Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.

16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”,

ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium” ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.

Odsłonięcie tablicy Sławomira Skrzypka b.Prezesa NBP

Odsłonięcie tablicy Sławomira Skrzypka b.Prezesa NBP
Na ścianie Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Curie-Skłodowskiej w Katowicach, ul.3 Maja 42 (przy placu Wolności) została odsłonięta tablica Sławomira Skrzypka b. Prezesa NBP
Uroczystość rozpoczęła się od wprowadzenia pocztów sztandarowych (poczet VIII LO,); płk Dygas odegranie hymnu państwowego przez orkiestrę oraz przywitania Gości – Dyrektor Szkoły,
Odsłonięcia tablicy pamiątkowej Sławomira Skrzypka dokonali przedstawiciele Rodziny, przedstawiciele Władz Miasta, przedstawiciele PiS i NBP.
Poświęcenia tablicy dokonał ks. Stanisław Puchała potem nastąpiło składanie kwiatów pod tablicą – delegacja Prezydenta Miasta i Rady, władze krajowe PiS Przewodniczącego KP PiS posła Mariusza Błaszczaka ,PiS Katowice – radni i , Katowicki Klub Gazety Polskiej im Sławomira Skrzypka ew. inni;
Po uroczystości w auli szkoły została przygotowana konferencja przybliżająca postać wybitnego prezesa Sławomira Skrzypka
Między innymi mówili - Krystyna Siejna, Wiceprezydent Katowic; Dorota Skrzypek, prof.Irena Tkacz – dawna nauczycielka Sławomira Skrzypka, Maciej Ratajczyk – pracownik IPN, uczestnik opozycji antykomunistycznej i przyjaciel Sławka, O działalności Sławka w opozycji – NZS, KPN, Federacja Młodzieży Szkolnej Mariusz Błaszczak – przewodniczący Klubu Parlamentarnego PiS,prof. Eugeniusz Gatnar – członek rady nadzorczej NBP
Częścią kończącą konferencję był występ artystyczny uczniów VIII LO

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.
16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”, ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium”

ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio

z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.

Kolegiata pw. Najświętszej Maryi Panny

Dwudziesty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Juan Pablo II i El Commendante ‘’

Dwudziesty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Juan Pablo II i El Commendante ‘’

Nie było chyba na świecie gazety ani stacji telewizyjnej, która by nie pokazała tego obrazka: wciśnięty w garnitur, choć po wojskowemu sztywny, Fidel Castro, a obok łopocząca na wietrze sutanna Ojca Świętego. Co prawda oczekiwania, że dzień po pielgrzymce Castro zostanie zwolennikiem demokracji innej niż ludowa, były przesadzone, ale dla Kościoła na Kubie zaczęły się lepsze czasy – wyłom w murze został zrobiony.
19 października 1997 roku - Ogłoszenie św. Teresy od Dzieciątka Jezus Doktorem Kościoła.
31 października 1997 roku - Przemówienie Jana Pawła II podczas zorganizowanego przez Watykan sympozjum "Korzenie antyjudaizmu w środowisku chrześcijańskim"
9 listopada 1997 roku - Beatyfikacja węgierskiego biskupa Vilmosa Apora, zamordowanego przez żołnierzy Armii Czerwonej.
16 listopada - 12 grudnia 1997 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Ameryki.
30 listopada 1998 roku - Inauguracja drugiego roku przygotowania Kościoła do Wielkiego Jubileuszu (Rok Ducha Świętego).
1 stycznia 1998 roku - 31 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Sprawiedliwość każdego człowieka źródłem pokoju dla wszystkich".
3 stycznia 1998 roku - Wizyta na terenach dotkniętych trzęsieniem ziemi (m.in. w Asyżu). Zginęło dwóch franciszkanów, w tym nowicjusz z Polski, 22- letni Zdzisław Borowiec.
21 - 26 stycznia 1998 roku - Pierwsza w historii pielgrzymka papieża na Kubę (81 papieska podróż zagraniczna).
21 lutego 1998 roku - Podczas swego siódmego konsystorza Jan Paweł II mianuje dwudziestu nowych kardynałów; wśród nich jest abp Adam Kozłowiecki.
19 marca 1998 roku – Ojciec Święty konsekruje trzech biskupów, wśród których jest jego osobisty sekretarz ks. Stanisław Dziwisz.
21 - 23 marca 1998 roku - Podróż do Nigerii (82 papieska podróż zagraniczna).
25 marca 1998 roku - Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską (ratyfikowanego 23 lutego).
19 kwietnia - 14 maja 1998 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Azji.
18 maja 1998 roku - Papież podpisuje list apostolski "Ad tuendam fidem", wprowadzający pewne przepisydo Kodeksu Prawa Kanonicznego.
24 maja 1998 roku - Wizyta w Turynie - modlitwa przed Całunem Turyńskim.
25 maja 1998 roku - Jan Paweł II staje się najdłużej urzędującym papieżem w XX wieku.
30 maja 1998 roku - Pół miliona członków ruchów odnowy wraz z papieżem świętuje wigilię Zielonych Świąt na placu św. Piotra.
31 maja 1998 roku - Jan Paweł II podpisuje list apostolski "Dies Domini" o świętowaniu niedzieli.
19 - 21 czerwca 1998 roku - Podróż do Austrii (83 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja Restytuty Kafki, męczennicy II wojny światowej.
14 września 1998 roku – Czternasta encyklika Jana Pawła II – ‘’Fides et ratio’’ o relacjach między wiarą a rozumem.
2 - 4 października 1998 roku - Wizyta w Chorwacji (84 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja kard. Alojzego Stepinaca, więzionego przez komunistów.
11 października 1998 roku - Jan Paweł II kanonizuje bł. Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein), męczennicę Oświęcimia-Brzezinki.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Maria Restytuta Kafka - ur. 1 maja 1894 roku w Husovicach k. Brna, zm. 30 marca 1943 roku w Wiedniu – czeska zakonnica (SFCC) i pielęgniarka, dziewica, męczennica chrześcijańska. Urodziła się jako czwarte z siedmiorga dzieci swoich rodziców. Na chrzcie otrzymała imię Helena. Ojciec był szewcem. Gdy miała 2 lata przeniosła się wraz z rodziną do Wiednia-Brigittenau, gdzie spędziła dzieciństwo i uczęszczała do szkoły podstawowej. Była osobą jąkającą i mającą niewielką wadę słuchu. W wieku 19 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Chrześcijańskiej Miłości, przyjmując imię Restytuta. 23 października 1916 złożyła śluby zakonne. Po nowicjacie zaczęła pracować w szpitalu w Neunkirchen, jako pielęgniarka. Po zakończeniu I wojny światowej od 1919 pracowała w szpitalu w Mödling. Gdy w 1938 Niemcy zaatokowały Austrię, została aresztowana i skazana na karę śmierci przez ścięcie. Wyrok wykonano 30 marca 1943 roku. Beatyfikował ją papież Jan Paweł II 21 czerwca 1998 w Wiedniu. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele katolickim w dzienną pamiątkę śmierci (30 marca). W archidiecezji wiedeńskiej wspominają bł. Restytutę 29 października.

Papieskie anegdoty
W roku 1983, w swojej rezydencji w Castel Gandolfo, Jan Paweł II przyjął piłkarzy Lechii Gdańsk, którzy byli wówczas zdobywcami Pucharu Polski. W pewnym momencie papież powiedział:
- Ja kiedyś grałem głównie na bramce. Który z was jest bramkarzem?
Gdy przed papieżem stanął bramkarz Tadeusz Fajfer, papież dodał:
- Domyślam się na podstawie moich doświadczeń, że grasz najgorzej ze wszystkich, dlatego wzięli cię na bramkę?

Mam nadzieję, że lekarze się czegoś nauczą - wywiad z położną z Wrocławia

Czym jest życie dziecka - Wywiad z położną w Wrocławia
Zauważyłam jednak zmianę w nastawieniu znanych mi osób zarówno ze środowiska jak i spoza, które były za obecnie funkcjonującą ustawą, a po przedstawieniu historii tego dziecka po prostu milkną. - mówi Edyta Helman, położna z Wrocławia o nastrojach w środowisku medycznym po aferze związanej z żywym urodzeniem dziecka po aborcji.

W prasie od wielu dni aż huczy od informacji na temat próby zabicia dziecka w jednym z wrocławskich szpitali. Jak odbiera to lokalne środowisko medyczne?

Informacja o sprawie „Dziecka z Wrocławia" obiega środowisko jako krótkie stwierdzenie, że taka sytuacja się zdarzyła, większość osób, szczególnie lekarzy nie porusza tematu dalej. Myślę, że jest to spowodowane jednością wśród tej grupy zawodowej, gdzie nie rozdmuchuje się spraw niewygodnych, które mogą mieć poważne skutki, jak dla tych lekarzy, którzy skierowali dziecko na aborcję. Zauważyłam jednak zmianę w nastawieniu znanych mi osób zarówno ze środowiska jak i spoza, które były za obecnie funkcjonującą ustawą, a po przedstawieniu historii tego dziecka po prostu milkną.

W Polsce za zabicie dziecka, które osiągnęło zdolność do samodzielnego życia lekarz może być skazany na 8 lat więzienia. Czy jest więc ktoś, kto sprawuje nad tym nadzór? Czy robi się np. sekcję zwłok dziecka, by sprawdzić czy rzeczywiście było chore, małe?

We Wrocławiu mini sekcję przeprowadza się w szpitalu na ul. Chałubińskiego. Czy sekcję wykonuję się u wszystkich abortowanych dzieci nie wiem.

Czy uważa Pani, że dziewczynka ze szpitala przy ul. Kamieńskiego jest odosobnionym przypadkiem? Czy więcej dzieci przeżywa swoją aborcję?

Na pewno nie jest odosobnionym przypadkiem. Osobiście byłam świadkiem, gdy przy poronieniu samoistnym urodził się żywy chłopiec w 18 tygodniu, dziecko zostało włożone do inkubatora jednak bez szans na przeżycie, w niedługim czasie odeszło, przypadek z innego miasta. Jeżeli tak małe dziecko rodzi się żywe a aborcję przeprowadza się do 22 tygodnia, to na pewno jest takich przypadków więcej. Szczególnie, że ocena tygodnia ciąży nie jest dokładna. Wiadomo też, że każde dziecko rozwija się indywidualnie, niektóre wcześniej niż inne uzyskują zdolność do przeżycia poza organizmem matki.

Czy myśli Pani, ze ta sytuacja nauczy czegoś środowisko medyczne?

Mam taką nadzieję. Chciałabym by szpitale we Wrocławiu zrezygnowały z zabijania dzieci, a zajęły się ich leczeniem i opieką paliatywną poprzez np. rozwój hospicjów perinatalnych. Jednakże obawiam się, że szpitale nie zrezygnują z morderczej procedury, gdyż przyznanie się teraz do błędu jakim jest przeprowadzanie aborcji, będzie przyznaniem się do wielu błędów z przeszłości, a przypadek „dziecka z Wrocławia" zostanie potraktowany jako błąd lekarski. Mam nadzieję, że się mylę i że ta mała dziewczyna pomoże zmienić nastawienie lekarzy i polityków do dzieci nienarodzonych. Trzeba pokory, nawrócenia i modlitwy za tych ludzi.


Dziękuję za rozmowę.

Dziękuję.

Rozmawiała Aleksandra Musiał

Źródło: http://stopaborcji.pl/index.php/821-mam-nadzieje-ze-lekarze-sie-czegos-naucza-wywiad-z-polozna-z-wroclawia

http://ksd.media.pl/aktualnosci/1877-mam-nadzieje-ze-lekarze-sie-czegos-naucza-wywiad-z-polozna-z-wroclawia

Dziewiętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Miłość do Jezusa się nie starzeje ‘’

Dziewiętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Miłość do Jezusa się nie starzeje ‘’
Pierwszego listopada 1949 roku ‘’Książę niezłomny’’ kard. Adam Sapiecha

wyświęcił młodego kleryka, z którym wiązał wielkie nadzieje: Karola Wojtyłę. Minęło pięćdziesiąt lat, młody kleryk stał się jedną z najwybitniejszych osobistości w dziejach Kościoła i jako Jan Paweł II dziękował ‘’ za niewypowiedziany dar kapłaństwa’’.
22 października 1996 roku - Przesłanie do członków Papieskiej Akademii Nauk "Magisterium Kościoła wobec ewolucji".
30 października - 10 listopada 1996 roku - Jan Paweł II wraz z ok. 1500 kapłanami - złotymi jubilatami z 89 krajów świata - obchodzi 50 rocznicę święceń kapłańskich.
15 listopada 1996 roku - Ukazuje się duchowa autobiografia Ojca Świętego, "Dar i Tajemnica".

30 listopada 1996 roku - uroczyste nieszpory na rozpoczęcie pierwszego roku przygotowania Kościoła do Wielkiego Jubileuszu (Rok Jezusa Chrystusa).
3 - 5 grudnia 1996 roku - Arcybiskup Canterbury, dr George Carey, prymas wspólnoty anglikańskiej składa wizytę w Rzymie.
10 - 13 grudnia 1996 roku - Wizyta w Rzymie katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego Karekina I; wspólna deklaracja o dialogu.
1 stycznia 1997 roku - 30 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Przebacz, a zaznasz pokoju".
2 lutego 1997 roku - I Dzień Życia Konsekrowanego.
30 marca 1997 roku - Inauguracja strony watykańskiej w internecie.
4 kwietnia 1997 roku - Biuro Prasowe Watykanu informuje, że w ciągu pierwszych trzech dni działania watykańską stronę internetową odwiedzono 2,9 miliona razy.
12 - 13 kwietnia 1997 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Sarajewa w Bośni-Hercegowinie (75 papieska podróż zagraniczna).
26 - 27 kwietnia 1997 roku - Pielgrzymka do Czech na obchody 1000-lecia śmierci św. Wojciecha (76 papieska podróż zagraniczna).
10 - 11 maja 1997 roku - Pielgrzymka do Libanu (77 papieska podróż zagraniczna). Ogłoszenie 10 maja w Harissie posynodalnej adhortacji apostolskiej "Une espérance nouvelle pour le Liban" - "Nowa nadzieja dla Libanu"
31 maja - 10 czerwca 1997 roku - Kolejna pielgrzymka Jana Pawła II do Polski pod hasłem "Chrystus wczoraj, dziś i na wieki" (78 papieska podróż zagraniczna). Milenium śmierci św. Wojciecha - spotkanie w Gnieźnie z prezydentami 7 państw Europy Środkowowschodniej w Gnieźnie, kanonizacje bł. Jadwigi królowej

i bł. Jana z Dukli,

beatyfikacje matki Bernardyny Jabłońskiej

i matki Marii Karłowskiej.

17 lipca 1997 roku – Jan Paweł II podejmuje decyzję o pomocy Stolicy Apostolskiej dla powodzian w Polsce i Czechach.














21 - 24 sierpnia 1997 roku - Papież uczestniczy w XII Światowym Dniu Młodzieży w Paryżu (6 podróż do Francji, 79 papieska podróż zagraniczna).

Beatyfikacja świeckiego działacza katolickiego Frédérica Ozanama.

5 września 1997 roku - Śmierć Matki Teresy z Kalkuty.

2 -6 października 1997 roku - Udział w II Światowym Spotkaniu Rodzin w Rio de Janeiro (4 podróż do Brazylii, 80 papieska podróż zagraniczna).








WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Zefiryn Giménez Malla - ur. 26 sierpnia 1861 roku w Benavent de Segria w Katalonii, zm. 8 sierpnia 1936 roku w Barbastro w Aragonii − hiszpański Rom, z zawodu poganiacz i sprzedawca mułów, osłów i koni. O wczesnych latach życia Zefiryna Gimeneza Malla wiemy niewiele, poza tym, że jak większość ówczesnych Romów często zmieniał miejsce pobytu. Ochrzczony został już jako człowiek dorosły. W roku 1912 (w wieku lat 51) ożenił się z Teresą Gimenez Castro, którą kochał od wczesnej młodości. Małżeństwo to było bezdzietne, ale adoptowało bratanicę Teresy – Pepitę. Ok. roku 1920 małżeństwo Gimenez, dzięki handlowi końmi i mułami, stało się na tyle zamożne, że kupiło dom w Barbastro. W roku 1922 zmarła Teresa. Zefiryn aktywnie uczestniczył w życiu religijnym. W jego formacji duchowej dużą rolę odegrał ksiądz Nicholas Santos de Otto. Wkrótce został katechetą, mimo że nigdy nie odebrał żadnego formalnego wykształcenia. Był również dyrygentem chóru i kierownikiem kółka różańcowego należał do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego (Franciszkański Zakon Świeckich w roku 1926). Miał duży autorytet w miejscu zamieszkania. Często zwracano się do niego z prośbą o arbitraż przy rozstrzyganiu sporów. W roku 1936, republikańskie władze dokonywały prześladowań członków Kościoła katolickiego. Zefiryn wielokrotnie publicznie krytykował poczynania władz. Prześladowania nasiliły się po wybuchu wojny domowej. Bezpośrednią przyczyną aresztowania Gimeneza był fakt, że stanął on w obronie młodego księdza wleczonego po ulicy za nogi. W trakcie zatrzymania u Gimeneza znaleziono różaniec. W celi więziennej aresztowany dużo się modlił. Nie skorzystał z propozycji uwolnienia w zamian za zaprzestanie modlitwy różańcowej. Po 15 dniach uwięzienia, tj. 8 sierpnia 1936 r. został rozstrzelany na cmentarzu w Barbastro. Przed śmiercią wypowiedział słowa: „Niech żyje Chrystus Król”. Najpierw został pochowany w nieoznakowanym grobie. Po wojnie ciało ekshumowano i pochowano obok żony. Zefiryn Jimenez Malla jest pierwszym przedstawicielem narodowości romskiej, który został przez Kościół katolicki ogłoszony błogosławionym i patronem wszystkich Romów. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II dnia 4 maja 1997 r. Bł. Zefiryn uznany został za męczennika, gdyż jego śmierć miała wyraźny związek z wyznawaną przez niego wiarą. Uroczystość beatyfikacji odbyła się w Rzymie. Uczestniczyło w niej ok. 40 000 wiernych, w tym wielu Romów.
Papieskie anegdoty
Papieska lektyka
Wkrótce po wyborze Jana Pawła na tron Piotrowy, pracownicy Watykanu martwili się, że papież nie chce korzystać z lektyki papieskiej. Mówili:
- Bez lektyki ludzie nie będą widzieć Ojca Świętego, więc może zrobić jakiś podest?
- Na podest nie wejdę, nie jestem mistrzem olimpijskim! - oznajmił Jan Paweł II.

Królu - chroń dzieci! Dwa dni do końca petycji kierowanej do króla Belgów

petycja do Króla Belgów
Szanowni Państwo,

przedwczoraj obchodziliśmy urodziny Gerharda Kretschmara (20.02.1939). Był on pierwszym niemieckim dzieckiem, które z rąk nazistów padło ofiarą eutanazji - jednego z głównych programów nazizmu, którego celem było pozbycie się chorych. Do podobnych tragedii może już niedługo dochodzić w Belgii…

Ponad 176 000 Europejczyków, a wśród nich ok. 40 000 Polaków poprosiło Króla Belgii o to, aby sprzeciwił się eutanazji dzieci.

Prawdopodobieństwo tego, że Król podpisze ustawę w najbliższych dniach, jest bardzo duże. Uczyńmy, co w naszej mocy, aby wysłać do króla mocny sygnał przeciwko tej ustawie.

http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

Jest wiele osób, które jeszcze nie podpisały petycji, chociaż chętnie by to zrobiły. Pomóżmy tym osobom dowiedzieć się o takiej możliwości. Poprośmy o podpisanie naszych wujków i ciocie, kuzynów, dziadków i babcie, przyjaciół i znajomych!

Zostało nam niewiele czasu. Zbieranie podpisów potrwa do poniedziałku, 24 lutego br. do godz. 10.00. Tego dnia nasza delegacja uda się do Pałacu Królewskiego Filipa I i przekaże podpisy.

Walczmy o cywilizację życia!

Z pozdrowieniami

W imieniu Gudrun i Martina Kugler, autorów międzynarodowej petycji, wraz z Zespołem CitizenGO

Magdalena Korzekwa

Menedżer Kampanii CitizenGO w Języku Polskim

P.S. Niżej znajduje się treść wiadomości, którą większość z Państwa przeczytała w zeszłym tygodniu. Zachęcam do przesłania jej Rodzinie i Znajomym.

----

Szanowni Państwo,

Rzeczywistość współczesnego świata jest polem kontrastów... W chwili, w której kibicujemy naszym sportowcom na Igrzyskach (Justyno, Kamilu, Zbyszku - dziękujemy!!!), Parlament jednego z europejskich krajów wprowadza najbardziej przerażającą ustawę na świecie, jeśli chodzi o eutanazję. W ten sobotni wieczór piszę do Państwa pilnie w sprawie legalnego (!) mordowania chorych dzieci… Przerażająca ustawa pozwalająca na eutanazję dzieci została przyjęta przez belgijski Parlament. Nawet, jeśli istnieje tylko cień szansy na to, aby to zbrodnicze prawo zatrzymać, musimy działać. Prosimy Króla Belgów o to, aby nie podpisał ustawy.

http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

Dzisiaj zachęcam Państwa do powszechnej mobilizacji. Nawet, jeśli istnieje tylko cień szansy na to, że Król Belgów, Filip I, nie podpisze ustawy, musimy działać. Pokażmy całemu światu, że nie zgadzamy się na to, aby dziecko, które jest chore, zostało zamordowane, zamiast otoczone miłością i troskliwą opieką. Nie godźmy się na to, aby czyjeś życie, w tym przypadku życie chorych dzieci, zostało uznane za… niegodne życia.

Teoretycznie Król Belgów jest zobowiązany do podpisania każdej ustawy przyjętej przez parlament. Odmowa takiego podpisu jest sprzeciwem wobec prawa. Jesteśmy w kontakcie z osobami z otoczenia Króla, który wie o naszej akcji. Liczba podpisów jest stale sprawdzana. Większość ludzi sprzeciwia się takiemu prawu. Poprośmy Króla o postawę godną jego urzędu. Jest to ważne tym bardziej, że taka ustawa ma znaczenie nie tylko dla Belgii, lecz dla całej Europy. Jej podpisanie może być sygnałem dla innych przywódców, że społeczeństwo jest w stanie zaakceptować takie zbrodnicze prawo.

Link do petycji: http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

X rocznica śmierci Płk Ryszarda Kuklińskiego- Reduta Ordona

Obywatelska Warta Honorowa dla płk. Ryszarda Kuklińskiego w Parku Jordana

Obywatelska Warta Honorowa dla płk. Ryszarda Kuklińskiego w Parku Jordana
zródło
http://wawelskigrod.pl/obywatelska-warta-honorowa-dla-plk-ryszarda-kuklinskiego-w-parku-jordana/

W związku z haniebnym aktem profanacji pomnika polskiego bohatera, płk. Ryszarda Kuklińskiego w krakowskim Parku im. dr. Henryka Jordana, mieszkańcy Krakowa postanowili wystawić Obywatelską Wartę Honorową przy popiersiu Kuklińskiego. Wartę zaplanowano na dzień 16 lutego br., tj. w najbliższą niedzielę o godz. 14.00.

Zapowiadany przez mieszkańców udział w Obywatelskiej Warcie Honorowej, jest odpowiedzią na apel młodego animatora życia społeczno-politycznego w Krakowie, p. Grzegorza Nieradki.

- Zaledwie kilka dni temu przeżywaliśmy podniosłą uroczystość dziesiątej rocznicy śmierci wielkiego polskiego bohatera, który nie bał się wypowiedzieć wojny „Imperium zła”. Działał wówczas w osamotnieniu. Dziś, gdy prawda o chwalebnych czynach płk. Ryszarda Kuklińskiego jest już powszechnie znana, nie możemy pozostać obojętnymi wobec aktu profanacji, którego dokonano tej nocy w krakowskim Parku im. dra Henryka Jordana – pisze w swoim wystąpieniu Nieradka.

Do niedzieli dołączyć można do „wydarzenia” utworzonego na jednym z portali społecznościowych. Link zamieszczamy poniżej:

OBYWATELSKA WARTA HONOROWA – DOŁĄCZ DO NAS!

https://www.facebook.com/events/628100507256266/?ref_dashboard_filter=upcoming

Dodatkowo zamieszczamy pełną treść apelu wystosowanego przez Grzegorza Nieradkę do mieszkańców Krakowa i „tych wszystkich, dla których sprawą honoru jest dbałość o honor naszych bohaterów”.

Szanowni Państwo!

Zaledwie kilka dni temu przeżywaliśmy podniosłą uroczystość dziesiątej rocznicy śmierci wielkiego polskiego bohatera, który nie bał się wypowiedzieć wojny „imperium zła”. Działał wówczas w osamotnieniu. Dziś, gdy prawda o chwalebnych czynach płk. Ryszarda Kuklińskiego jest już powszechnie znana, nie możemy pozostać obojętnymi wobec aktu profanacji, którego dokonano tej nocy w krakowskim Parku im. dra Henryka Jordana. Dlatego wzywam wszystkich tych, dla których sprawą honoru jest dbałość o honor naszych bohaterów, do zaciągnięcia Obywatelskiej Warty Honorowej przy zdewastowanym pomniku płk. Kuklińskiego. W tę niedzielę przypada pierwsza rocznica haniebnego aktu zniszczenia pomnika Danuty Siedzikówny „Inki” w Parku Jordana. Fakt zniszczenia pomnika płk. Ryszarda Kuklińskiego właśnie w tych dniach pozwala domniemywać, że owe antypolskie wystąpienia przeprowadzane są przez tę samą grupę podłych sprawców, którzy dzisiaj nie strzelają już w tył głowy, ale w samo serce, bijące z miłości i pałające nadzieją na odrodzenie się świętej, wiernej Bogu Ojczyzny. Wzywam mieszkańców Krakowa do zaciągnięcia Obywatelskiej Warty Honorowej przy popiersiu płk. Ryszarda Kuklińskiego w najbliższą niedzielę, 16 lutego 2014 roku o godz. 14.00, w dzień, który jest rocznicą dewastacji pomnika Sanitariuszki „Inki”.

Grzegorz Nieradka

Jako pierwszy krakowski portal poinformowaliśmy o zajściu w Parku Jordana i Obywatelskiej Warcie Honorowej.

WGród.pl