ZAPROSZENIE NA MSZĘ 150 URODZIN KARDYNAŁA SAPIEHY

ZAPRASZAMY NA UROCZYSTĄ MSZĘ ŚWIĘTĄ W
 150 ROCZNICĘ URODZIN KARDYNAŁA ADAMA STEFANA SAPIEHY
 DO KRASICZYNA 
O GODZINIE 11:00 -14 MAJA 2017 KOŚCIÓŁ ŚW. MICHAŁA

PRZYWRÓCIĆ PAMIĘCI. 150. ROCZNICA URODZIN KSIĘCIA KARDYNAŁA ADAMA STEFANA SAPIEHY KRASICZYN, 14 MAJA 2017

KRASICZYN 14.05.2017, ZAMEK I PARK W KRASICZYNIE, KONFERENCJA NAUKOWA

PRZYWRÓCIĆ PAMIĘCI.

150. ROCZNICA URODZIN KSIĘCIA KARDYNAŁA

ADAMA STEFANA SAPIEHY

KRASICZYN, 14 MAJA 2017

Program konferencji:

Godz. 14:20     Otwarcie Konferencji

1.       Godz. 14:40     mgr Żaneta Niedbała, Zamek i Park w Krasiczynie, doktorantka UJ w Krakowie, Krasiczyn – gniazdo rodzinne ks. kardynała Sapiehy. Wpływ środowiska rodzinnego na postawy życiowe

2.       Godz. 14:55     siostra dr Bożena Leszczyńska OCV,  Kraków, Crux mihi foederis arcus. Kilka refleksji o tajemnicy kapłańskiego powołania ks. kard. Adama Stefana Sapiehy

3.       Godz. 15:10     prof. dr hab. Kazimierz Karolczak, Rektor Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Sapiehów lwowskie ślady

4.       Godz. 15:20     mgr Marcin Marynowski, Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu, doktorant UJ w Krakowie, Kilka wybranych listów do Adama Stefana Sapiehy, jako protektora ważnych spraw

5.       Godz. 15:35     ksiądz prof. dr hab. Jacek Urban, dyrektor Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie, Adam Stefan Sapieha w spuściźnie ks. prof. Jerzego Wolnego

6.       Godz. 15:50     redaktor Marian Piotr Romaniuk, redaktor naczelny Wydawnictwa Archikonfraterni Literackiej w Warszawie, Stefan Wyszyński – Adam Sapieha. Relacje Prymasa Polski i Metropolity Krakowskiego, 1946-1951, w świetle najnowszych dokumentów

7.       Godz. 16:05     ksiądz  Józef Jończyk, założyciel Katolickiego Domu Kultury im ks. kard. A.S. Sapiehy przy parafii św. Kazimierza w Krakowie, Świadectwo na temat powstania i działalności Katolickiego Domu Kultury im. ks. kard. A.S. Sapiehy przy parafii św. Kazimierza w Krakowie

Godz. 16:20     Dyskusja. Podsumowanie Konferencji

Po Podsumowaniu:      Projekcja filmu „Książę Niezłomny” (całość lub fragment w zależności od możliwości czasowych

Godz. 17:30     koncert muzyczny na dziedzińcu Zamku w Krasiczynie

Na szlaku wędrujac przez życie

Opozycja

Opozycja - błazny ni jakiego pochodzenia wywodzące się z koryta komuchów myślące że nadal będą politykami pierwszego szeregu ,ale to już tylko margines schodzący na  dno utopieni w aferach 

WĘDRUJĄC PRZEZ ŻYCIE

WĘDRUJĄC PRZEZ ŻYCIE,

SZUKAJ DRÓG ,

KTÓRE CIĘ UMOCNIĄ ,

A TRUDNOŚCI TO POCZĄTEK DROGI 

DO SUKCESU 

ODKRYWANIA ŚCIEŻEK NIEBA 

Jacek Źróbek

13 maja 1917 - pierwsze objawienie się Matki Bożej

 13 maja 1917 - pierwsze objawienie się Matki Bożej

13 maja 1917 r. bawiliśmy się z Hiacynta i Franciszkiem na szczycie zbocza Cova da Iria. Budowaliśmy murek dookoła gęstych krzewów, kiedy nagle ujrzeliśmy jakby błyskawicę.
- „Lepiej pójdźmy do domu - powiedziałam do moich krewnych. - Zaczyna się błyskać, może przyjść burza".
- „Dobrze!" - odpowiedzieli.
Zaczęliśmy schodzić ze zbocza, poganiając owce w stronę drogi. Kiedy doszliśmy mniej więcej do połowy zbocza, blisko dużego dębu, zobaczyliśmy znowu błyskawicę, a po zrobieniu kilku kroków dalej, ujrzeliśmy na skalnym dębie Panią w białej sukni, promieniującą jak słońce. Jaśniała światłem jeszcze jaśniejszym niż promienie słoneczne, które świecą przez kryształowe naczynie z wodą. Zaskoczeni tym widzeniem zatrzymaliśmy się.
Byliśmy tak blisko, że znajdowaliśmy się w obrębie światła, które Ją otaczało, lub którym Ona promieniała, mniej więcej w odległości półtora metra.

Potem Nasza Droga Pani powiedziała:
- „Nie bójcie się! Nic złego wam nie zrobię!"
- „Skąd Pani jest?" - zapytałam.
- „Jestem z Nieba!"
- „A czego Pani ode mnie chce?"
- „Przyszłam was prosić, abyście tu przychodzili przez 6 kolejnych miesięcy, dnia 13 o tej samej godzinie. Potem powiem, kim jestem i czego chcę. Następnie wrócę jeszcze siódmy raz". (Siódmym razem było objawienie już 16 czerwca 1921 r. w przeddzień odjazdu Łucji do Vilar de Porto. Chodzi o objawienie z osobistym orędziem dla Łucji, dlatego nie uważała go za tak ważne).
- „Czy ja także pójdę do nieba?"
- „Tak!"
- „A Hiacynta?"
- „Też!"
- „A Franciszek?"
- „Także, ale musi jeszcze odmówić wiele różańców".
Przypomniałam sobie dwie dziewczynki, które niedawno umarły. Były moimi koleżankami i uczyły się tkactwa u mojej starszej siostry.
- „ Maria das Neves jest już w niebie?"
- „ Tak, jest". (Zdaje się, że miała jakieś 16 lat.)
- „ A Amelia?"
- „ Zostanie w czyśćcu aż do końca świata". (Sądzę, że mogła mieć 18 do 20 lat.) – (Oczywiście nie trzeba tego brać dosłownie. Do końca świata ma oznaczać bardzo długi czas).
- „Czy chcecie ofiarować się Bogu, aby znosić wszystkie cierpienia, które On wam ześle jako zadośćuczynienie za grzechy, którymi jest obrażany i jako prośba o nawrócenie grzeszników?"
- „Tak, chcemy!"
- „ Będziecie więc musieli wiele cierpieć, ale łaska Boża będzie waszą siłą!"
Wymawiając te ostatnie słowa (łaska Boża itd.) rozłożyła po raz pierwszy ręce przekazując nam światło tak silne, jak gdyby odblask wychodzący z Jej rąk. To światło dotarło do naszego wnętrza, do najgłębszej głębi duszy i spowodowało, żeśmy się widzieli w Bogu, który jest tym światłem, wyraźniej niż w najlepszym zwierciadle. Pod wpływem wewnętrznego impulsu również nam przekazanego, padliśmy na kolana i powtarzaliśmy bardzo pobożnie:
- „O Trójco Przenajświętsza, uwielbiam Cię. Mój Boże, Mój Boże, kocham Cię w Najświętszym Sakramencie".
Po chwili Nasza Droga Pani dodała:
- „Odmawiajcie codziennie różaniec, aby uzyskać pokój dla świata i koniec wojny!"
Potem zaczęła się spokojnie unosić w stronę wschodu i wreszcie znikła w nieskończonej odległości. Światło, które Ją otaczało zdawało się torować Jej drogę do przestworza niebieskiego. Z tego powodu mówiliśmy nieraz, że widzieliśmy, jak się niebo otwierało.

Wydaje mi się, że pisząc o Hiacyncie albo w jakimś innym liście już podkreśliłam, że przed Naszą Panią nie mieliśmy strachu, lecz przed nadchodzącą burzą, przed którą chcieliśmy uciec. Ukazanie się Matki Boskiej nie wzbudziło w nas ani lęku, ani obawy, ale było dla nas zaskoczeniem. Gdy mnie pytano, czy odczuwałam lęk, mówiłam „tak", ale to się odnosiło do strachu, jaki miałam przed błyskawicą i przed nadchodzącą burzą; przed którą chcieliśmy uciekać, bo błyskawice widzieliśmy tylko podczas burzy. Błyskawice te nie były jednak właściwymi błyskawicami, lecz odbiciem światła, które się zbliżało. Gdyśmy widzieli to światło, mówiliśmy nieraz, że widzieliśmy przychodzącą Naszą Dobrą Panią.

Ale Matkę Bożą mogliśmy w tym świetle dopiero rozpoznać, kiedy była już na skalnym dębie. Ponieważ nie umieliśmy sobie tego wytłumaczyć i chcąc uniknąć drażliwych pytań mówiliśmy nieraz, że widzimy, jak przychodzi, a innym razem mówiliśmy, że Jej nie widzimy. Kiedy mówiliśmy „tak", widzimy Ją jak przychodzi, mieliśmy na myśli światło, które się zbliżało, a którym właściwie była Ona. A jeżeli mówiliśmy, że nie widzimy, jak przychodzi, znaczyło to, że widzieliśmy Ją dopiero, gdy była nad skalnym dębem.

13 maja 1917 -pierwsze objawienie MB

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

zobacz też

I - 13 Maj 1917 rok Objawienie Matki Bożej  w Fatimie 

II  13 czerwiec 1917 objawienie Matki Bożej w Fatimie 

III 13 lipca 1917 objawienie Matki Bożej w Fatimie 

IV 19 sierpień 1917 objawienie Matki Bożej w Fatimie 

Modlitwa do Matki Bożej Fatimskiej 

Zaproszenie do studiowania w Mysłowicach

Zaproszenie do studiowania w Mysłowicach

Akademia Ignatianum – Wydział Zamiejscowy w Mysłowicach zaprasza na:

 1) Studia stacjonarne (dzienne, bezpłatne) i niestacjonarne na kierunkach:

- Pedagogika

- Filologia angielska

- Dziennikarstwo i komunikacja społeczna

- Pielęgniarstwo

2) Studia podyplomowe (bogata oferta różnych specjalności)

3) Uniwersytet Trzeciego Wieku

Więcej informacji na:

www.akademiawmysłowicach.pl

Tel.: 32/ 77 23 730 (701); 785 032119.

MYSŁOWICE, ul. Powstańców 19.

Poza Uczelnią jezuici prowadzą w Mysłowicach także Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego oraz Szkołę Podstawową.

MODLITWA DO MATKI BOŻEJ FATIMSKIEJ

MODLITWA DO MATKI BOŻEJ FATIMSKIEJ

Pani Aniołów,

Potężna Niebios Królowo,

Matko Boża i Matko nasza Fatimska;

Tobie Bóg powierzył posłannictwo i władzę,

abyś starła głowę szatana,

i osłaniała swoje ziemskie dzieci

przed jego złowrogim wpływem.

Ciebie Syn Twój a Pan Nasz Jezus Chrystus

dał nam jako Przedziwną Pomoc i Obronę,

Ty zaś, Pełna Ducha Świętego, uzdrawiasz nas

lekarstwem pokuty i orężem modlitwy różańcowej

umacniasz do walki z mocami ciemności.

Prosimy Cię pokornie, rozkaż hufcom anielskim,

aby ścigały złe duchy, stłumiły ich zuchwałość,

a zwalczając je wszędzie, strąciły na dno piekła.

Święci Archaniołowie i Aniołowie,

brońcie nas i strzeżcie nas. Amen

O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy,

zachowaj nas od ognia piekielnego,

zaprowadź wszystkie dusze do nieba

i dopomóż szczególnie tym,

którzy najbardziej potrzebują Twojego Miłosierdzia.

Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się nad nami!

Niepokalane Serce Maryi – bądź naszym ratunkiem!

Znojmo

3 maja - Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

3 maja - Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

Dnia 1 kwietnia 1656 roku król Jan Kazimierz [1] uroczystym aktem oddał kraj pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową Polski. Święto Królowej Polski, ustanowione przez świętego Piusa X [2] dla archidiecezji lwowskiej, papież Pius XI rozszerzył na całą Polskę w roku 1924. 50 lat temu, papież Jan XXIII ogłosił Najświętszą Maryję Pannę, Królową Polski, główną Patronką kraju razem ze świętymi biskupami i męczennikami Stanisławem i Wojciechem.

Obrona Jasnej Góry jakby nowe siły wlała w sparaliżowany organizm narodu. Uwierzono w zwycięstwo. Na wiosnę 1655 roku całe południe Polski było już wolne od wroga. Król Jan Kazimierz wrócił do kraju. Dnia l kwietnia 1656 roku przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie nuncjusz papieski. Piotr Vidoni, celebrował uroczyście Mszę świętą. Na Podniesienie król zszedł z tronu, złożył berło i koronę, i padł na kolana przed wielkim ołtarzem. Zaczynając od słów:

„Wielka Boga — Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico" ogłosił Matkę Bożą za szczególną Patronkę Królestwa Polskiego. Przyrzekł szerzyć Jej cześć, ślubował wystarać się u Stolicy Apostolskiej pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, zająć się losem ciemiężonych pańszczyzną chłopów i zaprowadzić w kraju sprawiedliwość społeczną. Po Mszy świętej, w czasie której król przyjął również Komunię świętą z rąk nuncjusza papieskiego, przy wystawionym Najświętszym Sakramencie odśpiewano Litanię do Najświętszej Maryi Panny, a przedstawiciel papieża odśpiewał trzykroć, entuzjastycznie powtórzone przez wszystkich obecnych nowe wezwanie: „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”.

Tak więc od dnia l kwietnia 1656 roku Polska stała się urzędowo ogłoszonym królestwem Maryi, oddała się pod Jej rządy. Każdy król miał być odtąd niejako Jej regentem, sprawującym nad narodem rządy w Jej imieniu. Król Jan Kazimierz nie był pierwszym, który oddał swoje państwo w szczególną opiekę Bożej Matki. W roku 1512 gubernator hiszpański ogłosił Matkę Bożą szczególną Patronką Florydy. W roku 1638 król francuski. Ludwik XIII, osobiście i uroczyście ogłosił Matkę Bożą Niepokalanie Poczętą Patronką Francji. Niestety śluby króla Jana Kazimierza nie zostały spełnione. Przyszły uciążliwe wojny: najazd Rakoczego (1657), wojna z Rosją (1660-1667), abdykacja króla (1668), długotrwałe wojny z Turcją (1672-1683), wojny domowe o tron polski, rządy Sasów i wreszcie 150 lat niewoli pod trzema zaborami (1772-1918). Po uzyskaniu wolności Episkopat Polski zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie święta dla Polski pod wezwaniem „Królowej Polski". Papież Benedykt XV chętnie do tej prośby się przychylił (1920). Tak więc przynajmniej jedno zobowiązanie zostało dotrzymane. Zostało spełnione przyrzeczenie, jakie przed prawie trzema wiekami dał Jan Kazimierz. Biskupi umyślnie zaproponowali Ojcu świętemu dzień 3 maja, aby podkreślić łączność nierozerwalną tego święta z sejmem czteroletnim, a zwłaszcza z uchwaloną dnia 3 maja 1791 roku pierwszą konstytucją polską. Wypełniła ona bowiem w swoich założeniach część ślubowań, jakie Jan Kazimierz złożył przed obrazem matki Bożej w pamiętny dzień l kwietnia 1656 roku. Sejm bowiem zobowiązywał się uroczyście wziąć pod opiekę lud polski i zaprowadzić sprawiedliwość społeczną.  Kiedy w roku 1945 Polska uzyskała uwolnienie od jarzma hitlerowskiego. Episkopat Polski, pod przewodnictwem kardynała Augusta Hlonda[3], na Jasnej Górze odnowił akt poświęcenia się i oddania Bożej Matce Ponowił też złożone przez króla Jana Kazimierza śluby. W uroczystości tej brała udział milionowa rzesza wiernych.  W przygotowaniu do 1000-nej rocznicy istnienia Polski (966-1966), w czasie uroczystej „Wielkiej Nowenny", na apel prymasa Polski, kardynała Stefana Wyszyńskiego[4], cała Polska ponownie oddała się pod opiekę Najświętszej Maryi, Dziewicy-Wspomożycielki. Uczyniły to wszystkie diecezje Polski i parafie. W świętą „niewolę" oddał się Bożej Matce każdy z osobna. Przez 20 lat wędrujący obraz Matki Bożej Częstochowskiej po wszystkich parafiach i kościołach Polski miał być jednym jeszcze ogniwem związania narodu z jego Królową. Także dzisiaj w każdej parafii odbywają się specjalne nabożeństwa z apelem jasnogórskim ku czci Królowej Polski.  W roku 1973 z okazji 300-lecia śmierci o. Augustyna Kordeckiego katolicka Polska przypomniała sobie w modłach i akademiach czasy „potopu" i cudownej obrony Jasnej Góry, której epilogiem było oddanie państwa polskiego i narodu w opiekę Bożej Matki. Matka Boża Królowa Polski jest nadto główną Patronką: archidiecezji lwowskiej, diecezji częstochowskiej i przemyskiej.  W 1962 r. Jan XXIII ogłosił Maryję Królową Polski główną patronką kraju i niebieską Opiekunką naszego narodu.

---

[1] Król Jan Kazimierz ,1 kwiecień 1656 uroczysty akt zawierzenia Matce Bożej – Królowej Polski Bazylika Lwowska

[2] Papież Pius X- ustanawia święto Królowej Polski dla diecezji Lwowskiej

[3] Kardynał August Hlond na Jasnej Górze odnowił akt poświęcenia się i oddania Bożej Matce

[4] Prymas Tysiąclecia Kardynał Stefan Wyszyński – zawierza naród pod opiekę Najświętszej Maryi, Dziewicy-Wspomożycielki w 1966 roku