Dawne więzienie Kieleckie

                                                      Dawne więzienie Kieleckie

Więzienie powstało w latach 1826-1828 i funkcję więzienia pełniło do lat 70-tych XX wieku. W okresie Królestwa Kongresowego, było więzieniem Polskim. Pod zaborem rosyjskim w latach 1863-66 oraz 1905-08 przebywało tu wielu więźniów politycznych. Najbardziej tragicznym okresem w dziejach wiezienia były lata 1939-1956. Nocą 9 września 1939 r. w masakrze sprowokowanej przez niemieckich strażników 19 jeńców zostało zastrzelonych i około 40 rannych. Do końca okupacji przez więzienie przeszło około 16 tys. więźniów. Jednorazowo przebywało w gmachu przy Zamkowej ok. 2 tys. ludzi, przy pojemności więzienia ok. 400 osób. Więźniowie przebywali w strasznej ciasnocie, byli głodzeni, maltretowani, zabijani na terenie więzienia, wywożeni na rozstrzelanie, wywożeni do obozów koncentracyjnych i na przymusowe roboty. Kaplicę więzienną gestapowcy zmienili na izbę tortur. W dwóch salach można zobaczyć  kopie dokumentów, grypsów, relacje, zdjęcia a także podobizny dowódców partyzanckich, broń, narzędzia tortur gestapo ilustrujące dzieje więzienia 1939-1956 i losy więźniów. Muzeum zachowało  w pierwotnym stanie karcery, wieżyczkę strażniczą oraz zaułek między ścianą więzienia i zewnętrznym murem, gdzie rozstrzeliwano więźniów. W jednej z sal zachowano w sklepieniu hak służący do wykonywania wyroków śmierci przez powieszenie. Utworzenia muzeum  więzienia podjął się honorowy komitet pod przewodnictwem Henryka Pawelca  ps. ,,Andrzej ‘’ ze ŚZŻAK w Kielcach. Muzeum zostało otwarte 5 sierpnia 1995 roku Warto zwrócić uwagę na  treść  tablicy jaka znajduje się  przed  bramą wejściową

,,Miejsce pamięci narodowej

Więzienie Kieleckie 1939-1956’’

FILOZOFIA PRAWA III RZESZY NIEMIECKIEJ

co warto przeczytać
FILOZOFIA PRAWA III RZESZY NIEMIECKIEJ

Autor: ks. Tadeusz Guz



Pomimo upływu ponad siedemdziesięciu lat od zakończenia II wojny światowej sprawa socjalizmu narodowego w Trzeciej Rzeszy Niemieckiej pozostaje wciąż przedmiotem badań naukowych wielu uczonych i olbrzymim wyzwaniem ideologicznym w procesie tworzenia kultury na miarę człowieka jako istoty duchowo-cielesnej, jego wspólnot naturalnych i prawnych oraz nierzadko na miarę personalnego Absolutu. Pewnej, choć może najkrótszej syntezy problematyki poruszanej w tej książce, dokonał, przy współpracy wielu uczonych i polityków nazistowskich, minister Rzeszy Hans Frank w wydanej w 1937 roku pod jego redakcja publikacji Deutsches Verwaltungsrecht. w której Justus Danckwersts stwierdza: "Na początku analizy stoi więc nie państwo, lecz naród. Reprezentantem narodu jest Fuhrer. Przez niego działa naród. On jest najwyższym dowódca wojennym, politykiem, ustawodawca, sędzia i administratorem. On nie jest w żadnym wypadku niezwiązany. Ponad nim stoi prawo, które rosło w narodzie i wypróbowane zostało w walce najbardziej niemieckich członków narodu w świecie nieprzyjaciół i dlatego jest ono o wiele mocniejsze niż każda ustawa i to. co bezczasowe. To prawo jest światopoglądem socjalistycznonarodowym. On (tenże światopogląd) tworzy najgłębszy i najpewniejszy fundament porządku życia narodu niemieckiego. On jest prawem fundamentalnym narodu. niepisaną konstytucją, przez którą określa się wszelkie chcenie i działanie nie tylko członków samego narodu germańskiego, lecz każdego człowieka w ogóle". Tutaj ma swoją rację, według Rudolfa Becherta. rzekoma "konieczność socjalizmu" dla systematycznego kształtowania i interpretowania prawa.

Ze Wstępu

Ministerstwo Kultury jak Poncjusz Piłat. Umywa ręce w sprawie profanacji figury Jezusa

Redakcja portalu Prawy.pl wysłała do rzecznika Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pytania dotyczące wystawy w Centrum Sztuki Współczesnej i prezentowanego na niej filmu, na którym nagi mężczyzna profanuje zabytkową figurę Jezusa Poniżej publikujemy otrzymaną odpowiedź.

Przypomnijmy, że Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski jest narodową instytucją kultury finansowaną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

W związku z tym, tuż po ukazaniu na portalu Prawy.pl tekstu autorstwa red. Jana Bodakowskiego "Goły facet z genitaliami ociera się o figurę Jezusa, czyli Centrum Sztuki Współczesnej" Redakcja Prawy.pl wysłała do rzecznika Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pytanie z prośbą o wyjaśnienie jak minister Bogdan Zdrojewski zamierza zareagować na wystawę BRITISH BRITISH POLISH POLISH: Sztuka krańców Europy, długie lata 90. i dziś na której jednym z eksponatów jest wyświetlany film Jacka Markiewicza „Adoracja”. Na filmie nagi mężczyzna ociera się o naturalnej wielkości figurę Jezusa przybitego do krzyża.

Z odpowiedzi jaką otrzymał portal Prawy.pl z Biura Rzecznika wynika, że ministerstwo "może mieć wpływ na kwestie organizacyjne, administracyjne i finansowe w instytucjach kultury". Natomiast ustawa o nadzorze MKIDN nad instytucjami kultury jak tłumaczy Rzecznik nie reguluje "kwestii światopoglądowych oraz formy i treści artystycznego przekazu niezależnie od miejsca prezentacji".

Jak wyraźnie zaznaczono w odpowiedzi: "Kształtowanie programów artystycznych instytucji kultury spoczywa w rękach osób kierujących poszczególnymi placówkami".

Rzecznik sugeruje też, aby "za ewentualną obrazę uczuć religijnych" prawnie dochodzić swoich racji na gruncie kodeksu cywilnego i karnego.

Poniżej prezentujemy pełną odpowiedź:


Szanowny Panie Redaktorze,


Odpowiadając na Pańskie pytania dotyczące obrazoburczej pracy Jacka Markiewicza pn. „Adoracja” prezentowanej w ramach wystawy British British Polish Polish: Sztuka krańców Europy, długie lata 90. I dziś” w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, informujemy, że zgodnie z Ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, organizator instytucji może mieć wpływ na kwestie organizacyjne, administracyjne i finansowe w instytucjach kultury (państwowych i samorządowych). Ustawa określa prawne ramy funkcjonowania instytucji, nie reguluje natomiast kwestii światopoglądowych oraz formy i treści artystycznego przekazu niezależnie od miejsca prezentacji. Kształtowanie programów artystycznych instytucji kultury spoczywa w rękach osób kierujących poszczególnymi placówkami.

Środki wydatkowane na wystawę pochodzą częściowo z dotacji budżetowej, ze środków własnych instytucji i od partnerów zewnętrznych. Dyrektor Fabio Cavallucci ubiegał się o zwiększenie dotacji na realizację wystawy (pisma z sierpnia i września br.). Nie wyraził na to zgody Minister KiDN.
Praca Jacka Markiewicza pn. “Adoracja”, prezentowana w części historycznej, poświęconej sztuce polskiej lat 90., jest pracą dyplomową artysty przedstawioną i obronioną przez niego w 1993 roku na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Problem odpowiedzialności za treści prezentowanej sztuki, w tym za ewentualną obrazę uczuć religijnych, prawnie umocowany jest w kodeksie cywilnym i kodeksie karnym, który pozwala na dochodzenie swoich racji.

Z pozdrowieniami
Centrum Informacyjne
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Krakowskie Przedmieście 15/17 | 00-071 Warszawa
(: +48(22) 42-10-555 | Fax: +48(22) 42-10-441
@: rzecznik@mkidn.gov.pl | www.mkidn.gov.pl

Treść odpowiedzi Ministerstwa jest symboliczna i przywołuje biblijną scenę z Poncjuszem Piłatem, który jako instytucja nadrzędna, umył ręce i przez zrzucenie z siebie odpowiedzialności dał de facto urzędowe przyzwolenie na śmierć Jezusa.
Ireneusz Fryszkowski, Prawy.pl


Źródło - portal Prawy.pl: http://prawy.pl/73-kultura/4169-ministerstwo-kultury-jak-poncjusz-pilat-umywa-rece-w-sprawie-profanacji-figury-jezusa

Trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – Inna ręka prowadziła kulę

Trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – Inna ręka prowadziła kulę
Trzeci rok pontyfikatu został zapisany w dziejach świata i w naszych sercach jako rok zamachu. Doskonale pamiętamy dzień 13 maja 1981 roku. Ktoś dla kogo Ojciec Święty stał się niewygodny, zlecił zamordowanie naszego papieża. Celu nie osiągnął, a Jan Paweł II, podźwignął się jeszcze mocniejszy. Ocalał, gdyż jak powiedział później ‘’ czyjaś ręka strzelała, ale Inna Ręka prowadziła kulę. ‘’
23 października 1980 roku – spotkanie dwóch wielkich autorytetów współczesnego świata: Jana Pawła II i matki Teresy z Kalkuty.
24 października - 10 listopada 1980 roku - Trwa kryzys wokół rejestracji "Solidarności".
26 października 1980 roku – trzech nowych błogosławionych. Wśród nich o. Alojzy Orione.
15 - 19 listopada 1980 roku - Pierwsza wizyta duszpasterska Jana Pawła II w Niemczech Zachodnich (8. papieska podróż zagraniczna).
30 listopada 1980 roku - Druga encyklika Jana Pawła II, "Dives in misericordia".
5 grudnia 1980 roku - Rząd sowiecki wstrzymuje planowaną na 8 grudnia inwazję wojsk Układu Warszawskiego na Polskę.
16 grudnia 1980 roku - Jan Paweł II pisze do Leonida Breżniewa w obronie suwerenności Polski.
31 grudnia 1980 roku - List apostolski "Egregiae virtutis" ogłasza Cyryla i Metodego współpatronami Europy.
1 stycznia 1981 roku – 14 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Chcesz służyć sprawie pokoju - szanuj wolność"
15-18 stycznia 1981 roku - Ojciec Święty przyjmuje w Watykanie delegację "Solidarności".
16 - 27 lutego 1981 roku - Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Azji (9. papieska podróż zagraniczna); objęła Pakistan, Filipiny, wyspę Guam (USA), Japonię i Alaskę (USA).
Marzec 1981 roku - Kryzys bydgoski wzbudza niepokoje w Polsce; nasilenie ataków prasy sowieckiej na Jana Pawła II.
9 maja 1981 roku - Ustanowienie Papieskiej Rady do spraw Rodziny.
13 maja 1981 roku - Ok. godz. 17:19 papież Jan Paweł II, ciężko zraniony na placu św. Piotra przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę, zostaje przewieziony do kliniki Gemelli i operowany.
17 maja 1981 roku - Pierwsza po zamachu wypowiedź papieża przed niedzielną modlitwą maryjną; słowa przebaczenia dla zamachowca.
28 maja 1981 roku - W Warszawie umiera kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski; list do Polaków w związku z tym wydarzeniem.
31 maja 1981 roku - Powołanie stałej 15-osobowej rady kardynałów do spraw ekonomicznych Stolicy Apostolskiej.
3 czerwca 1981 roku - Jan Paweł II powraca do Watykanu z kliniki Gemelli.
20 czerwca - 14 sierpnia 1981 roku - Jan Paweł II znowu w klinice Gemelli z powodu infekcji wirusowej (5 sierpnia operowany).
7 lipca 1981 roku - Bp Józef Glemp zostaje arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim, prymasem Polski.
22 lipca 1981 roku - Mehmet Ali Agca uznany za winnego i skazany na dożywocie po trzydniowym procesie w Rzymie.
14 sierpnia 1981 roku - Jan Paweł II opuszcza klinikę Gemelli i po uroczystości Wniebowzięcia Matki Bożej udaje się na rekonwalescencję do Castel Gandolfo.
5 września 1981 roku - Otwarcie I Krajowego Zjazdu NSZZ "Solidarność" w Gdańsku. Pierwsza modlitwa różańcowa pod przewodnictwem Papieża.
14 września 1981 roku - "Laborem exercens", pierwsza społeczna encyklika Jana Pawła II.
25 września 1981 roku - Oficjalny pisemny werdykt w procesie Agcy sugeruje istnienie spisku na życie papieża.
5 października 1981 roku - Jan Paweł II wyznacza osobistego delegata do zarządzania Towarzystwem Jezusowym.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Alojzy Orione urodził się w Pontecurone, w piemonckiej prowincji Alessandria jako syn Vittoria Orione i Caroliny Feltri. Uczęszczał do Oratorio Valdocco w Turynie. Był jednym z ulubionych uczniów księdza Jana Bosco, również późniejszego świętego. Od 13 roku życia miał problemy zdrowotne. Trzy lata później, w wieku 16 lat obecny był w Turynie przy łożu śmierci Jana Bosco. Bezpośrednio po zgonie duchownego dojść miało do cudownego uleczenia Orionego z jego dolegliwości.W 1892 roku dwudziestoletni seminarzysta założył własne oratorium a w następnym roku szkołę zawodową dla ubogich. 13 kwietnia 1895 wyświęcony został na księdza. Począwszy od 1899 roku rozpoczął gromadzić grupę księży i kleryków, która przekształciła się z czasem w zgromadzenie Małego Dzieła Opatrzności Bożej (Piccola Opera della Divina Provvidenza). W 1903 roku grupa ta otrzymała pełną zgodę na prowadzenie działalności ze strony władz kościelnych, ze względu na nazwę zgromadzenia nazywani są oni również Synami Bożej Opatrzności.
W 1908 roku Orione udał się do Mesyny oraz Reggio di Calabria zniszczonych podczas trzęsienia ziemi. Spędził tam trzy lata niosąc pomoc potrzebującym, przede wszystkim sierotom. W 1915 roku udał się do okręgu Mersyka w pobliżu Rzymu również zniszczonego w następstwie trzęsienia ziemi, gdzie założył Zgromadzenie Małych Sióstr Misjonarek Dobroczynności. Po zakończeniu I wojny światowej Orione rozszerzył swoją działalności poprzez zakładanie kolejnych szkół, organizacji charytatywnych, gospodarstw rolnych, zawsze ze szczególnym naciskiem na pomoc dla sierot i ubogich. Podczas kolejnych dwudziestu lat powstawały one w całych Włoszech, oraz w Ameryce.W 1931 roku założył sanktuarium Madonna della Guardia w Tortonie, które do dziś jest najważniejszą świątynią zgromadzenia orionistów.
Zimą 1940 roku Orione doznał szeregu dolegliwości kardio- i pulmonologicznych. Niechętnie udał się wówczas do San Remo w celu polepszenia stanu zdrowia. 9 marca 1940 roku powiedział: To nie pomiędzy palmami chciałbym umrzeć, lecz pomiędzy ubogimi, którzy są Jezusem Chrystusem. Trzy dni później, otoczony księżmi ze swojego zgromadzenia, zmarł. Jego ostatnie słowa brzmiały Jezu, Jezu! Idę!.
Alojzy Orione został pochowany w Santuario di Nostra Signora della Guardia w Tortonie, w kościele zbudowanym przez siebie w 1931 roku, z pomocą kapłanów i akolitów w podzięce dla Matki Bożej za zakończenie działań wojennych I wojny światowej i jest najważniejszym miejscem pielgrzymek na świecie dla wyznawców Alojzego Orione.W naturalny sposób zmumifikowane ciało Orionego zostało ekshumowane w 1965 roku.
26 października 1980 roku złożono je w kryształowym sarkofagu w sanktuarium w Tortonie. Tego samego dnia Orione został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II, a kanonizacji dokonał 16 maja 2004 roku.
Papieskie anegdoty
"Jak się czuje piesek?"
Jeden z watykańskich prałatów chciał się nauczyć polskiego, więc sprowadził sobie nasz elementarz. Nauka była jednak tak pospieszna, że kiedy chciał się nową umiejętnością pochwalić przed Ojcem Świętym, coś mu się pomyliło i zamiast: "Jak się czuje Papież", rzekł: "Jak się czuje piesek?". Papież spojrzał na niego zdumiony, po czym odpalił: "Hau, hau".

manifestacja przeciwko bluźnierczej ekspozycji warszawskiego Centrum Sztuki Współczesnej

W najbliższą środę 6 listopada odbędzie się manifestacja przeciwko bluźnierczej ekspozycji warszawskiego Centrum Sztuki Współczesnej. Protest rozpocznie się o godz. 16.30 przed budynkiem Centrum przy ul. Jazdów 2. Protest ma związek z jednym z eksponatów, jakie można oglądać w muzeum. Film ukazuje nagiego mężczyznę ocierającego się o średniowieczny krucyfiks. Na manifestację zaprasza poseł Andrzej Jaworski. Transmisję z wydarzenia przeprowadzi TV Trwam. Relacja rozpocznie się o godz. 17.00.

Przypominamy, że o skandalicznej wystawie jako pierwszy poinformował portal Prawy.pl, w tekście autorstwa Jana Bodakowskiego: "Goły facet z genitaliami ociera się o figurę Jezusa, czyli Centrum Sztuki Współczesnej"

Stanowisko Ordo Iuris w sprawie lekceważenia zasad konstytucyjnych w działaniach polityków

Stanowisko Ordo Iuris w sprawie lekceważenia zasad konstytucyjnych w działaniach polityków

Obserwujemy obecnie, jak podstawowe zasady konstytucyjne Rzeczypospolitej są coraz częściej traktowane przez klasę polityczną jako niewiele znaczące frazesy. Fakt ten każe wyrazić głębokie zaniepokojenie stanem polskiego życia publicznego, tym bardziej, że lekceważy się również fundamentalną dla demokracji zasadę zwierzchnictwa narodu.

Artykuł 4 Konstytucji RP stwierdza wyraźnie, że władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu, który sprawować może ją nie tylko za pośrednictwem swych przedstawicieli, ale i bezpośrednio. Oznacza to, że w rozumieniu Konstytucji Naród jest podmiotem władzy w Rzeczypospolitej Polskiej i źródłem kompetencji przysługujących poszczególnym jej organom. Jako podmiot władzy państwowej, posiada on zdolność do artykułowania swojej woli, i to również bezpośrednio.

Podstawową instytucją demokracji bezpośredniej jest referendum, rozumiane jako przewidziana przez ustrój forma bezpośredniego decydowania wyborców o różnych sprawach życia państwowego. Chociaż więc ze względów organizacyjnych decyzja o rozpisaniu referendum należy do organów reprezentacyjnych, jednak nie może to oznaczać ubezwłasnowolnienia społeczeństwa obywatelskiego przez wąską grupę osób, nawet jeśli są one w odpowiedni sposób politycznie umocowane.

Najwyższy niepokój budzi fakt, że stosunkowo wąska grupa decydentów politycznych lekceważy kolejne, podejmowane przez społeczeństwo obywatelskie próby bezpośredniego oddziaływania na bieg spraw publicznych, wyrażające się bądź to w postaci obywatelskich inicjatyw ustawodawczych, bądź też inicjatyw referendalnych. W ostatnim czasie, szczególnie wyraźnie obserwujemy sytuację, gdy sprawujący władzę, zamiast wychodzić naprzeciw zaangażowaniu obywatelskiemu setek tysięcy wyborców, traktują ten wysiłek suwerennego Narodu jako niepotrzebną komplikację w procesie sprawowania przez nich władzy.

Owszem, decyzja odmawiająca nadania dalszego biegu obywatelskim inicjatywom, czy to legislacyjnym, czy też referendalnym, jest nie tylko prawnie dopuszczalna ale może być też uzasadniona, zwłaszcza jeśli godziłaby w ład konstytucyjny. Natomiast ignorowanie inicjatyw obywatelskich w sytuacji, gdy służą one upomnieniu się społeczeństwa o przestrzeganie podstawowych praw i wolności, musi w najgłębszym stopniu niepokoić.

Niedawno byliśmy świadkami bezceremonialnego odrzucenia przez Sejm obywatelskiej inicjatywy ustawodawczej popartej przez setki tysięcy obywateli, której nie skierowano nawet pod obrady komisji. Później, politycy różnych opcji, kierując się taktycznymi kalkulacjami, wzywali obywateli do postawy politycznej bierności. Z zapowiedziami podobnych działań mamy do czynienia obecnie w obszarze edukacji publicznej, gdy milionowa rzesza obywateli, zaniepokojona kształtem zmian wprowadzanych w systemie oświaty, chce by Naród mógł się bezpośrednio wypowiedzieć w tej kwestii.

Warto w tym momencie podkreślić szczególny, konstytucyjny mandat rodziców do wpływania na instytucjonalne ramy systemu edukacji. Prawo rodziców do wychowania dzieci znajduje wyraz zarówno w przepisach Konstytucji RP, jak i w wiążących Polskę aktach prawa międzynarodowego. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka w art. 26 ust. 3 stwierdza, że rodzice mają prawo pierwszeństwa w wyborze nauczania, które ma być dane ich dzieciom, zaś na mocy art. 18 pkt 4 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych Polska zobowiązała się do poszanowania tej wolności. Wreszcie to samo zobowiązanie przewiduje art. 48 ust. 1 Konstytucji RP.

W tym kontekście normatywnym, trudno sobie wyobrazić racje konstytucyjne, które przemawiać mogłyby za pozbawieniem obywateli możliwości bezpośredniego wypowiedzenia się na temat kształtu zmian wprowadzanych obecnie w systemie oświaty publicznej. Odsunięcie społeczeństwa przez wąskie elity władzy od bieżącego wpływu na bieg spraw publicznych, którymi obywatele są żywotnie zainteresowani, byłoby nie tylko dowodem arogancji względem społeczeństwa obywatelskiego ale też lekceważeniem zasad konstytucyjnych.

Dr hab. Aleksander Stępkowski
Prezes Zarządu Instytutu Ordo Iuris

Źródło:
http://www.ordoiuris.pl/stanowisko-ordo-iuris-w-sprawie-lekcewazenia-zasad-konstytucyjnych-w-dzialaniach-politykow,3332,i.html



Tekst ukazał się także na stronie Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy: http://ksd.media.pl/aktualnosci/1536-stanowisko-ordo-iuris-w-sprawie-lekcewazenia-zasad-konstytucyjnych-w-dzialaniach-politykow

Drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Ubóstwo nie jest wolą Bożą ‘’

Drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Ubóstwo nie jest wolą Bożą ‘’
Drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II przyniósł dwa ważne wydarzenia. Pierwszym z nich była dla wielu osób sensacyjna beatyfikacja pierwszej Indianki. Bardzo młodej Indianki, bo zmarła mając zaledwie 24 lata. Umierając wypowiadała słowa: ‘’Jezu, kocham Cię.’’ Jan Paweł II nazwał ją ‘’ Lilią Mohawków’’. Drugim ważnym a zarazem przejmującym wydarzeniem była pielgrzymka do Brazylii. Papież odwiedził favele, czyli brazylijskie slumsy. Tysiące biedaków pocieszał słowami: ‘’ Nie mówcie, że wolą Bożą jest, byście pozostawali w stanie ubóstwa, choroby, niezdrowych warunków mieszkaniowych. Są one sprzeczne z godnością człowieka. Nie mówcie, że Bóg tego chce. Wiem, że nie zależy to tylko od was.’’
16 października 1979 roku - Adhortacja apostolska "Catechesi tradendae" stanowi ukoronowanie Synodu Biskupów z roku 1977.
5 listopada 1979 roku - Papież zwołuje kolegium kardynalskie na pierwsze od 400 lat plenarne posiedzenie konsultacyjne.
10 listopada 1979 roku - Jan Paweł II wzywa do ponownego zbadania sprawy Galileusza, przemawiając do Papieskiej Akademii Nauk.
13 listopada 1979 roku - Przywództwo radzieckie zatwierdza plan "działań przeciwko polityce Watykanu w stosunku do państw socjalistycznych".
26 listopada 1979 roku - Mahmet Ali Agca grozi, że zabije Jana Pawła II.
28 - 30 listopada 1979 roku - czwarta papieska podróż zagraniczna - do Turcji; w tym:
29 - 30 listopada 1979 roku - Jan Paweł II składa wizytę w Stambule patriarsze ekumenicznemu Dimitriosowi I.
29 listopada 1979 roku - List apostolski "Inter sanctos", ogłaszający św. Franciszka patronem ekologów.
15 grudnia 1979 roku - Kongregacja Nauki Wiary oświadcza, iż ks. Hansa Künga nie można uznać za teologa katolickiego; Jan Paweł II wygłasza na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim przemówienie na temat znaczenia teologii dla profetycznego posłannictwa Kościoła.
1 stycznia 1980 roku - 13. Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Prawda siłą pokoju".
14 - 31 stycznia 1980 roku - Partykularny Synod Biskupów dla Kościoła holenderskiego.
24 lutego 1980 roku - List Jana Pawła II na temat Eucharystii, "Dominicae Cenae".
5 lutego 1980 roku - Wizyta w siedzibie Radia Watykańskiego (Palazzo Pio), w tym w redakcji sekcji polskiej.
24 - 27 marca 1980 roku - W Rzymie zbiera się Synod ukraińskich biskupów greckokatolickich.
4 kwietnia 1980 roku - Rozpoczęcie wydawania raz w miesiącu polskiej edycji "LOsservatore Romano".
6 kwietnia 1980 roku - Jan Paweł II pisze list do Kościoła na Węgrzech, wzywający do ożywienia katolicyzmu.
2 - 12 maja 1980 roku - Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Afryki (5. papieska podróż zagraniczna) -objęła Zair, Kongo, Kenię, Ghanę, Górną Woltę i Wybrzeże Kości Słoniowej.
30 maja - 2 czerwca 1980 roku - Pierwsza wizyta pasterska papieża we Francji (6. papieska podróż zagraniczna); 2 czerwca 1980 Jan Paweł II przemawia na forum UNESCO.
30 czerwca - 12 lipca 1980 roku - Pierwsza pielgrzymka apostolska Jana Pawła II do Brazylii (7. papieska podróż zagraniczna).
14 - 31 sierpnia 1980 roku - Strajk w Stoczni Gdańskiej daje początek ruchowi i związkowi zawodowemu "Solidarność".
20 sierpnia 1980 roku - List do kard. Wyszyńskiego w sprawie strajków na Wybrzeżu, popierający postulaty strajkujących.
27 sierpnia 1980 roku - Konferencja Episkopatu Polski popiera apel strajkujących o utworzenie niezależnych związków zawodowych.
1 września 1980 roku - Dokument Stolicy Apostolskiej o wolności religijnej skierowany do państw sygnatariuszy Aktu Końcowego KBWE.
26 września - 25 października 1980 roku - Synod Biskupów poświęcony zadaniom rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym; jego ukoronowaniem będzie adhortacja apostolska "Familiaris consortio", ogłoszona 22 listopada 1981 roku.
12 października 1980 roku - Dzień Rodzin - spotkanie z rodzinami z całego świata.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Katarzyna Tekakwitha - nazywana Lilią Mohawków, ur. 1656 roku w Ossernenon, stan Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych, zm. 17 kwietnia 1680 roku w Kahnawake, prowincja Quebec w Kanadzie – świecka Indianka kanadyjska. Jej matka była chrześcijanką z plemienia Algonkinów, natomiast ojciec niechrześcijańskim Mohawkiem. Kiedy Tekakwitha miała 4 lata została osierocona w czasie epidemii czarnej ospy. Przeżyła ospę, ale pozostały jej blizny na twarzy i uszkodzony wzrok. Następnie została adoptowana przez wuja. W 1676 r. została ochrzczona przez misjonarza jezuitę. Na chrzcie otrzymała imię Kateri na cześć św. Katarzyny ze Sieny. Z powodu jej wiary obrzucano ją obelgami, a w końcu nawet jej życie znalazło się w niebezpieczeństwie. Zmuszona była do ucieczki ze swojej osady. Dotarła do oddalonej o ok. 200 mil (ponad 360 km) wioski Sault-Sainte-Marie niedaleko Montrealu, gdzie była katolicka misja. Podróżowała wraz z jednym z Indian z jej plemienia, przeważnie szlakami wodnymi, rzeką i jeziorami, i po części tylko lasami. Podróż ta zajęła im około dwóch tygodni. Zamieszkała w chacie Anastazji Tegonhatsihonga, chrześcijanki pochodzenia indiańskiego. Tam w Sault-Sainte-Marie, w 1677 roku w Boże Narodzenie przyjęła pierwszą Komunię Świętą, a w 1679 roku w święto Zwiastowania Pańskiego złożyła ślub czystości. Ofiarowała się również Matce Najświętszej, jako Jej córka. Zasłynęła z pobożności, prostoty i licznych umartwień. Swoje dalsze życie poświęciła nauczaniu dzieci modlitwy i opiece nad chorymi. Jej grób w rezerwacie Kahnawake w prowincji Quebec w Kanadzie stał się miejscem pielgrzymek chrześcijan Indian i francuskich kolonistów.
Atrybutami św. Katarzyny Tekakwitha są: biała lilia, jako symbol czystości, krzyż w ręku, jako wyraz jej miłości do Chrystusa i żółw, jako symbol jej klanu. Jest czczona przez Kościół katolicki jako opiekunka ekologii, przyrody i środowiska naturalnego. Jest także patronką wygnańców, sierot, ludzi wyśmiewanych z powodu ich pobożności. Patronowała Światowym Dniom Młodzieży w 2002 roku w Toronto.Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 17 kwietnia. Była pierwszą Indianką chrześcijanką z Ameryki Północnej, wobec której rozpoczęto proces beatyfikacyjny w 1884 roku za pontyfikatu Leona XIII. 3 stycznia 1943 roku Pius XII ogłosił, że córkę wodza Mohawków można nazywać Sługą Bożą. Beatyfikował ją 22 czerwca 1980 roku bł. Jan Paweł II jako pierwszą Indiankę – chrześcijankę. 19 grudnia 2011 roku zatwierdzono cud niezbędny do kanonizacji bł. Katarzyny. Kanonizowana 21 października 2012 roku w Rzymie przez Benedykta XVI.
Papieskie anegdoty
Paweł - Pawłowi
Podczas pierwszej pielgrzymki do Niemiec zebranym na mszy tak spodobały się cytowane przez Papieża słowa św. Pawła, że przerwali mu i zaczęli bić brawo. Kiedy Ojciec Święty znów doszedł do głosu, przerywając przygotowaną mowę, stwierdził: "Dziękuję w imieniu świętego Pawła".

15 lecie chóru Św. Maksymiliana

15 lecie chóru Św. Maksymiliana
W niedzielę w parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św Maksymiliana Kolbe swoje 15 urodziny obchodził chór parafialny pw. Św. Maksymiliana .W uroczystej mszy świętej koncelebrowanej przez księdza proboszcza Andrzeja Hnidę oraz ks. Tomasza Żołnę śpiewał chór na chwałę Pana. Chór mieszany św. Maksymiliana powstał 25 października 1998 roku. Jego założycielami byli: ks. Proboszcz Krzysztof Kasza, oraz organista Piotr Nowatkowski, który był pierwszym dyrygentem. Od kwietnia 2000 do czerwca 2001 chórem dyrygowała p. Magdalena Kostyszyn. 10 czerwca 2001 roku, to ważna data dla chóru gdyż zdobył III wyróżnienie podczas VIII Przeglądu Chórów im. ks. Hlonda Chlondowskiego. Od września tegoż roku chórem dyryguje p. Aleksandra Gąsiorczyk. Prezesem jest p. Grzegorz Gołąbek, wiceprezesem Jadwiga Karkosz, skarbnikiem Danuta Beczała, sekretarzem Małgorzata Mendera. Chór śpiewa w parafii na różnych uroczystościach kościelnych i bierze czynny udział w różnych przeglądach chórów w dekanacie Mysłowickim i na wyjazdach
Jacek Źróbek

,,Sztuka materii roślin'' Elzbieta Zrobek

Wernisaż Elżbiety Zrobek- ,,Sztuka materii roślin’’

W galerii Mysłowickiej swoją wystawę prezentuje Elżbieta Zrobek -,,Sztuka materii roślin’’. Absolwentka wydziału Artystycznego w zakresie malarstwa sztalugowego na uniwersytecie Śląskim .Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków okręgu katowickiego. Oprócz malarstwa sztalugowego, tworzy też unikatowy projekt na papierze ręcznie czerpanym. Elżbieta wspomina jak tworzony jest papier czerpany ,który od dawien dawna nadawał urok włókien struktury roślin różne formy .Tak powstała kolekcja ciekawych pejzaży wykonane sztuką materii roślin ,którą możemy zobaczyć w galerii MOK-u

©Jacek ŹróbekJ

August Hlond prymas czasu narodowych wyborów wystawa

,,AUGUST HLOND – PRYMAS CZASU NARODOWYCH WYBORÓW ‘’

,,August Hlond – prymas czasu narodowych wyborów ‘’ to tytuł wystawy jaka została przygotowana przez oddział IPN Katowickiego w gmachu Sejmiku Śląskiego. Na trzydziestu planszach wystawy pokazano postać Kardynała Augusta Hlonda, Prymasa Polski, jego życie oraz posługę w trudnych czasach budowy Restytuowanej II RP, podczas II wojny światowej i w nowej, komunistycznej rzeczywistości. Tłem dla postaci Kardynała i Jego życia jest zarys historii Górnego Śląska w okresie walk o polskość tych ziem, zarys historii ziem i losów Polaków w okresie II wojny światowej oraz w początkowym okresie kształtowania systemu totalitarnego na ziemiach polskich przez komunistów. Kolejne wydarzenia z życia Kardynała ilustrowane są fotografiami i innymi materiałami, m.in.: fragmentami rękopisów, wycinkami z czasopism, dokumentami, pieczęciami, kartami notatnika Kardynała. Opis towarzyszący fotografiom jest wprowadzeniem do lekcji historii najnowszej. Otwarcia wystawy dokonali dyrektor oddziału IPN Andrzej Drogoń w Katowicach ,senior arcybiskup Damian Zimoń ,oraz autor pracy Łukasz Kobiela .Trwający rok Prymasa Augusta Hlond zakończył się w 27 października 2013 roku uroczystą mszą świętą w Mysłowicach

© Jacek ŹróbekJ