Orędzie Papieża Franciszka na XXV Światowy Dzień Chorego 2017 roku

Orędzie Papieża Franciszka na XXV Światowy Dzień Chorego 2017 roku

„Zdumienie tym, czego dokonuje Bóg: «wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny» (Łk 1,49)”.

Drodzy Bracia i Siostry!

11 lutego przyszłego roku będzie obchodzony w całym Kościele, a zwłaszcza w Lourdes, XXV Światowy Dzień Chorego, na temat: „Zdumienie tym, czego dokonuje Bóg: «wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny» (Łk 1,49)”. Ustanowiony przez mojego poprzednika św. Jana Pawła II w 1992 roku i obchodzony po raz pierwszy właśnie w Lourdes 11 lutego 1993 roku, dzień ten jest okazją do zwrócenia szczególnej uwagi na sytuację chorych, a ogólniej rzecz biorąc cierpiących. Jednocześnie zachęca tych, którzy poświęcają się na ich rzecz, począwszy od ich rodzin, pracowników służby zdrowia i wolontariuszy, do dziękowania za otrzymane od Pana powołanie towarzyszenia chorym braciom. Ponadto obchody te odnawiają w Kościele dynamikę duchową, aby coraz lepiej wypełniać tę zasadniczą część jego misji, która obejmuje posługę ostatnim, chorym, cierpiącym, wykluczonym i usuwanym na margines (por. JAN PAWEŁ II, Motu proprio, Dolentium hominum, 11 luty 1985, 1). Z pewnością czas modlitwy, liturgii eucharystycznej i namaszczenia chorych, dzielenie się z chorymi a także pogłębienie wiedzy bioetycznej i teologiczno-pastoralnej, które będą miały miejsce w tych dniach w Lourdes wniosą nowy ważny wkład w tę posługę.

Już teraz, stając duchowo w Grocie Massabielskiej przed wizerunkiem Niepokalanej Dziewicy, w której Wszechmocny dokonał wielkich rzeczy dla odkupienia ludzkości, pragnę wyrazić moją bliskość względem was wszystkich, bracia i siostry, którzy przeżywacie doświadczenie cierpienia oraz wobec waszych rodzin. Pragnę też wyrazić moje uznanie dla tych wszystkich, którzy w różnych funkcjach i we wszystkich placówkach służby zdrowia na całym świecie kompetentnie, odpowiedzialnie i z poświęceniem działają, by wam ulżyć, uleczyć was i zapewnić wam codzienne dobre samopoczucie. Chciałbym was wszystkich chorych, cierpiących, lekarzy, pielęgniarki, członków rodzin, wolontariuszy zachęcić do kontemplowania w Maryi, Uzdrowieniu Chorych, tej, która zapewnia czułość Boga wobec każdego człowieka i wzór powierzenia się Jego woli, a także do znajdowania zawsze w wierze karmiącej się Słowem Bożym i sakramentami mocy, by miłować Boga i braci, również w doświadczeniu choroby.

Podobnie jak na świętą Bernadetę, spogląda na nas Maryja. Pokorna dziewczyna z Lourdes opowiadała, że Dziewica, którą nazwała „Piękną Panią”, spojrzała na nią, tak jak się patrzy na osobę. Te proste słowa opisują pełnię relacji. Bernadeta uboga, niepiśmienna i chora czuje, że Maryja spogląda na nią jako na osobę. Piękna Pani mówi do niej z wielkim szacunkiem, bez politowania. Przypomina to nam, że każdy chory jest i pozostaje istotą ludzką i musi być traktowany jako taka. Ludzie chorzy, podobnie jak osoby niepełnosprawne, nawet bardzo poważnie, posiadają swoją niezbywalną godność i swoją misję w życiu i nigdy nie mogą stawać się jedynie przedmiotami, nawet jeśli czasami mogą się wydawać jedynie biernymi, choć w rzeczywistości nigdy tak nie jest.

Bernadeta po pobycie w grocie, dzięki modlitwie przekształciła swoją kruchość we wsparcie dla innych, dzięki miłości stała się zdolna do ubogacenia swego bliźniego, a przede wszystkim poświęciła swoje życie dla zbawienia ludzkości. Fakt, że Piękna Pani poprosiła ją, aby modliła się za grzeszników przypomina nam, że chorzy, cierpiący noszą w sobie nie tylko pragnienie uleczenia, ale także przeżywania po chrześcijańsku swego życia, dochodząc do oddawania go jako autentyczni uczniowie-misjonarze Chrystusa. Maryja dała Bernadecie powołanie służenia chorym i wezwała ją do tego, by stała się siostrą miłosierdzia, do misji którą wyraża Ona w stopniu tak wzniosłym, by stać się wzorem, do którego może się odnieść każdy pracownik służby zdrowia. Prośmy zatem Niepokalane Poczęcie o łaskę, byśmy umieli zawsze odnosić się do chorego jak do osoby, która z pewnością potrzebuje pomocy, czasami nawet w rzeczach najbardziej elementarnych, ale która nosi w sobie swój dar, którym powinna dzielić się z innymi.

Spojrzenie Maryi, Pocieszycielki strapionych, rozświetla oblicze Kościoła w jego codziennym zaangażowaniu na rzecz potrzebujących i cierpiących. Cenne owoce tej troski Kościoła dla świata cierpienia i choroby są powodem do dziękczynienia Panu Jezusowi, który stał się solidarny z nami, będąc posłusznym woli Ojca, aż do śmierci na krzyżu, aby ludzkość została odkupiona. Solidarność Chrystusa, Syna Bożego narodzonego z Maryi, jest wyrazem miłosiernej wszechmocy Boga, która przejawia się w naszym życiu - szczególnie gdy jest ono kruche, zranione, upokorzone, usunięte na margines, naznaczone cierpieniem – zaszczepiając w nim moc nadziei, która nas podnosi i wspiera.

Tak wiele bogactwa humanizmu i wiary nie może zostać zmarnowane, lecz powinno nam raczej pomóc w zmierzeniu się z naszymi ludzkimi słabościami, a jednocześnie z wyzwaniami istniejącymi w dziedzinie opieki zdrowotnej i technologii. Z okazji Światowego Dnia Chorego możemy odnaleźć nowy impuls, aby przyczynić się do upowszechnienia kultury szacunku dla życia, zdrowia i środowiska; nowy impuls do walki o poszanowanie integralności i godności osoby, w tym poprzez właściwe podejście do kwestii bioetycznych, ochrony najsłabszych i troski o środowisko naturalne.

Z okazji XXV Światowy Dzień Chorego ponawiam moją modlitewną solidarność i poparcie dla lekarzy, pielęgniarek, wolontariuszy i wszystkich mężczyzn i kobiet konsekrowanych zaangażowanych w posługę chorym i cierpiącym; dla instytucji kościelnych i świeckich, które działają w tym obszarze; a także dla rodzin, które z miłością opiekują się swoimi chorymi krewnymi. Wszystkim życzę, aby byli zawsze radosnymi znakami obecności i miłości Boga, naśladując wspaniałe świadectwo tak wielu przyjaciół i przyjaciółek Boga, wśród których wspomnę św. Jana Bożego i św. Kamila de Lellis, patronów szpitali i pracowników służby zdrowia, a także świętą Matkę Teresę z Kalkuty, misjonarkę czułości Boga.

Bracia i siostry, wszyscy chorzy, pracownicy służby zdrowia i wolontariusze, razem wznieśmy naszą modlitwę do Maryi, aby Jej macierzyńskie wstawiennictwo wspierało i towarzyszyło naszej wierze i wyjednało nam u Chrystusa, Jej Syna, nadzieję na drodze uzdrowienia i zdrowia, poczucie braterstwa i odpowiedzialności, zaangażowania na rzecz integralnego rozwoju człowieka oraz radość wdzięczności, za każdym razem, kiedy zaskakuje nas Swoją wiernością i miłosierdziem.

Maryjo, nasza Matko,

która w Chrystusie przygarniasz każdego z nas jako dziecko,

podtrzymuj ufne oczekiwanie naszych serc,

spiesz nam z pomocą w naszych chorobach i cierpieniach,

Prowadź nas do Chrystusa, Twojego Syna a naszego Brata,

i pomóż nam powierzyć się Ojcu, który dokonuje wielkich rzeczy.

Zapewniam was wszystkich o mojej stałej pamięci w modlitwie i z serca udzielam wam Apostolskiego Błogosławieństwa.

Watykan, 8 grudnia 2016, w święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Franciszek

II ARCHIDIECEZJALNA PIELGRZYMKA OSÓB CHORYCH, NIEPEŁNOSPRAWNYCH, ICH NAJBLIŻSZYCH, ORAZ CHĘTNYCH DIECEZJAN DO LOURDES

II ARCHIDIECEZJALNA PIELGRZYMKA

OSÓB CHORYCH, NIEPEŁNOSPRAWNYCH, ICH NAJBLIŻSZYCH,

ORAZ CHĘTNYCH DIECEZJAN

DO LOURDES

Przed nami II edycja archidiecezjalnej pielgrzymki osób chorych, niepełnosprawnych, ich najbliższych oraz wszystkich chętnych do Lourdes. Wydarzenie zaplanowaliśmy w dniach 8-16 maja br. Przejazd nastąpi specjalnym pociągiem.

Pielgrzymka do Lourdes nie jest wyłącznie ofertą biura pielgrzymkowego. Jej organizację wspiera Ksiądz Arcybiskup Wiktor Skworc, instytucje kościelne oraz PKP. Zarówno organizatorzy, lekarze, jak i osoby, które zadeklarują chęć służby chorym uczestniczą w kosztach tego wydarzenia. Mając na uwadze odległość, jaka dzieli nas od Lourdes, organizacja kolejowej pielgrzymki wiąże się z dość dużymi nakładami finansowymi. Warto jednak postawić na jej owoce duchowe, z których skorzystają zarówno pątnicy, jak również ci, którzy okażą im życzliwość i wsparcie organizacyjne. Jesteśmy przekonani, że to przedsięwzięcie może stać się też cennym darem rodziny i przyjaciół dla bliskiej osoby, doświadczonej chorobą albo przeciwnościami wieku.

Dlaczego właśnie Lourdes?

Odpowiadając na przesłanie skierowane przez Matkę Bożą do św. Bernadetty Soubirous, podejmujemy drugi raz – na wzór wielu krajów – wyjazd o charakterze diecezjalnym (metropolitalnym) dając pierwszeństwo osobom chorym. Wszak Lourdes nazywane jest światową stolicą chorych. Z tym sanktuarium św. Jan Paweł II związał obchody Światowego Dnia Chorych.

zapraszamy na spotkanie z Dorotą Kanią-,,Resortowe dzieci. Politycy”

Klub Gazety Polskiej w Mysłowicach, Senator RP Czesław Ryszka zapraszają na spotkanie z

DOROTĄ KANIA

Z najnowszą książką „Resortowe dzieci. Politycy” wraz z innymi książkami-możliwość zakupu książek i zdobycia autografu. 

09 luty 2017 o godz. 17^OO

Aula GWSP w Mysłowicach ul. Powstańców 19 

A Week From January 30, 2017

Święta Agnieszka, dziewica i męczennica

 Święta Agnieszka, dziewica i męczennica

A

gnieszka to bardzo popularne w starożytności świętych.

12-letnia dziewczynka, pochodząca ze starego rodu, miała ponieść męczeńską śmierć na stadionie Domicjana około 305 roku. Na miejscu "świadectwa krwi" dzisiaj jest Piazza Navona - jedno z najpiękniejszych i najbardziej uczęszczanych miejsc Rzymu. Tuż obok, nad grobem męczennicy, wzniesiono bazylikę pod jej wezwaniem, tam 21 stycznia - zgodnie ze starym zwyczajem - poświęca się dwa białe baranki. Według przekazów o rękę Agnieszki rywalizowało wielu zalotników, a wśród nich pewien młody rzymski szlachcic oczarowany jej urodą. Ona jednak odrzuciła wszystkich, mówiąc, że wybrała Małżonka, którego nie potrafią zobaczyć oczy śmiertelnika. Zalotnicy, chcąc złamać jej upór, oskarżyli ją, że jest chrześcijanką. Doprowadzona przed sędziego nie uległa ani łagodnym namowom, ani groźbom. Rozniecono ogień, przyniesiono narzędzia tortur, ale ona przyglądała się temu z niewzruszonym spokojem.

Wobec tego odesłano ją do domu publicznego, ale jej postać budziła taki szacunek, że żaden z grzesznych młodzieńców odwiedzających to miejsce nie śmiał się zbliżyć do niej. Jeden, odważniejszy niż inni, został nagle porażony ślepotą i upadł w konwulsjach. Młoda Agnieszka wyszła z domu rozpusty niepokalana i nadal była czystą małżonką Chrystusa. Zalotnicy znów zaczęli podburzać sędziego. Bohaterska dziewica została skazana na ścięcie. "Udała się na miejsce kaźni - mówi święty Ambroży - szczęśliwsza niż inne, które szły na swój ślub". Poza tą postawą zaszło inne zjawisko. Cudowne znaki, które miały miejsce podczas tortur spowodowały nawrócenie 160 pogan. Pod koniec męczennicę wrzucono do ognia. Kiedy wyszła z niego cało, została zabita ciosem miecza w gardło. Wśród powszechnego płaczu ścięto jej głowę. Poszła na spotkanie Nieśmiertelnego małżonka, którego ukochała bardziej niż życie. Ta śmierć była czymś niezwykłym, pisząc o niej: święty Ambroży (340 - 397), święty Hieronim (345 - 419), papież święty Dionizy (305 - 384), papież Grzegorz I Wielki i wielu innych.

Jak mówią legendy święta Agnieszka, całkowicie obnażona na stadionie, została rzucona na pastwę spojrzeń tłumu. Za sprawą cudu okryła się płaszczem włosów. Imię Agnieszki jest wymieniane w I Modlitwie Eucharystycznej - Kanonie rzymskim.

Artyści przedstawiają Agnieszkę z barankiem, gdyż łacińskie imię Agnes wywodzi się zapewne od łacińskiego wyrazu agnus - baranek. Powstał zwyczaj, że przy klasztorze, który znajduje się przy bazylice, siostry pielęgnują baranki, które poświęca się w dzień świętej Agnieszki.

Z ich wełny zakonnice wyrabiają paliusze, które papież rozsyła świeżo mianowanym metropolitom Kościoła katolickiego.

Najdawniejsze wizerunki świętej Męczennicy spotykamy w IV wieku.

Święta Agnieszka należy do najbardziej popularnych i znanych świętych Kościoła. Imię to nadaje się obecnie dość często i w Polsce.

W Polskiej literaturze też często jest wymieniana.

Z dniem tej świętej lud związał szereg przysłów, np.:

 „Święta Agnieszka wypuszcza skowronka z mieszka".

Ciało młodej męczennicy zostało złożone w Rzymie u wejścia do katakumb. Po wielu latach nastały rządy Konstantyna Wielkiego. Pewnego razy jego córka, Konstancja, ciężko zachorowała. Zdrowie odzyskała dopiero po żarliwej modlitwie nad grobem świętej Agnieszki. W dowód wdzięczności cesarz polecił wznieść na tym miejscu świątynię, przy której królewna powołała do życia żeński monaster.

Agnieszka należy do najbardziej popularnych i znanych świętych zarówno na Wschodzie jaki i na Zachodzie. Obecnie jej kult nie jest tak rozpowszechniony. W prawosławiu jest żywy głównie w bizantyjskim obszarze kulturowym.

Święta zazwyczaj przedstawiana jest jako młoda dziewczyna w szatach żółtych (a nie czerwonych jak zazwyczaj w przypadku męczenników) i krzyżem męczeńskim w ręce. Na Zachodzie wizerunki świętej artyści przedstawiają z barankiem z nimbem (wywodząc jej imię od łacińskiego agnus - baranek).

Ukazywana jest również z dwiema koronami - dziewictwa i męczeństwa. Nieraz obok niej płonie stos, na którym według jednej z wersji miała spłonąć. W tradycji zachodniej uważana jest za patronkę dzieci, panien i ogrodników.

Modlitwa Bonifratrów za chorych i ubogich

PORTUGALIA - SANTIAGO DE COMPOSTELA

PORTUGALIA - SANTIAGO DE COMPOSTELA

                                             11.07 – 18.07.2017

Kontakt ks. Józef Więcek tel. 502237467 e mail jozef.wiecek@archidiecezjakatowica.pl

1 DZIEŃ: KRAKÓW – LIZBONA – FATIMA

Przelot do Lizbony. Przejazd do Fatimy. Nocleg.

2 DZIEŃ: FATIMA – BATALHA – ALCOBACA – NAZARE – FATIMA

Batalha – zwiedzanie opactwa Cystersów – najwspanialszy przykład architektury i sztuki gotyku w Portugalii. W 1983 wpisany na listę UNESCO. Alcobaca – opactwo Cystersów z największą świątynią w tym kraju wpisaną w 1989 na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Nazare – nawiedzenie sanktuarium maryjnego i wypoczynek nad Oceanem.Powrót do Fatimy.

3 DZIEŃ: FATIMA

Zwiedzanie Sanktuarium i miejsc związanych z Objawieniami: Aljustrel, gdzie znajdują się domy rodzinne Franciszka, Łucji, Hiacynty; Valinhos – miejsce Objawień. Droga Krzyżowa i wieczorem udział w Procesji Światła. Nocleg.

4 DZIEŃ: FATIMA – COIMBRA – PORTO - BRAGA

Przejazd do Coimbry i zwiedzanie najstarszego uniwersytetu  z 1290 roku. Nawiedzenie Starej / z XII w. jako zabytek architektury romańskiej/  i Nowej Katedry z ok. 1772 roku. Nawiedzenie Kościoła Św. Krzyża, gdzie są pochowani pierwsi władcy Portugalii.

Porto – Zwiedzanie Kościoła Św. Franciszka, który również wpisany jest na Listę UNESCO.

Zwiedzanie portu i podziwianie mostu z XIX wieku. Przejazd na nocleg w do Bragi.

5 DZIEŃ: BRAGA – SANTIAGO DE COMPOSTELA

Zwiedzanie Bragi – Sanktuarium Bom Jesus do Monte, do którego prowadzi 116 schodów. Przejazd do Sanktuarium Św. Jakuba w  Santiago de Compostela w Hiszpanii. Nocleg.

6 DZIEŃ: SANTIAGO DE COMPOSTELA

Pobyt w Sanktuarium, czas na indywidualną modlitwę, czas dla siebie....Nocleg.

7 DZIEŃ: SANTIAGO – CABO DA ROCA – LIZBONA

Przejazd na Cabo da Roca – najdalej na zachód wysunięty punkt Europy. Przejazd do Lizbony i zwiedzanie: Klasztor Hieronimitów – kwintesencja stylu manuelińskiego. W 1983 roku został wpisany na listę UNESCO. Natomiast 7 lipca 2007 został ogłoszony jednym z Siedmiu Cudów Portugalii. Wieczorem spacer po Praca do Rossio. Nocleg.

8 DZIEŃ: LIZBONA – KRAKÓW

Zwiedzanie: Zwiedzanie kościoła św.Antoniego, Katedra SeWieża Belem; Pomnik Odkrywców. Spacer po Placa do  Comercio.

Przejazd na lotnisko i przelot do Krakowa.

CENA : przy 45 osobach PLN 1000+ EUR 520+EUR70 do rozliczenia z przewodnikiem

              Przy 30 osobach PLN 1000 +EUR 580+ EUR70 do rozliczenia z przewodnikiem

ŚWIADCZENIA :

–                    przelot na trasie Kraków – Lizbona z przesiadką we Frankfurcie

10.07   Kraków – Frankfurt    10.40 – 12.20

            Frankfurt – Lizbona   13.10 – 15.10

17.07   Lizbona – Frankfurt    16.10 – 20.10

                        Frankfurt – Kraków    21.50 – 23.20

–                    hotele 3*, pokoje dwuosobowe, ksiądz i przewodnik pokoje jednoosobowe                     

–                    dwa posiłki dziennie: śniadanie + kawa, herbata; obiadokolacja + woda

–                    przewodnik lokalny w : Coimbra; Porto; Alcobaca; Batalha; Santiago; Lizbona;

–                    opieka Przewodnika i Księdza

–                    ubezpieczenie NNW, KL + choroby przewlekłe

Proces beatyfikacyjny kardynała Augusta Hlonda „posunął się do przodu"

Proces beatyfikacyjny kardynała Augusta Hlonda „posunął się do przodu"

-poinformował przełożony generalny Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej ksiądz Ryszard Głowacki TChr. Na 9 marca bieżącego roku Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie wyznaczyła termin dyskusji Komisji Teologicznej nad Positio super vila et virtutibus Sługi Bożego kardynała Augusta Hlonda. Wydarzenie to będzie miało decydujące znaczenie dla dalszego przebiegu jego procesu beatyfikacyjnego.

Zwracając się do metropolity katowickiego arcybiskupa Wiktora Skworca ksiądz Głowacki napisał: „Dyskusja Komisji Teologów, która odbędzie się w Rzymie, jest też wyzwaniem dla nas samych, abyśmy tej sprawy nie pozostawili bez dalszego zainteresowania. W związku z tym ośmielam się prosić Ekscelencję o modlitwę osobistą, jak i wiernych w Archidiecezji, z którą przecież tak bardzo mocno związany był kardynał August Hlond, w intencji pozytywnego przebiegu dyskusji Komisji".

Kardynał August Hlond, zanim został metropolitą gnieźnieńskim i poznańskim oraz Prymasem Polski, od roku 1922 był administratorem apostolskim dla Górnego Śląska. 28 października 1925 papież Pius XI zatwierdził nową organizację terytorialną Kościoła w Polsce. Jedną z nowo powołanych do życia struktur była diecezja katowicka. August Hlond został jej pierwszym biskupem (nominacja 14 grudnia 1925 roku). Diecezją kierował do czerwca 1926 roku

Kardynał Hlond zmarł 22 października 1948 w Warszawie. Został pochowany w podziemiach archikatedry świętego Jana w Warszawie. Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w roku 1992. Proces diecezjalny trwał do 21 października 1996 roku. Po przekazaniu dokumentacji do Watykanu stosowna kongregacja wydała 6 marca 1998 roku dekret o ważności procesu na etapie diecezjalnym. Przez następnych dziesięć lat trwały prace nad positio, które oficjalnie zaprezentowano w 60 rocznicę śmierci Sługi Bożego 22 października 2008 roku.

Światowy Dzień Chorego

Światowy Dzień Chorego

Święto chrześcijańskie[1], obchodzone 11 lutego, ustanowione przez papieża Jana Pawła II[2] w dniu 13 maja 1992 roku [3] – w 75 rocznicę objawień fatimskich[4]. Celem obchodów jest objęcie modlitwą wszystkich cierpiących, zarówno duchowo, jak i fizycznie, i zwrócenie uwagi świata na ich potrzeby. Główne uroczystości kościelne mają miejsce w jednym z sanktuariów maryjnych na świecie. Niektórzy twierdzą, że ustanowienie Dnia Chorych miało związek z chorobą Parkinsona, która zdiagnozowana została u papieża w 1991 roku. Ponadto już 7 lat wcześniej, 11 lutego w 1984 roku papież napisał list apostolski „Salvifici Doloris” [5] o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia, które jego zdaniem jest częścią tożsamości człowieka, która wzywa go do tego, by przerósł samego siebie. Tym samym dojrzewa duchowo i odnajduje zbawczy sens cierpienia, wyrażający się w dwóch imperatywach: „Czyń dobro cierpieniem” i „Czyń dobro cierpiącym”. Kościół zachęca tym samym do wolontariatu, który od setek lat pomaga chorym i potrzebującym na całym świecie – niezależnie od wyznania, poglądów politycznych i statusu społecznego. Centralne obchody w Polsce przypadły w roku 1994 – uroczystości odbywały się wówczas na Jasnej Górze w Częstochowie.

---

[1] Święto Chrześcijańskie – światowy dzień chorego -11 luty

[2] Papież Jan Paweł II

[3] Ustanowienia światowego dnia chorego – 13 maj 1992 roku

[4] Objawienia Fatimskie

[5] list apostolski „Salvifici Doloris” papież Jan Paweł II – 11luty 1984 rok

2 LUTEGO – OFIAROWANIE PAŃSKIE MATKI BOŻEJ GROMNICZNEJ

2 LUTEGO – OFIAROWANIE PAŃSKIE 

MATKI BOŻEJ GROMNICZNEJ

2 lutego Kościół katolicki obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego[1]. Czyni to na pamiątkę ofiarowania przez Maryję i Józefa ich pierworodnego syna, Jezusa, w świątyni jerozolimskiej. W polskiej tradycji jest to też święto Matki Bożej Gromnicznej. 2 lutego przypada także Dnia Życia Konsekrowanego[2]. Siostry i bracia zakonni, podobnie jak Jezus w świątyni Jerozolimskiej, ofiarowują swoje życie na wyłączną służbę Bogu.

 Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem żydowskim , jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni jerozolimskiej.

Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa "światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela". Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła. W Jerozolimie, gdzie Ofiarowanie Pańskie obchodzone było już w IV wieku [3], odbywały się - zazwyczaj nocą - uroczyste procesje ze świecami. Liturgiczną datę święta wyznacza upłynięcie czasu oczyszczenia Maryi po urodzeniu dziecka.

W Kościele zachodnim święto zostało wprowadzone w VII wieku [4] W Rzymie w tym dniu odbywała się najstarsza maryjna procesja, której uczestnicy nieśli zapalone świece. Prawdopodobnie ta procesja do największego sanktuarium rzymskiego - bazyliki Matki Bożej Większej - nadała świętu Pańskiemu charakter maryjny, który z wolna zaczął przeważać.

Od X wiek pojawia się obrzęd poświęcenia świec, który jeszcze podkreśla i ubogaca symbolikę światła[5]. Nawiązuje ona bezpośrednio do wielkanocnego paschału, który wyraża zwycięstwo nad śmiercią, grzechem i szatanem. Ofiarowanie Jezusa oznacza początek nowego przymierza i nowego kapłaństwa, w którym Syn Boży sam jest Świątynią, Kapłanem i Ofiarą. Treść tego święta podkreśla zamierzoną przez Boga powszechność zbawienia, które ma objąć nawet pogan.

W Polsce święto ma charakter zdecydowanie maryjny - Matki Bożej Gromnicznej. Tak jak Maryja wniosła Jezusa do świątyni jerozolimskiej, tak też przynosi światło wierzącym. W kościele dokonuje się poświecenia gromnic. Zapalone gromnice daje się do rąk konającym.

Na znak zawierzenia Maryi w czasie klęsk, szczególnie podczas burzy, w domach i gospodarstwach, również zapala się gromnice. Jako gromnice służą też świece chrzcielne, kiedy to w życie nowoochrzczonej osoby wkracza światło wiary, która prowadzi przez życie.

Dzień Matki Boskiej Gromnicznej miał przez cale stulecia wielkie znaczenie w roku kalendarzowym na wsi. Wtedy pachołkowie i służące otrzymywali zapłatę za przepracowany rok i mogli zmienić chlebodawcę. Z maryjnym świętem łączyły się też przysłowia wyrażające radość na nadchodzącą wiosnę, jak na przykład:

 "Gromnica - zimy połowica" , lub: "Na Gromniczną mróz - chowaj chłopie sanie, szykuj wóz”, czy "Na Gromniczną ciecze - to się zima wlecze". W tym dniu pochmurne niebo zwiastuje dobry, obfity rok, zaś słoneczne - przeszkody i trudności.

Ponadto od początku lutego dni są coraz dłuższe. Stare porzekadło ludowe mówi, że o ile dzień zimowego przesilenia słonecznego 21 grudnia był najciemniejszy w roku, to na Nowy Rok "przybywa dnia na barani skok", a na Trzech Króli już "na jeleni skok". 2 lutego dzień jest już dłuższy o całą godzinę, a do 21 marca przybywa dnia szczególnie szybko.

---

[1] Święto objawienia Pańskiego – 2 luty

[2] Dzień życia konsekrowanego - 2 luty

[3] IV wiek obchody objawienia pańskiego w Jerozolimie

[4] VII wiek wprowadzono święto Objawienia Pańskiego w Kościele zachodnim

[5] X wiek – wprowadzono obrzęd poświęcenia świec