Zespół klasztorny Bernardynów w Rzeszowie -bazylika MB

Zespół klasztorny Bernardynów z Rzeszowie
Podróżując na ziemie Podkarpacia jednym z miast jest Rzeszów Wśród zabytkowych cech miasta możemy znaleźć kilka architektonicznych perełek niewątpliwie jest to ratusz, zamek, wille oraz kościoły. Życie religijne i kulturalne od pokoleń zatrzymuje się w zespole klasztornym Bernardynów. Zatrzymajmy się na chwilę aby poznać klasztor bernardynów i tajemnice jakie kryje wnętrze kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Panny . Gdy budzi się dzień w bocznej kaplicy Matka Boża Rzeszowska wita mieszkańców i pielgrzymów wtedy to o godzinie 6 zostaje odsłonięta figura Matki Bożej Rzeszowskiej. Ale sięgnijmy początków powstania-datuje się XVI w. jako drewniany kościółek, który został zbudowany w 1536 r. cały kompleks klasztorny powstał w pierwszej połowie XVII w. Jak podaje legenda powstanie kościółka to znalezienie w tym miejscu w 1513 r. figury Matki Boskiej zwanej Rzeszowską,

która znajduje się dziś w kaplicy stanowiącej Sanktuarium Maryjne. ,,Jakub Ado w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przechadzał się po swoim sadzie ciesząc się pięknymi tego roku owocami. Przyglądał się dorodnym jabłkom, a niektóre z nich brał do swoich spracowanych rąk, delikatnie głaskał i dziękował Bogu za wyjątkowy urodzaj, jakim pobłogosławił ziemię rzeszowską tego roku’’. Kościół i budynek klasztoru zostały wzniesione prawdopodobnie w latach 1624-29 przez budowniczych z Lipska. Istotną datą jest 25.03.1929 r. w której to fundator przekazał budowlę konwentowi bernardynów. W latach 1898-1906 pod kierunkiem Zbigniewa Hendla świątynia została gruntownie odnowiona, a w latach 1978-79 restaurowana. Fundatorem zespołu klasztornego był właściciel Rzeszowa Mikołaj Spytek Ligęza. kościół to też mauzoleum rodu Ligęzów. Zespół klasztorny miał charakter obronny, wznosząc się nad niewielkim wzgórzu ,obok bagien i rozlewisk rzeczki Mikośki ,świadczą zachowane do dziś otwory strzelnicze spełniał rolę obronnego bastionu w tworzonym przez Ligęzę systemie fortyfikacyjnym miasta. Kościół pw. Wniebowzięcia NMP budowany w stylu późnego renesansu, z elementami baroku. Zbudowany został na rzucie krzyża łacińskiego z dwoma kaplicami po bokach i kwadratową wieżą-dzwonnicą z kruchtą w podziemiu. Wyposażenie kościoła, późnobarokowe pochodzi z XVIII w. Wyjątek stanowi umieszczony w apsydzie prezbiterium renesansowy ołtarz główny pochodzący z I połowy XVII w. Wykonany jest z drewna, alabastru i marmuru, bogato zdobiony rzeźbami, płaskorzeźbami i malowidłami. W prezbiterium na szczególną uwagę zasługują pomniki grobowe członków rodziny Ligęzów, pochodzące z I połowy XVII w. (sprzed 1637 r.). Z prawej strony znajduje się kaplica Matki Boskiej Rzeszowskiej z późnogotycką figurą Madonny z Dzieciątkiem, pochodząca z XV/XVI w., koronowana w 1763 r. Figura madonny to drewniana, polichromowana rzeźba, ubrana w suknię i płaszcz barokowy bogato zdobiony, z koroną ze złocistego srebra. Dzieciątko ma podobną suknię i koronę na główce. Po lewej stronie znajduje kaplica pod wezwaniem Pana Jezusa. W kaplicy znajduje się ołtarz drewniany, częściowo rzeźbiony, w stylu regencji, z pierwszej ćwierci XVIII w. z manierystycznym obrazem Chrystus u Słupa, z II połowy XVII w. i dwoma rokokowymi posągami Mojżesza i Melchizedeka z I połowy XVIII w. Pątnik dostrzeże inne ołtarze to ołtarz św. Franciszka, rokokowy z połowy . XVIII w., z późnobarokowym obrazem olejnym "Św. Franciszek przed Chrystusem" z połowy XVIII w. i dwoma rokokowymi posągami św. Jerzego i św. Floriana,. późnobarokowy ołtarz z obrazem św. Antoniego i dwoma rokokowymi posągami św. Stanisława biskupa i św. Wojciecha, całość pochodzi z połowy XVIII w. W nawach znajdują się też ołtarze to ołtarz bł. Jana z Dukli, rokokowy z połowy XVIII w. z dwoma późnobarokowymi obrazami bł. Jana z połowy XVIII w. oraz dwoma rokokowymi posągami św. Jana Chrzciciela i św. Barbary. Relikwiarz w formie trumienki z relikwiami bł. Jana z Dukli w stylu regencji z pocz. XVIII w. został wykonany ze srebra, w części złocony, bogato rzeźbiony. Ołtarz św. Józefa, rokokowy z połowy XVIII w., z dwoma późnobarokowymi obrazami św. Józefa z Dzieciątkiem i św. Jana Nepomucena i rokokowymi rzeźbami św. Anny i św. Joachima z połowy XVIII w. Warto zwrócić na ambonę ,utrzymaną w stylu regencji, pochodząca z pocz. XVIII w. Wnętrze kościoła zostało pokryte polichromią rokokową z okresu 1760-1780. W kościele możemy też odkryć relikwie Papieża Jana Pawła II. Ta niezwykła chwila w historii Bazyliki była zapisana22 października 2011 r.- podczas uroczystej Mszy świętej miała miejsce intronizacja relikwii bł. Jana Pawła II połączona z poświęceniem obrazu Ojca Świętego Relikwie przypominają pątnikom i mieszkańcom województwa podkarpackiego 2 czerwca 1991 roku o pobycie Ojca Świętego w Rzeszowie, który wtedy podczas Mszy świętej beatyfikował biskupa Józefa Sebastiana Pelczara(Biskup Przemyski).Wspomnieć warto wydarzenie drugiej rekoronacji figury Madonny dopiero 30 lat później. Tym razem przygotowano srebrne korony, pokryto je złotem i wysadzono drogimi kamieniami. Uroczystość rekoronacji zgromadziła ok. 60 tysięcy wiernych, przewodniczył jej arcybiskup wileński Karol Hryniewiecki. Znaczące uroczystości na cześć Matki Boskiej należał zorganizowany w 1913 r.jubileusz objawienia Matki Bożej w Rzeszowie, a także przemyskiego ordynariusza Józefa Pelczara, oraz obchody dwusetnej rocznicy koronacji, które miały miejsce w roku 1963. Dla mieszkańców Rzeszowa istotną datą jest ogłoszona w czasie uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, dnia 15 sierpnia 1999 r Matka Boża z Sanktuarium OO. Bernardynów czczona jako Patronką Miasta Rzeszowa. Inną datą która wieńczy zespół klasztory Bernardynów jest nadanie kościołowi tytułu Bazyliki Mniejszej 12 września 2008 r od tego czasu jest to święto Matki Bożej Rzeszowskiej. Na zewnątrz kościoła możemy jeszcze zobaczyć tablice poświęcone żołnierzom WIN i AK, którzy wpisali się w życie miasta .Zespół klasztorny posiada przyległy do klasztoru ogród ,którym mieszkańcy i pielgrzymi spotykają aby odpocząć po pracy ,czy podróży.
Jacek Źróbek

Dwudziesty drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Chryste, bądź dla nas bramą ‘’

Dwudziesty drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Chryste, bądź dla nas bramą ‘’
Symboliczne wprowadzenie Kościoła w trzecie milenium, pielgrzymka śladami Mojżesza do Egiptu, dramatyczny apel o wybaczenie chrześcijanom ich win, przełomowa w każdym geście wizyta w Ziemi Świętej, kanonizacja Faustyny Kowalskiej, ujawnienie trzeciej tajemnicy fatimskiej – i wszystko to w ciągu zaledwie kilku miesięcy Roku Jubileuszowego.
5 – 9 listopada 1999 roku - Jan Paweł II w Indiach i Gruzji (89 papieska podróż zagraniczna); w tym:
6 listopada 1999 roku - W New Delhi ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej „Ecclesia in Asia” .
8 grudnia 1999 roku - Przesłanie Jana Pawła II do katolików w Chinach.
12 grudnia 1999 roku - Apel do rządzących, "by z okazji milenium osiągnęli międzynarodowe porozumienie w sprawie zniesienia kary śmierci".
24 – 25 grudnia 1999 roku - W Wigilię o północy Jan Paweł II otwiera Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra, uroczyście inaugurując Wielki Jubileusz Roku 2000.
25 grudnia 1999 roku - Otwarcie Drzwi Świętych w Bazylice św. Jana na Lateranie.
1 stycznia 2000 roku - 33 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Na ziemi pokój ludziom, których Bóg miłuje”. Otwarcie Drzwi Świętych w Bazylice Matki Bożej Większej.

2 stycznia 2000 roku - Jubileusz Dzieci.
18 stycznia 2000 roku - Otwarcie Drzwi Świętych i nabożeństwo ekumeniczne w Bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie przez Jana Pawłą II razem z abp Canterbury Geor-gem Careyem i z metropolitą Atanazym, delegatem patriarchy ekumenicznego.

18 lutego 2000 roku - Jubileusz Artystów.
23 lutego 2000 roku - „Pielgrzymka duchowa” do Ur, ojczyzny Abrahama.
24 – 26 lutego 2000 roku - Pielgrzymka do Egiptu. Najważniejszym jej wydarzeniem była modlitwa Papieża przy krzewie na Synaju, utożsamianym z krzakiem, z którego Bóg przemówił do Mojżesza, oraz wygłoszony tekst na temat Dekalogu, danego tam Mojżeszowi, zawierającego "jedyne prawdziwe podstawy dla życia jednostek, społeczeństw i narodów". W Kairze Jan Paweł II na spotkaniu ekumenicznym ponowił apel do innych Kościołów, by wspólnie z nim szukały form, w których jego papieska posługa może być uznana przez wszystkich chrześcijan za służbę miłości. Ponaglał dwukrotnie: "Drodzy bracia, nie ma czasu do stracenia w tej sprawie!". Patriarcha koptyjski rozmawiał z Papieżem ciepło, nie wziął jednak udziału w odprawionej tam mszy. Także potem opat prawosławnego klasztoru św. Katarzyny położonego u stóp Synaju, abp Damianos, powitał Jana Pawła II bardzo serdecznie, ale ani on, ani tamtejsi mnisi nie wzięli udziału w odprawionym tam przez Papieża nabożeństwie.
5 marca 2000 roku – Wśród 44 męczenników beatyfikowanych przez Papieża są polskie nazaretanki – s. Maria Stella Adela Mardosewicz i 10 jej towarzyszek – rozstrzelane przez hitlerowców.
12 marca 2000 roku - Nabożeństwo ekspiacyjne, którego punktem kulminacyjnym było wyznanie win Kościoła rozpisane na głosy Papieża i siedmiu kardynałów. Modlono się o wybaczenie grzechów narzucania prawdy siłą, naruszania jedności Kościoła, grzechów popełnionych w stosunku do Izraela, wyznawców innych religii, słabszych grup społecznych, takich jak imigranci i Cyganie, kobiet, ubogich, odepchniętych...
20 – 26 marca 2000 roku - Pielgrzymka do Ziemi Świętej: Jordanii, Izraela i Autonomii Palestyńskiej. Podczas mszy w Betlejem nastąpił znamienny moment: po kazaniu Papież poczekał chwilę, aż z pobliskiego meczetu rozlegnie się śpiew muezzina. Ów gest został przyjęty z uznaniem przez licznych muzułmanów, którzy wraz z przewodniczącym Autonomii Palestyńskiej Jaserem Arafatem przybyli na nabożeństwo. Po mszy Papież odwiedził obóz uchodźców palestyńskich.
23 marca 2000 roku - W Instytucie Yad Vashem złożył hołd ofiarom Szoah. "Jako biskup Rzymu i następca apostoła Piotra zapewniam naród żydowski, że Kościół katolicki (...) jest głęboko zasmucony z powodu nienawiści, aktów prześladowania i okazywania antysemityzmu skierowanego przeciw Żydom przez chrześcijan w jakimkolwiek miejscu i czasie". Ostatniego dnia pielgrzymki Jan Paweł II modlił się pod Ścianą Płaczu.
30 kwietnia 2000 roku - Kanonizacja bł. Faustyny Kowalskiej; ustanowienie w całym Kościele święta Bożego Miłosierdzia.
1 maja 2000 roku - Jubileusz Ludzi Pracy.
7 maja 2000 roku - Ekumeniczne wspomnienie męczenników XX wieku w rzymskim Koloseum.
12 – 13 maja 2000 roku - Pielgrzymka do sanktuarium Maryjnego w Fatimie (Portugalia). Sensacją stało się przemówienie sekretarza stanu kard. Angelo Sodano, który ujawnił, że w tzw. trzeciej tajemnicy fatimskiej przepowiedziany jest zamach na Papieża.
18 maja 2000 roku - Jubileusz Kapłanów; 80 urodziny Jana Pawła II.
13 czerwca 2000 roku - Akt łaski prezydenta Włoch Carlo Azeglio Ciampiego dla Mehmeta Alego Agcy, skazanego na dożywocie za zamach na papieża.
15 czerwca 2000 roku - Jubileusz Ubogich i Bezdomnych.
26 czerwca 2000 roku - Ogłoszenie w Watykanie III tajemnicy fatimskiej.
18 – 25 czerwca 2000 roku - 47 Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Rzymie.
6 – 8 lipca 2000 roku - Polska narodowa pielgrzymka Wielkiego Jubileuszu do Rzymu.
9 lipca 2000 roku - Jubileusz Więźniów – wizyta papieża w rzymskim więzieniu „Regina Caeli”.
15 – 20 sierpnia 2000 roku - XV Światowy Dzień Młodzieży w Rzymie, z udziałem 2 mln młodych ze wszystkich kontynentów; jego kulminacyjnym punktem było czuwanie modlitewne z Ojcem Świętym oraz Msza św. w Tor Vergata. Podczas homilii Papież powiedział do młodych: „Wy sami bądźcie żarliwymi świadkami obecności Chrystusa na naszych ołtarzach”.
3 września 2000 roku - Jan Paweł II beatyfikuje w Rzymie papieży Piusa IX

i









Jana XXIII.

17 września 2000 roku - Jubileusz Ludzi Starszych.
1 października 2000 roku - Kanonizacja 120 męczenników z Chin oraz bł. Katarzyny Drexel, bł. Marii Józefy Sancho de Guerra i bł. Józefiny Bakhita.
6 – 8 października 2000 roku - Jubileusz Biskupów - z jubileuszową pielgrzymką do Rzymu przybywa ok. 1500 biskupów. Przed figurą Matki Bożej Fatimskiej Papież zawierzył Maryi Kościół i ludzkość.
15 października 2000 roku - Setki tysięcy ludzi świętują Jubileusz Rodzin (III Światowe Spotkanie Rodzin) w ulewnym deszczu na placu św. Piotra.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Francisco Marto ( Franciszek) - ur. 11 czerwca 1908 roku w Aljustrelu, zm. 4 kwietnia 1919 roku i Jacinta Marto (Hiacynta) ur. 11 marca 1910 roku w Aljustrelu, zm. 20 lutego 1920 roku w Lizbonie – portugalskie rodzeństwo, które w opinii Kościoła katolickiego w 1917 roku, wraz z Łucją dos Santos, było świadkiem objawienia maryjnego w Fatimie, ogłoszeni błogosławionymi przez Kościół katolicki. Francisco i Jacinta urodzili się jako najmłodsze dzieci Manuela i Olimpii Marto. Rodzeństwo było analfabetami. Wraz z kuzynką, Łucją pomagali w gospodarstwie rodzinnym pasąc owce. Francisca opisywano jako osobę spokojną i małomówną, głęboko wierzącą i zaangażowaną w praktyki religijne związane z kultem maryjnym, opiekuńczą wobec zwierząt. Lubił modlić się w samotności, jak twierdził "dla wynagrodzenia Jezusowi grzechów świata". Jacinta była jego młodszą siostrą. Doświadczenia mistyczne poważnie wpłynęły na jej charakter, zwiększyć miało się jej zaangażowanie religijnie, podejmowała również praktyki pokutne i ascetyczne w intencji nawrócenia grzeszników, realizując zalecenia, jakie wizjonerzy mieli otrzymać podczas objawienia. W objawieniach Maryja miała przykazać im, by zachęcali innych do odmawiania różańca, jako zadośćuczynienie za grzechy i intencji nawrócenia grzeszników, które to zalecenie realizowali. Do dziś wyznawcy praktykują odmawianie różańca szczególnie 13 dnia każdego miesiąca, a miesiąc październik został Miesiącem Różańca Świętego. Istotnym elementem tych Objawień było Nabożeństwo Pierwszych Sobót Miesiąca. Wkrótce po objawieniach oboje ciężko zachorowali i zmarli. Przyczyną śmierci była rozprzestrzeniająca się wówczas pandemia grypy hiszpańskiej. U Francisca wywiązało się zapalenie płuc. Zmarł w rodzinnym domu 4 kwietnia 1919 roku. U Jacinty rozwinęło się ropne zapalenie opłucnej. Przeszła operację, podczas której usunięto jej dwa żebra. Ze względu na stan jej serca, nie mogła być znieczulona. Swoje cierpienia ofiarowała za nawrócenie grzeszników. Zmarła 20 lutego 1920 roku w szpitalu w Lizbonie. Rodzeństwo zostało pochowane w Bazylice Matki Bożej Różańcowej w Fátimie. W 2006 roku obok doczesnych szczątek dzieci spoczęło ciało trzeciej wizjonerki, karmelitanki bosej, Łucji dos Santos. Procesy beatyfikacyjne rodzeństwa rozpoczęły się w 1946 roku. Ich zwłoki zostały ekshumowane w 1935 roku, a po raz drugi w 1951 roku. Ciało Jacinty nie uległo rozkładowi. 13 maja 2000 roku papież Jan Paweł II dokonał ich beatyfikacji. Jacinta jest najmłodszym beatyfikowanym dzieckiem, które nie zginęło śmiercią męczeńską. Szczególnym miejscem kultu Francisca i Jacinty Marto w Polsce jest Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na zakopiańskich Krzeptówkach. Zostało wzniesione jako votum za ocalenie życia papieża Jana Pawła II po zamachu z 13 maja 1981 roku. W kościele wzniesionym w latach 1987-1992 znajdują się relikwie błogosławionych.
Papieskie anegdoty

Przed ponad 25 laty Papież w ten sposób zakończył pierwszą audiencję dla Polaków: "Więcej już nic nie mówię, bo jeszcze bym coś takiego powiedział, że później Kongregacja Nauki Wiary musiałaby się do mnie dobrać".

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.

16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”,

ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium” ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.

Odsłonięcie tablicy Sławomira Skrzypka b.Prezesa NBP

Odsłonięcie tablicy Sławomira Skrzypka b.Prezesa NBP
Na ścianie Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Curie-Skłodowskiej w Katowicach, ul.3 Maja 42 (przy placu Wolności) została odsłonięta tablica Sławomira Skrzypka b. Prezesa NBP
Uroczystość rozpoczęła się od wprowadzenia pocztów sztandarowych (poczet VIII LO,); płk Dygas odegranie hymnu państwowego przez orkiestrę oraz przywitania Gości – Dyrektor Szkoły,
Odsłonięcia tablicy pamiątkowej Sławomira Skrzypka dokonali przedstawiciele Rodziny, przedstawiciele Władz Miasta, przedstawiciele PiS i NBP.
Poświęcenia tablicy dokonał ks. Stanisław Puchała potem nastąpiło składanie kwiatów pod tablicą – delegacja Prezydenta Miasta i Rady, władze krajowe PiS Przewodniczącego KP PiS posła Mariusza Błaszczaka ,PiS Katowice – radni i , Katowicki Klub Gazety Polskiej im Sławomira Skrzypka ew. inni;
Po uroczystości w auli szkoły została przygotowana konferencja przybliżająca postać wybitnego prezesa Sławomira Skrzypka
Między innymi mówili - Krystyna Siejna, Wiceprezydent Katowic; Dorota Skrzypek, prof.Irena Tkacz – dawna nauczycielka Sławomira Skrzypka, Maciej Ratajczyk – pracownik IPN, uczestnik opozycji antykomunistycznej i przyjaciel Sławka, O działalności Sławka w opozycji – NZS, KPN, Federacja Młodzieży Szkolnej Mariusz Błaszczak – przewodniczący Klubu Parlamentarnego PiS,prof. Eugeniusz Gatnar – członek rady nadzorczej NBP
Częścią kończącą konferencję był występ artystyczny uczniów VIII LO

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.
16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”, ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium”

ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio

z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.

Kolegiata pw. Najświętszej Maryi Panny

Dwudziesty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Juan Pablo II i El Commendante ‘’

Dwudziesty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Juan Pablo II i El Commendante ‘’

Nie było chyba na świecie gazety ani stacji telewizyjnej, która by nie pokazała tego obrazka: wciśnięty w garnitur, choć po wojskowemu sztywny, Fidel Castro, a obok łopocząca na wietrze sutanna Ojca Świętego. Co prawda oczekiwania, że dzień po pielgrzymce Castro zostanie zwolennikiem demokracji innej niż ludowa, były przesadzone, ale dla Kościoła na Kubie zaczęły się lepsze czasy – wyłom w murze został zrobiony.
19 października 1997 roku - Ogłoszenie św. Teresy od Dzieciątka Jezus Doktorem Kościoła.
31 października 1997 roku - Przemówienie Jana Pawła II podczas zorganizowanego przez Watykan sympozjum "Korzenie antyjudaizmu w środowisku chrześcijańskim"
9 listopada 1997 roku - Beatyfikacja węgierskiego biskupa Vilmosa Apora, zamordowanego przez żołnierzy Armii Czerwonej.
16 listopada - 12 grudnia 1997 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Ameryki.
30 listopada 1998 roku - Inauguracja drugiego roku przygotowania Kościoła do Wielkiego Jubileuszu (Rok Ducha Świętego).
1 stycznia 1998 roku - 31 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Sprawiedliwość każdego człowieka źródłem pokoju dla wszystkich".
3 stycznia 1998 roku - Wizyta na terenach dotkniętych trzęsieniem ziemi (m.in. w Asyżu). Zginęło dwóch franciszkanów, w tym nowicjusz z Polski, 22- letni Zdzisław Borowiec.
21 - 26 stycznia 1998 roku - Pierwsza w historii pielgrzymka papieża na Kubę (81 papieska podróż zagraniczna).
21 lutego 1998 roku - Podczas swego siódmego konsystorza Jan Paweł II mianuje dwudziestu nowych kardynałów; wśród nich jest abp Adam Kozłowiecki.
19 marca 1998 roku – Ojciec Święty konsekruje trzech biskupów, wśród których jest jego osobisty sekretarz ks. Stanisław Dziwisz.
21 - 23 marca 1998 roku - Podróż do Nigerii (82 papieska podróż zagraniczna).
25 marca 1998 roku - Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską (ratyfikowanego 23 lutego).
19 kwietnia - 14 maja 1998 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Azji.
18 maja 1998 roku - Papież podpisuje list apostolski "Ad tuendam fidem", wprowadzający pewne przepisydo Kodeksu Prawa Kanonicznego.
24 maja 1998 roku - Wizyta w Turynie - modlitwa przed Całunem Turyńskim.
25 maja 1998 roku - Jan Paweł II staje się najdłużej urzędującym papieżem w XX wieku.
30 maja 1998 roku - Pół miliona członków ruchów odnowy wraz z papieżem świętuje wigilię Zielonych Świąt na placu św. Piotra.
31 maja 1998 roku - Jan Paweł II podpisuje list apostolski "Dies Domini" o świętowaniu niedzieli.
19 - 21 czerwca 1998 roku - Podróż do Austrii (83 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja Restytuty Kafki, męczennicy II wojny światowej.
14 września 1998 roku – Czternasta encyklika Jana Pawła II – ‘’Fides et ratio’’ o relacjach między wiarą a rozumem.
2 - 4 października 1998 roku - Wizyta w Chorwacji (84 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja kard. Alojzego Stepinaca, więzionego przez komunistów.
11 października 1998 roku - Jan Paweł II kanonizuje bł. Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein), męczennicę Oświęcimia-Brzezinki.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Maria Restytuta Kafka - ur. 1 maja 1894 roku w Husovicach k. Brna, zm. 30 marca 1943 roku w Wiedniu – czeska zakonnica (SFCC) i pielęgniarka, dziewica, męczennica chrześcijańska. Urodziła się jako czwarte z siedmiorga dzieci swoich rodziców. Na chrzcie otrzymała imię Helena. Ojciec był szewcem. Gdy miała 2 lata przeniosła się wraz z rodziną do Wiednia-Brigittenau, gdzie spędziła dzieciństwo i uczęszczała do szkoły podstawowej. Była osobą jąkającą i mającą niewielką wadę słuchu. W wieku 19 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Chrześcijańskiej Miłości, przyjmując imię Restytuta. 23 października 1916 złożyła śluby zakonne. Po nowicjacie zaczęła pracować w szpitalu w Neunkirchen, jako pielęgniarka. Po zakończeniu I wojny światowej od 1919 pracowała w szpitalu w Mödling. Gdy w 1938 Niemcy zaatokowały Austrię, została aresztowana i skazana na karę śmierci przez ścięcie. Wyrok wykonano 30 marca 1943 roku. Beatyfikował ją papież Jan Paweł II 21 czerwca 1998 w Wiedniu. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele katolickim w dzienną pamiątkę śmierci (30 marca). W archidiecezji wiedeńskiej wspominają bł. Restytutę 29 października.

Papieskie anegdoty
W roku 1983, w swojej rezydencji w Castel Gandolfo, Jan Paweł II przyjął piłkarzy Lechii Gdańsk, którzy byli wówczas zdobywcami Pucharu Polski. W pewnym momencie papież powiedział:
- Ja kiedyś grałem głównie na bramce. Który z was jest bramkarzem?
Gdy przed papieżem stanął bramkarz Tadeusz Fajfer, papież dodał:
- Domyślam się na podstawie moich doświadczeń, że grasz najgorzej ze wszystkich, dlatego wzięli cię na bramkę?

Mam nadzieję, że lekarze się czegoś nauczą - wywiad z położną z Wrocławia

Czym jest życie dziecka - Wywiad z położną w Wrocławia
Zauważyłam jednak zmianę w nastawieniu znanych mi osób zarówno ze środowiska jak i spoza, które były za obecnie funkcjonującą ustawą, a po przedstawieniu historii tego dziecka po prostu milkną. - mówi Edyta Helman, położna z Wrocławia o nastrojach w środowisku medycznym po aferze związanej z żywym urodzeniem dziecka po aborcji.

W prasie od wielu dni aż huczy od informacji na temat próby zabicia dziecka w jednym z wrocławskich szpitali. Jak odbiera to lokalne środowisko medyczne?

Informacja o sprawie „Dziecka z Wrocławia" obiega środowisko jako krótkie stwierdzenie, że taka sytuacja się zdarzyła, większość osób, szczególnie lekarzy nie porusza tematu dalej. Myślę, że jest to spowodowane jednością wśród tej grupy zawodowej, gdzie nie rozdmuchuje się spraw niewygodnych, które mogą mieć poważne skutki, jak dla tych lekarzy, którzy skierowali dziecko na aborcję. Zauważyłam jednak zmianę w nastawieniu znanych mi osób zarówno ze środowiska jak i spoza, które były za obecnie funkcjonującą ustawą, a po przedstawieniu historii tego dziecka po prostu milkną.

W Polsce za zabicie dziecka, które osiągnęło zdolność do samodzielnego życia lekarz może być skazany na 8 lat więzienia. Czy jest więc ktoś, kto sprawuje nad tym nadzór? Czy robi się np. sekcję zwłok dziecka, by sprawdzić czy rzeczywiście było chore, małe?

We Wrocławiu mini sekcję przeprowadza się w szpitalu na ul. Chałubińskiego. Czy sekcję wykonuję się u wszystkich abortowanych dzieci nie wiem.

Czy uważa Pani, że dziewczynka ze szpitala przy ul. Kamieńskiego jest odosobnionym przypadkiem? Czy więcej dzieci przeżywa swoją aborcję?

Na pewno nie jest odosobnionym przypadkiem. Osobiście byłam świadkiem, gdy przy poronieniu samoistnym urodził się żywy chłopiec w 18 tygodniu, dziecko zostało włożone do inkubatora jednak bez szans na przeżycie, w niedługim czasie odeszło, przypadek z innego miasta. Jeżeli tak małe dziecko rodzi się żywe a aborcję przeprowadza się do 22 tygodnia, to na pewno jest takich przypadków więcej. Szczególnie, że ocena tygodnia ciąży nie jest dokładna. Wiadomo też, że każde dziecko rozwija się indywidualnie, niektóre wcześniej niż inne uzyskują zdolność do przeżycia poza organizmem matki.

Czy myśli Pani, ze ta sytuacja nauczy czegoś środowisko medyczne?

Mam taką nadzieję. Chciałabym by szpitale we Wrocławiu zrezygnowały z zabijania dzieci, a zajęły się ich leczeniem i opieką paliatywną poprzez np. rozwój hospicjów perinatalnych. Jednakże obawiam się, że szpitale nie zrezygnują z morderczej procedury, gdyż przyznanie się teraz do błędu jakim jest przeprowadzanie aborcji, będzie przyznaniem się do wielu błędów z przeszłości, a przypadek „dziecka z Wrocławia" zostanie potraktowany jako błąd lekarski. Mam nadzieję, że się mylę i że ta mała dziewczyna pomoże zmienić nastawienie lekarzy i polityków do dzieci nienarodzonych. Trzeba pokory, nawrócenia i modlitwy za tych ludzi.


Dziękuję za rozmowę.

Dziękuję.

Rozmawiała Aleksandra Musiał

Źródło: http://stopaborcji.pl/index.php/821-mam-nadzieje-ze-lekarze-sie-czegos-naucza-wywiad-z-polozna-z-wroclawia

http://ksd.media.pl/aktualnosci/1877-mam-nadzieje-ze-lekarze-sie-czegos-naucza-wywiad-z-polozna-z-wroclawia

Dziewiętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Miłość do Jezusa się nie starzeje ‘’

Dziewiętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Miłość do Jezusa się nie starzeje ‘’
Pierwszego listopada 1949 roku ‘’Książę niezłomny’’ kard. Adam Sapiecha

wyświęcił młodego kleryka, z którym wiązał wielkie nadzieje: Karola Wojtyłę. Minęło pięćdziesiąt lat, młody kleryk stał się jedną z najwybitniejszych osobistości w dziejach Kościoła i jako Jan Paweł II dziękował ‘’ za niewypowiedziany dar kapłaństwa’’.
22 października 1996 roku - Przesłanie do członków Papieskiej Akademii Nauk "Magisterium Kościoła wobec ewolucji".
30 października - 10 listopada 1996 roku - Jan Paweł II wraz z ok. 1500 kapłanami - złotymi jubilatami z 89 krajów świata - obchodzi 50 rocznicę święceń kapłańskich.
15 listopada 1996 roku - Ukazuje się duchowa autobiografia Ojca Świętego, "Dar i Tajemnica".

30 listopada 1996 roku - uroczyste nieszpory na rozpoczęcie pierwszego roku przygotowania Kościoła do Wielkiego Jubileuszu (Rok Jezusa Chrystusa).
3 - 5 grudnia 1996 roku - Arcybiskup Canterbury, dr George Carey, prymas wspólnoty anglikańskiej składa wizytę w Rzymie.
10 - 13 grudnia 1996 roku - Wizyta w Rzymie katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego Karekina I; wspólna deklaracja o dialogu.
1 stycznia 1997 roku - 30 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Przebacz, a zaznasz pokoju".
2 lutego 1997 roku - I Dzień Życia Konsekrowanego.
30 marca 1997 roku - Inauguracja strony watykańskiej w internecie.
4 kwietnia 1997 roku - Biuro Prasowe Watykanu informuje, że w ciągu pierwszych trzech dni działania watykańską stronę internetową odwiedzono 2,9 miliona razy.
12 - 13 kwietnia 1997 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Sarajewa w Bośni-Hercegowinie (75 papieska podróż zagraniczna).
26 - 27 kwietnia 1997 roku - Pielgrzymka do Czech na obchody 1000-lecia śmierci św. Wojciecha (76 papieska podróż zagraniczna).
10 - 11 maja 1997 roku - Pielgrzymka do Libanu (77 papieska podróż zagraniczna). Ogłoszenie 10 maja w Harissie posynodalnej adhortacji apostolskiej "Une espérance nouvelle pour le Liban" - "Nowa nadzieja dla Libanu"
31 maja - 10 czerwca 1997 roku - Kolejna pielgrzymka Jana Pawła II do Polski pod hasłem "Chrystus wczoraj, dziś i na wieki" (78 papieska podróż zagraniczna). Milenium śmierci św. Wojciecha - spotkanie w Gnieźnie z prezydentami 7 państw Europy Środkowowschodniej w Gnieźnie, kanonizacje bł. Jadwigi królowej

i bł. Jana z Dukli,

beatyfikacje matki Bernardyny Jabłońskiej

i matki Marii Karłowskiej.

17 lipca 1997 roku – Jan Paweł II podejmuje decyzję o pomocy Stolicy Apostolskiej dla powodzian w Polsce i Czechach.














21 - 24 sierpnia 1997 roku - Papież uczestniczy w XII Światowym Dniu Młodzieży w Paryżu (6 podróż do Francji, 79 papieska podróż zagraniczna).

Beatyfikacja świeckiego działacza katolickiego Frédérica Ozanama.

5 września 1997 roku - Śmierć Matki Teresy z Kalkuty.

2 -6 października 1997 roku - Udział w II Światowym Spotkaniu Rodzin w Rio de Janeiro (4 podróż do Brazylii, 80 papieska podróż zagraniczna).








WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Zefiryn Giménez Malla - ur. 26 sierpnia 1861 roku w Benavent de Segria w Katalonii, zm. 8 sierpnia 1936 roku w Barbastro w Aragonii − hiszpański Rom, z zawodu poganiacz i sprzedawca mułów, osłów i koni. O wczesnych latach życia Zefiryna Gimeneza Malla wiemy niewiele, poza tym, że jak większość ówczesnych Romów często zmieniał miejsce pobytu. Ochrzczony został już jako człowiek dorosły. W roku 1912 (w wieku lat 51) ożenił się z Teresą Gimenez Castro, którą kochał od wczesnej młodości. Małżeństwo to było bezdzietne, ale adoptowało bratanicę Teresy – Pepitę. Ok. roku 1920 małżeństwo Gimenez, dzięki handlowi końmi i mułami, stało się na tyle zamożne, że kupiło dom w Barbastro. W roku 1922 zmarła Teresa. Zefiryn aktywnie uczestniczył w życiu religijnym. W jego formacji duchowej dużą rolę odegrał ksiądz Nicholas Santos de Otto. Wkrótce został katechetą, mimo że nigdy nie odebrał żadnego formalnego wykształcenia. Był również dyrygentem chóru i kierownikiem kółka różańcowego należał do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego (Franciszkański Zakon Świeckich w roku 1926). Miał duży autorytet w miejscu zamieszkania. Często zwracano się do niego z prośbą o arbitraż przy rozstrzyganiu sporów. W roku 1936, republikańskie władze dokonywały prześladowań członków Kościoła katolickiego. Zefiryn wielokrotnie publicznie krytykował poczynania władz. Prześladowania nasiliły się po wybuchu wojny domowej. Bezpośrednią przyczyną aresztowania Gimeneza był fakt, że stanął on w obronie młodego księdza wleczonego po ulicy za nogi. W trakcie zatrzymania u Gimeneza znaleziono różaniec. W celi więziennej aresztowany dużo się modlił. Nie skorzystał z propozycji uwolnienia w zamian za zaprzestanie modlitwy różańcowej. Po 15 dniach uwięzienia, tj. 8 sierpnia 1936 r. został rozstrzelany na cmentarzu w Barbastro. Przed śmiercią wypowiedział słowa: „Niech żyje Chrystus Król”. Najpierw został pochowany w nieoznakowanym grobie. Po wojnie ciało ekshumowano i pochowano obok żony. Zefiryn Jimenez Malla jest pierwszym przedstawicielem narodowości romskiej, który został przez Kościół katolicki ogłoszony błogosławionym i patronem wszystkich Romów. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II dnia 4 maja 1997 r. Bł. Zefiryn uznany został za męczennika, gdyż jego śmierć miała wyraźny związek z wyznawaną przez niego wiarą. Uroczystość beatyfikacji odbyła się w Rzymie. Uczestniczyło w niej ok. 40 000 wiernych, w tym wielu Romów.
Papieskie anegdoty
Papieska lektyka
Wkrótce po wyborze Jana Pawła na tron Piotrowy, pracownicy Watykanu martwili się, że papież nie chce korzystać z lektyki papieskiej. Mówili:
- Bez lektyki ludzie nie będą widzieć Ojca Świętego, więc może zrobić jakiś podest?
- Na podest nie wejdę, nie jestem mistrzem olimpijskim! - oznajmił Jan Paweł II.

Królu - chroń dzieci! Dwa dni do końca petycji kierowanej do króla Belgów

petycja do Króla Belgów
Szanowni Państwo,

przedwczoraj obchodziliśmy urodziny Gerharda Kretschmara (20.02.1939). Był on pierwszym niemieckim dzieckiem, które z rąk nazistów padło ofiarą eutanazji - jednego z głównych programów nazizmu, którego celem było pozbycie się chorych. Do podobnych tragedii może już niedługo dochodzić w Belgii…

Ponad 176 000 Europejczyków, a wśród nich ok. 40 000 Polaków poprosiło Króla Belgii o to, aby sprzeciwił się eutanazji dzieci.

Prawdopodobieństwo tego, że Król podpisze ustawę w najbliższych dniach, jest bardzo duże. Uczyńmy, co w naszej mocy, aby wysłać do króla mocny sygnał przeciwko tej ustawie.

http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

Jest wiele osób, które jeszcze nie podpisały petycji, chociaż chętnie by to zrobiły. Pomóżmy tym osobom dowiedzieć się o takiej możliwości. Poprośmy o podpisanie naszych wujków i ciocie, kuzynów, dziadków i babcie, przyjaciół i znajomych!

Zostało nam niewiele czasu. Zbieranie podpisów potrwa do poniedziałku, 24 lutego br. do godz. 10.00. Tego dnia nasza delegacja uda się do Pałacu Królewskiego Filipa I i przekaże podpisy.

Walczmy o cywilizację życia!

Z pozdrowieniami

W imieniu Gudrun i Martina Kugler, autorów międzynarodowej petycji, wraz z Zespołem CitizenGO

Magdalena Korzekwa

Menedżer Kampanii CitizenGO w Języku Polskim

P.S. Niżej znajduje się treść wiadomości, którą większość z Państwa przeczytała w zeszłym tygodniu. Zachęcam do przesłania jej Rodzinie i Znajomym.

----

Szanowni Państwo,

Rzeczywistość współczesnego świata jest polem kontrastów... W chwili, w której kibicujemy naszym sportowcom na Igrzyskach (Justyno, Kamilu, Zbyszku - dziękujemy!!!), Parlament jednego z europejskich krajów wprowadza najbardziej przerażającą ustawę na świecie, jeśli chodzi o eutanazję. W ten sobotni wieczór piszę do Państwa pilnie w sprawie legalnego (!) mordowania chorych dzieci… Przerażająca ustawa pozwalająca na eutanazję dzieci została przyjęta przez belgijski Parlament. Nawet, jeśli istnieje tylko cień szansy na to, aby to zbrodnicze prawo zatrzymać, musimy działać. Prosimy Króla Belgów o to, aby nie podpisał ustawy.

http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

Dzisiaj zachęcam Państwa do powszechnej mobilizacji. Nawet, jeśli istnieje tylko cień szansy na to, że Król Belgów, Filip I, nie podpisze ustawy, musimy działać. Pokażmy całemu światu, że nie zgadzamy się na to, aby dziecko, które jest chore, zostało zamordowane, zamiast otoczone miłością i troskliwą opieką. Nie godźmy się na to, aby czyjeś życie, w tym przypadku życie chorych dzieci, zostało uznane za… niegodne życia.

Teoretycznie Król Belgów jest zobowiązany do podpisania każdej ustawy przyjętej przez parlament. Odmowa takiego podpisu jest sprzeciwem wobec prawa. Jesteśmy w kontakcie z osobami z otoczenia Króla, który wie o naszej akcji. Liczba podpisów jest stale sprawdzana. Większość ludzi sprzeciwia się takiemu prawu. Poprośmy Króla o postawę godną jego urzędu. Jest to ważne tym bardziej, że taka ustawa ma znaczenie nie tylko dla Belgii, lecz dla całej Europy. Jej podpisanie może być sygnałem dla innych przywódców, że społeczeństwo jest w stanie zaakceptować takie zbrodnicze prawo.

Link do petycji: http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci