TWOJE BRYLANTY
Twoje brylanty dobra inwestycja
Coś dla pań i nie tylko
kod polecający
JD9HRL
- https://e-brylanty.pl/?mw_aref=169eed8de9fecdf123d6a14fc0d7307f
czwartek, 5 września 2019
środa, 4 września 2019
SZLAKIEM AUSTRIACKIM – WIEDEŃ POMNIKI I FONTANNY AUGUSTIN BRUNNEN
SZLAKIEM
AUSTRIACKIM – WIEDEŃ POMNIKI I FONTANNY AUGUSTIN BRUNNEN
Spacerując
w Wiedniu po dzielnicy 7 Neubau [1]
na Augustinplatz [2]
zobaczymy fontannę z postacią trzymający dudę. Zanim zatrzymamy się nad
postacią to zastanówmy się kiedy powstały studnie i jakie miały zadania.
Studnie publiczne [3] w Wiedniu służyły od
czasów rzymskich do zaopatrzeniu społeczności w wodę i gaszeniu pożarów w dzisiejszej
stolicy Austrii, Wiedniu. Z biegiem czasu studnie otrzymywały reprezentatywną
funkcję w kształtach rzeźb i tryskających fontann. Pierwsze fontanny na
publicznych placach w Wiedniu zostały zbudowane pod koniec średniowiecza i
służyły przede wszystkim operacji zarobkowej, oraz poprawy walki z ogniem. 1310
roku o publicznej studni i fajce wodnej po raz pierwszy wspomniano pod
Tuchlauben. Od XVI wieku powstawały reprezentacyjne studnie wykraczające poza
czystą funkcjonalność. Najstarszą pochodząca z 1552 roku, wciąż istniejąca to studnia
znajdująca się w szwajcarskim skrzydle Hofburg. W Wiedniu do połowy XIX wieku
było aż 10000 studni. Jedną z najbardziej znanych Wiedeńskich studni domowych, [4] która według starej
legendy z 1212 roku przy Schönlaterngasse była zamieszkana przez bazyliszka. Dziś
Wiedeńskie fontanny pełnią funkcję już tylko zdobniczą i są atrakcją jak słynna
fontanna Trevi w Rzymie. Wróćmy już do dzielnicy Neubau i Augustinplatz.
Kim jest postać z fontanny ?
To
Marks Augustin [5]
i był to piosenkarz ludowy ,który grał na dudach często opowiadał ballady.
Rzeźba ta jest zwana „dobrym Augustinem ” Jak mówi historia Marks Augustin lub Der liebe Augustin urodził 1643 roku w Wiedniu, zmarł 11marca 1685 roku.
Niewątpliwie Augustyn popularność zyskał za swoje poczucie humoru i śpiewy
sprośnych piosenek, które śpiewał w czasie zarazy w 1679 roku. Legendy mówią o
Augustynie że był synem gospodarza posiadającego knajpkę tam nauczył się dobrze
pić oraz grać na dudach. Później jako
36-letni Augustyn został upity w 1679 roku. Podczas epidemii dżumy i spał w
rynsztoku. Chorzy mieszkańcy , którzy w tym czasie zbierali ofiary epidemii,
znaleźli go, uważali za martwego i wywieźli ze zwłokami na wozach pod mur miasta.
Tam wrzucili cały ładunek do otwartego masowego grobu.
Miejsce zarazy
znajdowało się w pobliżu kościoła St. Ulrich am Neubau,tuż obok placu, na
którym dziś znajduje się fontanna Augustin.
W
tamtym czasie masowy grób został pokryty wapnem, aby później pochłonąć więcej
ofiar zarazy. Następnego dnia Augustyn skulił się pośród ciał i bawił się na
dudach, aż ratownicy wyciągnęli go z dołu. Augustin został pochowany na
cmentarzu Wiedeńskim Mikołaja , potem jego szczątki prawdopodobnie przeniesiono
na cmentarz Sankt Sankt Marks. Ta część legendy stała się częścią ludowych
pieśni, czy filmów o Augustinie z humorem Wiedeńczyków tak sobie przekazują z
pokolenia na pokolenie słowach pieśni:[6]
„O
drogi Augustynie, Augustinie, Augustinie,
O
drogi Augustinie, wszystko się skończyło.
Nie
ma pieniędzy, nie ma mężczyzny (dziewczyny),
wszystko,
Augustin.
O,
drogi Augustinie,
wszystko
się skończyło.
Skała
zniknęła, kij zniknął,
Augustin
jest w błocie,
O
drogi Augustinie,
wszystko
zniknęło.
A
nawet bogaty Wiedeń
jest
jak Augustin!
Płacz
w tym samym sensie,
wszystko
zniknęło!
Każdy
dzień był świętem,
a
co teraz? Zaraza, zaraza!
Po
prostu wielkie przyjęcie pogrzebowe,
To reszta….”
Na
placu Neustiftgasse narożnej Kellermanngasse , powszechnie znany od wieków jako
słomy Platzl, póżniej, jako Augustin Platzl n, wzniesiono pomnik ku czci
Augustyna. Fontanna Augustyna została stworzona przez rzeźbiarza Hansa Scherpe [7] i odsłonięta 4 września
1908 roku przez Wiedeńskiego burmistrza Karla Luegera. [8] Fontanna Augustin składa
się z podstawy missy i tytułowej postaci początkowo rzeźba Augustyna była
wykonana z brązu. Podczas drugiej wojny światowej brązowy Augustin –zostaje
przetopiony do produkcji materiałów wojennych.
Na cokole został wyryty napis:
„UCIEKŁEM
OD CZARNEJ PLAGI, BRĄZ ZABRAŁ MNIE ”
Obecną
piaskowcową figurę Augustyna stworzył Josef Humplik [9] i uroczyście odsłonił 18
października 1952 roku radny miasta Johann Mandl. [10] Przyjrzyjmy się jeszcze
fontannie pośrodku płytkiej miski z fontanną znajduje się kwadratowa podstawa z
napisem
„AUGUSTIN
BRUNNEN”
Co
znaczy:
„
FONTANNA AUGUSTYNA ”.
Poniżej widnieje napis:
„VON
DER GEMEINDE WIEN
ERRICHTET
UNTER BURGER
MEISTER
DR KARL LEGER JARRE 1908 ”
Co
znaczy:
„ZBUDOWANA
PRZEZ MIASTO WIEDEŃ
POD
BURMISTRZEM
DR
INŻ. KARL LUEGER W 1908 ROKU ”.
Warto
jeszcze zwrócić uwagę na napis na odwrocie który brzmi:
„
Nie było mnie, teraz znów jestem sobą,
a
teraz słucham moich piosenek ”.
Wyloty wody z przodu, lewej i prawej strony podstawy są
ozdobione ornamentami, winoroślami. Na cokole stoi postać drogiego Augustyna,
który stoi ze skrzyżowanymi nogami i trzyma dudę. Gdy już wsłuchamy się w plusk
wody wyruszmy dalej do kościoła Mechitarytów [11] i wyjątkowego muzeum
rękopisów dzieł Ormiańskich.
Jak podróżować komunikacją publiczną?
Do fontanny dotrzemy z głównego dworca kolejowego -Hauptbahnhof
S+U autobusem linii 13A do Kellermanngasse. Metrem U1 do Karlsplatz potem U2 do
Volkstheater i spacerkiem do fontanny.
JZ [12]
[1] Neubau 7 dzielnica Wiednia
[2] Augustinplatz plac
Augustyna Neustiftgasse 32-34, 1070
Wien, Austria
[3] Studnie publiczne –
w Wiedniu późniejsze fontanny -pierwsze powstały w średniowieczu pierwotnie
służyły do gaszenia pożarów i gospodarki rynkowej
[4] Ciekawostką to
studnie domowe
[5] Marks Augustin –to ludowy
grajek i piosenkarz urodzony w1643 roku zmarł 11 marca 1685 roku, w czasie
zarazy 1679 roku bawił swoim humorem mieszkańców Wiednia.
[6] Pieśń o „ dobrym
Augustinie” - Pieśń ludowa została po raz pierwszy udokumentowana w Wiedniu
około 1800 roku. Melodia jest starsza i pochodzi z 1720 roku w rękopisie
muzycznym
[7] Hans Scherpe- rzeźbiarz urodził 15 grudnia 1855 roku w
Wiedniu, zmarł 15 lutego 1929 roku Ibid
[8] Karl Lueger
burmistm Wiednia w 4 września 1908 roku odsłonił fontannę Augustyna pierwotnie rzeźba była wykonana z brązu
[9] Josef Humplik
rzeźbiarz artysta Wiedeński
[10] Johann Mandl radny
miasta Wiednia który 18 października 1952 roku odsłonił piaskową rzeźbę i fontannę
Augustina
[11] Kościół Mechitarystów-
Mechitharistenkirche- kościół unicki Ormian Neustiftgasse 4, 1070 Wien, Austria.
Zakon
Mechitarystów wystąpił do cesarza Józefa II o pozwolenie budowy kościoła i
klasztoru w Wiedniu. Józef II pozwolił na budowę nowego kościoła pod warunkiem,
że będzie on zbudowany w istniejącym już kościele. Tak powstał kościół
Mechitarystów. Józef II dokonał kasety dóbr kościelnych i nie pozwolił w ogóle
na budowę nowych kościołów zmieniał istniejące w budowle innego przeznaczenia.
Klasztor Mechitarystów słynie mianowicie jego drukarnia szczyciła się
posiadaniem czcionek wszystkich pisanych języków świata. W muzeum klasztornym
zobaczymy aż 3000 starodruków
Ormiańskich. -m.in. z kolekcją numizmatyczną obejmującą 30 tys. cennych monet,
oraz biblioteka jest bogato zaopatrzona w zabytki piśmiennictwa ormiańskiego -ponad
170 tysięcy woluminów. W posiadaniu zakonu znajduje się zbiór ponad 5 tysięcy
cennych manuskryptów. Drukarnia zakonna wydaje zarówno periodyczne, jak i
zwarte prace filologiczne, filozoficzne, historyczne. Zakon posiada od 1889
roku niewielką wytwórnię alkoholi w Wiedniu, produkującą szczególny zakonny
likier, którego recepturę przywiózł z Konstantynopola ponoć sam założyciel
zakonu. W tym kościele też głosił swoje płomienne kazania patron Wiednia święty
Klemens Hofbauer
[12] Jacek Źróbek –
pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od
2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo,
reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik
blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz
współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych
między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.
Autor
kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę
istnienia.
W
działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska –
współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych
inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości
państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe,
północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.
Etykiety:
11 marzec 1685,
1310,
1643,
Augustin Brunnen,
Augustinplatz,
Austria,
fontanny,
Karl Lueger,
ludowy piosenkarz,
Marks Augustin,
Neubau,
Österreich,
podróże,
Reise,
Studnie publiczne,
Tourismus,
turystyka,
Wiedeń
niedziela, 1 września 2019
wtorek, 27 sierpnia 2019
poniedziałek, 26 sierpnia 2019
niedziela, 25 sierpnia 2019
SZLAKIEM AUSTRIACKIM – WIEDEŃ POMNIKI MARIA TERESA HABSBURG
SZLAKIEM
AUSTRIACKIM – WIEDEŃ POMNIKI MARIA TERESA HABSBURG
Dziedzictwo
Wiednia [1]
i Austrii to dynastia rodu Habsburgów.[2]
Władanie przez 300 lat monarchią Austriacką dało Europie wkład do świata
kultury, czy architektury.
Zwiedzając Wiedeń niewątpliwie większość podróżników i
grup wycieczkowych rozpoczyna od Placu Marii Teresy. [3] Co niewątpliwie ma swoje
uzasadnienie w bliskości miejsc: Muzea, Parlament, Hofburg i Rathaus są o parę
kroków od Placu Cesarzowej. Zatrzymajmy się na Placu Marii Teresy Habsburg.
Plac
to zielona ogrodowa przestrzeń wyróżniającymi ogromnymi budynkami [4] Muzeum Historii Naturalnej
-Naturhistorisches Museum i Muzeum Historii Sztuki -Kunsthistorisches Museum, oraz
ulicami Burgring i Museumsplatz za którą wyrasta MuzeumQuatier. Ze swoją
Dzielnicą Muzeów, w której znajdziecie między innymi Mumok. Dwa budynki Muzeów
Historii Naturalnej i Sztuki są do siebie bliźniaczo podobne i stojące naprzeciw.
Po środku placu i parku wyrasta potężny pomnik siedzącej kobiety. Zanim
przyjrzymy się pomnikowi zastanówmy się jak odróżnić te dwa budynki. Otóż
tajemnica tkwi w jednym szczególe, a jest nim potężne słodkie, brązowe
słoniątko, które znajduje się przed Muzeum Historii Naturalnej. Na Placu Marii Teresy
odkryjemy sporo pomników. Małe tworzące przestrzeń z fontannami i główny, na
środku placu, ogromny pomnik cesarzowej. Przyjrzyjmy się już pomnikowi. Powstanie
pomnika rzeźby datuje się w latach pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku. Na
szczycie zobaczymy siedzącą władczynię samą Marię Teresę Walburg von Habsburg. [5] Poniżej jej doradcy i
generałowie.
Kim
była Maria Teresa ?
Ostatnia władczyni z dynastii Habsburgów Maria Teresa
Walburga Amalia Christina von Habsburg to córka cesarza Karola VI Habsburga i
księżniczki Elżbiety z Brunszwiku-Wolfenbüttel niekoronowana cesarzowa od 1745 roku.
Urodziła się 13 maja 1717 roku w Wiedniu w pałacu Hofburgu. Dzieciństwo spędziła
wiedeńskiej rezydencji ojca, Favoricie i przy boku wychowawczyni Marii,
ochmistrzyni dworu hrabiny Marii Karolini Charlotty Fusch. Jednym z talentów Marii
Teresy była muzyka i niezwykły głos. W 1744 z okazji małżeństwa siostry Maria
Teresa zaśpiewała główną arię w operze Johanna Adolfa Hassego pt. Ipermestra. Istotną
rolę w sukcesji do tronu była sankcja pragmatyczna cesarza Leopolda I z 1703
roku która wyznaczała, w wypadku braku
męskiego potomka dynastii Habsburgów, następczynie w osobach córek starszego
brata Karola VI, Józefa I. W 1713 roku Karol wydał własną sankcję, w której
ustanawiał swoją następczynią w krajach dziedzicznych Habsburgów swoją
najstarszą córkę. Chociaż sukcesja była uznawana w większości krajów europejskich.
Jako następczynię tronu Marię należało odpowiednio wydać za mąż. 12 lutego 1736
poślubiła w Wiedniu księcia Lotaryngii Franciszka Stefana, [6] syna księcia Leopolda
Lotaryńskiego i Elżbiety Charlotty, córki księcia Filipa I Orleańskiego.
Franciszek musiał zrzec się na rzecz Francji Lotaryngii otrzymał ją Stanisław
Leszczyński, sam otrzymał w 1737 rządy w wielkim księstwie Toskanii. Cesarz
Karol VI zasłabł nagle podczas polowania i zmarł 20 października 1740 roku. Jednym z istotnych wydarzeń w początkowych okresie
panowania Marii Teresy. Była to austriacka wojna sukcesyjna 1740-1748, w której
udział brały Prusy, Francja, Bawaria i Hiszpania z jednej, a Austria z drugiej
strony. Prusy dokonały najazdu na Śląsk. [7] Król Pruski Fryderyk II
Wielki nie pytając nikogo o zgodę, zagarnął ziemię Śląską w ciągu dwóch
miesięcy, między grudniem 1740 a lutym 1741. Maszerująca przeciwko Prusakom
armia marszałka Neipperga została 10 kwietnia 1741roku pobita w bitwie pod
Małujowicami. Klęska Austriacka usankcjonowała zabór Śląska. 12 maja 1743 roku Maria
Teresa koronowała się w Pradze na królową Czech. W celu odzyskania Śląska
cesarzowa doprowadziła w 1756 roku do wojny z Prusami - wojna siedmioletnia. W
1772 roku Austria razem z Prusami i Rosją dokonała I rozbioru Polski.[8]
Maria Teresa wraz z Franciszkiem I Stefanem, prowadziła
rządy w duchu oświeceniowego absolutyzmu, dzięki jej reformom administracji,
sądownictwa, oświaty, armii i finansów, Austria stała się mocarstwem europejskim,
a stolica Wiedeń drugim, po Paryżu, ośrodkiem sztuki, kultury, życia towarzyskiego
tzw. dwór wiedeński oraz mody w Europie.
Ze związku z Franciszkiem I Stefanem, Maria Teresa
urodziła szesnaścioro dzieci. Niewątpliwie istotną rolę w sukcesji Marii Teresy
odegrały liczne reformy monarchii i ich głównych doradców [9] Wenzel Anton von Kaunitz i
Friedrich Wilhelm von Haugwitz. Wprowadzając administrację centralną W 1742 roku
powołana została Kancelaria Dworu i Państwa. Rozdzielając kompetencje
administracyjne i sądownicze Haugwitz zorganizował Najwyższą Izbę
Sprawiedliwości - Oberste Justizstelle. Administracja i sprawy skarbowe
znalazły się w gestii Directorium in publicis et cameralibus, kierowanej
osobiście przez Haugwitza. W latach 1749–1752 przeprowadzono reformę
uniwersytetu Wiedeńskiego. W 1762 roku upaństwowiono Bank Wiedeński, który
podjął emisję pieniędzy papierowych. Austria dysponowała najsprawniejszą
administracją Europy. Maria Teresa była bardzo religijna i miała konserwatywne
poglądy. W 1765 zmarł cesarz Franciszek, było to wielką tragedią dla Marii
Teresy, która do końca życia nie zdjęła wdowich szat. Władczyni przeprowadziła
też reformy społeczne i chłopskie.
W 1765 roku powołano w Mediolanie instytucję rządową
mającą zwierzchność na sprawami kościelnymi. W latach 1768–1769 opodatkowano
duchowieństwo. W 1769 roku skasowano pierwsze klasztory, majątek rozdając
ubogim. Dekret z 1771 roku nakazywał minimalny wiek 24 lat przy składaniu
ślubów zakonnych. W ten sposób położone zostały fundamenty pod przyszłą
doktrynę józefinizmu.[10]
Kasata zakonu jezuitów w 1773 roku sprawiła, że
cesarzowa powołała Fundusz Edukacyjny. Sprawy szkolnictwa wszystkich szczebli
powierzono Nadwornej Komisji Edukacyjnej. W panowaniu Marii Teresy
przeprowadzono pierwsze kodyfikacje prawa. W 1752 cesarzowa powołała komisję dla
uporządkowania i ujednolicenia orzecznictwa karnego. Ostatnie lata swego życia spędzała
w pałacu Schönbrunn, [11] który z jej inicjatywy
został przebudowany na reprezentacyjną rezydencję. Maria Teresa zmarła 29
listopada 1780roku. Cesarzowa obudziła się o 5 i zażądała kawy. Następnie
odbyła wiele rozmów z cesarzem Józefem. Pod wieczór dostała nagle ataku
duszności. Próbowała wstać z fotela, ale opadła natychmiast na sofę. Józef
zwrócił jej uwagę: Wasz Majestat leży
źle. Maria Teresa odpowiedziała mu:
Tak,
ale wystarczająco dobrze, aby umrzeć. To były jej
ostatnie słowa.
Została pochowana w grobie numer 56 w Krypcie Cesarskiej
pod Kościołem Kapucynów w Wiedniu. [12] Jako cesarzowa dosłużyła
się wybitnej władczyni. Idąc przez Plac w stronę Hofburgu zobaczycie ogromną
bramę, tam rozciąga się teren pałacu. Na Plac Marii Teresy dojedziecie [13] metrem U3 wysiadając na
stacji MuseumsQuatier lub Volkstheater. Do Volkstheater dojedziecie też U3.
Można też podjechać do Dr. Karl Renner Ring tramwajami
1, 2, 46, 49 i D.
DO
GALERII ZDJĘĆ
Podróżnicy
polecają sprawdzoną bazę noclegową
[1] Wiedeń –stolica Austrii
[2] Dynastia
Habsburgów- dynastia niemiecka -von Habsburg. Założycielem dynastii był Guntram
Bogaty -X wiek. Nazwa rodziny wywodzi się od pierwszej posiadłości rodu, zamku
Habsburg położonego w kantonie Aargau w Szwajcarii. Przedstawiciele dynastii
panowali m.in. w krajach niemieckich i włoskich, Świętym Cesarstwie Rzymskim,
Czechach, Hiszpanii, Portugalii, Burgundii, na Węgrzech i w Siedmiogrodzie, w
Niderlandach, na Śląsku, ziemiach polskich, ukraińskich, serbskich i wołoskich
oraz w hiszpańskich i portugalskich koloniach w Azji, Afryce i obu Amerykach.
Przez większość lat trzonem monarchii było Arcyksięstwo Austriackie,
rozszerzane systematycznie, by stać się rozległym imperium, zwanym od nazwy
dynastii Monarchią Habsburgów. Dynastia w linii męskiej wygasła w 1740.
Ostatnia władczyni z rodu – Maria Teresa Habsburg – wraz z mężem cesarzem
Franciszkiem I Lotaryńskim założyła nową dynastię Habsbursko-Lotaryńską.
[3] Plac Marii Teresy –
Maria –Theresien-Platz - Burgring 5
,1010 Wien ,Austria
[4] Muzeum historii
sztuki – Kunstihistorisches Museum- muzeum historii sztuki otwarte w 1891 roku.
Kolekcja obrazów malarstwa europejskiego od XV do XVIII wieku, w tym dzieła
m.in. Pietera Bruegla, Petera Paula Rubensa, Tycjana, Rembrandta van Rijn,
Velazqueza. Muzeum Historii Naturalnej -Naturhistorisches Museum
[5] Maria Teresa
Walburga Amalia Christina von Habsburg – cesarzowa Austrii córka cesarza Karola
VI Habsburga. Wybitna reformatorka monarchii. Urodziła się 13 maja 1717 roku w
Wiedniu w pałacu Hofburgu. Zmarła 29 listopada 1780 roku.
[6] Franciszek Stefan –
urodzony 8 grudnia 1708 roku zmarł 18 sierpnia 1765roku, syn księcia Leopolda
Lotaryńskiego i Elżbiety Charlotty, córki księcia Filipa I Orleańskiego. 12
lutego 1736 roku Maria Teresa poślubiła w Wiedniu księcia Lotaryngii Franciszka
Stefana
[7] Wojny śląskie –
trzy wojny między Austrią Habsburgów a Prusami Hohenzollernów o panowanie nad
Śląskiem, w wyniku których większość Śląska znalazły się w granicach pruskich, a wraz z
nimi od 1871 roku w zjednoczonym przez Hohenzollernów Cesarstwie Niemieckim. I
wojna śląska 1740–1742, II wojna śląska 1744–1745, III wojna śląska 1756–1763
tzw wojna siedmioletnia
[8] I rozbiór
Polski nastąpił w roku 1772, pierwszy z
trzech rozbiorów Polski. Dokonany drogą cesji terytorium I Rzeczypospolitej przez
Prusy, Imperium Habsburgów i Imperium Rosyjskie.
Bezpośrednim
i wygodnym pretekstem dokonania rozbioru stała się nieudana próba porwania 3
listopada 1771 roku króla Stanisława II Augusta przez spiskowców, związanych z
konfederatami barskimi. Wszystkie trzy dwory rozpętały kampanię, jakoby był to
dowód na niezdolność Rzeczypospolitej
[9] Doradcy reform
cesarzowej Marii Teresy - Wenzel Anton von Kaunitz i Friedrich Wilhelm von
Haugwitz.
[10] Doktryna Józefinizmu
– to nazwa systemu polityczno-religijnego wprowadzonego w monarchii Habsburskiej
przez cesarzową Marię Teresę, potem kontynuowanego przez jej syna Józefa II,
polegająca na tworzeniu kościoła państwowego oraz podporządkowaniu całokształtu
życia religijnego państwu.
[11] pałac Schönbrunn to
pałac zbudowany w XVII–XVIII wieku na zlecenie cesarza Leopolda I,
zaprojektowany przez Johanna Bernharda Fischera von Erlacha. Znajduje się w 13-tej
dzielnicy Wiednia, Hietzingu. Barokowy wystrój został nadany za panowania Marii
Teresy. Kolor żółty, na który została pomalowana elewacja, był jej ulubionym.
Wnętrza pokryte są licznymi freskami i sztukaterią.
[12] Kościół kapucynów -niemiecki
Kapuzinerkirche –rzymskokatolicka świątynia na wiedeńskim placu Neuer Markt,
założonym w połowie XIII wieku jako miejsce handlu zbożem i mąką. Z biegiem
czasu zabudowano go patrycjuszowskimi kamienicami, a pośrodku stanęła barokowa
fontanna Donner-Brunnen tzw Fontanna Opatrzności.
[13] Dojazd
na Plac Marii Teresy metrem U3 wysiadając na stacji MuseumsQuatier lub
Volkstheater. -Volkstheater dojedziecie też U3. Tramwajami 1, 2, 46, 49 i D.
[14] Jacek Źróbek –
pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od
2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo,
reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik
blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz
współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych
między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.
Autor
kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę
istnienia.
W
działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska –
współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych
inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości
państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe,
północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.
czwartek, 22 sierpnia 2019
Subskrybuj:
Posty (Atom)