SZLAKIEM CHORWACKIM – ZAGRZEB MĘCZENICY ZA WIARĘ ALOJZY WIKTOR STEPINAC

SZLAKIEM CHORWACKIM – ZAGRZEB

 MĘCZENICY ZA WIARĘ

ALOJZY WIKTOR STEPINAC

Kim był Alojzy Witor Stepinac?

Alojzy Wiktor Stepinac [1]- Alojzije Viktor Stepinac urodził się 8 maja 1898 roku w Brezarić koło Krašić jako piąte dziecko w chłopskiej rodzinie.

Jako syn Józefa i Barbary prowadzili skromne, ale przeniknięte głęboką wiarą chrześcijańską życie. Co niewątpliwie ukształtowało młodego Alojza do poświęcenia życia do stanu duchowego ,ale też był wielkim czcicielem Matki Bożej z sanktuarium Bystrzyckim.

Mama natchniona przez Boga modliła się codziennie wytrwale o łaskę powołania kapłańskiego dla swojego syna Alojzego.

Modlitwą, ale też poszcząc o chlebie i wodzie przez trzy dni każdego tygodnia. W 1916 roku zdaje egzaminy dojrzałości w gimnazjum w Zagrzebiu. Przed osiemnastymi urodzinami zostaje powołany do Austro-węgierskiej armii. Biorąc udział w I wojnie światowej. Wojna doświadcza go jaki i innych zostając rannym i dostaje się do Włoskiej niewoli.

Po zakończonej wojnie młody Alojzy postanawia rozpocząć studia rolnicze na Uniwersytecie w Zagrzebiu, ale szybko rezygnuje aby pomagać ojcu. W 1924 roku wstąpił do seminarium duchownego, skąd wysłano go do Rzymu.
 Na papieskim uniwersytecie Gregoriańskim obronił dwie rozprawy doktorskie — z filozofii i teologii. Tam też w czasie rzymskich studiów poznał Franciszka Sepera, późniejszego arcybiskupa w Zagrzebiu. 


Święcenia kapłańskie przyjął Alojzy Stepinac razem ze swoim kolegą Franciszkiem Seperem z rąk arcybiskupa Josipa Polici, 26 października 1930 roku. Swoją pierwszą mszę świętą prymicyjną odprawił w rodzinnej parafii, Krasiću. Na swoim prymicyjnym obrazku wypisał słowa:

„A ja nie daj Boże, abym się czymkolwiek chlubił jak tylko krzyżem naszego Pana Jezusa Chrystusa,

przez który świat jest dla mnie ukrzyżowany, a ja dla świata,
 (por. Gal 6, 14).”

Na początku swojej drogi kapłańskiej pracował na stanowisku ceremoniarza arcybiskupa Antoniego Bauera, później jako notariusz kurii biskupiej. Z jego inicjatywy powstała Caritas archidiecezji oraz rozpoczęto publikację czasopisma „Caritas”. 29 maja 1934 roku w duchu posłuszeństwa, przyjął decyzję papieża Piusa XI o nominacji na biskupa koadiutora archidiecezji Zagrzebskiej, — z prawem następstwa. Stepinac miał wtedy 36 lat. Arcybiskupem Zagrzebia został po śmierci arcybiskupa Antuna Bauera 7 grudnia 1937 roku Alojzy Stepinac zostaje arcybiskupem Zagrzebia. W 1936 roku zdobył górę Triglav – najwyższy szczyt Alp Julijskich i ówczesnej Jugosławii.

Swoje doświadczenie z lat wojennych uświadamia o wielkiej odpowiedzialności i przewidując niebezpieczeństwa nadchodzących czasów młody arcybiskup Zagrzebia wpisał w swój herb biskupi słowa psalmu:

„In te Domine speravi” co znaczy : „Tobie Panie zaufałem”.

To zaufanie w Bogu zachował i w najcięższych dniach swojego życia.  Dostrzegając słowa młodego arcybiskupa Nuncjusz Apostolski Pellegrinatti, napisał mu słowa:

„Dziękuję Tobie czcigodny księże biskupie,

że na wzór Szymona Cyrenejczyka — przyjąłeś wspaniały, ale cierniem spowity krzyż zagrzebskiej diecezji. Bądź dobrym pasterzem, cały dla Chrystusa i powierzonej Tobie owczarni.”

Ponieważ coraz więcej uchodźców uciekających przed Niemcami potrzebowało pomocy, założył dla nich komitet pomocy, a druga organizacja ratowała Żydów. Socjalny wymiar pracy ugruntowało katolicką tożsamości narodu Chorwackiego. Jako arcybiskup w kazaniach wzywał do wierności Ojcu Świętemu, Chrystusowemu zastępcy w Rzymie. Widząc niebezpieczeństwo bezbożnej masonerii i liberalnej propagandy zachęcał wiernych do czytania katolickiej prasy i materialnie wspierał jej wydawanie. Doceniając wartość modlitwy i ofiary dla duchowego rozwoju Kościoła — utworzył w Brezovici koło Zagrzebia klasztor dla klauzurowych karmelitanek. Niewątpliwie arcybiskup Stepinac wpisał się w obrońcę życia wypowiadając się o aborcji tak mówił :

„czyste zło, którego w żaden sposób nie da się rozumowo usprawiedliwić”

W czasie Wielkiego Postu w 1938 roku Stepinac tak mówił do studentów z Uniwersytetu w Zagrzebiu:

„Miłość do własnego kraju i narodu nie może przemienić człowieka w dzikie zwierzę, niszczące wszystko na swej drodze i pałające zemstą, ale musi go uszlachetniać, tak, by jego naród cieszył się uznaniem i miłością innych nacji…”

W czasie II wojny światowej jasno wyrażał swoje poglądy 5 listopada 1940 roku w notatkach tak zapisał:

„Jeśli zwyciężą Niemcy, zapanuje okrutny terror i dokona się zagłada małych narodów.

Jeśli zwycięży Anglia, przy władzy pozostaną masoni, Żydzi, a zatem królować będą w naszych krajach nieobyczajność i korupcja. Jeśli zwycięży Rosja, wówczas diabeł zdobędzie władzę nad światem i nastanie piekło”

28 marca 1941 roku arcybiskup zabrał głos na stosunki Serbsko-Chorwackie, wyrażając żal z powodu podziału kościoła na prawosławie i katolicyzm.

„W sumie Chorwaci i Serbowie są niczym dwa światy, biegun północny i biegun południowy, nigdy nie będą mogli się spotkać, do tego potrzeba cudu Boga. Schizma jest największym przekleństwem w Europie, prawie większym niż protestantyzm. Tutaj nie ma żadnych zasad moralnych, nie ma prawdy, nie ma sprawiedliwości, nie ma też uczciwości.”

10 kwietnia 1941 roku zostało utworzone Niezależne Państwo Chorwackie. Świadectwo prawdy arcybiskup Stepinac wygłosił w czasie otwarcia Chorwackiego Sejmu 23 lutego 1942 roku mówiąc o prawach Bożych i sprawiedliwości. Warto tu zwrócić uwagę że prawda o przestrzeganiu przykazań pokazuje jego świadectwo zaangażowania w ratowanie życia prześladowanych duchownych prawosławnych, żydowskiego rabina i grupy słoweńskich księży katolickich. Pomagał też tym których pozbawiono własnej ojczyzny. Była wśród nich także ponad 300-osobowa grupa Polaków, która po inwazji Niemiec szukała schronienia u swoich południowych sąsiadów. 85 matek i dzieci umieszczono w hotelu w Crikvenicy, a potem na Krku. Biskup Stepinac przez 3 lata regularnie przekazywał im pomoc materialną na prośbę ich opiekunek: Marii Kujawskiej i księżnej Marii Potockiej. W Chorwacji byli też polscy księża, których skierował tu za zgodą biskupa Stepinaca kardynał August Hlond. [2] Żołnierz prawdy dla wielu był kontrowersyjnym biskupem bo umiał rozmawiać z każdym - czy to nazistą, czy komunistą. Nastał koniec II wojny światowej, ale nadal terror i zemsta komunistów nie daje za wygraną w wielu Słowiańskich krajach rozpoczynają się prześladowania księży i mieszkańców. Za żelazną kurtyną prześladowania są też w Polsce na żołnierzach- dziś nazywanych wyklętymi. Ale wróćmy do Chorwackiego arcybiskupa Stepinca. 18 września 1946 roku rano ujęto arcybiskupa Stepinca i wyprowadzono z arcybiskupiej rezydencji, do której już nigdy żywy nie powrócił. 30 września 1946 roku rozpoczął się zmontowany proces przeciwko niemu. Tak też oskarżyciel stawiał mu zarzuty — o współpracę z okupantem, o „przymusowe” chrzczenie wiernych prawosławnego wyznania, o działalność przeciwną interesom narodowym. Wiemy doskonale jak odbywały się procesy w Polsce, tak też narzędzie interesom komunistycznej partii w Chorwacji, był proces pokazowy odgórnie osądzony. Proces sądowy arcybiskupa pokazał prawdę o Chrystusie ,a i postać arcybiskupa pozostała spokojna nie dając się zastraszyć. Jak to podkreślił w końcowym przemówieniu bronił Bóstwa Jezusa Chrystusa i czci Matki Bożej. Osądzał komunistyczne prześladowania wierzących, wzywał do porozumienia ze Stolicą Apostolską. A na końcu powiedział: W stosunku do mojej osoby i sądu nade mną, nie potrzebuję waszego ułaskawienia, mam spokojne sumienie. Wyrok sądowy, dla arcybiskupa opiewał na 16 lat pozbawienia wolności, w tym 5 lat w więzieniu i 11 na plebanii w zupełnej izolacji od świata. Papież Pius XII w 1953 roku nadał arcybiskupowi Stepincowi godność kardynalską. Czas pobytu w domowym więzieniu kardynał Stepinac wypełniał modlitwą, pisaniem kazań i tłumaczeniem książek o duchowej treści. Kardynał Alojzy Stepinac zmarł w opinii świętości w Krasiću 10 lutego 1960 roku. Umierając powtarzał słowa:

„Bogu niech będą dzięki i Bądź wola Twoja.”

MĘCZENNICY ZA WIARĘ - ALOJZY WIKTOR STEPINAC
SARKOFAG KARDYNAŁA ZNAJDUJE SIĘ W KATEDRZE W ZAGRZEBIU 

Chorwacki państwowy „Sabor” w wolnym kraju deklaracją z 14 lutego 1992 roku unieważnił orzeczenie komunistycznej władzy, mocą którego ksiądz  Alojzy Stepinac był niesprawiedliwie sądzony, ukarany więzieniem i pozbawieniem wolności. 3 października 1998 roku w Narodowym sanktuarium Maryjnym w Mariji Bistricy [3] Jan Paweł II, [4] papież — Polak, ogłosił Alojzego Stepnica męczennikiem i beatyfikował. W pielgrzymce  do sanktuarium Maryjnych pod cudowną, czarną figurką Matki Boskiej Bystrzyckiej — Królowej Chorwatów, w 500 tysiącach pielgrzymów, papież beatyfikował pielgrzyma do Mariji Bistricy, kardynała Alojzije Stepinca -1898 - 1960.

Gdy wierni dziękowali śpiewając słowa ludowej kolędy Chorwackiej 

“Niebo teraz nam oświadcza,

 a głos z nieba to poświadcza”

Na niebie, zakrytym chmurami, pojawiły się promienie słońca.

I tak świadectwo nauki męczennika, Alojzije Stepinca, dało narodowi Chorwackiemu sprawiedliwe zwycięstwo dobra nad złem, przede wszystkim nad totalitaryzmami faszyzmu i komunizmu. Prawda nie uznaje bowiem taryfy ulgowej. Zwycięstwem zakończyła się sprawiedliwa walka o prawdę, wolność i równouprawnienie, o wiarę w Boga i szacunek dla człowieka, o godność jednostki i miłość powszechną. Na znak wdzięczności dla Ojca Świętego Rada Gminy Marija Bistrica nazwała główny plac miejscowości imieniem Jana Pawła II. Papież podarował sanktuarium Maryjnemu kielich i złoty różaniec.

JZ [5]

---

[1] Alojzy Wiktor Stepinac chorwacki  Alojzije Viktor Stepinac urodzony 8 maja 1898 roku , Brezarić, zmarł10 lutego 1960, Krašić –Arcybiskup Zagrzebia -1937–1960, wikariusz wojskowy ustaszów -1942–1945, członek parlamentu NDH -1943–1945. W 1946 roku skazany przez komunistyczny sąd w Zagrzebiu na 16 lat więzienia za współpracę z ustaszami i współudział w przymusowym nawracaniu prawosławnych Serbów na katolicyzm w 1992 roku parlament niepodległej Chorwacji unieważnił ten proces). Po pięciu latach zwolniony z więzienia, a karę zamieniono na zakaz opuszczania parafii w Krašiciu. W 1952 roku został kardynałem. W 1998 roku papież Jan Paweł II ogłosił go męczennikiem i beatyfikował.

[2] August Hlond – Polski duchowny, salezjanin, arcybiskup metropolita Gnieźnieński i Poznański, kardynał Prymas Polski ,urodzony 5 lipca 1881 w Brzęczkowicach zmarł 22 października 1948 roku

[3] Sanktuarium Matki Boskiej Bystrzyckiej w miejscowości Marija Bistrica znajduje się w północno-zachodniej części Chorwacji, około 50 km na północny wschód od Zagrzebia, w pagórkowatym regionie nazywanym Hrvatsko Zagorje. Parafia rzymskokatolicka Marija Bistrica. Po raz pierwszy jest ona wzmiankowana w dokumentach diecezji zagrzebskiej w roku 1334. Cudowna figurka Przenajświętszej Matki Bożej pochodzi z wieku XV, jest dziełem nieznanego wiejskiego artysty, ma 117 cm wysokości.

[4] Jan Paweł II – Słowiański papież Polak urodzony 18 maja 1920 w Wadowicach jako Karol Wojtyła, zmarł 2 kwiecień 2005 roku, beatyfikowany 1 maja 2011 roku przez papieża Benedykta XVI , kanonizowany 27 kwietnia 2014 –przez papieża Franciszka

[5] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne , zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.