SZLAKIEM OPOLSKIM – KOPICE

SZLAKIEM OPOLSKIM – KOPICE

Letni czas to dla wielu z nas gdy wyruszamy na różne szlaki turystyczne. Tym razem wędrówkę proponuję szlakiem Opolskim czerwonym [1] z Niemodlina do Kopic. Szlak ten jest o długości około 29 kilometrów Zwieńczeniem pieszego lub rowerowego szlaku może być piękna pałacowa ruina architektoniczna w Kopicach. Wyruszając z Niemodliskiego PKS przez Szczepanowice, Lipno, Jaczowice, Brzęczkowice, Grabin, Krasną Górę, Pielgrzymowice dotrzemy do Kopic Ta mała wieś Kopice [2] na szlaku Opolskim ma swoją ciekawą historię związaną z Śląskim Kopciuszkiem. Dla Ślązaków to ważny punkt historii przemysłowców. Wieś -Kopice ma dość długą historię bo sięgającą aż 1295–1305 kiedy to jest wymieniana w księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis co znaczy: Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna który wymienia miejscowość jako villa Copitz.

Co dokładnie znaczą Kopice?

Nad nazwą zastanawiał się niemiecki nauczyciel Heinrich Adamy i zauważył że nazwa pochodzi od polskiego słowa –kopiec czyli usypisko ziemskie. Można jeszcze spotkać inne nazwy wsi Coppicz oraz polską Kopiec podając jej znaczenie Grenzhugel, Markstein czyli Graniczna górka, graniczna skała. W języku germańskim spotkamy się z nazwą Koppitz. Na krótko miejscowość bo w latach 1936–1945 na Schwarzengrund - czarne tło. Kończący się okres wojenny [3] dla wsi był dramatem tamtych czasów kiedy to najpierw żołnierze Wehrmachtu wymordowali miejscową ludność, a potem wkraczające oddziały radzieckie 229 Dywizji Strzeleckiej dopuściły się we wsi licznych zbrodni wojennych. Spacerując już po Kopicach zobaczymy zabytkowy [4] kościół parafialny pod wezwaniem Podwyższenia Świętego Krzyża, a został wzniesiony w latach 1802–1822 w stylu neoklasycystycznym. Przy kościele znajduje się kaplica grobowa Schaffgotschów – mauzoleum pochodząca z drugiej połowy XIX wieku – Hansa Ulryka Schaffgotscha i Joanny Gryczik von Schomberg-Godulla. Budynek jest wykonany w stylu neoklasycystycznym na planie prostokąta. Zespół parkowo - pałacowy, z XIX wieku obecnie w ruinie. Pierwotnej siedziby rodu von Borsnitzów, od 1360 do 1450 roku. Ostatecznie w 1859 roku pałac został zakupiony przez Hansa Ulryka Schaffgotscha i Joannę Gryczik von Schomberg-Godulla –znaną jako Śląskiego Kopciuszka. Pałac został przebudowany w 1864 roku według projektu architekta Karla Lüdecke z Wrocławia oraz mistrza budowlanego Konstantego Heidenreicha z Kopic. Po przebudowie pałac zyskał charakter w stylu neogotyku z elementami neorenesansowymi. Warto tu wspomnieć że z wnętrza pałacu zachował się  jedynie XVI wieczny obraz madonny Lombardzkiej, który obecnie znajduje się muzeum biskupim w Nysie. Z pałacowego dziedzictwa została też wywieziona figura świętego Krzysztofa  która została odrestaurowana, a zobaczymy ją w Opolu w pobliżu Collegium Minus.

W pobliżu zobaczymy mały folwark to budynki kiedyś jako zaplecze wozowni i stajni. To króciutki zarys miejscowości Kopice w którym osobną części historii jest sam zespół parkowo –pałacowy niestety dzisiaj już niedostępny dla turystów. Na dalszy szlak Opolski możemy powrócić do Niemodlina, lub do piastowskiego grodu Brzegu. [5]

JZ [6]

https://swiatznanyinieznany-jack.blogspot.com/2020/06/110-rocznica-smierci-joanny-gryzik.html

DO GALERII ZDJĘĆ

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/110-rocznica-smierci-joanny-schaffgotsch-slaskiego-kopciuszka

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Opolski szlak turystyczny – Czerwony - z Niemodlina do Kopic.

[2] Kopice z niemieckiego: Koppitz, oraz Schwarzengrund, villa Copitz, Coppicz, Grenzhugel , Markstein to wieś w województwie Opolski w powiecie Brzeskim w gminie Grodków. Pierwszy wpis pochodzi z 1295- 1305 jako posiadłość ziemska biskupstwa Wrocławskiego.

[3] Okres po wojenny to masowe morderstwa na miejscowej ludności przez Niemieckich żołnierzy Wehrmachtu i oddziały radzieckiego 229 dywizji Strzeleckiej.

[4] Zabytki Kopic: Kościół parafialny, zespół parkowo-pałacowy, Mauzoleum , folwark.

[5] Brzeg- z Łacińskiego Alta Ripa , z Niemieckiego Brieg to miasto w Województwie Opolskim nad rzeką Odrą

[6] Jacek Źróbek – Członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

SZLAKIEM OPOLSKIM - NIEMODLIŃSKIE DROGI

110 ROCZNICA ŚMIERCI JOANNY SCHAFFOTSCH

Salzburskie opowieści

Na szlaku Opolskim -Prudnik

NA SZLAKU SKALNE MIASTO – ADRŠPACH

NA SZLAKU SKALNE MIASTO – ADRŠPACH

Gdzie odkryjemy Adršpach [1] i co to jest?

W Sudetach w bliskości granicy Czesko – Polskiej znajduje się ciekawy masyw górski w Sudetach Środkowych, w Czechach, będący fragmentem Gór Stołowych - Broumovska vrchovina, na południe od Kotliny Broumovskiej, w pobliżu miasteczka Teplice nad Metují [2] oraz wsi Adršpach, w północno-wschodnich Czechach, są to Adrszpaskie oraz Teplickie Skały i niewątpliwie stanowiące jedną z atrakcji w całych Sudetach. Pod względem bogactwa i różnorodności rzeźby nie mają sobie równych w tej części Europy. Dawno, dawno temu w miejscu gdzie dziś rozciągają  się skalne masywy, wieże i skalne ściany, tam znajdowało się przed stu dwudziestoma milionami lat płytkie morze i na jego dnie osadzały się piaskowo- wapienne warstwy. W czasie erozji morze ustąpiło, a ruchy skorupy ziemskiej odsłaniały skalne dziedzictwo- dzisiejszych gór stołowych.

ODKRYWANIE SKALNEGO MIASTA ADRŠPACH

Skalne miasto Adršpach ma krótką historię dla turystów bo zaledwie od początku XVIII wieku. Okoliczni mieszkańcy przemilczeli, ale też w czasach wojennych skały służyły jako kryjówki. Początki ruchu turystycznego w skałach Adrszpaskich zaczęły się około 1700 roku ,kiedy to przybywały goście ze Śląski byli to kuracjusze przebywający w pobliskich uzdrowiskach Dolnego Śląska. Liczną grupę odwiedzających stanowili Polacy, o czym świadczy wiele polskich inskrypcji na skałach, w tym niejakiego Kunowskiego, [3] który upamiętnił swój pobyt już w 1704 roku. W tamtym czasie trasa prowadziła tylko do Małego Wodospadu, tam też znajdował się duży rynek z kilkoma sklepikami i paroma ławkami do wypoczynku ,gdzie gościom umilali harfiarze. Kto chciał się orzeźwić mógł zaczerpnąć ze srebrnego źródełka wytryskającą wodę. Najstarszy wizerunek Adršpašskich skál pochodzi z roku 1739. 100 lat później w 1820 roku została udostępniona trasa do wielkiego wodospadu. Woda z wielkiego wodospadu spada z wysokości 16metrów,bezpośrednio pod nogi turystów . W roku 1824 wśród skał wybuchł wielki pożar lasu trwający kilka tygodni, który zniszczył prawie całą roślinność leśną. Wtedy to skalne labirynty stały się bardziej dostępne, a właściciele tych ziem rozpoczęli budowanie pierwszej sieci szlaków turystycznych w Adrszpachu. Jednolita płyta piaskowca została podzielone licznymi kanionami, dolinami i szczelinami na szereg fragmentów. Całość porośnięta jest lasem z licznymi gatunkami górskiej i podgórskiej fauny i flory. Na terenie Adrszpaskich skał znajdują się dwa górskie jeziorka na różnych poziomach, przez które przepływa rzeka Metuje [4] tworząc dwa wodospady. Inną atrakcją jest skalne jeziorko utworzone około 1800 roku przez hrabiego Blümegena. [5] Początkowo jeziorko służyło do spławiania drzewa, w 1857 roku rozpoczęto pierwsze rejsy łódkami. Kolejną trasę okrężną tzw „Nowa Patria” udostępniono w 1890 roku. Wiele znaczących postaci historycznych miało okazję podziwiać Skalne Miasto w Adršpach i Teplicach. Między innymi królowa pruska Luiza, król polski i elektor saski August II Mocny, hrabia Franz Anton von Sporck z pobliskiego Kuksu, cesarz Józef II, cesarz austriacki Karol I, Johann Wolfgang Goethe [6] w 1790 roku przybył na pamiątkę tego wydarzenia w pobliżu wielkiego wodospadu zostało umieszczone jego popiersie. Cały teren masywu leży w granicach rezerwatu przyrody o nazwie „Národní přírodní rezervace Adršpašskoteplické skály”. Najwyższym wzniesieniem skał jest Čáp [7] -786 m n.p.m. i znajduje się w ich południowej części.

W humorystycznym szlaku turystycznym skały mają swoje nazwy to: [8] Głowa cukru, Kochankowie czy Starosta i Starościna itd. Spacerując dotrzemy do Bramy Gotyckiej [9]- Gotická branka – polecił ją wybudować wraz z całą siecią chodników turystycznych, mostów, kładek i schodów – Ludvík Karel Nádherný [10] w 1839 roku. Tam znajduje się pierwsze wejście w skały; dlatego część trasy do Bramy Gotyckiej jest nazywana „Skalnym przedmieściem“. Okolice Bramy Gotyckiej są pięknym przykładem środowiska, w którym występują mchy i paprocie. Wśród mchów najciekawsza jest porostnica wielokwiatowa, a wśród paproci paprotka zwyczajna, paproć, paprotnica krucha. Wąwozami dojdziemy przez Słoniowy Rynek do Zęba, Diabelskiego Mostu i Wieży Elżbiety. Obszar został objęty rezerwatem przyrody. W obrębie masywu znajdują się ruiny trzech zamków. W północno-wschodniej części, na zachód od Adršpašskich skál znajduje się zamek Adršpach; pomiędzy Teplickimi skalami a Teplicami – Střmen. Trzeci zamek – Skály – znajduje się na południowo-wschodnim cyplu masywu. Przy jednym ze szlaków turystycznych znajduje się symboliczna drewniana kapliczka, poświęcona czeskim wspinaczom, którzy zginęli nie tylko tutaj, ale także w innych górach. Kapliczkę usytuowano w występie skalnym, na którym umieszczone są tablice pamiątkowe osób zmarłych tragicznie w górach.

ADRŠPACH  – INFORMACJE PRAKTYCZNE[11]

Początek trasy wraz z kasą biletową znajduje się przy stacji kolejowej Adršpach, vis-á-vis parkingu. Parking w sezonie kosztuje 100 czeskich koron za auto, w listopadzie dla porównania – zaledwie 40 koron.

Gdy już zakupimy bilet otrzymujemy broszurkę w języku polskim z objaśnieniem największych atrakcji skalnego miasta. Bilety wstępu zależą od sezonu:

1- osoba dorosła – 120 CZK (lipiec, sierpień), 70 CZK (od września do końca czerwca)

2- dziecko do 6 lat – 50 CZK (lipiec, sierpień), 35 CZK (od września do końca czerwca)

3-  rodzina 2+2 – 250 CZK (lipiec, sierpień), 170 CZK (od września do końca czerwca)

4- uczniowie do 15 lat i studenci – 50 CZK (lipiec, sierpień), 35 CZK (od września do końca czerwca).

Zwiedzać można przez cały rok. Kasy biletowe otwarte są:

1-od kwietnia do października w godzinach 9.00 – 17.00

2- od listopada do marca w godzinach 10.00 – 15.00.

Do parku możemy zabrać pieska ale na smyczy. Bilet wstępu dla zwierzaka to 10 CZK.

Trasa zwiedzania (szlak zielony) ma formę pętelki o długości ok. 3,5 km i jej przejście zajmuje zazwyczaj godzinę lub dwie.

Na początku trasy znajduje się jeziorko wypełniające dawny kamieniołom – jego obejście o 2 km, czyli o półgodzinny spacer.

Trasa nie jest trudna. Są też miejsca wymagające stromego podejścia lub zejścia po schodkach, jest też jedno przejście przez ciasną szczelinę, zwaną Mysią Dziurką. Trasa została przygotowana tak, aby turyści mogli ją przejść bez przeszkód z dziećmi. Do Małego Wodospadu trasa jest płaska i można przejechać wózkiem. Odcinek powyżej jest już bardziej uciążliwy – następują po sobie dość strome odcinki, które pokonuje się z pomocą ciągów kładek i schodków.

Rejs łodzią po jeziorze – na chętnych taka atrakcja czeka w połowie szlaku. Bilety kupuje się w kasie przy przystani, a koszt to 50 czeskich koron . Rejsy odbywają się tylko w sezonie letnim. Oba skalne miasta można zwiedzać przez cały rok. Najlepszą porą to okres od jesieni do wiosny. Dobrze udać się do skalnego miasta wcześnie rano, aby w samotności pobuszować pomiędzy skałami.

 JAK DOTRZEĆ DO SKALNYCH MIAST? [12]

Doskonały rozwiązaniem jest auto, dzięki któremu będziemy niezależni. Inne propozycje to komunikacja publiczna z Kudowy-Zdrój. Z centrum miasta odjeżdżają prywatne busy oraz czeskie autobusy do miasta Náchod (kilka razy dziennie, kurs trwa 20 min, koszt ok. 15 koron / 5 zł,). Natomiast z Náchodu najlepiej przesiąść się do pociągu którym dojedziemy do stacji Teplice nad Metuji Skály oraz Adršpach – obie stacje znajdują się tuż przy wejściach do skalnych miast. Niektóre z tych połączeń są bezpośrednie, inne wymagają przesiadki w miejscowości Teplice nad Metuji. Podróż z Náchodu do Teplickich Skał trwa 40-60 min, a bilet kosztuje ok. 50 koron. Czeskie autobusy na trasie Kudowa-Náchod oraz połączenia kolejowe zobaczycie na stronie IDOS.

Aby przemieścić się pomiędzy Teplickimi Skałami a skalnym miastem Adršpach musimy skorzystać z wyżej wymienionego połączenia kolejowego lub sięgnąć po siłę własnych nóg i przejść jeden ze szlaków łączących oba skalne miasta:

żółty przez malowniczy Wilczy Wąwóz (ok. 3 km)

czerwony wzdłuż szosy (ok. 6 km).

W sezonie 2019 można dojechać do skalnych miast Kolejami Dolnośląskimi.

JZ[13]

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Adršpach –wieś położona w Czechach w paśmie masywu gór Sudeckich Adršpašskoteplické skály -  Adršpašsko-teplické skály, niemiecki Adersbach-Weckelsdorfer Felsenstadt

[2] Teplice nad Metují –miasteczko w Czechach

[3] Inskrypcja na skale Polaka Kunowskiego  z 1704 roku

[4] Metuje – rzeka

[5] hrabia Blümegen- z wyrobiska kopalni tworzy jezioro w 1800roku

[6] Johann Wolfgang Goethe- w 1790 roku przybył do skalnego miasta

[7] Čáp – najwyższe wzniesienie skalne 786m n.p.m. w masywie gór Broumovsko

[8] Nazwy skał Adršpach

[9] Brama Gotycka z czeskiego -Gotická branka powstała w 1839 roku pierwotnie było to wejście do skalnego miasta

[10] Ludvík Karel Nádherný urodzony 14 Listopad 1800 Kamenice  Zmarł 05 Maj 1867 Hlavní město Praha, Česká republika

[11] Informacje turystyczne  - ceny

[12] Informacja o dojedzie do skalnego miasta

[13] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

SZLAKIEM AUSTRIACKIM WIEDEŃ DZIEDZICTWO ŚWIĘTEGO KLEMENSA HOFBAUERA POMNIKI I TABLICE PAMIĄTKOWE

SZLAKIEM AUSTRIACKIM WIEDEŃ

DZIEDZICTWO ŚWIĘTEGO KLEMENSA HOFBAUERA POMNIKI I TABLICE PAMIĄTKOWE

Niewątpliwie uroki Wiednia [1] każdego turystę zachwycą. Stolica muzyki klasycznej, czy perełki architektury rozbudzą wyobraźnię.

Ale zatrzymajmy się na innym dziedzictwie jednego z patronów miasta.

Kim był Jan Hofbauer późniejszy Klemens? [2]

To duchowny Redemptorysta Austriacki i Polski. Urodził się w Tasovicach koło Znojma 26 grudnia 1751 roku jako dziewiąte dziecko Marii i Pawła Hofbauerów. Rodzice posiadali małe gospodarstwo rolne. Gdy zaczniemy poszukiwać śladów działalności świętego Klemensa Marii Hofbauer zauważymy że na tamte czasy był wielkim podróżnikiem. W swojej młodości i później, jako zakonnik, przebył pół Europy.

Dwa miasta: Wiedeń (zobacz też) i Warszawa były życiową służbą. W młodości pracował jako piekarz. Potem działał jako kapłan przy ołtarzu, w konfesjonale i miał wyjątkowy dar kaznodziejski. Gdy prześledzimy postać świętego to zauważymy że jego charakter był bardzo trudny, ale stanowczy.

W 2020 roku przypada 200 rocznica jego śmierci jest to doskonała okazja do poszukania śladów świętego Klemensa Hofbauera.

W samym Wiedniu śladów [3] działalności odkryjemy dość dużo bo aż 19 miejsc. Inny szlak proponują Czesi to wyjątkowy szlak z Znojmo [4]  do Tasovic (zobacz też) to 15 kilometrowa ścieżka prowadząca przez Morawską Znojemską ziemię. [5] (zobacz też)  Spacerując w Wiedniu uwadze naszej mogą być pomniki i tablice pamiątkowe świętego. [6] Nawiedzając kościół Maria am Gestade [7]–czyli „ Maryja, na brzegu” odkryjemy w kaplicy poświęconej Świętemu Klemensowi naturalnej wielkości statuę świętego.

Rzeźba była przeniesiona z cmentarza Maria Enzersdorf [8] w 1862 do kościoła Maria am Gestade.

WIEDEŃ - KOŚCIÓŁ MARIA AM GESTADE 

 Doczesne szczątki zostały złożone w grobowcu po lewej stronie od ołtarza głównego. Wykonawcą postaci jest Józef Gasser. 

Zwróćmy uwagę na rzeźbę - to odkryjemy że płyta nagrobkowa jest umieszczona pionowo. Poduszka pod głową i skrzyżowane stopy przypominają o pierwotnym przeznaczeniu statuy. Tam też zobaczymy okrągły ołtarz z relikwiarzem. Cała koncepcja kaplicy świętego Klemensa powstała w 1986 roku podczas renowacji wnętrza kościoła. Architektem wystroju kaplicy jest Reinthaller, a ołtarz wyszedł spod dłuta rzeźbiarza Oskara Höfinger. 

W ŚRODKU OŁTARZA JEST UMIESZCZONY
RELIKWIARZ Z SZCZĄTKAMI ŚWIĘTEGO KLEMENSA HOFBAUERA 

OKRĄGŁY OŁTARZ W KAPLICY ŚWIĘTEGO KLEMENSA HOFBAUERA NA COKOLE ZOBACZYMY SYMBOLE CZTERECH EWANGELISTÓW  TO ANIOŁ , ORZEŁ, LEW I WÓŁ .
NA PŁYCIE WIDNIEJE NAPIS
"DAS EVANGELIUM MUSS GEPREDIGT WERDEN !"„EWANGELIA MUSI BYĆ GŁOSZONA NA NOWO! ”

Przyglądając się zobaczymy że na cokole są symbole czterech Ewangelistów to: anioł, orzeł, lew i wół.

Skrzydła postaci podtrzymują okrągłą płytę ołtarzową ,na której widnieje wezwanie Hofbauera:
"DAS EVANGELIUM MUSS GEPREDIGT WERDEN !"

„EWANGELIA MUSI BYĆ GŁOSZONA NA NOWO! ”

W ołtarzu znajduje się relikwiarz ze szczątkami świętego Klemensa, który jest podświetlony. W kaplicy zobaczymy też dwa obrazy ukazujące sceny z życia i działalności Klemensa. I tak zaczynając od lewej strony od dołu:

1) - Klemens z matką pod krzyżem.

2) - pustelnia w Tivoli

3) - katedra świętego Piotra w Rzymie

4) - kościół świętego Benona w Warszawie

5) - kościół minorytów w Wiedniu

6) - kościół Urszulanek w Wiedniu

Autorami dzieła to małżeństwo artystów von Günther Klaus und Margarethe Herzele (Herzele&Kraus) z 1987 roku. 

Gdy już poznamy historię życia Klemensa wyruszmy w stronę kościoła Minorytów [9] tam zobaczymy pomnik świętego Klemensa, który stoi na miejscu dawnego domu wzniesionego na ścianie kościoła.

Pomnik został odsłonięty 21 września 1913 roku podczas mszy polowej celebrowanej przez księcia arcybiskupa Freddricha Piffl. Posąg jest wykuty w marmurze z Untersbergu a wykonawca to rzeźbiarka Virgila Rainer. Na cokole zobaczymy napis:

„ Święty Klemens działał przy tym kościele w latach 1808-1813”

Dla mieszkańców Wiednia najważniejszą budowlą sakralną jest katedra świętego Szczepana. [10] Pierwotnie na północnej wieży katedry znajdowała statua przedstawiająca świętego Klemensa, który w lewej ręce trzyma Ewangelię, a prawą wskazuje na księgę. Postać jest przedstawiona w stroju redemptorysty – habit, płaszcz, krzyż misyjny i różaniec. 

W roku jubileuszowym w 250 rocznicę urodzin świętego Klemensa rzeźba została ustawiona na południowo- wschodnim filarze w przecięciu nawy głównej i transeptu. Karl Deutenhauser pracownik zabytków katedry wykonał kopię statuy, dziś znajduje się na przejściu granicznym Kleinhaugsdorf niedaleko Tasovic. Kolejną figurę naturalnej wielkości zobaczymy w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy [11] w prawym bocznym ołtarzu kościoła. Rzeźba przedstawia świętego jako kapłana i kaznodzieje. Pokolenia przekazują sobie że jest najwierniejszą postacią Hofbauera.

W relikwiarzu pod statuą są przechowywane główne relikwie świętego. Sam ołtarz został ufundowany przez pewnego Wiedeńczyka, który otaczał świętego Klemensa szczególna czcią. W końcówce swojej działalności duszpasterskiej w 1813 roku Klemens zostaje nominowany na spowiednika i rektora kościoła świętej Urszuli [12] w Wiedniu.

TABLICA PAMIĄTKOWA  POŚWIĘCONA  ŚWIĘTEMU KLEMENSOWI HOFBAUEROWI NA BOCZNEJ ŚCIANIE KLASZTORU URSZULANEK. ODSŁONIĘCIA DOKONANO 18 WRZEŚNIA 1910 ROKU 

Tam na rogu ulic Seilerstätte i Johannesgasse na ścianie bocznej klasztoru zobaczymy tablicę pamiątkową. Tablica została odsłonięta 18 września 1910 roku. Relief to dzieło uniwersyteckiego rzeźbiarza Franza Seifert.

W kościele Urszulanek zobaczymy ambonę i ołtarz, w którym w latach 1813-1820 święty Klemens głosił płomienne kazania, które przyciągały licznie Wiedeńczyków. 

Tam też w ołtarzu bocznym dostrzeżemy obraz ukazujący świętego Klemensa u stóp Matki Bożej.

 Gdy już zwiedzimy Wiedeńskie ślady świętego Klemensa Hofbauera zatrzymajmy się jeszcze w klasztorze Franciszkanów, gdzie usłyszymy melodyjny ton śpiewów i muzyki z czasów świętego Klemensa. 

Nasz Święty jako wielki orędownik Maryjny swoje miejsce znalazł też w tablicy pamiątkowej w znanym górskim sanktuarium Maryjnym – Mariazell (zobacz też) jest to najsłynniejszy ośrodek kultu Maryjnego środkowej Europy. Papież Jan Paweł II odwiedził bazylikę 13 września 1983 roku ,następnie Benedykt XVI 8 września 2007. 

W roku jubileuszowym 15 marca 2007 roku w 500-lecie istnienia Archikonfraterni Literackiej Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (zobacz też) bracia uczestniczyli w obchodach patrona Świętego Klemensa Hofbauera w Wiedniu.

JZ [13]

DO GALERI ZDJĘĆ

(ZOBACZ)

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/sladami-swietego-klemensa-hofbauera-w-wiedniu-pomniki

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Wiedeń – stolica Austrii

[2] Klemens Maria Hofbauer –redemtorysta , duchowny katolicki Austrii i Polski urodzony 26 grudnia 1751 roku w Tasovicach koło Znojma zmarł 15 marca 1820 roku w Wiedniu .29 stycznia 1888 roku beatyfikowany 20 maja 1909 roku kanonizowany 1914 roku został ogłoszony patronem Wiednia oraz Warszawy. Jest też patronem piekarzy cukierników  Archikonfraterni Literackiej

[3] Śladami działalności Świętego Klemensa Hofbauera - w Wiedniu

[4] Znojmo –miasto w Czechach

[5] Svatoklementská, Czeski szlak turystyczny świętego Klemensa Hofbauera - powstał w 2009 roku w 100 rocznicę kanonizacji Klemensa i jest to 15 kilometrowa trasa prowadząca od Znojmo - Dobšice - Thaya - Tasovice - Hodonice.

[6] Pomniki i tablice pamiątkowe poświęcone świętemu Klemensowi Hofbauerowi w Wiedniu.

[7] Kościół Maria am Gestade – czyli „ Maryja na brzegu ” znajduje się na ulicy Passaurplatz w Wiedniu. Kościół został ufundowany przez biskupa Madalvina z Passau. Najcenniejsze arcydzieła sztuki sakralnej to dwa gotyckie obrazy: Zwiastowania i Koronacja Maryi –powstały około 1460 roku. Kościół posiada kaplicę poświęconą świętemu Klemensowi Hofbauerowi

[8] Cmentarz Maria Enzersdorf – zwany cmentarzem romantyków

„ Romantikerfriedhof” powstał w 1784 roku. W księdze zmarłych cmentarza odnajdziemy zapis dotyczący śmierci świętego.

[9] Kościół Minorytów – Minoritenkirche - znajduje się na ulicy Minoritplatz – klasztor Franciszkanów konwentualnych został założony w 1224 roku przez księcia Leopolda Wspaniałego.

[10] Katedra świętego Szczepana –Stephansdom – znajduje się przy Stepahansplatz - kościół został poświęcony przez biskupa z Passau w 1147 roku

[11] Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy –Marienkirche usytuowany jest na Wichtelgasse 74. 15 października 1886 roku wmurowano kamień węgielny pod budowę kościoła

[12] Kościół i klasztor świętej Urszuli  znajduje się przy Johannesgasse 6-8

[13] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne , zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.