmi, a więzów krwi i przyjaźni tajemnica świętych obcowania nie tylko nie rozluźnia, ale je jeszcze bardziej zacieśnia. W niedługim może czasie będą z Nim dzielić wieczną chwałę. Można mieć zatem nabożeństwo do dusz czyśćcowych i modlić się do nich w różnych potrzebach. W Polsce istnieje zgromadzenie sióstr, założone przez błogosławionego ojca Honorata Koźmińskiego (+ 1916)[9], Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych. Szczególnie rozwinięte nabożeństwo do dusz czyśćcowych obserwuje się w Italii.

Święty Piotr Damiani (+ 1072) był pierwszym, który napisał traktat o Najświętszej Maryi Pannie jako Pośredniczce dusz czyśćcowych. [10]Podaje w nim, że Matka Boża miała się objawić niejakiej Marozji i oznajmić jej, że w uroczystość swojego Wniebowzięcia ma przywilej zabierania z czyśćca do nieba wielu dusz. Święta Gertruda (+ 1302) pisze, że była świadkiem, jak Maryja wybawiła z czyśćca duszę brata zakonnego, Hermana, który wyróżniał się nabożeństwem do Niej. Wyznaje dalej, że Matka Boża oręduje skutecznie za duszami czyśćcowymi. Zachęca też do gorliwych modlitw. Także święta Franciszka Rzymianka (+ 1440) wyraża opinię, że Matka Boża ma moc wybawiania dusz czyśćcowych. Czyni to szczególnie w swoją największą uroczystość - Wniebowzięcia. Święty- Bernard (+ 1153) [11]nazywa Maryję wprost "Wybawicielką dusz czyśćcowych". Od średniowiecza datuje się przekonanie, że Maryja wybawi z czyśćca w pierwszą sobotę po śmierci te dusze, które nosiły szkaplerz karmelitański i zachowały cnotę czystości.

Ci, którzy znajdują się w sytuacji oczyszczania, są związani zarówno z błogosławionymi, którzy już w pełni cieszą się życiem wiecznym, jak i z nami, którzy podróżujemy na tym świecie do domu Ojca. Dlatego tak ważna jest nasza modlitwa za zmarłych. Oni nie mogą już nic uczynić dla swojego zbawienia, my jednak możemy i powinniśmy. Kwiaty i znicze to jedynie zewnętrzne oznaki naszej o nich pamięci. Tak naprawdę zmarli potrzebują naszej modlitwy. Módlmy się za nich nie tylko w święta i rocznice śmierci, ale także na co dzień.

Najpiękniejszą ofiarą jest ofiara Mszy świętej w intencji zmarłych, by ich dusze doznały oczyszczenia i by mogli wejść do Królestwa Chrystusowego. Możemy też w intencji zmarłych ofiarować zyskane odpusty. Za pobożne odwiedzenie cmentarza w dniach od 1 do 8 listopada i jednoczesną modlitwę za zmarłych można uzyskać odpust zupełny[12].

---

[1] Dogmat o istnieniu czyśćca - sobór w Lyonie 1274 rok

[2] Dekret - Sobór Trydencki (1545-1563).

[3] bitwa pod Adulla

[4] Tertulian (160-240)

[5] katakumby

[6] Święty Efrem + 373

[7] O istnieniu czyśćca piszą: święty Augustyn (+ 430), święty Cezary z Arles (+ 543) i świętego Grzegorz Wielki (+ 604).

[8] święta Katarzyna Genueńska (+ 1510), Wizje

[9] Błogosławiony ojciec Honorat Koźmiński (+ 1916) założyciel sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych

[10] traktat o Najświętszej Maryi Pannie jako Pośredniczce dusz czyśćcowych- Święty Piotr Damiani (+ 1072)

[11] Święty Bernard (+ 1153) - Maryja „wybawicielka dusz czyśćcowych”

[12] Odpust zupełny – na cmentarzu 1-8 listopada 

Dwudziesty trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Papa was lubyt ! ‘’

Dwudziesty trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Papa was lubyt ! ‘’
Najjaśniejszym wydarzeniem tego roku – także dla Polaków, gdyż działo się to tuż za naszymi granicami – była papieska wizyta na Ukrainie. Mimo wielu zgrzytów, między innymi protestów prawosławnych duchownych przeciwko Ojcu Świętemu, pielgrzymka była wielkim sukcesem, a entuzjazm, z jakim fetowano Jana Pawła II we Lwowie, przypominał ten, który znamy z wizyt w Polsce.
29 października 2000 roku – Jubileusz Sportowców obchodzony na Stadionie Olimpijskim w Rzymie. Zanim został rozegrany mecz piłki nożnej – reprezentacja Włoch a drużyna zawodników zagranicznych - została odprawiona Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem Ojca Świętego w obecności 70 tys. ludzi.
31 października 2000 roku - Jan Paweł II ogłasza św. Tomasza More'a

patronem polityków i rządzących.
1 listopada 2000 roku – W 50 rocznicę ogłoszenia dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny Jan Paweł II przewodniczy Mszy św. na pl. Św. Piotra.
4 listopada 2000 roku - Jubileusz Rządzących i Parlamentarzystów.
8 – 11 listopada 2000 roku - Wizyta w Rzymie patriarchy-katolikosa Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, Karekina II.
26 listopada 2000 roku - Ogłoszenie nowej ustawy zasadniczej Państwa Watykańskiego (weszła w życie 22 lutego 2001 roku).
30 listopada 2000 roku - Przekazanie greckiej wspólnocie prawosławnej kościoła św. Teodora na Palatynie.
1 stycznia 2001 roku - 34 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Dialog między kulturami drogą do cywilizacji miłości i pokoju”.
6 stycznia 2001 roku - Uroczyste zakończenie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000; Jan Paweł II ogłasza list apostolski „Novo millennio ineunte”.
8 stycznia 2001 roku - Wręczenie papieżowi Złotego Medalu Kongresu (najwyższe cywilne odznaczenie w USA).
13 lutego 2001 roku - Audiencja dla pracowników Radia Watykańskiego z okazji 70-lecia powstania rozgłośni (12 lutego 1931 roku).
21 lutego 2001 roku - Jan Paweł II na swoim ósmym konsystorzu mianuje 44 nowych kardynałów; wśród nich jest abp Zenon Grocholewski, a ponadto m.in. ukraińsko-bizantyjski arcybiskup większy Lubomyr Huzar; zostają ujawnione nazwiska mianowanych 21 lutego 1998 roku in pectore kardynałów Mariana Jaworskiego ze Lwowa i Janisa Pujatsa z Rygi.
11 marca 2001 roku - Najliczniejsza w dziejach beatyfikacja: wyniesienie na ołtarze 233 obrońców Kościoła zamordowanych podczas wojny domowej w Hiszpanii.
25 marca 2001 roku – Szkaplerz jako znak ‘’ przymierza’’ z Maryją jest tematem przesłania Ojca Świętego do zakonów karmelitańskich.
26 marca 2001 roku – Ojcu Świętemu wręczony zostaje doktorat honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
4 – 9 maja 2001 roku - Pielgrzymka szlakiem św. Pawła - do Grecji

(wspólna deklaracja papieża i prawosławnego arcybiskupa Aten Christodulosa na temat pokoju i poszanowania życia), Syrii (pierwsza wizyta papieża w meczecie) i na Maltę (93 papieska podróż zagraniczna).
23 -27 czerwca 2001 roku - Papieska pielgrzymka na Ukrainę (94 papieska podróż zagraniczna). Beatyfikacja m.in. 27 greckokatolickich męczenników ukraińskich (26 z ręki komunistów i ks. Emiliana Kowcza z ręki nazistów w obozie na Majdanku), abpa Józefa Bilczewskiego i ks. Zygmunta Gorazdowskiego.

1 sierpnia 2001 roku - 1000 audiencja ogólna Jana Pawła II (uczestniczyło w nich do tego czasu 16 mln pielgrzymów)
12 września 2001 roku - Na środowej audiencji generalnej potępia dokonane poprzedniego dnia zamachy terrorystyczne w Nowym Jorku i Waszyngtonie.

22 – 27 września 2001 roku - Papieska pielgrzymka do Kazachstanu i Armenii (95 papieska podróż zagraniczna) – nocleg w siedzibie patriarchy-katolikosa Ormian Karekina II, wspólna dekaracja na temat dialogu.
7 października 2001 roku - Beatyfikacja bpa Ignacego Malojana, męczennika tureckiej rzezi Ormian, i Mikołaja Grossa, niemieckiego męczennika z czasów II wojny światowej.
14 października 2001 roku – Po raz pierwszy obchodzono w Polsce Dzień Papieski.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi -Luigi ur. 12 stycznia 1880 roku w Katanii, zm. 9 listopada 1951 roku; Maria ur. 24 czerwca 1884 roku we Florencji, zm. 26 sierpnia 1965 roku – pierwsza w historii para małżeńska wspólnie wyniesiona na ołtarze.. Kościół zwraca uwagę na heroiczność cnót małżonków. Oboje zaangażowani byli nie tylko w chrześcijańskie wychowanie swoich dzieci, które zaowocowało powołaniami kapłańskimi, ale również w obowiązki rodzinne rozumiane jako wyraz pracy dla Boga oraz wspólny duchowy rozwój. Działalność Quattrocchich związana była z licznymi akcjami charytatywnymi, szczególnie z opieką Akcji Katolickiej nad chorymi; Maria wydała prócz tego szereg książek o tematyce religijnej, jak np. zbiór medytacji nad Modlitwą Pańską czy autobiograficzne wyznania na temat małżeńskiej drogi do świętości oraz nadziei na wieczną miłość po śmierci Luigiego. Od czasów beatyfikacji Quattrocchich przez Jana Pawła II, ich wspólne życie, określane jako "świętość dwojga", oficjalnie uznane zostało za nowy model świętości oraz przełom w duchowości chrześcijańskiej. Małżonkowie liturgicznie czczeni są 25 listopada, na pamiątkę zawarcia przez nich sakramentalnego związku małżeńskiego, w przeciwieństwie do świętych indywidualnych, których pamięć czczona jest w rocznicę ich śmierci. Kościół uzasadnia ten wybór przekonaniem, iż "narodziny dla nieba" Luigiego i Marii miały miejsce właśnie tego dnia, zaś drogą do świętości stała się dla nich zwykła codzienność rodzinna w duchu wartości chrześcijańskich. Luigi i Maria mieli ze sobą czwórkę dzieci. Po 20 latach małżeństwa, za namową ojca duchownego, złożyli ślub czystości, aby wspólnie jeszcze doskonalej przeżywać posłannictwo względem Królestwa Bożego oraz pogłębić wzajemną komunię, przedkładając – jak mówi tekst litanii do tych błogosławionych – "zjednoczenie duchowe" ponad "zjednoczenie cielesne". Małżeństwo beatyfikował Jan Paweł II 21 października 2001 roku, w Rzymie, celowo w dwudziestą rocznicę opublikowania adhortacji apostolskiej Familiaris Consortio. Cytując ten dokument, "wedle zamysłu Bożego rodzina (...) na mocy swego posłannictwa ma stawać się coraz bardziej tym, czym jest, czyli wspólnotą życia i miłości w dążeniu, które (...) znajdzie swoje ostateczne spełnienie w Królestwie Bożym", małżonkowie powołani są zaś do świętości dzięki łasce, która nie wyczerpuje się w samym sprawowaniu sakramentu, ale towarzyszy im przez całe życie". Małżeństwo Luigiego i Marii stanowi, zdaniem Jana Pawła II, doskonałe tego świadectwo. Symboliczne znaczenie ma również fakt, iż beatyfikacja Quattrocchich miała miejsce w pierwszym roku nowego stulecia, bowiem wyniesienie na ołtarze pary małżeńskiej stało się – zdaniem wielu – przełomem w duchowości chrześcijańskiej. Z powodu ulewy przeniesiono uroczystość z placu św. Piotra do bazyliki. Podczas beatyfikacji obecna była trójka dzieci przyszłych błogosławionych. W homilii wygłoszonej podczas mszy beatyfikacyjnej papież stwierdził, iż Luigi i Maria "przeżywali zwyczajne życie w sposób nadzwyczajny". W ich wspólnym życiu codziennym rozwinęła się niezwykła głębia ducha i wierność Ewangelii. Życie małżeńskie i rodzinne, wraz z obowiązkami rodzicielskimi i domowymi, stało się dla nich równocześnie sposobem wzajemnego uświęcenia i dojścia do heroicznych cnót. Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi byli pierwszą w historii Kościoła parą małżeńską wspólnie wyniesioną na ołtarze, stanowiąc jednocześnie realizację ideałów Soboru Watykańskiego II mówiącego o powołaniu do świętości wszystkich wiernych, w tym rodzin i małżeństw, które osiągają ten cel propriam viam sequentes ("idąc własną drogą"). Jak ogłosił Jan Paweł II, rozdzieleni przez śmierć, obecnie są jednością z Chrystusem w Niebie. Ich grób znajduje się w Rzymie w krypcie sanktuarium NMP Matki Bożej Miłości (Santuario della Madonna del Divino Amore) przy Via Ardeatina 1221.
Papieskie anegdoty

Pod koniec pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny, w czerwcu 1979 roku, upływającej pod znakiem upałów, Papież oznajmił, że jej pierwszy efekt jest już widoczny - opalili się towarzyszący mu kardynałowie.