SZLAKIEM AUSTRIACKIM – WIEDEŃ

SZLAKIEM AUSTRIACKIM – WIEDEŃ

Dawno temu około 500 lat p. n. e. na dzisiejszych ziemiach Austrii [1] w południowo –wschodniej części kraju powstała osada celtycka [2] to dzisiejszy Wiedeń. [3] Potem 15 lat p.n.e. była Rzymskim posterunkiem granicznym. 

Swoją historię jako miasto zaczyna w 1221 roku, kiedy to uzyskuje prawa miejskie i był jednym z największych i najważniejszych miast Świętego Cesarstwa Rzymskiego –później to cesarstwo Austrii,(zobacz też) następnie Austrio - Węgier. W 1918 roku zostaje stolicą Republiki Austrii. We wczesnym średniowieczu swoje rządy sprawowała dynastia Babenbergów. [4] Od 1440 roku rządy przejęła dynastia Habsburgów. [5] 

Tak pokrótce można opowiedzieć o powstaniu miasta. Gdy już wyruszymy w podróż Wiedeńskim szlakiem to niewątpliwie historyczne centrum miasta nas zachwyci pełnią zabytków architektury z każdej epoki. I nie dziwi fakt że stolica Austrii jest najchętniej odwiedzana przez turystów. Zatrzymajmy się na chwilę. Sztuką podróżnika jest poznawanie ciekawostek miasta.

Co zwiedzić gdy się ma niewiele czasu np. jeden dzień?

Bogactwo kulturowe Wiednia daje wiele możliwości - przez samych mieszkańców zapraszając na koncerty muzyki klasycznej - czy to w operze, czy kościołach. Inną propozycją może być podróż dorożką oraz stylowym autem z dawnych czasów. Ostatnia propozycja to spacer miejski. Tu warto zwrócić uwagę gdy nasz szlak rozpocznie się od głównego dworca kolejowego - Wien Hauptbahnhof [6] jest dość daleko więc warto skorzystać z transportu publicznego. Ale często to podróżnicy docierają autobusami wycieczkowymi , które się zatrzymują na tzw Ringu Ringstraße [7] przy Hofburgu.[8]

Po drugiej stronie zobaczymy park - aleję z pomnikiem cesarzowej Marii Teresy Walburg von Habsburg, [9] oraz po przeciwległych stronach pomnika dwa muzea to: Muzeum historii naturalnej – Naturhistorisches Museum i Muzeum historii sztuki – Kunstihistorisches Museum [10] te dwie okazałe bliźniacze budowle powstały za czasów Franciszka Józefa I w 1858 roku. 
Budowle są wykonane w stylu renesansu włoskiego, a architektami są: Gottfried Semper [11] i Karl Freiherr von Hasenauer. Budowa trwała 19 lat. 

Zanim przejdziemy do ścisłego centrum miasta. 

Jedną z najstarszych świątyń w Wiedniu jest kościół świętego Ruprechta – Ruprechtskirche. [12](Zobacz też)Świątynia jest w stylu romańskim i została zbudowana przez biskupa Wirgiliusza z Salzburga . Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1161 roku. Najcenniejszym zabytkiem świątyni to XIII wieczne witraże i ołtarz „ Naszej Pani z Loreto”. Kościół znajduje się na placu Ruprechtsplatz, na krańcach dzielnicy żydowskiej.

Kim jest święty Ruprecht?

Święty – Rupert z Salzburga [13](zobacz też) był pierwszym biskupem Salzburga - to patron ludzi handlujących solą. U stóp romańskiej wieży odkryjemy posąg świętego trzymający naczynie z solą. Gdy już poznaliśmy najstarszą świątynię Wiednia nasze kroki skierujemy do kolejnego najcenniejszego zabytku sakralnego gotyckiej katedry Świętego Szczepana –Stephansdom. [14]

Kościół jest związany z dynastami Babenbergów i Habsburgów. Pierwotnie była to świątynia w stylu późnoromańskim zbudowana w latach 1230 -1263 .

 Od XIV wieku katedra otrzymuje formę gotycką.

 Czas ucieka i dawka zabytków poznanych zatrzymajmy się w restauracji kosztując pyszny tort Sachera [15] i popijając Wiener Melange - czyli czarną kawę z lekko ubitym mlekiem. Gdy kubki smakowe zaspokoimy. 

Wyruszmy w dalsze dzielnice miasta poznając tajemnice i ducha muzyki klasycznej wsłuchując się słynnych kompozytorów Wiedeńskich, [16] a współczesne młode talenty zaprowadzą Cię w świat muzyki Mozarta czy barokowych kompozytorów dawnego Wiednia. 

Spacerując po dzielnicy Innere Stadt, [17] odkryjemy wiele muzeów związanych z panowaniem dynastii Habsburgów to:[18]

Schatzkammer – cesarski skarbiec, Muzeum Sisi, Austriacką Bibliotekę Narodową, Ephesos Museum. Przy placu Maria-Theresien-Platz:

Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu -Kunsthistorisches Museum, Naturhistorisches Museum Wien – muzeum historii naturalnej.

Inne muzea to: Galeria Albertina.

W pobliskiej dzielnicy Neubau, [19] znajduje się kompleks architektoniczny MuseumsQuartier tzw Dzielnica Muzeów. Na terenie MuseumsQuartier znajdują się: Leopold Museum, MUMOK –Museum Moderner Kunst Stiftung Ludwig Wien – Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Kunsthalle Wien

W dzielnicy, Penzing możemy zatrzymać się w Muzeum Techniki - Technisches Museum Wien.

Warto jeszcze poznać zabytki architektury sakralnej, gdzie duchowość ukazana jest w perełkach sztuki sacrum to tylko niewielka część kościołów które warto nawiedzić: [20] Gotycką Katedrę świętego Szczepana -Stephansdom, Kościół świętego Ruprechta - Ruprechtskirche, Kościół świętego Karola Boromeusza -Karlskirche, Kościół Wotywny - Votivkirche, Kościół Minorytów- Minoritenkirche, kościół i klasztor Mechitarystów, Kościół Maria am Gestade – czyli Maryja na brzegu, kościół Am Hof –czyli chórów Anielskich. Zwieńczeniem wielu ścieżek zostały nam parki i ogrody, gdzie odpoczniemy. Jeszcze tylko kilka zdjęć i na szlak w inne regiony Austrii np. do Graz, Klagenfurtu, Sankt Pölten czy Salzburga.

JZ [21]

DO GALERI ZDJĘĆ

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/szlakiem-austriackim-wieden

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Austria –kraj w środkowej Europie

[2] Celtowie to grupa ludów indoeuropejskich.Za kolebkę przyszłych Celtów uważa się region kurhanów w południowych Niemczech, między Lasem Czeskim i Renem, zasiedlony w połowie II tysiąclecia p.n.e. przez tzw. Protoceltów, mających za sąsiadów Protoilirów. W latach między 1800 a 1600 p.n.e. strefa kurhanów rozciąga się ku zachodowi, za Ren, obejmując Franche-Comte, Burgundię, Alzację i Lotaryngię.

[3] Wiedeń – stolica Austrii

[4] Dynastia Babenbergów- dynastia austriacka, prawdopodobnie boczna linia dynastii Luitpoldingów, panującej w Bawarii. Panowali w Austrii, najpierw jako margrabiowie. Od 1156 roku z tytułem książęcym. Przejściowo także rządzili w Bawarii w latach 1139–1156

[5] Dynastia Habsburgów- dynastia niemiecka -von Habsburg. Założycielem dynastii był Guntram Bogaty -X wiek. Nazwa rodziny wywodzi się od pierwszej posiadłości rodu, zamku Habsburg położonego w kantonie Aargau w Szwajcarii. Przedstawiciele dynastii panowali m.in. w krajach niemieckich i włoskich, Świętym Cesarstwie Rzymskim, Czechach, Hiszpanii, Portugalii, Burgundii, na Węgrzech i w Siedmiogrodzie, w Niderlandach, na Śląsku, ziemiach polskich, ukraińskich, serbskich i wołoskich oraz w hiszpańskich i portugalskich koloniach w Azji, Afryce i obu Amerykach. Przez większość lat trzonem monarchii było Arcyksięstwo Austriackie, rozszerzane systematycznie, by stać się rozległym imperium, zwanym od nazwy dynastii Monarchią Habsburgów. Dynastia w linii męskiej wygasła w 1740. Ostatnia władczyni z rodu – Maria Teresa Habsburg – wraz z mężem cesarzem Franciszkiem I Lotaryńskim założyła nową dynastię Habsbursko-Lotaryńską.

[6] Wien Hauptbahnhof- główny dworzec kolejowy

[7] Ringstraße- obwodnica Wiednia aleja drogowa tworząca pętlę komunikacyjną

[8] Hofburg- Pałac Hofburg – dawna rezydencja cesarska pełniąca funkcję pałacu zimowego. Budowa rozpoczęła się w XIII wieku.

[9] Pomnik cesarzowej Marii Teresy Walburg von Habsburg

[10] Muzeum historii sztuki – Kunstihistorisches Museum- muzeum historii sztuki otwarte w 1891 roku. Kolekcja obrazów malarstwa europejskiego od XV do XVIII wieku, w tym dzieła m.in. Pietera Bruegla, Petera Paula Rubensa, Tycjana, Rembrandta van Rijn, Velazqueza

[11] Gottfried Semper- urodzony 29 listopada 1803roku w Altonie – dziś to część Hamburga, zmarł 15 maja 1879 roku w Rzymie to niemiecki architekt epoki historyzmu, tworzący głównie w stylu neorenesansowym, działający też w Szwajcarii.

[12] kościół świętego Ruprechta – Ruprechtskirche.- najstarsza świątynia Wiednia w stylu romańskim pochodzi z XII wieku

[13] Rupert z Salzburga- Ruprecht, Hrodperht, Hrodpreht, Roudbertus, Rudbertus, Robert- święty kościoła katolickiego i wschodnio-ortodoksyjnego urodzony prawdopodobnie 650 w Wormacji, zmarł prawdopodobnie 27 marca 718 tamże-, biskup misyjny Nadrenii, pierwszy biskup Salzburga w Austrii i patron regionu Salzburgland.

[14] Gotycka Katedra świętego Szczepana -Stephansdom

[15] Tort Sachera - słodkie ciasto czekoladowe z grubą warstwą polewy czekoladowej, przekładane konfiturą morelową.

[16] Kompozytorzy  Wiedeńscy  XVIII wieku określeni jako klasycy wiedeńscy – Józef Haydn, Wolfgang Amadeus Mozart i Ludwig van Beethoven, Christopha Willibalda Glucka, Antonia Salieriego czy Franza Xavera Süssmayra.

Z Wiedniem związani są również: Franz Schubert, Franz Liszt, Johannes Brahms, Johann Strauss -ojciec, Johann Strauss - syn, Franz Lehar, Joseph Lanner, Anton Bruckner, Gustav Mahler oraz kompozytorzy XX wieku, przedstawiciele tzw. drugiej szkoły wiedeńskiej: Arnold Schönberg, Anton Webern, Alban Berg oraz Ernst Křenek, czy Hans Graf.

[17] Innere Stadt,- centrum dzielnica  Wiednia

[18] Muzea Wiednia

[19] Neubau- 7 dzielnica miasta

[20] Perełki architektury sakralnej

[21] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

MODLITWA DO ŚWIĘTEGO MAKSYMILIANA, ŚWIADKA EWANGELII

MODLITWA DO ŚWIĘTEGO MAKSYMILIANA, ŚWIADKA EWANGELII

Święty Maksymilianie, [1]

podziwiam w Tobie żywy znak nowości Ewangelii i dziękuję Panu za świadectwo Twojego życia.

Uczysz mnie kochać bez ograniczeń i w ten sposób przezwyciężać niechęć do tych, którzy wyrządzają mi zło.

Uczysz mnie ufności i przezwyciężania zniechęcenia,

które często atakuje mnie wobec trudności.

Uczysz mnie odważnego podejmowania ryzyka przy realizacji Bożych dzieł jako narzędzie Niepokalanej i odkrywania,

że mogę znaleźć radość w ofiarowaniu siebie z miłości.

Módl się za mną,

aby Maryja, nasza Matka,

uczyniła mnie wiernym światkiem Jezusa naszego Pana.

Amen

---

[1] Modlitwa do Świętego Maksymiliana, świadka Ewangelii

Ich arbeite nich abstrakt,

ŻYCIE JAKO DOJRZEWANIE ŚWIĘTOŚCI – MAKSYMILIAN MARIA KOLBE

ŻYCIE JAKO DOJRZEWANIE ŚWIĘTOŚCI – MAKSYMILIAN MARIA KOLBE

Maksymilian Kolbe [1] to jeden z najbardziej popularnych świętych na całym świecie. Znany jest przede wszystkim ze swojego heroicznego czynu w Auschwitz, a przecież żył w sposób heroiczny każdego dnia, odpowiedzialny za życie i za wszystko co otrzymał od Boga. Chociaż jest bohaterem wielu książek, dopiero ta publikacja całościowo ujmuje dynamikę jego świętości.

Nakładem wydawnictwa Bratni Zew ukazała się nowa

książka ojca profesora Zdzisława Józefa Kijasa OFMConv [2]

„Życie jako dojrzewanie świętości. Maksymilian Maria

Kolbe".[3]

To wyjątkowa pozycja, wpisująca się w jubileusz 125-lecia urodzin świętego Maksymiliana Marii Kolbe.

Profesor Kijas ze znawstwem wnika w świat Maksymiliana,

odkrywając wewnętrzne tajniki jego duszy, pragnienia, emocje i tęsknoty. W ten sposób maluje urzekający obraz świętości, która nie jest czymś zewnętrznym, ale dojrzewa w głębi człowieka.

 Dzięki takiemu podejściu ojciec Kolbe jawi się przede wszystkim jako człowiek i prorok, świadomy Bożego wezwania, odpowiedzialny za ziarno świętości zasiane w nim przez Boga. Lektura tej książki jest wyjątkową szansą na twórcze zmierzenie się z napięciami, jakich doświadcza każdy człowiek: między wolnością a posłuszeństwem, kontemplacją a działaniem, ideałem a ograniczonością. 

Niniejsza książka to po prostu wyjątkowy podręcznik życia duchowego dla każdego, kto swoją ziemską przygodę we współpracy z łaską Bożą chce uczynić arcydziełem. Przewodnią myślą książki jest dojrzewanie świętości rozumiane jako śledzenie duchowego, emocjonalnego i egzystencjalnego rozwoju ojca Maksymiliana. Dojrzewanie świętości jest również perspektywą, z jakiej autor na niego patrzy. Koncentrując się na wewnętrznym życiu Kolbego, ojciec Kijas wydobywana na światło dzienne niewidzialne motywy jego widzialnych działań. Prezentuje dynamikę wewnętrznego życia, ukazując ziemski czas Kolbego jako harmonijny proces dojrzewania ziarna świętości zasianego w nim - jak w każdym innym człowieku – przez Boga. Dotyka zagadnienia wiary jako początku i istoty drogi Kolbego posłuszeństwa z niej wynikającego oraz pokory i ufności Bogu umacniających się w kontekście wyzwań. Podkreśla rolę postu, który według ojca Maksymiliana jest obok modlitwy ,drogą do kontemplacji i doskonałości.

„Życie jako dojrzewanie świętości” ukazuje ojca Maksymiliana, który swoim przykładem przypomina i zachęca, żeby najcenniejszym skarbem w życiu każdego był Bóg, że to On jest jedyną autentyczną nadzieją świata. W zasadzie każdy czas i każda sytuacja, jaką niesie życie, wydaje się być właściwa, aby skonfrontować się z kimś, kogo uważa się za ważnego, aktualnego w swoim przekazie, bliskiego sercu. Tak właśnie jest z ojcem Maksymilianem Marią Kolbe, męczennikiem z Auschwitz, kimś niezwykle bliskim wielu współczesnym. Żyje on w umysłach i sercach nie tylko swoich zakonnych braci czy rodaków, ale jest bliski także innym ludziom, pozornie odległym mu w czasie, różniącym się przynależnością wyznaniową czy kulturową. Kolbe posiada klasyczne cechy świętego, czyli jest kimś, kto żyje w nieziemskim wymiarze, tzn. boskim.

 To sprawia, że należy do wszystkich, że jest wspólną własnością człowieczego rodu i każdy z ludzi, niezależnie od języka, koloru skóry, przynależności etnicznej czy wyznaniowej, jest mu bliski: każdy bowiem został powołany do doskonałości-świętości, czyli do maksymalnego rozwoju darów otrzymanych od Stwórcy. 

I właśnie na tej drodze Maksymilian chce mu pomagać, radzić dobrym słowem i świadczyć przykładem, że warto być dobrym i warto od siebie wymagać, licząc przy tym na pomoc z nieba.

Wprowadzenie, str. 12

O autorze:

Zdzisław Józef Kijas— franciszkanin, profesor teologii, nauczyciel akademicki wielu uczelni w Polsce i zagranic pracownik watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Jest autorem wielu poczytnych książek, m.in.:

 Znalazłem perłę (WAM 2010),

Życie zakonne: turystyka czy pielgrzymowanie (WAM 2011),

Kto szuka Boga. Napomnienia świętego Franciszka (WAM 2011),

 Inna strona Kościoła. Świętość (Bernardinum 2011),

 O życiu szczęśliwym w dobie kryzysu, czyli obrona ubóstwa (WAM 2012),

Siła charakteru o wadach i cnotach (WAM 2015), w tym także dwóch tomów powieści o wyjątkowych kobietach XIX wieku: Tam gdzie rodzi się życie (Bratni Zew 2016) i

Nawet szarość jaśnieje (Bratni Zew 2018).

Wydawnictwo Bratni Zew

---

[1] Maksymilian Maria Kolbe – święty

[2] Zdzisław Józef Kijas – zakonnik Franciszkanin nauczyciel ,autor ciekawych książek.

[3] „ Życie jako dojrzewanie świętości – Maksymilian Maria Kolbe ” książka Zdzisława Józefa Kijasa wydana w 125 rocznicę urodzin świętego ,ukazująca dojrzewanie do świętości. Wydawnictwo Bratni Zew.

NA SZLAKU SKALNE MIASTO – ADRŠPACH

NA SZLAKU SKALNE MIASTO – ADRŠPACH

Gdzie odkryjemy Adršpach [1] i co to jest?

W Sudetach w bliskości granicy Czesko – Polskiej znajduje się ciekawy masyw górski w Sudetach Środkowych, w Czechach, będący fragmentem Gór Stołowych - Broumovska vrchovina, na południe od Kotliny Broumovskiej, w pobliżu miasteczka Teplice nad Metují [2] oraz wsi Adršpach, w północno-wschodnich Czechach, są to Adrszpaskie oraz Teplickie Skały i niewątpliwie stanowiące jedną z atrakcji w całych Sudetach. Pod względem bogactwa i różnorodności rzeźby nie mają sobie równych w tej części Europy. Dawno, dawno temu w miejscu gdzie dziś rozciągają  się skalne masywy, wieże i skalne ściany, tam znajdowało się przed stu dwudziestoma milionami lat płytkie morze i na jego dnie osadzały się piaskowo- wapienne warstwy. W czasie erozji morze ustąpiło, a ruchy skorupy ziemskiej odsłaniały skalne dziedzictwo- dzisiejszych gór stołowych.

ODKRYWANIE SKALNEGO MIASTA ADRŠPACH

Skalne miasto Adršpach ma krótką historię dla turystów bo zaledwie od początku XVIII wieku. Okoliczni mieszkańcy przemilczeli, ale też w czasach wojennych skały służyły jako kryjówki. Początki ruchu turystycznego w skałach Adrszpaskich zaczęły się około 1700 roku ,kiedy to przybywały goście ze Śląski byli to kuracjusze przebywający w pobliskich uzdrowiskach Dolnego Śląska. Liczną grupę odwiedzających stanowili Polacy, o czym świadczy wiele polskich inskrypcji na skałach, w tym niejakiego Kunowskiego, [3] który upamiętnił swój pobyt już w 1704 roku. W tamtym czasie trasa prowadziła tylko do Małego Wodospadu, tam też znajdował się duży rynek z kilkoma sklepikami i paroma ławkami do wypoczynku ,gdzie gościom umilali harfiarze. Kto chciał się orzeźwić mógł zaczerpnąć ze srebrnego źródełka wytryskającą wodę. Najstarszy wizerunek Adršpašskich skál pochodzi z roku 1739. 100 lat później w 1820 roku została udostępniona trasa do wielkiego wodospadu. Woda z wielkiego wodospadu spada z wysokości 16metrów,bezpośrednio pod nogi turystów . W roku 1824 wśród skał wybuchł wielki pożar lasu trwający kilka tygodni, który zniszczył prawie całą roślinność leśną. Wtedy to skalne labirynty stały się bardziej dostępne, a właściciele tych ziem rozpoczęli budowanie pierwszej sieci szlaków turystycznych w Adrszpachu. Jednolita płyta piaskowca została podzielone licznymi kanionami, dolinami i szczelinami na szereg fragmentów. Całość porośnięta jest lasem z licznymi gatunkami górskiej i podgórskiej fauny i flory. Na terenie Adrszpaskich skał znajdują się dwa górskie jeziorka na różnych poziomach, przez które przepływa rzeka Metuje [4] tworząc dwa wodospady. Inną atrakcją jest skalne jeziorko utworzone około 1800 roku przez hrabiego Blümegena. [5] Początkowo jeziorko służyło do spławiania drzewa, w 1857 roku rozpoczęto pierwsze rejsy łódkami. Kolejną trasę okrężną tzw „Nowa Patria” udostępniono w 1890 roku. Wiele znaczących postaci historycznych miało okazję podziwiać Skalne Miasto w Adršpach i Teplicach. Między innymi królowa pruska Luiza, król polski i elektor saski August II Mocny, hrabia Franz Anton von Sporck z pobliskiego Kuksu, cesarz Józef II, cesarz austriacki Karol I, Johann Wolfgang Goethe [6] w 1790 roku przybył na pamiątkę tego wydarzenia w pobliżu wielkiego wodospadu zostało umieszczone jego popiersie. Cały teren masywu leży w granicach rezerwatu przyrody o nazwie „Národní přírodní rezervace Adršpašskoteplické skály”. Najwyższym wzniesieniem skał jest Čáp [7] -786 m n.p.m. i znajduje się w ich południowej części.

W humorystycznym szlaku turystycznym skały mają swoje nazwy to: [8] Głowa cukru, Kochankowie czy Starosta i Starościna itd. Spacerując dotrzemy do Bramy Gotyckiej [9]- Gotická branka – polecił ją wybudować wraz z całą siecią chodników turystycznych, mostów, kładek i schodów – Ludvík Karel Nádherný [10] w 1839 roku. Tam znajduje się pierwsze wejście w skały; dlatego część trasy do Bramy Gotyckiej jest nazywana „Skalnym przedmieściem“. Okolice Bramy Gotyckiej są pięknym przykładem środowiska, w którym występują mchy i paprocie. Wśród mchów najciekawsza jest porostnica wielokwiatowa, a wśród paproci paprotka zwyczajna, paproć, paprotnica krucha. Wąwozami dojdziemy przez Słoniowy Rynek do Zęba, Diabelskiego Mostu i Wieży Elżbiety. Obszar został objęty rezerwatem przyrody. W obrębie masywu znajdują się ruiny trzech zamków. W północno-wschodniej części, na zachód od Adršpašskich skál znajduje się zamek Adršpach; pomiędzy Teplickimi skalami a Teplicami – Střmen. Trzeci zamek – Skály – znajduje się na południowo-wschodnim cyplu masywu. Przy jednym ze szlaków turystycznych znajduje się symboliczna drewniana kapliczka, poświęcona czeskim wspinaczom, którzy zginęli nie tylko tutaj, ale także w innych górach. Kapliczkę usytuowano w występie skalnym, na którym umieszczone są tablice pamiątkowe osób zmarłych tragicznie w górach.

ADRŠPACH  – INFORMACJE PRAKTYCZNE[11]

Początek trasy wraz z kasą biletową znajduje się przy stacji kolejowej Adršpach, vis-á-vis parkingu. Parking w sezonie kosztuje 100 czeskich koron za auto, w listopadzie dla porównania – zaledwie 40 koron.

Gdy już zakupimy bilet otrzymujemy broszurkę w języku polskim z objaśnieniem największych atrakcji skalnego miasta. Bilety wstępu zależą od sezonu:

1- osoba dorosła – 120 CZK (lipiec, sierpień), 70 CZK (od września do końca czerwca)

2- dziecko do 6 lat – 50 CZK (lipiec, sierpień), 35 CZK (od września do końca czerwca)

3-  rodzina 2+2 – 250 CZK (lipiec, sierpień), 170 CZK (od września do końca czerwca)

4- uczniowie do 15 lat i studenci – 50 CZK (lipiec, sierpień), 35 CZK (od września do końca czerwca).

Zwiedzać można przez cały rok. Kasy biletowe otwarte są:

1-od kwietnia do października w godzinach 9.00 – 17.00

2- od listopada do marca w godzinach 10.00 – 15.00.

Do parku możemy zabrać pieska ale na smyczy. Bilet wstępu dla zwierzaka to 10 CZK.

Trasa zwiedzania (szlak zielony) ma formę pętelki o długości ok. 3,5 km i jej przejście zajmuje zazwyczaj godzinę lub dwie.

Na początku trasy znajduje się jeziorko wypełniające dawny kamieniołom – jego obejście o 2 km, czyli o półgodzinny spacer.

Trasa nie jest trudna. Są też miejsca wymagające stromego podejścia lub zejścia po schodkach, jest też jedno przejście przez ciasną szczelinę, zwaną Mysią Dziurką. Trasa została przygotowana tak, aby turyści mogli ją przejść bez przeszkód z dziećmi. Do Małego Wodospadu trasa jest płaska i można przejechać wózkiem. Odcinek powyżej jest już bardziej uciążliwy – następują po sobie dość strome odcinki, które pokonuje się z pomocą ciągów kładek i schodków.

Rejs łodzią po jeziorze – na chętnych taka atrakcja czeka w połowie szlaku. Bilety kupuje się w kasie przy przystani, a koszt to 50 czeskich koron . Rejsy odbywają się tylko w sezonie letnim. Oba skalne miasta można zwiedzać przez cały rok. Najlepszą porą to okres od jesieni do wiosny. Dobrze udać się do skalnego miasta wcześnie rano, aby w samotności pobuszować pomiędzy skałami.

 JAK DOTRZEĆ DO SKALNYCH MIAST? [12]

Doskonały rozwiązaniem jest auto, dzięki któremu będziemy niezależni. Inne propozycje to komunikacja publiczna z Kudowy-Zdrój. Z centrum miasta odjeżdżają prywatne busy oraz czeskie autobusy do miasta Náchod (kilka razy dziennie, kurs trwa 20 min, koszt ok. 15 koron / 5 zł,). Natomiast z Náchodu najlepiej przesiąść się do pociągu którym dojedziemy do stacji Teplice nad Metuji Skály oraz Adršpach – obie stacje znajdują się tuż przy wejściach do skalnych miast. Niektóre z tych połączeń są bezpośrednie, inne wymagają przesiadki w miejscowości Teplice nad Metuji. Podróż z Náchodu do Teplickich Skał trwa 40-60 min, a bilet kosztuje ok. 50 koron. Czeskie autobusy na trasie Kudowa-Náchod oraz połączenia kolejowe zobaczycie na stronie IDOS.

Aby przemieścić się pomiędzy Teplickimi Skałami a skalnym miastem Adršpach musimy skorzystać z wyżej wymienionego połączenia kolejowego lub sięgnąć po siłę własnych nóg i przejść jeden ze szlaków łączących oba skalne miasta:

żółty przez malowniczy Wilczy Wąwóz (ok. 3 km)

czerwony wzdłuż szosy (ok. 6 km).

W sezonie 2019 można dojechać do skalnych miast Kolejami Dolnośląskimi.

JZ[13]

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Adršpach –wieś położona w Czechach w paśmie masywu gór Sudeckich Adršpašskoteplické skály -  Adršpašsko-teplické skály, niemiecki Adersbach-Weckelsdorfer Felsenstadt

[2] Teplice nad Metují –miasteczko w Czechach

[3] Inskrypcja na skale Polaka Kunowskiego  z 1704 roku

[4] Metuje – rzeka

[5] hrabia Blümegen- z wyrobiska kopalni tworzy jezioro w 1800roku

[6] Johann Wolfgang Goethe- w 1790 roku przybył do skalnego miasta

[7] Čáp – najwyższe wzniesienie skalne 786m n.p.m. w masywie gór Broumovsko

[8] Nazwy skał Adršpach

[9] Brama Gotycka z czeskiego -Gotická branka powstała w 1839 roku pierwotnie było to wejście do skalnego miasta

[10] Ludvík Karel Nádherný urodzony 14 Listopad 1800 Kamenice  Zmarł 05 Maj 1867 Hlavní město Praha, Česká republika

[11] Informacje turystyczne  - ceny

[12] Informacja o dojedzie do skalnego miasta

[13] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

Das Evangelium muss gepredigt werden