KOMUNIKAT METROPOLITY KATOWICKIEGO W ZWIĄZKU Z POŻAREM KATEDRY W SOSNOWCU

KOMUNIKAT METROPOLITY KATOWICKIEGO
W ZWIĄZKU Z POŻAREM KATEDRY W SOSNOWCU
Drodzy Diecezjanie,
Dotarła do nas wiadomość o pożarze kościoła katedralnego w Sosnowcu,
w wyniku którego spłonął dach katedry, a zniszczeniu uległy elementy wystroju zabytkowej świątyni, między innymi cenne malowidła ścienne.
Sosnowieckiej Wspólnocie diecezjalnej z jej Pasterzem przesyłam w imieniu Kościoła katowickiego wyrazy współczucia oraz zapewnienie o modlitwie
i sąsiedzkiej pomocy.
Ta pomoc niech wyrazi się w ofierze materialnej, którą zbierzemy w kościołach Archidiecezji Katowickiej w niedzielę 2 listopada w czasie Mszy świętych.
Za każdy dar materialny i duchowy, będący znakiem solidarności i jedności
w wierze z naszymi Braćmi i Siostrami w Diecezji Sosnowieckiej, składam wszystkim Ofiarodawcom serdeczne podziękowanie.

Wszystkim udzielam z serca pasterskiego błogosławieństwa.
+ Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki

WEZWANIE METROPOLITY KATOWICKIEGO DO MODLITWY O POKÓJ

WEZWANIE METROPOLITY KATOWICKIEGO DO MODLITWY O POKÓJ

Drodzy Bracia i Siostry!

Wkrótce będziemy przeżywać 75. rocznicę wybuchu II wojny światowej. Pragniemy więc, jako ludzie wiary, powierzyć Jezusowi Chrystusowi, Księciu Pokoju, naglącą sprawę pokoju.
Żyjemy w niespokojnym świecie i trudnym czasie; obecnie w różnych miejscach toczą się 44 konflikty zbrojne. W szczególny sposób jesteśmy wszyscy świadkami działań wojennych na Ukrainie, w Ziemi Świętej i Iraku.
Dlatego zapraszam Was, drodzy Diecezjanie, do wspólnej modlitwy o pokój. Jej szczególnym miejscem będzie katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła
w Gliwicach, gdzie pod przewodnictwem Przewodniczących Konferencji Episkopatów Niemiec i Polski zostanie odprawiona dnia 31 sierpnia o godzinie 18.00 Eucharystia, po której nastąpi ekumeniczna i międzywyznaniowa modlitwa przy Radiostacji Gliwickiej, a więc w miejscu, w którym Niemcy dokonali prowokacji w przeddzień wybuchu II wojny światowej.
Módlmy się, aby Jezus Chrystus, który przez odkupienie zburzył rozdzielający ludzi mur wrogości, jednając ich ze sobą i z Ojcem, wprowadził w dzieje człowieka pokój, którego świat dać nie może (por. J 14, 27)!

+ Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki

Siena

Siena
Siena leży w Toskanii w prowincji Siena założona przez synów Remusa – Senio i Aschio,

którzy uciekając przed Romulusem schronili się w górach i wznieśli zamek Senio. Herb odwołuje się do ich rodu – wilczyca karmiąca Romulusa i Remusa. Siena to etruskie osiedle ,która zachowało antyczne struktury miasta . Przez 5 wieków w Sienie znajdowała się siedziba biskupstwa . Bogactwem mieszczan i Longobardzkie oraz frankońskie to przemysł włókienniczy. XII-XIII wiek to najbogatsze miasto Europy. W Sienie znajdziemy najstarszy europejski Bank Monte Paschi di Siena. Miastem rządziła rada, consiglio, która co roku wybierała członków rządu –Signorii i podestę– najwyższego urzędnika miejskiego. W XII wieku konflikty z Florencją powodują powolny upadek Sieny. W kwietniu 1555 roku przez Kużmę i Medyceusza zostaje wcielony w Wielkie księstwo Toskania. W 1348 roku miasto dotyka zaraza zabija około 100000 osób. Zatrzymując się w Sienie to odkryjemy najwspanialszą zabytkową katedrę z XII wieku

zbudowana została w 1215-1264(Duomo) nazywana Santa Maria Assunta, albo Najświętsza Maryja NMP,

fasada została ukończona w 1380 roku Do kompleksu należy baptysterium i kampanila Warto z wrócić uwagę na oklagonalną ambonę

autorstwa Nicola Pisano, a płaskorzeźby wykonali Donatello, Ghiberti, Jacopo Della Quercia i inni XV wieczni rzeźbiarze.

W pobliżu katedry wznosi się Baptysterium –budowla przeznaczona do ceremonii chrztu, najstarsze znane baptysterium pochodzi z III wieku i zachowało się w Dura Europos- to pomieszczenie w domu chrześcijan, w którym przy jednej ścianie ustawiono basen chrzcielny. Inną budowlą to Kampanila to wyodrębniona z bryły kościoła, ale budowana obok niej. Na rynku głównym

Plazza del Campo z Palazzo Pubbico i Torre del Mangia ,

oraz ratusz.

W Sienie istnieje jeden z najstarszych uniwersytetów w świecie z 1240 roku i najbardziej znana szkoła malarska zwana sieneńską z przełomu XIII i XIV wieku. W Sienie żyła i działała

Święta Katarzyna kanonizowana 14 kwietnia 1461 przez papieża Piusa II. Papież Paweł VI ogłosił ją Doktorem Kościoła 4 października 1970 roku, a Jan Paweł II ogłosił ją w 1999 współpatronką Europy.

Święta Katarzyna Benincasa urodziła się 25 marca 1347 roku w Sienie w mieszczańskiej rodzinie.

W 1354 złożyła prywatne śluby Bogu dziewictwo, w 1363roku wstąpiła do fraterni świeckiej Zakonu Braci i Siost od Pokuty świętego Dominika

przy kościele Dominikanów w Sienie. Posiadała charyzmat wypędzania demonów z osób opętanych. Bóg obdarzył ją stygmatami w kościele w Pizie 1 kwietnia 1375 roku w formie krwawych promieni.

Zmarła w Rzymie w wieku 33lat 29 kwietnia 1380 roku Jej ciało bez głowy spoczywa w kościele Świętego Dominika w Sienie, grób świętej Katarzyny znajduje się w rzymskiej bazylice Najświętszej Maryi Panny
zobacz więcej zdjęć ze Sieny;https://plus.google.com/u/0/events/cb499kmm9nqbo8f9mgm66j99mc0

Montepulciano

Montepulciano
Montepulciano założone zostało około. IV-III wieku przed naszą erą. W XII wieku walczyło ze Sieną, od 1390 r. znalazło się pod wpływem Florencji. W mieście budowano piękne pałace. Montepulciano otoczone jest murami wzniesionymi przez rozkaz Cosima I de Medici na początku XVI wieku. Do głównego placu przy katedrze wijącymi uliczkami trzeba się wspinać. Ale droga pokazuje uroki toskańskich winnic .Na starych kamienicach możemy zobaczyć etruskie płaskorzeźby


i w sklepach nabędziemy lokalne wino Vino Nobile di Montepulciano,

Gdy już dojdziemy do Piazza Grande

zobaczymy katedrę pochodzącą XVI-XVII wieku ,

gotycki ratusz ,

studnię Gryfów i Lwów .

Zatrzymajmy się na chwilę w katedrze w głównym ołtarzu widok zachwyci

tryptyk Zwiastowianie z 1401 rok wykonany Taddea di Bartolo. W katedrze są rozmieszczone ołtarze jednym z nich widnieje obraz Madonny di Santo Martino


z 1588 roku przeniesiony do katedry
6 stycznia 1617 roku

i koronowany 6 listopada 1707 roku Budowa katedry została zapoczątkowana w 1592 a ukończona 1630 roku

Kościół zbudowany na planie krzyża greckiego przez florenckiego architekta Antonio da Sangallo.

Innym kościołem który powinno się nawiedzić jest kościół Świętej Agnieszki

też wybudowany XIV a przebudowana przez Antonio da Sangallo w1511 roku .

Święta Agnieszka urodzona jako Agnese Segni 28 stycznia 1268 roku w toskańskim Gracciono Vecchio wywodząca się ze szlacheckiej rodziny Lorenza i Marii. Jako dziewięciolatka została oddana na wychowanie do klasztoru franciszkańskiego del Sacco, a po 5 latach zostaje zakonnicą .W 1306 roku wraca do Montepulciano i tam zakłada klasztor w początkowej fazie oparty na regule świętego Augustyna ,potem świętego Dominika w Santa Maria Novella do końca swoich dni sprawowała funkcję przeoryszy Szczególnie upodobała sobie nabożeństwa do Dzieciątka Jezus i Matki Bożej. Wśród jednej z wizji ukazała się Matka Boża ,która podała dzieciątko Jezus, gdy musiała się pożegnać znalazła na kolanach mały złoty krzyżyk . Zmarła 20 kwietnia 1317 roku w otoczeniu sióstr zakonnych. Ciekawostką jest że ciało świętej Agnieszki przez ponad 300 lat nie uległo rozkładowi ,podjęto decyzje aby szczątki umieścić w woskowej figurze pozostawiając na widok jej rękę i stopy z których wypływał pachnący olejek. Inne wydarzenie można wspomnieć przy grobie świętej Agnieszki 30 lat po śmierci na grób przybyła Święta Katarzyna z Sieny ,aby się pomodlić na nią i jej dwie siostrzenice posypała się manna. W 1522 roku papież Klemens VII zatwierdził kult Świętej w Montepulciano.10 lat później w1532 ogłosił ją błogosławioną. W 1601 roku rozciągnięto jej kult na cały zakon dominikański. Dnia 10 grudnia 1726 roku została kanonizowana przez papieża Benedykta XIII.

Matko Boża Lwowska

Boże Ciało w Kamieńcu Podolskim

Boże Ciało w Kamieńcu Podolskim

Pielgrzymując szlakiem Trylogii Sienkiewicza nawiedziliśmy katedrę pw. Św Piotra i Pawła w Kamieńcu Podolskim (ukr. Кам'янець-Подільський, ros. Каменец-Подольский; ormiańskiԿամիանեց-Պոդոլսկի; jidyszקאַמענעץ, Kamenec) Procesje Bożego Ciała na ziemi Ukraińskiej odbywają się w niedzielę. Archikonfraternia Literacka ze sztandarem i wspólnie z mieszkańcami wzięła udział w procesji wokół katedry w procesji teoforycznej brał też udział nasz wikary ksiądz Tomasz Żołna oraz ksiądz proboszcz z katedry. Dzieci w białych strojach sypały kwiaty i niosły symbole wyszywanej Hostii, były też poczty sztandarowe, a panie w błękitnych strojach niosły figurę Matki Bożej i obraz. Katedra katolicka pochodzi z 1483 roku z dobudowanym prezbiterium w1750 oraz bramą triumfalną z 1781 ku czci Stanisława Poniatowskiego

Homilia o pierwszym biskupie Śląskim Auguście Hlondzie.mp4

Abp Skworc: „Zorganizował Kościół na Śląsku polskim i odnowił po czasach zamętu życie katolickie” Homilia Arcybiskupa Katowickiego
w rocznicę sakry biskupiej Augusta Hlonda
5 stycznia 2013 r.
1. Wdzięczność
W rozpoczętym 1 stycznia Roku Kardynała Augusta Hlonda, proklamowanym jednogłośnie przez Sejmik Województwa Śląskiego, wspominamy dzień 3 stycznia 1926 roku, kiedy w katedrze śś. Apostołów Piotra i Pawła administrator diecezji śląskiej ks. August Hlond przyjął święcenia biskupie, odbył ingres do swojej katedry i został tym samym pierwszym pasterzem nowej lokalnej cząstki Kościoła powszechnego. Wspominamy ten dzień z wdzięcznością, jak to nam nakazuje zwyczajne poczucie sprawiedliwości.
Mędrzec Syracydes przed wiekami zachęcał, by właśnie z wdzięcznością wspominać „mężów sławnych, którzy przez pokolenia byli wychwalani i stali się dumą swych czasów”( Syr 44,1.7), i „mężów pobożnych, których cnoty nie zostały zapomniane. Pozostały one z ich potomstwem, dobrym dziedzictwem są ich następcy”( Syr 44.10).
Wspominamy więc owych mężów sławnych, którzy z woli Stolicy Apostolskiej udzielili ks. Hlondowi sakry biskupiej: byli to arcybiskup warszawski kardynał Kakowski, biskup pomocniczy poznański Łukomski i biskup przemyski Nowak. Wspominamy nade wszystko tego pierwszego biskupa śląskiego, który już wcześniej – jako administrator administratury apostolskiej Polskiego Śląska budował struktury nowego bytu kościelnego. Jak wiemy, z tego zadania, ks. Hlond, wspierany przez swoich współpracowników, wywiązał się znakomicie. Położył fundamenty pod diecezję śląską i jej instytucje, a w grudniu 1925 został mianowany pierwszym biskupem katowickim.
M.in. utworzył Kurię, Sąd Duchowny, powołał Radę Konsultorów i Radę Administracyjną. Jednak jego aktywność nie wyczerpywała się w budowaniu struktur, był przede wszystkim ofiarnym pasterzem Kościoła. 2. Ojciec i pasterz
Dnia 14 grudnia 1925 r. papież Pius XI skierował bullę do ludu śląskiego – czytamy w niej m. in.: „Pius Biskup, Sługa sług Bożych, drogim synom duchowieństwa i ludowi miasta Katowice i diecezji śląskiej pozdrowienie i błogosławieństwo apostolskie. W dniu dzisiejszym ustanowiliśmy księdza Augusta Hlonda, dotychczasowego Administratora Apostolskiego Śląska Polskiego, Biskupem i Pasterzem nowoutworzonej a jeszcze wakującej Diecezji Katowickiej. Wzywamy was przeto wszystkich i nakładamy wam obowiązek, byście rzeczonego Biskupa waszego z czcią przyjęli jako ojca i pasterza dusz waszych i byście posłusznie słuchali jego nauk i rozkazów, aby on miał w was oddanych sobie synów”.
Śląsk przyjął nominację i osobę nowego biskupa śląskiego entuzjastycznie. Nie był przecież na Śląsku osobą nieznaną; od 1922 roku pełnił obowiązki administratora administratury apostolskiej. Wtedy dał się poznać jako gorliwy duszpasterz i dobry administrator tym, co nazywamy bona temporalia.
Założył Ligę Katolicką i propagował Akcję Katolicką. Zorganizował Zjazdy Katolickie. A działając w konkretnym kontekście społecznym, naznaczonym kryzysem gospodarczym, powołał Sekretariat Dobroczynności i Śląski Komitet Ratunkowy, bo wiedział, że jeśli brat cierpi niedostatek, nie można przed nim zamykać serca, wymaga tego rozlana tam miłość Boga, który oddał swoje życie za i dla człowieka (por. 1 J 17nn). „Taka jest bowiem wola Boża.., abyśmy się wzajemnie miłowali”!
Poza aspektem charytatywnym, godnym podkreślenia jest rys maryjny służby bpa Hlonda: szybko odczytał znaczenie piekarskiego sanktuarium i doprowadził do koronacji obrazu MB Piekarskiej.
3. Radość Kościoła i polskiego Śląska
W numerze GN z 10 stycznia 1926 roku znajdziemy opis uroczystości konsekracji i ingresu pierwszego biskupa śląskiego pod charakterystycznym tytułem: „Triumfalny wjazd J.E Księdza Biskupa Hlonda do Katowic”.
Rozpoczął się ten wjazd 1 stycznia 1926 r. w Oświęcimiu, gdzie w domu Księży Salezjanów biskup nominat August Hlond odprawił rekolekcje przed sakrą. Stamtąd wiózł go specjalny pociąg do Katowic. Po drodze następowały powitania na poszczególnych stacjach: najpierw w Bieruniu Nowym – na pierwszej śląskiej stacji; potem w Chełmie, Imielinie, Kosztowach, gdzie niedaleko dworca widać było domek w którym mieszkał August Hlond. Jak pisze GN „domek ten był ślicznie przystrojony i widniał na nim transparent”. Potem były stacje: Brzezinka i Mysłowice, gdzie Hlond był ochrzczony w starym kościele mysłowickim. Na dworcu w Mysłowicach bp Hlond spotkał się ze swoją Matką, co wywołało wzruszenie wszystkich zebranych.
Pisze GN, że równie piękna była uroczystość powitania w Szopienicach. Zaś u celu podróży – już na dworcu – w Katowicach odbyło się powitanie z udziałem władz państwowych, samorządowych i duchowieństwa, na czele z wikariuszem generalnym ks. Teofilem Bromboszczem.
Marszałek Sejmu Śląskiego Konstanty Wolny wygłosił powitalne przemówienie, akcentując radość z faktu, że Polak jest biskupem na polskim Śląsku.
Powiedział tak : ”Nie chcę żadnych podnosić zarzutów, ale chcę dać wyraz temu, że lud nasz, że cała Polska, pragnęła, by Polak u nas był pasterzem dusz. O niezmiernie wdzięczni jesteśmy, że Stolica Apostolska zrozumiała nasze szczere życzenia i utworzyła biskupstwo śląskie”. Słowa te jasno ukazują, że pokolenia, które były twórcami i świadkami tych wydarzeń nie miały żadnych problemów z umieszczaniem swojej śląskiej ojcowizny na łonie ojczyzny, Polski.
Zaś wikariusz generalny witał biskupa w imieniu katolików obu narodowości – polskiej i niemieckiej. Kończył następującymi słowami: „prosimy, abyś przeprowadził sanację ducha na Śląsku”.
Dnia 2 stycznia odbył się jeszcze imponujący pochód wiernych pod rezydencję pierwszego biskupa diecezjalnego, wtedy mieściła się on przy ul Warszawskiej. Odpowiadając na owacje i życzenia biskup nominat Hlond powiedział; „właśnie przed godzina, kornie klęcząc u stóp MB w Piekarach, błagałem o siły do pracy jaka wśród was mnie czeka, błagałem o pomoc, świadom swej odpowiedzialności przed Bogiem za żywot wasz”.
Sam dzień konsekracji zgromadził nieprzeliczone rzesze wiernych, którzy zapełnili kościół katedralny, plac i okalające go ulice.
4. Owoce powołania
Dziś, na to historyczne wydarzenie chcemy spojrzeć w świetle podarowanego nam słowa Bożego. Jan w dzisiejszej Ewangelii ukazuje nam Jezusa, jako Tego, który powołuje. Tylko On mówi – Pójdź za mną! Słowo powołania dotarło do Augusta Hlonda tu, na śląskiej ziemi, niedaleko Mysłowic w rodzinie dróżnika. Myślę, że ojciec pokazał synowi miejsce swojej pracy. Pokazał przejeżdżające pociągi, pozwolił synowi spojrzeć na szyny prowadzące aż po horyzont, co niewątpliwie wzbudziło ciekawość, ciekawość świata i ułatwiło wyjście z domu rodzinnego. To wychodzenie ku nowym horyzontom zostało jakoś wpisane w życie ks. Hlonda, a wszystkie prowadziły w kierunku służby Jezusowi, Ewangelii i Kościołowi, chociaż w zmieniających się i nieraz w kontekstach dramatycznych.
Bracia i Siostry!
Z wiadomych racji zajmujemy się dziś tylko katowickim czasem posługi bp. Augusta Hlonda, zwłaszcza w kontekście tworzenia diecezji śląskiej po znanych decyzjach politycznych o połączeniu Śląska do Polski. A posługa pasterska Hlonda na Śląsku nie trwała długo – niespełna pół roku. Już w czerwcu 1926 r. Biskup śląski zostaje powołany na urząd prymasa Polski i obejmuje dwie diecezje: poznańską i gnieźnieńską.
Żegnając bpa Hlonda Wikariusz Generalny Bromboszcz tak podsumował jego działalność na Śląsku: „zorganizował Kościół na Śląsku polskim i odnowił po czasach zamętu życie katolickie”. Brzmi to krótko, lakonicznie, jak starożytna inskrypcja o wielkich bohaterach ludzkich i Bożych dziejów, o owych mężach sławnych i pobożnych.
Dziś składamy hołd bp A. Hlondowi za posługę na Śląsku; położył solidny fundament pod gmach Kościoła katowickiego, na którym – budowali i budują wszyscy Jego następcy.
Wiemy, że to dzisiejsze wspomnienie nie wyczerpuje bogactwa osoby i dzieła bp. Hlonda, że konieczną rzeczą jest powracanie do jego wnikliwych i proroczych nieraz diagnoz życia społecznego i kościelnego na Śląsku, ale i w całej Ojczyźnie.
Wiemy, że zajmując się sprawami prozaicznymi, ale i duchowymi, bp. Hlond miłował Boga i powierzonych mu ludzi czynem i prawdą, oddając kropla po kropli swoje życie – na wzór Boskiego Mistrza, który go powołał do kapłańskiej ofiary (por. 1 J 3,17-21).
Wierzymy, że spełniły się słowa św. Jana w życiu naszego pierwszego pasterza, że jego serce spoczywa spokojne w Bogu, pełne ufności i szczęścia. Jesteśmy tym bardziej o tym przekonani, że trwa proces beatyfikacyjny. Wymagane dokumenty zostały złożone przez Archidiecezję Warszawską w Kongregacji Świętych. Czekamy na dekret o heroiczności cnót, które ujawniło życie tego Kandydata ma ołtarze. Trwa wielka modlitwa o łaskę cudu uzdrowienia za przyczyną Sługi Bożego Augusta Hlonda. Powinna ona mocniej wybrzmieć w jego macierzystej diecezji.
I w tej personalnej przestrzeni, którą tworzą Polacy rozproszeni po całym świecie. To dla nich kardynał A. Hlond, jako Prymas Polski powołał zgromadzenie Księży Chrystusowców, aby zadbali o polskie dusze, które z kraju wyjechały za chlebem.
Oby podobna troska o Polaków rozproszonych po całym świecie ożywiała działania Kościoła w Polsce dzisiaj, tym bardziej, że mamy jasne wskazanie papieża Benedykta XVI-go, który w katedrze warszawskiej, w katedrze kardynała Hlonda powiedział:
„Dzisiaj Kościół polski stoi przed wielkim wyzwaniem, jakim jest duszpasterska troska o wiernych, którzy Polskę opuścili...Jest to zjawisko o ogromnej skali. Gdy rodziny są przez to rozdzielone, gdy rwą się więzi społeczne, Kościół nie może być obojętny. Trzeba, aby wyjeżdżającym towarzyszyli kapłani... Kapłani polscy, nie bójcie się opuścić wasz bezpieczny i znany świat, by służyć tam, gdzie brak kapłanów i gdzie wasza wielkoduszność przyniesie wielokrotne owoce! „
Słowa te słyszymy w wigilię uroczystości Objawienia Pańskiego; Ten dzień przynagla nas, abyśmy się stali misjonarzami i świadkami Jezusa Chrystusa; solą ziemi – jak Sługa Boży, nasz Rodak, pierwszy biskup śląski August Hlond. Niech się dokona Amen.
Źródło Strona internetowa Archidiecezja katowicka http://www.archidiecezja.katowice.pl/index.php/informacje-biece/2786-abp-skworc-zorganizowal-kosciol-na-slasku-polskim-i-odnowil-po-czasach-zametu-zycie-katolickie
Oraz http://youtu.be/fnH-cuhlM4w