Dziewiąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Milczenie jest wielkim krzykiem ‘’

Dziewiąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Milczenie jest wielkim krzykiem ‘’
Zbliżała się trzecia pielgrzymka Papieża do Polski. Władze PRL-u robiły wszystko, by nie doszła do skutku wizyta Ojca Świętego przy Trzech Krzyżach Gdańskich

– pomniku ofiar protestów robotniczych z grudnia 1970 roku. Ojciec Święty postawił na swoim, ale modlił się w wielkiej ciszy, gdyż dostęp do pomnika był uniemożliwiony przez tłum tajniaków. Po modlitwie Papież powiedział: ‘’ Milczenie jest wielkim krzykiem’’.
27 października 1986 roku - Spotkanie przedstawicieli 47 Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich oraz 13 religii niechrześcijańskich w Asyżu na Światowym Dniu Modlitw o Pokój.
4 listopada 1986 roku – Polski Żyd, dr Józef Lichten, jako drugi Żyd w historii, otrzymuje papieską Komandorię św. Grzegorza Wielkiego za zasługi dialogu chrześcijańsko – żydowskiego.
18 listopada - 1 grudnia 1986 roku - Najdłuższa papieska pielgrzymka prowadzi Jana Pawła II do Bangladeszu, Singapuru, Fidżi, Nowej Zelandii, Australii i na Seszele (32 papieska podróż zagraniczna).
1 stycznia 1987 roku - 20 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Rozwój i solidarność: dwie drogi wiodące do pokoju".
13 stycznia 1987 roku - Papież Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie generała Wojciecha Jaruzelskiego.
20 lutego 1987 roku - Papież przyjmuje panią Muzeyyen Agcę, matkę Mehmeta Ali Agcy. Otrzymuje jako podarunek wizerunek Matki Boskiej. Ojciec Święty mówi, że przebaczył jej synowi.
25 marca 1987 roku - "Redemptoris Mater"

, szósta encyklika Jana Pawła II, o Błogosławionej Maryi Dziewicy w życiu pielgrzymującego Kościoła.
31 marca - 13 kwietnia 1987 roku - Papieska pielgrzymka do Urugwaju, Chile i do Argentyny - na II Światowy Dzień Młodzieży w Buenos Aires (33 papieska podróż zagraniczna).
30 kwietnia - 4 maja 1987 roku - Podróż do Niemiec (34 papieska podróż zagraniczna):
1 maja 1987 roku - Jan Paweł II beatyfikuje w Kolonii Żydówkę Edytę Stein (s. Teresę Benedyktę od Krzyża), męczennicę Oświęcimia-Brzezinki.
5 czerwca 1987 roku - Ogłasza list apostolski do biskupów litewskich z okazji 600-lecia chrztu Litwy.
6 czerwca 1987 roku - Ojciec Święty inauguruje Rok Maryjny, zakończony 15 sierpnia 1988 roku.
8 - 14 czerwca 1987roku - Trzecia papieska pielgrzymka do Polski pod hasłem "Do końca ich umiłował": udział w Krajowym Kongresie Eucharystycznym, beatyfikacja Karoliny Kózkówny

i bpa Michała Kozala, męczennika Dachau; spotkanie z Lechem Wałęsą (35 papieska podróż zagraniczna).
28 czerwca 1987 roku - Beatyfikacja Litwina abpa Jerzego Matulaitisa-Matulewicza.

8 - 14 lipca 1987 roku - Jan Paweł II wędruje po Dolomitach.
10 - 21 września 1987 roku - Papieska pielgrzymka do Stanów Zjednoczonych i Kanady (36 papieska podróż zagraniczna) - m.in. spotkanie z chorymi na AIDS.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Karolina Kózka- urodziła się w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda 2 sierpnia 1898 r. jako czwarte z jedenaściorga dzieci Jana Kózki i Marii z domu Borzęckiej. Jej rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo. Pracowała z nimi na roli. Wzrastała w atmosferze żywej i autentycznej wiary, która wyrażała się we wspólnej rodzinnej modlitwie wieczorem i przy posiłkach, w codziennym śpiewaniu Godzinek, częstym przystępowaniu do sakramentów i uczestniczeniu we Mszy także w dzień powszedni. Ich uboga chata była nazywana "kościółkiem". Krewni i sąsiedzi gromadzili się tam często na wspólne czytanie Pisma świętego, żywotów świętych i religijnych czasopism. W Wielkim Poście śpiewano tam Gorzkie Żale, a w okresie Bożego Narodzenia - kolędy.
Karolina od najmłodszych lat ukochała modlitwę i starała się wzrastać w miłości Bożej. Nie rozstawała się z otrzymanym od matki różańcem - modliła się nie tylko w ciągu dnia, ale i w nocy. Duży wpływ na duchowy rozwój Karoliny miał jej wuj, Franciszek Borzęcki, bardzo religijny i zaangażowany w działalność apostolską i społeczną. Siostrzenica pomagała mu w prowadzeniu świetlicy i biblioteki, do której przychodziły często osoby dorosłe i młodzież. Karolina była urodzoną katechetką. Nie poprzestawała na tym, że poznała jakąś prawdę wiary lub usłyszała ważne słowo; zawsze spieszyła, by przekazać je innym. Wrażliwa na potrzeby bliźnich, chętnie zajmowała się chorymi i starszymi. Odwiedzała ich, oddając im różne posługi i czytając pisma religijne. Przygotowywała w razie potrzeby na przyjęcie Wiatyku. W swojej parafii była członkiem Towarzystwa Wstrzemięźliwości oraz Apostolstwa Modlitwy i Arcybractwa Wiecznej Adoracji Najświętszego Sakramentu.
Zginęła w 17. roku życia 18 listopada 1914 roku, na początku I wojny światowej. Carski żołnierz uprowadził ją przemocą i bestialsko zamordował, gdy broniła się pragnąc zachować dziewictwo. Po kilkunastu dniach, 4 grudnia 1914 r., w pobliskim lesie znaleziono jej zmasakrowane zwłoki. Tragedia jej śmierci nie miała świadków.
10 czerwca 1987 r. w Tarnowie Jan Paweł II beatyfikował Karolinę. W czasie Mszy beatyfikacyjnej powiedział: "Święci są po to, ażeby świadczyć o wielkiej godności człowieka. Świadczyć o Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym dla nas i dla naszego zbawienia - to znaczy równocześnie świadczyć o tej godności, jaką człowiek ma wobec Boga. Świadczyć o tym powołaniu, jakie człowiek ma w Chrystusie".
Papieskie anegdoty
"Wszyscy sobie poszli"
Któregoś wieczoru, podczas szpitalnej rekonwalescencji w klinice Gemelli po zamachu na Placu świętego Piotra, Papież wyszedł ze swojego pokoju na opustoszały korytarz. Rozejrzał się i powiedział: "Ładne rzeczy, wszyscy sobie poszli, a mnie zostawili!".