Penitencjaria Apostolska
DEKRETY O ODPUSTACH W ROKU 90-LECIA KOŚCIOŁA KATOWICKIEGO
I.
Czcigodny Ojcze Święty,
Wiktor Paweł Skworc, Arcybiskup Metropolita Katowicki, razem z Kapitułą oraz duchowieństwem w duchu najwyższego oddania przekazuje Waszej Świątobliwości radosną wiadomość, że na postawie bulli „Vixdum Poloniae unitas” o nowym wyznaczeniu granic diecezji obrządku łacińskiego, wydanej przez papieża Piusa XI dnia 28 października, w Święto Świętych Apostołów Szymona i Judy, 1925 roku została ustanowiona siedziba biskupia w Katowicach, którą święty papież Jan Paweł II wyniósł do godności metropolii dnia 25 marca 1992 roku.
Wykorzystując sposobną okoliczność wnikającą ze wspomnianej dziewięćdziesiątej rocznicy Kościoła Katowickiego Jego Ekscelencja Ksiądz Arcybiskup, który wnosi prośbę, zapowiedział specjalne uroczystości, które będą obchodzone w Archikatedrze Chrystusa Króla i w bazylikach mniejszych Archidiecezji (a mianowicie: Najświętszego Imienia Maryi i Świętego Bartłomieja w Piekarach, Świętego Ludwika i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach, Świętego Antoniego Padewskiego w Rybniku, Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pszowie, Świętego Wojciecha w Mikołowie) przez cały rok 2015. Obchody te umożliwią ofiarowanie wiernym w obfitości okazji do przyjęcia sakramentów wraz z właściwym do nich przygotowaniem, dadzą impuls do dzieł nadprzyrodzonej miłości braterskiej i tym sposobem dzięki łasce Bożej przyczynią się nadzwyczajnie do umocnienia i rozpowszechnienia odnowy duchowej, która została zapoczątkowana w czasie Roku Wiary.
Obecnie dla tych właśnie wiernych, odpowiednio przygotowanych, bardzo wielką pomocą będą: dar odpustów, o który stamtąd ufnie wnoszona jest prośba, świadectwo ojcowskiej życzliwości Waszej Świątobliwości i zachęta, aby w całej Archidiecezji umocniła się hierarchiczna oraz synowska więź z Waszą Świątobliwością i z własnym biskupem. A Bóg, itd.
Dnia 16 grudnia 2014 r.
Penitencjaria Apostolska, na mocy szczególnego pełnomocnictwa przyznanego jej przez Świętego w Chrystusie Ojca Franciszka, z Bożej Opatrzności Papieża, potwierdzając rok jubileuszowy w Archidiecezji Katowickiej, udziela odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (sakramentalna spowiedź, komunia święta i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) wiernym rzeczywiście pokutującym i kierującym się czynną miłością. Ma on być uzyskiwany na sposób jubileuszu w Archikatedrze Chrystusa Króla lub we wspomnianych bazylikach mniejszych i może być ofiarowany także jako przebłaganie za dusze wiernych w czyśćcu cierpiące. Wierni mogą go uzyskać, jeśli pobożnie wezmą udział w uroczystościach jubileuszowych lub pielgrzymkach, albo przynajmniej przez odpowiednią długość czasu będą zanosić do Boga modlitwy o wierność Polski dla chrześcijańskiego powołania, o pomnażanie powołań kapłańskich i zakonnych oraz o obronę instytucji rodziny ludzkiej, a zakończą ten czas Modlitwą Pańską, Wyznaniem Wiary i wezwaniami do Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski.
Osoby w podeszłym wieku, chorzy i ci wszyscy, którzy z poważnego powodu nie są w stanie wychodzić z domu, również będą mogli uzyskać odpust zupełny, jeżeli wyrzekną się jakiegokolwiek grzechu i wzbudzą intencję, kiedy tylko to będzie możliwe, spełnienia trzech zwykłych warunków, a ponadto jeśli duchowo połączą się z obchodami uroczystości jubileuszowych, ofiarując miłosiernemu Bogu przez Maryję swoje modlitwy i cierpienia.
W celu zatem spowodowania, dzięki miłości pasterskiej, łatwiejszego przystępu do Bożego przebaczenia, które ma być uzyskiwane przez klucze Kościoła, Penitencjaria usilnie prosi o to, aby kanonik penitencjarz, członkowie kapituły, rektorzy bazylik i inni prezbiterzy, obdarzeni odpowiednimi upoważnieniami do słuchania spowiedzi, z ochoczym i wielkodusznym usposobieniem podejmowali się sprawowania sakramentu pokuty i często rozdzielali komunię św. chorym.
Niniejsze rozporządzenie będzie obowiązywało w ciągu całego czasu trwania jubileuszu Kościoła Katowickiego niezależnie od jakichkolwiek przeciwnych rozporządzeń.
Kard. Mauro Piacenza
Wielki Penitencjarz
Ks. prałat Krzysztof Nykiel
Regent
II
Penitencjaria Apostolska, na mocy szczególnego pełnomocnictwa przyznanego jej przez Świętego w Chrystusie Ojca i Pana Naszego Franciszka, z Bożej Opatrzności Papieża, łaskawie zezwala Wielce Dostojnemu i Czcigodnemu Księdzu Arcybiskupowi Wiktorowi Pawłowi Skworcowi, Metropolicie Katowickiemu, aby z okazji Jubileuszu Kościoła Katowickiego, dokonując wyboru dnia ze względu na pożytek wiernych, po złożeniu Najświętszej Ofiary udzielił wszystkim zgromadzonym wiernym, którzy całkowicie wolni
od przywiązania do grzechu będą brali udział w tychże świętych obrzędach, papieskiego błogosławieństwa połączonego z uzyskaniem odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (sakramentalna spowiedź, komunia święta i modlitwa w intencjach Ojca Świętego).
Wierni, którzy pobożnie przyjmą papieskie błogosławieństwo, nawet jeśli
ze zrozumiałych względów nie będą fizycznie uczestniczyć w świętych obrzędach, ale
w trakcie ich sprawowania będą je śledzili z nabożnym usposobieniem poprzez transmisję telewizyjną lub radiową, będą mogli uzyskać odpust zupełny zgodnie z przepisami prawa.
Niezależnie od jakichkolwiek przeciwnych rozporządzeń.
Wydano w Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej,
dnia 16 grudnia, Roku Pańskiego 2014.
Kard. Mauro Piacenza
Wielki Penitencjarz
Ks. prał. Krzysztof Nykiel
Regent
VI rocznica Tragedii Smoleńskiej
niedziela, 22 lutego 2015
Jubileuszowa strona Archidiecezji Katowickiej
Z okazji 90-tej rocznicy utworzenia (Archi)diecezji Katowickiej została uruchomiona strona internetowa, na której prezentowane będą najważniejsze wydarzenia związane z Jubileuszem
(LINK) www.archidiecezja.katowice.pl/90
Znajdują się na niej (i będą dalej sukcesywnie poszerzane) informacje związane z historią naszego Kościoła lokalnego, sylwetki kapłanów i osób świeckich, zdjęcia, filmy, nagrania...
Przede wszystkim jednak ważne jest aby był to szczególny Rok Modlitwy w naszej Archidiecezji, dlatego też:
• 28 dnia każdego miesiąca w kaplicy Sióstr Karmelitanek w Katowicach, Moderator Strony Jubileuszowej odprawi Mszę Św. w intencjach polecanych przez duszpasterzy, wspólnoty religijne oraz przez Diecezjan.
• W każdą ostatnią środę miesiąca o godzinie 15.30, duchowieństwo i pracownicy świeccy Kurii Metropolitalnej oraz instytucji współpracujących odmawiają w kaplicy kurialnej Koronkę do Miłosierdzia Bożego w intencjach polecanych przez Księdza Arcybiskupa Wiktora Skworca – łączmy się duchowo w tej modlitwie
• Siostry Karmelitanki ofiarują modlitwy w ciągu dnia w intencjach Archidiecezji oraz w intencjach polecanych przez Diecezjan. Wspólnota katowickiego Karmelu podejmuje to dzieło modlitwy każdego 28 dnia miesiąca, w nawiązaniu do daty ustanowienia Archidiecezji.
• Członkowie Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży będą w Roku Jubileuszowym odmawiać - na swoich spotkaniach formacyjnych - Różaniec za zmarłych i żyjących duszpasterzy oraz wiernych Archidiecezji Katowickiej.
Zarówno Kapłani, jak i wszyscy Diecezjan zaproszeni są do współtworzenia Strony Jubileuszowej poprzez:
• nadsyłanie historycznych zdjęć lub filmów /z podpisem bądź komentarzem/ z uroczystości kościelnych, religijnych i patriotycznych, które miały miejsce w naszej Archidiecezji.
• dzielenie się doświadczeniem rodzinnym, osobistym wspomnieniem - wpisanym w historię Kościoła na Górnym Śląsku.
Zapewne pamięć pięknych, ale i trudnych, bolesnych wydarzeń jest przekazywana z pokolenia na pokolenie; czas, by te historie wypowiedzieć w formie nagrania, tekstu, filmu...
• pokazanie własnych fascynacji - zdjęć, filmów, kolaży... pokazanie piękna śląskiej religijności, zapisanego w miejscach, twarzach ludzi, wydarzeniach.
• ofiarowania osobistej lub wspólnotowej modlitwy dziękczynnej, przebłagalnej, modlitwy uwielbienia i prośby w intencji naszego Kościoła lokalnego, otoczenie modlitwą ludzi i dzieła wpisane w przeszłość, teraźniejszość i przyszłość Archidiecezji Katowickiej (można przesyłać teksty modlitwy indywidualnej lub relacje, nagrania audio, bądź rejestracje filmowe przygotowanych nabożeństw)
Materiały do publikacji - w dowolnej formie /cyfrowej, elektronicznej, tekstowej itd./ prosimy nadsyłać na adres:
Ks. Notariusz Adam Seksciński
Kancelaria Kurii Metropolitalnej w Katowicach
40-950 Katowice
skr. Poczt. 206
tel. 32 251 21 60 wew. 329; 519 546 000
fax 32 251 48 30
lub drogą elektroniczną:
Moderator Strony Jubileuszowej
e-mail: koordynator@archidiecezja.katowice.pl
Wszelkie materiały nadesłane w celu publikacji ns Stronie, zostaną uprzednio poddane moderacji.
czwartek, 19 lutego 2015
ZNISZCZONY MURAL PATRIOTYCZNY W MYSŁOWICACH I POBICIE CHŁOPAKA
W sobotę bieżącego roku (O7-02-2015) około godziny 18-30 na ulicy janowskiej w Mysłowicach miał miejsce incydent pobicia chłopaka za odnawianie muralu patriotycznego grupa 6 osób w chustach z trupią czaszką zaatakowała malującego młodego człowieka . Mural z piątku na sobotę został oblany czarną farbą . Właściciel muralu poinformował już raz policję 5.10 2014 że na muralu pojawiły się symbole faszystowskie ,ale sprawa została umorzona. Do zniszczenia muralu dochodziło już 4 razy. Patriotyczny mural powstał w 2014 na wiosnę Patriotyczny mural przedstawia symbol
.jpg)
niedziela, 15 lutego 2015
protest wyborczy w strasznym dworze - czyli w sądzie Katowickim
protest wyborczy w strasznym dworze - czyli w sądzie Katowickim
16 lutego b.r. w "Strasznym Dworze", czyli Sądzie Okręgowym w Katowicach, nastąpi ogłoszenie wyroku w sprawie protestu wyborczego pani Dorota Stańczyk z Wojewódzkiej Komisji Wyborczej przeciw wyborom sfałszowanym przez Platformę Obywatelską i Polskie Stronnictwo Ludowe. Przestępcy m.in. podmienili protokoły z kluczowego okręgu wyborczego nr 2. Skala ujawnionego oszustwa - a znamy tylko wierzchołek góry lodowej - jest poważna, bo dotyczy ponad 130 tysięcy głosów! Przyjdź i popieraj protesty patriotów. Wstęp wolny!
Polecam relacje z poprzednich rozpraw:
30 grudnia: http://naszeblogi.pl/51835-130-tysiecy-przekreconych-glosow-katowice-relacja-pelna
12 stycznia: http://naszeblogi.pl/52195-relacja-pelna-130-tysiecy-przekreconych-glosow-katowice
26 stycznia: http://naszeblogi.pl/52384-130-tysiecy-przekreconych-glosow-strasznego-dworu-akt-v
16 lutego b.r. w "Strasznym Dworze", czyli Sądzie Okręgowym w Katowicach, nastąpi ogłoszenie wyroku w sprawie protestu wyborczego pani Dorota Stańczyk z Wojewódzkiej Komisji Wyborczej przeciw wyborom sfałszowanym przez Platformę Obywatelską i Polskie Stronnictwo Ludowe. Przestępcy m.in. podmienili protokoły z kluczowego okręgu wyborczego nr 2. Skala ujawnionego oszustwa - a znamy tylko wierzchołek góry lodowej - jest poważna, bo dotyczy ponad 130 tysięcy głosów! Przyjdź i popieraj protesty patriotów. Wstęp wolny!
Polecam relacje z poprzednich rozpraw:
30 grudnia: http://naszeblogi.pl/51835-130-tysiecy-przekreconych-glosow-katowice-relacja-pelna
12 stycznia: http://naszeblogi.pl/52195-relacja-pelna-130-tysiecy-przekreconych-glosow-katowice
26 stycznia: http://naszeblogi.pl/52384-130-tysiecy-przekreconych-glosow-strasznego-dworu-akt-v
Film "Ida". O co chodzi i dlaczego warto podpisać i podzielić się mailem ze znajomymi. Prawie 30 tys. podpisów
Film "Ida". O co chodzi i dlaczego warto podpisać i podzielić się mailem ze znajomymi. Prawie 30 tys. podpisów
Szanowni Państwo,
już 29 356 osoby (a może w chwili, w której czytają Państwo wiadomość, podpisów jest już dużo więcej?) podpisały się pod apelem związanym z filmem "Ida"! Zbierzemy 30 tys.? A może 35 tys? Spróbujmy! Zachęcam do wysyłania informacji o petycji Państwa znajomym. Z pewnością niejedna osoba będzie za to wdzięczna.
Link: http://citizengo.org/pl/15781-w-sprawie-filmu-ida
Poniżej załączam wiadomość, jaką pisałam kilka dni temu. Fakty, które dla Polaków są oczywiste, mogą być nieznane zagranicą, toteż warto je przypominać, np. to, że Polska była pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945, że niemieccy okupanci prowadzili politykę eksterminacji Żydów, że w okupowanej przez Niemców Polsce za ukrywanie Żydów Niemcy karali śmiercią nie tylko tego, który ukrywał, ale także całą jego rodzinę, pomimo to wielu Polaków ukrywało Żydów. A także to, że w ten sposób zginęły tysiące Polaków oddających życie za sąsiadów i współobywateli Rzeczypospolitej – prześladowanych Żydów, podczas gdy legalne władze Polskiego Państwa Podziemnego, uznawane przez Aliantów, z całą surowością karały śmiercią przypadki prześladowania Żydów przez tych z Polaków, których zdemoralizowała okrutna i bezwzględna okupacja niemiecka. Pamiętajmy, że Instytut Yad Vashem najwięcej tytułów Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata przyznał Polakom.
Serdecznie pozdrawiam i dziękuję za Państwa zaangażowanie we wszystkie sprawy, które wspólnie podejmujemy!
Z wyrazami szacunku,Magdalena Korzekwa CitizenGO - Campaigns Director
Szanowni Państwo,
za każdym razem, gdy czytam o oszczerczych wobec Polski i Polaków działaniach zagranicą, bardzo mnie to boli. Nie mam żadnych wątpliwości, że tylko prawda jest drogą do wzajemnego zrozumienia, przebaczenia oraz szacunku, a walka o nią jest wyrazem naszego honoru i troski o naszą narodową tożsamość. Szczególnie bolesne są dla mnie takie sprawy, w których sami Polacy wspierają fałszywe i antypolskie przekazy. Dlatego też chciałabym zaprosić Państwa do poparcia jak najliczniej petycji, jaką Reduta Dobrego Imienia-Polska Liga Przeciw Zniesławieniom wystosowała do p. Agnieszki Odorowicz - Dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w sprawie niepokojącej wymowy filmu "Ida":
http://citizengo.org/pl/15781-w-sprawie-filmu-ida
Jak pisze prezes Reduty, pan Maciej Świrski, "widzowie zagraniczni, którzy oglądają film" Ida", nominowany do Oskara i zbierający bardzo pochlebne recenzje, mogą odebrać fałszywe przeświadczenie o tym, że sprawcami Holokaustu są Polacy. Dlatego Reduta Dobrego Imienia-Polska Liga Przeciw Zniesławieniom zwraca się do Dyrektor Polskiego Sztuki Filmowej, instytucji, która dofinasowała produkcję tego filmu, aby spowodowała, żeby film został opatrzony informacją, że:
1. Polska była pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945
2. Niemieccy okupanci prowadzili politykę eksterminacji Żydów.
3. W okupowanej przez Niemców Polsce za ukrywanie Żydów Niemcy karali śmiercią nie tylko tego, który ukrywał, ale także całą jego rodzinę, pomimo to wielu Polaków ukrywało Żydów.
4. W ten sposób zginęły tysiące Polaków oddających życie za sąsiadów i współobywateli Rzeczypospolitej – prześladowanych Żydów.
5. Legalne władze Polskiego Państwa Podziemnego, uznawane przez Aliantów, z całą surowością karały śmiercią przypadki prześladowania Żydów przez tych z Polaków, których zdemoralizowała okrutna i bezwzględna okupacja niemiecka.
6. Instytut Yad Vashem najwięcej tytułów Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata przyznał Polakom.
Tego rodzaju informacja wskaże widzom prawidłowy kontekst, w którym należy odczytywać fabułę filmu. Ocena artystyczna filmu jest zawsze subiektywna, jednakże nawet największe wysiłki artystyczne spełzają na niczym, jeżeli fałszowana jest prawda!"
Drodzy Państwo, podpisujmy, udostępniajmy, dzielmy się ze znajomymi! To bardzo ważna sprawa! Kliknij tu
http://citizengo.org/pl/15781-w-sprawie-filmu-ida
Szanowni Państwo,
już 29 356 osoby (a może w chwili, w której czytają Państwo wiadomość, podpisów jest już dużo więcej?) podpisały się pod apelem związanym z filmem "Ida"! Zbierzemy 30 tys.? A może 35 tys? Spróbujmy! Zachęcam do wysyłania informacji o petycji Państwa znajomym. Z pewnością niejedna osoba będzie za to wdzięczna.
Link: http://citizengo.org/pl/15781-w-sprawie-filmu-ida
Poniżej załączam wiadomość, jaką pisałam kilka dni temu. Fakty, które dla Polaków są oczywiste, mogą być nieznane zagranicą, toteż warto je przypominać, np. to, że Polska była pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945, że niemieccy okupanci prowadzili politykę eksterminacji Żydów, że w okupowanej przez Niemców Polsce za ukrywanie Żydów Niemcy karali śmiercią nie tylko tego, który ukrywał, ale także całą jego rodzinę, pomimo to wielu Polaków ukrywało Żydów. A także to, że w ten sposób zginęły tysiące Polaków oddających życie za sąsiadów i współobywateli Rzeczypospolitej – prześladowanych Żydów, podczas gdy legalne władze Polskiego Państwa Podziemnego, uznawane przez Aliantów, z całą surowością karały śmiercią przypadki prześladowania Żydów przez tych z Polaków, których zdemoralizowała okrutna i bezwzględna okupacja niemiecka. Pamiętajmy, że Instytut Yad Vashem najwięcej tytułów Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata przyznał Polakom.
Serdecznie pozdrawiam i dziękuję za Państwa zaangażowanie we wszystkie sprawy, które wspólnie podejmujemy!
Z wyrazami szacunku,Magdalena Korzekwa CitizenGO - Campaigns Director
Szanowni Państwo,
za każdym razem, gdy czytam o oszczerczych wobec Polski i Polaków działaniach zagranicą, bardzo mnie to boli. Nie mam żadnych wątpliwości, że tylko prawda jest drogą do wzajemnego zrozumienia, przebaczenia oraz szacunku, a walka o nią jest wyrazem naszego honoru i troski o naszą narodową tożsamość. Szczególnie bolesne są dla mnie takie sprawy, w których sami Polacy wspierają fałszywe i antypolskie przekazy. Dlatego też chciałabym zaprosić Państwa do poparcia jak najliczniej petycji, jaką Reduta Dobrego Imienia-Polska Liga Przeciw Zniesławieniom wystosowała do p. Agnieszki Odorowicz - Dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w sprawie niepokojącej wymowy filmu "Ida":
http://citizengo.org/pl/15781-w-sprawie-filmu-ida
Jak pisze prezes Reduty, pan Maciej Świrski, "widzowie zagraniczni, którzy oglądają film" Ida", nominowany do Oskara i zbierający bardzo pochlebne recenzje, mogą odebrać fałszywe przeświadczenie o tym, że sprawcami Holokaustu są Polacy. Dlatego Reduta Dobrego Imienia-Polska Liga Przeciw Zniesławieniom zwraca się do Dyrektor Polskiego Sztuki Filmowej, instytucji, która dofinasowała produkcję tego filmu, aby spowodowała, żeby film został opatrzony informacją, że:
1. Polska była pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945
2. Niemieccy okupanci prowadzili politykę eksterminacji Żydów.
3. W okupowanej przez Niemców Polsce za ukrywanie Żydów Niemcy karali śmiercią nie tylko tego, który ukrywał, ale także całą jego rodzinę, pomimo to wielu Polaków ukrywało Żydów.
4. W ten sposób zginęły tysiące Polaków oddających życie za sąsiadów i współobywateli Rzeczypospolitej – prześladowanych Żydów.
5. Legalne władze Polskiego Państwa Podziemnego, uznawane przez Aliantów, z całą surowością karały śmiercią przypadki prześladowania Żydów przez tych z Polaków, których zdemoralizowała okrutna i bezwzględna okupacja niemiecka.
6. Instytut Yad Vashem najwięcej tytułów Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata przyznał Polakom.
Tego rodzaju informacja wskaże widzom prawidłowy kontekst, w którym należy odczytywać fabułę filmu. Ocena artystyczna filmu jest zawsze subiektywna, jednakże nawet największe wysiłki artystyczne spełzają na niczym, jeżeli fałszowana jest prawda!"
Drodzy Państwo, podpisujmy, udostępniajmy, dzielmy się ze znajomymi! To bardzo ważna sprawa! Kliknij tu
http://citizengo.org/pl/15781-w-sprawie-filmu-ida
Konwencja do Trybunału - zaapeluj do Prezydenta
Konwencja do Trybunału - zaapeluj do Prezydenta
Szanowni Państwo,
Sejm, głosami Platformy Obywatelskiej i skrajnej lewicy, utorował drogę do ratyfikacji feministycznej konwencji Rady Europy, która pod szczytnym hasłem troski o kobiety forsuje lewacką inżynierię społeczną.
Jak pokazują doświadczenia państw europejskich zaangażowanych w ten eksperyment społeczny, skutki wdrożenia ideologicznych założeń, na których oparta jest Konwencja, prowadzą do eskalacji przemocy zamiast do jej ograniczenia.
Kierując się perspektywą gender, konwencja nakazuje państwu, które ją przyjęło, m.in. wprowadzać do programów nauczania na wszystkich etapach edukacji informacje o praktykach homoseksualnych określanych „niestereotypowymi rolami genderowymi”.
MOŻEMY DO TEGO NIE DOPUŚCIĆ!
Instytut Ordo Iuris (zobacz konferencję Ordo Iuris) od początku stara się chronić polskie społeczeństwo przed skutkami ratyfikowania Konwencji poprzez informację, obecność w mediach i kontakty z politykami. Sytuacja – po decyzji Sejmu – jest bardzo trudna, jednak nie beznadziejna. Będziemy przekonywać senatorów do odrzucenia ustawy upoważniającej Prezydenta do ratyfikowania konwencji. Trzeba się jednak liczyć z tym, że bezpardonowa presja polityczna kierownictwa PO udaremni ten zamiar.
Niestety, chociaż stoi za nami racja i argumenty konstytucyjne, mamy przeciwko sobie media głównego nurtu i większość klasy politycznej. Oceniamy, że w obecnej sytuacji jedynym racjonalnym sposobem na to, by pozwolić przemówić argumentom, nie zaś sztuczkom medialnym, jest doprowadzenie do kontroli konstytucyjności Konwencji przez Trybunał Konstytucyjny.
Oceniamy, że Prezydent nie zechce blokować ratyfikacji swym wetem – natomiast, nie wzbudzając zbytnich kontrowersji, może ją skierować do Trybunału Konstytucyjnego. Wierzymy, że tam, z dala od medialnego zgiełku, precyzyjna argumentacja prawna będzie mogła zostać należycie wysłuchana i okaże się skuteczna.
Dlatego prosimy Państwa o zwrócenie się do Prezydenta RP z prośbą o skierowanie konwencji do Trybunału Konstytucyjnego. Aby wysłać apel, wystarczy kliknąć tutaj.
Dokonawszy pogłębionej analizy, uznajemy, że jest to najpewniejszy sposób powstrzymania polityków przed narzuceniem Polakom ideologicznej regulacji, która będzie niszczyć ich życie rodzinne. Pamiętajmy, że jest to ostatni etap ratyfikacji, dlatego też nie zwlekajmy z wysłaniem apelu.
Nie dopuśćmy do tego, aby przyjęto w Polsce konwencję niezgodną z konstytucją!
Zaapelujmy do Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego o skierowanie Konwencji do Trybunału Konstytucyjnego, który rozstrzygnie zgodność tego dokumentu z konstytucją.
Z poważaniem, Zespół Protestuj.pl
Szanowni Państwo,
Sejm, głosami Platformy Obywatelskiej i skrajnej lewicy, utorował drogę do ratyfikacji feministycznej konwencji Rady Europy, która pod szczytnym hasłem troski o kobiety forsuje lewacką inżynierię społeczną.
Jak pokazują doświadczenia państw europejskich zaangażowanych w ten eksperyment społeczny, skutki wdrożenia ideologicznych założeń, na których oparta jest Konwencja, prowadzą do eskalacji przemocy zamiast do jej ograniczenia.
Kierując się perspektywą gender, konwencja nakazuje państwu, które ją przyjęło, m.in. wprowadzać do programów nauczania na wszystkich etapach edukacji informacje o praktykach homoseksualnych określanych „niestereotypowymi rolami genderowymi”.
MOŻEMY DO TEGO NIE DOPUŚCIĆ!
Instytut Ordo Iuris (zobacz konferencję Ordo Iuris) od początku stara się chronić polskie społeczeństwo przed skutkami ratyfikowania Konwencji poprzez informację, obecność w mediach i kontakty z politykami. Sytuacja – po decyzji Sejmu – jest bardzo trudna, jednak nie beznadziejna. Będziemy przekonywać senatorów do odrzucenia ustawy upoważniającej Prezydenta do ratyfikowania konwencji. Trzeba się jednak liczyć z tym, że bezpardonowa presja polityczna kierownictwa PO udaremni ten zamiar.
Niestety, chociaż stoi za nami racja i argumenty konstytucyjne, mamy przeciwko sobie media głównego nurtu i większość klasy politycznej. Oceniamy, że w obecnej sytuacji jedynym racjonalnym sposobem na to, by pozwolić przemówić argumentom, nie zaś sztuczkom medialnym, jest doprowadzenie do kontroli konstytucyjności Konwencji przez Trybunał Konstytucyjny.
Oceniamy, że Prezydent nie zechce blokować ratyfikacji swym wetem – natomiast, nie wzbudzając zbytnich kontrowersji, może ją skierować do Trybunału Konstytucyjnego. Wierzymy, że tam, z dala od medialnego zgiełku, precyzyjna argumentacja prawna będzie mogła zostać należycie wysłuchana i okaże się skuteczna.
Dlatego prosimy Państwa o zwrócenie się do Prezydenta RP z prośbą o skierowanie konwencji do Trybunału Konstytucyjnego. Aby wysłać apel, wystarczy kliknąć tutaj.
Dokonawszy pogłębionej analizy, uznajemy, że jest to najpewniejszy sposób powstrzymania polityków przed narzuceniem Polakom ideologicznej regulacji, która będzie niszczyć ich życie rodzinne. Pamiętajmy, że jest to ostatni etap ratyfikacji, dlatego też nie zwlekajmy z wysłaniem apelu.
Nie dopuśćmy do tego, aby przyjęto w Polsce konwencję niezgodną z konstytucją!
Zaapelujmy do Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego o skierowanie Konwencji do Trybunału Konstytucyjnego, który rozstrzygnie zgodność tego dokumentu z konstytucją.
Z poważaniem, Zespół Protestuj.pl
NA SZLAKU ZIEMI LUBELSKIEJ -LUBLIN
Jakie zabytki kryje Lublin, czym żyją Lublinianie?
Wędrując po Polsce zatrzymałem się w jednym z najstarszych miast Polski-Lublinie.Ślady osadnictwa na wzgórzu zaczynają się już VI-VII wieku. Jako gród warowny powstaje w X wieku za czasów Chrobrego. Wtedy to na wzgórzu powstaje zamek.
.jpg)
Dziedzictwo sztuki średniowiecznej wpisane jako zabytek jest najcenniejszym atutem Polski. Co takiego kryją mury wnętrza kaplicy zamkowej?
To bezcenne freski malowidła bizantyjsko –ruskie, której zostały zakończone w 10 sierpnia1418 roku przez mistrza Andrzeja.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
To najstarszy kościół i kolegiata Jezuitów obecnie Archikatedra pod wezwaniem Świętego Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
JZ
zobacz więcej
Na szlaku Lubelszczyzny- Lublin
zamek
Archikatedra Lubelska
Dominikanie
dom słów
film dom słów
kościół MB Zwycięskiej
Radzi by my Wos zaprosić na Schadzka Ślonsko a beranie.
Szczęść Boże – Witomy Wos Piyknie
Radzi by my Wos zaprosić na Schadzka Ślonsko a beranie. Jako dycko tak i tera bydzie rostomajtych tymatow moc. Nasze ,,Ślonske Kawiarynki” to som takowe spotkania co nos majom ku sobie do kupy zebrać, coby my se jako Pon Boczek nakozoł miyłowali a niy boczkowali, bochma do kamrajstwa a niy do szarpaczki stworzyni złostali pra.
Zaś se posuchocie nowych sfiastow ze starych berow a legynd, nowych bo niy bydom staroszki z fajfkami berać yno my, ale coby niy pedzieć rada se tyż domy. Toż zaproszomy Wos piyknie w te nasze skromne progi na 16 lutego ło 17.00 a adresa mocie na końcu.
Tadeusz Puchałka i jego ,,Kamraty ze Śląskiej Chaty” zapraszają na 5 już spotkanie w knurowskich ,,Maszkietach” w ramach projektu ,,Śląskie Kawiarenki”. Wystąpią tym razem;
1. Tyligentne Batiary – znany kabaret promujący folklor Kresów Wschodnich.
2. Barbara Czernecka – temat nawiązujący do przeżywania karnawału i ostatków w sposób godny, z zachowaniem chrześcijańskich wartości. (Możliwość rozszerzenia tematyki).
3. Tadeusz Loster – temat opowiadania nawiązujący do ,,śląskiego charakteru”. Opowiadanie o trzech odważnych górnikach z Zabrza (,,karami na kopiec”- opowiadanie to jest częścią bogatego zbioru historycznych wydarzeń związanych ściśle ze Śląskiem których autorem jest pan Tadeusz.
4. Wiesław Machnik - i Jego jednoosobowy kabaret. Krótkie programy pomiędzy
wykładami o charakterze rozrywkowym.
5. Kazimierz Nawrat – tym razem wspomnienia o marynarzu z ,,ORP Piorun” - (rodzina autora opowiadania).
6. Katarzyna Kaleta, oraz Tadeusz Golonka – poezja nawiązująca do wartości chrześcijańskich, z nutką melancholii nawiązującą do mijającego czasu zabaw karnawałowych.
Prowadzenie spotkania; Tadeusz Puchałka. Wspomnienia dawnych zwyczajów na Śląsku. (Historia II Wojny Światowej).
Jak do nas trafić;
Kawiarnia Maszkiety
Knurów
ul Kapelanów Wojskowych 2e
Jak Dycko; godz. 17.00
Pozdrowiomy Wos Piyknie toż Pyrsk. A dejcie se znać...
Radzi by my Wos zaprosić na Schadzka Ślonsko a beranie. Jako dycko tak i tera bydzie rostomajtych tymatow moc. Nasze ,,Ślonske Kawiarynki” to som takowe spotkania co nos majom ku sobie do kupy zebrać, coby my se jako Pon Boczek nakozoł miyłowali a niy boczkowali, bochma do kamrajstwa a niy do szarpaczki stworzyni złostali pra.
Zaś se posuchocie nowych sfiastow ze starych berow a legynd, nowych bo niy bydom staroszki z fajfkami berać yno my, ale coby niy pedzieć rada se tyż domy. Toż zaproszomy Wos piyknie w te nasze skromne progi na 16 lutego ło 17.00 a adresa mocie na końcu.
Tadeusz Puchałka i jego ,,Kamraty ze Śląskiej Chaty” zapraszają na 5 już spotkanie w knurowskich ,,Maszkietach” w ramach projektu ,,Śląskie Kawiarenki”. Wystąpią tym razem;
1. Tyligentne Batiary – znany kabaret promujący folklor Kresów Wschodnich.
2. Barbara Czernecka – temat nawiązujący do przeżywania karnawału i ostatków w sposób godny, z zachowaniem chrześcijańskich wartości. (Możliwość rozszerzenia tematyki).
3. Tadeusz Loster – temat opowiadania nawiązujący do ,,śląskiego charakteru”. Opowiadanie o trzech odważnych górnikach z Zabrza (,,karami na kopiec”- opowiadanie to jest częścią bogatego zbioru historycznych wydarzeń związanych ściśle ze Śląskiem których autorem jest pan Tadeusz.
4. Wiesław Machnik - i Jego jednoosobowy kabaret. Krótkie programy pomiędzy
wykładami o charakterze rozrywkowym.
5. Kazimierz Nawrat – tym razem wspomnienia o marynarzu z ,,ORP Piorun” - (rodzina autora opowiadania).
6. Katarzyna Kaleta, oraz Tadeusz Golonka – poezja nawiązująca do wartości chrześcijańskich, z nutką melancholii nawiązującą do mijającego czasu zabaw karnawałowych.
Prowadzenie spotkania; Tadeusz Puchałka. Wspomnienia dawnych zwyczajów na Śląsku. (Historia II Wojny Światowej).
Jak do nas trafić;
Kawiarnia Maszkiety
Knurów
ul Kapelanów Wojskowych 2e
Jak Dycko; godz. 17.00
Pozdrowiomy Wos Piyknie toż Pyrsk. A dejcie se znać...
OŚWIADCZENIE PREZYDIUM KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
OŚWIADCZENIE PREZYDIUM KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej wymienia w rozdziale 1 podstawowe zasady ustroju naszego państwa. Jedną z nich, wyrażoną w art. 18, jest założenie, że: „małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej”. Przepis ten wskazuje na instytucję małżeństwa i związane z nim wartości, takie jak rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo.
Mimo tak oczywistego brzmienia przytoczonego przepisu obserwujemy dzisiaj agresywne próby zafałszowania jego znaczenia. Na próby reinterpretacji narażone są nie tylko konstytucyjne gwarancje odnoszące się do małżeństwa, lecz także te, które dotyczą pozostałych wartości. Takie próby, pojawiające się w ostatnich miesiącach już nie tylko w debacie politycznej i publicystyce, ale również w decyzjach Ministra Zdrowia, pomysłach Pełnomocnika Rządu ds. Przeciwdziałania Przemocy oraz inicjatywach legislacyjnych, polegają na rozrywaniu funkcjonalnego i aksjologicznego zespolenia pojęć małżeństwa, rodziny, macierzyństwa i rodzicielstwa. To, że kobiety i mężczyźni łączą się na stałe w heteroseksualne, prawnie sformalizowane pary, oparte na ścisłej więzi osobowej partnerów, by dać życie wspólnym dzieciom i razem je wychować, a potem mieć w nich podporę, nie jest już rzekomo ideałem społecznym, przyświecającym ustrojodawcy i stanowiącym cel polityki rodzinnej państwa, lecz — jak się w tych próbach reinterpretacyjnych podnosi — w pluralistycznym społeczeństwie jest najwyżej jedną z równoprawnych opcji dotyczących intymnych więzi i prokreacji.
Polski system prawny gwarantuje instytucję małżeństwa zawartego między kobietą i mężczyzną o wskazanych wyżej zasadach konstrukcyjnych w przekonaniu, że ich związek ma do spełnienia ważną funkcję społeczną, związaną z założeniem rodziny, macierzyństwem i rodzicielstwem. Nawet jeśli pewne udogodnienia przysługują małżonkom z samej tylko racji pozostawania w związku małżeńskim bez względu na realizowanie tej funkcji, są wyrazem jednolitego traktowania każdego małżeństwa ze względu na jego otwartość na jej realizację i zachętą do wkroczenia na drogę małżeństwa przez innych. Oczywiście nie oznacza to lekceważenia przez prawo tej wartości, jaką jest osobowa i emocjonalna więź samych małżonków, ani tego, że więź ta może być owocna dla społeczeństwa także wtedy, gdy małżonkowie z takich czy innych powodów nie mają naturalnych ani adoptowanych dzieci.
Z tych wszystkich powodów z uznaniem dostrzegamy każdą inicjatywę, która wspiera małżeństwo, pozwala na urzeczywistnienie rodzicielstwa bez nadmiernego lęku o pracę czy wspiera rodziny wielodzietne, które są darem dla społeczeństwa. Zaliczyć do nich należy cenną zmianę prawa pracy w postaci wydłużenia urlopów rodzicielskich, objęcia nimi zarówno matek i ojców czy promowanie udogodnień wynikających z Karty Dużych Rodzin. Niestety, polityka naszego państwa nie jest konsekwentna. Obok wskazanych działań pojawiają się takie inicjatywy, które prowadzą do destrukcji ideału małżeństwa i rzeczywistości rodziny. Budzą one nasz zdecydowany sprzeciw, także dlatego, że są oparte na kłamstwie, według którego nowe rozwiązania prawne mają służyć dobru jednostki, podmiotowości kobiet czy promocji przysługującym każdemu z nas przyrodzonych praw. Wspierają one budowanie relacji międzyludzkich pozbawionych trwałości i wzajemnej odpowiedzialności, przekonują do atrakcyjności pozostawiania poza związkami małżeńskimi, skutkując ostatecznie samotnością, poczuciem pustki i niepokoju u wielu ludzi.
Do działań negatywnych tego rodzaju należy wprowadzenie do sprzedaży bez recepty wczesnoporonnego środka farmaceutycznego. Już samo dopuszczenie do szerokiej dystrybucji środka, który ma działanie nie tylko zapobiegające rozwojowi ciąży, ale także prowadzące wprost do śmierci zarodka jest sprzeczne z prawem do ochrony życia człowieka od chwili jego poczęcia w łonie matki. Stanowczy sprzeciw budzi fakt dostępności środka wczesnoporonnego dla osób niepełnoletnich, w przeciwieństwie choćby do alkoholu. Tymczasem korzystanie z tego środka stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia fizycznego, psychicznego i duchowego kobiet, tworząc m.in. ryzyko zaburzeń płodności.
Poważnym zagrożeniem dla przyszłości polskich rodzin są podejmowane na nowo przez Sejm RP prace na rzecz ratyfikacji Konwencji Rady Europy o przeciwdziałaniu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Już 5 lutego br. połączone komisje sejmowe mają zająć ostateczne stanowisko w sprawie ustawy ratyfikującej tę Konwencję. Z całą mocą podkreślamy, że przemoc – zarówno wobec kobiet, jak i dzieci czy mężczyzn – jest sprzeczna z zasadami wiary chrześcijańskiej i powinna być eliminowana z relacji międzyludzkich. Wspomniana Konwencja nie wnosi jednak żadnych nowych rozwiązań prawnych przeciwdziałających przemocy. Natomiast wiąże ona zjawisko przemocy z tradycją, kulturą, religią i rodziną, a nie z błędami czy słabościami konkretnych ludzi. W zmianie modelu społecznego z tego, który nawiązuje do tradycji i kultury chrześcijańskiej, na pełen swobody i samorealizacji model wynikający z kultury lewicowo-laickiej dostrzega możliwość likwidacji przyczyn przemocy domowej i przemocy wobec kobiet. Najbardziej zdumiewający jest tymczasem fakt, że to właśnie w takich społeczeństwach w Europie odnotowuje się najwyższy poziom stosowania tego rodzaju przemocy.
Konwencja nie promuje zwalczania realnych przyczyn przemocy, którymi są: alkoholizm, coraz szersze upowszechnianie brutalnej przemocy i pornografii w dostępnej kulturze masowej. Jej założenia wynikają ze skrajnej, neomarksistowskiej ideologii gender. Narusza także suwerenność Polski w sprawach etyki i ochrony rodziny przez nadanie uprawnień kontrolnych pozbawionemu jakiejkolwiek legitymacji demokratycznej komitetowi tzw. ekspertów, który ma określać, jakie standardy w polityce prawnej, edukacyjnej i wychowawczej ma realizować Polska oraz rozliczać nasz kraj z opieszałości w zmianie wciąż jeszcze obecnego tradycyjnego modelu społeczeństwa.
Nasz poważny niepokój budzą również ataki na przedmiot nauczania „Przygotowanie do życia w rodzinie” realizujący w szkołach edukację seksualną, która promuje wychowanie do abstynencji, czystości i wierności. Coraz wyraźniejsze są próby zastąpienia tych treści programem promującym swobodę korzystania z wolności seksualnej, uczącym technik antykoncepcyjnych zamiast odpowiedzialnej dojrzałości za swoją seksualność i przyjaźń z innymi, w końcu odzierającym sferę życia seksualnego z kontekstu małżeństwa i rodziny.
Innym zagrożeniem dla polskich rodzin jest kolejna zapowiedź przygotowania ustawy o związkach partnerskich. Jej ideą jest nadanie wszelkim innym związkom, także osób tej samej płci, takiego samego statusu prawnego, jakim cieszy się małżeństwo. Nie można tego rozumieć jako naszego potępienia ludzi nawiązujących relacje pozamałżeńskie, w tym osób homoseksualnych, ani jako zaprzeczenia potrzeby ochrony ich intymności. Jednakże do ustanowienia racjonalnych i sprawiedliwych udogodnień prawnych, które pomagałyby tym ludziom prowadzić ich sprawy prywatne nie potrzeba instytucjonalizacji związków niemałżeńskich na bazie schematu małżeństwa. Wystarczą istniejące instytucje prawne nieznające płci ani orientacji seksualnej, mające o wiele bardziej uniwersalny zakres zastosowania: pełnomocnictwo, współwłasność, umowa spółki, przydatna w razie wspólnego prowadzenia gospodarstwa, testament itp.
Wymienione działania są sprzeczne z obowiązkiem władz publicznych do realizowania zamysłu konstytucyjnego wyrażonego w jednej z zasad ustroju Rzeczpospolitej Polskiej, jaką jest małżeństwo kobiety i mężczyzny, otwarte na rodzicielstwo, macierzyństwo i stanowiące bazę budowy rodziny. Nie jest to subiektywny pogląd Kościoła katolickiego. Przecież polski Trybunał Konstytucyjny wyraźnie podkreśla, że „ochrona rodziny realizowana przez władze publiczne musi uwzględniać przyjętą w Konstytucji wizję rodziny jako trwałego związku mężczyzny i kobiety nakierowanego na macierzyństwo i odpowiedzialne rodzicielstwo” (art. 18 Konstytucji). Celem regulacji konstytucyjnych odnoszących się do statusu rodziny jest bowiem nałożenie na państwo, a zwłaszcza na ustawodawcę, obowiązku podejmowania takich działań, które umacniają więzi między osobami tworzącymi rodzinę, a zwłaszcza więzi istniejące między rodzicami i dziećmi oraz między małżonkami. Nie zaś odwrotnie.
Wymienione działania budzą nasz niepokój zwłaszcza w kontekście poważnego osłabienia polskich rodzin, o czym świadczy dramatyczna sytuacja demograficzna, rosnąca liczba rozwodów, a także wzrastająca liczba dzieci wychowywanych przez samotnych rodziców. Ponadto osłabieniu rodzin sprzyja wysokie bezrobocie i emigracja milionów naszych obywateli, szczególnie młodych, w poszukiwaniu pracy. W tej sytuacji bardzo potrzebna jest autentyczna polityka prorodzinna, która powinna znaleźć się w centrum zainteresowania państwa, samorządu lokalnego, obywateli i mediów.
Decyzją Sejmu RP obecny rok 2015 został ogłoszony „Rokiem Jana Pawła II”, papieża, który dokonał przewrotu kopernikańskiego w etyce seksualnej, opartej na miłości i wzajemnej odpowiedzialności, koncepcji innowacyjnego duszpasterstwa rodziny oraz nowoczesnego feminizmu akcentującego wyjątkowość i prawdziwą podmiotowość kobiet. Taka proklamacja jest niczym innym jak zobowiązaniem do podążania za ideałem życia, jaki pozostawił nam nasz Wielki Rodak. Pragniemy, by dla polskiego ustawodawcy powoływanie się na Jana Pawła II nie stało się jedynie pustym, pozbawionym choćby odpowiedzialności za słowo, gestem. Liczymy na to, że nauczanie Papieża Polaka, obrońcy rodziny i ludzkiego życia, stanie się inspiracją do podejmowania mądrych oraz odpowiedzialnych działań zmierzających do ochrony rodziny i jej praw.
Abp Stanisław Gądecki
Metropolita Poznański
Przewodniczący KEP
Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej wymienia w rozdziale 1 podstawowe zasady ustroju naszego państwa. Jedną z nich, wyrażoną w art. 18, jest założenie, że: „małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej”. Przepis ten wskazuje na instytucję małżeństwa i związane z nim wartości, takie jak rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo.
Mimo tak oczywistego brzmienia przytoczonego przepisu obserwujemy dzisiaj agresywne próby zafałszowania jego znaczenia. Na próby reinterpretacji narażone są nie tylko konstytucyjne gwarancje odnoszące się do małżeństwa, lecz także te, które dotyczą pozostałych wartości. Takie próby, pojawiające się w ostatnich miesiącach już nie tylko w debacie politycznej i publicystyce, ale również w decyzjach Ministra Zdrowia, pomysłach Pełnomocnika Rządu ds. Przeciwdziałania Przemocy oraz inicjatywach legislacyjnych, polegają na rozrywaniu funkcjonalnego i aksjologicznego zespolenia pojęć małżeństwa, rodziny, macierzyństwa i rodzicielstwa. To, że kobiety i mężczyźni łączą się na stałe w heteroseksualne, prawnie sformalizowane pary, oparte na ścisłej więzi osobowej partnerów, by dać życie wspólnym dzieciom i razem je wychować, a potem mieć w nich podporę, nie jest już rzekomo ideałem społecznym, przyświecającym ustrojodawcy i stanowiącym cel polityki rodzinnej państwa, lecz — jak się w tych próbach reinterpretacyjnych podnosi — w pluralistycznym społeczeństwie jest najwyżej jedną z równoprawnych opcji dotyczących intymnych więzi i prokreacji.
Polski system prawny gwarantuje instytucję małżeństwa zawartego między kobietą i mężczyzną o wskazanych wyżej zasadach konstrukcyjnych w przekonaniu, że ich związek ma do spełnienia ważną funkcję społeczną, związaną z założeniem rodziny, macierzyństwem i rodzicielstwem. Nawet jeśli pewne udogodnienia przysługują małżonkom z samej tylko racji pozostawania w związku małżeńskim bez względu na realizowanie tej funkcji, są wyrazem jednolitego traktowania każdego małżeństwa ze względu na jego otwartość na jej realizację i zachętą do wkroczenia na drogę małżeństwa przez innych. Oczywiście nie oznacza to lekceważenia przez prawo tej wartości, jaką jest osobowa i emocjonalna więź samych małżonków, ani tego, że więź ta może być owocna dla społeczeństwa także wtedy, gdy małżonkowie z takich czy innych powodów nie mają naturalnych ani adoptowanych dzieci.
Z tych wszystkich powodów z uznaniem dostrzegamy każdą inicjatywę, która wspiera małżeństwo, pozwala na urzeczywistnienie rodzicielstwa bez nadmiernego lęku o pracę czy wspiera rodziny wielodzietne, które są darem dla społeczeństwa. Zaliczyć do nich należy cenną zmianę prawa pracy w postaci wydłużenia urlopów rodzicielskich, objęcia nimi zarówno matek i ojców czy promowanie udogodnień wynikających z Karty Dużych Rodzin. Niestety, polityka naszego państwa nie jest konsekwentna. Obok wskazanych działań pojawiają się takie inicjatywy, które prowadzą do destrukcji ideału małżeństwa i rzeczywistości rodziny. Budzą one nasz zdecydowany sprzeciw, także dlatego, że są oparte na kłamstwie, według którego nowe rozwiązania prawne mają służyć dobru jednostki, podmiotowości kobiet czy promocji przysługującym każdemu z nas przyrodzonych praw. Wspierają one budowanie relacji międzyludzkich pozbawionych trwałości i wzajemnej odpowiedzialności, przekonują do atrakcyjności pozostawiania poza związkami małżeńskimi, skutkując ostatecznie samotnością, poczuciem pustki i niepokoju u wielu ludzi.
Do działań negatywnych tego rodzaju należy wprowadzenie do sprzedaży bez recepty wczesnoporonnego środka farmaceutycznego. Już samo dopuszczenie do szerokiej dystrybucji środka, który ma działanie nie tylko zapobiegające rozwojowi ciąży, ale także prowadzące wprost do śmierci zarodka jest sprzeczne z prawem do ochrony życia człowieka od chwili jego poczęcia w łonie matki. Stanowczy sprzeciw budzi fakt dostępności środka wczesnoporonnego dla osób niepełnoletnich, w przeciwieństwie choćby do alkoholu. Tymczasem korzystanie z tego środka stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia fizycznego, psychicznego i duchowego kobiet, tworząc m.in. ryzyko zaburzeń płodności.
Poważnym zagrożeniem dla przyszłości polskich rodzin są podejmowane na nowo przez Sejm RP prace na rzecz ratyfikacji Konwencji Rady Europy o przeciwdziałaniu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Już 5 lutego br. połączone komisje sejmowe mają zająć ostateczne stanowisko w sprawie ustawy ratyfikującej tę Konwencję. Z całą mocą podkreślamy, że przemoc – zarówno wobec kobiet, jak i dzieci czy mężczyzn – jest sprzeczna z zasadami wiary chrześcijańskiej i powinna być eliminowana z relacji międzyludzkich. Wspomniana Konwencja nie wnosi jednak żadnych nowych rozwiązań prawnych przeciwdziałających przemocy. Natomiast wiąże ona zjawisko przemocy z tradycją, kulturą, religią i rodziną, a nie z błędami czy słabościami konkretnych ludzi. W zmianie modelu społecznego z tego, który nawiązuje do tradycji i kultury chrześcijańskiej, na pełen swobody i samorealizacji model wynikający z kultury lewicowo-laickiej dostrzega możliwość likwidacji przyczyn przemocy domowej i przemocy wobec kobiet. Najbardziej zdumiewający jest tymczasem fakt, że to właśnie w takich społeczeństwach w Europie odnotowuje się najwyższy poziom stosowania tego rodzaju przemocy.
Konwencja nie promuje zwalczania realnych przyczyn przemocy, którymi są: alkoholizm, coraz szersze upowszechnianie brutalnej przemocy i pornografii w dostępnej kulturze masowej. Jej założenia wynikają ze skrajnej, neomarksistowskiej ideologii gender. Narusza także suwerenność Polski w sprawach etyki i ochrony rodziny przez nadanie uprawnień kontrolnych pozbawionemu jakiejkolwiek legitymacji demokratycznej komitetowi tzw. ekspertów, który ma określać, jakie standardy w polityce prawnej, edukacyjnej i wychowawczej ma realizować Polska oraz rozliczać nasz kraj z opieszałości w zmianie wciąż jeszcze obecnego tradycyjnego modelu społeczeństwa.
Nasz poważny niepokój budzą również ataki na przedmiot nauczania „Przygotowanie do życia w rodzinie” realizujący w szkołach edukację seksualną, która promuje wychowanie do abstynencji, czystości i wierności. Coraz wyraźniejsze są próby zastąpienia tych treści programem promującym swobodę korzystania z wolności seksualnej, uczącym technik antykoncepcyjnych zamiast odpowiedzialnej dojrzałości za swoją seksualność i przyjaźń z innymi, w końcu odzierającym sferę życia seksualnego z kontekstu małżeństwa i rodziny.
Innym zagrożeniem dla polskich rodzin jest kolejna zapowiedź przygotowania ustawy o związkach partnerskich. Jej ideą jest nadanie wszelkim innym związkom, także osób tej samej płci, takiego samego statusu prawnego, jakim cieszy się małżeństwo. Nie można tego rozumieć jako naszego potępienia ludzi nawiązujących relacje pozamałżeńskie, w tym osób homoseksualnych, ani jako zaprzeczenia potrzeby ochrony ich intymności. Jednakże do ustanowienia racjonalnych i sprawiedliwych udogodnień prawnych, które pomagałyby tym ludziom prowadzić ich sprawy prywatne nie potrzeba instytucjonalizacji związków niemałżeńskich na bazie schematu małżeństwa. Wystarczą istniejące instytucje prawne nieznające płci ani orientacji seksualnej, mające o wiele bardziej uniwersalny zakres zastosowania: pełnomocnictwo, współwłasność, umowa spółki, przydatna w razie wspólnego prowadzenia gospodarstwa, testament itp.
Wymienione działania są sprzeczne z obowiązkiem władz publicznych do realizowania zamysłu konstytucyjnego wyrażonego w jednej z zasad ustroju Rzeczpospolitej Polskiej, jaką jest małżeństwo kobiety i mężczyzny, otwarte na rodzicielstwo, macierzyństwo i stanowiące bazę budowy rodziny. Nie jest to subiektywny pogląd Kościoła katolickiego. Przecież polski Trybunał Konstytucyjny wyraźnie podkreśla, że „ochrona rodziny realizowana przez władze publiczne musi uwzględniać przyjętą w Konstytucji wizję rodziny jako trwałego związku mężczyzny i kobiety nakierowanego na macierzyństwo i odpowiedzialne rodzicielstwo” (art. 18 Konstytucji). Celem regulacji konstytucyjnych odnoszących się do statusu rodziny jest bowiem nałożenie na państwo, a zwłaszcza na ustawodawcę, obowiązku podejmowania takich działań, które umacniają więzi między osobami tworzącymi rodzinę, a zwłaszcza więzi istniejące między rodzicami i dziećmi oraz między małżonkami. Nie zaś odwrotnie.
Wymienione działania budzą nasz niepokój zwłaszcza w kontekście poważnego osłabienia polskich rodzin, o czym świadczy dramatyczna sytuacja demograficzna, rosnąca liczba rozwodów, a także wzrastająca liczba dzieci wychowywanych przez samotnych rodziców. Ponadto osłabieniu rodzin sprzyja wysokie bezrobocie i emigracja milionów naszych obywateli, szczególnie młodych, w poszukiwaniu pracy. W tej sytuacji bardzo potrzebna jest autentyczna polityka prorodzinna, która powinna znaleźć się w centrum zainteresowania państwa, samorządu lokalnego, obywateli i mediów.
Decyzją Sejmu RP obecny rok 2015 został ogłoszony „Rokiem Jana Pawła II”, papieża, który dokonał przewrotu kopernikańskiego w etyce seksualnej, opartej na miłości i wzajemnej odpowiedzialności, koncepcji innowacyjnego duszpasterstwa rodziny oraz nowoczesnego feminizmu akcentującego wyjątkowość i prawdziwą podmiotowość kobiet. Taka proklamacja jest niczym innym jak zobowiązaniem do podążania za ideałem życia, jaki pozostawił nam nasz Wielki Rodak. Pragniemy, by dla polskiego ustawodawcy powoływanie się na Jana Pawła II nie stało się jedynie pustym, pozbawionym choćby odpowiedzialności za słowo, gestem. Liczymy na to, że nauczanie Papieża Polaka, obrońcy rodziny i ludzkiego życia, stanie się inspiracją do podejmowania mądrych oraz odpowiedzialnych działań zmierzających do ochrony rodziny i jej praw.
Abp Stanisław Gądecki
Metropolita Poznański
Przewodniczący KEP
Wiem i reaguję....
Wiem i reaguję....
„W etyce – inaczej niż w prawie- apodyktyczność
„trzeba” częściej towarzyszy temu, co jedyne, niż temu, co powtarzalne.
Nie tyle chodzi tu o to, by zrobić coś, co zawsze wszyscy robią,
ile o to, by podjąć to, co powinno być podjęte tu i teraz i co ja mam podjąć,
bo jeśli nie podejmę,
to wina mnie dosięgnie”.
Józef Tischner
„Gość Niedzielny” w numerze 6. z dnia 8 lutego 2015 roku, zamieścił artykuł pod tytułem „Adam i Ewa po pigułce”, który to tytuł został przez autora artykułu wzięty z książki napisanej przez Mary Eberstadt. W książce tej autorka zajmuje się współczesnymi przemianami społecznymi i analizuje skutki „wyzwolonej” seksualności w społeczeństwie amerykańskim. Spostrzeżenia i wnioski wynikające z tej lektury śmiało można odnieść do sytuacji na Zachodzie i w Polsce. Rewolucja seksualna polegająca na wprowadzeniu i upowszechnieniu środków antykoncepcyjnych wprowadziła kryterium przyjemności jako jedyne dla kontaktów płciowych, nie zważając na okresy płodności i bezpłodności u kobiet. To spowodowało uznanie seksualności za podstawową czynność życiową człowieka. Zburzyło to fundament i trwałość małżeństwa oraz spowodowało prowadzenie życia seksualnego przez coraz młodszych ludzi, włączając w to gimnazjalistów, a nawet dzieci z podstawówki, które są wciągane w ten proceder przez „wyzwolone feministki” domagające się w szkołach na każdym poziomie nauczania edukacji seksualnej, także w zakresie antykoncepcji, współżycia seksualnego i aborcji. Mary Eberstadt pisze w swojej książce, że seks został uznany za rzecz moralnie neutralną, bo jest przyjemny, a jak jest przyjemny, to jest dobry. Jedyne oburzenie społeczne wywołuje „ seks bez zabezpieczenia”. Ale, zdaniem feministek i tutaj można znaleźć wyjście w razie „wpadki” i zastosować aborcję. Wszystko „to”, czyli seks, środki antykoncepcyjne, aborcja dotyczy ciała kobiety. Nasuwa się pytanie, czy „to” dało i daje kobietom szczęście i zadowolenie z życia. Niestety, nie, okazuje się bowiem, że ideał wymyślony przez feministki, czyli kobieta coraz bardziej wykształcona, mająca dobrą pracę i płacę, wyzwolona z obowiązków małżeńskich i realizująca się poprzez „to”, jest modelem bardzo nieszczęśliwym, o bardzo niskim zadowoleniu z życia. Co jest oczywiste, bo takie życie nie jest pełne i godne. Bo takie życie nie wymaga człowieczeństwa, czyli miłości, godności odpowiedzialności za drugiego człowieka i odpowiedzialności za to, co się robi. Bo człowiek to nie tylko tu i teraz, bo człowiek to także przeszłość, historia, ciągłość pokoleń i przyszłość.
I chociaż ogarnia nas panseksualizm, nie możemy tracić nadziei, tylko cierpliwie przedstawiać swoje racje i wierzyć, że fala rewolucji seksualnej zostanie zatrzymana.
Przecież to lekarze zwracają uwagę na uboczne skutki stosowania hormonalnej antykoncepcji (np. rakotwórcze), ponieważ powoduje ona zaburzenie funkcjonowania układu rozrodczego. Faktem jest, że ludzie wcześnie zaczynający życie seksualne później zawierają małżeństwo, o ile je w ogóle zawierają, wzrasta też liczba wolnych związków. Mężczyźni zostali zwolnieni z obowiązku brania odpowiedzialności za kobietę i za poczęte dzieci. Zwiększa się liczba rozwodów, wizyt u psychiatrów. Wszystko to powoduje wysokie koszty społeczne, demograficzne, moralne i ekonomiczne. Dzieje się to na naszych oczach. Nie można tego nie widzieć i nie reagować. Przecież jesteśmy chrześcijanami i naszym obowiązkiem jest postępować zgodnie z nauką społeczną kościoła. Nie jest prawdą, że nie da się tego trendu degradacji człowieka zatrzymać. Jest wielu ludzi, którzy nie akceptują rewolucji seksualnej i starają się jej przeciwstawić. Dlatego zawarty w „Gościu Niedzielnym” artykuł ukazujący zło wynikające z „panującego” seksu jest bardzo cenny i godny polecenia. Zresztą nie jest to pierwszy artykuł o tej tematyce i mam nadzieję, że nie ostatni. Informacje zawarte w artykule mogą stanowić podstawę do dyskusji i obrony podstawowych wartości człowieka. W tymże artykule przytoczona jest wydana w 1968 roku, encyklika Pawła VI „Humanae Vitae”, która została ujęta w książce Mary Eberstadt, a w której autorka przyznaje, że encyklika ta okazała się prorocza w kwestii środków antykoncepcji i skutków do jakich doprowadzi ich stosowanie w przyszłości. Zachęcam do zapoznania się z treścią tej encykliki. Warto więc czytać, warto wiedzieć, aby mieć argumenty, i aby byle jacy krzykacze nie zakrzyczeli nas katolików swoimi absurdalnymi ideologiami.
Maria Szweda
„W etyce – inaczej niż w prawie- apodyktyczność
„trzeba” częściej towarzyszy temu, co jedyne, niż temu, co powtarzalne.
Nie tyle chodzi tu o to, by zrobić coś, co zawsze wszyscy robią,
ile o to, by podjąć to, co powinno być podjęte tu i teraz i co ja mam podjąć,
bo jeśli nie podejmę,
to wina mnie dosięgnie”.
Józef Tischner
„Gość Niedzielny” w numerze 6. z dnia 8 lutego 2015 roku, zamieścił artykuł pod tytułem „Adam i Ewa po pigułce”, który to tytuł został przez autora artykułu wzięty z książki napisanej przez Mary Eberstadt. W książce tej autorka zajmuje się współczesnymi przemianami społecznymi i analizuje skutki „wyzwolonej” seksualności w społeczeństwie amerykańskim. Spostrzeżenia i wnioski wynikające z tej lektury śmiało można odnieść do sytuacji na Zachodzie i w Polsce. Rewolucja seksualna polegająca na wprowadzeniu i upowszechnieniu środków antykoncepcyjnych wprowadziła kryterium przyjemności jako jedyne dla kontaktów płciowych, nie zważając na okresy płodności i bezpłodności u kobiet. To spowodowało uznanie seksualności za podstawową czynność życiową człowieka. Zburzyło to fundament i trwałość małżeństwa oraz spowodowało prowadzenie życia seksualnego przez coraz młodszych ludzi, włączając w to gimnazjalistów, a nawet dzieci z podstawówki, które są wciągane w ten proceder przez „wyzwolone feministki” domagające się w szkołach na każdym poziomie nauczania edukacji seksualnej, także w zakresie antykoncepcji, współżycia seksualnego i aborcji. Mary Eberstadt pisze w swojej książce, że seks został uznany za rzecz moralnie neutralną, bo jest przyjemny, a jak jest przyjemny, to jest dobry. Jedyne oburzenie społeczne wywołuje „ seks bez zabezpieczenia”. Ale, zdaniem feministek i tutaj można znaleźć wyjście w razie „wpadki” i zastosować aborcję. Wszystko „to”, czyli seks, środki antykoncepcyjne, aborcja dotyczy ciała kobiety. Nasuwa się pytanie, czy „to” dało i daje kobietom szczęście i zadowolenie z życia. Niestety, nie, okazuje się bowiem, że ideał wymyślony przez feministki, czyli kobieta coraz bardziej wykształcona, mająca dobrą pracę i płacę, wyzwolona z obowiązków małżeńskich i realizująca się poprzez „to”, jest modelem bardzo nieszczęśliwym, o bardzo niskim zadowoleniu z życia. Co jest oczywiste, bo takie życie nie jest pełne i godne. Bo takie życie nie wymaga człowieczeństwa, czyli miłości, godności odpowiedzialności za drugiego człowieka i odpowiedzialności za to, co się robi. Bo człowiek to nie tylko tu i teraz, bo człowiek to także przeszłość, historia, ciągłość pokoleń i przyszłość.
I chociaż ogarnia nas panseksualizm, nie możemy tracić nadziei, tylko cierpliwie przedstawiać swoje racje i wierzyć, że fala rewolucji seksualnej zostanie zatrzymana.
Przecież to lekarze zwracają uwagę na uboczne skutki stosowania hormonalnej antykoncepcji (np. rakotwórcze), ponieważ powoduje ona zaburzenie funkcjonowania układu rozrodczego. Faktem jest, że ludzie wcześnie zaczynający życie seksualne później zawierają małżeństwo, o ile je w ogóle zawierają, wzrasta też liczba wolnych związków. Mężczyźni zostali zwolnieni z obowiązku brania odpowiedzialności za kobietę i za poczęte dzieci. Zwiększa się liczba rozwodów, wizyt u psychiatrów. Wszystko to powoduje wysokie koszty społeczne, demograficzne, moralne i ekonomiczne. Dzieje się to na naszych oczach. Nie można tego nie widzieć i nie reagować. Przecież jesteśmy chrześcijanami i naszym obowiązkiem jest postępować zgodnie z nauką społeczną kościoła. Nie jest prawdą, że nie da się tego trendu degradacji człowieka zatrzymać. Jest wielu ludzi, którzy nie akceptują rewolucji seksualnej i starają się jej przeciwstawić. Dlatego zawarty w „Gościu Niedzielnym” artykuł ukazujący zło wynikające z „panującego” seksu jest bardzo cenny i godny polecenia. Zresztą nie jest to pierwszy artykuł o tej tematyce i mam nadzieję, że nie ostatni. Informacje zawarte w artykule mogą stanowić podstawę do dyskusji i obrony podstawowych wartości człowieka. W tymże artykule przytoczona jest wydana w 1968 roku, encyklika Pawła VI „Humanae Vitae”, która została ujęta w książce Mary Eberstadt, a w której autorka przyznaje, że encyklika ta okazała się prorocza w kwestii środków antykoncepcji i skutków do jakich doprowadzi ich stosowanie w przyszłości. Zachęcam do zapoznania się z treścią tej encykliki. Warto więc czytać, warto wiedzieć, aby mieć argumenty, i aby byle jacy krzykacze nie zakrzyczeli nas katolików swoimi absurdalnymi ideologiami.
Maria Szweda
Subskrybuj:
Posty (Atom)