SZLAKIEM CHORWACKIM – ZAGRZEB MĘCZENICY ZA WIARĘ ALOJZY WIKTOR STEPINAC

SZLAKIEM CHORWACKIM – ZAGRZEB

 MĘCZENICY ZA WIARĘ

ALOJZY WIKTOR STEPINAC

Kim był Alojzy Witor Stepinac?

Alojzy Wiktor Stepinac [1]- Alojzije Viktor Stepinac urodził się 8 maja 1898 roku w Brezarić koło Krašić jako piąte dziecko w chłopskiej rodzinie.

Jako syn Józefa i Barbary prowadzili skromne, ale przeniknięte głęboką wiarą chrześcijańską życie. Co niewątpliwie ukształtowało młodego Alojza do poświęcenia życia do stanu duchowego ,ale też był wielkim czcicielem Matki Bożej z sanktuarium Bystrzyckim.

Mama natchniona przez Boga modliła się codziennie wytrwale o łaskę powołania kapłańskiego dla swojego syna Alojzego.

Modlitwą, ale też poszcząc o chlebie i wodzie przez trzy dni każdego tygodnia. W 1916 roku zdaje egzaminy dojrzałości w gimnazjum w Zagrzebiu. Przed osiemnastymi urodzinami zostaje powołany do Austro-węgierskiej armii. Biorąc udział w I wojnie światowej. Wojna doświadcza go jaki i innych zostając rannym i dostaje się do Włoskiej niewoli.

Po zakończonej wojnie młody Alojzy postanawia rozpocząć studia rolnicze na Uniwersytecie w Zagrzebiu, ale szybko rezygnuje aby pomagać ojcu. W 1924 roku wstąpił do seminarium duchownego, skąd wysłano go do Rzymu.
 Na papieskim uniwersytecie Gregoriańskim obronił dwie rozprawy doktorskie — z filozofii i teologii. Tam też w czasie rzymskich studiów poznał Franciszka Sepera, późniejszego arcybiskupa w Zagrzebiu. 


Święcenia kapłańskie przyjął Alojzy Stepinac razem ze swoim kolegą Franciszkiem Seperem z rąk arcybiskupa Josipa Polici, 26 października 1930 roku. Swoją pierwszą mszę świętą prymicyjną odprawił w rodzinnej parafii, Krasiću. Na swoim prymicyjnym obrazku wypisał słowa:

„A ja nie daj Boże, abym się czymkolwiek chlubił jak tylko krzyżem naszego Pana Jezusa Chrystusa,

przez który świat jest dla mnie ukrzyżowany, a ja dla świata,
 (por. Gal 6, 14).”

Na początku swojej drogi kapłańskiej pracował na stanowisku ceremoniarza arcybiskupa Antoniego Bauera, później jako notariusz kurii biskupiej. Z jego inicjatywy powstała Caritas archidiecezji oraz rozpoczęto publikację czasopisma „Caritas”. 29 maja 1934 roku w duchu posłuszeństwa, przyjął decyzję papieża Piusa XI o nominacji na biskupa koadiutora archidiecezji Zagrzebskiej, — z prawem następstwa. Stepinac miał wtedy 36 lat. Arcybiskupem Zagrzebia został po śmierci arcybiskupa Antuna Bauera 7 grudnia 1937 roku Alojzy Stepinac zostaje arcybiskupem Zagrzebia. W 1936 roku zdobył górę Triglav – najwyższy szczyt Alp Julijskich i ówczesnej Jugosławii.

Swoje doświadczenie z lat wojennych uświadamia o wielkiej odpowiedzialności i przewidując niebezpieczeństwa nadchodzących czasów młody arcybiskup Zagrzebia wpisał w swój herb biskupi słowa psalmu:

„In te Domine speravi” co znaczy : „Tobie Panie zaufałem”.

To zaufanie w Bogu zachował i w najcięższych dniach swojego życia.  Dostrzegając słowa młodego arcybiskupa Nuncjusz Apostolski Pellegrinatti, napisał mu słowa:

„Dziękuję Tobie czcigodny księże biskupie,

że na wzór Szymona Cyrenejczyka — przyjąłeś wspaniały, ale cierniem spowity krzyż zagrzebskiej diecezji. Bądź dobrym pasterzem, cały dla Chrystusa i powierzonej Tobie owczarni.”

Ponieważ coraz więcej uchodźców uciekających przed Niemcami potrzebowało pomocy, założył dla nich komitet pomocy, a druga organizacja ratowała Żydów. Socjalny wymiar pracy ugruntowało katolicką tożsamości narodu Chorwackiego. Jako arcybiskup w kazaniach wzywał do wierności Ojcu Świętemu, Chrystusowemu zastępcy w Rzymie. Widząc niebezpieczeństwo bezbożnej masonerii i liberalnej propagandy zachęcał wiernych do czytania katolickiej prasy i materialnie wspierał jej wydawanie. Doceniając wartość modlitwy i ofiary dla duchowego rozwoju Kościoła — utworzył w Brezovici koło Zagrzebia klasztor dla klauzurowych karmelitanek. Niewątpliwie arcybiskup Stepinac wpisał się w obrońcę życia wypowiadając się o aborcji tak mówił :

„czyste zło, którego w żaden sposób nie da się rozumowo usprawiedliwić”

W czasie Wielkiego Postu w 1938 roku Stepinac tak mówił do studentów z Uniwersytetu w Zagrzebiu:

„Miłość do własnego kraju i narodu nie może przemienić człowieka w dzikie zwierzę, niszczące wszystko na swej drodze i pałające zemstą, ale musi go uszlachetniać, tak, by jego naród cieszył się uznaniem i miłością innych nacji…”

W czasie II wojny światowej jasno wyrażał swoje poglądy 5 listopada 1940 roku w notatkach tak zapisał:

„Jeśli zwyciężą Niemcy, zapanuje okrutny terror i dokona się zagłada małych narodów.

Jeśli zwycięży Anglia, przy władzy pozostaną masoni, Żydzi, a zatem królować będą w naszych krajach nieobyczajność i korupcja. Jeśli zwycięży Rosja, wówczas diabeł zdobędzie władzę nad światem i nastanie piekło”

28 marca 1941 roku arcybiskup zabrał głos na stosunki Serbsko-Chorwackie, wyrażając żal z powodu podziału kościoła na prawosławie i katolicyzm.

„W sumie Chorwaci i Serbowie są niczym dwa światy, biegun północny i biegun południowy, nigdy nie będą mogli się spotkać, do tego potrzeba cudu Boga. Schizma jest największym przekleństwem w Europie, prawie większym niż protestantyzm. Tutaj nie ma żadnych zasad moralnych, nie ma prawdy, nie ma sprawiedliwości, nie ma też uczciwości.”

10 kwietnia 1941 roku zostało utworzone Niezależne Państwo Chorwackie. Świadectwo prawdy arcybiskup Stepinac wygłosił w czasie otwarcia Chorwackiego Sejmu 23 lutego 1942 roku mówiąc o prawach Bożych i sprawiedliwości. Warto tu zwrócić uwagę że prawda o przestrzeganiu przykazań pokazuje jego świadectwo zaangażowania w ratowanie życia prześladowanych duchownych prawosławnych, żydowskiego rabina i grupy słoweńskich księży katolickich. Pomagał też tym których pozbawiono własnej ojczyzny. Była wśród nich także ponad 300-osobowa grupa Polaków, która po inwazji Niemiec szukała schronienia u swoich południowych sąsiadów. 85 matek i dzieci umieszczono w hotelu w Crikvenicy, a potem na Krku. Biskup Stepinac przez 3 lata regularnie przekazywał im pomoc materialną na prośbę ich opiekunek: Marii Kujawskiej i księżnej Marii Potockiej. W Chorwacji byli też polscy księża, których skierował tu za zgodą biskupa Stepinaca kardynał August Hlond. [2] Żołnierz prawdy dla wielu był kontrowersyjnym biskupem bo umiał rozmawiać z każdym - czy to nazistą, czy komunistą. Nastał koniec II wojny światowej, ale nadal terror i zemsta komunistów nie daje za wygraną w wielu Słowiańskich krajach rozpoczynają się prześladowania księży i mieszkańców. Za żelazną kurtyną prześladowania są też w Polsce na żołnierzach- dziś nazywanych wyklętymi. Ale wróćmy do Chorwackiego arcybiskupa Stepinca. 18 września 1946 roku rano ujęto arcybiskupa Stepinca i wyprowadzono z arcybiskupiej rezydencji, do której już nigdy żywy nie powrócił. 30 września 1946 roku rozpoczął się zmontowany proces przeciwko niemu. Tak też oskarżyciel stawiał mu zarzuty — o współpracę z okupantem, o „przymusowe” chrzczenie wiernych prawosławnego wyznania, o działalność przeciwną interesom narodowym. Wiemy doskonale jak odbywały się procesy w Polsce, tak też narzędzie interesom komunistycznej partii w Chorwacji, był proces pokazowy odgórnie osądzony. Proces sądowy arcybiskupa pokazał prawdę o Chrystusie ,a i postać arcybiskupa pozostała spokojna nie dając się zastraszyć. Jak to podkreślił w końcowym przemówieniu bronił Bóstwa Jezusa Chrystusa i czci Matki Bożej. Osądzał komunistyczne prześladowania wierzących, wzywał do porozumienia ze Stolicą Apostolską. A na końcu powiedział: W stosunku do mojej osoby i sądu nade mną, nie potrzebuję waszego ułaskawienia, mam spokojne sumienie. Wyrok sądowy, dla arcybiskupa opiewał na 16 lat pozbawienia wolności, w tym 5 lat w więzieniu i 11 na plebanii w zupełnej izolacji od świata. Papież Pius XII w 1953 roku nadał arcybiskupowi Stepincowi godność kardynalską. Czas pobytu w domowym więzieniu kardynał Stepinac wypełniał modlitwą, pisaniem kazań i tłumaczeniem książek o duchowej treści. Kardynał Alojzy Stepinac zmarł w opinii świętości w Krasiću 10 lutego 1960 roku. Umierając powtarzał słowa:

„Bogu niech będą dzięki i Bądź wola Twoja.”

MĘCZENNICY ZA WIARĘ - ALOJZY WIKTOR STEPINAC
SARKOFAG KARDYNAŁA ZNAJDUJE SIĘ W KATEDRZE W ZAGRZEBIU 

Chorwacki państwowy „Sabor” w wolnym kraju deklaracją z 14 lutego 1992 roku unieważnił orzeczenie komunistycznej władzy, mocą którego ksiądz  Alojzy Stepinac był niesprawiedliwie sądzony, ukarany więzieniem i pozbawieniem wolności. 3 października 1998 roku w Narodowym sanktuarium Maryjnym w Mariji Bistricy [3] Jan Paweł II, [4] papież — Polak, ogłosił Alojzego Stepnica męczennikiem i beatyfikował. W pielgrzymce  do sanktuarium Maryjnych pod cudowną, czarną figurką Matki Boskiej Bystrzyckiej — Królowej Chorwatów, w 500 tysiącach pielgrzymów, papież beatyfikował pielgrzyma do Mariji Bistricy, kardynała Alojzije Stepinca -1898 - 1960.

Gdy wierni dziękowali śpiewając słowa ludowej kolędy Chorwackiej 

“Niebo teraz nam oświadcza,

 a głos z nieba to poświadcza”

Na niebie, zakrytym chmurami, pojawiły się promienie słońca.

I tak świadectwo nauki męczennika, Alojzije Stepinca, dało narodowi Chorwackiemu sprawiedliwe zwycięstwo dobra nad złem, przede wszystkim nad totalitaryzmami faszyzmu i komunizmu. Prawda nie uznaje bowiem taryfy ulgowej. Zwycięstwem zakończyła się sprawiedliwa walka o prawdę, wolność i równouprawnienie, o wiarę w Boga i szacunek dla człowieka, o godność jednostki i miłość powszechną. Na znak wdzięczności dla Ojca Świętego Rada Gminy Marija Bistrica nazwała główny plac miejscowości imieniem Jana Pawła II. Papież podarował sanktuarium Maryjnemu kielich i złoty różaniec.

JZ [5]

---

[1] Alojzy Wiktor Stepinac chorwacki  Alojzije Viktor Stepinac urodzony 8 maja 1898 roku , Brezarić, zmarł10 lutego 1960, Krašić –Arcybiskup Zagrzebia -1937–1960, wikariusz wojskowy ustaszów -1942–1945, członek parlamentu NDH -1943–1945. W 1946 roku skazany przez komunistyczny sąd w Zagrzebiu na 16 lat więzienia za współpracę z ustaszami i współudział w przymusowym nawracaniu prawosławnych Serbów na katolicyzm w 1992 roku parlament niepodległej Chorwacji unieważnił ten proces). Po pięciu latach zwolniony z więzienia, a karę zamieniono na zakaz opuszczania parafii w Krašiciu. W 1952 roku został kardynałem. W 1998 roku papież Jan Paweł II ogłosił go męczennikiem i beatyfikował.

[2] August Hlond – Polski duchowny, salezjanin, arcybiskup metropolita Gnieźnieński i Poznański, kardynał Prymas Polski ,urodzony 5 lipca 1881 w Brzęczkowicach zmarł 22 października 1948 roku

[3] Sanktuarium Matki Boskiej Bystrzyckiej w miejscowości Marija Bistrica znajduje się w północno-zachodniej części Chorwacji, około 50 km na północny wschód od Zagrzebia, w pagórkowatym regionie nazywanym Hrvatsko Zagorje. Parafia rzymskokatolicka Marija Bistrica. Po raz pierwszy jest ona wzmiankowana w dokumentach diecezji zagrzebskiej w roku 1334. Cudowna figurka Przenajświętszej Matki Bożej pochodzi z wieku XV, jest dziełem nieznanego wiejskiego artysty, ma 117 cm wysokości.

[4] Jan Paweł II – Słowiański papież Polak urodzony 18 maja 1920 w Wadowicach jako Karol Wojtyła, zmarł 2 kwiecień 2005 roku, beatyfikowany 1 maja 2011 roku przez papieża Benedykta XVI , kanonizowany 27 kwietnia 2014 –przez papieża Franciszka

[5] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne , zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

100-lecie powstań śląskich

MARSZ POWSTAŃCÓW ŚLĄSKICH W STULECIE PIERWSZEGO POWSTANIA

MARSZ POWSTAŃCÓW ŚLĄSKICH W STULECIE PIERWSZEGO POWSTANIA

11 Maja 2019 roku o godzinie 15:00 odbędzie się marsz Powstańców Śląskich w stulecie pierwszego powstania, które wybuchło w Mysłowicach.

Tradycyjnie już spotykamy się przy

 pomniku powstańców Śląskich

w Katowicach

o godzinie 15:00 już w sobotę 11 maja.

Gdy zapomnisz o pokoleniu powstańczym, 

niech o Tobie naród zapomni.

MODLITWA DO MATKI BOSKIEJ BYSTRZYCKIEJ

MODLITWA DO MATKI BOSKIEJ BYSTRZYCKIEJ

Matko Boża Bystrzycka, [1]

Ty w swej matczynej dobroci wybrałaś

w naszym Chorwackim Zagorju miejsce,

nazwane Twoim imieniem, Marija Bistrica.

Tu czczona jest Twoja cudowna figurka.

Tu znajduje się Twoje sanktuarium,

w którym swe dzieci obdarzasz łaskami.

Tu leczysz rany cierpiących na duszy i ciele

i spełniasz prośby tych,

którzy z ufnością uciekają się pod Twoją opiekę.

Ty znasz wszystkie moje potrzeby duchowe i cielesne.

Do Ciebie, Matki Bożej i mojej,

postanowiłem przyjść,

by otworzyć swe serce i zanieść ku Tobie swe prośby.

Matko Przenajświętsza, Matko Jezusa i moja,

która w dobroci swojej nikomu nie odmówiłaś pomocy,

wysłuchaj mnie.

Amen.

---

[1] Modlitwa do Matki Bożej Bystrzyckiej – Chorwackie Narodowe sanktuarium Matki Bożej Bystrzyckiej-  HRVATSKO NACIONALNO SVETIŠTE MAJKE BOŽJE BISTRIČKE

„Generał Józef Haller patriota ,żołnierz ,polityk”- zaproszenie

GENERAŁ JÓZEF HALLER

 PATRIOTA ,ŻOŁNIERZ ,POLITYK

W Małej Auli Politechniki Warszawskiej [1]

 7 maja 2019 roku o godzinie 15:15 odbędzie się ciekawy wykład profesora Doktora Habilitowanego Tomasza Panfil [2] pod tytułem:

„Generał Józef Haller patriota ,żołnierz ,polityk”[3]

Potem w Kościele Najświętszego Zbawiciela [4] o godzinie 17:00 nastąpi uroczyste odsłonięcie popiersia Generała Józefa Hallera

Patronat nad wydarzeniem objęli:[5]

 Politechnika Warszawska ,Solidarność PW i Archikonfraternia Literacka Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Inicjatywa wpisuje się w obchody 100-lecia Niepodległości i odbudowy Polskiej Państwowości.

Zapraszamy

JZ

---

[1] Politechnika Warszawska – Warszawa

[2] Wykład  Profesor Habilitowany Tomasz Panfil – 7 maj 2019 godzina 15:15 -

[3] Tytuł – „Generał Józef Haller patriota ,żołnierz ,polityk ”

[4] Kościół Najświętszego Zbawiciela – 7 maj 2019 godzina 17 -odsłonięcie popiersia generała Hallera

[5] Patronat wydarzenia

Robert Oszek Śląski żołnierz Niepodległości

ŚLĄSKIE POWSTAŃCZE HISTORIE ROBERT OSZEK – ŚLĄSKI ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁOŚCI

ŚLĄSKIE POWSTAŃCZE HISTORIE

ROBERT OSZEK – ŚLĄSKI ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁOŚCI

W Katowicach przy placu kopalni KWK „Wujek” [1] na ulicy Pola zobaczymy wystawę poświęconą Robertowi Oszkowi –żołnierzowi Niepodległości. [2]

ROBERT OSZEK - ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁEJ - WYSTAWA 

 Kim był Robert Oszek?

W 100 lecie rocznicy Powstań Śląskich, [3] dla Śląska to Robert był jednym z dyktatorów powstań Śląskich. Zatrzymajmy się na chwilę na życiorysie. Robert Oszek [4]urodził się 29 maja 1896 w Zabrzu przemysłowej wsi, wtedy położonej w Niemczech pomiędzy Gliwicami a Bytomiem. 
Jego rodzice wywodzili się z klasy robotniczej Georg – Jerzy Oschek, oraz mama Catharina – Katarzyna Oschek z domu Danch. 
31 maja 1896 roku w kościele pod wezwaniem świętego Andrzeja w Zabrzu został ochrzczony Robert Oszek. Rodzina mieszkała przy Sosnitzerchaussee 25 obecnie to ulica Franklina Delano Roosevelta. Dziś domu Oszków już nie ma. Dla Śląska to czas dynamicznego rozwoju przemysłu i Polskiego odrodzenia narodowego. Swoje wykształcenie rozpoczął w technicznej szkole realnej w Gliwicach.

ROBERT OSZEK - ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁOŚCI - DZIECIŃSTWO 

W gazecie „Powstaniec Śląski” [5] z 1938 tak opisuje dzieciństwo Oszka :[6]

„Natura żądna przygód , fantazja rycerska,

charakter bezkompromisowy, dzielny i twardy,

 duch odważny i pełen hardu….”

Dalej możemy przeczytać:

„ Nieletni chłopiec opiera się woli rodziny

i wybiera zawód marynarza,

odpowiadający jego romantycznym skłonnościom.”

Mając 15 lat w 1911 roku Robert postanawia uciec z domu 
wyruszając do Hamburga i podejmuje pracę na pokładzie
 Norweskiego statku wielorybniczym „Olaf II”,
spełniając swoje marzenia podróżnicze na którym pracował przez dwa lata.

ROBERT OSZEK ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁEJ - W CESARSKIEJ SŁUŻBIE 

Po powrocie do Niemiec, został powołany do cesarskiej floty marynarki wojennej i w latach 1912–1914 i tam też ukończył szkołę marynarki w Murwik(Mürwik) pod Flensburgiem.[7] Podczas I wojny światowej uczestniczył w ekspedycji do Meksyku i Haiti na krążowniku SMS „Blücher” [8] W trakcie pobytu w Meksyku, załoga krążownika wzięła udział w tłumieniu strajku robotników przemysłu naftowego. Za wypuszczenie kilku zatrzymanych robotników stanął przed sądem, został skazany na karę aresztu i zdegradowany. Po powrocie do Niemiec pełnił służbę na okrętach szkolnych „Hertha” i „Kaiserin Augusta”. Podczas pełnienia służby na krążowniku pancernym SMS „Blücher”, jako jeden z nielicznych członków załogi uratował się po jego zatopieniu w dniu 24 stycznia 1915.

Wtedy to zostaje awansowany do stopnia bosmana i skierowany do szkoły nawigacyjnej w Altonie. Potem zostaje oficerem pokładowym i dowódcą torpedowca „D-8”, którym dowodził do zakończenia I wojny światowej. W 1917 r. został odznaczony za męstwo Krzyżem Żelaznym I klasy.[9] Ostatecznie w 1919 roku porzuca służbę w Niemieckiej marynarce. 
W grudniu 1919 roku znalazł się w Polsce i wstąpił do Marynarki Wojennej. Swoją służbę rozpoczął w stopniu podporucznika marynarki w porcie wojennym w Toruniu. 

ROBERT OSZEK ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁEJ - W POLSKIEJ MARYNARCE WOJENNEJ  

W lutym 1920 roku z grupą marynarzy służył w Flotylli Pińskiej.
 Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, będąc zastępcą dowódcy okrętu opancerzonego „Pancerny I”, od 17 sierpnia 1920 roku dowódcą monitora „Mozyrz”. W 1921 roku. Oszek wraca na swoje rodzinne ziemie Górnośląskie.

ROBERT OSZEK ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁEJ - NA GÓRNYM ŚLĄSKU 

ROBERT OSZEK ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁEJ - NA GÓRNYM ŚLĄSKU
PRZY PANCERNIKU  KORFANTY 

W dniu 19 lutego 1921 roku zostaje mianowany porucznikiem marynarki, oraz urlopowany i skierowany na Górny Śląsk. 27 lutego 1921 roku [10] zgłosił się w Dowództwie Obrony Plebiscytu włączając się w działania mające na celu przyłączenia Górnego Śląska do Polski.
 Zostaje komendantem broni na powiat Katowicki.
 Na początku maja 1921 roku z byłych marynarzy tworzy specjalny oddział szturmowy, który został w zmotoryzowany i wyposażony w improwizowane samochody pancerne zwane „Korfanty”. I tak kolejne zadanie zostaje przydzielone jako dowódcy oddziału - biorąc udział w walkach w trakcie III powstania Śląskiego w składzie Grupy „Północ”, w bitwie o Górę Świętej Anny.

 W dniu 4 czerwca 1921 roku dowodził oddziałem, który stłumił bunt w dowództwie Grupy „Wschód”, którego członkowie zamierzali aresztować Wojciecha Korfantego. 
Tak wspomina Mieczysław Kucharuk [11]- wspomnienie z III powstania „Zaranie Śląskie” 1966:

„Blondyn o niebieskich oczach patrzących bystro i twardo,

o twarzy zawsze gładko wygolonej, uśmiechnięty i zadowolony z życia.

Chociaż był w granatowym cywilnym ubraniu bez żadnych odznak,

to jednak cała jego postawa i każdy ruch zdradzały urodzonego żołnierza. Krępy, silny wzrostu średniego.

Chodził – jak przystało na marynarza – lekko chwiejnym krokiem”

Po zakończeniu powstania został komendantem konspiracyjnej Organizacji „P”, której celem była ochrona polskich placówek i instytucji do momentu ich przejęcia przez władze polskie.

ROBERT OSZEK ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁEJ - W NIEPODLEGŁEJ RZECZYPOSPOLITEJ 

 Funkcję tę pełnił do czerwca 1922 roku. 
W 1922 roku został awansowany do stopnia kapitana marynarki i ponownie rozpoczął służbę w Marynarce Wojennej.

W 1924 roku został zdemobilizowany. Aktywnie też działał w Związku Powstańców Śląskich.

ROBERT OSZEK ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁEJ - POŻEGNANIE BOHATERA 

ROBERT OSZEK ŻOŁNIERZ NIEPODLEGŁEJ - POŻEGNANIE BOHATERA

Zmarł w Katowicach 13 kwietnia 1938 roku. 
W dniu 16 kwietnia został pochowany na cmentarzu garnizonowym w Katowicach przy ul. Zgrzebnioka -obecnie pomiędzy ul. Ceglaną i ul. Meteorologów.

JZ [12]

---

[1] Plac przy kopalni Wujek w Katowicach – ulica Pola

[2] Wystawa – pt : Robert Oszek – 1896-1938 Żołnierz Niepodległości

[3] 100 rocznica Powstań Śląskich -1919 Pierwsze Powstanie Śląskie wybuchło w Mysłowicach

[4] Robert Oszek - urodzony 29 Maja 1896 roku w Zabrzu,  zmarł 13kietnia 1938 roku w Katowicach. Syn Georga –Jerzego i Cathariny –Katarzyny Oschek. Marynarz najpierw służący w Armii cesarskiej jako kapitan, od 1919 roku w marynarce Wojennej Polskiej ,jako oficer ,Dowódca III Powstania Śląskiego

[5] „Powstaniec Śląski” - gazeta śląska Organ Związku Powstańców górnośląskich P. P. S

[6] Cytat – dzieciństwo – Roberta Oszka w gazecie „Powstaniec Śląski” 1938 rok

[7] Murwik(Mürwik) - miasto w Niemczech dzielnica Flensburga po wschodniej stronie Zatoki Flensburskiej, Znajdowała się tam Akademia Marynarki Wojennej Niemiec

[8] SMS „Blücher”- niemiecki krążownik pancerny z okresu I wojny światowej, w służbie od 1909 roku. Zatopiony 24 stycznia 1915 roku podczas bitwy na Dogger Bank.

[9] Krzyż Żelazny I klasy to  pruskie, potem niemieckie odznaczenie wojskowe nadawane za męstwo na polu walki, czy sukcesy dowódcze.

[10] 27 luty 1921 roku Robert Oszek zgłasza się do Dowództwa obrony plebiscytu . Potem staje się dowódcą grupy „północ” walcząc z swoimi marynarzami w III powstaniu Śląskim na Górze Świętej Anny

[11] Mieczysław Kucharuk – wspomnienie o Robercie Oszku – „ Zaranie Śląskie”- jako powstańcu III powstania Śląskiego

[12] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne , zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

Patriotyzm Śląski

MAZUREK 3 MAJA

MAZUREK 3 MAJA

Szukając śladów pieśni patriotycznych, [1]

możemy odnaleźć pieśń śpiewaną na 3 maja.

Historia „Mazurka 3 Maja”. [2]

Powstała na 40 rocznicę uchwalenia

 Konstytucji 3 Maja w kwietniu 1831 roku.

 Sam mazurek był śpiewny w różnych wersjach tekstowych. 

Najbardziej znana jest autorstwa Rajnolda Suchodolskiego, 

który był poetą i uczestnikiem Powstania Listopadowego.

 Poznajmy tekst pieśni: [3]

1.Witaj majowa jutrzenko świeć

naszej Polskiej krainie.

Uczcimy ciebie piosenką,

która w całej Polsce słynie.

Refren :

Witaj maj trzeci maj u Polaków błogi raj!

Witaj maj trzeci maj u Polaków błogi raj!

2.Witaj dniu trzeciego Maja,

który wolność nam zwiastujesz,

pierzchła już ciemiężców zgraja,

Polsko dzisiaj tryumfujesz.

Refren :

Witaj maj trzeci maj u Polaków błogi raj!

Witaj maj trzeci maj u Polaków błogi raj!

3.Wrogów tłuszcze wyrok Boski

zmiótł z powierzchni polskich łanów,

Znikła boleść, znikły troski,

Nie ma w Polsce obcych panów.

Refren :

Witaj maj trzeci maj u Polaków błogi raj!

Witaj maj trzeci maj u Polaków błogi raj!

JZ [4]

z Youtube - witaj 3 maj 

---

[1] Pieśni patriotyczne – to rozgrzewające piosenki tworzone często pod zrywem różnych wydarzeń często związanym z powstaniami. Dziś to piękne dziedzictwo wpisuje się w obchody tragicznych, ale zarazem radosnych rocznic. Pokolenia śpiewem- ale też walką o wolność dążyły do Niepodległości.

[2] Mazurek 3 Maja – pieśń powstała w 40 uchwalenia konstytucji 3 maja, w kwietniu 1831roku. Autorem jest Rajnold Suchodolski – to poeta i uczestnik Powstania Listopadowego.

[3] Piosenka -  Mazurek 3 Maja

[4] Jacek Źróbek – pracownik w jednostce samorządowej. członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne , zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

Podróże Germany, Poland and Croatia