Ich arbeite nich abstrakt,

ŻYCIE JAKO DOJRZEWANIE ŚWIĘTOŚCI – MAKSYMILIAN MARIA KOLBE

ŻYCIE JAKO DOJRZEWANIE ŚWIĘTOŚCI – MAKSYMILIAN MARIA KOLBE

Maksymilian Kolbe [1] to jeden z najbardziej popularnych świętych na całym świecie. Znany jest przede wszystkim ze swojego heroicznego czynu w Auschwitz, a przecież żył w sposób heroiczny każdego dnia, odpowiedzialny za życie i za wszystko co otrzymał od Boga. Chociaż jest bohaterem wielu książek, dopiero ta publikacja całościowo ujmuje dynamikę jego świętości.

Nakładem wydawnictwa Bratni Zew ukazała się nowa

książka ojca profesora Zdzisława Józefa Kijasa OFMConv [2]

„Życie jako dojrzewanie świętości. Maksymilian Maria

Kolbe".[3]

To wyjątkowa pozycja, wpisująca się w jubileusz 125-lecia urodzin świętego Maksymiliana Marii Kolbe.

Profesor Kijas ze znawstwem wnika w świat Maksymiliana,

odkrywając wewnętrzne tajniki jego duszy, pragnienia, emocje i tęsknoty. W ten sposób maluje urzekający obraz świętości, która nie jest czymś zewnętrznym, ale dojrzewa w głębi człowieka.

 Dzięki takiemu podejściu ojciec Kolbe jawi się przede wszystkim jako człowiek i prorok, świadomy Bożego wezwania, odpowiedzialny za ziarno świętości zasiane w nim przez Boga. Lektura tej książki jest wyjątkową szansą na twórcze zmierzenie się z napięciami, jakich doświadcza każdy człowiek: między wolnością a posłuszeństwem, kontemplacją a działaniem, ideałem a ograniczonością. 

Niniejsza książka to po prostu wyjątkowy podręcznik życia duchowego dla każdego, kto swoją ziemską przygodę we współpracy z łaską Bożą chce uczynić arcydziełem. Przewodnią myślą książki jest dojrzewanie świętości rozumiane jako śledzenie duchowego, emocjonalnego i egzystencjalnego rozwoju ojca Maksymiliana. Dojrzewanie świętości jest również perspektywą, z jakiej autor na niego patrzy. Koncentrując się na wewnętrznym życiu Kolbego, ojciec Kijas wydobywana na światło dzienne niewidzialne motywy jego widzialnych działań. Prezentuje dynamikę wewnętrznego życia, ukazując ziemski czas Kolbego jako harmonijny proces dojrzewania ziarna świętości zasianego w nim - jak w każdym innym człowieku – przez Boga. Dotyka zagadnienia wiary jako początku i istoty drogi Kolbego posłuszeństwa z niej wynikającego oraz pokory i ufności Bogu umacniających się w kontekście wyzwań. Podkreśla rolę postu, który według ojca Maksymiliana jest obok modlitwy ,drogą do kontemplacji i doskonałości.

„Życie jako dojrzewanie świętości” ukazuje ojca Maksymiliana, który swoim przykładem przypomina i zachęca, żeby najcenniejszym skarbem w życiu każdego był Bóg, że to On jest jedyną autentyczną nadzieją świata. W zasadzie każdy czas i każda sytuacja, jaką niesie życie, wydaje się być właściwa, aby skonfrontować się z kimś, kogo uważa się za ważnego, aktualnego w swoim przekazie, bliskiego sercu. Tak właśnie jest z ojcem Maksymilianem Marią Kolbe, męczennikiem z Auschwitz, kimś niezwykle bliskim wielu współczesnym. Żyje on w umysłach i sercach nie tylko swoich zakonnych braci czy rodaków, ale jest bliski także innym ludziom, pozornie odległym mu w czasie, różniącym się przynależnością wyznaniową czy kulturową. Kolbe posiada klasyczne cechy świętego, czyli jest kimś, kto żyje w nieziemskim wymiarze, tzn. boskim.

 To sprawia, że należy do wszystkich, że jest wspólną własnością człowieczego rodu i każdy z ludzi, niezależnie od języka, koloru skóry, przynależności etnicznej czy wyznaniowej, jest mu bliski: każdy bowiem został powołany do doskonałości-świętości, czyli do maksymalnego rozwoju darów otrzymanych od Stwórcy. 

I właśnie na tej drodze Maksymilian chce mu pomagać, radzić dobrym słowem i świadczyć przykładem, że warto być dobrym i warto od siebie wymagać, licząc przy tym na pomoc z nieba.

Wprowadzenie, str. 12

O autorze:

Zdzisław Józef Kijas— franciszkanin, profesor teologii, nauczyciel akademicki wielu uczelni w Polsce i zagranic pracownik watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Jest autorem wielu poczytnych książek, m.in.:

 Znalazłem perłę (WAM 2010),

Życie zakonne: turystyka czy pielgrzymowanie (WAM 2011),

Kto szuka Boga. Napomnienia świętego Franciszka (WAM 2011),

 Inna strona Kościoła. Świętość (Bernardinum 2011),

 O życiu szczęśliwym w dobie kryzysu, czyli obrona ubóstwa (WAM 2012),

Siła charakteru o wadach i cnotach (WAM 2015), w tym także dwóch tomów powieści o wyjątkowych kobietach XIX wieku: Tam gdzie rodzi się życie (Bratni Zew 2016) i

Nawet szarość jaśnieje (Bratni Zew 2018).

Wydawnictwo Bratni Zew

---

[1] Maksymilian Maria Kolbe – święty

[2] Zdzisław Józef Kijas – zakonnik Franciszkanin nauczyciel ,autor ciekawych książek.

[3] „ Życie jako dojrzewanie świętości – Maksymilian Maria Kolbe ” książka Zdzisława Józefa Kijasa wydana w 125 rocznicę urodzin świętego ,ukazująca dojrzewanie do świętości. Wydawnictwo Bratni Zew.

NA SZLAKU SKALNE MIASTO – ADRŠPACH

NA SZLAKU SKALNE MIASTO – ADRŠPACH

Gdzie odkryjemy Adršpach [1] i co to jest?

W Sudetach w bliskości granicy Czesko – Polskiej znajduje się ciekawy masyw górski w Sudetach Środkowych, w Czechach, będący fragmentem Gór Stołowych - Broumovska vrchovina, na południe od Kotliny Broumovskiej, w pobliżu miasteczka Teplice nad Metují [2] oraz wsi Adršpach, w północno-wschodnich Czechach, są to Adrszpaskie oraz Teplickie Skały i niewątpliwie stanowiące jedną z atrakcji w całych Sudetach. Pod względem bogactwa i różnorodności rzeźby nie mają sobie równych w tej części Europy. Dawno, dawno temu w miejscu gdzie dziś rozciągają  się skalne masywy, wieże i skalne ściany, tam znajdowało się przed stu dwudziestoma milionami lat płytkie morze i na jego dnie osadzały się piaskowo- wapienne warstwy. W czasie erozji morze ustąpiło, a ruchy skorupy ziemskiej odsłaniały skalne dziedzictwo- dzisiejszych gór stołowych.

ODKRYWANIE SKALNEGO MIASTA ADRŠPACH

Skalne miasto Adršpach ma krótką historię dla turystów bo zaledwie od początku XVIII wieku. Okoliczni mieszkańcy przemilczeli, ale też w czasach wojennych skały służyły jako kryjówki. Początki ruchu turystycznego w skałach Adrszpaskich zaczęły się około 1700 roku ,kiedy to przybywały goście ze Śląski byli to kuracjusze przebywający w pobliskich uzdrowiskach Dolnego Śląska. Liczną grupę odwiedzających stanowili Polacy, o czym świadczy wiele polskich inskrypcji na skałach, w tym niejakiego Kunowskiego, [3] który upamiętnił swój pobyt już w 1704 roku. W tamtym czasie trasa prowadziła tylko do Małego Wodospadu, tam też znajdował się duży rynek z kilkoma sklepikami i paroma ławkami do wypoczynku ,gdzie gościom umilali harfiarze. Kto chciał się orzeźwić mógł zaczerpnąć ze srebrnego źródełka wytryskającą wodę. Najstarszy wizerunek Adršpašskich skál pochodzi z roku 1739. 100 lat później w 1820 roku została udostępniona trasa do wielkiego wodospadu. Woda z wielkiego wodospadu spada z wysokości 16metrów,bezpośrednio pod nogi turystów . W roku 1824 wśród skał wybuchł wielki pożar lasu trwający kilka tygodni, który zniszczył prawie całą roślinność leśną. Wtedy to skalne labirynty stały się bardziej dostępne, a właściciele tych ziem rozpoczęli budowanie pierwszej sieci szlaków turystycznych w Adrszpachu. Jednolita płyta piaskowca została podzielone licznymi kanionami, dolinami i szczelinami na szereg fragmentów. Całość porośnięta jest lasem z licznymi gatunkami górskiej i podgórskiej fauny i flory. Na terenie Adrszpaskich skał znajdują się dwa górskie jeziorka na różnych poziomach, przez które przepływa rzeka Metuje [4] tworząc dwa wodospady. Inną atrakcją jest skalne jeziorko utworzone około 1800 roku przez hrabiego Blümegena. [5] Początkowo jeziorko służyło do spławiania drzewa, w 1857 roku rozpoczęto pierwsze rejsy łódkami. Kolejną trasę okrężną tzw „Nowa Patria” udostępniono w 1890 roku. Wiele znaczących postaci historycznych miało okazję podziwiać Skalne Miasto w Adršpach i Teplicach. Między innymi królowa pruska Luiza, król polski i elektor saski August II Mocny, hrabia Franz Anton von Sporck z pobliskiego Kuksu, cesarz Józef II, cesarz austriacki Karol I, Johann Wolfgang Goethe [6] w 1790 roku przybył na pamiątkę tego wydarzenia w pobliżu wielkiego wodospadu zostało umieszczone jego popiersie. Cały teren masywu leży w granicach rezerwatu przyrody o nazwie „Národní přírodní rezervace Adršpašskoteplické skály”. Najwyższym wzniesieniem skał jest Čáp [7] -786 m n.p.m. i znajduje się w ich południowej części.

W humorystycznym szlaku turystycznym skały mają swoje nazwy to: [8] Głowa cukru, Kochankowie czy Starosta i Starościna itd. Spacerując dotrzemy do Bramy Gotyckiej [9]- Gotická branka – polecił ją wybudować wraz z całą siecią chodników turystycznych, mostów, kładek i schodów – Ludvík Karel Nádherný [10] w 1839 roku. Tam znajduje się pierwsze wejście w skały; dlatego część trasy do Bramy Gotyckiej jest nazywana „Skalnym przedmieściem“. Okolice Bramy Gotyckiej są pięknym przykładem środowiska, w którym występują mchy i paprocie. Wśród mchów najciekawsza jest porostnica wielokwiatowa, a wśród paproci paprotka zwyczajna, paproć, paprotnica krucha. Wąwozami dojdziemy przez Słoniowy Rynek do Zęba, Diabelskiego Mostu i Wieży Elżbiety. Obszar został objęty rezerwatem przyrody. W obrębie masywu znajdują się ruiny trzech zamków. W północno-wschodniej części, na zachód od Adršpašskich skál znajduje się zamek Adršpach; pomiędzy Teplickimi skalami a Teplicami – Střmen. Trzeci zamek – Skály – znajduje się na południowo-wschodnim cyplu masywu. Przy jednym ze szlaków turystycznych znajduje się symboliczna drewniana kapliczka, poświęcona czeskim wspinaczom, którzy zginęli nie tylko tutaj, ale także w innych górach. Kapliczkę usytuowano w występie skalnym, na którym umieszczone są tablice pamiątkowe osób zmarłych tragicznie w górach.

ADRŠPACH  – INFORMACJE PRAKTYCZNE[11]

Początek trasy wraz z kasą biletową znajduje się przy stacji kolejowej Adršpach, vis-á-vis parkingu. Parking w sezonie kosztuje 100 czeskich koron za auto, w listopadzie dla porównania – zaledwie 40 koron.

Gdy już zakupimy bilet otrzymujemy broszurkę w języku polskim z objaśnieniem największych atrakcji skalnego miasta. Bilety wstępu zależą od sezonu:

1- osoba dorosła – 120 CZK (lipiec, sierpień), 70 CZK (od września do końca czerwca)

2- dziecko do 6 lat – 50 CZK (lipiec, sierpień), 35 CZK (od września do końca czerwca)

3-  rodzina 2+2 – 250 CZK (lipiec, sierpień), 170 CZK (od września do końca czerwca)

4- uczniowie do 15 lat i studenci – 50 CZK (lipiec, sierpień), 35 CZK (od września do końca czerwca).

Zwiedzać można przez cały rok. Kasy biletowe otwarte są:

1-od kwietnia do października w godzinach 9.00 – 17.00

2- od listopada do marca w godzinach 10.00 – 15.00.

Do parku możemy zabrać pieska ale na smyczy. Bilet wstępu dla zwierzaka to 10 CZK.

Trasa zwiedzania (szlak zielony) ma formę pętelki o długości ok. 3,5 km i jej przejście zajmuje zazwyczaj godzinę lub dwie.

Na początku trasy znajduje się jeziorko wypełniające dawny kamieniołom – jego obejście o 2 km, czyli o półgodzinny spacer.

Trasa nie jest trudna. Są też miejsca wymagające stromego podejścia lub zejścia po schodkach, jest też jedno przejście przez ciasną szczelinę, zwaną Mysią Dziurką. Trasa została przygotowana tak, aby turyści mogli ją przejść bez przeszkód z dziećmi. Do Małego Wodospadu trasa jest płaska i można przejechać wózkiem. Odcinek powyżej jest już bardziej uciążliwy – następują po sobie dość strome odcinki, które pokonuje się z pomocą ciągów kładek i schodków.

Rejs łodzią po jeziorze – na chętnych taka atrakcja czeka w połowie szlaku. Bilety kupuje się w kasie przy przystani, a koszt to 50 czeskich koron . Rejsy odbywają się tylko w sezonie letnim. Oba skalne miasta można zwiedzać przez cały rok. Najlepszą porą to okres od jesieni do wiosny. Dobrze udać się do skalnego miasta wcześnie rano, aby w samotności pobuszować pomiędzy skałami.

 JAK DOTRZEĆ DO SKALNYCH MIAST? [12]

Doskonały rozwiązaniem jest auto, dzięki któremu będziemy niezależni. Inne propozycje to komunikacja publiczna z Kudowy-Zdrój. Z centrum miasta odjeżdżają prywatne busy oraz czeskie autobusy do miasta Náchod (kilka razy dziennie, kurs trwa 20 min, koszt ok. 15 koron / 5 zł,). Natomiast z Náchodu najlepiej przesiąść się do pociągu którym dojedziemy do stacji Teplice nad Metuji Skály oraz Adršpach – obie stacje znajdują się tuż przy wejściach do skalnych miast. Niektóre z tych połączeń są bezpośrednie, inne wymagają przesiadki w miejscowości Teplice nad Metuji. Podróż z Náchodu do Teplickich Skał trwa 40-60 min, a bilet kosztuje ok. 50 koron. Czeskie autobusy na trasie Kudowa-Náchod oraz połączenia kolejowe zobaczycie na stronie IDOS.

Aby przemieścić się pomiędzy Teplickimi Skałami a skalnym miastem Adršpach musimy skorzystać z wyżej wymienionego połączenia kolejowego lub sięgnąć po siłę własnych nóg i przejść jeden ze szlaków łączących oba skalne miasta:

żółty przez malowniczy Wilczy Wąwóz (ok. 3 km)

czerwony wzdłuż szosy (ok. 6 km).

W sezonie 2019 można dojechać do skalnych miast Kolejami Dolnośląskimi.

JZ[13]

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Adršpach –wieś położona w Czechach w paśmie masywu gór Sudeckich Adršpašskoteplické skály -  Adršpašsko-teplické skály, niemiecki Adersbach-Weckelsdorfer Felsenstadt

[2] Teplice nad Metují –miasteczko w Czechach

[3] Inskrypcja na skale Polaka Kunowskiego  z 1704 roku

[4] Metuje – rzeka

[5] hrabia Blümegen- z wyrobiska kopalni tworzy jezioro w 1800roku

[6] Johann Wolfgang Goethe- w 1790 roku przybył do skalnego miasta

[7] Čáp – najwyższe wzniesienie skalne 786m n.p.m. w masywie gór Broumovsko

[8] Nazwy skał Adršpach

[9] Brama Gotycka z czeskiego -Gotická branka powstała w 1839 roku pierwotnie było to wejście do skalnego miasta

[10] Ludvík Karel Nádherný urodzony 14 Listopad 1800 Kamenice  Zmarł 05 Maj 1867 Hlavní město Praha, Česká republika

[11] Informacje turystyczne  - ceny

[12] Informacja o dojedzie do skalnego miasta

[13] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

Das Evangelium muss gepredigt werden

Mateusz Morawiecki podczas spotkania z harcerzami w Mysłowicach

SZLAKIEM NIEMIECKIM – BERLIN WŁADCY PRUSCY FRYDERYK WILHELM IV

SZLAKIEM NIEMIECKIM – BERLIN

WŁADCY PRUSCY FRYDERYK WILHELM IV

Berlin [1] stolica o dwóch twarzach tak możemy nazwać Niemiecką aglomerację, kiedyś przed zburzeniem muru Berlińskiego były to dwa organy państwowe, ale nie Niemieckie Przyjeżdżając do stolicy Niemiec to na pewno swoje kroki skierujesz na Alexanderplatz [2] – nazwany na cześć cara Rosji Aleksandra I znajduje się w dzielnicy Mitte.

Zatrzymajmy się na chwilę na historii tego placu w XIII wieku znajdował się na północny - wschód od murów miejskich, przed bramą świętego Jerzego tam też znajdował się przytułek świętego Jerzego. Brama ta była główną bramą wjazdową do miasta. Wokół placu zaczęło powstawać w końcu XVII wieku przedmieście świętego Jerzego, mimo wydanego w 1691 zakazu zabudowy liczyło ono w 1700 około 600 domów.

6 maja 1701 roku Fryderyk I, [3] który koronował się na króla Prus, wjechał przez Bramę świętego Jerzego do miasta. Odtąd zwana była Bramą Królewską -Königsthor.

NA PLACU ALEKSADRA ZNADUJE SIĘ FONTANNA PRZYJAŹNI NARODÓW
(Brunnen der Völkerfreundschaft) AUTORSTWA WALTERA  WOMACKI

TAM TEŻ MOŻESZ KUPIĆ  Z EPOKI DAWNO MINIONEJ NP.:
CZAPKI WOJSKOWE (STALINÓWKI),
ALE I MASKI GAZOWE

PLAC TO TEŻ WAŻNY PUNKT DO RÓŻNYCH WIECÓW ,
AKURAT JAK BYŁEM TO BYŁO PRZED WYBORAMI DO  PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO ,CZYLI STANDATOWO NABIJALI LUDZI W BUTELKĘ 

 Na placu defilad 25 października 1805 przyjęto cara Aleksandra I, [4] w związku z tym 2 listopada Fryderyk Wilhelm III wydał polecenie nazwania placu jego imieniem. Spacerując po dzielnicy Mitte dotrzemy do pobliskiej katedry Berlińskiej [5] i Lustgarten – czyli park, na Wyspie Muzeów. Od strony zachodniej przylega do brzegu kanału Kupfergraben, po jego północnej stronie leży Stare Muzeum, po wschodniej katedra berlińska, zaś po południowej jedna z fasad odbudowywanego zamku berlińskiego. W katedrze Berlińskiej w krypcie jest pochowanych około 90 członków dynastii Hohenzollernów. [6] Wędrując dalej zobaczymy jedno z muzeum. [7]

Muzeum wyróżnia się – w połowie wysokości do górnego wejścia znajduje się postać na koniu.

POSTAĆ NA KONIU - NA WYSPIE MUZEÓW 

Kim jest ta postać?

Przyglądając się na fasadzie cokołu zobaczymy napis:[8]

„DEM GEDAECHTNISS KOENIGS

 FRIEDRICH WILHELM IV

KOENIG WILHELM 1886”

- co znaczy -pamięci Fryderyka Wilhelma IV

Król Wilhelm 1886

Jak już przeczytaliśmy był to król Prus Wilhelm IV [9] urodził się w 1795 roku w Berlinie jako najstarszy syn Fryderyka Wilhelma III i Luizy Mecklemburg-Strelitz z dynastii Meklemburskiej i Hohenzollernów.

Od dzieciństwa przejawiał zainteresowania sztuką i był wszechstronnie uzdolniony. Po śmierci swojego ojca Fryderyka Wilhelma III w 1840 otrzymuje tron Pruski i daje amnestię dla więźniów politycznych i łagodząc konflikt z Kościołem katolickim. Wstępując na tron możemy zapoznać się z tytułami nadanymi królowi:[10]

POMNIK KRÓLA
  FRYDERYKA WILHELMA IV

Fryderyk Wilhelm IV

z łaski Bożej król Prus, margrabia Brandenburgii, suweren i wielki książę Śląska oraz hrabstwa kłodzkiego,

wielki książę Nadrenii i Poznania, książę Saksonii, Angarii, Westfalii, Geldrii, Magdeburga, Kleve, Julich, Bergu, Pomorza, Szczecina, Wendów i Kaszub,

Meklemburgii, Krosna etc. burgrabia Norymbergi, landgraf Turyngii, margrabia Górnych i Dolnych Łużyc, książę Oranii, Neuchâtel i Valengin, książę Rugii,

Padebornu, Halberstadt, Münster, Minden, Kamienia, Wendów, Schwerinnu, Ratzeburga, Mörs, Eichsfeld i Erfurtu etc. hrabia Hohenzollern,

uksiążęcony hrabia Hennebergu, hrabia Marchii, Ruppinu, Ravensburga, Höllenstein, Tecklenburga i Lingen etc., pan ziemi Rostocku, Stargardu, Lauenburga i Bytowa, etc., etc.

Warto tu zwrócić uwagę jako król bardzo religijny miał przyczynić się od przebudowy katedry Berlińskiej bardziej do celów reprezentacyjnych. Projekty przygotował Friedrich August Stüler. Chociaż budowę rozpoczęto, zbudowano m.in. apsydę na brzegu Sprewy. To jednak z braku środków, budowę zawieszono w 1848 roku. W europie 1848 roku rozpoczęły się najpierw protesty potem zrywy rewolucyjne tak zwanej Wiosny Ludów w Paryżu i Wiedniu -luty i marzec 1848roku. Zauważając kryzys zwołał 18 marca 1848 roku do Berlina Zjednoczony Landtag, obiecując nadanie konstytucji. Ale wydarzenia Wiosny Ludów [11] spowodowały wybuch rewolucji w Berlinie tak zwana rewolucja marcowa. Ostatecznie Fryderyk Wilhelm IV zgodził się na powołanie liberalnego rządu i zwołanie Zgromadzenia Narodowego. Po rozwiązaniu Zgromadzenia 5 grudnia 1848 roku nadał Konstytucję Królestwa Pruskiego. 2 lata później po zmianach liberalnych artykułów 5 grudnia 1850 roku Fryderyk Wilhelm IV składa przysięgę na nową konstytucje, co przekształciło Prusy w monarchię konstytucyjną. Tak obowiązująca w Prusach konstytucja zapewniała władcy silną pozycję w rządzeniu państwem, którą umiejętnie wykorzystywał Fryderyk Wilhelm IV, mianując na premierów bliskich sobie konserwatywnych polityków.

Ostatnie lata przed śmiercią spowodowały zapaść zdrowotną króla powodując objawy choroby psychicznej. W 1857 roku jego młodszy brat Wilhelm zaczyna zastępować króla w sprawowaniu władzy. Od 1858 roku Wilhelm [12] został ustanowiony regentem. Fryderyk zmarł 2 styczna 1861 roku w Poczdamie w Sanssouci. To tylko niewielka części historii władców Prus i Niemiec.

JZ [13]

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Berlin – stolica Niemiec Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1237 roku Berlin pełnił rolę historycznej stolicy Brandenburgii, Prus, Cesarstwa Niemieckiego, Republiki Weimarskiej i III Rzeszy. Po 1945 r. wschodnia część miasta była stolicą Niemieckiej Republiki Demokratycznej -Berlin, Hauptstadt der DDR, natomiast pozostała tworzyła Berlin Zachodni – otoczoną murem od 1961roku enklawę na terenie NRD. Po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku  Berlin został ponownie stolicą Niemiec.

[2] Alexsanderplatz – główny plac w dzielnicy Mitte- W XII wieku to przedmieścia miasta i targ bydlęcy dzielące murami z bramą świętego Jerzego.

[3] Fryderyk I – Król Pruski 6 maja 1701 roku wjeżdża przez bramę świętego Jerzego do miasta

[4] Car Aleksander I Pawłowicz -Александр I Павлович, urodził się 12 grudnia?/23 grudnia 1777 roku w Petersburgu, zmarł. 19 listopada?/1 grudnia 1825 roku w Taganrogu to cesarz Rosji od 1801, wielki książę Finlandii od 1809 roku, król Polski od 1815 roku -Królestwo Polskie, syn Pawła I z dynastii Romanowów. 25 października 1805 roku na placu defilad – późniejszy Alexanderplatz przyjeżdża car Rosji

[5] Katedra Berlińska –Oberpfarr- und Domkirche zu Berlin, Berliner Dom to ewangelicka katedra, znajdująca się w Berlinie. Została zbudowana w latach 1894-1905 według planów architekta Juliusa Carla Raschdorffa z Pszczyny w stylu późnego, włoskiego renesansu. W miejscu, gdzie dziś stoi ewangelicka katedra znajdowała się wcześniej mniejsza katedra w stylu barokowym. Historia katedry sięga XV wieku W nowo zbudowanym zamku elektora Rzeszy poświęcono w 1450 roku Kaplicę Erasmusa, którą w 1465 roku papież podniósł do godności kolegiaty .

[6] Dynastia Hohenzollernów to niemiecka dynastia wywodząca się ze Szwabii. Przedstawiciele panowali w krajach niemieckich -m.in. Brandenburgii, Ansbach, Bayreuth, Prusach, od 1871roku jako cesarze niemieccy oraz w Rumunii w latach 1869–1947.

[7] Muzeum Pergamońskie- Bodestraße 1-3, 10178 Berlin-  znajdując się na wyspie muzeów

[8] Cytat na fasadzie cokołu rzeźby

[9] Fryderyk Wilhelm IV - urodzony 15 października 1795 w Berlinie, zmarł 2 stycznia 1861 w Poczdamie to król Pruski od 1840 z dynastii Hohenzollernów. Syn Fryderyka Wilhelma III i Luizy

[10] Tytuł królewski Fryderyka Wilhelma IV nadany w 1840 roku

[11] Wiosna ludów – zryw rewolucyjny z niskich klasy społeczeństwa w całej Europie w 1848 – początkiem była tzw.: rewolucja Francuska

[12] Wilhelm I Hohenzollern, urodzony jako Wilhelm Friedrich Ludwig von Preußen –urodzony 22 marca 1797 roku  w Berlinie, zmarł 9 marca 1888 roku to regent, a później król Prus w latach 1861-1888 z dynastii Hohenzollernów, prezydent Związku Północnoniemieckiego w latach 1867-1871, od 1871 cesarz niemiecki. Współtwórca II Rzeszy Niemieckiej. Wilhelm był drugim synem króla Fryderyka Wilhelma III Pruskiego i królowej Luizy z dynastii meklemburskiej.

[13] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

Minister obrony o defiladzie „Wierni Polsce”

Charlie Chaplin: Easy Street (1917)

W tym zmiennym świecie....

legendy Gliwickich tańczących diabełkach