Jak
owocnie przeżywać Wielki Post?
Nawrócenie serc
Środą Popielcową rozpocznie się kolejny Wielki Post. To
dla nas, chrześcijan, czas pokuty, w którym w sposób szczególny pragniemy
praktykować czyny służące nawróceniu naszych serc.
W tym okresie pragniemy powstrzymać się od zabaw, co
pomoże w opanowaniu instynktów i wyzwoleniu naszych serc od przywiązania do
złego. Innymi czynami pokutnymi, w tym świętym czasie rozważania Męki i Śmierci
Pana Jezusa, będą zachowywane przez nas posty - post ścisły obowiązuje
wiernych, którzy ukończyli 18 rok życia, aż do 60 roku życia, w Środę
Popielcową i Wielki Piątek - oraz powstrzymywanie się od spożywania potraw
mięsnych (obowiązek ten mają wszyscy wierni, którzy ukończyli 14 rok życia we
wszystkie piątki całego roku i Środę Popielcową).
Największa tajemnica naszej wiary
Wielki Post, który jest czasem przygotowania na owocne
przeżywanie największej tajemnicy naszej wiary - Zmartwychwstania Pańskiego,
sprzyja także naszej mobilizacji, aby jeszcze więcej w naszym życiu było
uczynków pobożności i miłości, również poprzez dawanie jałmużny ludziom
potrzebującym. Wszystko to zaś pragniemy
czynić nie z przymusu, czy tylko dla spełnienia przykazania kościelnego, lecz z
miłości dla naszego Pana i Zbawcy. On tyle wycierpiał i umarł na krzyżu za nas
grzeszników, a po trzech dniach zmartwychwstał dla naszego zbawienia.
Jest jednak jeszcze jedna forma pokuty, którą Kościół
szczególnie sobie ceni - modlitwa. Wśród wielu modlitw, które znamy i
praktykujemy są i te tak charakterystyczne dla okresu Wielkiego Postu: Droga
Krzyżowa i Gorzkie Żale. Myślę, że w tym czasie także częściej będziemy
odmawiać Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Warto zatem pamiętać, że Kościół z
tymi nabożeństwami złączył możliwość zyskiwania odpustu zupełnego.
Droga Krzyżowa
Odpust zupełny zyskuje ten, kto odprawia pobożnie Drogę Krzyżową. W
pobożnej praktyce Drogi Krzyżowej odnawia się pamiątkę cierpień, jakie Boski
Zbawiciel przeżył w czasie drogi od pretorium Piłata, gdzie został skazany na
śmierć, aż na górę Kalwarię, gdzie umarł na krzyżu dla naszego zbawienia. Dla
uzyskania odpustu określa się następujące warunki:
- Pobożne ćwiczenie należy odprawić przed stacjami Drogi
Krzyżowej prawnie erygowanymi. Do erygowania zaś Drogi Krzyżowej wymaga się 14
krzyżów, przy których zwykło się zamieszczać z pożytkiem tyleż obrazów,
przedstawiających stacje jerozolimskie.
- Zgodnie z powszechniejszym zwyczajem pobożna praktyka
składa się z czternastu pobożnych czytań, do których dodaje się pewne wezwania
modlitewne. Dla odprawiania jednak Drogi Krzyżowej wymaga się tylko pobożnego
rozważania Męki i Śmierci Chrystusa. Nie jest zatem rzeczą konieczną
rozmyślanie o poszczególnych tajemnicach każdej stacji.
- Wymaga się przechodzenia od jednej stacji do drugiej.
Jeżeli jednak tę pobożną praktykę odprawia się publicznie i wszyscy biorący
udział nie mogą bez zamieszania przechodzić od stacji do stacji, wystarczy,
jeżeli do poszczególnych stacji przechodzi prowadzący Drogę Krzyżową, podczas
gdy inni pozostają na swoim miejscu.
- Wierni, którzy mają przeszkodę, mogą uzyskać taki sam odpust,
jeżeli przynajmniej przez pół godziny będą pobożnie czytać i rozważać o Męce i
Śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Gorzkie Żale
Odpust zupełny mogą uzyskać wszyscy wierni jeden raz w
ciągu każdego tygodnia Wielkiego Postu, o ile wezmą pobożny udział w
nabożeństwie zwanym "Gorzkie żale" w jakimkolwiek kościele na terenie
Polski, po odbyciu
spowiedzi św. i przyjęciu Komunii św. oraz odmówieniu w intencji Ojca Świętego
jednego "Ojcze nasz" i "Zdrowaś" względnie też
jakiejkolwiek innej modlitwy według własnego uznania.
Koronka do Miłosierdzia Bożego
Odpustu zupełnego, pod zwykłymi
warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa
w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z
duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie
odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec
Najświętszego Sakramentu Eucharystii publicznie wystawionego lub też przechowywanego
w tabernakulum.
ks.
Jan Glapiak