Tym
razem w dziedzinę malarstwa barokowego na szlaku Słowackim [1]
poprowadziła mnie do bogatej galerii na zamek Zvoleński, [2]
która posiada w swoich zbiorach ciekawą kolekcję sztuki sakralnej, ale i
malarstwa. Jednym z przedstawicieli malarstwa portretowego Europy
Angielskiej był Thomas Lawrence. [3](zobacz też ) Zatrzymując się w salach
zamku - zobaczymy portret damy. Bogactwo stroju od razu sugeruje, że to może
być jakaś władczyni. Dwa obrazy różnią się tylko wizją artysty portretowego.
Kim
jest ta dama?
Podróżując po Europie to tajemnice dawnych zamków, czy
galerii okrywają przeszłość barokowego malarstwa Jeana Ranca Montpellier.[4]
Na Węgrzech w muzeum sztuki pięknej w Budapeszcie
zobaczymy dość znaczącą kolekcję malarstwa portretowego Jeana Ranca. Historia
postaci sięga czasów Francuskiego dworu Ludwika XV [5] i nadwornego malarza u
Hiszpańskiego króla Filipa V. [6] Naukę pobierał i był
kontynuatorem Hyacinthe Rigauda. Pożar z 1734 roku, w siedzibie monarchów Królewskich
Alkazar w Madrycie pogrążył w depresji Ranca i krótko po pożarze zmarł. Ale
zostawił po sobie znaczącą kolekcję portretów władców i ciekawe spojrzenie na
sztukę barokowego pędzla. Jednym z dzieł może być Wertumnus i Pomona, to
archetyp barokowego piękna z XVIII wieku. Pokrótce zatrzymaliśmy się na
artyście. Czas już wrócić do owej damy i zamku w Zvoleniu. Kunszt wykonania
pokazuje wiele szczegółów. Owa dama to Elżbieta Farnese [7] z Hiszpańskiego: Isabel de
Farnesio.
Na świat przyszła 25 października 1692 roku w Palazzo della Pilotta
jako jedyna córka Doroty Zofii von Pfalz-Neuburg i Filipa Wilhelma, elektora
Palatynatu Reńskiego była księżniczką Parmy, królową Hiszpanii jako druga żona
Filipa V Burbona. 24 grudnia 1714 roku w Parmie Elżbieta poślubiła owdowiałego
króla Filipa V. Władczy umysł Elżbiety szybko zdominował pogrążonego w depresji
Filipa V. Chęć odzyskania dawnych ziem Włoskich były dla niej obsesją i tak
wojska Hiszpańskie zdobyły Sardynię i Sycylię. W 1731roku traktat Wiedeński
przyznał tytuł księcia Parmy jej najstarszemu synowi - Karolowi, a w 1738 roku na
mocy kolejnego traktatu Wiedeńskiego. Karol otrzymał tytuł króla Sycylii. W
1748 roku księstwo Parmy przypadło młodszemu synowi Elżbiety - Filipowi.
Elżbieta zmarła w pałacu królewskim Aranjuez w Hiszpanii
11 lipca 1766 roku. Sale zamku prezentują rozległą sztukę malarstwa znajdziemy
też tam pejzaże między innymi Włoskie, ale największa ekspozycja to rzeźby
sakralne.
[3] Sir Thomas Lawrence
urodzony 13 kwietnia 1769 w Bristolu, zmarł 7 stycznia 1830 w Londynie to
Angielski malarz-portrecista.
[4] Jean Ranc
Montpellier to Francuski malarz barokowy urodzony 24 stycznia 1674 roku
Montpellier, Francja, zmarł 1 lipca 1735 roku w Madrycie dzieła sztuki to
Rodzina Filipa V, Portrait of a Lady as Pomona.
[5] Ludwik XV- urodzony
15 lutego 1710 roku w Pałacu Wersalskim- zmarł 10 maja 1774 roku Wersal to król
Francji i Nawary. Żona to Maria Leszczyńska.
[6] Filip V – urodzony
19 grudnia 1683 roku w Wersalu zmarł 9 Lipca 1746 roku Escorial San Lorenzo De
El Escorial w Hiszpanii to król Hiszpanii z dynastii Burbonów.
[7] Elżbieta Farnese z
włoskiego: Elisabetta Farnese, Hiszpiański. Isabel de Farnesio urodzona 25
października 1692 roku - zmarła 11 lipca
1766 roku - księżniczka Parmy, królowa Hiszpanii jako druga żona Filipa V
Burbona.
[8] Jacek Źróbek –
Członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, -
udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej,
miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka
Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co
tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie
Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.
Autor
kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę
istnienia.
W
działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska –
współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych
inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości
państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe,
północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.
GOSPODARCZY
EKONOMICZNY FIRMOWY HUMOR W DOBIE KORONOWIRUSA
Spotyka
się pracodawca i kierownik ze swoim pracownikiem.
Dylematy
pracodawcy ekonomia jest ważna.
Na
to pracownik:
Abstrahując
od sofizmatów [1]
metafizycznego pietyzmu [2]
i konkludując 1 ofiarę korowirusa w Mysłowickiej jednostce samorządowej z przyczyn
ekonomicznych, to z punktu widzenia pracodawcy jest w swej strukturze niezmiernie
subiektywna, a jasność pisana jest preponderancja [3]
deglomeracyjna [4]
załamuje się w dezintegracji i adekwatnej symbiozie w duchu gospodarki
kapitałem ludzkim. [5]
[1] Sofizmat z
Greckiego sztuka wykręcania kota ogonem
[2] Pietyzm z
Niemieckiego Pietismus - nurt religijny w Luteranizmie z XVII i XVIII wieku.
[3] Preponderancja -
zobacz słowik języka Polskiego PWN
[4] Deglomeracja z
Łacińskiego glomerare czyli skupiać to proces mający na celu zahamowanie
wzrostu. Zabawa pracodawców polega na przenoszeniu zakładów pracy poza granice.
[5] Kapitał ludzki -
największa wartość pracodawców.
Wędrując
na Słowacką [1]
ziemię jednym z miast jest Zvoleń. [2](zobacz też) Otoczony pasmem gór Kremskich Polany, Jaworia i gór Szczawnickich. Historia
tego miasta jest dość długa. Jednym z punktów poznawania miasta jest zamek
gotycki [3]i
jest wizytówka miasta. Gdy już wejdziemy do zamki miłe panie nas obsłużą.
Przechodząc po kolejnych salach zobaczymy ciekawe kolekcje malarstwa i rzeźb.
Jednym z artystów jest Thomas Lawrence. [4] Na ścianie zobaczymy jeden
z obrazów Thomasa [5]
to portret siedzącego mężczyzny z książką 1790-1810
THOMAS LAWRENCE BRISTOL 1769- LONDON 1830 PORTRET SIEDZIĄCEGO MĘŻCZYZNY Z KSIĄŻKĄ 1790 -1810
PORTRIAIT OF A SEATED MAN WITH BOOK
OBRAZ ZE ZBIORÓW PRAGI
Kim
była ta postać?
W kręgach sztuki postać sir Thomasa Lawrence jest znana.
Aby poznać artystę musimy sięgnąć do czasów XVIII wieku ziemi Angielskiej i
okolicy Bristolu [6]
to tam przyszedł na świat Thomas Lawrence 13 kwietnia 1769 roku. Tata jego był
karczmarzem. Jako bardzo młody człowiek bo już w 6 roku życia Thomas posiadał
niezwykły talent malarski do portretów, oraz w czasie gdy rysował wygłaszał
mowy Miltona. Karcza w Devizes dla rodziny nie przynosiła dochodu i w 1779 roku
ojciec popadł w kłopoty finansowe, wtedy to też opuszczają Devizes, a talent
Thomasa stał się podstawą utrzymania rodziny. Na salonach Oxfordu [7] został dostrzeżony, gdy
malował portrety kredką, które dały mu potężny zarobek, sławę i karierę. W roku
1782 rodzina osiedliła się w Bath, gdzie młody artysta znalazł pracę wykonując
kredką portrety okolicznych notabli, którzy płacili mu gwineę – gwineę i pół od
zamówienia. Dwa lata później w 1784 roku Thomas otrzymuje nagrodę srebrną
pozłacaną paletę przez Towarzystwo Sztuki -Society of Arts [8] za rysunkową kopię
"Przemienienia Pańskiego" Rafaela. Wkrótce potem zaczął malować
olejem. Chociaż w młodości posiadał jeszcze jeden talent aktorski, to jego
zamierzenia nie zostały zrealizowane. Lawrence przeprowadził się do Londynu w
roku 1787. Tam poznaje Joshuę Reynoldsa [9] i zostaje przyjęty na
studia w Akademii Królewskiej - Royal Academy. Ten wkład malarski prezentowany
w swoich pracach, cieszył się uznaniem. Tak też w krótkim czasie, bo w 1791
roku staje się członkiem Akademii. Rok później po śmierci Reynoldsa w 1792 roku
zostaje przyjęty do "Towarzystwa Dyletantów" - the Dilettanti Society
[10] i zostaje nadwornym
malarzem króla Jerzego III [11] w spadku po Reynoldsie. Sukcesy
Thomasa otwierają wiele drzwi. I tak w 1794 roku został uznany za
najmodniejszego portrecistę swoich czasów. A modelami byli najznakomitsze
postacie Anglii i większość koronowanych głów Europy. Karolina von Braunschweig
[12] była jego ulubioną
modelką i też przez jakiś czas kochanką. Jak to w życiu bywa zdarzały się też i
problemy finansowe.
W 1796 roku Francis Mackenzie, 1. baron Seaforth, to jeden
z bliskich mecenasów Lawrensa podarował mu 1000 funtów na tamte czasy była to
bardzo duża suma. I tak doceniając artysta Lawrence namalował kilka portretów
dla Lorda Seafortha, jednym z portretów była córka Seafortha, Mary. Dla Thomasa
rok 1815 jest bardzo ważny wtedy to otrzymuje tytuł szlachecki. Potem wyrusza w
1818 roku do Akwizgranu tam maluje władców i dyplomatów, którzy zjechali się na
obrady kongresu Świętego Przymierza,i odwiedził Wiedeń i Rzym,
wszędzie otrzymując pochlebne znaki odróżniające od książąt, zarówno z powodu
jego dworskich manier, jak i zasług jako artysta. Po osiemnastu miesiącach
powrócił do Anglii i w dniu swojego przybycia został wybrany na prezydenta
Akademii w pokoju Benjamina Westa, który zmarł kilka dni wcześniej. Sprawował
urząd od 1820 roku aż do śmierci 7 stycznia 1830 roku w Londynie. Największą
kolekcję obrazów prac Lawrence'a znajduje się w Waterloo Gallery of Windsor. Ta
kolekcja posiada duże znaczenie historyczne. „Mistrz Charles William Lambton”
-1825 rok, namalowany dla Lorda Durhama w cenie 600 gwinei, jest uważany za
jeden z jego najlepszych portretów.
[1] Słowacja –kraj w
środkowej Europie ze stolicą Bratysławą.
[2] Zvolen –Słowacki-
Zvolen, Niemiecki - Altsohl, Węgieski - Zólyom, Łaciński –Vetusolium, to miasto
powiatowe w środkowej Słowacji, w kraju Bańskobystrzyckim, w regionie
Podpoľanie.
[4] Sir Thomas Lawrence
urodzony 13 kwietnia 1769 w Bristolu, zmarł 7 stycznia 1830 w Londynie to Angielski
malarz-portrecista.
[5] Obraz Thomasa
Lawrence znajdujący się na zamku w Zvoleniu - portret siedzącego mężczyzny z
książką 1790-1810.
[6] Bristol –to miasto
znajdujące się południowo –zachodniej Anglii i położone jest 185 kilometrów od
Londynu.
[7] Oxford- Uniwersytet
oksfordzki – to Brytyjska uczelnia publiczna założona przed 1167 rokiem.
[8] Królewskie
Towarzystwo wspierania Sztuki – Royal Society of arts. Organizacja Brytyjska z
siedzibą w Londynie powstała w1754 roku, a w 1847 uzyskała przywilej królewski.
[9] Sir Joshua Reynolds
- urodzony 16 lipca1723 roku w Plympton Earl koło Plymothzmarł 23 lutego 1792w Londynie to malarz portrecista. Założyciel
i przewodniczący Królewskiej Akademii Sztuki -1768-1790
[10] Towarzystwo
DyletantówThe Dilettanti Society to
założone w 1734 to Anielska społeczność z szlachty i uczonych, tzw klub dżentelmenów,
która sponsoruje badania starożytnej sztuki Greckiej i Rzymskiej.
[11] Król Jerzy III to
George William Frederickurodzony 4
czerwca 1738 roku w Londynie zmarł 29 stycznia1820 roku w Windsorze Berkshire
był ostatnim królem Wielkiej Brytanii i Irlandii od 25 października 1760 roku
od 1814 roku pierwszy król Hanoweru.
[12] Karolina von
Braunschweig 1768-1821 - żona króla Anglii Jerzego IV.
[13] Jacek Źróbek – Członek
Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w
konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej,
pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka
Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co
tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie
Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.
Autor
kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę
istnienia.
W
działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska –
współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych
inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości
państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe,
północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.
W
Bratysławie [1](zobacz też) niedaleko gotyckiej katedry świętego Marcina [2]
zobaczymy na ścianie muru obronnego wizerunki koronowanych królów. Jednym z
nich jest Rudolf II Habsburg.[3]
Co wiemy o tej postaci?
Rudolf urodził się 18 lipca 1552 roku w Wiedniu.(zobacz też) Był
synem cesarza króla Czech i Węgier Maksymiliana II Habsburga i Marii Habsburg.
Ojciec Maksymilian w 1572 przeprowadził wybór Rudolfa na króla Węgier.
Koronacja odbyła się Pressburg dzisiejszej Bratysławie, a w 1575 roku na króla
Czech.
27 października 1575 roku w Ratyzbonie został vivente imperatore wybrany
na króla Niemiec, co dało mu dziedziczenie tytułu cesarskiego.[4]
Rudolf,
z Bożej łaski uświęcony i wybrany cesarz rzymski, po wieki August, król
Niemiec, Węgier, Czech, Dalmacji, Chorwacji, Slawonii, etc. etc. arcyksiążę
Austrii, książę Burgundii, Brabancji, Styrii, Karyntii, Karnioli, margrabia
Moraw, książę Luksemburga, Górnego i Dolnego Śląska, Wirtembergii, Teck etc.
książę Szwabii, hrabia Habsburga, Tyrolu, Ferreti, Kyburga, Gorycji etc.
landgraf Alzacji, margrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, Burgau, Górnych i
Dolnych Łużyc etc. pan Marchii Wendyjskiej, Salin, Port Naon etc.
Dla Europy był to czas kiedy rozrastało się państwo
Tureckie W 1593 roku, w odpowiedzi na najazd tureckiego beja Serbii na
Chorwację, zaprzestał płacenia Imperium Osmańskiemu [5] trybutu z Węgier i
rozpoczął III wojnę Austriacko-Turecką. Polityką kontrreformacyjną wywołał na
Węgrzech dwa powstania: w 1601 i 1604 roku. I tak wskutek buntu utracił
Siedmiogród. Chociaż że Rudolf II nie był entuzjastą Kościoła katolickiego,
sprzeciwiał się reformacji. Cesarzowi nie podobała się samowola książąt Niemieckich.
Gdy w 1607 roku w Donauwörth [6] doszło do zamieszek na tle
religijnym wtedy to Rudolf ogłosił banicję miasta. Książę Bawarii Maksymilian
I, zobowiązany do egzekucji wyroku, opanował miasto i z pomocą jezuitów, drogą
represji, pozbył się protestantów. W reakcji na to Niemieccy książęta
protestanccy zawiązali Unię Ewangelicką, sojusz obronny przeciw katolikom. W
latach 1608-1609, obawiając się utraty władzy, wydał akty gwarantujące swobody
wyznaniowe dla protestantów w Czechach i na Śląsku (tzw. List majestatyczny). I
tak przyznawały one wolność kultu religijnego i budowania zborów, a także prawo
do wyboru rzeczników społeczności protestanckiej, zwanych defensorami.
Nie
przestrzegał ich w praktyce, czym przyczynił się do wybuchu wojny
trzydziestoletniej.
Rudolf II nie zawarł małżeństwa i nie doczekał się
legalnego następcy, co przyczyniło się do utraty tronu na rzecz swojego brata
Macieja. [7]
Cesarz mało interesował się sprawami państwa, ale z
pasją promujący kulturę i naukę. Był też kolekcjonerem dzieł sztuki. W kwietniu
1606 roku członkowie rodziny Habsburgów zadecydowali o przekazaniu władzy na
Węgrzech bratu Rudolfa, Maciejowi. Rudolf, pozbawiony wpływu na politykę,
pozostał jedynie formalnie cesarzem rzymskim. Od 1583 roku rezydował w Pradze zmarł
20 stycznia 1612 roku i został pochowany w Katedrze świętego Wita. [8]
[1] Bratysława -Słowacki i
Czeski: Bratislava; Niemiecki: Pressburg, Węgierski Pozsony; Polski: dawniej
Pożoń, także Preszburg – stolica Słowacji.
[2] Katedra Świętego
Marcina- Dóm svätého Martina-była przez 300 lat miejscem koronacji królów
węgierskich;
[3] Rudolf II Habsburg
- urodzony 18 lipca 1552 w Wiedniu, zmarł20 stycznia 1612 w Pradze to cesarz Rzymski, król Czech w latach
1576-1611, król Węgier i Chorwacji –to Rudolf I i arcyksiążę Austrii to Rudolf
V w latach 1576-1608 z dynastii Habsburgów.
[5] Imperium Osmańskie to
państwo rządzone przez dynastię Osmanów, istniejące od końca XIII wieku do roku
1922, początkowo z ośrodkiem w północno-zachodniej Anatolii, od 1453 ze stolicą
w Stambule, u szczytu potęgi w XVI–XVIII wieku obejmujące większość Bliskiego
Wschodu, Afryki Północnej i południowo-wschodniej Europy. Zwróćmy uwagę że
nazwa „Imperium Osmańskie” to pochodzenie Europejskie. Nie było używane przez
samych Osmanów, którzy w stosunku do swojego państwa używali takich określeń
jak „Devlet-i Âliye” co tłumaczy „Wysokie Państwo”, albo „Devlet-i Âli-Osmân”
co znaczy „państwo domu Osmanów”. Najczęściej jednak chcąc określić swoją
tożsamość poddani imperium w typowo średniowieczny sposób podkreślali swój
związek z dynastią, nazywając się po prostu „Osmanami” -Osmanli, czyli „ludźmi
Osmana”.
[6] Donauwörth - zamieszki
pomiędzy Luteranami a Katolikami.
[7] Maciej Habsburgurodzony 24
lutego 1557 w Wiedniu, zmarł 20 marca 1619 w Wiedniu – brat Rudolfa.
[9] Jacek Źróbek –
pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od
2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo,
reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik
blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz
współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych
między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.
Autor
kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę
istnienia.
W
działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska –
współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych
inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości
państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe,
północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.
