NA SZLAKU OPOLSKIM – NYSA W BASTIONIE ŚWIĘTEJ JADWIGI

NA SZLAKU OPOLSKIM – NYSA

W BASTIONIE ŚWIĘTEJ JADWIGI

Wędrując szlakami województwa Opolskiego [1] jednym ze starych miast jest Nysa. [2](zobacz też) Kiedyś zwana stolicą biskupów Śląskich. Ale dawna Nysa kryje jeszcze inną tajemnicę.

Kiedyś miasto Nysa było twierdzą [3] ze swoimi fortami obronnymi.

Sięgnijmy do historii. Pierwsze fortyfikacje powstały w średniowieczu w drugiej połowie XIII wieku jako fortyfikacje drewniano-ziemne otaczające Nysę. Uległy one całkowitemu zniszczeniu w 1284 roku podczas konfliktu między biskupem Tomaszem II [4] a księciem Wrocławskim Henrykiem IV Probusem. [5] Fortyfikacje powstawały przy odnodze rzeki Białej Głuchołaskiej, a rzeki Nysy Kłodnickiej. W drugiej połowie XIV wieku powstają pierwsze mury otaczające główną część miasta było to za panowania biskupa Przecława z Pogorzeli. [6] Były one zbliżone do czworoboku o zaokrąglonych narożach, z licznymi basztami. Dodatkowe zabezpieczenie stanowiło przedmurze. Całość fortyfikacji otaczała fosa, zasilana przez rzeki Nysę Kłodzką i Białą Głuchołaską, w tamtym czasie płynące wówczas równolegle. Komunikacja z miastem odbywała się przez mosty. Wszystkie bramy miejskie -Wrocławska na północy, Ziębicka na zachodzie, Bracka po stronie południowo-zachodniej i Celna na południu były wyposażone w wysokie wieże obronne. W czasie wojen Husyckich [7] Nyskie mury miejskie zdały egzamin, ratując mieszkańców przed wojskami Prokopa. Kolejnym okresem modernizacji murów miejskich nastąpił w XVI wieku, kiedy to było zagrożenie z zalewem Turków Wieża Bramy Wrocławskiej otrzymała wówczas nadbudowę ze strzelnicami artyleryjskimi. W 1596 roku wzniesiono bramę świętego Jakuba na Przedmieściu Wrocławskim, zwaną później Bramą Krowią.

Mury miejskie Nysy niemal całkowicie rozebrano w drugiej połowie XIX wieku i pierwszych latach XX wieku. Zachowały się niektóre elementy średniowiecznego systemu obronnego. Najbardziej okazale prezentują się dwie wysokie wieże, stanowiące w przeszłości obronę bram miejskich: Ziębickiej i Wrocławskiej. [8] Ta istotna część miasta to tylko część systemu obronnego. Jak już pisałem istotną rolę odegrały fortyfikacje, początkiem był koniec XVI wieku. Gdy miasto było w granicach Królestwa Czechów dynastii Habsburgów [9] w 1594 roku. Projektantem tamtych czasów był Johanes Schneider z Lindau [10]–Bodensee, na prośbę biskupa Wrocławskiego, Andreasa von Jerin.

W 1643 roku umocnienia te zaczęto przebudowywać według szkoły staro holenderskiej. W tamtym czasie kładziono nacisk na system obrony skrzydłowej. Dobudowano nowe obiekty, zwiększono ilość bastionów. Całe miasto otoczono wałem i fosą wodną. Po obwałowaniu nad przeciwskarpą biegła ukryta droga wewnętrzna. Prace modernizacyjne trwały do początku XVIII wieku. Dziś możemy zobaczyć tylko bastion świętej Jadwigi [11]- Bastei der Hl.Hedwig, znajdujący się przy ulicy Piastowskiej. Bastion powstał jako jeden z 10 bastionów staroholenderskich wznoszonych od 1643 roku. Do 1654 roku prace nadzorował Jeremias Constantin Altenberger. Późnej został przebudowany w latach 1742-1758 według projektu generała G.C. Walware. Składa się z nasypów ziemnych i ceglano-kamiennych budowli kazamatowych, które powstały w latach 1771-1776. W 1807 roku na terenie bastionu urządzono laboratorium, [12] w którym przygotowywano amunicję dla walczącej załogi. Przed rokiem 1859 kazamaty bastionu były wykorzystywane w charakterze koszar wojsk saperskich. Od 29-08-1870 roku w kazamatach bastionu przebywało około 500 francuskich jeńców wojny francusko-pruskiej. Jedną z ciekawostek twierdzy Nysa w czasie I wojny światowej był tam więziony wiosną 1916 roku późniejszy prezydent Francji generał Charles De Gaulle. [13]

Spacerując ulicami: Forteczną, Armii Krajowej, Wincentego Pola i Piastowską odkryjemy forteczną budowlę. Poznajmy ją: Bastion jest na planie pięcioboku, z pięciobocznym dziedzińcem otwartym od strony południowo-wschodniej. Bryłę bastionu tworzą tzw. szyje, działobitnie oraz nasyp ziemny, obecnie nieregularny o wysokości około. 7,5 m, ze spadkami na zewnątrz, zakończony pionowymi ścianami od strony dziedzińca. Dwukondygnacyjną budowlę kazamatową, obejmującą 4 z 5 boków bastionu, założono na planie zbliżonym do podkowy. Trzydziestodziewięcioosiową elewacją artykułowano otynkowanymi lizenami w wielkim porządku i prostokątnymi otworami okiennymi zamkniętymi odcinkiem łuku. Na krańcach elewacji znajdują się płytkie, boniowane ryzality. W centralnej części wbudowano kamienny ryzalit z półkolistym wejściem, ze zwornikiem z monogramem FR co mówi:

Friedrich Rex - Król Fryderyk [14] i datą 1775.

W każdym z 23 wewnętrznych segmentów znajdują się sklepione kolebkowo pomieszczenia forteczne. W trakcie środkowym usytuowano klatkę schodową. Zewnętrzny obwód kazamat, stykający się z nasypem, stanowi sklepiony kolebkowo korytarz z czterema okrągłymi kominami wentylacyjnymi. 

W sekcjach zewnętrznych korytarz poszerza się, tworząc dwie dwutraktowe, barokowe działobitnie. Do oryginalnego wyposażenia możemy zaliczyć XVIII-wieczną klatkę schodową z kutą, żelazną balustradą oraz 6 sztuk XIX-wiecznych drzwi zewnętrznych –tzw płycinowych, oryginalna stolarka okienna tzw. Krosnowa i żeliwne kominki wentylacyjne. Dziś jednym z pomieszczeń znajduje się Centrum informacji turystycznej , tam też zobaczymy wystawę poświęconą krótkiej historii fortyfikacji i twierdzy Nysy. Wśród eksponatów militarnych to broń palna, czy kule armatnie, ale też możemy zobaczyć kopię tekstu pokoju Drezdeńskiego [15] z 25 grudnia 1745 roku.(zobacz też)

Warto jeszcze zwrócić na inne ciekawostki okresu wojen Śląskich.

To tylko jedna część Nyskiej twierdzy. Więc wyruszmy dalej na szlak fortyfikacji Nyskiej.

JZ [16]

https://swiatznanyinieznany-jack.blogspot.com/2019/11/na-szlaku-opolskim-nysa-w-bastionie.html

DO GALERII FOTOGRAFII

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/nysa-bastion-swietej-jadwigi

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Województwo Opolskie

[2] Nysa – miasto w województwie Opolskim dawniej: Nisa, Nissa, Łaciński: Nissa, Niemiecki: Neisse, Czeski: Nisa, w powiecie Nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Nysa. Historycznie leży na Dolnym Śląsku. Miasto położone jest na granicy Przedgórza Sudeckiego i Niziny Śląskiej, w południowo-zachodniej części Doliny Nysy Kłodzkiej.

[3] Twierdza Nysa -Niemiecki: Festung Neiße- to jeden z najlepiej zachowanych na Śląsku systemów fortyfikacji -obok twierdzy w Kłodzku i Srebrnej Góry. Większość obiektów powstała w XVIII wieku. Obiekty Twierdzy zajmują łącznie około 80 ha i znajdują się na nieruchomościach o łącznej powierzchni około 230 ha.

[4] Tomasz II Zaremba urodzony około 1230 roku, zmarł 15 marca 1292 roku – biskup Wrocławski. Otrzymał dla siebie i swoich następców przywilej niezależności od władzy książęcej w postaci kasztelanii Nysko–Otmuchowskiej w 1290 roku

[5] Henryk IV Probus -Prawy z łaciny Probus Niemiecki: Heinrich IV. von Breslau , Heinrich der Gerechte, Czeski: Jindřich IV. Probus. Urodzony. 1257 zmarł 23 czerwca 1290 roku, to książę Wrocławski w latach 1270–1290, książę Krakowski w latach 1288–1290, książę Ścinawski w latach 1289–1290, minnesinger.

[6] Przecław z Pogorzeli, Preczlaw von Pogarell urodziny 5 maja 1310 roku w Pisarzowicach , zmarł w nocy z 5 na 6 kwietnia 1376 roku w Otmuchowie – Śląski duchowny katolicki, biskup Wrocławski w latach 1342–1376.

[7] Wojny Husyckie to wojny religijne toczone w Królestwie Czech w latach 1419–1436 pomiędzy Czeskimi Husytami przeciwko krucjatom organizowanym przez cesarza Zygmunta Luksemburskiego przy poparciu papiestwa.18 marzec 1428 roku – bitwa pod Nysą

[8] Bramy obronne zachowane do dziś Ziębicka i Wrocławska

[9] Dynasta Habsburgów - Założycielem dynastii był Guntram Bogaty -X wiek. Nazwa rodziny wywodzi się od pierwszej posiadłości rodu, zamku Habsburg legendarna etymologia od Niemieckiego. Habichtsburg – Jastrzębi Zamek- położonego w kantonie Aargau w Szwajcarii.

[10] Johanes Schneider z Lindau pierwszy projektant fortyfikacji – 1594

[11] Bastion Świętej Jadwigi – z niemieckiego Bastei der Hl.Hedwig zbudowany w 1643 roku z późniejszymi przebudowami 1742-1758

[12] W 1807 roku  w bastionie działo laboratorium do wytwarzania kul armatnich i moździerzy

[13] Charles De Gaulle pełna nazwa --Charles André Joseph Marie de Gaulle urodzony 22 listopada 1890 roku w Lille, zmarł 9 listopada 1970 roku w Colombey-les-Deux-Églises, to francuski polityk, prezydent Francji,  generał brygady, mąż stanu i teoretyk wojskowości. W czasie I wojny światowej był trzykrotnie ranny, a w marcu 1916 roku raniony pod Verdun został wzięty do niewoli. Przebywał jako jeniec w Nyskich kazamatach

[14] Król Fryderyk II Wielki-Niemiecki Friedrich II von Hohenzollern -urodzony 24 stycznia 1712 roku w Berlinie, zmarł 17 sierpnia 1786 w Poczdamie to król Prus w latach 1740–1786. Pod jego rządami Prusy stały się jednym z najpotężniejszych państw Europejskich.

[15] Pokój Drezdeński z 1745 roku- traktat podpisany 25 grudnia 1745 roku pomiędzy Austrią, Prusami i Saksonią, kończący II wojnę Śląską i tymsamym potwierdzający warunki pokoju Wrocławskiego i Berlińskiego.

W traktacie Pruskim król Fryderyk II Wielki uznał Franciszka I jako cesarza Rzymskiego, w zamian utrzymał kontrolę nad Śląskiem, który zdobył w wyniku I wojny Śląskiej. Ponadto Saksonia wypłaciła Prusom milion talarów tytułem reparacji.

[16] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne , zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

SZLAKIEM AUSTRIACKIM – WIEDEŃ POMNIKI MARIA TERESA HABSBURG

SZLAKIEM AUSTRIACKIM – WIEDEŃ POMNIKI MARIA TERESA HABSBURG

Dziedzictwo Wiednia [1] i Austrii to dynastia rodu Habsburgów.[2] Władanie przez 300 lat monarchią Austriacką dało Europie wkład do świata kultury, czy architektury.

Zwiedzając Wiedeń niewątpliwie większość podróżników i grup wycieczkowych rozpoczyna od Placu Marii Teresy. [3] Co niewątpliwie ma swoje uzasadnienie w bliskości miejsc: Muzea, Parlament, Hofburg i Rathaus są o parę kroków od Placu Cesarzowej. Zatrzymajmy się na Placu Marii Teresy Habsburg. 

Plac to zielona ogrodowa przestrzeń wyróżniającymi ogromnymi budynkami [4] Muzeum Historii Naturalnej -Naturhistorisches Museum i Muzeum Historii Sztuki -Kunsthistorisches Museum, oraz ulicami Burgring i Museumsplatz za którą wyrasta MuzeumQuatier. Ze swoją Dzielnicą Muzeów, w której znajdziecie między innymi Mumok. Dwa budynki Muzeów Historii Naturalnej i Sztuki są do siebie bliźniaczo podobne i stojące naprzeciw. Po środku placu i parku wyrasta potężny pomnik siedzącej kobiety. Zanim przyjrzymy się pomnikowi zastanówmy się jak odróżnić te dwa budynki. Otóż tajemnica tkwi w jednym szczególe, a jest nim potężne słodkie, brązowe słoniątko, które znajduje się przed Muzeum Historii Naturalnej. Na Placu Marii Teresy odkryjemy sporo pomników. Małe tworzące przestrzeń z fontannami i główny, na środku placu, ogromny pomnik cesarzowej. Przyjrzyjmy się już pomnikowi. Powstanie pomnika rzeźby datuje się w latach pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku. Na szczycie zobaczymy siedzącą władczynię samą Marię Teresę Walburg von Habsburg. [5] Poniżej jej doradcy i generałowie.

Kim była Maria Teresa ?

Ostatnia władczyni z dynastii Habsburgów Maria Teresa Walburga Amalia Christina von Habsburg to córka cesarza Karola VI Habsburga i księżniczki Elżbiety z Brunszwiku-Wolfenbüttel niekoronowana cesarzowa od 1745 roku. Urodziła się 13 maja 1717 roku w Wiedniu w pałacu Hofburgu. Dzieciństwo spędziła wiedeńskiej rezydencji ojca, Favoricie i przy boku wychowawczyni Marii, ochmistrzyni dworu hrabiny Marii Karolini Charlotty Fusch. Jednym z talentów Marii Teresy była muzyka i niezwykły głos. W 1744 z okazji małżeństwa siostry Maria Teresa zaśpiewała główną arię w operze Johanna Adolfa Hassego pt. Ipermestra. Istotną rolę w sukcesji do tronu była sankcja pragmatyczna cesarza Leopolda I z 1703 roku która  wyznaczała, w wypadku braku męskiego potomka dynastii Habsburgów, następczynie w osobach córek starszego brata Karola VI, Józefa I. W 1713 roku Karol wydał własną sankcję, w której ustanawiał swoją następczynią w krajach dziedzicznych Habsburgów swoją najstarszą córkę. Chociaż sukcesja była uznawana w większości krajów europejskich. Jako następczynię tronu Marię należało odpowiednio wydać za mąż. 12 lutego 1736 poślubiła w Wiedniu księcia Lotaryngii Franciszka Stefana, [6] syna księcia Leopolda Lotaryńskiego i Elżbiety Charlotty, córki księcia Filipa I Orleańskiego. Franciszek musiał zrzec się na rzecz Francji Lotaryngii otrzymał ją Stanisław Leszczyński, sam otrzymał w 1737 rządy w wielkim księstwie Toskanii. Cesarz Karol VI zasłabł nagle podczas polowania i zmarł 20 października 1740 roku. Jednym z istotnych wydarzeń w początkowych okresie panowania Marii Teresy. Była to austriacka wojna sukcesyjna 1740-1748, w której udział brały Prusy, Francja, Bawaria i Hiszpania z jednej, a Austria z drugiej strony. Prusy dokonały najazdu na Śląsk. [7] Król Pruski Fryderyk II Wielki nie pytając nikogo o zgodę, zagarnął ziemię Śląską w ciągu dwóch miesięcy, między grudniem 1740 a lutym 1741. Maszerująca przeciwko Prusakom armia marszałka Neipperga została 10 kwietnia 1741roku pobita w bitwie pod Małujowicami. Klęska Austriacka usankcjonowała zabór Śląska. 12 maja 1743 roku Maria Teresa koronowała się w Pradze na królową Czech. W celu odzyskania Śląska cesarzowa doprowadziła w 1756 roku do wojny z Prusami - wojna siedmioletnia. W 1772 roku Austria razem z Prusami i Rosją dokonała I rozbioru Polski.[8]

Maria Teresa wraz z Franciszkiem I Stefanem, prowadziła rządy w duchu oświeceniowego absolutyzmu, dzięki jej reformom administracji, sądownictwa, oświaty, armii i finansów, Austria stała się mocarstwem europejskim, a stolica Wiedeń drugim, po Paryżu, ośrodkiem sztuki, kultury, życia towarzyskiego tzw. dwór wiedeński oraz mody w Europie.

Ze związku z Franciszkiem I Stefanem, Maria Teresa urodziła szesnaścioro dzieci. Niewątpliwie istotną rolę w sukcesji Marii Teresy odegrały liczne reformy monarchii i ich głównych doradców [9] Wenzel Anton von Kaunitz i Friedrich Wilhelm von Haugwitz. Wprowadzając administrację centralną W 1742 roku powołana została Kancelaria Dworu i Państwa. Rozdzielając kompetencje administracyjne i sądownicze Haugwitz zorganizował Najwyższą Izbę Sprawiedliwości - Oberste Justizstelle. Administracja i sprawy skarbowe znalazły się w gestii Directorium in publicis et cameralibus, kierowanej osobiście przez Haugwitza. W latach 1749–1752 przeprowadzono reformę uniwersytetu Wiedeńskiego. W 1762 roku upaństwowiono Bank Wiedeński, który podjął emisję pieniędzy papierowych. Austria dysponowała najsprawniejszą administracją Europy. Maria Teresa była bardzo religijna i miała konserwatywne poglądy. W 1765 zmarł cesarz Franciszek, było to wielką tragedią dla Marii Teresy, która do końca życia nie zdjęła wdowich szat. Władczyni przeprowadziła też reformy społeczne i chłopskie.

W 1765 roku powołano w Mediolanie instytucję rządową mającą zwierzchność na sprawami kościelnymi. W latach 1768–1769 opodatkowano duchowieństwo. W 1769 roku skasowano pierwsze klasztory, majątek rozdając ubogim. Dekret z 1771 roku nakazywał minimalny wiek 24 lat przy składaniu ślubów zakonnych. W ten sposób położone zostały fundamenty pod przyszłą doktrynę józefinizmu.[10]

Kasata zakonu jezuitów w 1773 roku sprawiła, że cesarzowa powołała Fundusz Edukacyjny. Sprawy szkolnictwa wszystkich szczebli powierzono Nadwornej Komisji Edukacyjnej. W panowaniu Marii Teresy przeprowadzono pierwsze kodyfikacje prawa. W 1752 cesarzowa powołała komisję dla uporządkowania i ujednolicenia orzecznictwa karnego. Ostatnie lata swego życia spędzała w pałacu Schönbrunn, [11] który z jej inicjatywy został przebudowany na reprezentacyjną rezydencję. Maria Teresa zmarła 29 listopada 1780roku. Cesarzowa obudziła się o 5 i zażądała kawy. Następnie odbyła wiele rozmów z cesarzem Józefem. Pod wieczór dostała nagle ataku duszności. Próbowała wstać z fotela, ale opadła natychmiast na sofę. Józef zwrócił jej uwagę: Wasz Majestat leży źle. Maria Teresa odpowiedziała mu:

Tak, ale wystarczająco dobrze, aby umrzeć. To były jej ostatnie słowa.

Została pochowana w grobie numer 56 w Krypcie Cesarskiej pod Kościołem Kapucynów w Wiedniu. [12] Jako cesarzowa dosłużyła się wybitnej władczyni. Idąc przez Plac w stronę Hofburgu zobaczycie ogromną bramę, tam rozciąga się teren pałacu. Na Plac Marii Teresy dojedziecie [13] metrem U3 wysiadając na stacji MuseumsQuatier lub Volkstheater. Do Volkstheater dojedziecie też U3.

Można też podjechać do Dr. Karl Renner Ring tramwajami 1, 2, 46, 49 i D.

JZ [14]

DO GALERII ZDJĘĆ

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/szlakiem-austriackim-wieden

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Wiedeń –stolica Austrii

[2] Dynastia Habsburgów- dynastia niemiecka -von Habsburg. Założycielem dynastii był Guntram Bogaty -X wiek. Nazwa rodziny wywodzi się od pierwszej posiadłości rodu, zamku Habsburg położonego w kantonie Aargau w Szwajcarii. Przedstawiciele dynastii panowali m.in. w krajach niemieckich i włoskich, Świętym Cesarstwie Rzymskim, Czechach, Hiszpanii, Portugalii, Burgundii, na Węgrzech i w Siedmiogrodzie, w Niderlandach, na Śląsku, ziemiach polskich, ukraińskich, serbskich i wołoskich oraz w hiszpańskich i portugalskich koloniach w Azji, Afryce i obu Amerykach. Przez większość lat trzonem monarchii było Arcyksięstwo Austriackie, rozszerzane systematycznie, by stać się rozległym imperium, zwanym od nazwy dynastii Monarchią Habsburgów. Dynastia w linii męskiej wygasła w 1740. Ostatnia władczyni z rodu – Maria Teresa Habsburg – wraz z mężem cesarzem Franciszkiem I Lotaryńskim założyła nową dynastię Habsbursko-Lotaryńską.

[3] Plac Marii Teresy – Maria –Theresien-Platz  - Burgring 5 ,1010 Wien ,Austria

[4] Muzeum historii sztuki – Kunstihistorisches Museum- muzeum historii sztuki otwarte w 1891 roku. Kolekcja obrazów malarstwa europejskiego od XV do XVIII wieku, w tym dzieła m.in. Pietera Bruegla, Petera Paula Rubensa, Tycjana, Rembrandta van Rijn, Velazqueza. Muzeum Historii Naturalnej -Naturhistorisches Museum

[5] Maria Teresa Walburga Amalia Christina von Habsburg – cesarzowa Austrii córka cesarza Karola VI Habsburga. Wybitna reformatorka monarchii. Urodziła się 13 maja 1717 roku w Wiedniu w pałacu Hofburgu. Zmarła 29 listopada 1780 roku.

[6] Franciszek Stefan – urodzony 8 grudnia 1708 roku zmarł 18 sierpnia 1765roku, syn księcia Leopolda Lotaryńskiego i Elżbiety Charlotty, córki księcia Filipa I Orleańskiego. 12 lutego 1736 roku Maria Teresa poślubiła w Wiedniu księcia Lotaryngii Franciszka Stefana

[7] Wojny śląskie – trzy wojny między Austrią Habsburgów a Prusami Hohenzollernów o panowanie nad Śląskiem, w wyniku których większość Śląska  znalazły się w granicach pruskich, a wraz z nimi od 1871 roku w zjednoczonym przez Hohenzollernów Cesarstwie Niemieckim. I wojna śląska 1740–1742, II wojna śląska 1744–1745, III wojna śląska 1756–1763 tzw wojna siedmioletnia

[8] I rozbiór Polski  nastąpił w roku 1772, pierwszy z trzech rozbiorów Polski. Dokonany drogą cesji terytorium I Rzeczypospolitej przez Prusy, Imperium Habsburgów i Imperium Rosyjskie.

Bezpośrednim i wygodnym pretekstem dokonania rozbioru stała się nieudana próba porwania 3 listopada 1771 roku króla Stanisława II Augusta przez spiskowców, związanych z konfederatami barskimi. Wszystkie trzy dwory rozpętały kampanię, jakoby był to dowód na niezdolność Rzeczypospolitej

[9] Doradcy reform cesarzowej Marii Teresy - Wenzel Anton von Kaunitz i Friedrich Wilhelm von Haugwitz.

[10] Doktryna Józefinizmu – to nazwa systemu polityczno-religijnego wprowadzonego w monarchii Habsburskiej przez cesarzową Marię Teresę, potem kontynuowanego przez jej syna Józefa II, polegająca na tworzeniu kościoła państwowego oraz podporządkowaniu całokształtu życia religijnego państwu.

[11] pałac Schönbrunn to pałac zbudowany w XVII–XVIII wieku na zlecenie cesarza Leopolda I, zaprojektowany przez Johanna Bernharda Fischera von Erlacha. Znajduje się w 13-tej dzielnicy Wiednia, Hietzingu. Barokowy wystrój został nadany za panowania Marii Teresy. Kolor żółty, na który została pomalowana elewacja, był jej ulubionym. Wnętrza pokryte są licznymi freskami i sztukaterią.

[12] Kościół kapucynów -niemiecki Kapuzinerkirche –rzymskokatolicka świątynia na wiedeńskim placu Neuer Markt, założonym w połowie XIII wieku jako miejsce handlu zbożem i mąką. Z biegiem czasu zabudowano go patrycjuszowskimi kamienicami, a pośrodku stanęła barokowa fontanna Donner-Brunnen tzw Fontanna Opatrzności.

[13] Dojazd na Plac Marii Teresy metrem U3 wysiadając na stacji MuseumsQuatier lub Volkstheater. -Volkstheater dojedziecie też U3. Tramwajami 1, 2, 46, 49 i D.

[14] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.