Uroczystości pogrzebowe Wojciecha Kilara

Uroczystości pogrzebowe Wojciecha Kilara

W Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach o godz. 11- 4 stycznia w sobotę 2014 rozpoczęła się Msza pogrzebowa Wojciecha Kilara w Katowicach. wcześniej został uroczyście wniesiony sztandar Wojska Polskiego. Prochy Wojciecha Kilara do katedry zostały przywiezione o godzinie 10:15 Thierry Guichoux, konsul generalny Francji w Krakowie, przeczytał uzasadnianie przyznania Orderu Legii Honorowej zmarłemu Kompozytorowi, jakie wystosowała minister kultury i komunikacji Francji Aurelie Filippetti. Mieszkańcy Katowic Śląska szczelnie wypełnił archikatedrę Chrystusa Króla. Uroczystą eucharystię prowadził abp Wiktor Skworc, metropolita katowicki. W uroczystości wzięli udział najbliżsi Wielkiego Kompozytora, przyjaciele ze świata muzyki, filmu, a także politycy poczty sztandarowe . Obecna jest m.in. Marek Kuchciński Wicemarszałek Sejmu prezydentowa Anna Komorowska, Bieńkowska, minister kultury Bogdan Zdrojewski, Buzek oraz śląscy parlamentarzyści. W Homilii abp Wiktor Skworc. mówił między innymi - Zakończył się adwent jego życia narodzinami do wieczności -- W święto Świętej Rodziny, z którą Zmarły był duchowo związany synowskimi więzami wiary i miłości. Arcybiskup zacytował słowa św. Pawła z czytania mszalnego: "Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi”, Arcybiskup przypomniał wartości jakie wpisane było w życie Wojciecha Kilara. - Prowadził go Duch Boży po tej ziemi drogami niełatwymi; i ostatecznie zamknął je cierpieniem jak klamrą - Abp Wiktor Skworc opowiedział historię życia kompozytoraw słowach- Było ono już obecne u początku jego życia, kiedy – po szczęśliwym i dostatnim dzieciństwie – musiał opuścić lwowską ojcowiznę i znalazł się na Górnym Śląsku, który stał się dla niego oraz wielu mieszkańców utraconych kresów nowym miejscem na ziemi, a z czasem ojczyzną umiłowaną. Duchowym miejscem na ziemi Wojciecha Kilara była Jasna Góra. - Tam bywał częstym gościem; gdzie nie tylko lokował swoje patriotyczne uczucia i religijne przeżycia – kierował słowa arcybiskup. - Tam też czerpał siły i nadzieję jako człowiek modlitwy różańcowej i brewiarzowej, jako człowiek autentycznie głębokiej duchowości. To z niej czerpał inspirację dla swej twórczości, która przenosi na wyżyny ducha i przynosi doświadczenie sacrum. Kończąc słowa homilii abp Wiktor Skworc, zwracając się bezpośrednio do śp. Wojciecha Kilara, przypomniał wątek z życia Mistrza. - W jednym z wywiadów byłeś, Wojciechu, pytany o to, jak chciałbyś być zapamiętany po śmierci. Odpowiedziałeś: "Jako dobry człowiek, ktoś, kto wniósł odrobinę nadziei, odrobinę radości, a może nawet odrobinę wiary w życie świata". - Maestro – mówił arcybiskup - Twoje pragnienie się spełniło. Jesteś tak zapamiętany i tak będziesz pamiętany. Pozostawiłeś nam jeszcze (...) wiarygodne świadectwo, że droga Ośmiu Błogosławieństw nie prowadzi donikąd, że przynosi owoc obfity. Wojciechu, Dobry Człowieku, Błogosławiony Kompozytorze wiecznej muzyki, odpoczywaj w pokoju! Na zakończenie Mszy były przemówienia oficjeli obecnych na uroczystościach. Jako pierwszy przemawiał, w imieniu Prezydenta Rzeczpospolitej, minister Maciej Klimczak. - Polska muzyka, polska kultura straciła wybitnego artystę - powiedział. - Cisza po jego śmierci staje się nienaturalna. Wicepremier Elżbieta Bieńkowska, Wicemarszałek Sejmu Marek Kuchciński porównał dzieła Mistrza "twórczością ponadczasową". –Wicemarszałek przypomniał że -Wojciech Kilar był również wielkim polskim patriotą, trwałym i niewzruszonym w swoich poglądach, których się nie wstydził – podkreślił że . - Jego utwory całe polskie pokolenie będzie pamiętać i wspominać.
Bogdan Zdrojewski, minister kultury i dziedzictwa narodowego, swoje przemówienie wygłosił mówiąc o wielkiej skromności Wojciecha Kilara - wspomniał jak zmarły Wojciech mówił o skromnych urodzinach w Klasztorze na Jasnej Górze które ministerstwo przygotowywało
Swoje przemówienia wygłosili także Piotr Uszok, prezydent Katowic, i Jerzy Kornowicz, przewodniczący Związku Kompozytorów Polskich. - Dla kompozytorów muzyki umarł brat - wyznał J. Kornowicz. W słowach hołdzie powiedział - Żegnaj, Mistrzu miary rzeczy, już teraz czujemy pustkę po Tobie. Oprawę muzyczną Mszy świętej zapewniały Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia pod batutą Jerzego Maksymiuka, Orkiestra Filharmonii Śląskiej pod dyrekcją Mirosława Jacka Błaszczyka, Orkiestra Kameralna Miasta Tychy "Aukso” pod dyrekcją Marka Mosia oraz Zespół Śpiewaków Miasta Katowice "Camerata Silesia". Finałowym utworem "Exodus" z dorobku Wojciecha Kilara w wykonaniu Chóru Filharmonii Śląskiej i Zespołu Śpiewaków Miasta Katowice "Camerata Silesia" Nie zabrakło też pocztów sztandarowych Potem uformował się kondukt żałobny . W ostatniej drodze Mistrzowi towarzyszyła Orkiestra Wojskowa z Bytomia. Na miejscu zagrała kapela góralska z Podhala. Salwę honorową na cześć Zmarłego oddała kampania Wojska Polskiego. Modlitwom na cmentarzu przewodniczył metropolita katowicki Wiktor Skworc, który pamięcią modlitewną objął także żonę Zmarłego, śp. Barbarę Kilar.Urna z prochami Kompozytora została złożona w grobowcu.. Cmentarz mieści się przy ul. Henryka Sienkiewicza w Katowicach.
Jacek Źróbek

Trzynasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ U stóp Matki Bożej Fatimskiej ‘’

Trzynasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ U stóp Matki Bożej Fatimskiej ‘’

W dziesiątą rocznicę zamachu, Jan Paweł II udaje się do Fatimy, gdzie dokonuje aktu zawierzenia światu Matce Bożej i dziękuje za swoje ocalenie. W tym miejscu trzeba również wspomnieć o kolejnej pielgrzymce do Brazylii. Widzimy znowu Papieża wśród Indian, w Ravelach, czy dzielnicach nędzarzy i w leprozorium – hospicjum chorych na trąd.
7 grudnia 1990 roku - Zostaje podpisana ósma encyklika Jana Pawła II,

"Redemptoris missio" (zaprezentowana publicznie 22 stycznia 1991 roku).
14 grudnia 1990 roku – list apostolski w 400 rocznicę śmierci św. Jana od Krzyża

, jednego z mistrzów duchowych Karola Wojtyły.
1 stycznia 1991 roku - 24 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Poszanowanie sumienia każdego człowieka warunkiem pokoju".
15 stycznia 1991 roku - Jan Paweł II wysyła listy do prezydentów Saddama Husajna i Georgea Busha z prośbą o jak najszybsze rozwiązanie kryzysu w Zatoce Perskiej.
21 stycznia 1991 roku - Przywrócenie w Polsce ordynariatu polowego.
5 lutego 1991 roku - Audiencja dla prezydenta RP Lecha Wałęsy.
4 - 5 marca 1991 roku - Nadzwyczajne konsultacje przedstawicieli Watykanu z patriarchami katolickich Kościołów Bliskiego Wschodu i biskupami krajów zaangażowanych w wojnę w Zatoce Perskiej.
4 - 7 kwietnia 1991 roku - Plenarne posiedzenie kardynałów poświęcone zagrożeniom życia ludzkiego i problematyce sekt.
13 kwietnia 1991 roku - Mianowanie hierarchii Kościoła rzymskokatolickiego w Rosji, na Białorusi i w Kazachstanie.
1 maja 1991 roku - Ogłoszona zostaje trzecia społeczna encyklika Jana Pawła II,

"Centesimus annus".
10 - 13 maja 1991 roku - Podróż do Portugalii w 10 rocznicę zamachu - akt zawierzenia świata Matce Bożej (50 papieska podróż zagraniczna).
19 maja 1991 roku - List do wszystkich biskupów świata w sprawie zagrożeń życia ludzkiego.
31 maja 1991 roku - List do biskupów kontynentu europejskiego na temat stosunków między katolikami a prawosławnymi w nowej sytuacji Europy Środkowej i Wschodniej.
1 - 9 czerwca 1991 roku - Czwarta wizyta pasterska w Polsce pod hasłem: "Bogu dziękujcie, Ducha nie gaście" - beatyfikacje bpa Józefa Pelczara, matki Bolesławy Cament

i o. Rafała Chylińskiego

(51 papieska podróż zagraniczna).
15 czerwca 1991 roku - Papieska wizyta w ośrodku transmisyjnym Radia Watykańskiego w Santa Maria di Galeria pod Rzymem i spotkanie z pracownikami całej rozgłośni.
28 czerwca 1991 roku - Na swoim piątym konsystorzu Jan Paweł II powołuje dwudziestu trzech nowych kardynałów.
13 - 20 sierpnia 1991 roku - Podróż do Polski i na Węgry (52 papieska podróż zagraniczna), w tym:
13 - 15 sierpnia 1991 roku - Podróż do Polski - beatyfikacja Anieli Salawy w Krakowie, VI Światowy Dzień Młodzieży w Częstochowie z udziałem miliona młodych z całego świata, w tym ok. 100 tys. z ZSRR.
16 - 18 sierpnia 1991 roku - Pierwsza podróż papieska na Węgry.
Wrzesień 1991 roku - Wznowienie stosunków dyplomatycznych Stolicy Apostolskiej z Litwą, Łotwą i Estonią.
7 września 1991 roku - Nawiązanie stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską i Albanią.
8 września 1991 roku - Dzień modlitwy o pokój w byłej Jugosławii.
12 - 21 października 1991 roku – 53 pielgrzymka do Brazylii.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Aniela Salawa - ur. 9 września 1881 roku w Sieprawiu, zm. 12 marca 1922 roku w Krakowie – tercjarka franciszkańska, mistyczka, autorka Dziennika. Pochodziła z podkrakowskiej wsi Siepraw, była córką kowala Bartłomieja i Ewy z domu Bochenek, matka pochodziła z rodziny piekarza z Sułkowic. Wraz ze swoim licznym rodzeństwem (łącznie dwanaścioro dzieci z dwóch małżeństw ojca) została wychowana w duchu głęboko religijnym. Do szkoły chodziła przez dwa lata, potem próbowała pomagać rodzicom przy pracy na roli. Praca w gospodarstwie była dla niej jednak zbyt ciężka, toteż, podobnie jak jej starsza siostra Teresa i wiele innych wiejskich dziewcząt w tamtym okresie, zdecydowała, że poszuka pracy jako służąca w Krakowie. W 1897 roku podjęła pracę pomocy domowej, pracowała w kilku domach, najdłużej – ponad 11 lat – w domu adwokata Edmunda Fischera. Jednocześnie była blisko związana z Kościołem, uczęszczała na nabożeństwa u redemptorystów i franciszkanów, pomagała m.in. w dekoracji kościołów. W 1900 roku wstąpiła do Stowarzyszenia Sług Katolickich w Krakowie (tzw. "Zytki") i współpracowała z tą organizacją do końca życia. W 18 roku życia złożyła śluby czystości, od 1903 roku przyjmowała codziennie sakrament komunii; 15 maja 1912 roku rozpoczęła nowicjat Trzeciego Zakonu Św. Franciszka i złożyła przysięgę w sierpniu 1913 roku. W okresie I wojny światowej pomagała rannym żołnierzom i jeńcom wojennym. Jednocześnie pogorszył się znacznie jej stan zdrowia, zmarła w 1922 roku. Została pochowana początkowo na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w 1949 roku jej zwłoki spoczęły we Franciszkańskiej Kaplicy Męki Pańskiej. Opinia świętości i prowadzona przez franciszkanów dokumentacja życia Anieli Salawy oraz uzdrowień przypisywanych jej wstawiennictwu stały się podstawą wszczęcia procesu beatyfikacyjnego. Zaś cudem wymaganym przez Kościół katolicki do tej beatyfikacji zostało uznane uzdrowienie chłopca z Nowego Targu (Grzegorz Serafin, wtedy ośmioletni). Dekret stwierdzający heroiczność cnót Salawy został ogłoszony 23 października 1987 roku w Rzymie. 13 sierpnia 1991 roku papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną podczas mszy św. w Krakowie. Aniela Salawa przez lata oddawała się medytacji, czytała klasyków europejskiej mistyki (zwłaszcza św. Jana od Krzyża). Swoje doznania mistyczne i wewnętrzne przeżycia duchowe opisała w Dzienniku, który jest zaliczany do najciekawszych dzieł literatury mistycznej w literaturze dwudziestolecia międzywojennego i porównywany z Dzienniczkiem Faustyny Kowalskiej. Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim na świecie obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci (12 marca). Kościół katolicki w Polsce wspomina bł. Anielę w dzień jej narodzin 9 września.
Papieskie anegdoty
"Umówiłem się z nią na dziewiątą, tak mi do niej tęskno już..."
Jedną z sióstr sekretarek, która miała rozpocząć pracę przy przepisywaniu homilii o 9 rano, lecz spóźniła się nieco, kardynał Wojtyła powitał filmowym szlagierem: "Umówiłem się z nią na dziewiątą, tak mi do niej tęskno już..."

Kolęda Pada Śnieg

Niedziela Świętej Rodziny

Niedziela Świętej Rodziny
29 grudnia 2013 r.


Refleksja
Rozwińmy w parafiach jak najszerzej dzieło modlitwy w intencji młodego pokolenia, małżonków i wszystkich rodzin, zwłaszcza tych, które borykają się z trudnościami. Skorzystajmy z okazji, by odkryć na nowo wartość i znaczenie sakramentu małżeństwa i rolę chrześcijańskiej rodziny w społeczeństwie, a modlitwę za młode pokolenie włączmy do naszego codziennego pacierza.
Przede wszystkim otoczmy troską nasze rodziny: te które sami tworzymy. Niech jej wyrazem będzie rodzinna modlitwa i szczery, rodzinny dialog o kondycji rodziny, o tym, co w niej dobre i szlachetne. Miejmy też odwagę mówić o słabościach i brakach, aby jeszcze lepiej budować własne wspólnoty rodzinne, aby je umacniać, aby były przestrzenią miłości, prawdy, pokoju, przebaczenia i bezpieczeństwa.
Tylko tak ukształtowana rodzina może się stać – w łańcuchu pokoleń – wiarygodną szkołą ofiarnych małżonków i rodziców.
Zjawisko migracji zarobkowej mobilizuje nas do modlitwy i troski o tych, którzy z braku pracy i warunków do godnego życia, poczuli się zmuszeni do opuszczenia Ojcowizny. Wszyscy migranci potrzebują modlitwy najbliższych, pamięci oraz duchowego wsparcia ze strony wspólnoty parafialnej i jej duszpasterzy.
Fragment listu pasterskiego biskupów metropolii górnośląskiej na Rok Rodziny


Złota myśl tygodnia
Życie rodziców jest księgą, którą czytują dzieci (św. Augustyn)

Na wesoło
Tata pyta Jasia:
- Dlaczego chcesz, aby Dzieciątko przyniosło ci dwa komplety kolejki elektrycznej?
- Bo ja też chcę się bawić, kiedy jesteś w domu.

Lekcja katechizmu. Ksiądz pyta:
- Czy możecie mi powiedzieć, jak długo Adam i Ewa przebywali w raju?
- Tak, proszę księdza – odpowiada mały Jasio, syn ogrodnika. – Mniej więcej do połowy września.
- A to dlaczego? – pyta zaciekawiony ksiądz.
- Bo przedtem jabłka nie są jeszcze dojrzałe.

Rodzinny święty – Święta Rodzina: Jezus Chrystus, Najświętsza Maryja Panna i św. Józef
Ewangelie inspirują chrześcijańskie rodziny do naśladowania Świętej Rodziny następujące relacjonując następujące wydarzenia: zwiastowanie narodzenia Pana Jezusa, objawienie św. Józefowi przez anioła tajemnicy wcielenia, Narodzenie Pana Jezusa, nadanie Imienia Jezusowi, oczyszczenie Maryi i ofiarowanie Pana Jezusa, pokłon mędrców, ucieczka do Egiptu i powrót, znalezienie Pana Jezusa w świątyni oraz życie ukryte w Nazarecie.
Obrazy przedstawiające Najświętszą Rodzinę spotykamy już w katakumbach. Jednak Józef jest na nich obecny raczej jako statysta i na planie dalszym. Dopiero od wieku XIV mamy pełne obrazy i rzeźby przedstawiające życie Najświętszej Rodziny.
Święto świętej Rodziny zaczęto obchodzić w różnych krajach i diecezjach od wieku XVIII. Na stałe do liturgii wprowadzono je za pontyfikatu

papieża Leon XIII, który 20 listopada 1890 r. wydał dekret aprobujący „kult czci zwrócony ku Rodzinie Świętej”. W swoich pismach niejeden raz zachęcał on do naśladowania Najświętszej Rodziny. Wskazywał też na dobrodziejstwa, jakich można oczekiwać dzięki pobożności i związkom ze Świętą Rodziną: postęp w miłosierdziu, świętość obyczajów, atmosfera pobożności. W jednej ze swoich encyklik napisał: „Pod opieką Najświętszej Matki i św. Józefa w zupełnym ukryciu wychowywał się Jezus, Słońce sprawiedliwości, zanim swym blaskiem oświecił narody. Niewątpliwie jaśniała w tej Rodzinie wzajemna miłość, świętość obyczajów i pobożne ćwiczenia - jednym słowem wszystko, co rodzinę może uszlachetnić i ozdobić, aby dać na wzór naszym czasom”. Leon XIII był też pierwszym, który wskazał na małżeństwo jako miejsce uświęcenia, nadrabiając wielowiekowy brak spojrzenia na rodzinę jako na miejsce postępu duchowego i służby w Kościele.

Papież Benedykt XV rozszerzył święto Świętej Rodziny na cały Kościół. Obchodzimy je w pierwszą niedzielę po Uroczystości Narodzenia Pańskiego.

Opowiadanie
Najcenniejsi
W 1140 roku

cesarz niemiecki Konrad III zaczął oblegać twierdzę Weinsberg, gdzie schronili się pragnący obalić go z tronu zbuntowani książęta. Pomimo ogromnej przewagi wojsk cesarskich twierdza broniła się dzielnie przez długi czas.
Nie mogąc zdobyć twierdzy siłą, cesarz postanowił zdobyć ją głodem. W miarę bowiem upływu czasu coraz bardziej kurczyły się w twierdzy zapasy żywności. Nadszedł wreszcie taki dzień, w którym obrońcy zrozumieli, że jeżeli nie poddadzą twierdzy, to cesarz rozgniewany długim oporem każe wymordować obrońców, a twierdzę obrócić w perzynę. Zaczęli więc negocjować warunki poddania. Wysłany do twierdzy cesarski poseł oznajmił, że kobiety, starcy i dzieci będą mogli bezpiecznie opuścić twierdzę. Po dalszych rozmowach z obrońcami cesarz zgodził się również na to, że kobiety mogą wynieść ze sobą z twierdzy najcenniejsze dla siebie rzeczy.
Trudno sobie wyobrazić zdumienie i konsternację cesarza i jego wojsk, kiedy na plecach kobiet opuszczających twierdzę zobaczyli ich mężów. Każda z niewiast niosła na swoich plecach to co miała najcenniejszego, swego męża. Konrad III zbudowany odwagą i poświęceniem kobiet dotrzymał słowa i pozwolił im spokojnie odejść.

Bł. Jan Paweł II o rodzinie

„Jedynie przyjęcie Ewangelii pozwala na spełnienie wszystkich nadziei, które człowiek słusznie pokłada w małżeństwie i rodzinie. Zamierzone przez Boga w akcie stwórczym małżeństwo i rodzina są wewnętrznie skierowane do urzeczywistnienia się w Chrystusie i potrzebują Jego łaski dla uzdrowienia z ran grzechu i nawiązania do „początku”, czyli do pełnego poznania i całkowitego wypełnienia zamysłu Bożego.” (FC 3).
Narzeczeni mają głowy i serca pełne oczekiwań i marzeń: wspólnie przeżywane sukcesy i porażki, wspieranie się, wychowanie dzieci, budowa domu, wyprawy wakacyjne… Dla niektórych okazały się to obietnice, a Bóg pozwolił doświadczyć im spełnienia. Dla innych okazały się to nierealne marzenia, które potłukły się w zderzeniu z rzeczywistością. Bł. Jan Paweł II podpowiada nam, abyśmy przyjmowali Ewangelię – Dobrą Nowinę, tzn. czytali ją i starali się żyć tak, jak Ona podpowiada. Wtedy plany okażą się przedsionkiem nadziei, która się spełnia.

Dwunasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Wolna Europa ‘’

Dwunasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Wolna Europa ‘’
Dwunasty rok pontyfikatu rozpoczął się ważnymi wydarzeniami, nie tyle religijnymi, co politycznymi, których motorem był jednak Ojciec Święty. Dwudziestego października 1989 roku Papież przyjmuje premiera Tadeusza Mazowieckiego. Niecałe trzy tygodnie później berlińczycy rozebrali dzielący ich mur, a mniej niż miesiąc później Jana Pawła II odwiedził Michaił Gorbaczow.
20 października 1989 roku - Audiencja dla Tadeusza Mazowieckiego, pierwszego po wojnie niekomunistycznego premiera polskiego rządu.
9 listopada 1989 roku - Obalenie muru berlińskiego.
12 listopada 1989 roku - Papież kanonizuje

Brata Alberta - Adama Chmielowskiego i

Agnieszkę Czeską.
1 grudnia 1989 roku - Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie Michaiła Gorbaczowa, przewodniczącego Rady Najwyższej ZSRR.
1 stycznia 1990 roku - 23 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Pokój z Bogiem Stwórcą - pokój z całym stworzeniem".
25 stycznia - 1 lutego 1990 roku - Podróż do Afryki:

Republika Zielonego Przylądka, Gwinea Bissau, Mali, Burkina Faso, Czad (45 papieska podróż zagraniczna) - kolejny apel w sprawie Sahelu.
15 marca 1990 roku - Nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i ZSRR.
21 - 22 kwietnia 1990 roku - Papieska pielgrzymka do Czechosłowacji (46 papieska podróż zagraniczna)
6 - 14 maja 1990 roku - podróż do Ameryki Łacińskiej: Meksyk (6 maja beatyfikacja Indianina Juana Diego

, który miał objawienia maryjne w Guadalupe) i Curaçao na Antylach Holenderskich (47 papieska podróż zagraniczna).
20 maja 1990 roku - Beatyfikacja Pier Giorgio Frassatiego, świeckiego z Akcji Katolickiej.
25 - 27 maja 1990 roku - Wizyta pasterska na Malcie (48 papieska podróż zagraniczna).
25 - 26 czerwca 1990 roku - W Rzymie Synod Biskupów Kościoła bizantyńsko-ukraińskiego - pierwsze spotkanie wszystkich biskupów ukraińskich z papieżem.
26 sierpnia 1990 roku - Podczas niedzielnej modlitwy na Anioł Pański Jan Paweł II przedstawia stanowisko Stolicy Apostolskiej wobec kryzysu w Zatoce Perskiej - jego pierwsza publiczna wypowiedź na ten temat.
1 - 10 września 1990 roku - Podróż do Afryki (przez Maltę): Tanzania, Burundi, Ruanda, Wybrzeże Kości Słoniowej (49 papieska podróż zagraniczna).
25 września 1990 roku - Publiczna prezentacja konstytucji apostolskiej

"Ex corde Ecclesiae" wzmacnia katolicką tożsamość uniwersytetów katolickich.
30 września 1990 roku - Rozpoczęcie Synodu Biskupów na temat: ‘’Formacja kapłanów we współczesnym świecie’’.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Piotr Jerzy Frassati - ur. 6 kwietnia 1901 roku w Turynie, zm. 4 lipca 1925 roku w Turynie – włoski tercjarz dominikański. Był synem Alfreda Frassati – senatora, ambasadora Królestwa Włoch w Berlinie, i Adelaidy – malarki. Miał o 1,5 roku młodszą siostrę Lucianę. Należał do wielu stowarzyszeń: Apostolstwa Modlitwy, Konferencji św. Wincentego a Paulo, Uniwersyteckiej Federacji Katolików Włoskich i Włoskiej Młodzieży Katolickiej. Studiował inżynierię górniczą na Politechnice Królewskiej w Turynie. Jego pasją były góry. 28 maja 1922 roku Frassati wstąpił do III Zakonu św. Dominika (zakon świecki), przyjmując imię Girolamo (Hieronim). W 1924 roku założył z przyjaciółmi nieformalne „Stowarzyszenie Ciemnych Typów” (Societa Tipi Loschi), którego celem był apostolat wiary i modlitwy między innymi przez wspólne górskie wycieczki. Zmarł w wieku 24 lat na chorobę Heinego-Medina, którą zaraził się od ubogiego chorego. Jego postać rozpowszechniła siostrzenica Wanda Gawrońska. Karol Wojtyła, jeszcze jako metropolita krakowski nazwał Frassatiego, który był wzorem pobożności i heroicznej służby bliźnim, ‘’człowiekiem ośmiu błogosławieństw’’. Relikwie znajdują się m.in. w polskiej parafii Matki Boskiej Piekarskiej w Katowicach (od 13.04.2012). Frassati został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w dniu 20 maja 1990 roku na Placu św. Piotra w Rzymie. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 4 lipca. Piotr Frassati jest patronem młodzieży, studentów, ludzi gór i Akcji Katolickiej. W Polsce pod jego wezwaniem znajduje się m.in. kościół w Lublińcu, należący do Dekanatu Wojsk Specjalnych, oraz parafia w Lublinie. Jego imię nosi także łódzki konwent dominikański znajdujący się przy ulicy Zielonej. Frasatti jest także patronem Ruchu Apostolstwa Młodzieży Archidiecezji Przemyskiej oraz Duszpasterstwa Akademickiego Morasko w Archidiecezji Poznańskiej.
Papieskie anegdoty
‘’A Dzienniczek nie może zginąć!"
Kiedy jedna z sióstr opiekujących się zapiskami siostry Faustyny zapytała kardynała Wojtyłę czy może je zawieźć księdzu, który miał napisać teologiczną opinię na temat "Dzienniczka", ten odmówił stanowczo. "Będzie Siostra jechała tramwajem, tramwaj się wykolei, i Dzienniczek zginie. I Siostra zginie, ale to nic, bo Siostra pójdzie do nieba. A Dzienniczek nie może zginąć!".

Życzenia bożonarodzeniowe 2013 - ks. kard. Kazimierz Nycz (+playlista)

Homilia Papieża Franciszka wygłoszona podczas Wigilii Narodzenia Pańskie...

Orędzie Bożonarodzeniowe i błogosławieństwo "Urbi et Orbi" 25/12/2013 | ...

Pasterka 2013

Chrystus się nam narodził - Pasterka 2013

Wigilia 2013

,,Wigilia"
W tę niesamowitą jedyną noc

gwiazda oznajmia daje znak, że do wieczerzy wigilijnej siadać czas.

Każdy radość w sercu gości.

Wobec Nowo Narodzonej jej mości.

Matusia dziecię do serca tuli,

która nuci luli luli.

Dziecię Boże rączką błogosławi świat cały.

Tych dużych i tych małych, wiernych i nie wiernych,

bo w małej Bożej Dziecinie serce ogromne niewymierne.

Trwajmy z tą radością błogosławieństwem każdego dnia,

przez rok cały, w dobrym zdrowiu z uśmiechem za pan brat.

W tedy w sercu miłość zagości.

Będziesz szczęśliwy ... pełen radości.

                                        Felicytas  Sitko