Mysłowice nieobiektywne autorka o wystawie

 Autorka o wystawie

Zaproszenie na koncert chórów w XIV dzień papieski

Zaproszenie na koncert chórów  w XIV dzień papieski
„Idźcie na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie”

Zapraszam

 W niedzielę 12 października  2014  na XIV dzień Papieski pt ,, Jan Paweł II –świętymi bądźcie ‘’na koncert chórów Fatima , Milenium ,Lutnia i świętego Maksymiliana Koncert chórów poświęcony będzie pieśniom Maryjnym i rozpocznie się godzinie 15:30 w parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Maksymiliana Kolbe do Mysłowic Janowa

Czy Polska powinna ratyfikować konwecję RE o zapobieganiu przemocy wobe...

Madonny Polskie

 
,,Koronowane Madonny Polskie ''-to tytuł  wystawy ikon jakie  namalowała pani Agata Macuga .
http://swiatznanyinieznany-jack.blogspot.com/2014/09/koronowane-madonny-polskie.html

Agata Macuga o Madonnach

W biblotece  Miejskiej  w Jaworznie  odbył się   wernisaż  wystawy pt
 ,,Koronowane Madonny Polskie '' autorstwa Agaty Macuga .
 Pani  Agata  opowiada  jak powstawały  te ikony .
http://swiatznanyinieznany-jack.blogspot.com/2014/09/koronowane-m

adonny-polskie.html

Św. Jan Paweł II o rodzinie

Św. Jan Paweł II o rodzinie
„Zadanie wychowania wypływa z najbardziej pierwotnego powołania małżonków do uczestnictwa w stwórczym dziele Boga: rodząc w miłości i dla miłości nową osobę, która sama w sobie jest powołana do wzrostu i rozwoju, rodzice tym samym podejmują zadanie umożliwienia jej życia w pełni ludzkiego” (FC 36).
Wychowywać to pomagać dziecku w rozwoju. Czy moje dziecko staje się ufne i zaprzyjaźnia się z rówieśnikami? Czy widzi swoje słabe i mocne strony? Odpowiadając na te pytania, możesz zobaczyć jak wychowujesz.

Rodzinny święty – bł. Franciszek Jägerstätter

Rodzinny święty – bł. Franciszek Jägerstätter
Franciszek urodził się 20 maja 1907 r. w małej wsi St. Radegung w północnej Austrii, w diecezji Linz. Choć był praktykującym katolikiem, jego życie nie zawsze było przykładne. W 1933 r. z nieformalnego związku z Theresią Auer urodziła mu się córka, którą uznał i bardzo kochał. W 1936 r. poślubił Franziskę Schwaniger, z którą miał trzy córki. Oboje byli bardzo pobożni i codziennie uczestniczyli we Mszy św.
Był zagorzałym przeciwnikiem nazizmu i odmawiał współpracy z reżimem. Kiedy w 1943 r. został powołany do wojska, oświadczył, że jako chrześcijanin nie może służyć hitlerowskiej ideologii. Decyzja ta była tym trudniejsza, że podjął ją w osamotnieniu i nie miał oparcia w żadnej opozycyjnej grupie czy organizacji.
6 lipca 1943 r. sąd wojskowy w Berlinie skazał go na śmierć na gilotynie. Wyrok wykonano 9 sierpnia 1943 r. w Berlinie-Brandenburgu. Na kilka godzin przed egzekucją pisał do Franziski: „Najdroższa żono i matko, nie mogłem oszczędzić wam cierpień, które musicie teraz znosić z mojego powodu. Naszemu Zbawicielowi też było ciężko, gdy przez swą mękę i śmierć skazywał swą matkę na tak wielki ból. Ufam Jego nieskończonemu miłosierdziu. (...) Pamiętaj, najdroższa, o obietnicy, którą Jezus złożył tym, którzy świętują dziewięć piątków poświęconych Jego Najświętszemu Sercu. A teraz Jezus przyjdzie do mnie w Komunii świętej i da mi siłę na drogę do wieczności”.
Beatyfikacja Franciszka Jägerstättera odbyła się 26 października 2007 r. w katedrze w Linzu. Uczestniczyła w niej żona błogosławionego, Franziska, i jego cztery córki.
Wspomnienie błogosławionego męża i ojca przypada w kalendarzu liturgicznym 9 sierpnia.

Złota myśl tygodnia

Złota myśl tygodnia
Rzeczą człowieka jest walczyć, a rzeczą nieba – dać zwycięstwo
Homer

Opowiadanie Wycena

Opowiadanie
Wycena

Pewien student w rozmowie ze swoim profesorem wyznał:
- Już nie mogę dłużej wytrzymać, czuję się nikim. Mówią mi, że jestem beznadziejny, że niczego nie robię dobrze… Jak mogę stać się lepszym? Co mogę zrobić, aby bardziej mnie szanowano?
Profesor nawet nie patrząc na niego, odpowiedział:
- Przykro mi, chłopcze, ale teraz nie mogę ci pomóc. Najpierw muszę rozwiązać swój problem. Może potem... - a po chwili dodał: - Jeśli mi pomożesz, szybciej rozwiążę swój problem i będziemy mogli zająć się twoim kłopotem....

- Jasne, panie profesorze!
Profesor zdjął z małego palca pierścień i podał go chłopcu. - Siadaj na konia i pędź na rynek. Sprzedaj ten pierścień, gdyż muszę spłacić pewien dług. Tylko sprzedaj go możliwie jak najdrożej. Powinieneś dostać za niego przynajmniej jednego złotego dukata!
Student wziął pierścień i wyruszył. Ledwie przybył na rynek, natychmiast obstąpili go handlarze, oglądali go, interesowali się pierścieniem dopóki nie usłyszeli ceny, za jaką chciał go sprzedać.
Kiedy młody człowiek wspominał o złotym dukacie, jedni kpiąc wyśmiewali go, inni odchodzili nawet nie spoglądając na klejnot. Jedynie niepozorny staruszek okazał się bardziej uprzejmy i tłumaczył mu, że złoty dukat to zbyt wiele za taki pierścień.
Przygnębiony handlową porażką i brakiem zainteresowania pierścieniem tych, którzy przechodzili przez rynek, młodzieniec wsiadł na konia i wrócił do domu. Spotkawszy Profesora zwierzył się: - Panie profesorze, bardzo mi przykro, ale nie dało się uzyskać ceny, jaką pan podał. Może dałoby się sprzedać za dwa, trzy, ale srebrne dukaty. Nie ma się co oszukiwać, pierścień nie jest tyle wart.
- To ważne, co mówisz, młodzieńcze - odpowiedział uśmiechając się. - Sprawdźmy zatem, ile jest on naprawdę wart. Wsiadaj z powrotem konia i udaj się do jubilera. Zapytaj go, za ile można sprzedać ten pierścień. Ale niezależnie od sumy jaką poda, nie sprzedawaj go. Przywieź go z powrotem.
Młodzieniec udał się do jubilera i poprosił o wycenę pierścienia. Jubiler obejrzał pierścień pod lupą, zważył go i powiedział: - Powiedz swojemu profesorowi, że jeśli chce go sprzedać natychmiast, nie mogę dać mu więcej, niż pięćdziesiąt osiem złotych dukatów.
Podekscytowany młodzieniec wrócił do profesora i opowiedział mu wszystko dokładnie.
Wysłuchawszy całej opowieści profesor powiedział spokojnie: - Jesteś niczym ten pierścień, cenny i niepowtarzalny klejnot. Dobrze ocenić może go tylko znawca. Czy myślałeś, że przeciętny człowiek będzie w stanie odkryć prawdziwą jego wartość?
To powiedziawszy, włożył pierścień na palec.

na wesoło

Na wesoło

Mama pyta się swego synka:
- Adam, jak się czujesz na religii?
- Jak na komisariacie
- Dlaczego?
- Ksiądz ciągle mnie o coś wypytuje, a ja o niczym nie wiem.

Rozmawiają dwie gaździny o swoich dzieciach. Jedna z nich się chwali:
- A mój Jasiek to teroz studjuje w takim uniwersytecie, co to się tak jakoś nazywo: ugryz - nie, nie ugryz!... użarł - nie, nie użarł... A! Już wim! UJOT!