Jesień

Jesień
JESIENNY CIEPŁY DESZCZYK PADA
LECIUTKI WIETRZYK ZRZUCA ZŁOTE LIŚCIE Z DRZEW.
W ODDALI SŁYCHAĆ JESIENNI DELIKATNY ŚPIEW.
KOLORÓW NAJLEPSZY MALARZ MÓGŁBY POZAZDROŚCIĆ.
TEJ STROJNEJ PANI,
PURPURY TEŻ JEJ NIE BRAKUJE.
KOLOROWY KRAJOBRAZ WIRUJE.......
MIENIĄCYMI BARWAMI.
WIETRZYK TAŃCZY WOKOŁO
GDZIENIEGDZIE SŁYCHAĆ PTASI TĘSKNY ŚPIEW.
ZA MINIONYM LATEM,
A ECHO NIESIE MELODII ZEW.
Felicytas Sitko

Złota jesień

Złota Jesień

Jesieni jesieni jakaś ty bogata Pani,
zieleń w złoto zamieniasz,
w parku złote dywany ścielisz.
Ulice i drogi złotem przyodziewasz .
Biedna wiejska chata,
nagle w złoty pałac się zmienia.
Czerwieni też nie żałujesz,
nocą pracujesz-pędzlem malujesz.
Jakaż pracowita twa dola i strojnisia wielka.
Czerwone korale na jarzębinach zawieszasz.
Kasztan brązowe korale da, aby urozmaicić świat.
Żołędzie w zielonych kapeluszach bez liku widać wszędzie.
W sadzie złote grusze i czerwone lico jabłuszek lśni.
Ach jakiż piękny i bogaty czas, gdy złota jesień wita nas.
A wesoły promyk słońca, radośnie mruga.