VI rocznica Tragedii Smoleńskiej
poniedziałek, 30 grudnia 2013
niedziela, 29 grudnia 2013
Niedziela Świętej Rodziny
Niedziela Świętej Rodziny
29 grudnia 2013 r.
Refleksja
Rozwińmy w parafiach jak najszerzej dzieło modlitwy w intencji młodego pokolenia, małżonków i wszystkich rodzin, zwłaszcza tych, które borykają się z trudnościami. Skorzystajmy z okazji, by odkryć na nowo wartość i znaczenie sakramentu małżeństwa i rolę chrześcijańskiej rodziny w społeczeństwie, a modlitwę za młode pokolenie włączmy do naszego codziennego pacierza.
Przede wszystkim otoczmy troską nasze rodziny: te które sami tworzymy. Niech jej wyrazem będzie rodzinna modlitwa i szczery, rodzinny dialog o kondycji rodziny, o tym, co w niej dobre i szlachetne. Miejmy też odwagę mówić o słabościach i brakach, aby jeszcze lepiej budować własne wspólnoty rodzinne, aby je umacniać, aby były przestrzenią miłości, prawdy, pokoju, przebaczenia i bezpieczeństwa.
Tylko tak ukształtowana rodzina może się stać – w łańcuchu pokoleń – wiarygodną szkołą ofiarnych małżonków i rodziców.
Zjawisko migracji zarobkowej mobilizuje nas do modlitwy i troski o tych, którzy z braku pracy i warunków do godnego życia, poczuli się zmuszeni do opuszczenia Ojcowizny. Wszyscy migranci potrzebują modlitwy najbliższych, pamięci oraz duchowego wsparcia ze strony wspólnoty parafialnej i jej duszpasterzy.
Fragment listu pasterskiego biskupów metropolii górnośląskiej na Rok Rodziny
Złota myśl tygodnia
Życie rodziców jest księgą, którą czytują dzieci (św. Augustyn)
Na wesoło
Tata pyta Jasia:
- Dlaczego chcesz, aby Dzieciątko przyniosło ci dwa komplety kolejki elektrycznej?
- Bo ja też chcę się bawić, kiedy jesteś w domu.
Lekcja katechizmu. Ksiądz pyta:
- Czy możecie mi powiedzieć, jak długo Adam i Ewa przebywali w raju?
- Tak, proszę księdza – odpowiada mały Jasio, syn ogrodnika. – Mniej więcej do połowy września.
- A to dlaczego? – pyta zaciekawiony ksiądz.
- Bo przedtem jabłka nie są jeszcze dojrzałe.
Rodzinny święty – Święta Rodzina: Jezus Chrystus, Najświętsza Maryja Panna i św. Józef
Ewangelie inspirują chrześcijańskie rodziny do naśladowania Świętej Rodziny następujące relacjonując następujące wydarzenia: zwiastowanie narodzenia Pana Jezusa, objawienie św. Józefowi przez anioła tajemnicy wcielenia, Narodzenie Pana Jezusa, nadanie Imienia Jezusowi, oczyszczenie Maryi i ofiarowanie Pana Jezusa, pokłon mędrców, ucieczka do Egiptu i powrót, znalezienie Pana Jezusa w świątyni oraz życie ukryte w Nazarecie.
Obrazy przedstawiające Najświętszą Rodzinę spotykamy już w katakumbach. Jednak Józef jest na nich obecny raczej jako statysta i na planie dalszym. Dopiero od wieku XIV mamy pełne obrazy i rzeźby przedstawiające życie Najświętszej Rodziny.
Święto świętej Rodziny zaczęto obchodzić w różnych krajach i diecezjach od wieku XVIII. Na stałe do liturgii wprowadzono je za pontyfikatu
papieża Leon XIII, który 20 listopada 1890 r. wydał dekret aprobujący „kult czci zwrócony ku Rodzinie Świętej”. W swoich pismach niejeden raz zachęcał on do naśladowania Najświętszej Rodziny. Wskazywał też na dobrodziejstwa, jakich można oczekiwać dzięki pobożności i związkom ze Świętą Rodziną: postęp w miłosierdziu, świętość obyczajów, atmosfera pobożności. W jednej ze swoich encyklik napisał: „Pod opieką Najświętszej Matki i św. Józefa w zupełnym ukryciu wychowywał się Jezus, Słońce sprawiedliwości, zanim swym blaskiem oświecił narody. Niewątpliwie jaśniała w tej Rodzinie wzajemna miłość, świętość obyczajów i pobożne ćwiczenia - jednym słowem wszystko, co rodzinę może uszlachetnić i ozdobić, aby dać na wzór naszym czasom”. Leon XIII był też pierwszym, który wskazał na małżeństwo jako miejsce uświęcenia, nadrabiając wielowiekowy brak spojrzenia na rodzinę jako na miejsce postępu duchowego i służby w Kościele.
Papież Benedykt XV rozszerzył święto Świętej Rodziny na cały Kościół. Obchodzimy je w pierwszą niedzielę po Uroczystości Narodzenia Pańskiego.
Opowiadanie
Najcenniejsi
W 1140 roku
cesarz niemiecki Konrad III zaczął oblegać twierdzę Weinsberg, gdzie schronili się pragnący obalić go z tronu zbuntowani książęta. Pomimo ogromnej przewagi wojsk cesarskich twierdza broniła się dzielnie przez długi czas.
Nie mogąc zdobyć twierdzy siłą, cesarz postanowił zdobyć ją głodem. W miarę bowiem upływu czasu coraz bardziej kurczyły się w twierdzy zapasy żywności. Nadszedł wreszcie taki dzień, w którym obrońcy zrozumieli, że jeżeli nie poddadzą twierdzy, to cesarz rozgniewany długim oporem każe wymordować obrońców, a twierdzę obrócić w perzynę. Zaczęli więc negocjować warunki poddania. Wysłany do twierdzy cesarski poseł oznajmił, że kobiety, starcy i dzieci będą mogli bezpiecznie opuścić twierdzę. Po dalszych rozmowach z obrońcami cesarz zgodził się również na to, że kobiety mogą wynieść ze sobą z twierdzy najcenniejsze dla siebie rzeczy.
Trudno sobie wyobrazić zdumienie i konsternację cesarza i jego wojsk, kiedy na plecach kobiet opuszczających twierdzę zobaczyli ich mężów. Każda z niewiast niosła na swoich plecach to co miała najcenniejszego, swego męża. Konrad III zbudowany odwagą i poświęceniem kobiet dotrzymał słowa i pozwolił im spokojnie odejść.
Bł. Jan Paweł II o rodzinie
„Jedynie przyjęcie Ewangelii pozwala na spełnienie wszystkich nadziei, które człowiek słusznie pokłada w małżeństwie i rodzinie. Zamierzone przez Boga w akcie stwórczym małżeństwo i rodzina są wewnętrznie skierowane do urzeczywistnienia się w Chrystusie i potrzebują Jego łaski dla uzdrowienia z ran grzechu i nawiązania do „początku”, czyli do pełnego poznania i całkowitego wypełnienia zamysłu Bożego.” (FC 3).
Narzeczeni mają głowy i serca pełne oczekiwań i marzeń: wspólnie przeżywane sukcesy i porażki, wspieranie się, wychowanie dzieci, budowa domu, wyprawy wakacyjne… Dla niektórych okazały się to obietnice, a Bóg pozwolił doświadczyć im spełnienia. Dla innych okazały się to nierealne marzenia, które potłukły się w zderzeniu z rzeczywistością. Bł. Jan Paweł II podpowiada nam, abyśmy przyjmowali Ewangelię – Dobrą Nowinę, tzn. czytali ją i starali się żyć tak, jak Ona podpowiada. Wtedy plany okażą się przedsionkiem nadziei, która się spełnia.
29 grudnia 2013 r.
Refleksja
Rozwińmy w parafiach jak najszerzej dzieło modlitwy w intencji młodego pokolenia, małżonków i wszystkich rodzin, zwłaszcza tych, które borykają się z trudnościami. Skorzystajmy z okazji, by odkryć na nowo wartość i znaczenie sakramentu małżeństwa i rolę chrześcijańskiej rodziny w społeczeństwie, a modlitwę za młode pokolenie włączmy do naszego codziennego pacierza.
Przede wszystkim otoczmy troską nasze rodziny: te które sami tworzymy. Niech jej wyrazem będzie rodzinna modlitwa i szczery, rodzinny dialog o kondycji rodziny, o tym, co w niej dobre i szlachetne. Miejmy też odwagę mówić o słabościach i brakach, aby jeszcze lepiej budować własne wspólnoty rodzinne, aby je umacniać, aby były przestrzenią miłości, prawdy, pokoju, przebaczenia i bezpieczeństwa.
Tylko tak ukształtowana rodzina może się stać – w łańcuchu pokoleń – wiarygodną szkołą ofiarnych małżonków i rodziców.
Zjawisko migracji zarobkowej mobilizuje nas do modlitwy i troski o tych, którzy z braku pracy i warunków do godnego życia, poczuli się zmuszeni do opuszczenia Ojcowizny. Wszyscy migranci potrzebują modlitwy najbliższych, pamięci oraz duchowego wsparcia ze strony wspólnoty parafialnej i jej duszpasterzy.
Fragment listu pasterskiego biskupów metropolii górnośląskiej na Rok Rodziny
Złota myśl tygodnia
Życie rodziców jest księgą, którą czytują dzieci (św. Augustyn)
Na wesoło
Tata pyta Jasia:
- Dlaczego chcesz, aby Dzieciątko przyniosło ci dwa komplety kolejki elektrycznej?
- Bo ja też chcę się bawić, kiedy jesteś w domu.
Lekcja katechizmu. Ksiądz pyta:
- Czy możecie mi powiedzieć, jak długo Adam i Ewa przebywali w raju?
- Tak, proszę księdza – odpowiada mały Jasio, syn ogrodnika. – Mniej więcej do połowy września.
- A to dlaczego? – pyta zaciekawiony ksiądz.
- Bo przedtem jabłka nie są jeszcze dojrzałe.
Rodzinny święty – Święta Rodzina: Jezus Chrystus, Najświętsza Maryja Panna i św. Józef
Ewangelie inspirują chrześcijańskie rodziny do naśladowania Świętej Rodziny następujące relacjonując następujące wydarzenia: zwiastowanie narodzenia Pana Jezusa, objawienie św. Józefowi przez anioła tajemnicy wcielenia, Narodzenie Pana Jezusa, nadanie Imienia Jezusowi, oczyszczenie Maryi i ofiarowanie Pana Jezusa, pokłon mędrców, ucieczka do Egiptu i powrót, znalezienie Pana Jezusa w świątyni oraz życie ukryte w Nazarecie.
Obrazy przedstawiające Najświętszą Rodzinę spotykamy już w katakumbach. Jednak Józef jest na nich obecny raczej jako statysta i na planie dalszym. Dopiero od wieku XIV mamy pełne obrazy i rzeźby przedstawiające życie Najświętszej Rodziny.
Święto świętej Rodziny zaczęto obchodzić w różnych krajach i diecezjach od wieku XVIII. Na stałe do liturgii wprowadzono je za pontyfikatu
Opowiadanie
Najcenniejsi
W 1140 roku
Nie mogąc zdobyć twierdzy siłą, cesarz postanowił zdobyć ją głodem. W miarę bowiem upływu czasu coraz bardziej kurczyły się w twierdzy zapasy żywności. Nadszedł wreszcie taki dzień, w którym obrońcy zrozumieli, że jeżeli nie poddadzą twierdzy, to cesarz rozgniewany długim oporem każe wymordować obrońców, a twierdzę obrócić w perzynę. Zaczęli więc negocjować warunki poddania. Wysłany do twierdzy cesarski poseł oznajmił, że kobiety, starcy i dzieci będą mogli bezpiecznie opuścić twierdzę. Po dalszych rozmowach z obrońcami cesarz zgodził się również na to, że kobiety mogą wynieść ze sobą z twierdzy najcenniejsze dla siebie rzeczy.
Trudno sobie wyobrazić zdumienie i konsternację cesarza i jego wojsk, kiedy na plecach kobiet opuszczających twierdzę zobaczyli ich mężów. Każda z niewiast niosła na swoich plecach to co miała najcenniejszego, swego męża. Konrad III zbudowany odwagą i poświęceniem kobiet dotrzymał słowa i pozwolił im spokojnie odejść.
Bł. Jan Paweł II o rodzinie
Narzeczeni mają głowy i serca pełne oczekiwań i marzeń: wspólnie przeżywane sukcesy i porażki, wspieranie się, wychowanie dzieci, budowa domu, wyprawy wakacyjne… Dla niektórych okazały się to obietnice, a Bóg pozwolił doświadczyć im spełnienia. Dla innych okazały się to nierealne marzenia, które potłukły się w zderzeniu z rzeczywistością. Bł. Jan Paweł II podpowiada nam, abyśmy przyjmowali Ewangelię – Dobrą Nowinę, tzn. czytali ją i starali się żyć tak, jak Ona podpowiada. Wtedy plany okażą się przedsionkiem nadziei, która się spełnia.
sobota, 28 grudnia 2013
Dwunasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Wolna Europa ‘’
Dwunasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Wolna Europa ‘’
Dwunasty rok pontyfikatu rozpoczął się ważnymi wydarzeniami, nie tyle religijnymi, co politycznymi, których motorem był jednak Ojciec Święty. Dwudziestego października 1989 roku Papież przyjmuje premiera Tadeusza Mazowieckiego. Niecałe trzy tygodnie później berlińczycy rozebrali dzielący ich mur, a mniej niż miesiąc później Jana Pawła II odwiedził Michaił Gorbaczow.
20 października 1989 roku - Audiencja dla Tadeusza Mazowieckiego, pierwszego po wojnie niekomunistycznego premiera polskiego rządu.
9 listopada 1989 roku - Obalenie muru berlińskiego.
12 listopada 1989 roku - Papież kanonizuje
Brata Alberta - Adama Chmielowskiego i 
Agnieszkę Czeską.
1 grudnia 1989 roku - Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie Michaiła Gorbaczowa, przewodniczącego Rady Najwyższej ZSRR.
1 stycznia 1990 roku - 23 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Pokój z Bogiem Stwórcą - pokój z całym stworzeniem".
25 stycznia - 1 lutego 1990 roku - Podróż do Afryki:
Republika Zielonego Przylądka, Gwinea Bissau, Mali, Burkina Faso, Czad (45 papieska podróż zagraniczna) - kolejny apel w sprawie Sahelu.
15 marca 1990 roku - Nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i ZSRR.
21 - 22 kwietnia 1990 roku - Papieska pielgrzymka do Czechosłowacji (46 papieska podróż zagraniczna)
6 - 14 maja 1990 roku - podróż do Ameryki Łacińskiej: Meksyk (6 maja beatyfikacja Indianina Juana Diego
, który miał objawienia maryjne w Guadalupe) i Curaçao na Antylach Holenderskich (47 papieska podróż zagraniczna).
20 maja 1990 roku - Beatyfikacja Pier Giorgio Frassatiego, świeckiego z Akcji Katolickiej.
25 - 27 maja 1990 roku - Wizyta pasterska na Malcie (48 papieska podróż zagraniczna).
25 - 26 czerwca 1990 roku - W Rzymie Synod Biskupów Kościoła bizantyńsko-ukraińskiego - pierwsze spotkanie wszystkich biskupów ukraińskich z papieżem.
26 sierpnia 1990 roku - Podczas niedzielnej modlitwy na Anioł Pański Jan Paweł II przedstawia stanowisko Stolicy Apostolskiej wobec kryzysu w Zatoce Perskiej - jego pierwsza publiczna wypowiedź na ten temat.
1 - 10 września 1990 roku - Podróż do Afryki (przez Maltę): Tanzania, Burundi, Ruanda, Wybrzeże Kości Słoniowej (49 papieska podróż zagraniczna).
25 września 1990 roku - Publiczna prezentacja konstytucji apostolskiej
"Ex corde Ecclesiae" wzmacnia katolicką tożsamość uniwersytetów katolickich.
30 września 1990 roku - Rozpoczęcie Synodu Biskupów na temat: ‘’Formacja kapłanów we współczesnym świecie’’.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Piotr Jerzy Frassati - ur. 6 kwietnia 1901 roku w Turynie, zm. 4 lipca 1925 roku w Turynie – włoski tercjarz dominikański. Był synem Alfreda Frassati – senatora, ambasadora Królestwa Włoch w Berlinie, i Adelaidy – malarki. Miał o 1,5 roku młodszą siostrę Lucianę. Należał do wielu stowarzyszeń: Apostolstwa Modlitwy, Konferencji św. Wincentego a Paulo, Uniwersyteckiej Federacji Katolików Włoskich i Włoskiej Młodzieży Katolickiej. Studiował inżynierię górniczą na Politechnice Królewskiej w Turynie. Jego pasją były góry. 28 maja 1922 roku Frassati wstąpił do III Zakonu św. Dominika (zakon świecki), przyjmując imię Girolamo (Hieronim). W 1924 roku założył z przyjaciółmi nieformalne „Stowarzyszenie Ciemnych Typów” (Societa Tipi Loschi), którego celem był apostolat wiary i modlitwy między innymi przez wspólne górskie wycieczki. Zmarł w wieku 24 lat na chorobę Heinego-Medina, którą zaraził się od ubogiego chorego. Jego postać rozpowszechniła siostrzenica Wanda Gawrońska. Karol Wojtyła, jeszcze jako metropolita krakowski nazwał Frassatiego, który był wzorem pobożności i heroicznej służby bliźnim, ‘’człowiekiem ośmiu błogosławieństw’’. Relikwie znajdują się m.in. w polskiej parafii Matki Boskiej Piekarskiej w Katowicach (od 13.04.2012). Frassati został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w dniu 20 maja 1990 roku na Placu św. Piotra w Rzymie. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 4 lipca. Piotr Frassati jest patronem młodzieży, studentów, ludzi gór i Akcji Katolickiej. W Polsce pod jego wezwaniem znajduje się m.in. kościół w Lublińcu, należący do Dekanatu Wojsk Specjalnych, oraz parafia w Lublinie. Jego imię nosi także łódzki konwent dominikański znajdujący się przy ulicy Zielonej. Frasatti jest także patronem Ruchu Apostolstwa Młodzieży Archidiecezji Przemyskiej oraz Duszpasterstwa Akademickiego Morasko w Archidiecezji Poznańskiej.
Papieskie anegdoty
‘’A Dzienniczek nie może zginąć!"
Kiedy jedna z sióstr opiekujących się zapiskami siostry Faustyny zapytała kardynała Wojtyłę czy może je zawieźć księdzu, który miał napisać teologiczną opinię na temat "Dzienniczka", ten odmówił stanowczo. "Będzie Siostra jechała tramwajem, tramwaj się wykolei, i Dzienniczek zginie. I Siostra zginie, ale to nic, bo Siostra pójdzie do nieba. A Dzienniczek nie może zginąć!".
Dwunasty rok pontyfikatu rozpoczął się ważnymi wydarzeniami, nie tyle religijnymi, co politycznymi, których motorem był jednak Ojciec Święty. Dwudziestego października 1989 roku Papież przyjmuje premiera Tadeusza Mazowieckiego. Niecałe trzy tygodnie później berlińczycy rozebrali dzielący ich mur, a mniej niż miesiąc później Jana Pawła II odwiedził Michaił Gorbaczow.
20 października 1989 roku - Audiencja dla Tadeusza Mazowieckiego, pierwszego po wojnie niekomunistycznego premiera polskiego rządu.
9 listopada 1989 roku - Obalenie muru berlińskiego.
12 listopada 1989 roku - Papież kanonizuje
1 grudnia 1989 roku - Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie Michaiła Gorbaczowa, przewodniczącego Rady Najwyższej ZSRR.
1 stycznia 1990 roku - 23 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Pokój z Bogiem Stwórcą - pokój z całym stworzeniem".
25 stycznia - 1 lutego 1990 roku - Podróż do Afryki:
15 marca 1990 roku - Nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i ZSRR.
21 - 22 kwietnia 1990 roku - Papieska pielgrzymka do Czechosłowacji (46 papieska podróż zagraniczna)
6 - 14 maja 1990 roku - podróż do Ameryki Łacińskiej: Meksyk (6 maja beatyfikacja Indianina Juana Diego
20 maja 1990 roku - Beatyfikacja Pier Giorgio Frassatiego, świeckiego z Akcji Katolickiej.
25 - 27 maja 1990 roku - Wizyta pasterska na Malcie (48 papieska podróż zagraniczna).
25 - 26 czerwca 1990 roku - W Rzymie Synod Biskupów Kościoła bizantyńsko-ukraińskiego - pierwsze spotkanie wszystkich biskupów ukraińskich z papieżem.
26 sierpnia 1990 roku - Podczas niedzielnej modlitwy na Anioł Pański Jan Paweł II przedstawia stanowisko Stolicy Apostolskiej wobec kryzysu w Zatoce Perskiej - jego pierwsza publiczna wypowiedź na ten temat.
1 - 10 września 1990 roku - Podróż do Afryki (przez Maltę): Tanzania, Burundi, Ruanda, Wybrzeże Kości Słoniowej (49 papieska podróż zagraniczna).
25 września 1990 roku - Publiczna prezentacja konstytucji apostolskiej
30 września 1990 roku - Rozpoczęcie Synodu Biskupów na temat: ‘’Formacja kapłanów we współczesnym świecie’’.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Papieskie anegdoty
‘’A Dzienniczek nie może zginąć!"
Kiedy jedna z sióstr opiekujących się zapiskami siostry Faustyny zapytała kardynała Wojtyłę czy może je zawieźć księdzu, który miał napisać teologiczną opinię na temat "Dzienniczka", ten odmówił stanowczo. "Będzie Siostra jechała tramwajem, tramwaj się wykolei, i Dzienniczek zginie. I Siostra zginie, ale to nic, bo Siostra pójdzie do nieba. A Dzienniczek nie może zginąć!".
środa, 25 grudnia 2013
poniedziałek, 23 grudnia 2013
Wigilia 2013
,,Wigilia"
W tę niesamowitą jedyną noc
gwiazda oznajmia daje znak, że do wieczerzy wigilijnej siadać czas.
Każdy radość w sercu gości.
Wobec Nowo Narodzonej jej mości.
Matusia dziecię do serca tuli,
która nuci luli luli.
Dziecię Boże rączką błogosławi świat cały.
Tych dużych i tych małych, wiernych i nie wiernych,
bo w małej Bożej Dziecinie serce ogromne niewymierne.
Trwajmy z tą radością błogosławieństwem każdego dnia,
przez rok cały, w dobrym zdrowiu z uśmiechem za pan brat.
W tedy w sercu miłość zagości.
Będziesz szczęśliwy ... pełen radości.
Felicytas Sitko
piątek, 20 grudnia 2013
Politruk Hartman strofuje ministra
Politruk Hartman strofuje ministra
Jan Hartman, funkcjonariusz Twojego (d. Palikota) Ruchu, zbulwersował się planami Komisji Kodyfikacyjnej przy Ministrze Sprawiedliwości, która to komisja zaproponowała aby dzieci przed narodzeniem traktować jak ludzi. Jan Hartman przypuszcza, że ludzkie traktowanie dzieci jest wynikiem spisku ponadnarodowej organizacji, a konkretnie Kościoła Katolickiego. Przypomina w związku z tym ministrowi Biernackiemu, że: „W konflikcie sumienia ministra wolnej i świeckiej republiki, będącego jednocześnie wyznawcą jakiejś religii, zwyciężyć musi lojalność wobec państwa i konstytucji. Jeśli jednak ta lojalność nie zwycięża, pozostaje mu jedynie opróżnić swój urząd."
Wikipedia podaje, że Jan Hartman
jest wiceprzewodniczącym sekcji polskiej B'nai B'rith, międzynarodowej organizacji, podkreślającej tożsamość żydowską. B'nai B'rith działała w Polsce od 1922 roku. W 1938 roku została przez prezydenta Mościckiego rozwiązana za związki z masonerią. W 2007 sekcja Polska B'nai B'rith została reaktywowana. Można przypuszczać, że dla Jana Hartmana najpewniejszym świadectwem neutralności światopoglądowej, jest zwalczanie Kościoła Katolickiego i zasad moralnych.
Fakt, że działacz lewackiej organizacji opluwa wszystko i wszystkich dokoła nie jest niestety niczym zaskakującym – na tym polega taktyka tych organizacji. Zaskakujące i niepokojące, jest to, że człowiek, którego głównym wyróżnikiem jest chamstwo, zasiada w gremiach, które powinny być wzorem kultury, jak np. Komisja Etyczna przy Ministrze Zdrowia.
Powody traktowania Hartmana przez władze jak świętą krowę mogą być dwa:
1. Hartman jest rzeczywiście członkiem wpływowej organizacji międzynarodowej, z której zdaniem Donald Tusk musi się liczyć;
2. Hartman jest nowym wcieleniem Nikodema Dyzmy, za którym nic nie stoi, ale jego buta i prostactwo, robią wrażenie na ludziach, dla których buta i prostactwo są świadectwem siły.
Nie wiemy, który z powodów jest prawdziwy. Możemy za to dostrzec, że pozycja Hartmana wobec Tuska i jego ministrów, przypomina sytuację w Armii Czerwonej: Formalnie dowodził dowódca, ale musiał słuchać politruka.
Mariusz Dzierżawski, Fundacja Pro - Prawo do Życia
Źródło: http://www.stopaborcji.pl/index.php/759-politruk-hartman-strofuje-ministra
Jan Hartman, funkcjonariusz Twojego (d. Palikota) Ruchu, zbulwersował się planami Komisji Kodyfikacyjnej przy Ministrze Sprawiedliwości, która to komisja zaproponowała aby dzieci przed narodzeniem traktować jak ludzi. Jan Hartman przypuszcza, że ludzkie traktowanie dzieci jest wynikiem spisku ponadnarodowej organizacji, a konkretnie Kościoła Katolickiego. Przypomina w związku z tym ministrowi Biernackiemu, że: „W konflikcie sumienia ministra wolnej i świeckiej republiki, będącego jednocześnie wyznawcą jakiejś religii, zwyciężyć musi lojalność wobec państwa i konstytucji. Jeśli jednak ta lojalność nie zwycięża, pozostaje mu jedynie opróżnić swój urząd."
Wikipedia podaje, że Jan Hartman
Fakt, że działacz lewackiej organizacji opluwa wszystko i wszystkich dokoła nie jest niestety niczym zaskakującym – na tym polega taktyka tych organizacji. Zaskakujące i niepokojące, jest to, że człowiek, którego głównym wyróżnikiem jest chamstwo, zasiada w gremiach, które powinny być wzorem kultury, jak np. Komisja Etyczna przy Ministrze Zdrowia.
Powody traktowania Hartmana przez władze jak świętą krowę mogą być dwa:
1. Hartman jest rzeczywiście członkiem wpływowej organizacji międzynarodowej, z której zdaniem Donald Tusk musi się liczyć;
2. Hartman jest nowym wcieleniem Nikodema Dyzmy, za którym nic nie stoi, ale jego buta i prostactwo, robią wrażenie na ludziach, dla których buta i prostactwo są świadectwem siły.
Nie wiemy, który z powodów jest prawdziwy. Możemy za to dostrzec, że pozycja Hartmana wobec Tuska i jego ministrów, przypomina sytuację w Armii Czerwonej: Formalnie dowodził dowódca, ale musiał słuchać politruka.
Mariusz Dzierżawski, Fundacja Pro - Prawo do Życia
Źródło: http://www.stopaborcji.pl/index.php/759-politruk-hartman-strofuje-ministra
Jedenasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Pięćdziesiąt lat później ‘’
Jedenasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Pięćdziesiąt lat później ‘’
W pięćdziesiątą rocznicę wybuchu drugiej wojny światowej, Papież pisze oficjalny list, który kieruje nie tylko do ‘’ synów i córek Kościoła ‘’, ale także do ’’ rządzących państwami, do wszystkich ludzi dobrej woli ‘’. Jan Paweł II pisze o sześciu latach wojny jako ‘’ wstrząsającym świadectwie pogardy dla człowieka ‘’. Drugi, bardzo osobisty list zatytułowany jest skromnie: ‘’ Drogi Jurku ‘’, i zostaje odczytany przez Jerzego Klugera
w Wadowicach z okazji odsłonięcia tablicy ku pamięci pomordowanych miejscowych Żydów.
16 października 1988 roku – w dziesiątą rocznicę swojego wyboru na papieża Jan Paweł II beatyfikuje o. Honorata Koźmińskiego.
28 października 1988 roku - W Rzymie Światowy Dzień Modlitw o Pokój (z udziałem przedstawicieli 8 wielkich religii świata i różnych wyznań chrześcijańskich).
24 listopada 1988 roku - Papież w swej prywatnej kaplicy w Watykanie odprawia z okazji 50-lecia sekcji polskiej Radia Watykańskiego mszę św. z udziałem jej byłych i aktualnych pracowników.
30 grudnia 1988 roku - Ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej
"Christifideles laici" o powołaniu i posłannictwie świeckich w Kościele i w świecie.
1 stycznia 1989 roku - 22 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Poszanowanie mniejszości warunkiem pokoju".
8 stycznia 1989 roku – Jan Paweł II odwiedza przytułek Donum Mariae w Watykanie.
8 kwietnia 1989 roku - Audiencja dla delegacji NSZZ "Solidarność" z Lechem Wałęsą.
23 kwietnia 1989 roku – wśród pięciorga nowych beatyfikowanych jest Polka, Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza oraz
Franciszka Siedliska.
28 kwietnia - 6 maja 1989 roku - Podróż do Afryki: Madagaskar, Reunion, Zambia, Malawi (41 papieska podróż zagraniczna).
1 - 10 czerwca 1989 roku - Pierwsza w historii papieska pielgrzymka do krajów skandynawskich: Norwegia, Islandia, Finlandia, Dania, Szwecja (42 papieska podróż zagraniczna).
17 lipca 1989 roku - Wznowienie pełnych stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i Polską.
15 sierpnia 1989 roku - Adhortacja apostolska
"Redemptoris Custos" o św. Józefie i jego posłannictwie w życiu Chrystusa i Kościoła.
19 - 21 sierpnia 1989 roku - Pielgrzymka do Hiszpanii (43 papieska podróż zagraniczna); w tym:
20 sierpnia 1989 roku - Jan Paweł II wygłasza kazanie na zakończenie IV Światowego Dnia Młodzieży w Santiago de Compostela.
27 sierpnia 1989 roku – list papieski w związku z pięćdziesiątą rocznicą wybuchu II wojny światowej.
1 września 1989 roku - W Warszawie Światowy Dzień Modlitw o Pokój - orędzie telewizyjne Jana Pawła II.
7 września 1989 roku - List apostolski "Ancora una volta" - "Jeszcze raz" o sytuacji w Libanie.
26 września - 2 października 1989 roku - Wizyta w Rzymie arcybiskupa Canterbury Roberta Runcie - wspólna deklaracja o woli działania na rzecz pełnej jedności między katolikami i anglikanami.
6 - 16 października 1989 roku - Piąta pielgrzymka Jana Pawła II do Azji: Korea Południowa, Indonezja z Timorem Wschodnim (44 papieska podróż zagraniczna) i Mauritius; papież zwraca się zapośrednictwem radia do Chin z prośbą o nowe otwarcie.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Honorat Koźmiński. Na chrzcie otrzymał imiona: Florentyn Wacław Jan, ale znany jest przede wszystkim pod imieniem zakonnym. Urodził się 16 października 1829 r. w Białej Podlaskiej. Do gimnazjum uczęszczał we Włocławku. Studiował na wydziale budownictwa Warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Utracił w młodości wiarę i zaprzestał praktyk religijnych. Podjął je na nowo, gdy osadzony w cytadeli warszawskiej pod zarzutem udziału w spisku, ciężko zachorował (1846). W rok później został zwolniony. Wkrótce wstąpił do zakonu kapucynów. Studia teologiczne ukończył w Warszawie i tam też w r. 1852 otrzymał święcenia kapłańskie. Niemal bezzwłocznie mianowano go lektorem teologii, kaznodzieją oraz spowiednikiem. Jako taki zapoczątkował gorliwą działalność przy kościele kapucyńskim w Warszawie. Niebawem zetknął się z Zofią Truszkowską, która w r. 1855 została tercjarką franciszkańską i podjęła się opieki nad bezdomnymi. Grupa niewiast, z którymi zaczęła współpracować, założyła niebawem przytułek pod wezwaniem św. Feliksa. O. Honorat nadał im statut tercjarek życia wspólnego. Był to początek Zgromadzenia Sióstr Felicjanek, którego dalszymi losami zajmować się tu nie będziemy. Na skutek akcji kasacyjnej rządu carskiego przeniosło się ono w r. 1861 do Krakowa, natomiast założyciel, a także ciągle jeszcze opiekun zgromadzenia przenieść się musiał do Zakroczymia. W nowych trudnych warunkach tworzył tam nadal grupy tercjarskie, przy czym pomocną była mu Elżbieta Stummer, felicjanka, sprowadzona do Zakroczymia z Krakowa. Około r. 1889 o. Honorat zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o aprobatę dla zgromadzeń bezhabitowych. Otrzymał ją w postaci dekretu Ecclesia Catholica z czerwca tegoż roku. Tak to powstało dwadzieścia sześć stowarzyszeń tercjarskich, z nich zaś z biegiem lat uformowało się szesnaście żeńskich zgromadzeń zakonnych. Nieoczekiwane trudności pojawiły się wtedy, gdy w Królestwie powstał ruch mariawitów. Jego założyciele przez jakiś czas kontaktowali się z o. Honoratem, a potem chętnie powoływali się na niego. Mimo wyjaśnień, które przedstawił w Przeglądzie Katolickim, a także w broszurze pt. Prawda o mariawitach, kler i episkopat byli zaniepokojeni. Tak to doszło do dekretu Stolicy Świętej z r. 1908, który nakazywał podporządkowanie wszystkich wspomnianych stowarzyszeń i zgromadzeń władzy biskupów. Jeśli dodamy, że od r. 1895 o. Honorat był również komisarzem polskiej prowincji kapucyńskiej i z tego tytułu przeżywał niejedną przykrość, zrozumiemy łatwo, że teraz wstępował na prawdziwą drogę krzyżową. Mimo to kontynuował intensywną pracę pisarską. Tłumaczył, przerabiał, wydawał dziełka pobożne własnego układu i pomysłu, zabierał głos w sprawach aktualnych, w tym także wobec narastających problemów społecznych. W październiku 1916 r. ciężko zachorował. Zmarł 16 grudnia tegoż roku. Beatyfikował go w r. 1988 Jan Paweł II.
Papieskie anegdoty
"Masz, teraz ty rządź"
Kardynał Wojtyła cenił u swoich podwładnych ich własne zdanie, nawet jeśli trudno mu było je zaakceptować. Znany z obstawania przy swoim ksiądz Tadeusz Pieronek swego czasu spierał się o coś z kardynałem. Wreszcie kardynał Wojtyła zdjął swój krzyż biskupi, podał go księdzu Pieronkowi i powiedział: "Masz, teraz ty rządź".
W pięćdziesiątą rocznicę wybuchu drugiej wojny światowej, Papież pisze oficjalny list, który kieruje nie tylko do ‘’ synów i córek Kościoła ‘’, ale także do ’’ rządzących państwami, do wszystkich ludzi dobrej woli ‘’. Jan Paweł II pisze o sześciu latach wojny jako ‘’ wstrząsającym świadectwie pogardy dla człowieka ‘’. Drugi, bardzo osobisty list zatytułowany jest skromnie: ‘’ Drogi Jurku ‘’, i zostaje odczytany przez Jerzego Klugera
16 października 1988 roku – w dziesiątą rocznicę swojego wyboru na papieża Jan Paweł II beatyfikuje o. Honorata Koźmińskiego.
28 października 1988 roku - W Rzymie Światowy Dzień Modlitw o Pokój (z udziałem przedstawicieli 8 wielkich religii świata i różnych wyznań chrześcijańskich).
24 listopada 1988 roku - Papież w swej prywatnej kaplicy w Watykanie odprawia z okazji 50-lecia sekcji polskiej Radia Watykańskiego mszę św. z udziałem jej byłych i aktualnych pracowników.
30 grudnia 1988 roku - Ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej
1 stycznia 1989 roku - 22 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Poszanowanie mniejszości warunkiem pokoju".
8 stycznia 1989 roku – Jan Paweł II odwiedza przytułek Donum Mariae w Watykanie.
8 kwietnia 1989 roku - Audiencja dla delegacji NSZZ "Solidarność" z Lechem Wałęsą.
23 kwietnia 1989 roku – wśród pięciorga nowych beatyfikowanych jest Polka, Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza oraz
28 kwietnia - 6 maja 1989 roku - Podróż do Afryki: Madagaskar, Reunion, Zambia, Malawi (41 papieska podróż zagraniczna).
1 - 10 czerwca 1989 roku - Pierwsza w historii papieska pielgrzymka do krajów skandynawskich: Norwegia, Islandia, Finlandia, Dania, Szwecja (42 papieska podróż zagraniczna).
17 lipca 1989 roku - Wznowienie pełnych stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i Polską.
15 sierpnia 1989 roku - Adhortacja apostolska
19 - 21 sierpnia 1989 roku - Pielgrzymka do Hiszpanii (43 papieska podróż zagraniczna); w tym:
20 sierpnia 1989 roku - Jan Paweł II wygłasza kazanie na zakończenie IV Światowego Dnia Młodzieży w Santiago de Compostela.
27 sierpnia 1989 roku – list papieski w związku z pięćdziesiątą rocznicą wybuchu II wojny światowej.
1 września 1989 roku - W Warszawie Światowy Dzień Modlitw o Pokój - orędzie telewizyjne Jana Pawła II.
7 września 1989 roku - List apostolski "Ancora una volta" - "Jeszcze raz" o sytuacji w Libanie.
26 września - 2 października 1989 roku - Wizyta w Rzymie arcybiskupa Canterbury Roberta Runcie - wspólna deklaracja o woli działania na rzecz pełnej jedności między katolikami i anglikanami.
6 - 16 października 1989 roku - Piąta pielgrzymka Jana Pawła II do Azji: Korea Południowa, Indonezja z Timorem Wschodnim (44 papieska podróż zagraniczna) i Mauritius; papież zwraca się zapośrednictwem radia do Chin z prośbą o nowe otwarcie.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II
Papieskie anegdoty
"Masz, teraz ty rządź"
Kardynał Wojtyła cenił u swoich podwładnych ich własne zdanie, nawet jeśli trudno mu było je zaakceptować. Znany z obstawania przy swoim ksiądz Tadeusz Pieronek swego czasu spierał się o coś z kardynałem. Wreszcie kardynał Wojtyła zdjął swój krzyż biskupi, podał go księdzu Pieronkowi i powiedział: "Masz, teraz ty rządź".
Subskrybuj:
Posty (Atom)