Szesnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Rodzina Papieżem silna ‘’

Szesnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Rodzina Papieżem silna ‘’
Rok 1994 został przez Jana Pawła II ogłoszony Rokiem Rodziny. Już noworoczne orędzie zatytułowane było ‘’ Rodzina źródłem pokoju dla ludzkości ‘’. Ojciec Święty przeciwstawiał miłość panującą w rodzinie, nazywanej przez niego sanktuarium życia, szalejącym w tym czasie konfliktom w Rwandzie i na Bałkanach.
16 października 1993 roku - Audiencja dla Aleksandra Sołżenicyna.
2 listopada 1993 roku - Wywiad udzielony przez Jana Pawła II Jasiowi Gawrońskiemu i opublikowany we włoskim dzienniku "La Stampa" pt.: "W czym oddaliliśmy się od Ewangelii? Koniec drugiego tysiąclecia wymaga rachunku sumienia".
11 listopada 1993 roku - Jan Paweł II potyka się i doznaje zwichnięcia stawu barkowego; hospitalizowany 11-12 listopada w klinice Gemelli.
1 grudnia 1993 roku – Papież przyjmuje grupę dzieci z okolic Czarnobyla, przebywających na leczeniu we Włoszech.
26 grudnia 1993 roku - Inauguracja Roku Rodziny w Kościele, obchodzonego równolegle z Międzynarodowym Rokiem Rodziny, ogłoszonym przez ONZ.
30 grudnia 1993 roku - Stolica Apostolska i Izrael podpisują porozumienie o podstawowych zasadach regulujących wzajemne stosunki.
1 stycznia 1994 roku - 27 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Rodzina źródłem pokoju dla ludzkości".
15 stycznia 1994 roku - W dorocznym przemówieniu do korpusu dyplomatycznego Jan Paweł II krytykuje bałwochwalstwo nacjonalizmu.
23 stycznia 1994 roku - Światowy Dzień Modlitw o Pokój na Bałkanach; papież zapalił lampkę oliwną, która miała płonąć, dopóki nie ustanie wojna na terenie byłej Jugosławii.
2 lutego 1994 roku - List do rodzin.’’ Rodzina jest drogą pierwszą i z wielu względów najważniejszą, jest sanktuarium życia’’.
11 lutego 1994 roku - Ustanowienie Papieskiej Akademii Obrony Życia "Pro Vita".
7 kwietnia 1994 roku - Koncert ku czci ofiar holocaustu z udziałem papieża i głównego rabina Rzymu w Auli Pawła VI na Watykanie.
8 kwietnia 1994 roku - Odsłonięcie odrestaurowanego Sądu Ostatecznego Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej.

9 kwietnia 1994 roku - Telegram do biskupów i wiernych Kościoła w Ruandzie w związku z toczoną tam wojną domową.
10 kwietnia - 8 maja 1994 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Afryki obraduje w Rzymie; prace Synodu kończy adhortacja apostolska "Ecclesia in Africa", ogłoszona we wrześniu 1995 roku.
28 kwietnia 1994 roku - Jan Paweł II upada i łamie kość udową; 29 kwietnia przechodzi w klinice Gemelli zabieg wszczepienia sztucznego stawu biodrowego i pozostaje tam do 27 maja.
13 maja 1994 roku - W Watykanie zostaje otwarty żeński klasztor kontemplacyjny "Mater Ecclesiae".

22 maja 1994 roku - Jan Paweł II ogłasza list apostolski "Ordinatio sacerdotalis"

o udzielaniu święceń kapłańskich wyłącznie mężczyznom.
13 - 14 czerwca 1994 roku - Kolegium kardynalskie omawia przygotowania do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000.
Czerwiec - sierpień 1994 roku - W dwunastu wystąpieniach przy okazji modlitwy na Anioł Pański Jan Paweł II stara się nadać nowy kształt międzynarodowej dyskusji na temat planowania rodziny i kwestii ludnościowych, w związku z III Międzynarodową Konferencją na temat Zaludnienia i Rozwoju.
8 września 1994 roku - Papieska pielgrzymka do Sarajewa zostaje odwołana. Msza św. o pokój na Bałkanach.
10 - 11 września 1994 roku - Podróż do Chorwacji (62 papieska podróż zagraniczna).
8 - 9 października 1994 roku - Światowe Spotkanie Rodzin w Rzymie.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Joanna Beretta Molla - Gianna Beretta Molla - ur. 4 października 1922 roku w Magencie koło Mediolanu, zm. 28 kwietnia 1962 roku – włoska lekarka. W młodości zaczęła działać w Akcji Katolickiej oraz Stowarzyszeniu Wincentego à Paulo. Po uzyskaniu dyplomu z medycyny i chirurgii na Uniwersytecie w Pavia w 1949 roku, otworzyła klinikę medyczną w Mesero (koło Magenty) w 1950 roku. Zrobiła specjalizację z pediatrii na Uniwersytecie w Mediolanie w 1952 roku, gdzie później kontynuowała swoją praktykę lekarską. Równolegle z karierą zawodową aktywnie działała w Akcji Katolickiej. 24 września 1955 roku wzięła ślub z Piotrem Mollą. W listopadzie 1956 roku urodziła syna Pierluigiego, w grudniu 1957 roku córkę Mariolinę, a w lipcu 1959 roku córkę Laurettę. We wrześniu 1961 roku, pod koniec drugiego miesiąca ciąży, w jej macicy rozwinął się włókniak. Mimo tzw. wskazań medycznych do przerwania ciąży zdecydowała się donosić ją do końca. 21 kwietnia 1962 roku urodziła się jej kolejna córka Gianna Emanuela. Pomimo starań lekarzy rankiem 28 kwietnia Molla zmarła w wieku 39 lat. Bezpośrednią przyczyną śmierci było zapalenie otrzewnej. Spoczywa na cmentarzu w Mesero (4 km od Magenty). Mąż po jej śmierci powiedział:
„(...) Aby zrozumieć jej decyzję, trzeba pamiętać o jej głębokim przeświadczeniu – jako matki i jako lekarza – że dziecko, które w sobie nosiła było istotą, która miała takie same prawa, jak pozostałe dzieci, chociaż od jego poczęcia upłynęły zaledwie dwa miesiące’’. Paweł VI w czasie modlitwy Anioł Pański w niedzielę 23 września 1973 roku określił ją jako: "młodą matkę z diecezji mediolańskiej, która by dać życie córce poświęciła swoje w świadomej ofierze". Jan Paweł II beatyfikował Joannę 24 kwietnia 1994 roku podczas światowego Roku Rodziny, a w szóstą niedzielę Wielkanocną 16 maja 2004 roku kanonizował ją. Na uroczystej mszy św. byli obecni m.in. mąż Joanny i najmłodsza córka Gianna Emanuela. Wspomnienie liturgiczne świętej w Kościele katolickim obchodzone jest 28 kwietnia.
Papieskie anegdoty
"A co, nie wolno mi?"
"A co, nie wolno mi?" - zapytał figlarnie ojca Leona Knabita, kiedy zaskoczony zakonnik oburzył się na powtórzenie przez kardynała Wojtyłę jego gestu przyklęknięcia i ucałowania dłoni. Dystans do samego siebie i zmniejszanie dystansu do ludzi były cechami charakterystycznymi dla Karola Wojtyły. Zadziwiał ludzi, gdy jako biskup biegł, aby zdążyć na spotkanie i jako kardynał, gdy zjeżdżał po poręczy zamiast zejść po schodach.

Piętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Wędrówki za żelazną kurtynę‘’

Piętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Wędrówki za żelazną kurtynę‘’
W latach sześćdziesiątych komunistyczne władze Albanii ogłosiły oficjalnie swój kraj ‘’ pierwszym ateistycznym państwem na świecie’’. Wyznawanie chrześcijaństwa groziło tu więzieniem lub nawet śmiercią. Teraz mógł tutaj przybyć z wizytą duszpasterską sam Papież. Ojciec święty odwiedził też – jeszcze niedawno będące republikami ZSRR – Litwę, Łotwę i Estonię.
31 października 1992 roku - Jan Paweł II otrzymuje raport komisji papieskiej na temat Galileusza i zachęca do nowego dialogu między nauką a religią.
11 listopada 1992 roku - Stolica Apostolska nawiązuje stosunki dyplomatyczne z Białorusią.
5 grudnia 1992 roku - Papież domaga się uznania "obowiązku interwencji humanitarnej" w przypadku groźby ludobójstwa.
8 grudnia 1992 roku – W rzymskiej bazylice Santa Maria Maggiore

Jan Paweł II odprawia Mszę dziękczynną za publikację nowego Katechizmu Kościoła Katolickiego.
1 stycznia 1993 roku - 26 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Jeśli pragniesz pokoju, wyjdź naprzeciw ubogim".
9 - 10 stycznia 1993 roku - W Asyżu Dzień Modlitw o Pokój w Europie.
12, 15 stycznia 1993 roku - Jan Paweł II w dwóch wystąpieniach do polskich biskupów z okazji wizyt ad limina ogłasza nadejście "godziny laikatu" w polskim katolicyzmie, a także opowiada się za Kościołem ponadpartyjnym.
3 - 10 lutego 1993 roku - Dziesiąta pielgrzymka do Afryki: Benin, Uganda, Sudan (57 papieska podróż zagraniczna) - m.in. spotkanie z przywódcami religijnymi wudu, wizyta u dzieci zarażonych wirusem HIV; podczas tej podróży:
10 lutego 1993 roku - W przemówieniu w Chartumie papież potępia prześladowania chrześcijan w Sudanie.
18 kwietnia 1993 roku - Beatyfikacja m.in. s. Faustyny Kowalskiej.
25 kwietnia 1993 roku - Podróż do Albanii (58 papieska podróż zagraniczna); papież wyświęca tam czterech nowych biskupów.
8 - 10 maja 1993 roku - Podczas trzydniowej pielgrzymki na Sycylię Jan Paweł II ostro krytykuje działalność mafii.
12 - 17 czerwca 1993 roku - Podróż do Hiszpanii (59 papieska podróż zagraniczna).
28 lipca 1993 roku - Podpisanie konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską.

9 - 16 sierpnia 1993 roku - Podróż do Ameryki: Jamajka, Meksyk, USA (60 papieska podróż zagraniczna); w tym:
12 - 15 sierpnia 1993 roku - VIII Światowy Dzień Młodzieży w Denver (w stanie Kolorado).
4 - 10 września 1993 roku - Papieska pielgrzymka na Litwę, Łotwę i do Estonii (61 papieska podróż zagraniczna).
5 października 1993 roku - Ogłoszona zostaje dziesiąta encyklika Jana Pawła II, "Veritatis splendor" (podpisana 6 sierpnia).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Stanisław Kazimierczyk, właściwie Stanisław Sołtys - ur. 27 września 1433 roku w Kazimierzu, zm. 3 maja 1489 tamże – prezbiter, polski duchowny katolicki, kaznodzieja i duszpasterz krakowski. Według autora najstarszego żywota, spisanego w 1609 był synem rajcy Kazimierza, Macieja zwanego Sołtysem i Jadwigi. Po ukończeniu szkoły parafialnej przy kościele Bożego Ciała w Krakowie kontynuował naukę na Akademii Krakowskiej. Wstąpił do zakonu kanoników regularnych laterańskich, a po uzyskaniu święceń kapłańskich (1456) pełnił funkcję kaznodziei, mistrza nowicjatu, przeora i spowiednika w kościele Bożego Ciała. Stopień bakałarza uzyskał w 1461 roku, a wg późniejszych hagiografów w 1466 roku uzyskał stopień magistra z filozofii, a w 1467 z teologii. Apostolat Stanisław realizował jako kaznodzieja. Wygłaszał kazania w języku polskim i niemieckim, które potem zostały połączone w zbiory, podnosząc w nich znaczenie pełnego uczestnictwa we Mszy świętej, o Eucharystii i Matce Bożej.


Ty, który słuchasz Mszy świętej i wychodzisz przed jej zakończeniem nie otrzymasz żadnej nagrody, gdyż ważność obowiązku wysłuchania Mszy świętej stwierdza się na końcu.
Jego postawa budziła u wiernych zaufanie zwracali się więc do niego o rady i pomoc ludzie wszystkich stanów. Troszczył się o ubogich, chorych, współbraci kanoników z klasztoru. Żył wierny w duchowi reguły św. Augustyna. Jeden z hagiografów napisał: „Mową swoją łagodną i słodkim językiem bojaźń Bożą wmawiał z wielkim pożytkiem”, jednak nie zawsze „był pochlebny, ale śmiele w pospolitości grzechy ludzkie ganił”. Jak podają przekazy zmarł w klasztorze w postawie klęczącej. Pochowany został na własną prośbę pod posadzką kościoła Bożego Ciała w Krakowie, a grób stał się miejscem kultu. Do rozpowszechnienia kultu Stanisława przyczyniła się pamięć o jego stosunku do Eucharystii, modlitwy, pracy i wypełnianiem swoich obowiązków kapłańskich. Za życia cieszył się opinią świętego. Błogosławieństwu Stanisława, późniejszy król Jan I Olbracht przypisywał zwycięstwo nad Tatarami 8 września 1487 w bitwie pod Kopystrzyniem. Stanisław zaraz po śmierci zaliczony został do grupy sześciu błogosławionych felicis saeculi Cracoviae, razem z Izajaszem Bonerem, św. Janem Kantym, św. Szymonem z Lipnicy, Michałem Giedroyćem i Świętosławem Milczącym. W kilka lat po śmierci zgromadzono spis 176 łask doznanych za jego wstawiennictwem i dokonano elewacji grobu, przenosząc szczątki z prezbiterium kościoła nad posadzkę, a w 1632 do wystawionego sarkofagu. Był patronem Kazimierza, a relikwie Stanisława znajdowały się w wieży ratusza. Dzieje, pośmiertne cuda i kult Stanisława były inspiracją dla malarzy m.in. Łukasza Porębskiego („Imago visionis Servi Dei”, 1619). W kościele Bożego Ciała znajduje się jego obraz, zwany Felix saeculum Cracoviae („Szczęśliwy wiek Krakowa”), na którym znajduje się wizerunek św. Kazimierczyka pośród wspomnianych świątobliwych mężów. Zachowały się też obrazy z XVI wieku, feretrony i obrazy wotywne. Zabiegi mające doprowadzić do beatyfikacji Stanisława rozpoczęto w 1767 roku, a po odzyskaniu niepodległości podjął je ks. Augustyn Błachut. Po II wojnie światowej proces ten podjęto ponownie i w 1969 roku w czasie wizytacji parafii kanoników regularnych Bożego Ciała abp. kardynał Karol Wojtyła przed ołtarzem Stanisława odprawił Mszę Świętą. 15 grudnia 1972 powołał on Komisję Historyczną, która zbierała dokumenty świadczące o świętości Stanisława. Kardynał Franciszek Macharski w 1986 wypowiedział się o legalności kultu oddawanego Stanisławowi Kazimierczykowi. 21 grudnia 1992 roku Jan Paweł II zaaprobował kult Stanisława. 18 kwietnia 1993 na Placu św. Piotra w Rzymie, papież Jan Paweł II beatyfikował Stanisława Kazimierczyka wraz z Marią Angelą Truszkowską założycielką Sióstr Felicjanek.19 grudnia 2009 roku papież Benedykt XVI podpisał dekret o cudzie za wstawiennictwem Stanisława Kazimierczyka, co umożliwiło jego kanonizację, która nastąpiła w Rzymie 17 października 2010 roku.
Papieskie anegdoty
"40 procent"
Karol Wojtyła lubił żartować także z dziennikarzami. "Ilu polskich kardynałów jeździ na nartach?" - zapytali go kiedyś zagraniczni dziennikarze, którzy wiedzieli już o jego sportowej pasji. "40 procent" odpowiedział poważnie kardynał Wojtyła. "Ale przecież w Polsce jest tylko dwóch kardynałów" - dziwili się dziennikarze. "Ale kardynał Wyszyński stanowi 60 procent" - odpowiedział.

Czternasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Przybyłem aby usłyszeć krzyk wieków ‘’

Czternasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Przybyłem aby usłyszeć krzyk wieków ‘’
Jedną z najdramatyczniejszych homilii pontyfikatu wygłosił Jan Paweł II na afrykańskiej wyspie Goree,

najpierw portugalskiej misji, potem centrum handlu żywym towarem, skąd ‘’ chrześcijańscy’’ Europejczycy wywozili Afrykańczyków na handel niewolnikami. ‘’ Przybyłem tutaj, aby złożyć hołd wszystkim ofiarom, nieznanym ofiarom; nie wiadomo dokładnie, ile ich było, nie wiadomo, kim byli ‘’ – mówił Papież.
12 - 21 października 1991 roku - Podróż do Brazylii (53 papieska podróż zagraniczna).
17 listopada 1991 roku - Kanonizacja bł. Rafała Kalinowskiego.

28 listopada - 14 grudnia 1991 roku - W Rzymie obraduje pierwsze Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Europie.
8 grudnia 1991 roku - Ogłoszenie przez Rosję, Ukrainę i Białoruś upadku Związku Radzieckiego (formalne rozwiązanie 26 grudnia).
20 grudnia 1991 roku - Audiencja dla prezydenta Rosji Borysa Jelcyna.
1 stycznia 1992 roku - 25 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Wierzący zjednoczeni w budowaniu pokoju".
13 stycznia 1992 roku - Stolica Apostolska uznaje niepodległość Chorwacji i Słowenii.
8 lutego 1992 roku - Nawiązanie stosunków dyplomatycznych Stolicy Apostolskiej z Chorwacją, Słowenią i Ukrainą.
19 - 26 lutego 1992 roku - Podróż do Afryki: Senegal, Gambia, Gwinea - wizyta w Domu Niewolników na wyspie Gorée (54 papieska podróż zagraniczna).
4 kwietnia 1992 roku - Nawiązanie stosunków dyplomatycznych Stolicy Apostolskiej z Mongolią.
9 – 12 maja 1992 roku – Jan Paweł II uczestniczy w Światowym Dniu Młodzieży w Rzymie.
9 maja 1992 roku - Papież ogłasza, że dzień 11 lutego - święto Matki Boskiej z Lourdes - będzie corocznie obchodzony jako Światowy Dzień Chorego.
17 maja 1992 roku – beatyfikacja hiszpańskiego księdza Josemarii Escrivy

, założyciela Opus Dei, Józefiny Bakhita, sudańskiej niewolnicy.
4 - 10 czerwca 1992 roku - Podróż do Afryki: Angola, Wyspy Św. Tomasza i Książęca (55 papieska podróż zagraniczna).
25 czerwca 1992 roku - Zatwierdzenie nowego Katechizmu Kościoła Katolickiego.
15 lipca 1992 roku - Jan Paweł II przechodzi operację usunięcia łagodnego guza jelita.
21 września 1992 roku - Stolica Apostolska nawiązuje stosunki dyplomatyczne z Meksykiem.
9 - 14 października 1992 roku - Wizyta w Dominikanie z okazji 500-lecia ewangelizacji Ameryki (56 papieska podróż zagraniczna); papież bierze udział w IV Konferencji Generalnej Rady Episkopatu Ameryki Łacińskiej w Santo Domingo.
11 października 1992 roku - Konstytucja apostolska "Fidei depositum"

z okazji publikacji Katechizmu Kościoła Katolickiego.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Józefina Bakhita - Urodziła się w roku 1868 w Olgossie, niedaleko góry Agilere, w prowincji Darfur, w Sudanie. Jako kilkuletnia dziewczynka została porwana przez arabskich handlarzy niewolników. To dramatyczne w życiu dziewczynki wydarzenie spowodowało, że zapomniała własnego imienia. Nazwano ją „Bakhita”, co znaczy mająca szczęście, szczęściara. Wielokrotnie sprzedawana doświadczyła licznych cierpień m.in. na jej skórze wykonywano nożem tatuaże, a rany zasypywano solą. Jako piętnastolatka została zakupiona przez włoskiego konsula, Callisto Legnaniego, który po kilkudziesięciu miesiącach zabrał ją ze sobą do Włoch. Tam została opiekunką w rodzinie Mariny Turiny Michieli. Ona to widząc dobroć i spokój w Bakhicie oddała ją „do przyuczenia” siostrom kanosjankom (Zgromadzenie Sióstr Córek Miłości Służebnic Ubogich św. Magdaleny z Canossy). Tam otrzymała zgodę na poznanie wiary katolickiej, z którą spotkała się już wcześniej. 9 stycznia 1890 roku przyjęła chrzest, bierzmowanie i pierwszą komunię. Otrzymała imię Józefina. Kilka lat później wstąpiła do zakonu. Zgodnie z prawem włoskim nie była już niewolnicą, dlatego też nie wyjechała do Afryki, gdy otrzymała taki nakaz od pani Michieli, jej poprzedniej właścicielki. Przez ponad 50 lat życia zakonnego była wierną, pełną miłości, ciepła i troski służebnicą. Do jej obowiązków należały przede wszystkim zadania fizyczne. Była kucharką, szwaczką, praczką czy furtianką. Ta ostatnia funkcja sprawiła, że o jej cieple przekonali się także świeccy spoza murów zakonnych. Wielokrotnie wystawiana na próbę, wyszydzana z powodu swojego pochodzenia okazała się pełną wiary chrześcijanką. Do końca życia pracowała i modliła się w domu zakonnym w Schio. Zmarła na skutek choroby w 1947 roku. Pochowana została trzy dni po swojej śmierci, 11 lutego 1947 roku. Życiorys Józefiny Bakhity Benedykt XVI przedstawił w encyklice Spe salvi jako przykład nierozerwalnej i determinującej relacji wiary i nadziei w życiu chrześcijan. Giacomo Campiotti zrealizował film biograficzny (2009) o życiu Józefiny Bakhity. Św. Józefina Bakhita patronuje chrześcijanom mieszkającym w Sudanie, zgromadzeniom sióstr kanosjanek i braci kanosjanów, a także wszystkim dziełom miłosierdzia, w szczególności nastawionym na ubogie dziewczęta i kobiety. Swoim wstawiennictwem wspiera także projekt „Sudan 2000”, prowadzony przez kanosjanki, którego zadaniem jest organizowanie ośrodków edukacyjnych dla dzieci, młodzieży i kobiet afrykańskich z Sudanu. W Kościele katolickim wspominana jest w dzienną rocznicę śmierci (8 lutego).
Papieskie anegdoty
"...najprzystojniejszy Księże Kardynale"
Zabawne sytuacje nie peszyły Karola Wojtyłę także jeśli zdarzały się za sprawą kobiet. "Eminencyjo, najprzystojniejszy Księże Kardynale" - tak kiedyś powitała Karola Wojtyłę jedna z parafianek Podhala. "No, coś w tym jest" - odpowiedział niespeszony kardynał.

Trzynasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ U stóp Matki Bożej Fatimskiej ‘’

Trzynasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ U stóp Matki Bożej Fatimskiej ‘’

W dziesiątą rocznicę zamachu, Jan Paweł II udaje się do Fatimy, gdzie dokonuje aktu zawierzenia światu Matce Bożej i dziękuje za swoje ocalenie. W tym miejscu trzeba również wspomnieć o kolejnej pielgrzymce do Brazylii. Widzimy znowu Papieża wśród Indian, w Ravelach, czy dzielnicach nędzarzy i w leprozorium – hospicjum chorych na trąd.
7 grudnia 1990 roku - Zostaje podpisana ósma encyklika Jana Pawła II,

"Redemptoris missio" (zaprezentowana publicznie 22 stycznia 1991 roku).
14 grudnia 1990 roku – list apostolski w 400 rocznicę śmierci św. Jana od Krzyża

, jednego z mistrzów duchowych Karola Wojtyły.
1 stycznia 1991 roku - 24 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Poszanowanie sumienia każdego człowieka warunkiem pokoju".
15 stycznia 1991 roku - Jan Paweł II wysyła listy do prezydentów Saddama Husajna i Georgea Busha z prośbą o jak najszybsze rozwiązanie kryzysu w Zatoce Perskiej.
21 stycznia 1991 roku - Przywrócenie w Polsce ordynariatu polowego.
5 lutego 1991 roku - Audiencja dla prezydenta RP Lecha Wałęsy.
4 - 5 marca 1991 roku - Nadzwyczajne konsultacje przedstawicieli Watykanu z patriarchami katolickich Kościołów Bliskiego Wschodu i biskupami krajów zaangażowanych w wojnę w Zatoce Perskiej.
4 - 7 kwietnia 1991 roku - Plenarne posiedzenie kardynałów poświęcone zagrożeniom życia ludzkiego i problematyce sekt.
13 kwietnia 1991 roku - Mianowanie hierarchii Kościoła rzymskokatolickiego w Rosji, na Białorusi i w Kazachstanie.
1 maja 1991 roku - Ogłoszona zostaje trzecia społeczna encyklika Jana Pawła II,

"Centesimus annus".
10 - 13 maja 1991 roku - Podróż do Portugalii w 10 rocznicę zamachu - akt zawierzenia świata Matce Bożej (50 papieska podróż zagraniczna).
19 maja 1991 roku - List do wszystkich biskupów świata w sprawie zagrożeń życia ludzkiego.
31 maja 1991 roku - List do biskupów kontynentu europejskiego na temat stosunków między katolikami a prawosławnymi w nowej sytuacji Europy Środkowej i Wschodniej.
1 - 9 czerwca 1991 roku - Czwarta wizyta pasterska w Polsce pod hasłem: "Bogu dziękujcie, Ducha nie gaście" - beatyfikacje bpa Józefa Pelczara, matki Bolesławy Cament

i o. Rafała Chylińskiego

(51 papieska podróż zagraniczna).
15 czerwca 1991 roku - Papieska wizyta w ośrodku transmisyjnym Radia Watykańskiego w Santa Maria di Galeria pod Rzymem i spotkanie z pracownikami całej rozgłośni.
28 czerwca 1991 roku - Na swoim piątym konsystorzu Jan Paweł II powołuje dwudziestu trzech nowych kardynałów.
13 - 20 sierpnia 1991 roku - Podróż do Polski i na Węgry (52 papieska podróż zagraniczna), w tym:
13 - 15 sierpnia 1991 roku - Podróż do Polski - beatyfikacja Anieli Salawy w Krakowie, VI Światowy Dzień Młodzieży w Częstochowie z udziałem miliona młodych z całego świata, w tym ok. 100 tys. z ZSRR.
16 - 18 sierpnia 1991 roku - Pierwsza podróż papieska na Węgry.
Wrzesień 1991 roku - Wznowienie stosunków dyplomatycznych Stolicy Apostolskiej z Litwą, Łotwą i Estonią.
7 września 1991 roku - Nawiązanie stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską i Albanią.
8 września 1991 roku - Dzień modlitwy o pokój w byłej Jugosławii.
12 - 21 października 1991 roku – 53 pielgrzymka do Brazylii.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Aniela Salawa - ur. 9 września 1881 roku w Sieprawiu, zm. 12 marca 1922 roku w Krakowie – tercjarka franciszkańska, mistyczka, autorka Dziennika. Pochodziła z podkrakowskiej wsi Siepraw, była córką kowala Bartłomieja i Ewy z domu Bochenek, matka pochodziła z rodziny piekarza z Sułkowic. Wraz ze swoim licznym rodzeństwem (łącznie dwanaścioro dzieci z dwóch małżeństw ojca) została wychowana w duchu głęboko religijnym. Do szkoły chodziła przez dwa lata, potem próbowała pomagać rodzicom przy pracy na roli. Praca w gospodarstwie była dla niej jednak zbyt ciężka, toteż, podobnie jak jej starsza siostra Teresa i wiele innych wiejskich dziewcząt w tamtym okresie, zdecydowała, że poszuka pracy jako służąca w Krakowie. W 1897 roku podjęła pracę pomocy domowej, pracowała w kilku domach, najdłużej – ponad 11 lat – w domu adwokata Edmunda Fischera. Jednocześnie była blisko związana z Kościołem, uczęszczała na nabożeństwa u redemptorystów i franciszkanów, pomagała m.in. w dekoracji kościołów. W 1900 roku wstąpiła do Stowarzyszenia Sług Katolickich w Krakowie (tzw. "Zytki") i współpracowała z tą organizacją do końca życia. W 18 roku życia złożyła śluby czystości, od 1903 roku przyjmowała codziennie sakrament komunii; 15 maja 1912 roku rozpoczęła nowicjat Trzeciego Zakonu Św. Franciszka i złożyła przysięgę w sierpniu 1913 roku. W okresie I wojny światowej pomagała rannym żołnierzom i jeńcom wojennym. Jednocześnie pogorszył się znacznie jej stan zdrowia, zmarła w 1922 roku. Została pochowana początkowo na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w 1949 roku jej zwłoki spoczęły we Franciszkańskiej Kaplicy Męki Pańskiej. Opinia świętości i prowadzona przez franciszkanów dokumentacja życia Anieli Salawy oraz uzdrowień przypisywanych jej wstawiennictwu stały się podstawą wszczęcia procesu beatyfikacyjnego. Zaś cudem wymaganym przez Kościół katolicki do tej beatyfikacji zostało uznane uzdrowienie chłopca z Nowego Targu (Grzegorz Serafin, wtedy ośmioletni). Dekret stwierdzający heroiczność cnót Salawy został ogłoszony 23 października 1987 roku w Rzymie. 13 sierpnia 1991 roku papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną podczas mszy św. w Krakowie. Aniela Salawa przez lata oddawała się medytacji, czytała klasyków europejskiej mistyki (zwłaszcza św. Jana od Krzyża). Swoje doznania mistyczne i wewnętrzne przeżycia duchowe opisała w Dzienniku, który jest zaliczany do najciekawszych dzieł literatury mistycznej w literaturze dwudziestolecia międzywojennego i porównywany z Dzienniczkiem Faustyny Kowalskiej. Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim na świecie obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci (12 marca). Kościół katolicki w Polsce wspomina bł. Anielę w dzień jej narodzin 9 września.
Papieskie anegdoty
"Umówiłem się z nią na dziewiątą, tak mi do niej tęskno już..."
Jedną z sióstr sekretarek, która miała rozpocząć pracę przy przepisywaniu homilii o 9 rano, lecz spóźniła się nieco, kardynał Wojtyła powitał filmowym szlagierem: "Umówiłem się z nią na dziewiątą, tak mi do niej tęskno już..."

Dwunasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Wolna Europa ‘’

Dwunasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Wolna Europa ‘’
Dwunasty rok pontyfikatu rozpoczął się ważnymi wydarzeniami, nie tyle religijnymi, co politycznymi, których motorem był jednak Ojciec Święty. Dwudziestego października 1989 roku Papież przyjmuje premiera Tadeusza Mazowieckiego. Niecałe trzy tygodnie później berlińczycy rozebrali dzielący ich mur, a mniej niż miesiąc później Jana Pawła II odwiedził Michaił Gorbaczow.
20 października 1989 roku - Audiencja dla Tadeusza Mazowieckiego, pierwszego po wojnie niekomunistycznego premiera polskiego rządu.
9 listopada 1989 roku - Obalenie muru berlińskiego.
12 listopada 1989 roku - Papież kanonizuje

Brata Alberta - Adama Chmielowskiego i

Agnieszkę Czeską.
1 grudnia 1989 roku - Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie Michaiła Gorbaczowa, przewodniczącego Rady Najwyższej ZSRR.
1 stycznia 1990 roku - 23 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Pokój z Bogiem Stwórcą - pokój z całym stworzeniem".
25 stycznia - 1 lutego 1990 roku - Podróż do Afryki:

Republika Zielonego Przylądka, Gwinea Bissau, Mali, Burkina Faso, Czad (45 papieska podróż zagraniczna) - kolejny apel w sprawie Sahelu.
15 marca 1990 roku - Nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i ZSRR.
21 - 22 kwietnia 1990 roku - Papieska pielgrzymka do Czechosłowacji (46 papieska podróż zagraniczna)
6 - 14 maja 1990 roku - podróż do Ameryki Łacińskiej: Meksyk (6 maja beatyfikacja Indianina Juana Diego

, który miał objawienia maryjne w Guadalupe) i Curaçao na Antylach Holenderskich (47 papieska podróż zagraniczna).
20 maja 1990 roku - Beatyfikacja Pier Giorgio Frassatiego, świeckiego z Akcji Katolickiej.
25 - 27 maja 1990 roku - Wizyta pasterska na Malcie (48 papieska podróż zagraniczna).
25 - 26 czerwca 1990 roku - W Rzymie Synod Biskupów Kościoła bizantyńsko-ukraińskiego - pierwsze spotkanie wszystkich biskupów ukraińskich z papieżem.
26 sierpnia 1990 roku - Podczas niedzielnej modlitwy na Anioł Pański Jan Paweł II przedstawia stanowisko Stolicy Apostolskiej wobec kryzysu w Zatoce Perskiej - jego pierwsza publiczna wypowiedź na ten temat.
1 - 10 września 1990 roku - Podróż do Afryki (przez Maltę): Tanzania, Burundi, Ruanda, Wybrzeże Kości Słoniowej (49 papieska podróż zagraniczna).
25 września 1990 roku - Publiczna prezentacja konstytucji apostolskiej

"Ex corde Ecclesiae" wzmacnia katolicką tożsamość uniwersytetów katolickich.
30 września 1990 roku - Rozpoczęcie Synodu Biskupów na temat: ‘’Formacja kapłanów we współczesnym świecie’’.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Piotr Jerzy Frassati - ur. 6 kwietnia 1901 roku w Turynie, zm. 4 lipca 1925 roku w Turynie – włoski tercjarz dominikański. Był synem Alfreda Frassati – senatora, ambasadora Królestwa Włoch w Berlinie, i Adelaidy – malarki. Miał o 1,5 roku młodszą siostrę Lucianę. Należał do wielu stowarzyszeń: Apostolstwa Modlitwy, Konferencji św. Wincentego a Paulo, Uniwersyteckiej Federacji Katolików Włoskich i Włoskiej Młodzieży Katolickiej. Studiował inżynierię górniczą na Politechnice Królewskiej w Turynie. Jego pasją były góry. 28 maja 1922 roku Frassati wstąpił do III Zakonu św. Dominika (zakon świecki), przyjmując imię Girolamo (Hieronim). W 1924 roku założył z przyjaciółmi nieformalne „Stowarzyszenie Ciemnych Typów” (Societa Tipi Loschi), którego celem był apostolat wiary i modlitwy między innymi przez wspólne górskie wycieczki. Zmarł w wieku 24 lat na chorobę Heinego-Medina, którą zaraził się od ubogiego chorego. Jego postać rozpowszechniła siostrzenica Wanda Gawrońska. Karol Wojtyła, jeszcze jako metropolita krakowski nazwał Frassatiego, który był wzorem pobożności i heroicznej służby bliźnim, ‘’człowiekiem ośmiu błogosławieństw’’. Relikwie znajdują się m.in. w polskiej parafii Matki Boskiej Piekarskiej w Katowicach (od 13.04.2012). Frassati został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w dniu 20 maja 1990 roku na Placu św. Piotra w Rzymie. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 4 lipca. Piotr Frassati jest patronem młodzieży, studentów, ludzi gór i Akcji Katolickiej. W Polsce pod jego wezwaniem znajduje się m.in. kościół w Lublińcu, należący do Dekanatu Wojsk Specjalnych, oraz parafia w Lublinie. Jego imię nosi także łódzki konwent dominikański znajdujący się przy ulicy Zielonej. Frasatti jest także patronem Ruchu Apostolstwa Młodzieży Archidiecezji Przemyskiej oraz Duszpasterstwa Akademickiego Morasko w Archidiecezji Poznańskiej.
Papieskie anegdoty
‘’A Dzienniczek nie może zginąć!"
Kiedy jedna z sióstr opiekujących się zapiskami siostry Faustyny zapytała kardynała Wojtyłę czy może je zawieźć księdzu, który miał napisać teologiczną opinię na temat "Dzienniczka", ten odmówił stanowczo. "Będzie Siostra jechała tramwajem, tramwaj się wykolei, i Dzienniczek zginie. I Siostra zginie, ale to nic, bo Siostra pójdzie do nieba. A Dzienniczek nie może zginąć!".

Jedenasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Pięćdziesiąt lat później ‘’

Jedenasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Pięćdziesiąt lat później ‘’
W pięćdziesiątą rocznicę wybuchu drugiej wojny światowej, Papież pisze oficjalny list, który kieruje nie tylko do ‘’ synów i córek Kościoła ‘’, ale także do ’’ rządzących państwami, do wszystkich ludzi dobrej woli ‘’. Jan Paweł II pisze o sześciu latach wojny jako ‘’ wstrząsającym świadectwie pogardy dla człowieka ‘’. Drugi, bardzo osobisty list zatytułowany jest skromnie: ‘’ Drogi Jurku ‘’, i zostaje odczytany przez Jerzego Klugera

w Wadowicach z okazji odsłonięcia tablicy ku pamięci pomordowanych miejscowych Żydów.
16 października 1988 roku – w dziesiątą rocznicę swojego wyboru na papieża Jan Paweł II beatyfikuje o. Honorata Koźmińskiego.
28 października 1988 roku - W Rzymie Światowy Dzień Modlitw o Pokój (z udziałem przedstawicieli 8 wielkich religii świata i różnych wyznań chrześcijańskich).
24 listopada 1988 roku - Papież w swej prywatnej kaplicy w Watykanie odprawia z okazji 50-lecia sekcji polskiej Radia Watykańskiego mszę św. z udziałem jej byłych i aktualnych pracowników.
30 grudnia 1988 roku - Ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej

"Christifideles laici" o powołaniu i posłannictwie świeckich w Kościele i w świecie.
1 stycznia 1989 roku - 22 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Poszanowanie mniejszości warunkiem pokoju".
8 stycznia 1989 roku – Jan Paweł II odwiedza przytułek Donum Mariae w Watykanie.
8 kwietnia 1989 roku - Audiencja dla delegacji NSZZ "Solidarność" z Lechem Wałęsą.
23 kwietnia 1989 roku – wśród pięciorga nowych beatyfikowanych jest Polka, Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza oraz

Franciszka Siedliska.
28 kwietnia - 6 maja 1989 roku - Podróż do Afryki: Madagaskar, Reunion, Zambia, Malawi (41 papieska podróż zagraniczna).
1 - 10 czerwca 1989 roku - Pierwsza w historii papieska pielgrzymka do krajów skandynawskich: Norwegia, Islandia, Finlandia, Dania, Szwecja (42 papieska podróż zagraniczna).
17 lipca 1989 roku - Wznowienie pełnych stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i Polską.
15 sierpnia 1989 roku - Adhortacja apostolska

"Redemptoris Custos" o św. Józefie i jego posłannictwie w życiu Chrystusa i Kościoła.
19 - 21 sierpnia 1989 roku - Pielgrzymka do Hiszpanii (43 papieska podróż zagraniczna); w tym:
20 sierpnia 1989 roku - Jan Paweł II wygłasza kazanie na zakończenie IV Światowego Dnia Młodzieży w Santiago de Compostela.
27 sierpnia 1989 roku – list papieski w związku z pięćdziesiątą rocznicą wybuchu II wojny światowej.
1 września 1989 roku - W Warszawie Światowy Dzień Modlitw o Pokój - orędzie telewizyjne Jana Pawła II.
7 września 1989 roku - List apostolski "Ancora una volta" - "Jeszcze raz" o sytuacji w Libanie.
26 września - 2 października 1989 roku - Wizyta w Rzymie arcybiskupa Canterbury Roberta Runcie - wspólna deklaracja o woli działania na rzecz pełnej jedności między katolikami i anglikanami.
6 - 16 października 1989 roku - Piąta pielgrzymka Jana Pawła II do Azji: Korea Południowa, Indonezja z Timorem Wschodnim (44 papieska podróż zagraniczna) i Mauritius; papież zwraca się zapośrednictwem radia do Chin z prośbą o nowe otwarcie.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Honorat Koźmiński. Na chrzcie otrzymał imiona: Florentyn Wacław Jan, ale znany jest przede wszystkim pod imieniem zakonnym. Urodził się 16 października 1829 r. w Białej Podlaskiej. Do gimnazjum uczęszczał we Włocławku. Studiował na wydziale budownictwa Warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Utracił w młodości wiarę i zaprzestał praktyk religijnych. Podjął je na nowo, gdy osadzony w cytadeli warszawskiej pod zarzutem udziału w spisku, ciężko zachorował (1846). W rok później został zwolniony. Wkrótce wstąpił do zakonu kapucynów. Studia teologiczne ukończył w Warszawie i tam też w r. 1852 otrzymał święcenia kapłańskie. Niemal bezzwłocznie mianowano go lektorem teologii, kaznodzieją oraz spowiednikiem. Jako taki zapoczątkował gorliwą działalność przy kościele kapucyńskim w Warszawie. Niebawem zetknął się z Zofią Truszkowską, która w r. 1855 została tercjarką franciszkańską i podjęła się opieki nad bezdomnymi. Grupa niewiast, z którymi zaczęła współpracować, założyła niebawem przytułek pod wezwaniem św. Feliksa. O. Honorat nadał im statut tercjarek życia wspólnego. Był to początek Zgromadzenia Sióstr Felicjanek, którego dalszymi losami zajmować się tu nie będziemy. Na skutek akcji kasacyjnej rządu carskiego przeniosło się ono w r. 1861 do Krakowa, natomiast założyciel, a także ciągle jeszcze opiekun zgromadzenia przenieść się musiał do Zakroczymia. W nowych trudnych warunkach tworzył tam nadal grupy tercjarskie, przy czym pomocną była mu Elżbieta Stummer, felicjanka, sprowadzona do Zakroczymia z Krakowa. Około r. 1889 o. Honorat zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o aprobatę dla zgromadzeń bezhabitowych. Otrzymał ją w postaci dekretu Ecclesia Catholica z czerwca tegoż roku. Tak to powstało dwadzieścia sześć stowarzyszeń tercjarskich, z nich zaś z biegiem lat uformowało się szesnaście żeńskich zgromadzeń zakonnych. Nieoczekiwane trudności pojawiły się wtedy, gdy w Królestwie powstał ruch mariawitów. Jego założyciele przez jakiś czas kontaktowali się z o. Honoratem, a potem chętnie powoływali się na niego. Mimo wyjaśnień, które przedstawił w Przeglądzie Katolickim, a także w broszurze pt. Prawda o mariawitach, kler i episkopat byli zaniepokojeni. Tak to doszło do dekretu Stolicy Świętej z r. 1908, który nakazywał podporządkowanie wszystkich wspomnianych stowarzyszeń i zgromadzeń władzy biskupów. Jeśli dodamy, że od r. 1895 o. Honorat był również komisarzem polskiej prowincji kapucyńskiej i z tego tytułu przeżywał niejedną przykrość, zrozumiemy łatwo, że teraz wstępował na prawdziwą drogę krzyżową. Mimo to kontynuował intensywną pracę pisarską. Tłumaczył, przerabiał, wydawał dziełka pobożne własnego układu i pomysłu, zabierał głos w sprawach aktualnych, w tym także wobec narastających problemów społecznych. W październiku 1916 r. ciężko zachorował. Zmarł 16 grudnia tegoż roku. Beatyfikował go w r. 1988 Jan Paweł II.
Papieskie anegdoty
"Masz, teraz ty rządź"
Kardynał Wojtyła cenił u swoich podwładnych ich własne zdanie, nawet jeśli trudno mu było je zaakceptować. Znany z obstawania przy swoim ksiądz Tadeusz Pieronek swego czasu spierał się o coś z kardynałem. Wreszcie kardynał Wojtyła zdjął swój krzyż biskupi, podał go księdzu Pieronkowi i powiedział: "Masz, teraz ty rządź".

Dziesiąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Armia Czerwona u Papieża ‘’

Dziesiąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Armia Czerwona u Papieża ‘’
W czerwcu 1988 roku Jan Paweł II napisał osobisty list do Michaiła Gorbaczowa. Fakt ten, historycy uważali za wzniosły i godny przytoczenia w stosunkach pomiędzy Watykanem a ZSRR. Jednak więcej emocji wzbudziło inne wydarzenie, które miało miejsce pół roku wcześniej: Papież gościł u siebie zespół muzyczny Armii Czerwonej.
3 - 7 grudnia 1987 roku - Patriarcha ekumeniczny Dimitrios I

przybywa z pielgrzymką do Rzymu.
22 grudnia 1987 roku - Przemówienie bożonarodzeniowe Jana Pawła II do Kurii Rzymskiej podkreśla pierwszeństwo apostolstwa nad urzędem oraz akcentuje maryjny wymiar Kościoła.
30 grudnia 1987 roku -

"Sollicitudo rei socialis", druga encyklika społeczna Jana Pawła II.
1 stycznia 1988 roku - 21 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Wolność religijna warunkiem pokojowego współistnienia".
25 stycznia 1988 roku - List apostolski "Euntes in mundum" dla uczczenia tysiąclecia chrztu Rusi Kijowskiej.
14 lutego 1988 roku - Orędzie milenijne Jana Pawła II do katolików ukraińskich, "Magnum Baptismi donum", sławi wierność grekokatolików w obliczu prześladowań.
20 lutego 1988 roku – audiencja, która wzbudziła sensację w świecie: Jan Paweł II przyjmuje zespół muzyczny Armi Czerwonej.
7 - 18 maja 1988 roku - Pielgrzymka do Urugwaju, Boliwii, Peru i Paragwaju (37 papieska podróż zagraniczna).
21 maja 1988 roku - W Watykanie rozpoczyna działalność schronisko dla bezdomnych "Dar Maryi", prowadzone przez siostry misjonarki miłości.
7 czerwca 1988 roku - Jan Paweł II pisze osobisty list do Michaiła Gorbaczowa, będący sygnałem otwarcia na szeroki dialog; list ten wręcza na Kremlu 13 czerwca kardynał Agostino Casaroli, który w dniach 8-14 kwietnia uczestniczy na czele delegacji watykańskiej w moskiewskich obchodach 1000-lecia chrztu Rusi Kijowskiej (zainagurowanych 5 czerwca).
14 czerwca 1988 roku - Audiencja papieska dla

Dalaj Lamy.
19 czerwca 1988 roku - Kanonizacja 117 męczenników wietnamskich.
23 - 27 czerwca 1988 roku - Druga pielgrzymka do Austrii (38 papieska podróż zagraniczna).
28 czerwca 1988 roku - Jan Paweł II mianuje dwudziestu czterech nowych kardynałów podczas swego czwartego konsystorza i ogłasza konstytucję apostolską "Pastor Bonus", dokonującą reorganizacji Kurii Rzymskiej.
2 lipca 1988 roku - List apostolski "Ecclesia Dei" w związku ze schizmą abpa Lefebvrea.
9-10 lipca 1988 roku - Rzymskie obchody 1000-lecia chrztu Rusi Kijowskiej.
15 sierpnia 1988 roku - List apostolski "Mulieris dignitatem"

o godności i powołaniu kobiety. Zamknięcie Roku Maryjnego.
9 - 19 września 1988 roku - Podróż do Afryki: Zimbabwe, Botswana, Lesotho, Suazi, Mozambik z przymusowym lądowaniem w stolicy RPA Johannesburgu (39 papieska podróż zagraniczna).
8- 11 października 1988 roku - Podróż do Francji (40 papieska podróż zagraniczna), w tym:
11 października 1988 roku - Jan Paweł II przemawia na forum Parlamentu Europejskiego w Strasburgu.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Laura del Carmen Vicuña Pino -ur. 5 kwietnia 1891 roku w Santiago; zm. 22 stycznia 1904 roku w Junín de los Andes.
Urodziła się jako pierwsze z dwojga dzieci Józefa Dominika Vicuña, zawodowego oficera i Mercedes Pino, krawcowej. 24 maja przyjęła chrzest. Po śmierci ojca, rodzina przeprowadziła się do Las Lajas w Argentynie. Tam Mercedes związała się z Manuelem Morą, właścicielem hacjendy. Matka wychowywała dzieci w wierze Kościoła Katolickiego. W 1901 roku, za radą księdza, wysłała obydwie córki do kolegium salezjanek w Junín de los Andes w Patagonii. Tam Laura przygotowywała się do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej. 8 grudnia 1901 roku została członkiem Stowarzyszenia Córek Maryi. Po otrzymaniu sakramentu bierzmowania w 1902 roku, prosiła o przyjęcie do postulatu sióstr salezjanek. Jej prośba nie została pozytywnie rozpatrzona. Wówczas złożyła prywatne śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Według świadków podejmowała różne umartwienia. Z ich przekazów wynika również, iż ofiarowała modlitwy i cierpienia za nawrócenie matki. Gdy przyjechała do domu na wakacyjny urlop, stała się przedmiotem pożądania konkubenta jej matki. Ponieważ nie chciała mu ulec, została brutalnie pobita. Te wydarzenia były powodem natychmiastowego powrotu do internatu sióstr. Zdrowie Laury zaczęło się pogarszać. Zmarła 22 stycznia 1904 roku w Junín de los Andes. Kilka godzin przed śmiercią powiedziała matce o swojej duchowej oblacji i zaistniałym konflikcie między Manuelem Morą. Ta zaś przyrzekła zmianę postępowania. Na grobie Laury widnieje napis: "Życie jej było poematem czystości, miłości i ofiary wobec matki". W 1986 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Laury. 3 września 1988 roku papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną. Jest patronką rozbitych rodzin.
Papieskie anegdoty
"Nie wiem, jeszcze nie czytałem gazet"
Jeden z najbardziej rozpowszechnionych żartów Jana Pawła II pochodzi z czasów, kiedy był chory. Na pytanie jak się czuje odpowiadał: "Nie wiem, jeszcze nie czytałem gazet". Powtórzy ten żart także podczas swojego ostatniego pobytu w klinice Gemelli.

Dziewiąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Milczenie jest wielkim krzykiem ‘’

Dziewiąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Milczenie jest wielkim krzykiem ‘’
Zbliżała się trzecia pielgrzymka Papieża do Polski. Władze PRL-u robiły wszystko, by nie doszła do skutku wizyta Ojca Świętego przy Trzech Krzyżach Gdańskich

– pomniku ofiar protestów robotniczych z grudnia 1970 roku. Ojciec Święty postawił na swoim, ale modlił się w wielkiej ciszy, gdyż dostęp do pomnika był uniemożliwiony przez tłum tajniaków. Po modlitwie Papież powiedział: ‘’ Milczenie jest wielkim krzykiem’’.
27 października 1986 roku - Spotkanie przedstawicieli 47 Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich oraz 13 religii niechrześcijańskich w Asyżu na Światowym Dniu Modlitw o Pokój.
4 listopada 1986 roku – Polski Żyd, dr Józef Lichten, jako drugi Żyd w historii, otrzymuje papieską Komandorię św. Grzegorza Wielkiego za zasługi dialogu chrześcijańsko – żydowskiego.
18 listopada - 1 grudnia 1986 roku - Najdłuższa papieska pielgrzymka prowadzi Jana Pawła II do Bangladeszu, Singapuru, Fidżi, Nowej Zelandii, Australii i na Seszele (32 papieska podróż zagraniczna).
1 stycznia 1987 roku - 20 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Rozwój i solidarność: dwie drogi wiodące do pokoju".
13 stycznia 1987 roku - Papież Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie generała Wojciecha Jaruzelskiego.
20 lutego 1987 roku - Papież przyjmuje panią Muzeyyen Agcę, matkę Mehmeta Ali Agcy. Otrzymuje jako podarunek wizerunek Matki Boskiej. Ojciec Święty mówi, że przebaczył jej synowi.
25 marca 1987 roku - "Redemptoris Mater"

, szósta encyklika Jana Pawła II, o Błogosławionej Maryi Dziewicy w życiu pielgrzymującego Kościoła.
31 marca - 13 kwietnia 1987 roku - Papieska pielgrzymka do Urugwaju, Chile i do Argentyny - na II Światowy Dzień Młodzieży w Buenos Aires (33 papieska podróż zagraniczna).
30 kwietnia - 4 maja 1987 roku - Podróż do Niemiec (34 papieska podróż zagraniczna):
1 maja 1987 roku - Jan Paweł II beatyfikuje w Kolonii Żydówkę Edytę Stein (s. Teresę Benedyktę od Krzyża), męczennicę Oświęcimia-Brzezinki.
5 czerwca 1987 roku - Ogłasza list apostolski do biskupów litewskich z okazji 600-lecia chrztu Litwy.
6 czerwca 1987 roku - Ojciec Święty inauguruje Rok Maryjny, zakończony 15 sierpnia 1988 roku.
8 - 14 czerwca 1987roku - Trzecia papieska pielgrzymka do Polski pod hasłem "Do końca ich umiłował": udział w Krajowym Kongresie Eucharystycznym, beatyfikacja Karoliny Kózkówny

i bpa Michała Kozala, męczennika Dachau; spotkanie z Lechem Wałęsą (35 papieska podróż zagraniczna).
28 czerwca 1987 roku - Beatyfikacja Litwina abpa Jerzego Matulaitisa-Matulewicza.

8 - 14 lipca 1987 roku - Jan Paweł II wędruje po Dolomitach.
10 - 21 września 1987 roku - Papieska pielgrzymka do Stanów Zjednoczonych i Kanady (36 papieska podróż zagraniczna) - m.in. spotkanie z chorymi na AIDS.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Karolina Kózka- urodziła się w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda 2 sierpnia 1898 r. jako czwarte z jedenaściorga dzieci Jana Kózki i Marii z domu Borzęckiej. Jej rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo. Pracowała z nimi na roli. Wzrastała w atmosferze żywej i autentycznej wiary, która wyrażała się we wspólnej rodzinnej modlitwie wieczorem i przy posiłkach, w codziennym śpiewaniu Godzinek, częstym przystępowaniu do sakramentów i uczestniczeniu we Mszy także w dzień powszedni. Ich uboga chata była nazywana "kościółkiem". Krewni i sąsiedzi gromadzili się tam często na wspólne czytanie Pisma świętego, żywotów świętych i religijnych czasopism. W Wielkim Poście śpiewano tam Gorzkie Żale, a w okresie Bożego Narodzenia - kolędy.
Karolina od najmłodszych lat ukochała modlitwę i starała się wzrastać w miłości Bożej. Nie rozstawała się z otrzymanym od matki różańcem - modliła się nie tylko w ciągu dnia, ale i w nocy. Duży wpływ na duchowy rozwój Karoliny miał jej wuj, Franciszek Borzęcki, bardzo religijny i zaangażowany w działalność apostolską i społeczną. Siostrzenica pomagała mu w prowadzeniu świetlicy i biblioteki, do której przychodziły często osoby dorosłe i młodzież. Karolina była urodzoną katechetką. Nie poprzestawała na tym, że poznała jakąś prawdę wiary lub usłyszała ważne słowo; zawsze spieszyła, by przekazać je innym. Wrażliwa na potrzeby bliźnich, chętnie zajmowała się chorymi i starszymi. Odwiedzała ich, oddając im różne posługi i czytając pisma religijne. Przygotowywała w razie potrzeby na przyjęcie Wiatyku. W swojej parafii była członkiem Towarzystwa Wstrzemięźliwości oraz Apostolstwa Modlitwy i Arcybractwa Wiecznej Adoracji Najświętszego Sakramentu.
Zginęła w 17. roku życia 18 listopada 1914 roku, na początku I wojny światowej. Carski żołnierz uprowadził ją przemocą i bestialsko zamordował, gdy broniła się pragnąc zachować dziewictwo. Po kilkunastu dniach, 4 grudnia 1914 r., w pobliskim lesie znaleziono jej zmasakrowane zwłoki. Tragedia jej śmierci nie miała świadków.
10 czerwca 1987 r. w Tarnowie Jan Paweł II beatyfikował Karolinę. W czasie Mszy beatyfikacyjnej powiedział: "Święci są po to, ażeby świadczyć o wielkiej godności człowieka. Świadczyć o Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym dla nas i dla naszego zbawienia - to znaczy równocześnie świadczyć o tej godności, jaką człowiek ma wobec Boga. Świadczyć o tym powołaniu, jakie człowiek ma w Chrystusie".
Papieskie anegdoty
"Wszyscy sobie poszli"
Któregoś wieczoru, podczas szpitalnej rekonwalescencji w klinice Gemelli po zamachu na Placu świętego Piotra, Papież wyszedł ze swojego pokoju na opustoszały korytarz. Rozejrzał się i powiedział: "Ładne rzeczy, wszyscy sobie poszli, a mnie zostawili!".

Ósmy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Umiłowani starsi bracia ‘’

Ósmy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Umiłowani starsi bracia ‘’
Jedynym papieżem, który kiedykolwiek zawitał do synagogi, był święty Piotr. A przecież religia chrześcijańska wyrosła z judaizmu. Musieliśmy czekać dwa tysiące lat aż ponownie papież przekroczy progi synagogi. Dokonał tego Jan Paweł II a słowa, które tam padły z ust Papieża, przeszły do historii dialogu chrześcijańsko – żydowskiego: ‘’ Religia żydowska nie jest dla naszej religii rzeczywistością zewnętrzną, lecz czymś wewnętrznym. Jesteście naszymi umiłowanymi braćmi i – można powiedzieć – naszymi starszymi braćmi’’.
28 października 1985 roku - Jan Paweł II przemawia do Międzynarodowego Katolicko-Żydowskiego Komitetu Łączności z okazji dwudziestej rocznicy ogłoszenia "Nostra aetate", Deklaracji II Soboru Watykańskiego o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich.
3 listopada 1985 roku - Beatyfikacja

o. Tytusa Brandsmy, holenderskiego męczennika obozu w Dachau.
21 - 23 listopada 1985 roku - Plenarne zgromadzenie kardynałów.
24 listopada - 8 grudnia 1985 roku - Nadzwyczajny Synod Biskupów dla uczczenia dwudziestej rocznicy II Soboru Watykańskiego.
1 stycznia 1986 roku - 19 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Pokój jest wartością, która nie zna podziałów na Północ-Południe, Wschód-Zachód: jest tylko jeden pokój".
31 stycznia - 11 lutego 1986 roku - Jan Paweł II odwiedza po raz pierwszy Indie (29 papieska podróż zagraniczna) - spotkanie z Matką Teresą i z Dalaj Lamą.
22 marca 1986 roku - Kongregacja Nauki Wiary ogłasza "Instrukcję o chrześcijańskiej wolności i wyzwoleniu".
13 kwietnia 1986 roku - Jan Paweł II przemawia do wspólnoty żydowskiej w czasie pierwszej od czasów apostolskich papieskiej wizyty rzymskiej synagodze.
10 maja 1986 roku - Ustanowienie komisji do opracowania Katechizmu Kościoła Katolickiego.
18 maja 1986 roku - "Dominum et Vivificantem"

, piąta encyklika Jana Pawła II.
30 czerwca 1986 roku - Wymiana korespondencji między Janem Pawłem II, arcybiskupem Robertem Runcie i kard. Johannesem Willebrandsem wskazuje na poważne trudności w kontynuacji dialogu katolicko-anglikańskiego.
1 - 8 lipca 1986 roku - Podróż do Ameryki Łacińskiej: Kolumbia, Saint Lucia (30 papieska podróż zagraniczna).
6 września 1986 roku - Apel do mieszkańców Europy o jedność i pokój, wygłoszony z Mont Chetif (masyw Mont Blanc).
1 października 1986 roku - Dokument Kongregacji Nauki Wiary o duszpasterstwie osób homoseksualnych.
4-7 października 1986 roku - Trzecia papieska pielgrzymka do Francji (31 papieska podróż zagraniczna): m.in. wizyty w Ars i Taizé; apel, by 27 października podczas Światowego Dnia Modlitw o Pokój na całym świecie zapanował jednodniowy rozejm.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Św. Franciszek Antoni Fasani

Był wykładowcą, duszpasterzem, kaznodzieją oraz przełożonym. Troską otaczał ubogich, chorych oraz uwięzionych.
Franciszek urodził się 6 sierpnia 1681 roku, w Lucera we Włoszech. Rodzice dali mu na chrzcie św. kilka imion - Donat Antoni Jan Mikołaj, ale najczęściej nazywano go Giovannelli. Od wczesnych lat dziecięcych był związany z franciszkanami konwentualnymi, służył jako ministrant w ich kościele oraz ukończył szkołę, którą prowadzili zakonnicy.
W 1695 roku wstąpił do zakonu franciszkanów, otrzymując imiona Franciszek Antoni. Studia filozoficzno-teologiczne, zwieńczone doktoratem, odbywał w kilku kolegiach zakonnych. Święcenia kapłańskie otrzymał w Asyżu, w 1705 roku. Jego dalsze życie zakonne związane było z klasztorem w Lucera. W tamtejszym kolegium został wykładowcą teologii i filozofii, a później rektorem. Był przełożonym klasztoru i prowincji zakonnej, a także wychowawcą nowicjuszy. Blisko 40 lat wędrował po Apulii głosząc owocnie słowo Boże.
Franciszek całkowicie oddał się Chrystusowi oraz zawierzył Matce Bożej Niepokalanej. Propagował nowennę przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia NMP, ułożył teksty modlitw nowennowych, które zostały później wydane drukiem. Był bardzo dobrym kaznodzieją, poszukiwanym spowiednikiem i kierownikiem duchowym. Nauczanie i głoszenie Ewangelii popierał troską o ubogich, uwięzionych, chorych i samotnych.
Zmarł w wieku 60 lat, 29 listopada 1742 roku, w pierwszym dniu nowenny przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia NMP. Beatyfikował go w 1951 roku papież Pius XII, tercjarz franciszkański; kanonizował - Jan Paweł II, 13 kwietnia 1986 roku. Liturgiczne wspomnienie św. Franciszka przypada 27 listopada.
Papieskie anegdoty
Kardynał na nartach
Pewnego razu zapytano Karola Wojtyłę, czy uchodzi, aby kardynał jeździł na nartach. Wojtyła uśmiechnął się i odparł:
- Co nie uchodzi kardynałowi, to źle jeździć na nartach!

Siódmy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Chrystus pyta o wasze sumienia‘’

Siódmy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Chrystus pyta o wasze sumienia‘’
W liście do młodych Papież prosi, by nie przerywali rozmowy z Chrystusem: ‘’ Chrystus pyta o stan Waszej świadomości moralnej. Pyta równocześnie o stan Waszych sumień. Jest to pytanie kluczowe - dla waszej młodości. Dla całego projektu życia, który właśnie w młodości ma się ukształtować ‘’. Jan Paweł II zawsze miał rewelacyjny kontakt z młodzieżą. Spotkaniom z młodymi postanowił nadań jakiś kształt. Tak zrodziły się Światowe Dni Młodzieży – najbardziej radosny element w nauczaniu Papieża – Polaka.
18 października 1984 roku - Zakończenie dzięki mediacji Stolicy Apostolskiej stuletniego sporu między Argentyną i Chile.
19 października 1984 roku - Ksiądz Jerzy Popiełuszko zostaje porwany i zamordowany przez polską Służbę Bezpieczeństwa.
2 grudnia 1984 roku - Ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej "Reconciliatio et paenitentia"
4 grudnia 1984 roku - Joaquín Navarro-Valls zostaje mianowany dyrektorem Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej.
5 grudnia 1984 roku - Początek cyklu katechez poświęconych wyznaniu wiary Kościoła.
1 stycznia 1985 roku - 18 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Pokój i młodzi idą razem".
26 stycznia - 6 lutego 1985 roku - Podróż do Ameryki Łacińskiej: Wenezuela, Ekwador, Peru, Trynidad i Tobago (25 papieska podróż zagraniczna).
11 lutego 1985 roku - Ustanowienie Papieskiej Komisji Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia.
27 lutego 1985 roku - Sowiecki minister spraw zagranicznych Andrej Gromyko bezskutecznie próbuje wciągnąć Jana Pawła II w kampanię przeciwko amerykańskiej inicjatywie obrony strategicznej.
11 marca 1985 roku - Kongregacja Nauki Wiary wydaje oświadczenie w sprawie książki brazylijskiego teologa wyzwolenia o. Leonardo Boffa "Kościół: charyzmat i władza".
31 marca 1985 roku - List apostolski Jana Pawła II do młodych całego świata. Podczas obchodu Międzynarodowego Roku Młodzieży Jan Paweł II ustanawia Światowy Dzień Młodzieży.

.
29 kwietnia 1985 roku - Zakończenie zasadniczej reorganizacji Kurii Rzymskiej, rozpoczętej w 1984 roku.
11 - 15 maja 1985 roku - Pielgrzymka pasterska do Holandii, Luksemburga i Belgii (26 papieska podróż zagraniczna) - wizyta w siedzibie EWG i Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.
27 maja 1985 roku - Podczas swego trzeciego konsystorza Jan Paweł II mianuje dwudziestu ośmiu nowych kardynałów; wśród nich są abp Henryk Gulbinowicz i abp Andrzej Deskur.
2 czerwca 1985 roku -"Slavorum apostoli",

, czwarta encyklika Jana Pawła II.
24 czerwca 1985 roku - Komisja Stolicy Apostolskiej ds. Stosunków Religijnych z Judaizmem wydaje dokument "Żydzi i judaizm w głoszeniu słowa Bożego i katechezie Kościoła katolickiego (Wskazówki do właściwego przedstawiania tych zagadnień)".
28 czerwca 1985 roku - W 25 rocznicę powstania Sekretariatu Jedności Chrześcijan Jan Paweł II oświadcza, że zaangażowanie Kościoła rzymskokatolickiego na rzecz ekumenizmu jest "nieodwołalne".
8 - 20 sierpnia 1985 roku - Podróż do Afryki: Togo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kamerun, Republika Środkowoafrykańska, Zair, Kenia, Maroko (27 papieska podróż zagraniczna); w tym:
19 sierpnia 1985 roku - Jan Pawłem II przemawia do 80 tysięcy młodych muzułmanów w Casablance.
8 września 1985 roku - Podróż do Liechtensteinu przez Szwajcarię (28 papieska podróż zagraniczna).
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Wirginia Centurione Bracelli

- urodziła się 2 kwietnia 1587 roku w Genui, zmarła 15 grudnia 1651 roku – włoska zakonnica. Pochodziła z zamożnej rodziny. Posłuszna woli rodziców w 1602 wyszła za mąż. Hulaszcze życie małżonka zakończyło się pięć lat później, na łożu śmierci pojednał się z Bogiem przyjmując sakramenty, co przypisywane jest wpływowi Wirginii Centurione Bracelli. W następnych latach wiodła pokutnicze życie. W okresie epidemii (1624-1625) zorganizowała schronisko dla dzieci pozbawionych opieki. 2 lutego 1642 roku założyła oparte na regule franciszkańskiej tercjarskie zgromadzenie nazwane „Córki Naszej Pani z przytułku na Górze Kalwarii”, które na mocy decyzji papieża Grzegorza XVI w 1833 roku zaowocowało drugą rodziną, nazwaną „Córki Naszej Pani z Góry Kalwarii” (kalwarianki).
• Jej inicjatywy oceniania się jako główną przyczynę odrodzenia religijnego w Genui.
• Została beatyfikowana 22 września 1985 roku, kanonizowana 18 maja 2003 roku przez Jana Pawła II.
• Dniem w którym wspominana jest w Kościele katolickim jest dzienna rocznica śmierci.
Papieskie anegdoty
Opaleni kardynałowie
Pod koniec pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny, w czerwcu 1979 roku, upływającej pod znakiem upałów, Papież oznajmił, że jej pierwszy efekt jest już widoczny - opalili się towarzyszący mu kardynałowie.

Szósty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Wybaczcie nam ‘’

Szósty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Wybaczcie nam ‘’
Dwóch wielkich rzeczy dokonał Papież w tym roku. Najpierw pięć wieków po narodzinach Marcina Lutra, uczestniczył w nabożeństwie w kościele ewangelickim. Później, w czasie spotkania z kanadyjskimi Indianami, przeprosił za ‘’ niesprawiedliwość ze strony przybyszów ‘’. Jeszcze ponad czterdzieści razy spotykał się Jan Paweł II z Indianami.
29 września-29 października 1983 roku - Synod Biskupów o pokucie i pojednaniu w misji Kościoła; prace Synodu zostaną ukoronowane adhortacją apostolską "Reconciliatio et paenitentia", ogłoszoną 2 grudnia 1984 roku.
22 października 1983 roku - Ogłoszenie Karty Praw Rodziny.
31 października 1983 roku - List papieski do kard. Johannesa Willebrandsa, przewodniczącego Sekretariatu jedności Chrześcijan, z okazji pięćsetlecia urodzin Marcina Lutra.
16 listopada 1983 roku - Jan Paweł II przesyła osobisty list do przywódcy chińskiego Deng Xiaopinga, prosząc o bezpośredni kontakt z rządem chińskim.
27 grudnia 1983 roku - Jan Paweł II odwiedza w rzymskim więzieniu Rebibbia Mehmeta Ali Agcę, który strzelał do niego 13 maja 1981 roku na Placu św. Piotra.
1 stycznia 1984 roku - 17. Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Pokój rodzi się z serca nowego".
10 stycznia 1984 roku - Nawiązanie pełnych stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Stanami Zjednoczonymi.
26 stycznia 1984 roku - Jan Paweł II mianuje Johna J. O Connora arcybiskupem Nowego Jorku.
11 lutego 1984 roku - "Salvifici doloris", list apostolski o chrześcijańskim sensie cierpienia.
18 lutego 1984 roku - Porozumienie w sprawie rewizji włoskiego konkordatu. Ogłoszenie bł. Jana z Fiesole (Fra Angelico) patronem artystów.
24 lutego 1984 roku - powołanie papieskiej Fundacji na rzecz Krajów Sahelu.
25 marca 1984 roku - Adhortacja apostolska

o konsekracji zakonnej w świetle tajemnicy Odkupienia. Akt zawierzenia ludzkości, dokonany przed figurą Matki Bożej Fatimskiej.
20 kwietnia 1984 roku - List apostolski "Redemptionis anno" na temat Jerozolimy, świętego miasta trzech wielkich religii monoteistycznych.
22 kwietnia 1984 roku - Zakończenie Roku Świętego Jubileuszu 1950-lecia Odkupienia.
2 - 12 maja 1984 roku - Druga papieska pielgrzymka do Azji trasą: Alaska (USA - nie zezwolono na przelot nad tertytorium ZSRR), Korea Południowa, Papua Nowa Gwinea, Wyspy Salomona, Tajlandia (21 papieska podróż zagraniczna; w czasie niej kanonizacja 103 męczenników koreańskich, wizyta w obozie uchodźców z Kambodży, Laosu i Wietnamu).
12-17 czerwca 1984 roku - Podróż apostolska do Szwajcarii (22 papieska podróż zagraniczna); w tym:
12 czerwca 1984 roku - Przemówienie Jana Pawła II do Światowej Rady Kościołów w Genewie.
16-17 lipca 1984 roku - Wyprawa narciarska w Alpy włoskie.
6 sierpnia 1984 roku - Kongregacja Nauki Wiary ogłasza "Instrukcję o niektórych aspektach "teologii wyzwolenia"".
9 - 21 września 1984 roku - Pierwsza pielgrzymka pasterska Jana Pawła II do Kanady (23 papieska podróż zagraniczna).
10-13 października 1984 roku - Podróż do Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej: Dominikany, Portoryko - pielgrzymka szlakiem Kolumba; inauguracja nowenny przygotowań do obchodów 500. rocznicy ewangelizacji Ameryki (24 papieska podróż zagraniczna).
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Fryderyk Albert - urodził się 16 października 1820 roku w Turynie, zmarł 30 września 1876 roku w Lanzo Torinese – włoski ksiądz, teolog i prezbiter, założyciel żeńskiego zgromadzenia zakonnego.
Fryderyk Albert urodził się jako najstarszy syn wysokiego urzędnika państwowego. Studiował na akademii wojskowej. Podczas modlitwy przy grobie bł. Sebastiana Valfrè uprzytomnił sobie, że jest powołany do kapłaństwa. Na uniwersytecie w Turynie uzyskał doktorat teologii. Po święceniach mianowano go kapelanem królewskim. Wybudował hospicjum dla sierot pod wezwaniem Marii Niepokalanej. Tam też w roku 1869 założył Zgromadzenie Sióstr Wincentek (św. Wincentego) Niepokalanego Poczęcia NMP. W 1873 roku otrzymał nominację na biskupa Pinerolo, której nie przyjął. Zmarł w opinii świętości w obecności salezjanów: św. Jana Bosko i bł. Michała Rua w Instytucie Salezjańskim w Lanzo, który wówczas odwiedził. Pochowany początkowo na miejscowym cmentarzu, został przeniesiony w 1877 roku do kaplicy Niepokalanego Serca Maryi w kościele parafialnym św. Piotra w okowach (wł. Chiesa Parrocchiale di S. Pietro in Vincoli di Lanzo).
Beatyfikowany w Rzymie przez bł. Jana Pawła II 30 września 1984 roku w 108. rocznicę swojej śmierci.Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest również w dzienną rocznicę śmierci.
Papieskie anegdoty
"Złość piękności szkodzi"
Przed kilku laty - wspomina watykański korespondent Telewizji Publicznej, Jacek Moskwa - po modlitwie "Anioł Pański" Jan Paweł II przemawiał, niemal krzycząc. Zaraz potem, podczas audiencji w Pałacu Apostolskim, Moskwa prosił Papieża, aby na siebie uważał, bo jego chrypka zaniepokoiła dziennikarzy.
- To ze złości - usprawiedliwiał się Papież.
A odchodząc dodał: - A złość piękności szkodzi.

Piąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Musicie od siebie wymagać ‘’

Piąty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Musicie od siebie wymagać ‘’
Dla Polaków piąty rok pontyfikatu to druga pielgrzymka Ojca Świętego do Ojczyzny. I choć twarze były spowite smutkiem, bo w Polsce nadal był stan wojenny, to serca były spragnione słów pociechy naszego papieża. Jak zawsze i tym razem Ojciec Święty nie zawiódł, a na Jasnej Górze powiedział: ‘’ Chrześcijanin powołany jest w Jezusie Chrystusie do zwycięstwa’’. Miesiąc później stan wojenny został zniesiony. Do młodzieży natomiast skierował takie oto słowa: ‘’ Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali’’.
31 października - 9 listopada 1982 roku - Pierwsza podróż do Hiszpanii (16 papieska podróż zagraniczna)
1 stycznia 1983 roku - 16 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Dialog na rzecz pokoju wyzwaniem dla naszych czasów".
6 stycznia 1983 roku - Bulla "Aperite portas Redemptori" ogłaszająca Rok Święty Jubileuszu 1950-lecia Odkupienia.
9 stycznia 1983 roku – W Kaplicy Sykstyńskiej Ojciec Święty udziela chrztu 20 dzieciom.
25 stycznia 1983 roku - Konstytucja apostolska "Sacrae disciplinae leges" promulgująca nowy Kodeks Prawa Kanonicznego; konstytucja apostolska "Divinus perfectionis magister" wprowadzająca poprawki w procedurze procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego.
2 lutego 1983 roku - Podczas swego drugiego konsystorza Jan Paweł II mianuje osiemnastu nowych kardynałów. Wśród nich jest abp Józef Glemp.
24 lutego 1983 roku - Prezentacja książki André Frossarda "Nie lękajcie się! Rozmowy z Janem Pawłem II". Narada kryzysowa w Watykanie na temat ryzyka związanego z papieską pielgrzymką do Nikaragui.
2-10 marca 1983 roku - Podróż do Ameryki Środkowej trasą: Portugalia, Kostaryka, Nikaragua (gdzie papieską homilię przerywały okrzyki klakierów), Panama, Salwador, Gwatemala, Honduras, Belize, Haiti (17 papieska podróż zagraniczna).
25 marca 1983 roku - Inauguracja Roku Świętego Jubileuszu 1950-lecia Odkupienia.
16-23 czerwca 1983 roku - Druga pielgrzymka Jana Pawła II do Polski (18 papieska podróż zagraniczna). Odbyła się pod hasłem: "Pokój Tobie, Polsko, Ojczyzno moja" podczas stanu wojennego. Po jej części oficjalnej papież spotkał się w Dolinie Chochołowskiej z Lechem Wałęsą.
22 lipca 1983 roku - Generał Jaruzelski oficjalnie znosi stan wojenny w Polsce.
14-15 sierpnia 1983 roku - Pielgrzymka do Francji - Lourdes (19 papieska podróż zagraniczna).
2 września 1983 roku - W Rzymie rozpoczyna obrady 33. Kongregacja Generalna Towarzystwa Jezusowego.
9 września 1983 roku – W Bazylice św. Piotra, Papież błogosławi związki małżeńskie 38 par z różnych krajów świata.
10-13 września 1983 roku - Pierwsza podróż do Austrii - w Wiedniu "nieszpory europejskie" (20. papieska podróż zagraniczna).
29 września 1983 roku - Rozpoczęcie Synodu Biskupów poświęconego pokucie i pojednaniu.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

– urodził się 5 czerwca 1873 roku w Oliva Gessi we Włoszech – zmarł 25 lutego 1930 roku w Chinach – święty Kościoła katolickiego, salezjanin, misjonarz, biskup, męczennik.
Ludwik Versiglia w wieku 12 lat został przyjęty do szkoły salezjanów w Turynie przez św. Jana Bosko. W 1888 r. wstąpił do nowicjatu. Następnie w Turynie studiował filozofię, a teologię na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął 21 grudnia 1895 r. Po święceniach przez 10 lat był mistrzem nowicjatu. W 1906 r. udał się na misje do Chin. 22 kwietnia 1920 został wikariuszem apostolskim Shaoguan. Sakrę biskupią przyjął 9 stycznia 1921 roku.W 1930 r. biskup Versiglia postanowił wybrać się w podróż wizytacyjną do podległych mu placówek misyjnych. 25 lutego 1930 r. popłynął dżonką razem z Kalikste Caravario, dwoma innymi misjonarzami, dwoma katechistami i uczennicami szkoły katechistycznej do Lianzhou. Wszyscy oni uważali, że w dużej grupie będzie małe zagrożenie rabunku ze strony piratów. W południe, gdy przybyli do Litouzui zostali zatrzymani przez bandę piratów. Piraci żądali znacznej sumy jako okupu. Zauważyli na pokładzie dziewczęta i chcieli zabrać je siłą. Misjonarze interweniowali, prosząc piratów w uprzejmych słowach. Usiłowania te były daremne, piraci próbowali dostać się na pokład dżonki, misjonarze zagrodzili im drogę. Piraci doprowadzeni do szaleństwa bili strzelbami biskupa Versiglia i księdza Caravario, tak że ci padli zakrwawieni na ziemię. Następnie zabrali misjonarzy do lasu. Po kilku minutach usłyszano strzały. Został beatyfikowany 15 maja 1983 r. przez Jan Pawła II razem z Kalikstem Caravario.
Papieskie anegdoty
"Z wami dziecinnieję"
Podczas jednej ze swoich wizytacji rzymskich parafii Papież - jak to ma w zwyczaju - wdał się w rozmowę z dziećmi. - Wy jesteście młodzi, a ja już jestem stary - powiedział.
- Nie, nie jesteś stary - gromko zaprotestowały dzieci.
- Tak, ale jak jestem z wami, to dziecinnieję - replikował Papież.

Czwarty rok pontyfikatu Jana Pawła II – Nie może być przelewana polska krew.

Czwarty rok pontyfikatu Jana Pawła II – Nie może być przelewana polska krew.
Trzynastego grudnia 1981 roku Ojciec Święty zostaje zaskoczony i wstrząśnięty wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce. Podczas modlitwy ‘’ Anioł Pański ‘’ Jan Paweł II mówi: ‘’ Przypominam to, co powiedziałem we wrześniu: nie może być przelewana polska krew, bo zbyt wiele jej wylano, zwłaszcza podczas ostatniej wojny.’’ Po kilku dniach Ojciec Święty wysyła list do generała Jaruzelskiego. Otrzymał ręcznie napisaną odpowiedź. Co w niej było? – pozostanie tajemnicą papieskiej korespondencji.
22 listopada 1981 roku - Ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej "Familiaris consortio"
25 listopada 1981 roku - Kard. Joseph Ratzinger zostaje mianowany prefektem Kongregacji Nauki Wiary.
8 grudnia 1981 roku - Jan Paweł II poświęca ikonę Maryi, Matki Kościoła - pierwszy wizerunek Maryjny na placu św. Piotra. List apostolski "Beata Hedvigis" ustanawiający Papieską Akademię Teologiczną w Krakowie.
12 - 13 grudnia 1981 roku - Generał Jaruzelski ogłasza w Polsce stan wojenny i wydaje nakaz internowania tysięcy działaczy "Solidarności".
18 grudnia 1981 roku - List papieski do Jaruzelskiego nalega na położenie kresu przemocy i rozpoczęcie narodowego dialogu.
24 grudnia 1981 roku - Jan Paweł II zapalił świecę w oknie na znak solidarności z narodami cierpiącymi, m.in. z Polską.
1 stycznia 1982 roku - 15. Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Pokój - dar Boga powierzony ludziom" potępia "fałszywy pokój" totalitaryzmu.
6 stycznia 1982 roku - List "Caritas Christi" wzywający wszystkich biskupów z całego świata do modlitwy za Kościół w Chinach.
12 lutego 1982 roku - Deklaracja Stolicy Apostolskiej w sprawie Polski, odczytana na madryckim posiedzeniu KBWE.
12-19 lutego 1982 roku - Podróż do Afryki: Nigeria, Benin, Gabon i Gwinea Równikowa (10. papieska podróż zagraniczna).
27 lutego 1982 roku - Spotkanie prowincjałów jezuickich z Janem Pawłem.
12-15 maja 1982 roku - Pierwsza podróż do Portugalii (11. papieska podróż zagraniczna); w tym:
13 maja 1982 roku - Pielgrzymka do sanktuarium w Fatimie w pierwszą rocznicę zamachu i akt zawierzenia świata Matce Bożej.
20 maja 1982 roku - Ustanowienie Papieskiej Rady ds. Kultury.
28 maja 1982 roku - 2 czerwca 1982 roku - Podróż do Wielkiej Brytanii (12. papieska podróż zagraniczna); w czasie niej wizyta w anglikańskiej katedrze w Canterbury, spotkanie z abpem Robertem Runcie I ogłoszenie wspólnej deklaracji na temat dialogu teologicznego.
7 czerwca 1982 roku - Spotkanie Jana Pawła II z Prezydentem Reaganem w Watykanie.
10-13 czerwca 1982 roku - Podróż do Brazylii i Argentyny (13. papieska podróż zagraniczna).
15 czerwca 1982 roku - Wizyta w Szwajcarii (14. papieska podróż zagraniczna); wystąpienie na forum Międzynarodowej Organizacji Pracy.
26 sierpnia 1982 roku - Papież odprawia w Castel Gandolfo transmitowaną przez Radio Watykańskie mszę św. dla rodaków z okazji jubileuszu 600-lecia Jasnej Góry (planowana na ten czas pielgrzymka do Polski została przesunięta z powodu stanu wojennego).
29 sierpnia 1982 roku - Wizyta w San Marino (15. papieska podróż zagraniczna).
3 października 1982 roku - Zatwierdzenie kultu bł. Jana z Fiesole (Fra Angelico).
10 października 1982 roku - Jan Paweł II kanonizuje bł. Maksymiliana Kolbego jako męczennika.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Kryspin Fioretti – urodził się 13 listopada 1668 roku w Viterbo. Był synem Marcji i rzemieślnika Ubalda Fioretti. Został ochrzczony w parafii San Giovanni in Zoccoli w Viterbo. Po śmierci ojca, Marcja, pobożna kobieta, zabrała 5 - letniego syna do sanktuarium della Quercia, gdzie oddała go pod duchową opiekę Madonny.Od tej pory rolę ojca przejął jego stryj Franciszek, szewc z zawodu. Piotr podjął edukację podstawową w szkole jezuickiej, a następnie pracował do 25 roku życia w warsztacie stryja. Już wtedy otaczała go sława świętości i znany był ze swego bogobojnego życia, naznaczonego postami i modlitwami. Pociągnięty od najmłodszych lat przykładem życia naśladowców św. Franciszka z Asyżu, podjął decyzję o wstąpieniu do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Mimo wątłego zdrowia i po kilku odmowach za strony władz Zakonu, wreszcie otrzymał pozwolenie i 22 lipca 1693 roku, w święto św. Marii Magdaleny, otrzymał habit i rozpoczął nowicjat przyjmując imię Kryspin na cześć św. Kryspina, patrona szewców. Po rocznym czasie próby, który odbył w klasztorze w Palanzana, został przyjęty do zgromadzenia zakonnego. Kryspin spełniał w klasztorach rożne obowiązki: był kucharzem, opiekował się chorymi, zajmował się ogrodem. Wszędzie, gdzie się pojawiał, dał poznać się, jako radosny i wrażliwy na ludzką biedę brat. Często też nazywano go „bratem radosnym” lub „wesołkiem Maryi”.W 1709 roku Kryspin został przeniesiony do Orvieto, gdzie powierzono mu urząd kwestarza. Tutaj przebywał najdłużej, bo aż 40 lat z krótkimi przerwami. Obchodząc miasto i okoliczne wioski jako kwestarz nauczał napotkanych ludzi prawd wiary. Odwiedzał chorych i więźniów, by dodawać im otuchy i wstawiać się za nimi. Jak podają świadectwa, Kryspin odznaczał się pracowitością, gorliwością i był oddany wspólnocie zakonnej.
Zimą 1747/1748 roku zmorzony wieloma chorobami, brat Kryspin został przeniesiony z Orvieto do Rzymu. Osłabiony chorobą płuc zmarł 19 maja 1750 roku. Pozostawił po sobie liczne listy, poezje, maksymy i sentencje. Kult religijny, jako błogosławionego, zatwierdził papież Pius VII w dniu 7 września 1806 roku dokonując beatyfikacji. W poczet świętych zaliczył go Jan Paweł II w dniu 20 czerwca 1982 roku. Była to pierwsza kanonizacja dokonana przez papieża Polaka, w 800. rocznicę urodzin św. Franciszka i 300. rocznicę przybycia Braci Mniejszych Kapucynów do Polski.
Papieskie anegdoty
Z papieżem na wagary
Podczas powitania w Monachium Papież spytał licznie obecne dzieci: "Dano wam dziś wolne w szkole?". "Tak" - wrzasnęła z radością dzieciarnia. "To znaczy - skomentował Jan Paweł II - że papież powinien częściej tu przyjeżdżać".

Trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – Inna ręka prowadziła kulę

Trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – Inna ręka prowadziła kulę
Trzeci rok pontyfikatu został zapisany w dziejach świata i w naszych sercach jako rok zamachu. Doskonale pamiętamy dzień 13 maja 1981 roku. Ktoś dla kogo Ojciec Święty stał się niewygodny, zlecił zamordowanie naszego papieża. Celu nie osiągnął, a Jan Paweł II, podźwignął się jeszcze mocniejszy. Ocalał, gdyż jak powiedział później ‘’ czyjaś ręka strzelała, ale Inna Ręka prowadziła kulę. ‘’
23 października 1980 roku – spotkanie dwóch wielkich autorytetów współczesnego świata: Jana Pawła II i matki Teresy z Kalkuty.
24 października - 10 listopada 1980 roku - Trwa kryzys wokół rejestracji "Solidarności".
26 października 1980 roku – trzech nowych błogosławionych. Wśród nich o. Alojzy Orione.
15 - 19 listopada 1980 roku - Pierwsza wizyta duszpasterska Jana Pawła II w Niemczech Zachodnich (8. papieska podróż zagraniczna).
30 listopada 1980 roku - Druga encyklika Jana Pawła II, "Dives in misericordia".
5 grudnia 1980 roku - Rząd sowiecki wstrzymuje planowaną na 8 grudnia inwazję wojsk Układu Warszawskiego na Polskę.
16 grudnia 1980 roku - Jan Paweł II pisze do Leonida Breżniewa w obronie suwerenności Polski.
31 grudnia 1980 roku - List apostolski "Egregiae virtutis" ogłasza Cyryla i Metodego współpatronami Europy.
1 stycznia 1981 roku – 14 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Chcesz służyć sprawie pokoju - szanuj wolność"
15-18 stycznia 1981 roku - Ojciec Święty przyjmuje w Watykanie delegację "Solidarności".
16 - 27 lutego 1981 roku - Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Azji (9. papieska podróż zagraniczna); objęła Pakistan, Filipiny, wyspę Guam (USA), Japonię i Alaskę (USA).
Marzec 1981 roku - Kryzys bydgoski wzbudza niepokoje w Polsce; nasilenie ataków prasy sowieckiej na Jana Pawła II.
9 maja 1981 roku - Ustanowienie Papieskiej Rady do spraw Rodziny.
13 maja 1981 roku - Ok. godz. 17:19 papież Jan Paweł II, ciężko zraniony na placu św. Piotra przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę, zostaje przewieziony do kliniki Gemelli i operowany.
17 maja 1981 roku - Pierwsza po zamachu wypowiedź papieża przed niedzielną modlitwą maryjną; słowa przebaczenia dla zamachowca.
28 maja 1981 roku - W Warszawie umiera kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski; list do Polaków w związku z tym wydarzeniem.
31 maja 1981 roku - Powołanie stałej 15-osobowej rady kardynałów do spraw ekonomicznych Stolicy Apostolskiej.
3 czerwca 1981 roku - Jan Paweł II powraca do Watykanu z kliniki Gemelli.
20 czerwca - 14 sierpnia 1981 roku - Jan Paweł II znowu w klinice Gemelli z powodu infekcji wirusowej (5 sierpnia operowany).
7 lipca 1981 roku - Bp Józef Glemp zostaje arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim, prymasem Polski.
22 lipca 1981 roku - Mehmet Ali Agca uznany za winnego i skazany na dożywocie po trzydniowym procesie w Rzymie.
14 sierpnia 1981 roku - Jan Paweł II opuszcza klinikę Gemelli i po uroczystości Wniebowzięcia Matki Bożej udaje się na rekonwalescencję do Castel Gandolfo.
5 września 1981 roku - Otwarcie I Krajowego Zjazdu NSZZ "Solidarność" w Gdańsku. Pierwsza modlitwa różańcowa pod przewodnictwem Papieża.
14 września 1981 roku - "Laborem exercens", pierwsza społeczna encyklika Jana Pawła II.
25 września 1981 roku - Oficjalny pisemny werdykt w procesie Agcy sugeruje istnienie spisku na życie papieża.
5 października 1981 roku - Jan Paweł II wyznacza osobistego delegata do zarządzania Towarzystwem Jezusowym.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Alojzy Orione urodził się w Pontecurone, w piemonckiej prowincji Alessandria jako syn Vittoria Orione i Caroliny Feltri. Uczęszczał do Oratorio Valdocco w Turynie. Był jednym z ulubionych uczniów księdza Jana Bosco, również późniejszego świętego. Od 13 roku życia miał problemy zdrowotne. Trzy lata później, w wieku 16 lat obecny był w Turynie przy łożu śmierci Jana Bosco. Bezpośrednio po zgonie duchownego dojść miało do cudownego uleczenia Orionego z jego dolegliwości.W 1892 roku dwudziestoletni seminarzysta założył własne oratorium a w następnym roku szkołę zawodową dla ubogich. 13 kwietnia 1895 wyświęcony został na księdza. Począwszy od 1899 roku rozpoczął gromadzić grupę księży i kleryków, która przekształciła się z czasem w zgromadzenie Małego Dzieła Opatrzności Bożej (Piccola Opera della Divina Provvidenza). W 1903 roku grupa ta otrzymała pełną zgodę na prowadzenie działalności ze strony władz kościelnych, ze względu na nazwę zgromadzenia nazywani są oni również Synami Bożej Opatrzności.
W 1908 roku Orione udał się do Mesyny oraz Reggio di Calabria zniszczonych podczas trzęsienia ziemi. Spędził tam trzy lata niosąc pomoc potrzebującym, przede wszystkim sierotom. W 1915 roku udał się do okręgu Mersyka w pobliżu Rzymu również zniszczonego w następstwie trzęsienia ziemi, gdzie założył Zgromadzenie Małych Sióstr Misjonarek Dobroczynności. Po zakończeniu I wojny światowej Orione rozszerzył swoją działalności poprzez zakładanie kolejnych szkół, organizacji charytatywnych, gospodarstw rolnych, zawsze ze szczególnym naciskiem na pomoc dla sierot i ubogich. Podczas kolejnych dwudziestu lat powstawały one w całych Włoszech, oraz w Ameryce.W 1931 roku założył sanktuarium Madonna della Guardia w Tortonie, które do dziś jest najważniejszą świątynią zgromadzenia orionistów.
Zimą 1940 roku Orione doznał szeregu dolegliwości kardio- i pulmonologicznych. Niechętnie udał się wówczas do San Remo w celu polepszenia stanu zdrowia. 9 marca 1940 roku powiedział: To nie pomiędzy palmami chciałbym umrzeć, lecz pomiędzy ubogimi, którzy są Jezusem Chrystusem. Trzy dni później, otoczony księżmi ze swojego zgromadzenia, zmarł. Jego ostatnie słowa brzmiały Jezu, Jezu! Idę!.
Alojzy Orione został pochowany w Santuario di Nostra Signora della Guardia w Tortonie, w kościele zbudowanym przez siebie w 1931 roku, z pomocą kapłanów i akolitów w podzięce dla Matki Bożej za zakończenie działań wojennych I wojny światowej i jest najważniejszym miejscem pielgrzymek na świecie dla wyznawców Alojzego Orione.W naturalny sposób zmumifikowane ciało Orionego zostało ekshumowane w 1965 roku.
26 października 1980 roku złożono je w kryształowym sarkofagu w sanktuarium w Tortonie. Tego samego dnia Orione został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II, a kanonizacji dokonał 16 maja 2004 roku.
Papieskie anegdoty
"Jak się czuje piesek?"
Jeden z watykańskich prałatów chciał się nauczyć polskiego, więc sprowadził sobie nasz elementarz. Nauka była jednak tak pospieszna, że kiedy chciał się nową umiejętnością pochwalić przed Ojcem Świętym, coś mu się pomyliło i zamiast: "Jak się czuje Papież", rzekł: "Jak się czuje piesek?". Papież spojrzał na niego zdumiony, po czym odpalił: "Hau, hau".

Drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Ubóstwo nie jest wolą Bożą ‘’

Drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Ubóstwo nie jest wolą Bożą ‘’
Drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II przyniósł dwa ważne wydarzenia. Pierwszym z nich była dla wielu osób sensacyjna beatyfikacja pierwszej Indianki. Bardzo młodej Indianki, bo zmarła mając zaledwie 24 lata. Umierając wypowiadała słowa: ‘’Jezu, kocham Cię.’’ Jan Paweł II nazwał ją ‘’ Lilią Mohawków’’. Drugim ważnym a zarazem przejmującym wydarzeniem była pielgrzymka do Brazylii. Papież odwiedził favele, czyli brazylijskie slumsy. Tysiące biedaków pocieszał słowami: ‘’ Nie mówcie, że wolą Bożą jest, byście pozostawali w stanie ubóstwa, choroby, niezdrowych warunków mieszkaniowych. Są one sprzeczne z godnością człowieka. Nie mówcie, że Bóg tego chce. Wiem, że nie zależy to tylko od was.’’
16 października 1979 roku - Adhortacja apostolska "Catechesi tradendae" stanowi ukoronowanie Synodu Biskupów z roku 1977.
5 listopada 1979 roku - Papież zwołuje kolegium kardynalskie na pierwsze od 400 lat plenarne posiedzenie konsultacyjne.
10 listopada 1979 roku - Jan Paweł II wzywa do ponownego zbadania sprawy Galileusza, przemawiając do Papieskiej Akademii Nauk.
13 listopada 1979 roku - Przywództwo radzieckie zatwierdza plan "działań przeciwko polityce Watykanu w stosunku do państw socjalistycznych".
26 listopada 1979 roku - Mahmet Ali Agca grozi, że zabije Jana Pawła II.
28 - 30 listopada 1979 roku - czwarta papieska podróż zagraniczna - do Turcji; w tym:
29 - 30 listopada 1979 roku - Jan Paweł II składa wizytę w Stambule patriarsze ekumenicznemu Dimitriosowi I.
29 listopada 1979 roku - List apostolski "Inter sanctos", ogłaszający św. Franciszka patronem ekologów.
15 grudnia 1979 roku - Kongregacja Nauki Wiary oświadcza, iż ks. Hansa Künga nie można uznać za teologa katolickiego; Jan Paweł II wygłasza na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim przemówienie na temat znaczenia teologii dla profetycznego posłannictwa Kościoła.
1 stycznia 1980 roku - 13. Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Prawda siłą pokoju".
14 - 31 stycznia 1980 roku - Partykularny Synod Biskupów dla Kościoła holenderskiego.
24 lutego 1980 roku - List Jana Pawła II na temat Eucharystii, "Dominicae Cenae".
5 lutego 1980 roku - Wizyta w siedzibie Radia Watykańskiego (Palazzo Pio), w tym w redakcji sekcji polskiej.
24 - 27 marca 1980 roku - W Rzymie zbiera się Synod ukraińskich biskupów greckokatolickich.
4 kwietnia 1980 roku - Rozpoczęcie wydawania raz w miesiącu polskiej edycji "LOsservatore Romano".
6 kwietnia 1980 roku - Jan Paweł II pisze list do Kościoła na Węgrzech, wzywający do ożywienia katolicyzmu.
2 - 12 maja 1980 roku - Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Afryki (5. papieska podróż zagraniczna) -objęła Zair, Kongo, Kenię, Ghanę, Górną Woltę i Wybrzeże Kości Słoniowej.
30 maja - 2 czerwca 1980 roku - Pierwsza wizyta pasterska papieża we Francji (6. papieska podróż zagraniczna); 2 czerwca 1980 Jan Paweł II przemawia na forum UNESCO.
30 czerwca - 12 lipca 1980 roku - Pierwsza pielgrzymka apostolska Jana Pawła II do Brazylii (7. papieska podróż zagraniczna).
14 - 31 sierpnia 1980 roku - Strajk w Stoczni Gdańskiej daje początek ruchowi i związkowi zawodowemu "Solidarność".
20 sierpnia 1980 roku - List do kard. Wyszyńskiego w sprawie strajków na Wybrzeżu, popierający postulaty strajkujących.
27 sierpnia 1980 roku - Konferencja Episkopatu Polski popiera apel strajkujących o utworzenie niezależnych związków zawodowych.
1 września 1980 roku - Dokument Stolicy Apostolskiej o wolności religijnej skierowany do państw sygnatariuszy Aktu Końcowego KBWE.
26 września - 25 października 1980 roku - Synod Biskupów poświęcony zadaniom rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym; jego ukoronowaniem będzie adhortacja apostolska "Familiaris consortio", ogłoszona 22 listopada 1981 roku.
12 października 1980 roku - Dzień Rodzin - spotkanie z rodzinami z całego świata.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Katarzyna Tekakwitha - nazywana Lilią Mohawków, ur. 1656 roku w Ossernenon, stan Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych, zm. 17 kwietnia 1680 roku w Kahnawake, prowincja Quebec w Kanadzie – świecka Indianka kanadyjska. Jej matka była chrześcijanką z plemienia Algonkinów, natomiast ojciec niechrześcijańskim Mohawkiem. Kiedy Tekakwitha miała 4 lata została osierocona w czasie epidemii czarnej ospy. Przeżyła ospę, ale pozostały jej blizny na twarzy i uszkodzony wzrok. Następnie została adoptowana przez wuja. W 1676 r. została ochrzczona przez misjonarza jezuitę. Na chrzcie otrzymała imię Kateri na cześć św. Katarzyny ze Sieny. Z powodu jej wiary obrzucano ją obelgami, a w końcu nawet jej życie znalazło się w niebezpieczeństwie. Zmuszona była do ucieczki ze swojej osady. Dotarła do oddalonej o ok. 200 mil (ponad 360 km) wioski Sault-Sainte-Marie niedaleko Montrealu, gdzie była katolicka misja. Podróżowała wraz z jednym z Indian z jej plemienia, przeważnie szlakami wodnymi, rzeką i jeziorami, i po części tylko lasami. Podróż ta zajęła im około dwóch tygodni. Zamieszkała w chacie Anastazji Tegonhatsihonga, chrześcijanki pochodzenia indiańskiego. Tam w Sault-Sainte-Marie, w 1677 roku w Boże Narodzenie przyjęła pierwszą Komunię Świętą, a w 1679 roku w święto Zwiastowania Pańskiego złożyła ślub czystości. Ofiarowała się również Matce Najświętszej, jako Jej córka. Zasłynęła z pobożności, prostoty i licznych umartwień. Swoje dalsze życie poświęciła nauczaniu dzieci modlitwy i opiece nad chorymi. Jej grób w rezerwacie Kahnawake w prowincji Quebec w Kanadzie stał się miejscem pielgrzymek chrześcijan Indian i francuskich kolonistów.
Atrybutami św. Katarzyny Tekakwitha są: biała lilia, jako symbol czystości, krzyż w ręku, jako wyraz jej miłości do Chrystusa i żółw, jako symbol jej klanu. Jest czczona przez Kościół katolicki jako opiekunka ekologii, przyrody i środowiska naturalnego. Jest także patronką wygnańców, sierot, ludzi wyśmiewanych z powodu ich pobożności. Patronowała Światowym Dniom Młodzieży w 2002 roku w Toronto.Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 17 kwietnia. Była pierwszą Indianką chrześcijanką z Ameryki Północnej, wobec której rozpoczęto proces beatyfikacyjny w 1884 roku za pontyfikatu Leona XIII. 3 stycznia 1943 roku Pius XII ogłosił, że córkę wodza Mohawków można nazywać Sługą Bożą. Beatyfikował ją 22 czerwca 1980 roku bł. Jan Paweł II jako pierwszą Indiankę – chrześcijankę. 19 grudnia 2011 roku zatwierdzono cud niezbędny do kanonizacji bł. Katarzyny. Kanonizowana 21 października 2012 roku w Rzymie przez Benedykta XVI.
Papieskie anegdoty
Paweł - Pawłowi
Podczas pierwszej pielgrzymki do Niemiec zebranym na mszy tak spodobały się cytowane przez Papieża słowa św. Pawła, że przerwali mu i zaczęli bić brawo. Kiedy Ojciec Święty znów doszedł do głosu, przerywając przygotowaną mowę, stwierdził: "Dziękuję w imieniu świętego Pawła".