„ Cudze chwalicie, swego nie znacie”- wycieczka -Beskid Żywiecki

Z cyklu: „ Cudze chwalicie, swego nie znacie”….

Wycieczka

W sobotę 28 października członkowie Rady Duszpasterskiej wraz z rodzinami i księdzem proboszczem Andrzejem Hnidą wyjechali na wycieczkę w Beskid Śląski. Trasa wiodła przez Bielsko do Jaworzynki. W Jaworzynce wycieczkowicze przesiedli się do dwóch wozów, każdy zaprzężony w parę pięknych, dorodnych koni. Mało kto się spodziewał (oprócz pana Zdzisława Orłowskiego, który przewodził całej grupie) takiej jazdy na drewnianym wozie.

A dzień był dżdżysty, zimny, chociaż słoneczny. Konie głośno stukały podkowami najpierw po mokrej i śliskiej kostce brukowej, potem po polnej drodze. Temu stukotowi końskich kopyt towarzyszył piękny, spokojny krajobraz górski, czasem rozpraszany widokiem stromego pobocza.

Konie, mimo że miały pod górkę spisywały się na medal, a my przeżywaliśmy coś niezwykłego. Byliśmy cząstką tego wszystkiego, co nas otaczało, cząstką tej natury, przyrody, życia. Wszystkiego, czego tak nie dostrzegamy i czego nam tak brakuje w naszych ładnych, sztucznych miastach i domach. A przecież byliśmy tak niedaleko od Mysłowic.

Wpatrzeni w ten naturalny krajobraz, dojechaliśmy do Herczawy, gdzie jedliśmy pieczone kiełbaski, a w najbardziej wysuniętej gospodzie w Czechach „Na Vyhlidce” mogliśmy się napić piwa z miejscowego browaru. Syci i wypoczęci wracaliśmy do Jaworzynki.

Koniom wcale nie było lżej, chociaż jechaliśmy z górki. Z wozów przesiedliśmy się do naszego autokaru i pojechaliśmy do Koniakowa, gdzie zwiedziliśmy Zagrodę Edukacyjną – Centrum Pasterskie. Dowiedzieliśmy się jak powstają prawdziwe oscypki, a w sklepie góralskim mogliśmy zobaczyć wiele regionalnych produktów i kupić pamiątki. Ostatnim punktem naszej wycieczki było wejście na górę Koczy Zamek. Wejście na szczyt tej bezleśnej i niewysokiej góry było bardzo łatwe bo znajdowała się ona zaledwie kilkadziesiąt metrów od parkingu. Na wierzchołku Koczego Zamku można było zobaczyć głaz i metalowy krzyż, postawiony tam w hołdzie żołnierzom i harcerzom poległym w walce o wolność Ojczyzny w latach 1939-1959. Z tego miejsca rozciągał się także cudowny widok na Beskid Śląski, Żywiecki i Śląsko- Morawski. Usłyszeliśmy też piękną legendę związaną z tym miejscem, którą nam opowiedział pan Zbigniew, będący encyklopedią wiedzy na temat miejsc, które w czasie wycieczki zwiedziliśmy. Warto było pojechać i warto tam wrócić jeszcze raz.

Maria Szweda

Uroczystość Wszystkich Świętych

Uroczystość Wszystkich Świętych

1 listopada Kościół katolicki obchodzi uroczystość Wszystkich Świętych[1]. Dzień ten kojarzy się dla wielu ze zniczem, z grobem bliskich osób, z cmentarzem, dla innych z wiązanką kwiatów, jeszcze dla innych z modlitwą i pamięcią o tych, którzy wyprzedzili nas w drodze do wieczności. Nie mniej jednak w tym dniu udajemy się z całymi rodzinami na cmentarz i nawiedzamy groby naszych bliskich, przyjaciół, rodziców, krewnych, znajomych, stawiając kwiaty, zapalając ten "płomyk nadziei", wierząc, że już cieszą się oni chwałą w domu Ojca Niebieskiego. Kościół w tym dniu oddaje cześć tym wszystkim, którzy już weszli do chwały niebieskiej, a wiernym pielgrzymującym jeszcze na ziemi wskazuje drogę, która ma zaprowadzić ich do świętości. Przypomina nam również prawdę o naszej wspólnocie ze Świętymi, którzy otaczają nas opieką.

Kształtowanie się uroczystości

W początkach chrześcijaństwa, w obawie przed bałwochwalstwem, nie oddawano czci nikomu ze stworzeń, ani ludziom, ani aniołom. Oddawano cześć jedynie Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu. W Nowym Testamencie zauważamy pochwałę jaką sam Pan Jezus daje świętemu Janowi Chrzcicielowi, cześć z jaką wyraża się święty Paweł w listach do Rzymian i Hebrajczyków o Abrahamie i Melchizedeku [2]. Najpierw przedmiotem kultu stała się Najświętsza Maryja Panna, jako Matka Syna Bożego. Zaczęto wznosić kościoły ku Jej czci, Kościół zaczął ustanawiać święta i układał modlitwy oraz pieśni o Matce Bożej. W tym samym czasie zauważamy też kult świętego  Michała Archanioła. Krwawe prześladowania Kościoła w I wieku  [3] rozbudziły także kult męczenników. Dzień ich zgonu uważano za dzień ich narodzin dla nieba. Dlatego już od V wieku kult prywatny przerodził się w urzędowy, powszechny. 13 maja 608 roku papież Bonifacy IV [4], rzymską świątynie pogańską, ku czci zwłaszcza nieznanych bóstw (Panteon), poświęcił Matce Bożej i świętym męczennikom. W VIII wieku  papież Grzegorz III w kościele świętego  Piotra [5] otworzył kaplicę poświęconą Wszystkim Świętym, nie tylko męczennikom. W Anglii pojawiło się święto Wszystkich Świętych w połowie VIII wieku  obchodzone 1 listopada [6]. Święto poprzedzone było wigilią, a od XV wieku otrzymało także oktawę. Reforma z 1955 roku  [7] usunęła wigilię i oktawę. Natomiast papież Jan XI [8] w 935 roku ustanowił osobne święto ku czci Wszystkich Świętych, wyznaczając je na dzień 1 listopada. Tak więc uroczystość Wszystkich Świętych ma już ponad tysiącletnią tradycję i przypomina nam przede wszystkim tych Świętych Pańskich "z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków" (por. Ap 7, 9), którzy nie mają swoich osobnych wspomnień w roku liturgicznym. W ciągu wieków Kościół ubogacił kult świętych. Stawiał im posągi, malował ich obrazy, budował ku ich czci świątynie (np. kościół Sióstr Benedyktynek pod wezwaniem Wszystkich Świętych w Drohiczynie) i ołtarze, ułożył szereg modlitw i pieśni religijnych ku ich czci, jak też ułożył teksty liturgiczne do Mszy świętej i kapłańskich pacierzy - Liturgii Godzin.  Kult Świętych pomnaża cześć Pana Boga. Świętych Pańskich czcimy ze względu na Pana Boga, którego oni "reprezentują". Tak więc nie bezpośrednio, lecz pośrednio przez nich kierujemy kult ku Panu Bogu. Kościół oddaje cześć świętym w różnym stopniu. I tak na pierwszym miejscu stawia Najświętszą Maryję Pannę, następnie świętych: Józefa i Jana Chrzciciela, dalej Apostołów, wśród których Święci Piotr i Paweł mają uprzywilejowane miejsce. Najwięcej jest świętych lokalnych, którzy odbierają szczególną cześć: w zakonie, w narodzie, w państwie czy w diecezji, gdzie się wsławili męczeństwem za wiarę lub niezwykłą cnotą.

---

[1] Uroczystość Wszystkich świętych – 1 listopad

[2] święty Paweł w listach do Rzymian i Hebrajczyków o Abrahamie i Melchizedeku- mówi  o świętym Janie Chrzcicielu

[3] I wiek –krwawe prześladowania chrześcijan

[4]  13 maj 608 rok papież Bonifacy IV – wpisuje kult męczenników do obchodów kościelnych poświęcając Matce Bożej i świętych męczenników –rzymską świątynię (panteon)

[5] VIII wiek- papież Grzegorz III w kościele świętego Piotra –otwiera kaplicę  Wszystkich Świętych .

[6] 1 listopada od połowy XVIII wieku było poprzedzone wigilią ,XV wiek –jako oktawę

[7] 1955 – reforma –znosi wigilię i oktawę wszystkich świętych

[8] Papież Jan XI -935 roku ustanawia święto ku czci Wszystkich Świętych  na 1 Listopad 

podróże

Dopal cenę swojej śmierci

Koncert Pieśni Maryjnej w 100 rocznicę objawień Fatimskich

Koncert Pieśni Maryjnej w 100 rocznicę objawień Fatimskich

W parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny[1] i Świętego Maksymiliana Kolbe w niedzielny wieczór odbył się koncert pieśni Maryjnych[2] w wykonaniu 4 chórów Mysłowickich. Tradycja śpiewania pieśni Maryjnych przypada na dwa miesiące w maju i październiku. W tym roku kościół obchodził kilka ważnych rocznic związanych z wizerunkiem Matki Bożej –to 300-lecie koronacji cudownego obrazu Pani Jasnogórskiej[3], 140-lecie objawień i 50 koronacji Gietrzwałdzkiej madonny-czyli polskiego Lourdes, oraz 100-lecie objawień Fatimskich.

 Dla chórów[4] to była okazja zaprezentowania śpiewem paru pieśni upamiętniające te rocznice. Każdy z chórów wykonał dla publiczności 3 pieśni Maryjne. Chóry przywitał ksiądz Bartek Cieślak[5]

Wikary - Bartek Cieślak- przywitał chóry 

mówiąc między innymi –kto śpiewa to sięga nieba. I tak rozpoczął się wieczorny koncert Maryjny. Wśród chórów zaproszonych był chór z Krasów – świętej Cecylii,

Chór świętej Cecylii z Krasów 

 Kosztów –to Magnificat,

Chór Magnificat z Kosztów 

 z Morgów – Świętego Jacka 

Chór świętego Jacka - Morgi 

i Janowski to Świętego Maksymiliana. Na zakończenie wychwalania Matki Bożej śpiewem każdy z przedstawicieli chórów z rąk księdza Zbigniewa Glenca [6] otrzymał dyplomy. Potem wszystkie chóry razem zaśpiewały –„Maryjo Królowo Polski”

JZ

kod  do zdjęć które można  obejrzeć i zamówić
 http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/koncert-piesni-maryjnych-u-kolbego-w-100-objawien-fatimskich

---

[1] Parafia – Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i Świętego Maksymiliana Kolbe –Mysłowice –Janów Miejski

[2] Koncert pieśni Maryjnych –w 100 –lecie objawień Fatimskich  - 22 październik 2017

[3] Obchody 300-lecia koronacji Matki Bożej Częstochowskiej  Pierwsza koronacja wizerunku obrazu -8 IX 1717r rok jubileuszowy 300lecia koronacji 2016 -8 wrzesień -2017

[4] Chóry Mysłowickie

[5] Przywitanie –wikary ks. Bartek Cieślak

[6] Podziękowanie dla chórów składał wikary Zbigniew Glenz

Zapraszamy na koncert pieśni maryjnej

Zapraszamy na koncert pieśni maryjnej.

zapraszamy 

koncert chórów Mysłowickich

,,pieśni Maryjne -w 100 rocznicę objawień Fatimskich"

kościół parafialny 

Niepokalanego Poczęcia 

Najświętszej Maryi Panny

i 

Świętego Maksymiliana Kolbe 

Mysłowice -Janów Miejski

22 październik 2017 

godzina 17:30

Tradycyjnie w parafii Kolbego w październiku chóry Mysłowickie spotykają się ,aby śpiewem chwalić Maryję - tym razem pieśni Maryjne wprowadzają słuchaczy w przypadające rocznice 100 objawień Fatimskich i innych zdjęcia z koncertu można zobaczyć tutaj http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/koncert-piesni-maryjnych-u-kolbego-w-100-objawien-fatimskich

Różańcowy papież - Leon XIII (1878 – 1903)

Różańcowy papież - Leon XIII (1878 – 1903)

Czas, w którym przyszło papieżowi mówić o modlitwie różańcowej [1] nie był łatwy. Duch oświecenia w coraz większej mierze przenikał myślenie ludzi – modlitwę różańcową spostrzegano jako przeżytek, zarzucano jej monotonię i mechaniczność. Leon XIII [2]w obronie modlitwy różańcowej wydał dwanaście encyklik różańcowych[3], dwa listy apostolskie i inne mniejsze rangą dokumenty. Pierwszą encykliką różańcową w historii Kościoła jest Supremi apostolatus [4] z 1883 roku. Papież Leon XIII streszcza w niej dotychczasowe nauczanie o modlitwie różańcowej i przedstawia ją jako szczególną formę czci dla Najświętszej Maryi Panny.

Ponadto papież udziela odpustów i przywilejów dla modlących się na różańcu, zachęca, by modlitwa różańcowa była tak często odmawiana, aby stała się zwyczajem, a w końcu stwierdza: Pragniemy, aby cały miesiąc październik był poświęcony niebieskiej Królowej Różańca Świętego. W roku następnym ( 1884) ukazuje się kolejna encyklika, w której Leon XIII powraca do roli różańca w kształtowaniu ducha pobożności i ustanawia październik miesiącem różańcowym.

W następnych latach pontyfikatu wydaje kolejne dokumenty i encykliki poświęcone różańcowi. Działania Leona XIII przyniosły wzrost duchowości maryjnej i ożywienie modlitwy różańcowej w Kościele. Nabożeństwa różańcowe odprawiano we wszystkich katolickich kościołach na świecie, a Królowej Różańca Świętego poświęcono bazylikę w Lourdes. Wśród Namiestników Chrystusowych, nie było papieża, który dla Różańca zrobiłby tyle, co Leon XIII, tak, że do nazw jakie mu nadała historia trzeba dołączyć także określenie „Papież Różańcowy”[5]

---

[1] Modlitwa różańcowa

[2] Papież Leon XIII- 1878-1903

[3] Encykliki papieża Leona XIII – o modlitwie różańcowej

[4] Supremi apostolatu- pierwsza encyklika kościoła wydana 1883

[5] Papież różańcowy – przypisuje się Leonowi XIII

Licheń - szlakiem sanktuariów Maryjnych

LITANIA DO ŚWIĘTEJ JADWIGI ŚLĄSKIEJ

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson

Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas, Chryste usłysz nas.

Ojcze z nieba Boże,

Synu, Odkupicielu świata, Boże – zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty, Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże - zmiłuj się nad nami.

Święta Jadwigo [1]-  Matko Ślązaków - módl się za nami

Święta Jadwigo – Patronko Śląskiej Ziemi  - módl się za nami

Święta Jadwigo – Córo Bawarskiego Kraju - módl się za nami

Święta Jadwigo -  Chwało stanu książęcego - módl się za nami

Święta Jadwigo – Wzorze pobożności  - módl się za nami

Święta Jadwigo – Nauczycielko pokory - módl się za nami

Święta Jadwigo -  Przykładzie cichości - módl się za nami

Święta Jadwigo -  Matko dla sierot - módl się za nami

Święta Jadwigo -  Służebnico miłosierna- módl się za nami

Święta Jadwigo – Ucieczko opuszczonych - módl się za nami

Święta Jadwigo -  Chorych lekarko - módl się za nami

Święta Jadwigo – Pośredniczko pokoju  - módl się za nami

Święta Jadwigo – Wychowawczyni dzieci  - módl się za nami

Święta Jadwigo -  przykładzie chrześcijańskich małżeństw - módl się za nami

Święta Jadwigo – apostołko Królestwa Bożego - módl się za nami

Święta Jadwigo – Niestrudzona w trosce o kapłanów - módl się za nami

Święta Jadwigo – Patronko budujących się kościołów - módl się za nami

Święta Jadwigo – opiekunko ubogich - módl się za nami

Święta Jadwigo – przykładzie miłości  - módl się za nami

Święta Jadwigo – opiekunko więźniów  - módl się za nami

Święta Jadwigo – obrończyni pokrzywdzonych  - módl się za nami

Święta Jadwigo – troszcząca się o pielgrzymów  - módl się za nami

Święta Jadwigo – orędowniczko potrzebujących - módl się za nami

Święta Jadwigo – oparcie dla ludu śląskiego - módl się za nami

Święta Jadwigo – czcicielko krzyża Chrystusowego - módl się za nami

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata – przepuść nam Panie.

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata – wysłuchaj nas Panie.

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata – zmiłuj się nad nami

Litania do świętej Jadwigi Śląskiej 

---

[1] Modlitwa – Litania do świętej Jadwigi Śląskiej 

VI. 13 października 1917 - szóste objawienie się Matki Bożej

VI. 13 października 1917 - szóste objawienie się Matki Bożej

13 października 1917[1]. Wyszliśmy z domu bardzo wcześnie, bo liczyliśmy się z opóźnieniem w drodze. Ludzie przyszli masami. Deszcz padał ulewny. Moja matka w obawie, że jest to ostatni dzień mojego życia, z sercem rozdartym z powodu niepewności tego, co mogło się stać, chciała mi towarzyszyć. Na drodze sceny jak w poprzednim miesiącu, ale liczniejsze i bardziej wzruszające. Nawet błoto nie przeszkadzało tym ludziom, aby klękać w postawie pokornej i błagalnej.

Gdyśmy przybyli do Cova da Iria koło skalnego dębu[2], pod wpływem wewnętrznego natchnienia prosiłam ludzi o zamknięcie parasoli, aby móc odmówić różaniec. Niedługo potem zobaczyliśmy odblask światła, a następnie Naszą Panią nad dębem skalnym.

- „Czego Pani sobie ode mnie życzy?"

- „Chcę ci powiedzieć, żeby zbudowano tu na moją cześć kaplicę. Jestem Matką Boską Różańcową[3]. Trzeba w dalszym ciągu codziennie odmawiać różaniec. Wojna się skończy i żołnierze powrócą wkrótce do domu".

- „Ja miałam Panią prosić o wiele rzeczy: czy zechciałaby Pani uzdrowić kilku chorych i nawrócić kilku grzeszników i wiele więcej".

- „Jednych tak, innych nie. Muszą się poprawić i niech proszą o przebaczenie swoich grzechów".

I ze smutnym wyrazem twarzy dodała:

- „Niech ludzie już dłużej nie obrażają Boga grzechami, już i tak został bardzo obrażony".

Znowu rozchyliła szeroko ręce promieniejące w blasku słonecznym. Gdy się unosiła, Jej własny blask odbijał się od słońca. Oto, Ekscelencjo, powód dlaczego zawołałam, aby ludzie spojrzeli na słońce[4]. Zamiarem moim nie było zwrócenie uwagi ludzi w tym kierunku, gdyż nie zdawałam sobie sprawy z ich obecności. Zrobiłam to jedynie pod wpływem impulsu wewnętrznego, który mnie do tego zmusił.

Kiedy Nasza Pani znikła w nieskończonej odległości firmamentu, zobaczyliśmy po stronie słońca świętego Józefa z Dzieciątkiem Jezus i Naszą Dobrą Panią ubraną w bieli, w płaszczu niebieskim. Zdawało się, że święty Józef z Dzieciątkiem błogosławi świat ruchami ręki na kształt krzyża.

Krótko potem ta wizja znikła i zobaczyliśmy Pana Jezusa z Matką Najświętszą. Miałam wrażenie, że jest to Matka Boska Bolesna.

Pan Jezus wydawał się błogosławić świat w ten sposób jak święty Józef. Znikło i to widzenie i zdaje się, że jeszcze widziałam Matkę Boską Karmelitańską.

---

[1] 13 Październik 1917 – szóste objawienie Matki Bożej Fatimskiej

[2] Cova Da Ira –Skalny dąb

[3] Matka Boża Różańcowa

[4] Cud słońca