VI rocznica Tragedii Smoleńskiej
wtorek, 26 grudnia 2017
niedziela, 24 grudnia 2017
Życzenia Boże Narodzenie 2017
Dzisiaj bowiem Zbawca ludzi
Przybył światu na ratunek
By odkupić tych, co stworzył
(z Hymnu na uroczystość Świętej Bożej
Rodzicielki).
Z okazji Świąt Bożego Narodzenia upamiętniających przyjście na ziemię Pana
Jezusa, naszego Zbawcy, składam najserdeczniejsze życzenia.
Niech Boże Dziecię, które przyszło na świat
jako prawdziwa światłość rozświetla tym Bożym blaskiem wszelki mrok i jasno
ukazuje to co jest Bożą wolą i prowadzi do życia wiecznego.
Niech obdarza każdego dnia wszelkimi
potrzebnymi łaskami, zwłaszcza da udział w pełni pokoju i radości, które płyną
z Jego Bożego serca.
Niech nadchodzący Nowy 2018 Rok, obfituje w
Boże błogosławieństwo oraz opiekę Maryi Niepokalanej Matki Jezusa i naszej. Niech także uświęca nas
i prowadzi Duch Święty, na każdy czas
roku
Przy Żłóbku Pana Jezusa
Życzy
Jacek Źróbek
WIECZÓR WIGILIJNY
WIECZÓR WIGILIJNY
Na niebie wschodzi,
Wszyscy się cieszą i
starsi i młodzi,
Matka się krząta, wśród
domowej czeladzi,
Wszyscy się cieszą
Wszyscy są radzi.
Ze wzruszeniem gromadzimy
się
Wokół stołu wigilijnego.
Pięknie nakrytego
I miejscem dla gościa
niespodziewanego
Czytamy wersety Pisma
Świętego
Potem modlitwa, łamanie
opłatka,
Blask świecy wigilijnej
I życzenia! Wesołych
Świąt, wszystkiego dobrego
I Błogosławieństwa
Jezuska Nowonarodzonego,
Spożywamy potrawy
wigilijne
W niepowtarzalnym
nastroju dnia tego
Myślami jesteśmy przy
tych co odeszli
Dnia pewnego
Śpiewając kolędy, idziemy
na pasterkę
Do Domu Bożego
Klękając przy żłobku
Jezuska Nowonarodzonego
Oddając Mu hołd
I Maryji Matce Jego.
czwartek, 21 grudnia 2017
Czym jest Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym?
Czym
jest Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym?
1. APDC jest zorganizowaną formą apostolstwa
Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych,
które zostało założone przez bł. Honorata Koźmińskiego i Matkę Wandę Olędzką w
1889 roku w Zakroczymiu.
APDC powstało jako odpowiedź na liczne prośby kierowane do Zgromadzenia Sióstr ze strony osób świeckich, zainteresowanych współpracą w zakresie naszego charyzmatu. Zgromadzenie rozeznało tę sytuację jako nowy znak czasu i nowe wezwanie apostolskie. Decyzja o podjęciu tej formy apostolskiej działalności Zgromadzenia zapadła w roku 1983. Dwa lata później (1985) przyjęto dla niej nazwę: Apostolskie Dzieło Pomocy dla Czyśćca. Znalazło to następnie odzwierciedlenie w Konstytucjach Zgromadzenia, zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską, które stanowią prawną podstawę jego istnienia. Pierwsi członkowie włączyli się formalnie do Dzieła w 1985 r.
Od 1 stycznia 2011 przyjęto nową nazwę: Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym (APDC).
2. Członkowie APDC stanowią duchową rodzinę Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych. Dniem szczególnej wzajemnej łączności między członkami APDC i Siostrami jest każdy poniedziałek. Siostry w tym dniu modlą się w intencji wszystkich członków zarówno żyjących, jak i zmarłych, członkowie zaś modlą się za siostry i o nowe powołania do Zgromadzenia.
Okazją do zapoznania się ze Zgromadzeniem jest kontakt listowy, mailowy oraz bezpośredni zwłaszcza podczas rekolekcji, dni skupień organizowanych dla członków Apostolstwa, a także odwiedzin Centrum APDC. Osobą odpowiedzialną za APDC na terenie Polski i poza jej granicami jest jedna z sióstr Zgromadzenia, która w jego imieniu współpracuje z członkami Apostolstwa i zajmuje się ich formacją.
3. APDC podąża za światłem Słowa Bożego. Papież Benedykt XVI napisał, że „Odnowa Kościoła dokonuje się także przez świadectwo, jakie dają życiem wierzący: chrześcijanie są faktycznie powołani, aby przez samo swoje istnienie w świecie ukazywali blask Słowa prawdy, jakie pozostawił nam Pan Jezus” (PF, 6).
Słowem Bożym, które najwyraźniej uwidacznia się przez działalność Apostolstwa jest Jezusowe orędzie o zmartwychwstaniu i życiu wiecznym dla wierzących w Niego. Członkowie APDC przez swoje powołanie do niesienia pomocy duszom czyśćcowym są apostołami wiary w nieśmiertelność duszy, w możliwość oczyszczenia po śmierci, w zmartwychwstanie i życie wieczne. Modlitwą, postawą troski o niebo dla zmarłego, zachętą do przebaczenia zmarłemu jego przewinień głoszą, że Jezus jest zmartwychwstaniem i życiem. Kto w Niego wierzy, nawet jeśliby umarł będzie żył. Kto żyje i wierzy w Chrystusa Pana nie umrze na wieki. (por. J 11, 25-26).
Członkowie APDC są jak aniołowie, którzy pytali płaczącą przy grobie Marię Magdalenę: Czemu płaczesz? Kogo szukasz? Dlaczego szukasz żyjącego wśród umarłych? Nie ma go tu – on żyje! (por. J 20,13; Łk 24, 5-6). W ten sposób realizują przesłanie zawarte w historii uczniów zmierzających do Emaus – w historii, którą Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji przytacza jako modelową w sposobie przeżywania wiary i dzielenia się nią z innymi (por. Żyć Rokiem Wiary. Program duszpasterski, s. 135-140). Członkowie Apostolstwa przybliżają się, jak Jezus, do tych, którzy dotknięci stratą ukochanej osoby, rozżaleni i rozczarowani oddalają się od źródła nadziei w zmartwychwstanie i życie. Nie pocieszają ich na siłę, ale podążają drogą ich smutku, pytają o powód bólu, aby z miłością wsłuchać się najpierw w serce drugiego człowieka, wczuć się w jego doświadczenie straty, aby następnie ogłosić Ewangelię Chrystusową, Ewangelię dobrą jak chleb łamany w czasie wieczerzy i dający poznać obecność Pana.
Ponadto członkowie APDC są ludźmi ewangelicznych błogosławieństw (por. Mt 5, 3-11), którzy troszczą się o czystość serca, modlą się w cichości, w pokorze czynią miłosierdzie, znoszą cierpliwie niedogodności życia, choroby, smutki czy inne cierpienia, aby w zjednoczeniu z Odkupieńczą Ofiarą Jezusa, przez ręce Maryi Pośredniczki łask, ofiarować to wszystko Ojcu Miłosierdzia w intencji zmarłych poddanych oczyszczeniu (por. Statut APDC I, 4; III, 2).
W Pierwszych Ustawach Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek bł. Honorat Koźmiński, pisząc o charyzmacie wspomagania dusz czyśćcowych, przytoczył perykopę z Ewangelii wg św. Jana o paralityku, który ponad trzydzieści lat czekał na kogoś, kto pomoże mu zanurzyć się w uzdrawiających wodach sadzawki (por. J 5, 1-9). Gdy Jezus pochyla się nad nim, słyszy znamienną skargę „Panie, nie mam człowieka”. Słyszy skargę chorego pozostającego w ogromnej niemocy uczynienia czegokolwiek dla siebie samego. Dla Sióstr Wspomożycielek i dla członków Apostolstwa ów paralityk to obraz zmarłych cierpiących w czyśćcu, czekających na oczyszczające zanurzenie w zdroju Bożego miłosierdzia, do którego mogą ich przybliżyć modlitwy, ofiary i uczynki miłosierdzia ludzi żyjących.
4. APDC zakorzenione w nauczaniu Kościoła katolickiego. Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji podkreśla w Programie duszpasterskim na Rok Wiary, że „chrześcijańskie powołanie ze swej natury jest wezwaniem do apostolstwa” (Żyć Rokiem Wiary. s. 134). Członkowie APDC w miarę możliwości zabiegają o pozyskiwanie nowych osób, które chciałyby zaangażować się w niesienie pomocy duszom czyśćcowym. Dzięki temu powstają kolejne grupy parafialne, które przez swoją działalność przyczyniają się do uwrażliwienia wiernych na konieczność troski o niebo dla siebie i dla swoich bliskich. Misja APDC jest głęboko zakorzeniona w nauczaniu Kościoła katolickiego i wiernie podąża za jego wskazaniami, unikając szukania nadzwyczajnych, często niebezpiecznych dla życia duchowego doświadczeń ze światem zmarłych. Podstawą zaangażowania na rzecz niesienia pomocy duszom czyśćcowym jest prawda wiary o istnieniu czyśćca sformułowana na soborach: Lyońskim, Florenckim i Trydenckim, prawda wiary mówiąca o duchowej komunii świętych w niebie, zmarłych poddanych oczyszczeniu i żyjących na ziemi oraz o wzajemnej wymianie dóbr duchowych między nimi, o której jest mowa w dokumentach soboru Watykańskiego II (Lumen Gentium, 49-51). Dodatkowym wsparciem w wiernym kroczeniu drogą wiary i dawaniu świadectwa o życiu wiecznym jest przynależność do duchowej rodziny Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek, które od 125 lat realizuje w Kościele charyzmat wspomagania zmarłych cierpiących w czyśćcu na podstawie Konstytucji zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską.
APDC powstało jako odpowiedź na liczne prośby kierowane do Zgromadzenia Sióstr ze strony osób świeckich, zainteresowanych współpracą w zakresie naszego charyzmatu. Zgromadzenie rozeznało tę sytuację jako nowy znak czasu i nowe wezwanie apostolskie. Decyzja o podjęciu tej formy apostolskiej działalności Zgromadzenia zapadła w roku 1983. Dwa lata później (1985) przyjęto dla niej nazwę: Apostolskie Dzieło Pomocy dla Czyśćca. Znalazło to następnie odzwierciedlenie w Konstytucjach Zgromadzenia, zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską, które stanowią prawną podstawę jego istnienia. Pierwsi członkowie włączyli się formalnie do Dzieła w 1985 r.
Od 1 stycznia 2011 przyjęto nową nazwę: Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym (APDC).
2. Członkowie APDC stanowią duchową rodzinę Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych. Dniem szczególnej wzajemnej łączności między członkami APDC i Siostrami jest każdy poniedziałek. Siostry w tym dniu modlą się w intencji wszystkich członków zarówno żyjących, jak i zmarłych, członkowie zaś modlą się za siostry i o nowe powołania do Zgromadzenia.
Okazją do zapoznania się ze Zgromadzeniem jest kontakt listowy, mailowy oraz bezpośredni zwłaszcza podczas rekolekcji, dni skupień organizowanych dla członków Apostolstwa, a także odwiedzin Centrum APDC. Osobą odpowiedzialną za APDC na terenie Polski i poza jej granicami jest jedna z sióstr Zgromadzenia, która w jego imieniu współpracuje z członkami Apostolstwa i zajmuje się ich formacją.
3. APDC podąża za światłem Słowa Bożego. Papież Benedykt XVI napisał, że „Odnowa Kościoła dokonuje się także przez świadectwo, jakie dają życiem wierzący: chrześcijanie są faktycznie powołani, aby przez samo swoje istnienie w świecie ukazywali blask Słowa prawdy, jakie pozostawił nam Pan Jezus” (PF, 6).
Słowem Bożym, które najwyraźniej uwidacznia się przez działalność Apostolstwa jest Jezusowe orędzie o zmartwychwstaniu i życiu wiecznym dla wierzących w Niego. Członkowie APDC przez swoje powołanie do niesienia pomocy duszom czyśćcowym są apostołami wiary w nieśmiertelność duszy, w możliwość oczyszczenia po śmierci, w zmartwychwstanie i życie wieczne. Modlitwą, postawą troski o niebo dla zmarłego, zachętą do przebaczenia zmarłemu jego przewinień głoszą, że Jezus jest zmartwychwstaniem i życiem. Kto w Niego wierzy, nawet jeśliby umarł będzie żył. Kto żyje i wierzy w Chrystusa Pana nie umrze na wieki. (por. J 11, 25-26).
Członkowie APDC są jak aniołowie, którzy pytali płaczącą przy grobie Marię Magdalenę: Czemu płaczesz? Kogo szukasz? Dlaczego szukasz żyjącego wśród umarłych? Nie ma go tu – on żyje! (por. J 20,13; Łk 24, 5-6). W ten sposób realizują przesłanie zawarte w historii uczniów zmierzających do Emaus – w historii, którą Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji przytacza jako modelową w sposobie przeżywania wiary i dzielenia się nią z innymi (por. Żyć Rokiem Wiary. Program duszpasterski, s. 135-140). Członkowie Apostolstwa przybliżają się, jak Jezus, do tych, którzy dotknięci stratą ukochanej osoby, rozżaleni i rozczarowani oddalają się od źródła nadziei w zmartwychwstanie i życie. Nie pocieszają ich na siłę, ale podążają drogą ich smutku, pytają o powód bólu, aby z miłością wsłuchać się najpierw w serce drugiego człowieka, wczuć się w jego doświadczenie straty, aby następnie ogłosić Ewangelię Chrystusową, Ewangelię dobrą jak chleb łamany w czasie wieczerzy i dający poznać obecność Pana.
Ponadto członkowie APDC są ludźmi ewangelicznych błogosławieństw (por. Mt 5, 3-11), którzy troszczą się o czystość serca, modlą się w cichości, w pokorze czynią miłosierdzie, znoszą cierpliwie niedogodności życia, choroby, smutki czy inne cierpienia, aby w zjednoczeniu z Odkupieńczą Ofiarą Jezusa, przez ręce Maryi Pośredniczki łask, ofiarować to wszystko Ojcu Miłosierdzia w intencji zmarłych poddanych oczyszczeniu (por. Statut APDC I, 4; III, 2).
W Pierwszych Ustawach Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek bł. Honorat Koźmiński, pisząc o charyzmacie wspomagania dusz czyśćcowych, przytoczył perykopę z Ewangelii wg św. Jana o paralityku, który ponad trzydzieści lat czekał na kogoś, kto pomoże mu zanurzyć się w uzdrawiających wodach sadzawki (por. J 5, 1-9). Gdy Jezus pochyla się nad nim, słyszy znamienną skargę „Panie, nie mam człowieka”. Słyszy skargę chorego pozostającego w ogromnej niemocy uczynienia czegokolwiek dla siebie samego. Dla Sióstr Wspomożycielek i dla członków Apostolstwa ów paralityk to obraz zmarłych cierpiących w czyśćcu, czekających na oczyszczające zanurzenie w zdroju Bożego miłosierdzia, do którego mogą ich przybliżyć modlitwy, ofiary i uczynki miłosierdzia ludzi żyjących.
4. APDC zakorzenione w nauczaniu Kościoła katolickiego. Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji podkreśla w Programie duszpasterskim na Rok Wiary, że „chrześcijańskie powołanie ze swej natury jest wezwaniem do apostolstwa” (Żyć Rokiem Wiary. s. 134). Członkowie APDC w miarę możliwości zabiegają o pozyskiwanie nowych osób, które chciałyby zaangażować się w niesienie pomocy duszom czyśćcowym. Dzięki temu powstają kolejne grupy parafialne, które przez swoją działalność przyczyniają się do uwrażliwienia wiernych na konieczność troski o niebo dla siebie i dla swoich bliskich. Misja APDC jest głęboko zakorzeniona w nauczaniu Kościoła katolickiego i wiernie podąża za jego wskazaniami, unikając szukania nadzwyczajnych, często niebezpiecznych dla życia duchowego doświadczeń ze światem zmarłych. Podstawą zaangażowania na rzecz niesienia pomocy duszom czyśćcowym jest prawda wiary o istnieniu czyśćca sformułowana na soborach: Lyońskim, Florenckim i Trydenckim, prawda wiary mówiąca o duchowej komunii świętych w niebie, zmarłych poddanych oczyszczeniu i żyjących na ziemi oraz o wzajemnej wymianie dóbr duchowych między nimi, o której jest mowa w dokumentach soboru Watykańskiego II (Lumen Gentium, 49-51). Dodatkowym wsparciem w wiernym kroczeniu drogą wiary i dawaniu świadectwa o życiu wiecznym jest przynależność do duchowej rodziny Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek, które od 125 lat realizuje w Kościele charyzmat wspomagania zmarłych cierpiących w czyśćcu na podstawie Konstytucji zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską.
 |
| Czym jest Apostolstwo Pomocy Duszom Czyśćcowym ? |
KORONKA DO ŚWIĘTEJ ŁUCJI
KORONKA DO ŚWIĘTEJ ŁUCJI
Na medaliku ze świętej Łucją:[1]
O wspaniała święta Łucjo, dziewico i
męczennico,
która oddałaś swoje życie za
Kościół,
czcimy twoje poświęcenie dla naszej
wiary.
Powołując się na dobroć, Panie,
pokornie prosimy, za wstawiennictwem
świętej Łucji,
żeby lepiej służyć Tobie i wypełniać
Twoją Wolę.
Dobra święta Łucjo usłysz nasze
modlitwy i spełnij nasze prośby.
Amen.
Na 3 częściach po 3 paciorki każda:
(3 razy) Ojcze nasz…
(3 razy) Zdrowaś Maryjo…
(3 razy) Chwała Ojcu…
Modlitwa: Wszechmogący Boże,
ożyw w nas gorliwość za wstawiennictwem
Świętej Łucji,
dziewicy i męczennicy,
abyśmy za jej przykładem postępowali
na ziemi jak dzieci światłości,
a w niebie oglądali jej chwałę.
Amen
Adwentowa modlitwa
Adwentowa modlitwa
Jezu Chryste,[1]
który jesteś drogą, prawdą i życiem.
Wołam do Ciebie: Jezu, Synu Boga Najwyższego,
Ciebie anioł Gabriel zwiastował Maryi Dziewicy:
przybądź i króluj na wieki nad swoim ludem.
Jezu, Ty jesteś Świętym Boga,
Twoją obecnością rozradował się Jan Chrzciciel w łonie Elżbiety,
daj całemu światu radość zbawienia:
przybądź i króluj na wieki nad swoim ludem.
Jezu, Zbawicielu,
anioł objawił Twoje imię Józefowi,
mężowi sprawiedliwemu:
przybądź i króluj na wieki nad swoim ludem.
Jezu, Światłości świata,
Ciebie oczekiwał Symeon i wszyscy sprawiedliwi:
przybądź i króluj na wieki nad swoim ludem.
Jezu, Wschodzie, który nigdy się nie kończysz,
Ciebie zapowiedział Zachariasz jako przychodzącego z wysoka,
przybądź i oświeć tych, którzy trwają w nieznajomości Ciebie.
Amen.
Jezu Chryste,[1]
który jesteś drogą, prawdą i życiem.
Wołam do Ciebie: Jezu, Synu Boga Najwyższego,
Ciebie anioł Gabriel zwiastował Maryi Dziewicy:
przybądź i króluj na wieki nad swoim ludem.
Jezu, Ty jesteś Świętym Boga,
Twoją obecnością rozradował się Jan Chrzciciel w łonie Elżbiety,
daj całemu światu radość zbawienia:
przybądź i króluj na wieki nad swoim ludem.
Jezu, Zbawicielu,
anioł objawił Twoje imię Józefowi,
mężowi sprawiedliwemu:
przybądź i króluj na wieki nad swoim ludem.
Jezu, Światłości świata,
Ciebie oczekiwał Symeon i wszyscy sprawiedliwi:
przybądź i króluj na wieki nad swoim ludem.
Jezu, Wschodzie, który nigdy się nie kończysz,
Ciebie zapowiedział Zachariasz jako przychodzącego z wysoka,
przybądź i oświeć tych, którzy trwają w nieznajomości Ciebie.
Amen.
 |
| Adwentowa modlitwa |
poniedziałek, 18 grudnia 2017
ZAPROSZENIE ARCYBISKUPA METROPOLITY KATOWICKIEGO NA JUBILEUSZ KAPŁAŃSTWA ARCYBISKUPA DAMIANA ZIMONIA
ZAPROSZENIE ARCYBISKUPA METROPOLITY KATOWICKIEGO
NA JUBILEUSZ KAPŁAŃSTWA ARCYBISKUPA DAMIANA ZIMONIA
Drodzy Diecezjanie!W czwartek, 21 grudnia br. przypada 60. rocznica święceń prezbiteratu księdza arcybiskupa seniora Damiana Zimonia. Dostojny Jubilat właśnie w tym dniu będzie dziękował Bogu za łaskę powołania do służby Ewangelii podczas uroczystej Mszy Świętej, sprawowanej o godz. 12.00 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach.
Dzieląc się tą radosną wiadomością, polecam Czcigodnego Jubilata Waszej modlitwie. Niech będzie ona naszym wspólnym dziękczynieniem Bogu za wszystko, czego dokonał poprzez posługę Arcybiskupa Seniora dla dobra Kościoła lokalnego i powszechnego.
Zapraszam księży diecezjalnych i zakonnych, siostry zakonne i wiernych świeckich do katowickiej katedry, gdzie wspólnie z Jubilatem złożymy eucharystyczną Ofiarę i uwielbimy Boga uroczystym Te Deum laudamus.
Uczestnikom niedzielnej Eucharystii udzielam pasterskiego błogosławieństwa
† Wiktor Skworc
ARCYBISKUP METROPOLITA
niedziela, 10 grudnia 2017
piątek, 8 grudnia 2017
W ŚWIĘTO NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
W
ŚWIĘTO NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
8 grudnia [1]
dla w parafii Janowskiej w Mysłowicach to święto odpustowe [2],
dla kościoła katolickiego 8 grudnia
obchodzone jest jako uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi
Panny. Wydarzenie Niepokalanego Poczęcia Maryi jest zasługą specjalnej Bożej
łaski.
W piątkowy wieczór na uroczystej mszy
odpustowej licznie przybyli parafianie i goście.
Mszę koncelebrowaną [3] sprawowali
księża z parafii Kolbego to proboszcz Andrzej Hnida, wikarzy Zbigniew Glenc, Bartłomiej
Cieślak oraz emerytowany proboszcz parafii z Brzęczkowic Bernard Halemba, który wygłosił słowo Boże.
W
homilii mówił o historii Niepokalanego Poczęcia przywołał też powstanie dogmatu[4] o
Niepokalanym Poczęciu z 1854 roku przez Papieża Piusa IX. W czasie mszy Świętej
Archikonfraternia Literacka [5]przyjęła
nowego członka, który złożył uroczyste ślubowanie.
W
uroczystości brały też udział poczty sztandarowe:
Archikonfraterni Literackiej, Górniczy,
Apostolstwa Dobrej Śmierci, oraz panie w strojach Śląskich, a o oprawę muzyczną
zadbał chór świętego Maksymiliana z parafii.
Po uroczystej Mszy świętej odbyła się
procesja teoforyczna wokół kościoła
JZ
[1] 8 grudnia –
uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
[2] Odpust
parafialny – parafia Mysłowicach –Janowie Miejskim
[3] Suma odpustowa –
8 grudzień 2017 godz. 18:00 – odprawiali:
proboszcz Andrzej Hnida, wikarzy Zbigniew Glenc, Bartłomiej Cieślak oraz
emerytowany proboszcz parafii z Brzęczkowic Bernard Halemba
[4] Dogmat o
Niepokalanym Poczęciu -1854 papież Pius
IX
[5]
Archikonfraternia Literacka Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny –
święto patronalne -8 grudzień – przyjęcie i ślubowanie nowego brata
poniedziałek, 4 grudnia 2017
Subskrybuj:
Posty (Atom)