SZLAKIEM ŚLĄSKICH PAŁACÓW - PŁAWNIOWICE

SZLAKIEM ŚLĄSKICH PAŁACÓW - PŁAWNIOWICE 

Wędrówki dalekie i bliskie poprowadziły mnie szlak ziemi Gliwickiej. [1] (zobacz też) Dla wielu Śląsk kojarzony jest z górnikami, ale też przemysłowcami, którzy włożyli wielki wkład w dziedzictwo gospodarki przemysłowej, [2] czy przepięknej architektury pałacowej, dworskiej.

Jednym z przykładów pięknej pałacowej architektury to znajdujący się w Pławniowicach zespół pałacowo –parkowy. [3] Z Gliwic do Pławniowic [4] jest 20 kilometrów. Historia tej małej wsi sięga dość odległych czasów ,aż 1317 roku, ale sam pałac to 1737 rok. W XIV wieku w na ziemi Pławniowickiej znajdował się zamek. Z źródeł i rachunków dworu króla Władysława Jagiełły i królowej Jadwigi z lat 1338-1420, można się dowiedzieć że była też tam warownia której dowódcą był Piotr Szafraniec [5] w roku 1393 roku na przełomie stycznia i lutego nastąpiła walka związana z odbieraniem przez króla Władysława Jagiełłę [6] lenna księciu Władysławowi Opolczykowi , [7] w tym czasie też wyruszyła specjalna ekspedycja dworska z Krakowa. Ale zatrzymajmy się już na samym zespole pałacowo – parkowym. Dobra Pławniowickie nabył w 1525 roku Lorenz Seydlitz. [8] A po wojnie trzydziestoletniej 1618-1648 właściciele Pławniowic przeszli na protestantyzm co spowodowało upadek dóbr ziemskich. Kolejnym kupcem został baron Franz Wolfgang von Stechow. [9] Baron zakłada majorat z ziemi Rudy ,Biskupic i Pławniowic. A 1798 roku poprzez dziedziczenie dobra Pławniowickie przeszły na własność rodziny Ballestremów i były własnością do 1945 roku kiedy to zostały dekretem reformy rolnej z 6 września 1944 roku przez Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego, pozbawił majątku ziemskiego.

Kim był Giovanni Baptista Angelo von Ballestrem di Castellengo ? [10]

To włoski potomek Fracesco Ballestrero żyjący w XVI wieku który mieszkał w Asti koło Turynu. Jego prawnuk Marco Corte Ballestrero di Montalengho poślubił hrabiankę Klarę Różę Frichingnano di Castellengo. W 1709 roku urodził im się syn Giovanni Baptysta Angelo. Syn wstąpił do wojska. W 1740 roku gdy wybuchła wojna o Śląsk Giovanni służył w armii Pruskiej. Po wojnie w 1748 roku ożenił się Marią Elżbietą von Stechow dziedziczką Pławniowic. Tak rozpoczyna się Śląska linia rodu Ballestremów. Przy dziedzińcu maryjnym pałacu zobaczymy spoglądającego na swój budynek pomnik Ballestrema. Pierwsza budowla pałacowa pochodząca z czasów nowożytnych powstała w 1737 roku, a budowniczym był Zygmunt Mikołaj von Göerz. Obecna forma pałacowa pochodzi z lat 1882-1885 według projektu mistrza budowlanego Konstantego Heidenreicha z Kopic [11] i została zlecona przez hrabiego Franciszka II Ballestrema. Źródła podają że koszt budowy kompleksu pałacowego wyniósł 386 000 marek.

Przyjrzyjmy się rezydencji. Zespół pałacowy jest wykonany w stylu neomanieryzmu niderlandzkiego z wieloma dodatkami neogotyckimi. Pałac z jednej strony w narożniku północno-zachodnim ma potężną czworoboczną wieżę z zegarem, a po drugiej stronie w skrzydle południowo-zachodnim znajduje się kaplica Niepokalanego Poczęcia NMP. [12] (zobacz też ) Część reprezentacyjną pałacu stanowi fasada środkowa, oraz przed budynkiem fontanna. Tam też nad budynkiem umieszczony na wysokości piętra, a pochodzący z 1620 roku zobaczymy hrabiowski herb rodziny Ballestremów. Obiekt jest wykonany na planie litery „U” i jest dwukondygnacyjny. Zwróćmy uwagę na bogato zdobione wieżyczki iglice, pinakle i lukarny. Cała elewacja wykonana jest cegły klinkierowej. Podziwiając cały zespół pałacowy warto kiedyś wybrać się na pałacowe lato muzyczne, (zobacz też ) które w scenerii dziedzińca rezydencji ma swój urok.

Do zabytków które warto jeszcze zobaczyć to wozownia, dom Kawalera, spichlerz dworski. W pobliżu znajduje się jezioro Pławniowice, które powstało w wyrobisku po eksploatacji piasków podsadzkowych w 1970 -1974 roku. Przez Pławniowice przebiega szlak stulecia turystyki- zielony. W bliskości wsi znajduje się znana ludwisarnia Felczyńskich [13] w Taciszowicach założona w 1808 roku.

JZ.[14]

DO GALERII ZDJĘĆ 

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/palacowe-lato-muzyczne

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

 

---

[1] Ziemia Gliwicka – teren należący do województwa Śląskiego.

[2] Dziedzictwo przemysłu Śląskiego – przemysł  Hutniczy i górniczy oraz ciekawa architektura rezydencji przemysłowców Śląskich między innymi Johna Baildona, Fryderyka von Redena, Ballestremów, Gudio von Donnersmark, Baltazar von Promnitz, czy Hohbergów.

[3] Zespół parkowo –Pałacowy w Pławniowicach- Pałac jest zbudowany jako trójskrzydłowy i w styl neomanieryzmu niderlandzkiego i romantyzmu eklektycznego. Dachy budynku przyozdobione są w liczne wieże i wieżyczki, iglice, pinakle i lukarny. Elewacje wykonane z cegły klinkierowej. Dziś zespół parkowo- pałacowy podlega diecezji Gliwickiej i jest jej własnością.

[4] Pławniowice – niemiecki: Plawniowitz, od 1938 Flößingen – – wieś znajdująca się w województwie Śląskim, w powiecie Gliwickim i należąca  do gminy Rudziniec. Pierwsza udokumentowana wzmianka pochodzi z XIV wieku z 1317 roku ,kolejna widnieje w dokumentach z 1364 roku z nazwiskiem Marcus de Plawniowitz, jako właściciela okolicznych terenów.

[5] Piotr Szafraniec – dowódca w warowni zamkowej.

[6] Władysław Jagiełło –król Polski

[7] Władysław Opolczyk- urodzny pomiędzy 132 a 1332 rokiem zmarł 18 maja 1401 roku Pochowany jest pod kaplicą świętej Anny w Kościele Świętej Trójcy przy klasztorze Franciszkanów w Opolu- to książę Opolski  w latach 1356-1401. Warto tu dodać że 9 sierpnia 1382 roku na Częstochowskie wzgórze książę Władysław Opolczyk sprowadził Paulinów, a 31 sierpnia 1384 roku został ofiarowany obraz Matki Bożej.

[8] Lorenz Seydlitz – w 1525 roku nabywa ziemię Pławniowicką

[9] Franz Wolfgang von Stechow - urodzony 4 marca 1694 roku w Fahrland, zmarł 22 stycznia 1758 roku w Pławniowicach w 1737 nabył Pławniowice, a 13 sierpnia 1748 r. dokupił od hrabiego Jana von Dunina za 33 000 florenów Biskupice i Rudę. 20 listopada 1751 roku ustanowił tzw. majorat, obejmujący Pławniowice – Rudę – Biskupice. Od tej pory dobra majoratu jako majątek niepodzielny przechodziły w całości na najstarszego syna lub krewnego potomka męskiego.

[10] Giovanni Baptista Angelo von Ballestrem di Castellengo - Syn Włoskiego rodu Ballestemów który rozpoczął Śląską linię rodowodową .

[11] 1882-1885- Budowa pałacu przez mistrza budowlanego Konstantego Heidenreicha z Kopic i została zlecona przez hrabiego Franciszka II Ballestrema.

[12] Kaplica Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny - znajduje się w skrzydle południowo-zachodnim pałacu. Kaplica została konsekrowana 15 października 1885 roku

[13] Ludwisarnia Felczyńskich z Taciszowic to zakład odlewniczy dzwonów. W 1808 roku w Kałuszu dziś to Ukraina.Z ludwisarni Felczyńskich możemy usłyszeć  dzwony w Bazylice świętego Krzyża w Warszawie , w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Katowicach na osiedlu Tysiąclecia ,czy dzwony w kościele świętego Michała Archanioła i świętego Stanisława Biskupa w Krakowie.

[14] Jacek Źróbek – Członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

SZLAKIEM OPOLSKIM – KOPICE ARCHITEKTURA SAKRALNA KOŚCIÓŁ PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO

SZLAKIEM OPOLSKIM – KOPICE

ARCHITEKTURA SAKRALNA

KOŚCIÓŁ PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO

Wyruszając na szlak Opolski [1] każdy pielgrzym zatrzyma się na Górze Świętej Anny. [2] Tym razem podróż zaprowadziła mnie w inny kierunek do powiatu Brzeskiego małej wsi Kopice. [3]

Związane to było z uroczystością 110 rocznicy śmierci „Śląskiego kopciuszka” - Joanny von Schaffgotsch. [4] 

Kierując się w stronę Nysy (zobacz też) z autostrady przejeżdżaliśmy przez centrum Niemodlina [5] 

aby po jakiś czasie ujrzeć potężny budynek z wieżą, to kościół parafialny w Kopicach. Kościół ten znajduje się w centrum wsi. Trochę dalej spacerem dojdziemy do słynnych ruin pałacu rodu Schaffgotsch.

Zatrzymajmy się już w parku i zabudowie sakralnej. Dwa budynki wyróżniają się to kaplica rodu Schaffgotsch

 i wspomniany kościół pw. Podwyższenia Świętego Krzyża. [6] Kościół zbudowany jest w stylu neoklasycznym z cegły. Powstał w na początku XVIII wieku. Historia parafii sięga już 1580 roku kiedy to budynek sakralny w tamtym czasie był pod wezwaniem Świętej Jadwigi.(zobacz też)  Wiek XVI to okres kiedy w europie wyłonił się nowy nurt religijny – Protestancki, w tym czasie nastąpiło przejęcie kościoła. W 1627 roku wrócił do katolików. Niestety upływ czasu i niszczejący budynek został rozebrany w 1801 roku. W niedługim czasie podjęto budowę nowej świątyni. 17 października 1822 roku biskup Emmanuel von Schumonsky [7] konsekrował świątynię. Kolejnym okresem był czas kończący II wojnę światową. Tak też 15 marca 1945 roku do Kopic przybywa Armia Czerwona wieczorem w wieży wybucha pożar który doszczętnie niszczy wieżę i poszycie dachu. Rosjanie tam urządzili stajnię dla koni. 5 września 1945 roku do Kopic przybył nowy ksiądz który sprawował nabożeństwa w języku polskim i niemieckim. Ksiądz Piotr Patalong podjął się odbudowy kościoła, a pracami architektonicznymi kierowała architekt P. Huller. [8] Warto tu zaznaczyć że pod krzyżem wieżowym w tamtym czasie umieszczono zasobnik z dokumentami z lat 1870 i 1946. Przyjrzyjmy się już świątyni. Kościół wybudowany jest w stylu neoklasycystycznym jednonawowym z dachem dwuspadowym. Patrząc zobaczymy czworoboczną wieżę z dachem namiotowym. Wejście główne posiada portal kolumnowy, zwieńczony trójkątnym tympanonem. W bocznym wejściu z lewej strony odkryjemy kamienną tablicę kompozytora Silviusa Leopolda Wiessa. [9] Nawiedźmy już kościół po krótkiej modlitwie przy głównym ołtarzu, gdzie widnieje obraz ukrzyżowania możemy w słowach duchowej modlitwy tak mówić:[10]

Boże,

Tyś Drzewo życiodajnego Krzyża uświęcił Najdroższą Krwią Jednorodzonego Syna Twojego; spraw prosimy, abyśmy przeżywając radość oddawania czci Krzyżowi świętemu, cieszyli się również Twoją przemożną opieką. Przez Chrystusa Pana Naszego.

Amen.

Czas już poznać wnętrze świątyni. Sam kościół jest dość skromny wyróżnia się tam tylko ołtarz główny i XVIII wieczna ambona, oraz kamienny krzyż. Zobaczymy tam też jeszcze stacje drogi krzyżowej i 4 boczne ołtarze. Naprzeciw świątyni znajduje się odnowione mauzoleum rodu Schaffgotschów, a w obrębie świątyni są też małe kapliczki. Wyruszmy już dalej na szlak Opolski do pobliskiego Grodkowa, czy do Nysy.

JZ [11]

DO GALERII ZDJĘĆ

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/110-rocznica-smierci-joanny-schaffgotsch-slaskiego-kopciuszka

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Szlak Opolski turystyczny szlak ziemi Opolskiej.

[2] Góra Świętej Anny zwana też Sankt Annaberg na górze znajduje się klasztor Franciszkański w którym odkryjemy figurę świętej Anny Samotrzeciej z XV wieku. Góra Świętej Anny była miejscem walk III powstania Śląskiego w 1921 roku tam też znajduje się muzeum i pomnik powstańców Śląskich.

[3] Kopice Niemiecki: Koppitz, w latach 1936–1945 Schwarzengrund – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Grodków.

[4] 110 rocznica śmierci Joanny. Joanna Schaffgotsch z domu Grycik. Z niemieckiego to: Johanna Gräfin von Schaffgotsch, urodzona 29 kwietnia 1842 roku w Porembie, dzielnica Zabrza, zmarła 21 czerwca 1910 roku w Kopicach. To dziedziczka fortuny Karola Goduli, nobilitowana w 1858 roku z dodaniem do nazwiska von Schomberg-Godula, żona hrabiego Hansa Ulryka Schaffgotscha. Znana jako „Śląski Kopciuszek”.

[5] Niemodlin miasto w województwie Opolskim.

[6] Kościół pw. Podwyższenia Świętego Krzyża w Kopicach wybudowany w latach 1802-1822 konsekrowany 17 października 1822 roku.

[7] Krzysztof Emmanuel Schimonsky - urodzony 23 lipca 1752 roku w Brzeźnicy, zmarł 27 grudnia 1832 roku we Wrocławiu, to biskup Wrocławski w latach 1823-1832.

Od 1797 roku był biskupem pomocniczym i sufraganem Wrocławskim.

[8] P. Huller to architekt kościoła w Kopicach .

[9] Sylvius Leopold Weiss - urodzony 12 października 1687 roku w Grodkowie – Grottkau, zmarł 16 października 1750 w Dreźnie. Pochowany jest na starym cmentarzu katolickim to Śląski kompozytor jego twórczość składa się na ponad 850 utworów głównie na lutnię. Rękopisy autora znajdziemy w Londynie i Dreźnie. W Polskich zbiorach możemy zobaczyć manuskrypty w bibliotece Jagiellońskiej, oraz dziesięć rękopisów powiązanych z Opactwem Cysterskim w Krzeszowie.(zobacz też)

[10] Modlitwa do Drzewa Krzyża świętego.

[11] Jacek Źróbek – Członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

SZLAKIEM WĘGIER SŁOWACJI I AUSTRII BAROK - FRANC ANTON PILGRAM

SZLAKIEM WĘGIER SŁOWACJI I AUSTRII

BAROK - FRANC ANTON PILGRAM

Podróżując po Europie Południowej w stronę Morawskiej [1] Słowackiej i Austriackiej [2] ziemi możemy odkryć zachowany jeszcze styl architektoniczny – barokowy. [3] Historia architektury barokowej sięga czasów końca XVI wieku do XVIII wieku.

Początkiem przemian stylu barokowego wywodzi się z Włoch i rozpowszechnił się po całej Europie. Zwróćmy uwagę na charakterystyczne cechy baroku to jest dynamika co ma oddawać wyrażenie ruchu, emocji bogactwo kształtów oraz dekoracji i wspaniałość. Zatrzymajmy się na chwilę nad słowem Barok. W języku Portugalskim na początku używano nazwy perles baroques [4] lub pérola Barrosa co oznacza perły o nieregularnych kształtach. Gdy sięgniemy czasów średniowiecza to by nazwano stylem nadętym i niepoprawnym. Dziś gdy przyglądamy się kulturze i stylowi baroku to możemy określić że jest bogactwem smaku tamtej epoki. Prekursorem do stylu barokowego możemy zaliczyć Michała Anioła chociaż cechy zakorzenione jeszcze w sztuce renesansu, to artysta w freskach sądu Ostatecznego zapowiada nowy styl czyli barok. Pod koniec renesansu sztuka  wymyka się nadając formę groteski, zabawy, złudzenia optycznego. Pojawienie się baroku było przezwyciężeniem tego stanu. Po soborze Trydenckim uregulował program myślenia, który w swojej formie zapoczątkował odrodzenie chrześcijaństwa w wielu dziedzinach sztuki, kultury i architektury. Tak też w sztuce baroku cechy zacierają się w różnych sztukach pięknych. Do perełek architektonicznych okresu baroku możemy zaliczyć Plac Świętego Piotra w Rzymie [5] to monumentalne dzieło architektury i miejskiego baroku. Do najważniejszych architektów barokowymi należą trzej Włosi: [6] architekt Gian Lorenzo Bernini, Francesco Borromini i Guarino Guarini. Inni znani architekci tego okresu, którzy zapisali się na karty historii to: Pietro da Cortona, Filippo Juvarra, Johann Bernhard Fischer von Erlach , Johann Lukas von Hildebrandt, Balthasar Neumann, Dientzenhoferów, której dwóch członków, ojciec Kryštof i syn Kilián Ignác,  pracowali głównie w Czechach. Przyjrzyjmy się samej architekturze sakralnej to artyści bazują na emocjach i wewnętrznym napięciu dające poczucie nieba przeniesionego na ziemię co sztukaterii ukazuje się jako bogactwo. Forma budynków i wnętrz wyznacza elipsa lub jest jego przecięciem  co daje wrażenie nieskończoności, a elementami wspólnymi są kopuły, putto [7] – czyli motyw dekoracyjny małego nagiego chłopca ,często też przedstawiająca uskrzydloną postać anioła – co odzwierciedla nawiązanie do antycznego bóstwa –Erosa. Wnętrza są bogato zdobione. Przedstawicielami malarstwa [8] barowego to Caravaggio, Diego Velázquez, Peter Paul Rubens, Rembrandt van Rijn, Giovanni Battista Tiepolo, Pietro da Cortona , Pieter Claesz i Andrea Pozzo. Karel Škréta , Petr Brandl i Václav Vavřinec Reiner pracowali w Czechach. W muzyce [9] to słynnych kompozytor Johann Sebastian Bach. Zatrzymajmy się jeszcze na innej postaci!

Kim był Fran Anton Pilgram ?

Podróżując po ziemi Czeskiej, Słowackiej, Węgierskiej, czy Austriackiej zobaczymy wiele perełek baroku, a przewodniczy wymieniają też nazwisko Pilgram. W samym Wiedniu wymienia się dwóch okresu gotyku to Anton Pilgram [10] żyjący w latach 1460-1515 budowniczy katedry świętego Szczepana. Nasz przedstawiciel stylu barokowego to Franz Anton Pilgram [11] który urodził się 7 czerwca 1699 roku Feldkichen in Kärnten. Swoje młode lata spędził w warsztacie budowlanym wuja Franza Jänggla i współpracował z nim w klasztorze w Göttweig oraz w Heiligenkreuz . W 1727 roku został przyjęty jako mistrz Wiedeński i kamieniarz w cechu, a w 1731 roku został Dolnej Austrii prowincjonalny architekt . Po jego śmierci w 1734 roku wyruszył do Włoch tam poznał twórczość Francesco Borromini, Pietro Cortona i Carlo Rainaldi. Jego udana kariera wkroczyła w czasy zmian pokoleniowych i narodowych. Franc Pilgram to był przedsiębiorcą budowlanym, znawcą swojego fachu. Ta umiejętność którą rozwinął z mieszczańskiego budownictwa uczyniła go na niezależnego architekta i projektanta budynków. Co w tamtych czasach dało mu poczucie spełnienia, oraz podjęcia wielkich wyzwań jako budowniczy kościołów. Tak też sprawdził się w służbie kościelnej arystokracji, opatów i biskupów, którzy zatrudniali go jako architekta, mistrza budowniczego, technika i dekoratora. Jego dzieła to trzydzieści kościołów i klasztorów w monarchii habsburskiej zbudował około trzydziestu kościołów i klasztorów. To kilka cennych perełek autorstwa Pilgrama Franca pracował dla cystersów w Sv. Gotthard w latach 1728 - 1755 i Heiligenkreuz w latach 1729 - 1755, dla Zakonu Premonstratensów w Louce i Jasovie w latach 1750 - 1766, dla kobiet Elżbietańskich w Bratysławie w latach 1739 – 1743. W Wiedniu i Linzu opracował plany i kierował budową Kamaldul klasztoru w Majk w latach 1734 – 1761, a wzorował się na klasztorze Kamaldul w Nitrze. (zobacz też) Franz Anton Pilgram jest autorem kilku reprezentacyjnych budowli, którymi przyniósł na Słowację elementy rzymskiego radykalnego baroku, ukształtowane przez austriackie środowisko artystyczne.

 Dzięki mecenatowi i działaniom inwestycyjnym arcybiskupa Esztergom Imrich Eszterházy został zrealizowany kościół i klasztor świętej Elżbiety na północno-wschodnich przedmieściach Bratysławy.(zobacz też) Pilgram przedstawił się tutaj jako syntetyzujący eklektyk genialnie komponującej się architektury z wysokiej jakości dekoracją artystyczną Paula Trogera i Ludvíka Godeta. Warto tu wspomnieć o Bratysławskim ratuszu,(zobacz też) której wieżę przebudował. Zmarł 28 października 1761 roku w Wiedniu. Po śmierci Wiedeńscy włodarze docenili jego barokowy wkład i w 1862 roku jedną z ulic nazwali Pilgramgasse znajdującej się na Margareten w 5 dzielnicy.

W niedługim czasie w 1867 roku nazwano jego imieniem most pilgram. 

Jest ojcem astronoma Antona Pilgrama.

JZ [12]

DO GALERII ZDJĘĆ

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/ https://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/bratyslawski-niebieski-kosciolek

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/szlakiem-austriackim-wieden

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Morawy Czeski: Morava, Łacinski: Moravia ,Niemiecki: Mähren – to znajdującą we wschodniej części Republiki Czeskiej - kraina historyczna. Kilka miast Morawskiej części: Ostrava, Ołomuniec, Zlin, Igława, Prościejów ,Kromieryż, Brzesław, Znojmo Hranice. Stolicą jest Brno.

[2] Austria -kraj w środkowej Europie.

[3]Barok styl architektoniczny, ale i w kulturze europejskiej od końca  w XVI wieku do XVIII wieku . Styl ten wyróżnia dziwność nietypowość, co z Portugalskiego Barroco tłumaczy się jako „perła o nieuregulowanym kształcie”

[4] perles baroques lub pérola Barrosa z języka Portugalskiego Barok - co oznacza perły o nieregularnych kształtach.

[5] Plac Świętego Piotra w Rzymie –perła architektury baroku.

[6] Trzech Włoskich architektów przedstawicieli baroku to :architekt Gian Lorenzo Bernini , Francesco Borromini i Guarino Guarini.

[7] putto – czyli motyw dekoracyjny małego nagiego chłopca ,często też przedstawiająca uskrzydloną postać anioła – co odzwierciedla nawiązanie do antycznego bóstwa –Erosa.

[8] Przedstawicielami malarstwa barowego to Caravaggio, Diego Velázquez, Peter Paul Rubens, Rembrandt van Rijn , Giovanni Battista Tiepolo , Pietro da Cortona, Pieter Claesz i Andrea Pozzo. Karel Škréta, Petr Brandl i Václav Vavřinec Reiner pracowali w Czechach.

[9] Muzyka baroku to Johann Sebastian Bach.

[10] Anton Pilgram urodzony około 1460 roku w Brnie prawdopodobnie, zmarł 1515 roku w Wiedniu to Austriacki budowniczy i rzeźbiarz, przedstawiciel późnego gotyku. Jego ważne dzieła to portal starego Ratusza w Brnie, oraz Kościół świętego Jakuba. Budowniczy i rzeźbiarz katedry świętego Szczepana w Wiedniu - to ambona i chór.

[11] Franz Anton Pilgran to urodzony 7 czerwca 1699 Feldkichen in Karnten zmarł 28X 1761 w Wiedniu architekt Austriacki uczeń Johanna Lukasa von Hildebrandta działający w Monarchii Habsburgów. Jego dzieła to: Słowacja : Bratysława - Elżbietański klasztor, kościół św. Trójca, Ratusz Staromiejski. Nitra: Katedra św. Jimrama, Kolumna Marii Plagi. Galanta: Kaplica Matki Bożej Bolesnej. Jasov - Klasztor przedmonstratensów.

Austria: Furth bei Göttweig, klasztor benedyktynów Göttweig, Święty Krzyż, Klasztor cystersów, Kalwaria. Linz: Elżbietański klasztor, Riegersburg: pałac. Wiedeń: Rottal Palace. Węgry: Fertőrákos – pałac, Mikrofon - Klasztor Kamaldul , Szentgotthárd -Klasztor cystersów. Czechy: Znojmo- Klasztor przedmonstratensów Louka.

[12] Jacek Źróbek – Członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.