KALENDARZ NAJDŁUŻSZYCH STRAJKÓW STANU WOJENNEGO 14 -28 GRUDZIEŃ 1981 - KOPALNIA „PIAST”

 KALENDARZ NAJDŁUŻSZYCH STRAJKÓW STANU WOJENNEGO 14 -28 GRUDZIEŃ 1981 - KOPALNIA „PIAST”

 

12-13 grudnia 1981 roku

1.   Wprowadzenie Stanu wojennego przez Radę Państwa PRL; 13 grudnia 1981 roku

2.   Próby spotkania działaczy Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” z dyrektorem Kopalni Węgla Kamiennego „Piast” Czesławem Gelnerem;

3.   Przewiezienie aresztowanych działaczy do Komendy Miejskiej Milicji Obywatelskiej w Tychach; podpisanie oświadczenia o przestrzeganiu zapisów dekretu o Stanie wojennym i zaprzestaniu działalności politycznej;

4.   Internowanie działaczy NSZZ „Solidarność”: wiceprzewodniczącego Komisji Zakładowej KWK „Piast” Eugeniusza Szelągowskiego, oraz przewodniczącego Komitetu Zakładowego Przedsiębiorstwa Robót Górniczych z Mysłowic Stanisława Dziwaka.

14 grudnia 1981 roku

1. Wystąpienie Stanisława Trybusia, elektryka z PRG, w obronie internowanych działaczy NSZZ „Solidarność"; zawiązanie protestu, późniejszego Strajku, przez pracowników PRG i górników z I zmiany na poziomie 650 KWK „Piast”.

2. Interwencja działaczy „Solidarności" w sprawie internowanych w Komitecie Miejskim PZPR.

3. Spotkanie działaczy z protestującymi w cechowni zakończone ich wygwizdaniem i wyzwiskami.

4. Około godziny 21 zjazd działaczy na poziom 650; ich przyłączenie się do Strajku.

5. Rozpoczęcie przez Janusza Pioskowika prowadzenia notatek-bezpośredniego zapisu wydarzeń Strajku w KWK „Piast".

15 grudnia 1981 roku

1. Około godziny 4 interwencja nadsztygara Jeremiasza Sitka, członka Komitetu Centralnego PZPR, mająca przekonać protestujących do wyjazdu na górę (nieudana).

2. Decyzja o zablokowaniu dwóch z trzech szybów zjazdowych.

3. Około godziny 7:30 przyłączenie się do strajkujących I zmiany pracującej na poziomie 500; odrzucenie pomysłu zajęcia znajdującego się tam magazynu materiałów wybuchowych oraz rozszerzenia akcji strajkowej na ten poziom.

4. Decyzja dyrekcji KWK „Piast” o zaprzestaniu prac wydobywczych na poziomie 300.

5. Wstrzymanie wstępu pracowników do kopalni.

6. Przekazanie strajkującym o godzinie 10 odezwy komisarza wojskowego Tychów wzywającej do zaprzedania akcji protestacyjnej.

7. Dzień wypłaty, spontaniczna zbiórka pieniędzy wśród pracowników przebywających na powierzchni na wsparcie Strajkujących.

8. Decyzja dyrekcji KWK „Ziemowit” o wykonaniu celowego zawału fragmentu chodnika łączącego ją z KWK „Piast”.

9. Odwołanie z funkcji wojewody Katowickiego Henryka Lichosia i mianowanie w jego miejsce generała Romana Paszkowskiego.

10. Rozpoczęcie wspólnych modlitw na poziomie 650 KWK „Piast”.

16 grudnia 1981 roku

1. Pierwsze, niepotwierdzone informacje o masakrze w KWK „Wujek".

17 grudnia 1981 roku

1. Potwierdzone informacje o masakrze w KWK „Wujek”.

2. Telefoniczne rokowania pomiędzy górnikami a dwoma oficerami wojska, w towarzystwie księdza.

3. Przesłanie do strajkujących odezwy podpisanej przez dyrektora, wzywającej do zaprzestania akcji protestacyjnej.

4. Spotkanie biskupa Katowickiego Herberta Bednorza z wojewodą Paszkowskim; ustalenie próby podjęcia mediacji przez Kościół katolicki.

5. Dwa wieczorne wybuchy paniki na poziomie 650 KWK „Piast” spowodowane stresem po informacjach o „Wujku”.

18 grudnia 1981 roku

1. Odesłanie jednego z wszczynających panikę na powierzchnię w stanie załamania nerwowego.

2. Przybycie do KWK „Piast” wojska z trzema transporterami opancerzonymi w celu wydobycia z dołu zgromadzonych tam materiałów wybuchowych; ostry protest osób, szczególnie żon i rodzin górników zebranych pod bramą.

3. Wizyta u biskupa Herberta Bednorza trzyosobowej delegacji z KWK „Piast”.

4. Próba samobójcza odesłanego górnika, wszczynającego panikę.

19 grudnia 1981 roku

1. Przybycie o godzinie 11 do KWK „Piast” delegacji trzech księży: Eugeniusza Świerzego, Franciszka Resiaka, oraz Bronisława Kuczery; ośmiogodzinna wizyta na poziomie 650.

2. Przyjęcie przez Wojewódzki Komitet Obrony w Katowicach planu działań blokadowych kopalń węgla kamiennego „Piast" i „Ziemowit" w Tychach do realizacji od 20 grudnia (niezrealizowany).

20 grudnia 1981 roku

1. Wizyta księdza  Kuczery na kopalni; rozmowa telefoniczna ze strajkującymi.

21 grudnia 1981 roku

2. Kolejna wizyta księży; brak zgody strajkujących na ich zjazd na dół; rozmowy telefoniczne.

3. Początek inspirowanej przez SB ogólnopolskiej akcji propagandowej skierowanej przeciwko strajkującym w KWK „Piast”.

4. Podjęcie przez SB starań o włączenie się biskupa Herberta Bednorza w roli mediatora.

5. Wizyta kontrolna nadinspektora Okręgowego Urzędu Górniczego w Tychach (wg Bogacza miała ona miejsce 19 grudnia);

6. Przybycie do zmilitaryzowanej KWK „Piast” w roli komisarza wojskowego pełnomocnika Komitetu Obrony Kraju pułkownika doktora inżyniera  Bronisława Zieleckiego.

22 grudnia 1981 roku

1. Raport komendanta wojewódzkiego MO w Katowicach pułkownika  Jerzego Gruby na temat rozwoju sytuacji w KWK „Piast”.

23grudnia 1981 roku

1. Wprowadzenie całkowitej blokady na dostarczanie żywności strajkującym.

2. Wizyta w KWK „Piast” wiceministra górnictwa i energetyki magistra  inżyniera Mariana Gustka.

3. Spotkanie ministra Mariana Gustka i dyrektora Czesława Gelnera z biskupem Bednorzem w celi nakłonienia go do podjęcia mediacji.

4. Wszczęcie śledztwa w sprawie strajku przez prokuratorów wojskowych porucznika Janusza Brofa i porucznika Bogdana Pikałę.

24 grudnia 1961 roku

1. Wizyta w KWK „Piast” biskupa pomocniczego diecezji katowickiej Janusz: Zimniaka (wraz z trzema kapłanami obecnymi poprzednio); od południa sześciogodzinna wizyta na poziomie 650.

2. Wigilia pod ziemią.

3. Przekazana z powierzchni transmisja radiowa pasterki z Warszawy.

25 grudnia 1981 roku

1. Dwukrotny wyjazd na górę grupy strajkujących poszukującej paczek dostarczanych przez rodziny.

2. Podziemna wyprawa do KWK Ziemowit” celem znalezienia jedzenia (nieudana - zawał).

26 grudnia 1981 roku

1. Przesłanie na dół taśmy z dobrowolnie nagranym apelem wiceprzewodniczącego Krajowej Komisji Koordynacyjnej Sekcji Górnictwa NSZZ „Solidarność” Zdzisława Kosmalskiego o zaprzedanie strajku.

27grudnia 1981 roku

1. Sformułowanie wstępnych warunków zakończenia Strajku.

28 grudnia 1981 roku

1. W godzinnę 11.55-13.45 pertraktacje siedmioosobowej delegacji z poziomu 650 z dyrektorem  Gelnerem oraz pułkownikiem . Zieleckim ; ultimatum władz w sprawie zakończenia protestu.

2. W godzinie 17-18 narada strajkujących; decyzja o zakończeniu strajku.

3. W godz. 19-20 wyjazd strajkujących na powierzchnią.

4. Wieczorem: pierwsze aresztowania i internowania.

2 stycznia 1982 roku

1. Powrót załogi KWK „Piast" do pracy.

9 stycznia 1982 roku

1. Skierowanie do Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu aktu oskarżenia przeciwko Zbigniewowi Bogaczowi, Wiesławowi Zawadzkiemu, Andrzejowi Machalicy oraz Wiesławowi Dudzińskiemu, Andrzejowi Oczce, Stanisławowi Paluchowi i Adamowi Urbańczykowi.

25 stycznia 1982 roku

1. Rozpoczęcie procesu przeciwko ww. oskarżonym w Sądzie Wojewódzkim w Katowicach; skład orzekający: pułkownik Józef Machański - przewodniczący, kapitan Józef Medyk, podporucznik Joachim Filipek.

29 Stycznia 1982 roku

1. Zwrot sprawy do Wojskowej Prokuratury Garnizonowej na jej własny wniosek (I) celem zebrania nowych dowodów na potwierdzenie oskarżenia.

19 kwietnia 1982 roku

1. Wznowienie procesu wskutek śmierci pułkownika . Machańskiego; nowy skład orzekający: kapitan Józef Medyk - przewodniczący, porucznik Andrzej Chwiłoc, podporucznik Joachim Filipek.

12 maja 1982 roku

1. Ogłoszenie wyroku: .niewinni”.

12-15 maja 1982 roku

1. Internowanie oskarżonych przez SB.