Dzieje się w synodzie

DZIEJE SIĘ W SYNODZIE…
II Synod katowickiego Kościoła został uroczyście inaugurowany, wielu może więc zadać pytanie: co dzieje się teraz? Ostatnio pisaliśmy o parafialnych zespołach synodalnych – jaka jest ich rola w dziele całego Synodu. Tym razem chcemy polecić Państwa pamięci dwie kwestie.
Pierwszą z nich jest obecna praca komisji synodalnych. Większość z nich odbyła już swoje pierwsze spotkania. Na obecnym etapie prac wszystkie komisje zastanawiają się nad zestawami pytań, które powinny zostać skierowane do zespołów synodalnych w parafiach, księży, katechetów itd., a które posłużą, z jednej strony, do zdiagnozowania obecnej sytuacji naszego Kościoła, z drugiej – do zbudowania wizji jego życia na przyszłość (cały schemat był pokrótce opisany w tekście dotyczącym parafialnych zespołów synodalnych – można go pobrać ze strony Synodu: www.synodkatowice.pl w zakładce: Synod / Materiały do pobrania). Ostatecznym terminem tego pierwszego etapu prac komisji jest koniec lutego przyszłego roku. Potem, po przejrzeniu przez Komisję Główną Synodu, ankiety zostaną przekazane do wypełnienia i zacznie się pierwszy etap szerokich konsultacji. Prace komisji polecamy zatem gorąco Państwa modlitewnej pamięci.
Druga kwestia dotyczy obszaru, w który można się zaangażować nie tylko modlitwą. 3 grudnia br. zostały otwarte internetowe fora dyskusyjne Synodu (wejście przez stronę synodkatowice.pl w dziale „dołącz / rozmawiaj!”). Tą drogą można podzielić się własnym doświadczeniem Kościoła, zasygnalizować problemy lub wskazać rozwiązania, które warto naśladować. Każda z 16 komisji i 2 podkomisji ma swoją własną przestrzeń do dyskusji. Serdecznie zapraszamy wszystkich do rozmowy. W perspektywie najbliższych tygodni warto zastanowić się wspólnie nad pytaniami, jakie komisje powinny umieścić we wspomnianych wyżej ankietach – o co trzeba zapytać? Wszystkie fora moderowane są przez wolontariuszy – osoby angażujące się w różny sposób w swoich wspólnotach parafialnych, część z nich jest także w trakcie lub po studiach teologicznych. Moderatorzy mogą więc pomóc w rozwianiu ewentualnych wątpliwości dotyczących przepisów kościelnych bądź też kwestii teologicznych. Treść forów można przeglądać także bez zakładania konta w systemie – rejestracja jest jednak wymagana, by móc dzielić się własnymi opiniami.
Serdecznie zapraszamy zatem do włączenia się w rozmowę o naszym Kościele, a także objęcia pamięcią modlitewną prac komisji synodalnych.
Sekretariat II Synodu Archidiecezji Katowickiej

Światło Narodów (Wstęp)

ŚWIATŁO NARODÓW (wstęp)

Na targu w porcie w Konstantynopolu miała miejsce potworna awantura. Przekupki pobiły się ze sobą, obrzucając się wzajemnie rybami leżącymi na straganach. Kłóciły się o to… czy Syn Boży jest współistotny Ojcu. Zdarzenie to miało miejsce na początku IV wieku po Chr. – czyli 1700 lat temu, za czasów papieża Sylwestera I (wspominamy go w ostatni dzień roku kalendarzowego). Aby rozstrzygnąć sprawę, którą zajmował się cały świat chrześcijański, cesarz Konstantyn Wielki zwołał, po raz pierwszy w historii, sobór powszechny, czyli zgromadzenie wszystkich biskupów świata (choć nie wszyscy mogli przybyć…). Był to Sobór Nicejski I (325 r.). Do naszych czasów takich zgromadzeń (soborów) było w dziejach Kościoła 21. Dwudziestym pierwszym soborem powszechnym był Sobór Watykański Drugi. Rozpoczął się 50 lat temu (1962) i trwał 4 lata. Jak każdy sobór, także i ten swoją nazwę wziął od miejsca, w którym się odbywał – tym razem było to w Watykanie. Numer drugi w jego nazwie wziął się stąd, że wcześniej już raz sobór odbył się w tym miejscu (w roku 1870).
Sobór Watykański II zwołany przez bł. papieża Jana XXIII, także miał za zadanie rozstrzygnąć sprawę, którą interesował się świat chrześcijański – tym razem chodziło o to w jaki sposób należy głosić Ewangelię w nowoczesnym świecie, który podlega szybkim i radykalnym zmianom. Kościół, na Soborze Watykańskim II, zachował się jak piękna kobieta (w bardzo wielu językach słowo oznaczające Kościół jest rodzaju żeńskiego), która przed wyjściem do świata przegląda się w lustrze, aby sprawdzić czy ubrana jest stosownie do okoliczności i czy we właściwy sposób wyeksponowała swoje zalety. Kościół najpierw stanął jakby przed lustrem i postanowił sam sobie odpowiedzieć na pytania: kim jestem, jak widzę sam siebie. Odpowiedź została udzielona przez Sobór w formie pisemnej. Powstała Konstytucja dogmatyczna o Kościele zaczynająca się od słów „Światło narodów”(łac. Lumen gentium). Mówiąc sam o sobie, Kościół posłużył się różnymi obrazami zaczerpniętymi z Pisma Świętego i od Ojców Kościoła. Kilka z obrazów zostanie przybliżonych w kolejnych częściach tego cyklu.

Krzysztof Masztalski
wolontariusz II Synodu Archidiecezji Katowickiej

ANKIETY PRESYNODALNE – WYNIKI

ANKIETY PRESYNODALNE – WYNIKI

Ostatnim razem pisaliśmy o ankietach presynodalnych – jaki był ich cel i jak były skonstruowane. Wspomnieliśmy także o tym, że na stronie II Synodu Archidiecezji Katowickiej dostępne są już wyniki kwestionariuszy (w dziale „Archiwum”). W tym artykule opowiemy, co wynikło z kwestionariuszy i jakie to ma przełożenie na organizację synodu.
W ramach krótkiego przypomnienia: interpretacja wyników ankiet dotyczy przede wszystkim kwestii ważności danego tematu, następnie zasięgu (ogólnodiecezjalnego lub specjalistycznego) oraz powiązań z innymi tematami. W opracowanych przez Sekretariat Zespołu Presynodalnego wynikach do każdego pytania jest także przyporządkowany wykres, który mówi o tym jak rozkładały się głosy w każdej z głównych grup respondentów – prezbiterów, parafialnych rad duszpasterskich, ruchów i stowarzyszeń oraz zgromadzeń zakonnych.
Uszeregowanie tematów według średniej oceny ważności było najważniejszym kryterium, dzięki któremu Zespół Presynodalny ustalał ilość i tematykę komisji synodalnych. Zagadnieniami, które respondenci wskazali na najbardziej wymagające przemyślenia, okazały się kolejno (w nawiasach podana jest średnia ilość głosów w skali 0 – 10):
1. Kwestia duchownych – ich informacji, moralności, dyscypliny, utrzymania, zdrowia fizycznego i psychicznego, wsparcia w sytuacjach kryzysowych (9,03);
2. Świeccy w kościele – ich formacja, zaangażowanie apostolskie w życiu parafii, napotykane trudności i zagrożenia itp. (8,79);
3. Duszpasterstwo młodzieży (8,68);
4. Formacja do prezbiteria tu – WŚSD, jakość formacji, obserwowane problemy, realizacja okresu propedeutycznego (8,66);
5. Katechizacja – katecheza szkolna, rekolekcje, formacja katechetów, najczęstsze zgłaszane trudności, rola Wydziału Katechetycznego: inicjująco – nadzorująca (8,62);
6. Głoszenie Słowa Bożego – w ścisłym sensie: posługa związana ze święceniami (8,57);
7. Duszpasterstwo parafialne – wizja, akcenty, środki, współpraca (8,55);
8. Duszpasterstwo rodzin – także problemy związków niesakramentalnych (8,54);
9. Duszpasterstwo sakramentów i sakramentaliów (liturgiczne) – stan, „jakość” liturgii w parafiach archidiecezji (8,51);
10. Katecheza parafialna – przygotowanie do sakramentów, katecheza inicjacyjna, systematyczna, dla dorosłych itd. (8,47).
Najmniejszym zainteresowaniem respondentów cieszyły się tematy związane z duszpasterstwem specjalistycznym (m.in. grup zawodowych), środowisk twórczych i osób w żałobie, a także kwestie dotyczące organizacji kurii archidiecezjalnej, współpracy Kościoła lokalnego z organizacjami pozarządowymi i wykorzystania programów unijnych.
Kwestie dotyczące powiązań danego zagadnienia z innymi miały pomóc w ustaleniu zakresów tematycznych poszczególnych komisji. W ankietach wyszły one najsłabiej, ale w kilku przypadkach respondenci sugerowali, żeby kilka szczegółowych pytań zgrupować w jedno bardziej ogólne, lub włączyć dany temat do innego (np. kwestię duchownych na emeryturze włączyć w zagadnienie dotyczące duchownych w ogóle). Co do rozróżnienia na dyskusję ogólno diecezjalną lub specjalistyczną ankietowani nie zawsze byli zgodni i w kilku przypadkach przewaga jednej z opinii była niewielka.
Ciekawych wniosków dostarczyła analiza wykresu, który obrazował różnice pomiędzy wynikami w poszczególnych grupach (wśród księży, Parafialnych Rad Duszpasterskich itd.) Były one bardzo niewielkie, co świadczy o tym, że zasadniczo, niezależnie od różnicy punktów widzenia, zgadzamy się w diagnozowaniu ważnych dla Kościoła kwestii.
Na podstawie wyników ankiet Zespół Presynodalny ustalił ilość i tematykę komisji tematycznych. Mimo, że oficjalnie zostaną one powołane dopiero w dniu otwarcia Synodu, to Ksiądz Arcybiskup wstępnie zatwierdził i zezwolił na opublikowanie projektu ich podziału. Lista dostępna jest na stronie synodu (www.synodkatowice.pl) w dziale „Synod”.
Sekretariat Zespołu Presynodalnego

„Wierzę w jeden, święty i apostolski Kościół”

„Wierzę w jeden, święty i apostolski Kościół” – co tydzień wypowiadamy te słowa podczas niedzielnej mszy. Co one dla nas znaczą i jak ma się do tego, jeśli w ogóle, II Synod Archidiecezji Katowickiej?
Żeby odpowiedzieć na to pytanie musimy najpierw uściślić, co myślimy, gdy wypowiadamy słowo Kościół. Doświadczenie pokazuje, że jednoznaczne wyjaśnienie w krótkiej definicji jest w tym przypadku bardzo trudne, jeśli w ogóle jest możliwe.
Od Soboru Watykańskiego II próżno szukać dokumentów, w których znalazłaby się taka definicja Kościoła. Zarówno soborowa Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium”, jak i Katechizm Kościoła Katolickiego opisują Kościół, za pomocą zbioru obrazów, a każdy z nich ukazuje Kościół z innej perspektywy, naświetla niejako inną stronę tej rzeczywistości, dzięki czemu zyskujemy obraz wielowymiarowy, pełniejszy. W teologii mówi się czasem o „modelach Kościoła” ( na ten temat warto wysłuchać konferencji z tegorocznej pielgrzymki księży, w której mowa o związku rozumienia Kościoła z wizja synodu. Nagranie jest dostępne na stronie synodu pod adresem: http://synodkatowice.pl/ii-synod-archidiecezji-katowickiej/synod/istota-cele-przebieg,175).
Wielokrotnie już, w czasie ostatnich tygodni, zostało podkreślone, że to my – jako wspólnota – odpowiedzialni jesteśmy za kształt naszego Kościoła lokalnego. To poczucie odpowiedzialności za Kościół, które wynika ze świadomości, że Kościół to nie tylko duchowieństwo, ale Ciało Chrystusa, które tworzymy my wszyscy – jest chyba najważniejszym punktem wyjścia dla synodu. Jest to także punkt dojścia, bo doświadczenie współodpowiedzialności za Kościół, którym jesteśmy, być może będzie istotniejsze od tego, co uda nam się ostatecznie ustalić w formie przepisów prawnych.
Zastanówmy się teraz jak rozumieć słowa „wierzę w Kościół”. Na pewno nie chodzi tutaj o to, że wierzę w poszczególnych ludzi, którzy go tworzą. Wiara w Kościół wiąże się ściśle z wiarą w Boga – wierzę, że Bóg obecny jest w Kościele, a to znaczy, że słowo głoszone przez Kościół jest Jego słowem, że działa w sakramentach. Chrystus działa w Kościele, a to znaczy, że działa także przez konkretnych ludzi. Bóg nie działa abstrakcyjnie, ale za pośrednictwem nas – grzeszników. Dlatego musimy uczyć się rozróżniać to, co Boże od tego, co pochodzi z naszych grzechów – to jest bardzo trudne, ale bardzo ważne. Inaczej istnieje niebezpieczeństwo gorszenia się ludźmi Kościoła – bo traktujemy nasze grzechy jako coś nie do pogodzenia z Boskim działaniem.
Często słyszy się deklarację „Chrystus – tak, Kościół nie”. Jest w niej swoisty paradoks. Jezus przecież wszedł w świat w konkretnym czasie, żył i działał wśród konkretnych ludzi. To oni zachowali pamięć o Nim. Nie można dojść do Chrystusa inaczej jak przez pamięć Kościoła, przez wspólnotę, która tę pamięć zachowała. Oczywiście obraz Jezusa, jaki mamy dziś nie jest doskonały, ale ufamy, że Duch Święty chroni jej główny trzon i tam nadal można spotykać żyjącego Jezusa. Nie ma pewniejszej drogi do Ojca niż Chrystus działający w Kościele. Nie znaczy to, że Bóg nie może do nas dotrzeć w inny sposób, ale – skoro wybrał taka drogę – poprzez wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie – to pewnie nie po to, żebyśmy szukali teraz innej.
„Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18,20) Te słowa Chrystusa powinniśmy ciągle mieć w pamięci. Jesteśmy – jako Kościół – wspólnotą, w której aktywnie działa Duch Święty. Nie może On działać inaczej jak tylko przez nas. Wierzyć w Kościół to także wierzyć w Ducha obecnego w Kościele, przemieniającego nasze serca. Dlatego tak ważne jest, abyśmy doskonalili naszą umiejętność wsłuchiwania się w Jego głos.
Mamy nadzieje, że II Synod Archidiecezji Katowickiej wspomoże te wysiłki i zobaczymy, że w Kościele – także tym lokalnym – towarzyszy nam nadal żywa obecność Chrystusa, który w Duchu Świętym prowadzi nas do Ojca.
Sekretariat Zespołu Presynodalnego

II Synod Archidiecezji Katowickiej - Możliwości zaangażowania

II SYNOD ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ – MOŻLIWOŚCI ZAANGAŻOWANIA

Oficjalne rozpoczęcie II Synodu Archidiecezji Katowickiej odbędzie się dopiero za kilka tygodni, dn. 25 listopada br. (uroczystej Mszy św. w Archikatedrze Chrystusa Króla o godz. 12.00 przewodniczył będzie ks. abp Wiktor Skworc). Jednak już teraz wykonywane są prace wstępne, bez których do otwarcia oficjalnych obrad synodalnych by nie doszło.
Niedawno Sekretariat Zespołu Presynodalnego zakończył przyjmowanie ankiet presynodalnych, które wypełniali księża, parafialne rady duszpasterskie, zgromadzenia zakonne, ruchy i stowarzyszenia działające w naszej archidiecezji. Wyniki zostały następnie poddane analizie i już wkrótce zostaną zamieszczone na oficjalnej stronie synodu (www.synodkatowice.pl).
Obecnie trwają prace przygotowawcze, które koncentrują się głównie na ustalaniu składu Komisji Głównej oraz ilości, tematyki i składu Komisji Synodalnych. Choć może się wydawać, że w synod angażują się jedynie „wybrani” to w rzeczywistości każdy z nas może mieć wkład w to dzieło. W jaki sposób? Przede wszystkim – modlitwa. Każdy z nas może w codziennych modlitwach powierzyć nasz Kościół lokalny opiece Ducha Świętego. Punktem wyjścia jest oczywiście modlitwa indywidualna, ale ważne jest także zaangażowanie wspólnotowe. Módlmy się więc w intencji nie tylko tych, którzy są niejako „z urzędu” zaangażowani w Synod, ale przede wszystkim za nas wszystkich, za lokalny Kościół, żeby odnowił się dzięki wsłuchiwaniu się w Ducha Świętego.
Aby Synod mógł przynieść owoce, my sami musimy być świadomi naszej wiary, bo to my tworzymy nasz Kościół lokalny. Dlatego w trakcie trwania Synodu bardzo ważna będzie formacja – zwłaszcza zmierzająca do tego, by coraz lepiej rozumieć, czym jest Kościół jako taki. Wkrótce zostaną przygotowane materiały do wykorzystania przez Parafialne Rady Duszpasterskie, różne grupy formacyjne i stowarzyszenia. My sami także możemy zastanowić się nad tym, w jaki sposób przyczynić się do odnowy naszych parafii i mniejszych wspólnot. Dlatego myślmy, rozmawiajmy i spróbujmy zrozumieć, czego od nas, jako lokalnego Kościoła, oczekuje Duch Święty. Próba oceny stanu Kościoła w świetle Ewangelii i poszukiwanie sposobów na poprawę jakości jego życia jest punktem wyjścia i jednym z najważniejszych zadań synodu. Jeśli ktoś chce intensywniej zaangażować się w Synod, to bardzo pilnie poszukujemy wolontariuszy – głownie teologów, ale nie tylko, do wykonywania różnych zadań. Potrzebni są animatorzy modlitwy, osoby, które pomogą w tworzeniu materiałów formacyjnych, konspektów, katechez, homilii itp., moderatorzy forów internetowych… Mile widziani też wszyscy, którzy mają inny pomysł na zaangażowanie się w dzieło synodalne.
Na koniec kilka informacji praktycznych. Wszelkich informacji na temat możliwości zaangażowania można uzyskać na stronie : www.synodkatowice.pl. Zgłaszanie grup i wspólnot chcących modlić się za Synod oraz chęć nawiązania współpracy na zasadzie wolontariatu (konieczne jest przesłanie CV ze szczególnym uwzględnieniem doświadczenia na kościelnym gruncie), można dokonywać droga mailową : synod@archidiecezja.katowice.pl lub tradycyjną : Sekretariat II Synodu Archidiecezji Katowickiej, Kuria Metropolitalna w Katowicach, ul. Jordana 39, skr. poczt. 206, 40-951 Katowice.

Dzień Papieski w Archidiecezji Katowickiej

DZIEŃ PAPIESKI W ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ
Zapraszamy na obchody Dnia Papieskiego.13 Października Na Pl. Sejmu Śląskiego wystąpią wspaniali artyści, przygotowano pokazy, animacje dla dzieci (m.in. malowanie twarzy). Szczegółowy program wieczoru:

16.00 – projekt „Dzieci wokół Jana Pawła II”
- rozstrzygnięcie konkursu plastycznego dla uczniów szkół podstawowych oraz gimnazjów „Jan Paweł II – Papież rodziny”
- animacje dla dzieci/pokaz strażacki
- śpiewamy Ojcu Świętemu

17.00 – oficjalne rozpoczęcie wieczoru
17.05 – występ Jana Samołyka (wrocławski gitarzysta, wokalista, songwriter)
17.50 – „Słowo Ojca” – teksty bł. Jan Paweł II o małżeństwie i rodzinie
w wykonaniu Aktorów Teatru Śląskiego w Katowicach
18.10 – „Gawędy o śląskiej rodzinie” w wykonaniu laureatów konkursu: „Po naszymu czyli po śląsku”.
18.35 – „Rozpal ogień miłości” – pokaz fireshow
18.55 – koncert zespołu „Carrantuohill”
20.00 – występ zespołu „Agapetos”
20.45 – rodzinne światełko dla bł. Jana Pawła II
20.50 – przejście w procesji do pomnika Jana Pawła II (pl. Katedralny)
21.00 – Apel Jasnogórski przy pomniku bł. Jana Pawła II
- akt zawierzenia rodzin Niepokalanemu Sercu Maryi (rocznica objawień fatimskich)

Akt zawierzenia Archidiecezji katowickiej Matce Bożej Piekar

AKT ZAWIERZENIA ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ MATCE BOŻEJ PIEKARSKIEJ

Odczytany 12 września 2011 r. przez metropolitę katowickiego abp. Damiana Zimonia w czasie koronacji kopii (repliki) pierwotnego obrazu Matki Boskiej Piekarskiej w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach: „Matko Piekarska, Opiekunko sławna, orędowniczko wszelkich łask…” Maryjo, Matko Boga ukryta w piekarskim wizerunku. Ojciec Święty, Jan Paweł II w 1983 r., koronując pierwszy obraz piekarski powiedział o Tobie: „Jakaż Ona piękna”. Tak, to prawda, piękna jesteś Maryjo, ale wiemy też, że żaden, nawet najpiękniejszy obraz nie odda całego Twojego piękna. Jednak my, Maryjo chcemy wpatrywać się w Twoje oblicze. Chcemy uczyć się od Ciebie tego prawdziwego piękna wynikającego z życia w łączności z Bogiem. Tak czynili przez wieki nasi poprzednicy: robotnicy i rolnicy; bogaci i biedni, kapłani, osoby konsekrowane i świeccy – wszyscy oni odnajdywali w tym wizerunku Ciebie – najlepszą naszą Matkę. Ty, Maryjo zawsze czuwałaś nad nami, wypraszałaś nam potrzebne łaski, uczyłaś wierzyć i kochać. Matko Piekarska, stajemy także dzisiaj przed Tobą, w szczególnym czasie i miejscu w historii naszej archidiecezji. Gromadzimy się w pierwszej katowickiej katedrze, w której 3 stycznia 1926 r. odbyła się historyczna konsekracja Augusta Hlonda na pierwszego biskupa katowickiego. W tym roku obchodzimy 130-tą rocznicę jego urodzin. Został pochowany jako prymas Polski w archikatedrze św. Jana w Warszawie w 1948 roku. Modlimy się o jego beatyfikację. Wszystkie te wydarzenia uświadamiają nam, że „nie da się wierzyć w pojedynkę”, bo „jesteśmy ogniwem w długim łańcuchu wierzących” - jak mówił miesiąc temu na spotkaniu z młodymi w Madrycie Papież Benedykt XVI. Dlatego trzeba nieustannie powracać do tego dziedzictwa: wiary, ciężkiej pracy i miłości poprzednich pokoleń. To oni, nasi ojcowie i dziadkowie w zjednoczeniu z Tobą i Twoim Synem kształtowali oblicze Kościoła na Górnym Śląsku. Przyjmując to z ogromną wdzięcznością, chcemy w duchu odpowiedzialności za Kościół przekazać ten cenny dar kolejnym pokoleniom. Dlatego dzisiaj Matko Sprawiedliwości i Miłości Społecznej staję przed Tobą wraz z całą archidiecezją katowicką, aby po raz kolejny zawierzyć Ci każdego i każdą z nas. Chcę Cię prosić Matko, abyś tak jak poprzednie pokolenia, także i nas otaczała swoją opieką, wypraszała łaski tak potrzebne dla tej ziemi, uczyła nas wiary. Powierzam Ci całą archidiecezję i każdego z osobna, z całym bagażem jego doświadczeń, trosk i radości. „Pani Piekarska, umacniająca trwałość naszych rodzin”. Powierzam Ci wszystkie nasze rodziny, wypraszaj im potrzebne łaski u Twojego Syna, aby były na co dzień „Bogiem silne”. Bądź dla nich wzorem pięknej miłości, odwagi i siły w przezwyciężaniu codziennych problemów. Niech za Twoim wzorem uczą się wrażliwości na potrzeby innych, niech będą dla świata, świadectwem miłości wznoszącej się ponad własny egoizm. Szczególnie, dobra Matko, chcę Ci zawierzyć te rodziny, które przeżywają różnorodne kryzysy. Wiele z nich musi się mierzyć z problemami materialnymi, niektórzy przeżywają pustkę duchową, inni z niepokojem patrzą w przyszłość – otocz ich Matko swoją szczególną opieką. Niech wpatrując się w Twoje piękne oblicze odnajdują nadzieję na lepsze jutro i siłę do poszukiwania dobrych rozwiązań. Maryjo, nasza Matko, w 1985 roku Jan Paweł II zapoczątkował Światowe Dni Młodzieży. Dzisiaj to niezwykłe dzieło kontynuuje jego następca papież Benedykt XVI. Młodzież tak chętnie i licznie przybywa na te spotkania, to oni są kolejnym ogniwem w wielkim łańcuchu Kościoła. To od nich zależy jego przyszłe oblicze. Dlatego Matko Piekarska chcę Ci w szczególny sposób powierzyć całą młodzież naszej archidiecezji. „Młodość jest czasem uprzywilejowanym dla poszukiwania i spotkania z Prawdą” – mówił do młodych Benedykt XVI. Ale młodość jest też czasem zmagania się z różnymi niebezpieczeństwami współczesnego świata, z mentalnością konsumpcyjną, z relatywizmem moralnym, a czasem z poczuciem zagubienia i braku perspektyw. Matko, wlej w serca tych młodych ludzi tęsknotę za pięknym życiem, za życiem z Bogiem. Niech nie zabraknie im odwagi do przeciwstawiania się złu, nawet wtedy, gdy niesie to z sobą potrzebę wyrzeczenia, a czasami cierpienie. Niechaj z wrażliwością pochylają się nad „tymi, którym się nie powiodło”, niech wdzięcznością i troską otaczają osoby starsze: rodziców, dziadków. „Pani Piekarska, Matko Słowa Bożego” Zawierzam Ci wszystkich biskupów, kapłanów, zgromadzenia zakonne, osoby konsekrowane. Wypraszaj nam potrzebne łaski, aby na tej ziemi nigdy nie zabrakło świętych kapłanów i osób gotowych do służby Bogu i Kościołowi. Wstawiaj się za tymi wszystkimi, którzy w sposób szczególny podążają za Twoim Synem, aby byli gotowi do całkowitego poświęcenia życia Bogu. Matko, bądź dla niech wzorem zaufania i oddania się Bogu do samego końca. Powierzam Ci wszystkich kapłanów naszej archidiecezji, wypraszaj im łaskę wiernego podążania za Chrystusem. Niech Ci, którzy zawierzyli życie Twojemu Synowi będą zawsze blisko wiernych, niech im towarzyszą i wspierają w drodze do Boga. Niechaj z prostotą i wielkodusznością poszukują tych, którzy pobłądzili i odeszli do Boga. Niech naśladują Twojego Syna, który szczególną miłością otaczał chorych, ubogich i potrzebujących. Matko Sprawiedliwości i Miłości Społecznej powierzam Ci każdego i każdą z nas – wstawiaj się u Twojego Syna za nami, abyśmy potrafili pięknie żyć, wpatrując się w Twoje oblicze i życie - Piękna nasza Pani Piekarska.