ODNALEŹĆ BOGA W KRAJOBRAZIE ŚWIATA

ODNALEŹĆ BOGA W KRAJOBRAZIE ŚWIATA

W Mysłowickim Ośrodku Kultury [1] w galerii możemy zobaczyć ciekawą wystawę autorstwa księdza Krzysztofa Kaszy [2] zatytułowana –

„Odnaleźć Boga w krajobrazie świata” [3]

Wernisaż odbył się 22 października 2018 o swoich fotografiach opowiadał autor poezją też ułożoną przez autora. 

O księdzu też opowiadał ksiądz Henryk Olszar [4] 

czym jest poezja dla autora mówił w słowach:

Utwory to stałe i dyskretne do Boga i postaci biblijnych –świętych i grzesznych.

 Ale też podsumowując zaznaczył że stwórca autorowi hojne dary, które są spotkaniem człowieka wielkiego, małego czy kapłana, ale i spotkanego człowieka tylko raz.

 Zatrzymajmy się na fotografii autor ksiądz Krzysztof Kasza niewątpliwie pokazał piękno świata w górach morzu ,płatkach roślin i ptaków, 

czy zachodzie słońca.

Niech słowa poezji dopełnią krajobraz Boga w świecie :

Dlaczego piękno prawdziwe [5]

dla tych jest widoczne

co patrzeć potrafią

duszą w ciele ukrytą

Gdybyś tylko chciał

duszę otworzyć

i duszą patrzeć

zobaczysz to

czego inni nie widzą

co nie zawsze pięknym się wydaje

gdy oczami patrzysz

lecz tchnie pięknością prawdziwą

bo dusza widzi inaczej.

(ksiądz Krzysztof Kasza)

Połączenie  poezji i fotografii to wartość jaką posiadł ksiądz Krzysztof Kasza. Sam autor to pszczynianin ze Starej Wsi, 

który posiada już artystyczną duszę, ale i twórca kilku zbiorów wierszy. Pierwszy tomik to „Świat mojego serca” wydanym w 2001 roku przez krakowskie wydawnictwo Salwator. 

W grudniu 1996 roku ksiądz Krzysztof Kasza zostaje mianowany proboszczem parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i świętego Maksymiliana Kolbe w Janowie Miejskim i dziekanem dekanatu Mysłowickiego.

Tam właśnie swój pierwszy album zaprezentował, były też wystawy.

 Ostatni album powstał w grudniu 2018 na jubileusz 35-lecia kapłaństwa składa się z fotografii i tekstów poezji zatytułowany –

„Odnaleźć Boga w krajobrazie świata”

Album powstał już gdy ksiądz objął jako proboszcz parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach.

 Na zakończenie warto dodać o zakładce strony internetowej parafii jest „Kącik proboszcza” tam odkryjesz wiersze dla  dzieci ,dorosłych

Jacek Źróbek [6]

---

[1] Mysłowicki Ośrodek Kultury – Grunwaldzka 7 -Galeria M2

[2] Ksiądz Krzysztof Kasza- proboszcz  parafii pw: Najświętszego Serca Pana Jezusa – w Mysłowicach od grudnia 2007  wcześniej 1996 – w parafii pw: Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i Świętego Maksymiliana Kolbe i jako dziekan dekanatu Mysłowickiego

[3] „Odnaleźć Boga w krajobrazie świata ”– tytuł albumu i wystawy księdza Krzysztofa Kaszy

[4] Ksiądz Henryk Olszar – o autorze

[5] Poezja księdza Krzysztofa Kaszy z albumu – „Odnaleźć boga w krajobrazie świata”

[6] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku ,podróżnik, fotograf ,pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych. Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia. W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny.

Wystawa fotografii Katarzyna Łata “VIA”

Wystawa fotografii Katarzyna Łata “VIA”

Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza na wystawy fotografii Katarzyna Łata “VIA”. [1]  Wernisaż odbył się w Galerii ZPAF Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 31 października 2018 od środy do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00. Wstęp wolny. Serdecznie zapraszamy.

Co znaczy słowo „Via” w Słowniku języka polskiego [2]przeczymy:

via [wym. wia] to  słowo poprzedzające nazwę miejscowości, wskazujące, że jakaś trasa właśnie przez nią prowadzi”

via crucis [wym. wia kruc-is]”Droga Krzyżowa”

via illuminativa [wym. wia illuminatiwa] „w mistycyzmie i ezoteryce: droga prowadząca do wewnętrznego oświecenia”

“VIA – jest drogą. Dla mnie przede wszystkim drogą „przez”. Tranzytem i sposobem.

Tak o swojej wystawie opowiada [3] Katarzyna Łata:

„W zeszłym roku znalazłam w pewnym antykwariacie, w Chicago, album z kilkunastoma, nikomu już niepotrzebnymi zdjęciami. Od razu zobaczyłam podobieństwo z moimi wspomnieniami sprzed trzydziestu lat, zapisanymi na papierze fotograficznym. Te same emocje. Podobne spełnienie. Starsza Pani wracająca z wyprawy była tak podobna do mnie, kilkunastoletniej dziewczynki. Spotkała bliskich, za którymi pewnie tęskniła, jak ja, ale cieszy się już, że wraca do domu.

Wyjeżdżałam i wracałam.

Marzyłam o cudownej wyspie. To nie był tylko mój sen. Marzenie o szczęśliwej rodzinie też nie jest tylko moje. Powtarzamy schematy. Całymi zestawami. Zbiorami.

Zapamiętuję zdarzenia i obrazy. Sens tych zdarzeń objawia się

z opóźnieniem. Obrazy zawsze wracają. Układają się czasem w nowe znaczenia. Albo po prostu ja zaczynam rozumieć trochę więcej?

Zamiast smaku zupy pomidorowej, zapamiętałam z dzieciństwa światło, które migało między sztachetami płotu, kiedy szłam do Babci. Mrużyłam oczy. Migotało pod przymkniętymi rzęsami. Ciepło i błogo. Pewnie dlatego do dziś uwielbiam robić zdjęcia pod światło.”

Fotografia z Wystawy - Katarzyna Łata 

Piotr Zaczkowski [4] przytoczył fragment  tekstu pt „Z miniatur o drodze” do wystawy „Via” z zachęcając do oglądania:

„Gościniec to droga, szeroki trakt – brukowany, piaszczysty lub bity,a zatem odpowiednio ubity, utwardzony, wzmocniony. Wskazywanie, że drogą jest coś, co wcześniej drogą nie było, to gest ze sztuki przemiany świata i nadawania mu bardziej ludzkiego porządku. Gościniec będzie również imieniem podarunku, który przywiezie się z podróży i wręczy komuś – u kresu wędrowania bądź na progu domu. W pewnych jednak określonych wypadkach, po zwiedzeniu różnych światów i przejściu wielu dróg, coś warto ofiarować nie innym, lecz sobie. Może lustra,

w których przejrzymy się przez chwilę, utrudzeni, zdrożeni, więc jacyś inni, a przecież nadal niepewni, a jednak spokojni, bo bardziej wytrwali. Może fotografie, którym przyśniła się droga i teraz już przebudzone długo w nas się wpatrują, jakby na coś jeszcze cierpliwie czekały.”

Kim jest Katarzyna Łata?[5]

To urodzona w 1973 roku. Po młodych latach rozpoczęła studiowała w latach 1994–1999 na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na Wydziale Grafiki w Katowicach. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików oraz Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 2002 -2005 pełniła funkcję wiceprezesa d.s. artystycznych ZPAF, a od 2005 do 2017 roku (przez cztery kolejne kadencje) funkcję prezesa. Od 2000 do 2017 roku była kuratorem Galerii KATOWICE ZPAF. Obecnie jest kuratorem czterech Galerii Miasta Ogrodów w Katowicach. Jest także katowickim koordynatorem międzynarodowego, europejskiego projektu kultury „CreArt Network of Cities for Artistic Creation” (2017–2021). Autorka kilkunastu wystaw indywidualnych, kilkudziesięciu zbiorowych oraz happeningów fotograficznych. Jest redaktorem książek fotograficznych i koordynatorem projektów dokumentujących Śląsk. Była jurorem wielu konkursów fotograficznych i kuratorką wystaw. Zajmuje się promocją i edukacją w zakresie fotografii: w Wyższej Szkole Technik Informatycznych w Katowicach oraz Studium Fotografii ZPAF. W 2010 roku otrzymała nagrodę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia twórcze , oraz  wkład w rozwój polskiej kultury, a w roku 2017 Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Prace Katarzyny Łaty znajdują się w zbiorach: Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Fototece ZPAF w Warszawie, Śląskiej Kolekcji Fotografii Artystycznej w Katowicach, Muzeum Miejskiego w Sosnowcu oraz w kolekcjach prywatnych w Niemczech, Francji, USA i w Polsce.

Jaki kierunek wybrać  -trzeba się  zatrzymać aby poznać.

Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski

40–012 Katowice ul. Św. Jana 10

Galeria KATOWICE i siedziba Okręgu Śląskiego ZPAF

ul. Św. Jana 10 II piętro

40–012 Katowice

---

[1] Via –tytuł  wystawy Katarzyny łaty

[2] Słownik Języka Polskiego – słowo -Via

[3] Powstanie koncepcji na wystawę

[4] Piotr  Zaczkowski – O wystawie

[5] Krótko o autorce Katarzynie Łacie

Zaproszenie na wystawę zbiorową członków Okręgu Śląskiego ZPAF "Halucynacje"

Zaproszenie na wystawę zbiorową członków Okręgu Śląskiego ZPAF "Halucynacje"

Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski oraz Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim zapraszają 24 sierpnia 2018 roku o godz. 17.00 na wernisaż zbiorowej wystawy fotografii członków ZPAF Okręg Śląski “Halucynacje”.

 Wernisaż odbędzie się w

Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim przy ulicy Parkowej 1. 

Wystawę można oglądać do 30 września 2018 od wtorku do piątku w godzinach 10.00 – 18.00 oraz w soboty – niedziele w godzinach 11.00 – 18.00. Serdecznie zapraszamy.

Co znaczy halucynacja?

HALUCYNACJE — czyli nie wierzę, że to się dzieje naprawdę.

Halucynacje to obrazy, które widzimy, ale którym często nie dowierzamy.

Patrzymy, przyglądamy się.

 Czasem próbujemy zaglądnąć do środka, żeby zrozumieć. 

Czasem zostawiamy, bo potrzeba czasu, żeby zrozumieć. 

Czasem ze złością nie zgadzamy się na to, co nas otacza, a czasem całkowicie i z nadzieją podążamy w ich kierunku. Z uśmiechem i radością. 

Każdy z nas ulega społecznym lub osobistym halucynacjom.

Współczesne halucynacje to sytuacje czasem piękne, czasem straszne.

Czasem śmieszne, czasem śmiertelnie poważne.

Czasem rzeczywiste, czasem z pogranicza wyobraźni.

Beata Mendrek — kurator

Świat pełen niejasności może być przedstawiony też w formie zdjęcia.

NA SZLAKU ŚLĄSKA MORAWSKIEGO – OSTRAWA FOTOGRAFIA LAT 20 W CZECHACH

NA SZLAKU ŚLĄSKA MORAWSKIEGO – OSTRAWA

FOTOGRAFIA LAT 20 W CZECHACH

 Odkrywanie regionu Śląsko-Morawskiego [1] to dla mieszkańców, którzy blisko mieszkają przy granicy Polsko – Czeskiej daje poznanie terenów przemysłowych. Jednym z węzłów dawnych może być Ostrawa. [2]

 Chociaż obecnie przemysł ciężki zmienił się na narodowy zabytek kultury pobliskich dolnych Witkowicach. [3] Ale gdy odwiedzimy Ostrawę to na pewno poznamy ją jako znane miasteczko z kultury filmowej ,czy teatralnej i muzycznej. Spacerując centrum miasta zwrócimy uwagę na perełki architektoniczne. Chociaż gmachy i kamienice pochodzą z przełomu XIX i XX wieku to posiadają ciekawe style. Gdy już dotrzemy do rynku Masaryka tam zobaczymy stary ratusz [4]- dziś mieści się muzeum miasta. 

Zatrzymajmy się na chwilę w starym ratuszu, jak już kupimy bilet to panie oprowadzą nas po salach wystawowych. Jak każde muzeum w swoich usługach ma wystawy stałe i czasowe. 

Jedna z czasowych wystaw [5] jest poświęcona fotografii z lat 1900 do końca XX wieku ze zbiorów prywatnych i wybranych studiów fotograficznych Ostravy aktywnych podczas Pierwszej Republiki, a są to Spisar, Bocek-Valentík, Wenzel, Hůlek reklama. 

W starym ratuszu w Ostrawie  zobaczysz  jak  to
ptaszek  wylatuje  z aparatu fotograficznego
Dávejte pozor, podívejte se na ptáka

Jak powstaje obraz, fotografia ?

Dzisiejsza fotografia dla wielu z nas to przycisk mieszczący się w aparacie fotograficznym, czy w telefonie. Od dawien dawna człowiek za pomocą różnych technik uwieczniał swoje wizje. Możemy tu zadać pytanie po co? Niewątpliwie początki rzeźbienia można było zaobserwować w jaskiniach były to hieroglify-piktogramy z jaskiń Altamira i Lascaux. 

Podróżując po ziemi Egipskiej, czy Greckiej to odkryjemy już wykształcony obraz przedstawiający np. sceny mitologiczne, co wpłynęło na dzisiejszą fotografię i sztukę malarską.

Historia fotografii jako dziedzina jest dość młoda bo XIX wieku, ale sięga starożytnej Grecji. Kiedy to Arystoteles,[6] podczas częściowego zaćmienia Słońca, zaobserwował obraz tworzony na ziemi przez promienie przechodzące między liśćmi drzewa. Tak zrodził się  prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz- Camera obscura [7] z łacińskiego to ciemna komnata– Pierwowzór aparatu fotograficznego. 

Zasada działania pudełka Arystotelesa z roku 350 pne można przedstawić też na oku. Pierwotnie był to pudełko , w którym przednia ścianka ma okrągły otwór, przez który światło wpada do wewnątrz. Po wewnętrznej stronie tylnej ściany znajdował się "sfotografowany" obraz odwrócony do góry nogami. Później, zamiast pudełka zaczęto używać przenośnego okna, przez które artysta uchwycił krajobrazy, które chciał malować. Na takiej samej zasadzie obraz zobaczymy przez oczy.

 Zatrzymajmy się jeszcze na Kamerze obscura zbudowana jest z poczernionego wewnątrz pudełka -dla zredukowania odbić światła. Na jednej ściance znajduje się niewielki otwór -średnicy 0,3–1 milimetra zależnie od wielkości kamery ma spełniać rolę obiektywu, a na drugiej matowa szyba (matówka) lub kalka techniczna. Promienie światła wpadające przez otwór tworzą na matówce odwrócony i pomniejszony lub powiększony obraz. Wstawiając w miejsce matówki kliszę fotograficzną można otrzymać zdjęcie. Z czasem konstrukcja kamery zmienia się na obraz który jest wyświetlany na półprzezroczystym papierze spoczywającym na lustrze . Zdjęcie powstało dużo później.

 Jest rok 1556 wtedy to Georg Fabricius [8]  zwrócił uwagę że chlorek srebra zaczernia się pod wpływem promieni słonecznych. W 1566 roku Daniel Barbaro [9] umieszcza w okrągłym otworze zwykłą soczewkę skupiającą tak powstał pierwszy aparat fotograficzny. Przyszedł czas kiedy to w 1725 roku Johann Heinrich Schulze [10] w Halle uzyskuje pierwsze odwzorowanie obrazu na emulsji światłoczułej sporządzonej z chlorku srebra.

 Połączenie dwóch wynalazków czyli obscury i wykorzystanie emulsji światłoczułej przyczyniło się wykonania zdjęcia. 

Pierwszym fotografem który stworzył zdjęcie był Francuz Joseph-Nicéphore’a Niepce’a , [11] a było to 1826 roku na wypolerowanej płycie metalowe. Była to fotografia niedoskonała. Kolejne doświadczenia dają odkrycia jak przechowywać obraz i tak w 1837 roku odkrył malarz Jacques Louis Daguerre [12], metoda ta zwana Daguerre’a , a pochodząca od nazwiska twórcy dagerotypią. Daguerre polega na działaniu pary jodu na wypolerowaną płytę miedzianą pokrytą srebrem. Takie płytki po wykonaniu zdjęcia poddawane obróbce pary rtęci i ustabilizowane w roztworze soli fizjologicznej, a następnie w roztworze tiosiarczanu sodu. Wadą tej procedury było że uzyskano tylko jeden pozytyw, który miał odwróconą prawą i lewą stronę i nie można go było odtworzyć. Daguerrotypia jest używana od 1839 roku przez aparat fotograficzny Daguerre.

dawna ciemnia 

Składał się z dwóch ściśle dopasowanych szafek, w których zamocowano obiektyw. Kolejną częścią aparatu to stojak ze śrubami regulacyjnymi. Następcą stojaka kolumnowego został statyw trójnogowy. 

Popularne  Aparaty fotograficzne skrzyniowe  wykorzystywane 
w atelier ale i do robienia krajobrazów 

Ważną rolę odgrywają skórzane mieszki mieszkowe do połączenia obiektywu i płaszczyzny ostrości rozpoczęły się w 1839 roku

 Od Pierre'a de Seguira. W latach 1880-1890 użyto pierwszego przenośnego i przechylnego aparatu fotograficznego z przesuwaną szczeliną i komorą składaną w 1894 roku. Ten typ aparatu ma składaną podłogę, dzięki czemu można go złożyć w płaskie pudełko. Używane na zewnątrz, na przykład do budynków lub krajobrazów. W 1888 roku zastosowano urządzenia z wymiennymi wkładami. W 1888 roku Kodak wyprodukował aparat fotograficzny małego formatu Eastmana na 100 zdjęć.

Fotografia  to trwałe uwiecznienie postaci czy widoków 

 Potem zaczęła się rozwijać kamery dla zwykłych zdjęć, które są wykorzystywane filmy wrażliwe na podstawie celuloidu na szpuli. 

Około 1889 roku Hesekiel sporządził aparatów zwanych reflex, co daje wyprostowany obraz przez lustro. Rozpoznajemy dwa typy - lustra pojedyncze i dwustronne. SLR wykorzystuje tę samą soczewkę obiektywu, a także czujnik oglądania. W przeciwieństwie do tego typu, aparat podwójnym obiektywem ma dwie soczewki, z których górna jest wykorzystywana do wyszukiwania na oglądanie fotografowanej pobierającej obraz. W latach 1910-1914 zbudowana przez O. Barnack aparat fotograficzny małego formatu, ta firma rozpoczęła produkcję Leitz Leica a powstała w 1925 roku . 

I jak tu zrobić  zdjęcie, gdy tyle przycisków i mechanizmów 

Jest rok 1929 Franke i Heidecke w Brunszwiku rozpoczyna produkują pierwszą kamerę Roll-glass i Rolleicord. Drezdeńska fabryka Ihagee uruchamia w 1936 roku pierwsze lustro z pojedynczym obiektywem w małym formacie. Przed II wojną światową pojawiają się instrumenty amerykańskie i szwajcarskie z automatyczną migawką. I tak zaczyna się dynamiczna ekspansja aparatu fotograficznego też w Czechach od lat trzydziestych 20. wieku zaczynają promować krajowej produkcji takich urządzeń. Urządzenia fotograficzne były w kilku wariantach produkowane V. Kolar w Modřany. W 1938 roku powstały pierwsze fotograficzne instrumenty Opticotechna -później Meopta Přerov.

Kto by pomyślał żeby sztuka  fotografii
 potrzebowała nauki -dziś wyciągasz telefon i...

 Po II wojnie światowej automatyzacja i uproszczenie zaczęły przenikać do fotografii amatorskiej za pomocą zautomatyzowanych miniaturowych urządzeń z wbudowaną lampą błyskową dla osób świeckich. 

Kto pamięta  takie pudełko do czego służyło 

Proces fotografii skrócił wynalazek błyskawicznych czarno-białych fotografii z 1947 roku i natychmiastowych kolorowych fotografii z 1963 roku. 

Pentacon  z lampą błyskową 

W Polsce częstym aparatem fotograficznym był Zenit. Ciekawy zbieg okoliczności kiedy to francuzi ogłaszali swój wynalazek to już 13 lipca 1839 roku polski inżynier i wynalazca Maksymilian Strasz [13] opublikował w „Wiadomościach Handlowych i Przemysłowych” artykuł poświęcony innej technice fotograficznej: kalotypii –stając się tym samy pierwszym ojcem Polskiej fotografii. Trochę czasu upłynęło kiedy to rozpoczyna się nowa dziedzina przetwarzania obrazu z fotografii statycznej dodana jest fotografia ruchoma , a urządzenie zwane było kinetoskop.

 Ciekawostką urządzenia kinetoskopu wiąże się z kilkoma ojcami. Pierwotne wynalazek stworzył Thomas Edison [14] w 1891 roku.  W 1895 roku bracia Lumière, August Marie Louis [15] skonstruowali i opatentowali kinematograf –była to już doskonalsza wersja kinetoskopu. I tu jest jeszcze jedna z tajemnic Polski wynalazca z Leszna Ottomar Anschütz [16] w 1886 roku tworzy kinematograf. I jeszcze jedna osoba wniosła wkład do fotografii ruchomej, a Sam Auguste Lumière miał stwierdził kiedyś:

"Byłem, wraz z bratem, twórcą filmu francuskiego, 

ale istniał również pewien Polak, 

niejaki Kazimierz Prószyński, 

który nas znacznie wyprzedził ".

Kazimierz Prószyński [17] uzyskał patent na swój pleograf w 1894.

 Techniki fotografowania można podzielić na fotografię tradycyjną zwaną analogową obecnie już mało stosowaną z podziałem na fotografie monochromatyczne i barwne.

 Kolejna technika fotografii zwana szlachecką stosowana do garbowania np. skóry. 

I technika fotografii cyfrowej nie wykorzystująca światłoczułych materiałów, lecz wykorzystuje po przetworzeniu światła wpadającego przez obiektyw zamieniony na sygnał elektryczny, który odbija się na matrycy.

JZ

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Region Śląsko –Morawski

[2] Ostrawa –miasto w Czechach na Morawach

[3] Witkowice – dawna przemysłowa dzielnica Ostrawy

[4] Stary ratusz – dziś muzeum miasta – znajduje się na rynku Masaryka

[5] Wystawa fotografii Czeskiej z lat 1900 -2000

[6] Arystoteles – wynalazca z starożytnej Grecji

[7] Camera obscura- pierwowzór aparatu fotograficznego

[8] Georg Fabricius w 1556 odkrywa działanie chlorku srebra na światło

[9] Daniel Barbaro – powstanie pierwszego aparatu fotograficznego 1566

[10] Johann Heinrich Schulze- w 1725  pierwsze odwzorowanie obrazu na  emulsji światłoczułej

[11] Joseph-Nicéphore’a Niepce’a –Francuz – pierwszy fotograf ,który stworzył  zdjęcie w 1826

[12] Jacques Louis Daguerre malarz wynalazca twórca trwałej obróbki fotograficznej odkrytej w 1839

[13] Maksymilian Strasz –polski wynalazca ojciec polskiej fotografii 13 lipca 1839 techniki fotografii zwanej Kalotypii

[14] Thomas Edison- wynalazca pierwszego kinetoskopu bardzo niedoskonałego w 1891 opatentował

[15] bracia Lumière, August Marie Louis -Francuzi –konstruują i opatentują kinematograf w 1895 roku

[16] Ottomar Anschütz z Leszna Polski wynalazca w 1886 roku tworzy kinematograf

[17] Kazimierz Prószyński – polski wynalazca w 1894 rejestruje swój pleograf