W latach sześćdziesiątych komunistyczne władze Albanii ogłosiły oficjalnie swój kraj ‘’ pierwszym ateistycznym państwem na świecie’’. Wyznawanie chrześcijaństwa groziło tu więzieniem lub nawet śmiercią. Teraz mógł tutaj przybyć z wizytą duszpasterską sam Papież. Ojciec święty odwiedził też – jeszcze niedawno będące republikami ZSRR – Litwę, Łotwę i Estonię.
31 października 1992 roku - Jan Paweł II otrzymuje raport komisji papieskiej na temat Galileusza i zachęca do nowego dialogu między nauką a religią.
11 listopada 1992 roku - Stolica Apostolska nawiązuje stosunki dyplomatyczne z Białorusią.
5 grudnia 1992 roku - Papież domaga się uznania "obowiązku interwencji humanitarnej" w przypadku groźby ludobójstwa.
8 grudnia 1992 roku – W rzymskiej bazylice Santa Maria Maggiore
1 stycznia 1993 roku - 26 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Jeśli pragniesz pokoju, wyjdź naprzeciw ubogim".
9 - 10 stycznia 1993 roku - W Asyżu Dzień Modlitw o Pokój w Europie.
12, 15 stycznia 1993 roku - Jan Paweł II w dwóch wystąpieniach do polskich biskupów z okazji wizyt ad limina ogłasza nadejście "godziny laikatu" w polskim katolicyzmie, a także opowiada się za Kościołem ponadpartyjnym.
3 - 10 lutego 1993 roku - Dziesiąta pielgrzymka do Afryki: Benin, Uganda, Sudan (57 papieska podróż zagraniczna) - m.in. spotkanie z przywódcami religijnymi wudu, wizyta u dzieci zarażonych wirusem HIV; podczas tej podróży:
10 lutego 1993 roku - W przemówieniu w Chartumie papież potępia prześladowania chrześcijan w Sudanie.
18 kwietnia 1993 roku - Beatyfikacja m.in. s. Faustyny Kowalskiej.
25 kwietnia 1993 roku - Podróż do Albanii (58 papieska podróż zagraniczna); papież wyświęca tam czterech nowych biskupów.
8 - 10 maja 1993 roku - Podczas trzydniowej pielgrzymki na Sycylię Jan Paweł II ostro krytykuje działalność mafii.
12 - 17 czerwca 1993 roku - Podróż do Hiszpanii (59 papieska podróż zagraniczna).
28 lipca 1993 roku - Podpisanie konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską.
12 - 15 sierpnia 1993 roku - VIII Światowy Dzień Młodzieży w Denver (w stanie Kolorado).
4 - 10 września 1993 roku - Papieska pielgrzymka na Litwę, Łotwę i do Estonii (61 papieska podróż zagraniczna).
5 października 1993 roku - Ogłoszona zostaje dziesiąta encyklika Jana Pawła II, "Veritatis splendor" (podpisana 6 sierpnia).
Ty, który słuchasz Mszy świętej i wychodzisz przed jej zakończeniem nie otrzymasz żadnej nagrody, gdyż ważność obowiązku wysłuchania Mszy świętej stwierdza się na końcu.
Jego postawa budziła u wiernych zaufanie zwracali się więc do niego o rady i pomoc ludzie wszystkich stanów. Troszczył się o ubogich, chorych, współbraci kanoników z klasztoru. Żył wierny w duchowi reguły św. Augustyna. Jeden z hagiografów napisał: „Mową swoją łagodną i słodkim językiem bojaźń Bożą wmawiał z wielkim pożytkiem”, jednak nie zawsze „był pochlebny, ale śmiele w pospolitości grzechy ludzkie ganił”. Jak podają przekazy zmarł w klasztorze w postawie klęczącej. Pochowany został na własną prośbę pod posadzką kościoła Bożego Ciała w Krakowie, a grób stał się miejscem kultu. Do rozpowszechnienia kultu Stanisława przyczyniła się pamięć o jego stosunku do Eucharystii, modlitwy, pracy i wypełnianiem swoich obowiązków kapłańskich. Za życia cieszył się opinią świętego. Błogosławieństwu Stanisława, późniejszy król Jan I Olbracht przypisywał zwycięstwo nad Tatarami 8 września 1487 w bitwie pod Kopystrzyniem. Stanisław zaraz po śmierci zaliczony został do grupy sześciu błogosławionych felicis saeculi Cracoviae, razem z Izajaszem Bonerem, św. Janem Kantym, św. Szymonem z Lipnicy, Michałem Giedroyćem i Świętosławem Milczącym. W kilka lat po śmierci zgromadzono spis 176 łask doznanych za jego wstawiennictwem i dokonano elewacji grobu, przenosząc szczątki z prezbiterium kościoła nad posadzkę, a w 1632 do wystawionego sarkofagu. Był patronem Kazimierza, a relikwie Stanisława znajdowały się w wieży ratusza. Dzieje, pośmiertne cuda i kult Stanisława były inspiracją dla malarzy m.in. Łukasza Porębskiego („Imago visionis Servi Dei”, 1619). W kościele Bożego Ciała znajduje się jego obraz, zwany Felix saeculum Cracoviae („Szczęśliwy wiek Krakowa”), na którym znajduje się wizerunek św. Kazimierczyka pośród wspomnianych świątobliwych mężów. Zachowały się też obrazy z XVI wieku, feretrony i obrazy wotywne. Zabiegi mające doprowadzić do beatyfikacji Stanisława rozpoczęto w 1767 roku, a po odzyskaniu niepodległości podjął je ks. Augustyn Błachut. Po II wojnie światowej proces ten podjęto ponownie i w 1969 roku w czasie wizytacji parafii kanoników regularnych Bożego Ciała abp. kardynał Karol Wojtyła przed ołtarzem Stanisława odprawił Mszę Świętą. 15 grudnia 1972 powołał on Komisję Historyczną, która zbierała dokumenty świadczące o świętości Stanisława. Kardynał Franciszek Macharski w 1986 wypowiedział się o legalności kultu oddawanego Stanisławowi Kazimierczykowi. 21 grudnia 1992 roku Jan Paweł II zaaprobował kult Stanisława. 18 kwietnia 1993 na Placu św. Piotra w Rzymie, papież Jan Paweł II beatyfikował Stanisława Kazimierczyka wraz z Marią Angelą Truszkowską założycielką Sióstr Felicjanek.19 grudnia 2009 roku papież Benedykt XVI podpisał dekret o cudzie za wstawiennictwem Stanisława Kazimierczyka, co umożliwiło jego kanonizację, która nastąpiła w Rzymie 17 października 2010 roku.
Papieskie anegdoty
"40 procent"
Karol Wojtyła lubił żartować także z dziennikarzami. "Ilu polskich kardynałów jeździ na nartach?" - zapytali go kiedyś zagraniczni dziennikarze, którzy wiedzieli już o jego sportowej pasji. "40 procent" odpowiedział poważnie kardynał Wojtyła. "Ale przecież w Polsce jest tylko dwóch kardynałów" - dziwili się dziennikarze. "Ale kardynał Wyszyński stanowi 60 procent" - odpowiedział.
