Rodzinny święty – św. Serwulus

Rodzinny święty – św. Serwulus

O św. Serwulusie dwukrotnie wspomina św. Grzegorz I Wielki, papież: w swoich Dialogach oraz w homilii na uroczystość św. Piotra Apostoła. Oto jego słowa: „W tym portyku, który jest przy drodze wiodącej do kościoła bł. Klemensa, przebywał pewien Serwulus, któregoście wszyscy dobrze znali, jak i ja - ubogi w środki pomocy, ale bogaty w zasługi. Od początku swojej choroby aż do jej końca leżał sparaliżowany. Opiekowała się nim jego matka i brat. Jałmużnę, jaką otrzymywał, rozdawał biednym za ich pośrednictwem. Nie umiał czytać, ale miał przy sobie Pismo święte i prosił kapłanów, którzy go odwiedzali, aby mu je czytali. Dlatego też, chociaż jak wspomniałem, nie umiał czytać, tak doskonale zapamiętał jego treść, że dniem i nocą wyśpiewywał Bogu hymny pochwalne (...) Kiedy zaś był już bliski śmierci, o jedno tylko prosił pielgrzymów, aby z nim razem śpiewali psalmy ku czci Pana. Przy samej jednak śmierci swojej prosił, aby zamilkli w śpiewie, mówiąc do otoczenia: «Czy nie słyszycie hymnów, jakie śpiewają w niebie?» W taki to sposób dusza jego została wzięta ze strzępów tego ciała”.
Przy śmierci Serwulusa był obecny osobisty sekretarz papieża i to on przekazał te szczegóły. Św. Grzegorz nie podał jednak ani daty jego śmierci, ani też miejsca, gdzie go pochowano. Martyrologium Adona umieszcza dzień jego święta 23 grudnia. Ponieważ św. Grzegorz wspomina, że Serwulus był przynoszony codziennie i zbierał jałmużnę dla biedniejszych od siebie przy drodze do kościoła św. Klemensa, nie jest wykluczone, że w tym kościele spoczęły też jego śmiertelne szczątki. Jeszcze w roku 1575 w tymże kościele w jednej z kaplic można było oglądać freski, przedstawiające żywot św. Serwulusa. Kardynał Tomasz Ferrari otrzymał w 1702 r. pozwolenie od papieża Klemensa XI dla dominikanów, którzy opiekują się tym kościołem, na obchodzenie wspomnienia św. Serwulusa pod datą 23 grudnia.
Historia Serwulusa pokazuje, że doświadczenie choroby przeżywane w rodzinie może prowadzić do chwały ołtarzy.

Bolonia

BOLONIA



Bolonia znajduje się w północnych Włoszech położona jest między Padem a Apeninami. Miasto zostało założone przez Etrusków w IV wieku przed naszą erą. Po bitwie pod Telamonem znajduje się w zależności od Rzymu, i tak od 189 przed naszą erą staje się kolonią Rzymską. Po upadku w czasie wojen z Germanami, biskup Święty Petroniusz

przywraca świetność Bolonii wtedy to buduje klasztor Świętego Stefana. W 1088roku powstaje Uniwersytet Boloński

przywileje otrzymuje w 1158roku z rąk cesarza Fryderyka I Barbarossy. Uniwersytet Boloński słynie z nauczania prawa kanonicznego i cywilnego. Wśród wielu znanych studentów możemy też znaleźć Polaków. W XV wieku studiował w latach 1495 -1499roku Mikołaj Kopernik. Przy budynku głównym znajdziemy pomnik Mikołaja Kopernika Wędrując arkadami Bolońskimi

dotrzemy do Katedry Świętego Piotra –poświęcona Świętemu Piotrowi Apostołowi

znajduje się w samym centrum miasta przy ulicy Via Dell Independenza. Historia świątyni sięga aż roku 1028roku i była w stylu przedromańskim. W 1141 roku pożar całkowicie niszczy budynek. Po odbudowaniu papież Lucjan III poświęca nową katedrę w 1184roku. Nawiedzając katedrę zobaczymy liczne dzieła sztuki między innymi obraz Zwiastowanie Pańskie autorstwa Ludovico Carracciego, rzeżbę w drzewie cedrowym Ukrzyżowanie autorstwa Alfonsa Lombardiego w stylu romańskim. Gdy już wyjdziemy z katedry skierujmy się na główny plac miasta Piazza Maggiore gdzie zobaczymy fontannę Neptuna

pochodzącą z 1563 roku dzieła Giambologny, a przedstawiająca boga mórz i oceanów. Nad placem unosi się świątynia Bazylika San Petronio

i największym kościołem gotyckim we Włoszech. Pozostałością po średniowieczu są dwie wieże nazywane Due Torii – torre degli Asinelli i Torre Della Garisenda. Gdy już będziemy schodzili z wieży Torre Degli Asineli wstąpmy do muzeum średniowiecza czy archeologiczne lub muzeum muzyki gdzie odkryjemy rękopisy kompozytorów Verdiego, Wagnera czy Straussa . Wśród znanych postaci możemy odszukać patronkę Bolonii Świętą Katarzynę de Vigri (Katarzyna z Bolonii)


Święta Katarzyna z Bolonii urodziła się 8 września 1413roku jako córka profesora uniwersytetu i otrzymała wszechstronne wykształcenie.
Znana była z malowania miniatur i była autorką łacińskich i włoskich hymnów Młoda 10 latka Katarzyna była damą do towarzystwa córki władcy Ferrary Mikołaja III D”Este księżniczki Małgorzaty do czasu małżeństwa Małgorzaty w 1427roku .Święta Katarzyna wstępuje do zakonu klarysek Ferrarze w 1431 roku. W Bolonii zakłada klasztor klarysek w 1456 roku którym kieruje aż do śmierci. Najważniejszym dziełem Katarzyny to ,,Siedem broni duchowych ‘’ i zapoczątkowane 25 grudnia 1445 roku nabożeństwo 1000 ,,Zdrowaś Maryjo ‘’ na Uroczystość Bożego Narodzenia.
Zmarła 9 marca 1463 roku. Relikwie znajdują się w kaplicy przy kościele Bożego Ciała w Bolonii – jej ciało spoczywa niepochowane w pozycji siedzącej.
Papież Klemens XI kanonizował ją 22 maja 1712 roku. Święta Katarzyna jest patronką Bolonii oraz artystów i malarzy
Jacek Źróbek

zobacz też:
https://plus.google.com/events/c5g4pdtla9g593veb1a3pt3dtq0