ALMANACHY GOTAJSKIE O DZIEJACH I HERBACH RODZIN SZLACHECKICH

ALMANACHY GOTAJSKIE

O DZIEJACH I HERBACH RODZIN SZLACHECKICH

Co to jest Almanach Gotajski ?

„Almanachy Gotajskie” [1] z Francuskiego Almanach de Gotha”. jest jednym z podstawowych źródeł informacji o genealogii, dziejach i herbach rodzin szlacheckich i arystokratycznych.

Seria wydawnicza była publikowana w niemieckim mieście Gotha w latach 1764-1944 wydawana przez wydawnictwo „Justus Perthes” [2] w językach niemieckim, francuskim. Od 1785 roku jej wydawcą była oficyna „Justus Perthes” Początkowo w języku niemieckim i francuskim publikowane informacje dotyczące rodów z tytułem książęcym. Od 1825 roku pojawiła się seria dotycząca rodów hrabiowskich, potem od

1848 roku rodzin baranowskich, od 1900 roku rodzin starej szlachty z niemieckiego Uradel. Od 1907 roku rodzin nowej szlachty – szlachectwo z nadania z niemieckiego Briefadel. Łącznie przez 180 lat opublikowano prawie 650 tomów tego wydawnictwa. W „Almanachach Gotajskich” zawarte są przede wszystkim informacje o rodach z terenów dawnego Świętego Cesarstwa Rzymskiego, którego częścią było Królestwo Czech ze Śląskiem. Po zakończeniu II wojny światowej wydawnictwo „Justus Perthes” przestało faktycznie istnieć. Utrzymania tradycji wydawania almanachów szlacheckich podjęło się wydawnictwo „SA. Starke Verlag” w nowej siedzibie w Limburgu an der Lahn pod nową nazwa Genealogisches Handbuch der Adels. Pierwszy tom poświęcony genealogiom rodów panujących i książęcych został opublikowany w 1951 roku. Do końca 2014 roku ukazało się prawie 160 tomów podzielonych na pięć serii: książęcą, hrabiowską, baranowską, szlachecką i leksykon. Spadkobiercą Almanachu Gotajskiego i Genealogisches Handbuch der Adels jest wydawany od 2015 roku przez Deutsches Adelsarchiv almanach pod nazwą Gothaisches Genealogisches Handbuch. Pierwotny Almanach de Gotha był wydawany w języku francuskim do roku 1941 i zawierał między innymi zbiór wiadomości ogólnych oraz genealogie rodzin panujących i arystokracji z tytułem książęcym z podziałem na rodziny „A” – mediatyzowane [3] i „B” –tytuły nadawane w tym wszystkie polskie rody książęce. W Polsce prawie kompletny zbiór „Almanachów Gotajskich” jest w zasobach Biblioteki Jagiellońskiej. Największą kolekcją prywatną jest zbiór znajdujący się w rękach właścicieli pałacu Jedlinka w Jedlinie Zdroju. Obejmuje on prawie kompletne serie: hrabiowską, baranowską i obydwie szlacheckie od 1854 roku. Nowy almanach wydawany jest w Londynie w języku angielskim.

JZ [4]

DO GALERI FOTOGAFII

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/naklo-slaskie-w-palacu-donnersmarkow

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

 

---

[1] Almanach Gotajski  -  rocznik  genealogiczny  rodów szlacheckich wydawany  w mieście Gotha  w latach 1763-1944 .

[2] Justus Perthes  - to Johann Georg Justus Perthes  urodzony 11 września 1749 roku w Rudolstadt, zmarł 2 maja 1816 rku w Gocie założyciel wydawnictwa Justus Perthes.  W  1785  roku założył wydawnictwo kartograficzne  Justus Perthes Geographische Anstalt Gotha

[3] Mediatyzacja – to proces prawny na początku XIX wieku ,który pozbawił niepodległości wiele drobnych państewek na terenie Świętego Cesarstwa i poddał je pod zwierzchnictwo władców większych tworów państwowych na terenie Niemiec.

[4] Jacek Źróbek –członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

Rzeszowska podziemna trasa -piwnice

Podziemna trasa Rzeszowska
Jakie legendy kryje Rzeszowska podziemna trasa pod płytą rynku To ciekawy kompleksu podziemnych piwnic i korytarzy, tworzący jedną z największych atrakcji Rzeszowa to Podziemna Trasa Turystyczna „Rzeszowskie piwnice”. Ta ciekawa budowla tworzy sieć podziemnych korytarzy, budowana latami przez mieszkańców Rzeszowa, -służyła im jako sklepy, magazyny, zakłady produkcyjne, wreszcie – w czasie wojen i kataklizmów – jako schronienie. Pięknie odrestaurowane i wzbogacone o ekspozycję historyczną, piwnice świadczą o zaradności, pomysłowości i przedsiębiorczości dawnych obywateli miasta. Od przewodnika dowiemy się że głębokość: 0,5 – 10 m pod płytą Rynku i kamienicami, która jest podzielona na trzy kondygnacje ,długość to aż 369 m w tym 15 korytarzy, 25 piwnic tworzących komnaty ,czas powstawania piwnic: XIV-XVIII w. Zatrzymajmy się na chwilę wędrują w chłodnych korytarzach odszukując piwnice kamienic na rynku i ich nazwy .Idąc podziemną trasą odkryjemy relikty średniowiecznych murów, ślady pożarów, nadgryzione „zębem czasu” pozostałości żelaznych krat i zawiasów, kilkusetletnie cegły „palcówki”, ukryte przejścia. W piwnicach możemy odszukać ekspozycje historyczno-edukacyjna, między innymi repliki zbroi rycerskich,

broni białej i palnej, wystawa ceramiki użytkowej i obrazująca codzienne dawne życie mieszkańców Rzeszowa. Warto zatrzymać się w korytarzu herbowym to tam umieszczone zostały herby dawnych właścicieli Rzeszowa, herby ziem i województw, na terenie których położone było miasto, herby miasta Rzeszowa. W średniowiecznym Rzeszowie, lokowanym na prawie magdeburskim w 1354 roku przez króla Kazimierza Wielkiego, utrzymywał się handel i rzemiosło. Trakty handlowe i przywileje królewskie korzystnie wpływały na rozwój miasta. Niewątpliwą rolę w tamtym okresie pełniły magazyny handlowe oraz tzw. „sklepów ziemnych” pełniły piwnice, budowane pod kamienicami, placem rynkowym, tworząc nieregularną sieć komór i korytarzy na różnych głębokościach, do dziesięciu metrów. Piwnice drążone były w miękkim gruncie lessowym, następnie wzmacniane drewnem dębowym lub murowane kamieniem bądź cegłą. Podziemne magazyny zapewniały towarom odpowiednio niską temperaturę przechowywania, chroniły przed złodziejami i pożarami. A w czasie– wojen, najazdów tatarskich – piwnice zapewniały mieszkańcom miasta schronienie – korytarze prowadziły do znajdującej się na Rynku studni. Komory to pozostałości średniowiecznego domu mieszkalnego, w którym zachowały się relikty ceglanego sklepienia krzyżowo-żebrowego, kamienny portal, kamienne okno oraz część oryginalnej posadzki. Jest to najstarsza, zachowana część naszego miasta. System wodno –kanalizacyjny w latach sześćdziesiątych XX wieku powodował powolne niszczenie i wypłukiwanie skały lessowej i rynek tracił swoją stabilność przez zapadanie i osadzanie kamienic Wtedy to podjęto decyzję o ratowaniu cennej starówki. Prace zabezpieczeniowe i rewaloryzacyjne przebiegały od lat sześćdziesiątych XX wieku do końca 2007 roku. pod kierunkiem profesora Feliksa Zalewskiego z Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Nadzór naukowy prowadzony był przez profesora Zbigniewa Strzeleckiego, również z krakowskiej AGH Zabezpieczone i odrestaurowane piwnice oraz korytarze posłużyły do utworzenia Podziemnej Trasy Turystycznej „Rzeszowskie piwnice”, którą udostępniono zwiedzającym w kwietniu 2001 roku. Trasa, o długości 213 metrów, składała się z 34 piwnic,
Jacek Źróbek