NA SZLAKU OPOLSKIM – NYSA W BASTIONIE ŚWIĘTEJ JADWIGI

NA SZLAKU OPOLSKIM – NYSA

W BASTIONIE ŚWIĘTEJ JADWIGI

Wędrując szlakami województwa Opolskiego [1] jednym ze starych miast jest Nysa. [2](zobacz też) Kiedyś zwana stolicą biskupów Śląskich. Ale dawna Nysa kryje jeszcze inną tajemnicę.

Kiedyś miasto Nysa było twierdzą [3] ze swoimi fortami obronnymi.

Sięgnijmy do historii. Pierwsze fortyfikacje powstały w średniowieczu w drugiej połowie XIII wieku jako fortyfikacje drewniano-ziemne otaczające Nysę. Uległy one całkowitemu zniszczeniu w 1284 roku podczas konfliktu między biskupem Tomaszem II [4] a księciem Wrocławskim Henrykiem IV Probusem. [5] Fortyfikacje powstawały przy odnodze rzeki Białej Głuchołaskiej, a rzeki Nysy Kłodnickiej. W drugiej połowie XIV wieku powstają pierwsze mury otaczające główną część miasta było to za panowania biskupa Przecława z Pogorzeli. [6] Były one zbliżone do czworoboku o zaokrąglonych narożach, z licznymi basztami. Dodatkowe zabezpieczenie stanowiło przedmurze. Całość fortyfikacji otaczała fosa, zasilana przez rzeki Nysę Kłodzką i Białą Głuchołaską, w tamtym czasie płynące wówczas równolegle. Komunikacja z miastem odbywała się przez mosty. Wszystkie bramy miejskie -Wrocławska na północy, Ziębicka na zachodzie, Bracka po stronie południowo-zachodniej i Celna na południu były wyposażone w wysokie wieże obronne. W czasie wojen Husyckich [7] Nyskie mury miejskie zdały egzamin, ratując mieszkańców przed wojskami Prokopa. Kolejnym okresem modernizacji murów miejskich nastąpił w XVI wieku, kiedy to było zagrożenie z zalewem Turków Wieża Bramy Wrocławskiej otrzymała wówczas nadbudowę ze strzelnicami artyleryjskimi. W 1596 roku wzniesiono bramę świętego Jakuba na Przedmieściu Wrocławskim, zwaną później Bramą Krowią.

Mury miejskie Nysy niemal całkowicie rozebrano w drugiej połowie XIX wieku i pierwszych latach XX wieku. Zachowały się niektóre elementy średniowiecznego systemu obronnego. Najbardziej okazale prezentują się dwie wysokie wieże, stanowiące w przeszłości obronę bram miejskich: Ziębickiej i Wrocławskiej. [8] Ta istotna część miasta to tylko część systemu obronnego. Jak już pisałem istotną rolę odegrały fortyfikacje, początkiem był koniec XVI wieku. Gdy miasto było w granicach Królestwa Czechów dynastii Habsburgów [9] w 1594 roku. Projektantem tamtych czasów był Johanes Schneider z Lindau [10]–Bodensee, na prośbę biskupa Wrocławskiego, Andreasa von Jerin.

W 1643 roku umocnienia te zaczęto przebudowywać według szkoły staro holenderskiej. W tamtym czasie kładziono nacisk na system obrony skrzydłowej. Dobudowano nowe obiekty, zwiększono ilość bastionów. Całe miasto otoczono wałem i fosą wodną. Po obwałowaniu nad przeciwskarpą biegła ukryta droga wewnętrzna. Prace modernizacyjne trwały do początku XVIII wieku. Dziś możemy zobaczyć tylko bastion świętej Jadwigi [11]- Bastei der Hl.Hedwig, znajdujący się przy ulicy Piastowskiej. Bastion powstał jako jeden z 10 bastionów staroholenderskich wznoszonych od 1643 roku. Do 1654 roku prace nadzorował Jeremias Constantin Altenberger. Późnej został przebudowany w latach 1742-1758 według projektu generała G.C. Walware. Składa się z nasypów ziemnych i ceglano-kamiennych budowli kazamatowych, które powstały w latach 1771-1776. W 1807 roku na terenie bastionu urządzono laboratorium, [12] w którym przygotowywano amunicję dla walczącej załogi. Przed rokiem 1859 kazamaty bastionu były wykorzystywane w charakterze koszar wojsk saperskich. Od 29-08-1870 roku w kazamatach bastionu przebywało około 500 francuskich jeńców wojny francusko-pruskiej. Jedną z ciekawostek twierdzy Nysa w czasie I wojny światowej był tam więziony wiosną 1916 roku późniejszy prezydent Francji generał Charles De Gaulle. [13]

Spacerując ulicami: Forteczną, Armii Krajowej, Wincentego Pola i Piastowską odkryjemy forteczną budowlę. Poznajmy ją: Bastion jest na planie pięcioboku, z pięciobocznym dziedzińcem otwartym od strony południowo-wschodniej. Bryłę bastionu tworzą tzw. szyje, działobitnie oraz nasyp ziemny, obecnie nieregularny o wysokości około. 7,5 m, ze spadkami na zewnątrz, zakończony pionowymi ścianami od strony dziedzińca. Dwukondygnacyjną budowlę kazamatową, obejmującą 4 z 5 boków bastionu, założono na planie zbliżonym do podkowy. Trzydziestodziewięcioosiową elewacją artykułowano otynkowanymi lizenami w wielkim porządku i prostokątnymi otworami okiennymi zamkniętymi odcinkiem łuku. Na krańcach elewacji znajdują się płytkie, boniowane ryzality. W centralnej części wbudowano kamienny ryzalit z półkolistym wejściem, ze zwornikiem z monogramem FR co mówi:

Friedrich Rex - Król Fryderyk [14] i datą 1775.

W każdym z 23 wewnętrznych segmentów znajdują się sklepione kolebkowo pomieszczenia forteczne. W trakcie środkowym usytuowano klatkę schodową. Zewnętrzny obwód kazamat, stykający się z nasypem, stanowi sklepiony kolebkowo korytarz z czterema okrągłymi kominami wentylacyjnymi. 

W sekcjach zewnętrznych korytarz poszerza się, tworząc dwie dwutraktowe, barokowe działobitnie. Do oryginalnego wyposażenia możemy zaliczyć XVIII-wieczną klatkę schodową z kutą, żelazną balustradą oraz 6 sztuk XIX-wiecznych drzwi zewnętrznych –tzw płycinowych, oryginalna stolarka okienna tzw. Krosnowa i żeliwne kominki wentylacyjne. Dziś jednym z pomieszczeń znajduje się Centrum informacji turystycznej , tam też zobaczymy wystawę poświęconą krótkiej historii fortyfikacji i twierdzy Nysy. Wśród eksponatów militarnych to broń palna, czy kule armatnie, ale też możemy zobaczyć kopię tekstu pokoju Drezdeńskiego [15] z 25 grudnia 1745 roku.(zobacz też)

Warto jeszcze zwrócić na inne ciekawostki okresu wojen Śląskich.

To tylko jedna część Nyskiej twierdzy. Więc wyruszmy dalej na szlak fortyfikacji Nyskiej.

JZ [16]

https://swiatznanyinieznany-jack.blogspot.com/2019/11/na-szlaku-opolskim-nysa-w-bastionie.html

DO GALERII FOTOGRAFII

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/nysa-bastion-swietej-jadwigi

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Województwo Opolskie

[2] Nysa – miasto w województwie Opolskim dawniej: Nisa, Nissa, Łaciński: Nissa, Niemiecki: Neisse, Czeski: Nisa, w powiecie Nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Nysa. Historycznie leży na Dolnym Śląsku. Miasto położone jest na granicy Przedgórza Sudeckiego i Niziny Śląskiej, w południowo-zachodniej części Doliny Nysy Kłodzkiej.

[3] Twierdza Nysa -Niemiecki: Festung Neiße- to jeden z najlepiej zachowanych na Śląsku systemów fortyfikacji -obok twierdzy w Kłodzku i Srebrnej Góry. Większość obiektów powstała w XVIII wieku. Obiekty Twierdzy zajmują łącznie około 80 ha i znajdują się na nieruchomościach o łącznej powierzchni około 230 ha.

[4] Tomasz II Zaremba urodzony około 1230 roku, zmarł 15 marca 1292 roku – biskup Wrocławski. Otrzymał dla siebie i swoich następców przywilej niezależności od władzy książęcej w postaci kasztelanii Nysko–Otmuchowskiej w 1290 roku

[5] Henryk IV Probus -Prawy z łaciny Probus Niemiecki: Heinrich IV. von Breslau , Heinrich der Gerechte, Czeski: Jindřich IV. Probus. Urodzony. 1257 zmarł 23 czerwca 1290 roku, to książę Wrocławski w latach 1270–1290, książę Krakowski w latach 1288–1290, książę Ścinawski w latach 1289–1290, minnesinger.

[6] Przecław z Pogorzeli, Preczlaw von Pogarell urodziny 5 maja 1310 roku w Pisarzowicach , zmarł w nocy z 5 na 6 kwietnia 1376 roku w Otmuchowie – Śląski duchowny katolicki, biskup Wrocławski w latach 1342–1376.

[7] Wojny Husyckie to wojny religijne toczone w Królestwie Czech w latach 1419–1436 pomiędzy Czeskimi Husytami przeciwko krucjatom organizowanym przez cesarza Zygmunta Luksemburskiego przy poparciu papiestwa.18 marzec 1428 roku – bitwa pod Nysą

[8] Bramy obronne zachowane do dziś Ziębicka i Wrocławska

[9] Dynasta Habsburgów - Założycielem dynastii był Guntram Bogaty -X wiek. Nazwa rodziny wywodzi się od pierwszej posiadłości rodu, zamku Habsburg legendarna etymologia od Niemieckiego. Habichtsburg – Jastrzębi Zamek- położonego w kantonie Aargau w Szwajcarii.

[10] Johanes Schneider z Lindau pierwszy projektant fortyfikacji – 1594

[11] Bastion Świętej Jadwigi – z niemieckiego Bastei der Hl.Hedwig zbudowany w 1643 roku z późniejszymi przebudowami 1742-1758

[12] W 1807 roku  w bastionie działo laboratorium do wytwarzania kul armatnich i moździerzy

[13] Charles De Gaulle pełna nazwa --Charles André Joseph Marie de Gaulle urodzony 22 listopada 1890 roku w Lille, zmarł 9 listopada 1970 roku w Colombey-les-Deux-Églises, to francuski polityk, prezydent Francji,  generał brygady, mąż stanu i teoretyk wojskowości. W czasie I wojny światowej był trzykrotnie ranny, a w marcu 1916 roku raniony pod Verdun został wzięty do niewoli. Przebywał jako jeniec w Nyskich kazamatach

[14] Król Fryderyk II Wielki-Niemiecki Friedrich II von Hohenzollern -urodzony 24 stycznia 1712 roku w Berlinie, zmarł 17 sierpnia 1786 w Poczdamie to król Prus w latach 1740–1786. Pod jego rządami Prusy stały się jednym z najpotężniejszych państw Europejskich.

[15] Pokój Drezdeński z 1745 roku- traktat podpisany 25 grudnia 1745 roku pomiędzy Austrią, Prusami i Saksonią, kończący II wojnę Śląską i tymsamym potwierdzający warunki pokoju Wrocławskiego i Berlińskiego.

W traktacie Pruskim król Fryderyk II Wielki uznał Franciszka I jako cesarza Rzymskiego, w zamian utrzymał kontrolę nad Śląskiem, który zdobył w wyniku I wojny Śląskiej. Ponadto Saksonia wypłaciła Prusom milion talarów tytułem reparacji.

[16] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne , zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

SZLAKIEM OPOLSKIM –PRUDNIK

SZLAKIEM OPOLSKIM –PRUDNIK

Wędrówki szlakiem Opolskim [1] poprowadziły mnie do Prudnika [2]- chociaż była to tylko krótka chwila, to na pewno zatrzymać się warto na dłuższy czas.

Podróż była dość czasochłonna z powodu awarii autobusu Flixbusu, [3] który miał dotrzeć o 10:40 do Nysy, ale na miejscu był dopiero o12 godzinie. W pierwszej kolejności zatrzymałem się w Nysie. [4](zobacz też)

Więc i plany się pozmieniały. Zatrzymując się już na  dworcu autobusowym w Nysie sprawdziłem czym można dojechać do Prudnika. Rewelacji nie było na autobusy nie można liczyć została tylko kolei. I tak zaczęła się przygoda z Nysą, krótki spacer do rynku i fortu wodnego, oraz na północną ścianę miasta na cmentarz gdzie znajduje się grób i pomnik Josepha Karla Benedikta Freiherra von Eichendorffa [5] to poeta śląsko-niemiecki. Nieubłaganie czas szybko mijał i szybko na  dworzec kolejowy, aby wyruszyć  już do Prudnika. 

Z Nysy do Prudnika podróż trwa trochę czasu. Bilet kosztuje 8,20 złotych. 

Z dworca kolejowego wyruszymy szlakiem czerwonym [6] do starego rynku.

Co można zwiedzieć w Prudniku?

Spacerując w kierunku rynku można z daleka zauważyć zwartą panoramę miasta, kilkoma wieżami. Złota Polska jesień też pokazała uroki kolorystyki miasta. Tak dotarłem na rynek, na placu po środku stoi potężna budowla w stylu barokowo- klasycystycznym zbudowana w 1782 roku jest to zabytkowy ratusz miejski. [7] Od północnej strony nad budynkiem dominuje przylegająca wieloczłonowa wieża zwieńczona hełmem i iglicą. Wieża mierzy aż 63 metry wysokości. 

Na placu odkryjemy pomnik – kolumnę Maryją [8] z 1694 roku ufundowaną przez notariusza miejskiego Piotra Ortmana i jego żonę dla uczczenia ofiar dżumy z 1625 roku. Kolejnym pomnikiem jest figura świętego Jana Nepomucena [9] z 1733 roku, oraz fontanna barokowa [10] z 1695 roku.

 Idąc dalej nasza droga poprowadzi do wieży zamkowej zwanej wieżą Woka [11] z której można  zobaczyć panoramę miasta i okolicy. W bliskości znajduje się też zespół klasztorny bonifratrów [12] z 1783 roku z pięknymi freskami. Warto zwrócić jeszcze jeden kościół pw. Świętego Michała Archanioła, [13] który powstała już w 1279 roku początkowo był to drewniany kościół. Tam odkryjemy najcenniejszy obraz Matki Bożej Prudnickiej z XVII wieku.

 Ale Prudnik ma też jedną ważną postać kościoła, to tam w klasztorze franciszkanów w Prudniku –Lesie [14] w okresie od 6 października 1954 roku do 28 października1955 roku był więziony Prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński [15] (zobacz też) tam też prymas rozpoczął opracowanie tekstu ślubów Jasnogórskich Narodu Polskiego. To tylko niewielka część poznawania miasta. Podróżnicy i turyści odkryją jeszcze inne ciekawostki kultury tradycji i obyczajów ziemi Prudnickiej.

 JZ [16]

DO GALERI FOTOGAFII

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/

 Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Szlak Opolski – Województwo Opolskie

[2] Prudnik miasto powiatowe w województwie Opolskim daw. Prądnik, Nowe Miasto Królewskie, łacińskie Prudnicium, Neostadium, niemieckie. Neustadt i, Neustadt in Oberschlesien, czeskie  Prudník, śląskie. Prudńik, Założone  w latach 1255-59 przez szlachcica,  marszałka czeskiego wielmoża Woka z Rożemberka -Woko de Rosenberch, Vok I. z Rožmberka

[3] Flixbus – autobusy dalekobieżne

[4] Nysa – miasto w województwie Opolskim, dawna stolica biskupów księstwa Nyskiego

[5] Joseph Karl Benedikt Freiherr von Eichendorff poeta Śląsko –niemiecki

urodzony 10 marca 1788 roku w Łubowicach, zmarł 26 listopada 1857 roku w Nysie

[6] Szlak czerwony z dworca kolejowego w Prudniku do Rynku

[7] Zabytkowy ratusz Miejski z 1782 roku w stylu barokowo –klasycystycznym

[8] Kolumna Maryjna z 1694 roku

[9] Barokowa figura Świętego Jana Nepomucena z 1733 roku

[10] Fontanna barokowa z 1695 roku

[11] Wieża Woka

[12] zespół klasztorny bonifratrów z 1793 roku

[13] Kościół pw. Świętego Michała Archanioła powstanie datuje się na 1279 jako kościół drewniany. W kościele tym odkryjemy obraz Matki Bożej Prudnickiej z XVII wieku.

[14] Klasztor franciszkanów w Prudniku –Lesie

[15] Prymas Polski Kardynał Stefan Wyszyński - Duchowny kościoła Polskiego kardynał, Prymas Polski urodzony 3 sierpnia 1901 w Zuzeli, zmarł 28 maja 1981 w Warszawie

w okresie od 6 października 1954 roku do 28 października1955 roku w klasztorze franciszkanów w Prudniku był więziony prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński

[16] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

SZLAKIEM OPOLSKIM – NYSA WILGEFORTIS

SZLAKIEM OPOLSKIM – NYSA

WILGEFORTIS

Wędrówki po szlaku Opolskim zaprowadziły mnie do Nyskiego dawnego pałacu biskupów [1]– dzisiaj tam mieści się muzeum.
Jedna z ekspozycji zwróciła na mnie uwagę za zaszklonym wnętrzem widniała postać na krzyżu [2] – pewnie ktoś pomyśli - że to zwykły wizerunek jaki spotyka się np. przy drogach, czy w kościoła?

Co to jest Wilgefortis? [3]

Tak właśnie jest nazwana postać na krzyżu?

Rzeźba wykonana w drewnie polichromowanym prawdopodobnie w Czechach, w XVIII wieku.

Zatrzymajmy się nad słowem i znaczeniem Wilgefortis to zwana jest świętą Liberatą bądź świętą Kummernis, gdzie indziej Dzielną Dziewicą, na terenie Czech - świętą Starostą. W gwarze ludowej Śląska pojawia się jako Starostka, dobra opiekunka i patronka kobiet Jej imię „Wilgefortis", etymologicznie związane z łacińskim zwrotem „Virgo Fortis", oznaczającym silną i dzielną dziewicę, ulegało przez wieki zniekształceniom i uproszczeniom. Sama historia i legenda Wilgefortis ma swoje korzenie w tradycji ludowych wierzeń i obrzędów Portugalii bądź Italii, których narodziny datuje się na okres IV wieku naszej ery. Legenda osadzona jest na pograniczu religii chrześcijańskiej i muzułmańskiej. W katedrze pod wezwaniem świętego Marcina w Lukce [4] we włoskiej Toskanii, odnajdziemy drewnianą rzeźbę Volta Santo czyli Święta Twarz, pochodząca z okresu średniowiecza. Przedstawienie Zbawiciela, z szeroko otwartymi oczami i długimi włosami opadającymi na ramiona. Wysokość krzyża wynosi 4,3 metra, wysokość samej figury Chrystusa 2,5 metra, rzeźba wykonana jest z drewna cedrowego. 

Najstarsze świadectwa kultu Volto Santo pochodzą z XII wieku Volto Santo wyrzeźbić miał Nikodem, świadek Ukrzyżowania, stąd krucyfiks nabierał szczególnego znaczenia i zaliczany był do powstałych cudownie.

Krucyfiks przypłynął w łodzi bez załogi do portu w Lunii, a stąd dostał się do rąk biskupa Jana z Lukki. Istniejące dokumenty mówią, że w 1070 roku odbyła się uroczysta procesja, podczas której wprowadzono krzyż do katedry w Lukce. 

Czczony od średniowiecza w Lukce romański krucyfiks jest wykonaną w XIII wieku prawdopodobnie kopią starszego krucyfiksu. Wizerunek w średniowieczu był bardzo popularny w Europie między innymi możemy zobaczyć go na freskach w katedrze kwidzyńskiej [5] z ujęciem nietypowej sceny ukrzyżowania. Jej nietypowość polega na tym, że adorowana przez dwa anioły ukrzyżowana postać nie przypomina wizerunków Jezusa na krzyżu. W postaci nie zobaczymy zarostu, ma otwarte oczy, ubrana jest w długą szatę, głowę zdobi korona, a stopy swobodnie zwisają, w tym jedna nie posiada buta.  Poniżej klęcząca postać grająca na skrzypcach. Nad obrazem zachował się gotycki napis: 

„Das crutze von Luca”. 

Warto tu zwrócić uwagę w literaturze obraz Kwidzyński zwany jest męczeństwem świętej Kümmernis. Ale wróćmy do historii. Pokolenia przekazują sobie w tradycji. Wilgefortis była córką króla Luzytanii [6] dziś to Portugalia, ale mogła też z Sycylii.  Wilgefortis -w tajemnicy przed surowym ojcem i rodziną wyznania muzułmańskiego, ofiarowuje siebie i swoją czystość Bogu. Ojciec ma wobec córki [7] odmienne plany, żądając by poślubiła jednego z wybranych przez niego kandydatów na męża. Piękna dziewczyna, wtrącona przez ojca za nieposłuszeństwo do ciemnicy, podczas gorliwych modlitw prosi Boga, aby odebrał jej urodę, gdyż nie pragnie podobać się żadnemu mężczyźnie, a swoje życie zamierza poświęcić służbie Najwyższemu, pokorze wobec wiary i wiecznej czystości. W efekcie modlitw na twarzy dziewczyny pojawia się męski zarost, który doprowadza jej ojca do wściekłości i decyzji, że musi zostać dotkliwie ukarana i zginąć w taki sposób jak Chrystus. Gdy przyjrzymy się Nyskiej postaci zauważymy jeszcze jedną ciekawostkę rzeźba jest tylko z jednym butem na stopie.

 I tu znów możemy doszukać się legendy ,którą przekazują sobie pokolenia. 

O cudotwórczej mocy „świętej” Wilgefortis [8] dostrzeżemy w średniowiecznych obrazkach, gdzie pojawia się pewien grajek pod krzyżem, oraz trzewik spadający z nóg ukrzyżowanej. Muzykant  grający pod ukrzyżowaną Wilgefortis został przez nią obdarowany złotym trzewikiem, w co mu nie uwierzono i za kradzież skazano na śmierć. Przed egzekucją prosił on o danie mu jeszcze szansy na powtórny występ pod krzyżem i wówczas to miał się powtórzyć ów cud ze spadającym trzewikiem, co ocaliło mu życie. 

Nyska rzeźba pierwotnie była w kościele świętego Jakuba i świętej Agnieszki w Nysie. [9]

Jest rzeźbą wykonaną w drewnie, o wysokości 175 centymetrów. 

Niewątpliwie bryła rzeźbiarska jest na bardzo wysokim poziomie.

NYSKA -RZEŹBA KOBIETY NA KRZYŻU
 -ZWANA WILGEFORTIS 

Oczy dostrzegą że postać kobiety wyrzeźbiona jest zachowaniem proporcji, a suknia stanowi szczegóły XVIII-wiecznego stroju dworskiego. 

Niewątpliwie wykończenie rzeźby jest nietypowe i wymagające dużych umiejętności technologicznych. Zabytek został opracowany w technice szypolenu, która należy do arsenału rokoka. 

Rzeźba wykonana w bieli, stosując odpowiedni sposób nakładania białych zapraw i lakierów. Miały imitować powierzchnie bardziej szlachetne, takie jak kość słoniowa, marmur carraryjski, porcelana. Możliwość imitowania powierzchni porcelanowych na wybujałych formach snycerskich i łączenia ich z technikami pozłotniczymi na wysoki połysk, dawała efekty niebywale zachwycające, nieosiągalne warsztatowo w marmurze. Praca malarzy polichromii były opłacane o wiele wyżej niż prace rzeźbiarzy.

 Dziś możemy podziwiać kunszt pracy XVIII-wiecznych malarzy polichromii.

W ikonografii postać Wilgefortis odnajdujemy w obrazach i rzeźbach jako kobietę z brodą, przybitą do krzyża i bez jednego buta. 

Malowali ją między innymi tej miary artyści, co Hans Memling i Hieronim Bosch.

JZ[10]

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Nysa – Muzeum powiatowe

[2] Krzyż – Łaciński Crucyfiks

[3] Wilgefortis- święta liberatka , świętą Kümmernis- kummernis – dzielną dziewicą, świętą starostką ,

[4] Luka- Włoskie miasto w Toskanii Katedra świętego Marcina  drewniana rzeźba Volta Santo – czyli święta twarz w 1070 roku odbyła się tam procesja wprowadzająca święty krzyż do katedry.

[5] Katedra w Kwidzyniu – malowidło męczeństwo świętej Kümmernis. Gotyckie freski pochodzące z XIV wieku 1376-1414.

[6] Król Luzytanii – Portugalia

[7] Córka króla Luzytanii, która miała być ukrzyżowana za nieposłuszeństwo wobec swojego ojca.

[8] Legenda o świętej Wilgeforis i grajku.

[9] Katedra świętego Jakuba i swiętej Agnieszki w Nysie – proboszcz ksiądz Franz von Zosseln, w swoim pamiętniku napisał, że 6 czerwca 1807 roku odprawił nabożeństwo i wygłosił kazanie z ambony „przy św. Kümmernis”.

[10] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne , zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.